Η Αρχαία Κόρινθος—Πλούσια και Ακόλαστη
Η ΑΡΧΑΙΑ πόλις της Κορίνθου ήταν φημισμένη για τον πλούτο της, την πολυτέλεια και την ακολασία. Απ’ αυτήν την άποψι δεν διέφερε από τον σύγχρονο Δυτικό πολιτισμό με την υλική του ευημερία κι έμφασι επάνω στο φύλο. Οι πληροφορίες περί Κορίνθου μάς βοηθούν καλύτερα να κατανοήσωμε τις επιστολές του Παύλου προς Κορινθίους, ως επίσης να εκτιμήσωμε την επικαιρότητα των συμβουλών των.
Η πρώτη Κόρινθος ήταν μια μητρόπολις, που ευδοκιμούσε, όταν υπήρχαν ακόμη βασιλείς που εκάθηντο στον θρόνο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Η πόλις έκειτο σε μια στενή έκτασι γης προς τη βάσι της Ακροκορίνθου, ενός φυσικού βραχώδους φρουρίου, ύψους 1.900 περίπου ποδών. Η στενή αυτή έκτασις γης μεταξύ δύο θαλασσών συνέδεε τη χερσόννησο της Πελοποννήσου με το βόρειο τμήμα της Ελλάδος κι εκαλείτο «η γέφυρα της θαλάσσης,» ή ισθμός, από την οποίαν λέξιν παραλαμβάνομε τον σύγχρονο όρο «ισθμός», που σημαίνει στενή λωρίδα γης ανάμεσα σε δύο θάλασσες.
Η Κόρινθος είχε εννοηθή με ένα λιμάνι σε κάθε θάλασσα, το ένα ήταν το τέρμα των Ασιατικών θαλασσίων οδών, το άλλο ήταν το τέρμα των θαλασσίων οδών της Ιταλίας. Μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων μετεφέροντο δια του ισθμού από το ένα λιμάνι στο άλλο. Η Κόρινθος είχε καταστή η πλουσιώτερη πόλις της Ελλάδος. Κατέστη επίσης «μια από τις αρχαιότερες κοιτίδες της τέχνης.» Οι Κορινθιακοί κίονες ήσαν εξαιρετικά καλλωπισμένοι και τους απεμιμούντο ευρέως.
Η Κόρινθος «κατείχε όλη τη λαμπρότητα που μπορούσε να δημιουργήση ο πλούτος και η πολυτέλεια.» «Ου παντός ανδρός ες Κόρινθον έσθ’ ο πλους», έλεγε μια παροιμία. Με την πολυτέλειά της συνεπορεύετο η ανηθικότης, υποκινούμενη από τη λατρεία της «βασιλίδος του ουρανού,» Αφροδίτης, της θεάς του «έρωτος» και ωραιότητος, που έκαμε την Κόρινθο να γνωσθή και ως η πιο ακόλαστη πόλις της αρχαίας Ελλάδος. Στο αγιαστήριο της θεάς αυτής χίλιες «ιερόδουλοι», ή ιέρειες, προσέφεραν τα σώματά των στους ξένους σε ένδειξι της αφοσιώσεώς των στην Αφροδίτη. Οι εταίρες, ή ερωμένες της Κορίνθου ήσαν περιβόητες τόσο για τη διαβολική ομορφιά τους, όσο και για το υψηλό τίμημα που ελάμβαναν για τις εύνοιές των. «Κορινθιάζεσθαι» εσήμαινε το «εταιρεύειν ή μαστρωπεύειν». Άρρενες και θήλεις ελευθερίων ηθών ήσαν γνωστοί ως «Κορινθιασταί» και «Κορίνθιαι κόραι».
Το έτος 146 π.Χ., ο Ρωμαίος Στρατηγός Μόμμιος κατέστρεψε την Κόρινθο, λαφυραγωγώντας πολλούς από τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς της για εμπορικούς λόγους. Μετά από έναν αιώνα, το έτος 46 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρ ανοικοδόμησε την πόλι κι εγκατέστησε σ’ αυτή ως κατοίκους Ρωμαίους κι Έλληνες. Ενώ «μεταξύ της νέας Κορίνθου και της παλαιάς η τοποθεσία ήταν ο μόνος δεσμός σχέσεως, εν τούτοις οι ιστορικές λαμπρότητες του τόπου φαίνεται πώς εκυριάρχησαν στις διάνοιες των νέων κατοίκων, οι οποίοι σε λίγον καιρό άρχισαν να επαναλαμβάνουν όλες τις τοπικές ‘λατρείες’, και ν’ αξιούν ως δική τους όλη την παλιά της δόξα.» (Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία) Πάλιν η Κόρινθος κατέστη περίφημη ως πόλις πλουσία όσο και ακόλαστη. Αυτή την Κόρινθο επεσκέφθη ο Παύλος κατά το έτος 50 μ.Χ., παρέμεινε εκεί δεκαοκτώ μήνες και ίδρυσε μια εκκλησία.
Κατόπιν η Κόρινθος κατ’ επανάληψιν κατελήφθη από τους Τούρκους, τους Φράγκους, τους Ενετούς, κλπ. και κάποτε ισοπεδώθη από σεισμό. Η σύγχρονος Κόρινθος κείται σε απόστασι έξη μιλίων από τη θέσι της αρχαίας Κορίνθου κι έχει πληθυσμό από 18.000 κατοίκους περίπου. Όπως και οι αρχαίες δύο ομώνυμές της πόλεις, αποτελεί σημαντικό κέντρο μεταφορών. Εκεί βρίσκονται δύο εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά που ευδοκιμούν. Ας λεχθή με την ευκαιρία αυτή ότι στην αρχική τοποθεσία βρίσκεται η Αρχαία Κόρινθος, μια πόλις 1.000 κατοίκων περίπου.
Τα ανωτέρω ρίχνουν φως στις δύο επιστολές του Παύλου προς την εκκλησία της Κορίνθου, την οποίαν αυτός είχε ιδρύσει. Εξηγούν το γιατί ο Παύλος μίλησε τόσο έντονα περί ορθής διαγωγής και αγνής λατρείας, ειδικά στα κεφάλαια πέμπτον έως έβδομον της πρώτης του επιστολής. Πραγματικά, ο Παύλος ομιλεί περί πορνείας πιο συχνά σ’ αυτές τις δύο επιστολές παρά στις άλλες του δώδεκα. Εξηγεί, επίσης, γιατί συνεβούλευσε τους Κορινθίους ότι καλύτερο ήταν να νυμφεύωνται παρά να εξάπτωνται.
Έχοντας υπ’ όψι την Κορινθιακή ευημερία, μπορούμε καλά να εννοήσωμε την επίκρισι που έκαμε ο Παύλος στους εκεί αδελφούς για την έλλειψι πνεύματος φιλοξενίας, καθώς και το γιατί έτονισε ότι ο καθείς πρέπει να δίνη ανάλογα με ό,τι έχει και το γιατί τους υπενθύμισε ότι «ο σπείρων με φειδωλίαν, και με φειδωλίαν θέλει θερίσει.» Ενώ η συμβουλή του Παύλου περί γενναιοδωρίας και αγνής ζωής είναι πάντοτε κατάλληλη και επίκαιρη, έχει ιδιάζουσα ισχύ για όλους εκείνους που μπορεί να διαβιούν σε τόπους, οι οποίοι, όπως η αρχαία Κόρινθος, είναι πλούσιοι και ακόλαστοι.—2 Κορ. 9:6.