Σας Διακρίνει Συμπαθητική Κατανόησις Όταν Δίδετε;

ΥΠΑΡΧΕΙ αληθινή ευτυχία στο να δίδωμε πράγματι, περισσότερη από όση υπάρχει όταν λαμβάνωμε. Καθώς είπε κάποτε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» Αλλ’ αυτό συμβαίνει μόνο όταν η δωρεά μας είναι ανιδιοτελής και διέπεται από σοφία.​—Πράξ. 20:35· 1 Κορ. 13:3.

Ναι, αν θα θέλαμε να κάμωμε το πιο μεγάλο καλό με τη δωρεά μας, πρέπει να είμεθα και ανιδιοτελείς και πρακτικοί. Αυτό απαιτεί από μας συμπάθεια. Συμπάθεια σημαίνει να μπορούμε να φανταζώμεθα τον εαυτό μας στη θέσι των άλλων και να σκεπτώμεθα και να αισθανώμεθα όπως αυτοί σκέπτονται και αισθάνωνται. Η Χριστιανική συμπάθεια πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα. Δίνει τιμή στον άλλον, διότι θέλει εκείνο που είναι το καλύτερο γι’ αυτόν. Όχι μόνο ζητεί ν’ αρέση στον πλησίον, αλλά ζητεί ν’ αρέση σ’ αυτόν «δια το καλόν προς οικοδομήν.»​—Ρωμ. 15:2.

Ο λόγος του Θεού, η Γραφή, δείχνει ότι ο Θεός είναι ο Δοτήρ κάθε αγαθού και τελείου δώρου. Είναι η ίδια η προσωποποίησις της αγάπης· σε κάθε τι που δίδει τον διακρίνει συμπάθεια. Παραδείγματος χάριν, έδωσε στους υιούς Ισραήλ μιας ημέρας ανάπαυσι στις επτά. Αυτό έδειχνε συμπάθεια, διότι ενώ αυτός ο ίδιος ουδέποτε κουράζεται, μπορεί κάλλιστα να φαντασθή πόσο ο ατελής άνθρωπος θα εκτιμούσε ένα σάββατο. Συγχρόνως ήταν πολύ πρακτικός με αυτό. Ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη ν’ αναπαύεται κάθε δεύτερη, τρίτη ή τετάρτη ημέρα. Ούτε έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο μόνο μια ημέρα στο δεκατετραήμερο ή σ’ ένα σεληνιακό μήνα.​—Ιάκ 1:17· 1 Ιωάν. 4:8· Ησ. 40:28.

Ότι τον Θεόν, όταν δίδη, τον διακρίνει συμπάθεια φαίνεται επίσης από το ότι έκαμε πιο κοινά τα πράγματα εκείνα που ο άνθρωπος χρειάζεται περισσότερο· το ηλιακό φως, τον δροσερόν αέρα, την τροφή και το νερό. Επί πλέον, ο στοργικός Δημιουργός μας έθεσε στον άνθρωπο μια ποικιλία από πείνες και δίψες και έλαβε πρόνοια να ικανοποιούνται αυτές· αλλά συνετά, όχι χωρίς να απαιτή από τον άνθρωπο να καταβάλη κάποια προσπάθεια έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορή να εκτιμά τις ευλογίες του, και επίσης όχι χωρίς σοφούς κανονισμούς που διέπουν την απόλαυσι των πραγμάτων από τον άνθρωπο.​—Γεν. 2:15.

Όταν ο πρώτος άνθρωπος έδειξε αχαριστία, ο Θεός δεν εγκατέλειψε αμέσως τα επίγεια πλάσματά του, αλλά έλαβε πρόνοια για την απολύτρωσί των, και τούτο με μια προμήθεια που έδειχνε την πιο μεγάλη συμπάθεια. Πράγματι, ποτέ δεν έγινε μεγαλύτερη εκδήλωσις συμπαθείας, ούτε θα μπορούσε να γίνη, από εκείνην που έκαμε ο Θεός, αποστέλλοντας τον Υιό του να πεθάνη για τις αμαρτίες μας, ώστε οι πιστοί και ευπειθείς του ανθρωπίνου γένους να μπορέσουν ν’ αποκατασταθούν στην εύνοια του Θεού και ν’ απολαύσουν αιώνια ζωή.​—1 Ιωάν. 4:9, 10.

Δεύτερο ακριβώς στη σειρά από αυτό το δώρο είναι ο λόγος του Θεού, η Γραφή. Τι βοήθεια δίδει στο ατελές ανθρώπινο γένος, ρίχνοντας φως στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, φέροντας τον άνθρωπο σ’ επαφή με τον μεγαλύτερό του Φίλο και οδηγώντας τον άνθρωπο στον δρόμο που είναι ο καλύτερος γι’ αυτόν!—2 Τιμ. 3:16, 17.

Αν η δωρεά μας χαρακτηρίζεται από συμπάθεια, τότε δεν θα διέπεται απλώς από τη δική μας άποψι πραγμάτων, αλλά θα προσπαθούμε να δούμε τα πράγματα από την άποψι εκείνου, στον οποίο θέλομε να δώσωμε κάτι· θα μας διακρίνη συμπάθεια. Αλλιώς, μπορεί να πέσωμε σε τέτοιες πλάνες ή παγίδες, όπως το να δίνωμε απλώς εκείνο που μπορούμε πιο βολικά να δώσωμε, ή εκείνο που εμείς οι ίδιοι θεωρούμε καλύτερο, ή εκείνο με το οποίο συνδέεται η ποιο μεγάλη επίδειξις, πραγματικά εξαπατώντας τον εαυτό μας.​—Ιερεμ. 17:9.

Οι γονείς, αν δεν είναι προσεκτικοί, μπορεί εύκολα να αποτύχουν. Αν οι δωρεές των χαρακτηρίζωνται από Χριστιανική συμπάθεια, η οποία ζητεί ν’ αρέση σε ό,τι είναι καλό για το άλλο πρόσωπο, δεν θα παραχαϊδεύουν τα τέκνα των. Δεν θα είναι ευχαριστημένα να δίδουν στα τέκνα των χρήματα για να δαπανούν, αλλά θα ενδιαφέρωνται για το πώς τα δαπανούν. Δεν θα προμηθεύουν απλώς μια συσκευή τηλεοράσεως για τα τέκνα των, ή χρήματα για να πηγαίνουν στον κινηματογράφο, αλλά θα βεβαιώνωνται ότι εκείνο που βλέπουν τα παιδιά είναι υγιεινό, εποικοδομητικό και παιδαγωγικό.

Το ίδιο εφαρμόζεται στους συζύγους. Μια σύζυγος που έχει συμπάθεια, Χριστιανική συμπάθεια, δεν θα ευαρεστή τον άνδρα της στις αφροσύνες του· δεν θα τον ενθαρρύνη, λόγου χάριν, να τρώγη περισσότερο εφόσον γνωρίζει ότι το να τρώγη υπερβολικά είναι μια από τις αδυναμίες του. Αντιστρόφως, ο σύζυγος δεν θα κολακεύη τη σύζυγό του για το καπέλλο που αγόρασε, όταν γνωρίζη, βαθιά μέσα στην καρδιά του, ότι αυτό την κάνει να φαίνεται γελοία.

Οι φιλίες πρέπει, επίσης, να χαρακτηρίζωνται από συμπάθεια. Ένας άνθρωπος που μπορεί να προμηθεύση ωραίους λαιμοδέτες μπορεί να δώση σ’ ένα φτωχό φίλο έναν έξοχο λαιμοδέτη πέντε δολλαρίων. Αλλ’ αν ο φτωχός φίλος του δεν έχη ένα καλό πουκάμισο που να πάη με τον λαιμοδέτη αυτόν, η συμπάθεια θα υπεδείκνυε έναν πιο μέτριο λαιμοδέτη και το να δώση, επίσης, ένα πουκάμισο. Δεν μπορούμε να αγνοούμε τελείως τις βασικές ανάγκες των άλλων στις αυθόρμητες εκδηλώσεις της γενναιοδωρίας μας. Η πολυτέλεια μπορεί να είναι περισσότερο κολακευτική όταν δίδωμε, αλλά εκείνο που είναι πρακτικώτερο μπορεί να κάμη περισσότερο καλό.

Είναι περιττό να πούμε ότι η συμπάθεια δεν περιορίζεται σε ωραία λόγια, όταν υπάρχη υλική ανάγκη και το μέσον ικανοποιήσεως αυτής της ανάγκης. Τα ωραία λόγια είναι ωραία στη θέσι των, είναι «μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά», αλλά τα ωραία λόγια είναι μάταια και ανωφελή αν λέγωνται για ν’ αντικαταστήσουν ωραίες πράξεις.​—Παροιμ. 25:11· 1 Ιωάν. 3:18.

Αν μας διακρίνη συμπάθεια όταν δίδωμε, θα εξετάζωμε, επίσης, τον τρόπο με τον οποίο δίδομε. Πώς δίδομε; Μ’ ένα καταδεκτικό τρόπο, ή μ’ έναν τρόπο που δείχνει ότι περιμένομε να μας γίνη ανταπόδοσις με κολακεία; Η συμπάθεια δεν ζητεί τέτοια ανταμοιβή.

Η συμπάθεια συνετά κρατεί ισορροπία. Εκτιμά τη σπουδαιότητα του αισθήματος όταν δίδη και όμως συγχρόνως θ’ αποφύγη την ακρότητα του να γίνη υπερβολικά αισθηματική, ανούσια, διαχυτική. Ο Ιεχωβά Θεός αφήνει να μπη αίσθημα στις δωρεές του. Πώς; Διότι έκαμε το κάθε τι ωραίο και καλά διευθετημένο στον καιρό του, περιλαμβανομένου και του λόγου Του, της Γραφής. Το αίσθημα φαίνεται σε μικρά πράγμα, τον τρόπο με τον οποίο δίδομε ένα δώρο, από πώς το συσκευάζομε, στις προσωπικές επαφές που προσθέτομε, ναι, η ίδια η φύσις του δώρου μας μπορεί να δείξη ότι κατανοούμε. Όλα αυτά μαρτυρούν συμπάθεια.​—Εκκλησ. 3:11.

Ο κατάλληλος καιρός όταν δίδωμε είναι ένα άλλο σημείο συμπαθείας. Υπάρχει καιρός για κάθε σκοπό υπό τον ήλιον. Σε καιρούς εντάσεως, ιδιαίτερα, το ολίγο σημαίνει πολύ, είτε σε πνευματική είτε σε υλική βοήθεια. Η συμπάθεια εκλέγει τον κατάλληλο καιρό για μια ενθαρρυντική φιλοφρόνησι και για τον λόγο της επιπλήξεως.​—Εκκλησ. 3:1-8.

Και ίσως πιο φανερό απ’ όλα είναι ότι, αν η συμπάθεια χαρακτηρίζη τις δωρεές μας, όχι μόνο θα δίδωμε με γενναιοδωρία, σύμφωνα με την περίστασι και τα μέσα μας, αλλά και θα δίδωμε με χαρά.​—Ρωμ. 12:8· 2 Κορ. 9:7.

Ας μιμούμεθα, λοιπόν, τον μέγαν Δοτήρα αφήνοντας να μας διακρίνη η συμπάθεια όταν δίδωμε.​—Ιάκ. 1:17.