«Μη Γίνεσθε Πρόσκομμα»

ΤΟ ΠΙΟ μεγάλο ιπποδρόμιο του κόσμου κατέκλυσε το Μαίντισον Σκουαίαρ Γκάρντεν στην πόλι της Νέας Υόρκης. Τώρα έφθασε η ώρα να εκτελεσθή το εσπερινό «νούμερο» που συνέχει στον υπέρτατο βαθμό την αναπνοή. Προς τη μία πλευρά δύο ποδηλάται τρέχουν ταλαντευόμενοι πάνω σ’ ένα καλώδιο, που εκτείνεται κατά πλάτος του Γκάρντεν ψηλά πάνω από το πλήθος. Μια δοκός αρχίζει από τον ένα ποδηλάτη και φθάνει στον άλλον, στηριζομένη στους ώμους των, και μια καρέκλα στηρίζεται στη δοκό, ταλαντευομένη στ’ αδράχτια της. Ένας άνθρωπος προχωρεί, κάθεται πάνω στην καρέκλα, που ταλαντεύεται στη δοκό και κατόπιν ένα κορίτσι σκαρφαλώνει στους ώμους του. Οι δύο ποδηλάται τώρα τρέχουν προς το κέντρον του Γκάρντεν, ενώ μερικές δεκάδες ανθρώπων μ’ ένα στερεά τεντωμένο δίχτυ μετακινούνται για να βρίσκωνται ακριβώς κάτω απ’ αυτούς. Καθώς φθάνουν στο κέντρον, ο καθήμενος στην καρέκλα σηκώνεται και στέκει όρθιος πάνω σ’ αυτήν, το δε κορίτσι σηκώνεται για να σταθή πάνω στους ώμους του και χαιρετά το υποκάτω πλήθος, το οποίον συνεχώς συγκρατεί την αναπνοή του, διότι η πράξις δεν τελείωσε ακόμη. Τώρα το κορίτσι κάθεται στους ώμους του ανδρός, ο άνδρας κάθεται στην καρέκλα του, οι δε ποδηλάται τρέχουν επιστρέφοντας στην αφετηρία, όπου ένας- ένας αφήνει το γεμάτο κινδύνους καλώδιο και όπου η καρέκλα, η δοκός και τα ποδήλατα αποσύρονται εν μέσω βροντωδών επευφημιών του πλήθους.

Το «νούμερο» αυτό, που προκαλούσε σταμάτημα της αναπνοής και ρίγη στη σπονδυλική στήλη, απαιτούσε τέλεια ισορροπία και συντονισμό από μέρους και των τεσσάρων εκτελεστών. Αλλ’ υποθέστε ότι κάποιος χτυπούσε τυχαίως το καλώδιο, γινόμενος αιτία να προσκόψη ο ένας ή ο άλλος, τι θα συνέβαινε και στους τέσσερες; Είναι αληθές ότι υπήρχε ένα δίχτυ από κάτω, αλλά ποιος ξέρει πόσες ζημιές θα επήρχοντο αν τα ποδήλατα, η καρέκλα, η δοκός και οι τέσσερες παίκται έπεφταν μονομιάς μέσα στο δίχτυ; Θα ήθελε κανένας από το ιπποδρόμιο να προξενήση από αμέλεια κάποιο πρόσκομμα; Ασφαλώς όχι!

Σήμερα ζούμε σε κρισίμους καιρούς, που δύσκολα αντιμετωπίζονται. Η τήρησις της πνευματικής μας ισορροπίας θα μπορούσε κατάλληλα να παρομοιωθή με ό,τι απητείτο απ’ εκείνους τους παίκτας του ιπποδρομίου. Επειδή ο Σατανάς έχει «θυμόν μέγαν», διότι γνωρίζει ότι λίγος καιρός του μένει, κάνει, ό,τι μπορεί για να μας κάνη να προσκόψωμε, να πταίσωμε, να πέσωμε στην αμαρτία και να χάσωμε τη σωτηρία. Αν υπήρξε καιρός, που η συμβουλή «μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν» ήταν σπουδαία, ο καιρός αυτός είναι τώρα. Αφού είναι έτσι, οι Χριστιανοί πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί, μήπως εξυπηρετήσουν τον σκοπό του Διαβόλου, κάνοντας τους άλλους να προσκόψουν και προξενώντας έτσι όχι μόνο μερικές φυσικές βλάβες, αλλά πνευματικές βλάβες, που θα μπορούσαν να καταλήξουν σε αιώνιο θάνατο.—Φιλιππησ. 2:12.

Είναι πολύ εύκολο να κάμωμε άλλους να προσκόψουν. Αυτό μπορεί να γίνη με ό,τι λέγομε ή πώς το λέγομε, με ό,τι κάνομε ή πώς το κάνομε, μπορεί δε να γίνη ακόμη και με το να παραλείψωμε να μιλήσωμε όταν πρέπει ή να παραλείψωμε να ενεργήσωμε όταν πρέπει.

Κανείς μας δεν μπορεί να ενεργή ανεξάρτητα, λησμονώντας τα συμφέροντα των αδελφών μας ή των πλησίον μας. Δεν μπορούμε να λάβωμε τη στάσι του φονέως Κάιν, ο οποίος ερώτησε υποκριτικά: «Μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;» προδίδοντας έτσι πόσο αφήκε την καρδιά του να σκληρυνθή, ώστε έσφαξε τον αδελφό του με εσκεμμένη μοχθηρία, και δεν μετενόησε για τη βδελυρή του πράξι. Αυτό βέβαια είναι ακριβώς το αντίθετο του πνεύματος, που θέλομε εμείς ως Χριστιανοί να έχωμε.—Γέν. 4:9.

Επίσης, κατά τον Ιησούν, αν είμεθα απρόσεκτοι και κάνωμε άλλους να προσκόπτουν, μπορούμε ν’ αναμένωμε την ίδια τύχη με τον Κάιν: «Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν· και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» «Όστις όμως σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει εις αυτόν να κρεμασθή μύλου πέτρα επί τον τράχηλον αυτού, και να καταποντισθή εις το πέλαγος της θαλάσσης.» Είναι πραγματικά μια σοβαρή σκέψις ότι εκείνοι που προξενούν πρόσκομμα θα καταταχθούν μ’ εκείνους που πράττουν την ανομία και ότι καλύτερο θα ήταν γι’ αυτούς να είχαν απολεσθή πρώτοι στη θάλασσα.—Ματθ. 13:41, 42· 18:6.

Είναι αληθές ότι, αν ήσαν όλοι οι Χριστιανοί πλήρως ώριμοι, δεν θα υπήρχε κίνδυνος να γίνουν πρόσκομμα στους άλλους: «Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί.» «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.» Εφόσον, όμως, δεν είναι όλοι οι Χριστιανοί ισχυροί στην πίστι και ώριμοι, πρέπει να προσέχωμε. Το ζήτημα πραγματικά είναι το ατομικό συμφέρον έναντι του πνευματικού συμφέροντος του άλλου, ή, το και σπουδαιότερον, οι πολυτέλειες για τον εαυτό μας ή οι ανάγκες του άλλου; «Πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν συμφέρουσι· πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν οικοδομούσι. Μηδείς ας μη ζητή το εαυτού συμφέρον· αλλ’ έκαστος τα του άλλου.»—Ησ. 26:3· Ψαλμ. 119:165· 1 Κορ. 10:23, 24.

Πραγματικά, οι Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν μήπως γίνουν πρόσκομμα προς «τους έξωθεν.» «Μη γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εις Ιουδαίους μήτε εις Έλληνας, μήτε εις την εκκλησίαν του Θεού· καθώς και εγώ κατά πάντα αρέσκω εις πάντας, μη ζητών το ιδικόν μου συμφέρον, αλλά το των πολλών δια να σωθώσι.»—1 Τιμ. 3:7· 1 Κορ. 10:32, 33.

ΜΕ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΗ ΧΡΗΣΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

Ένας απ’ τους πιο κοινούς τρόπους, με τους οποίους θα μπορούσε κανείς να γίνη αιτία προσκόμματος είναι η απερίσκεπτη χρήσις του ‘ακρατήτου κακού’, της γλώσσης του. «Εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινόνη την γλώσσαν αυτού, αλλ’ απατά την καρδίαν αυτού, τούτου η θρησκεία είναι ματαία.» Γιατί; Διότι θα ήταν δυνατόν να γίνη πρόσκομμα σε άλλους, χρησιμοποιώντας χυδαία, αισχρή ή βέβηλη γλώσσα, ή λέγοντας πράγματα που δεν έπρεπε να πη. Συνετά λοιπόν μας παρέχεται η συμβουλή: «Ας μη εξέλθη μεγαλορρημοσύνη εκ του στόματός σας.»—Ιάκ. 3:8· 1:26· 1 Σαμ. 2:3.

Μήπως επικρίνετε ακράτητα; Είναι αληθές ότι οι παρατηρήσεις σας μπορεί να είναι ακριβείς, είναι, όμως, πραγματικά προνόμιό σας να εκφράζετε επίκρισι και το πράττετε αυτό με αγαθό τρόπο και στον κατάλληλο καιρό; Μήπως είσθε καταστρεπτικός, γινόμενος αιτία προσκόμματος, ή είσθε εποικοδομητικός, αληθινά υποβοηθητικός κι ενθαρρυντικός, καθώς και διαφωτιστικός;

Μήπως σπεύδετε να σπερμολογήσετε; Η σπερμολογία είναι ποταπή ομιλία και θα μπορούσε να ισχυρισθή κανείς ότι μόνον οι ανώριμοι θα εσκανδαλίζοντο απ’ αυτήν· αλλ’ οι πολύ ανώριμοι είναι εκείνοι που πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν. Στην εποχή που Παύλου εκείνοι που εσκανδαλίζοντο λόγω του κρέατος ήσαν βέβαια ανώριμοι, αλλ’ ωστόσο εκείνος είπε ότι ποτέ πια δεν θα έτρωγε κρέας, αν αυτό θα εσκανδάλιζε τον αδελφό του. Προσέχετε, λοιπόν, ακόμη και την ελαφρή, μικρή ομιλία σας.—1 Κορ. 8:13.

Μήπως προδίδετε εμπιστευτικά πράγματα; Ως τον βαθμό που σας θεωρούν οι άλλοι ώριμο, πεπειραμένο, συνετό, αξιόπιστο, ως αυτόν τον βαθμό, ομοίως, θα τυγχάνετε της εμπιστοσύνης των. Το να προδίδετε, τούτο αντανακλά αναξιοπιστία από μέρους σας και θα μπορούσε εύκολα ν’ αποτελέση πρόσκομμα σ’ εκείνους που αποβλέπουν σ’ εσάς για βοήθεια.

Μήπως σας είναι αρεστό να θεωριολογήτε όσον αφορά τη σημασία ωρισμένων Γραφικών εδαφίων ή την εκπλήρωσι προφητειών; Το να εκφράζετε δικές σας προσωπικές γνώμες που σας είναι ευλογοφανείς αλλά για τις οποίες έχετε πενιχρή ή καθόλου βάση, αυτό μπορεί εύκολα να φέρη σύγχυσι στους ανωρίμους, κάνοντάς τους να προσκόψουν. Εκτός τούτου, μια τέτοια ενέργεια τείνει να επισύρη ανάρμοστα την προσοχή των σ’ εσάς, κι έτσι θα μπορούσε να κάμη κι εσάς ακόμη να προσκόψετε. Αντί να επιζητήτε τη δόξα του εαυτού σας, τιμήστε τον Θεό κι αποβλέπετε στην οργάνωσί του για διδασκαλία.

ΜΕ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΗ ΔΙΑΓΩΓΗ

Ιδιαίτερα όσον αφορά την προσωπική διαγωγή τους οι αφιερωμένοι Χριστιανοί πρέπει να θυμούνται ότι δεν εποικοδομούν όλα όσα είναι νόμιμα. Σήμερα μπορεί να μην έχωμε το πρόβλημα του να σκανδαλίζωμε άλλους τρώγοντας κάποιο είδος κρέατος, αλλ’ ας σημειωθή ότι ο Παύλος προσέθεσε: «μηδέ να πράξης τι εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί.»—Ρωμ. 14:21.

Σε μερικές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών και σε μερικές χώρες η χρήσις οινοπνευματωδών ποτών είναι απαγορευμένη. Το να επιδίδεται ένας Χριστιανός στα ποτά σε τέτοια μέρη μπορεί εύκολα να σκανδαλίση ένα άτομο καλής θελήσεως. Ακόμη κι εκεί που δεν απαγορεύονται τα οινοπνευματώδη ποτά, το να συχνάζη κανείς σ’ ένα «μπαρ» ή σε μια «ταβέρνα» μπορεί να έχη το ίδιο βλαβερό αποτέλεσμα. Ή σε μια κοινωνική συγκέντρωσι, ένας μπορεί να σταματήση πριν φθάση στη μέθη, επειδή όμως έχει πιεί αρκετά, είναι δυνατόν να δημιουργήση δυσμενή εντύπωσι. Πόσο καλύτερο είναι να στερήται κανείς και λίγο και ν’ αφήνη μια καλή εντύπωσι στους άλλους!

Μπορεί να παρακολουθήτε κινηματογραφικές ή θεατρικές παραστάσεις αμφιβόλου ηθικής αξίας και να φρονήτε ότι δεν θα σας έβλαπταν, αλλ’ αυτό μπορεί να βλάψη άλλους, αν σας βλέπουν να πηγαίνετε εκεί, διερωτώμενοι πώς επιτρέπετε στον εαυτό σας αυτή την ελευθερία. Ή μπορεί να παραμελήσετε μια συνάθροισι εκκλησίας επειδή θέλετε να παρακολουθήσετε την προβολή κάποιας κινηματογραφικής ταινίας. Μπορεί να σκεφθήτε ότι το να κάμετε τούτο μια φορά μόνο δεν θα σας έβλαπτε, αλλά θα ήταν δυνατόν να γίνετε πρόσκομμα σ’ εκείνους, τους οποίους προτρέπετε να πηγαίνουν τακτικά στις Χριστιανικές εκκλησιαστικές συναθροίσεις και στους οποίους τονίζετε τη σπουδαιότητά των.

Επίσης, μπορεί να έχετε αφθονίαν αγαθών του κόσμου τούτου και γι’ αυτό τον λόγο να εκδηλώνετε πενιχρή και αμελή επιστασία στα πράγματά σας. Είναι αληθές ότι η περιουσία είναι δική σας, αλλά μήπως η ασύνετη πορεία σας δεν θα εσκανδάλιζε τους πιο αδυνάτους, που θέλουν να σας αμιλλώνται ή που είναι πιθανόν να διερωτώνται κατά πόσον είναι συνετή η πορεία σας;

Μερικοί, προτού γίνουν αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά, μπορεί να είχαν αγάπη προς το κυνήγι και το ψάρεμα ως «σπορ». Απολαμβάνοντας ακόμη αυτό το σπορ, μπορεί να εξακολουθήσουν να επιδίδωνται σ’ αυτό και να επαναπαύουν τη συνείδησί τους με τη δικαιολογία ότι τρώγουν αυτό που θηρεύουν, μολονότι αυτό θα μπορούσε να τους στοιχίση πολλές φορές τόσο όσο το να τ’ αγοράσουν. Αυτό θα μπορούσε εύκολα ν’ αποτελέση πρόσκομμα σε μερικούς, οι οποίοι ποτέ δεν επεδόθησαν σε τέτοια «σπορ.» Εν τούτοις, δεν μπορεί να προβληθή καμμιά αντίρρησις σ’ εκείνους που κυνηγούν και ψαρεύουν χάριν διατροφής των ή λόγω επαγγελματικής ενασχολήσεώς των.

Μήπως η ευημερία σάς έκαμε ν’ αναπτύξετε αγάπη για το χρήμα; Αν είναι έτσι, τότε πρέπει να προσέχετε, ώστε να μη θέσετε την απόκτησι περισσοτέρου πλούτου υπεράνω των συμφερόντων των άλλων, δείχνοντας τον εαυτό σας περισσότερο ενασχολημένο στα κέρδη παρά στην απόδοσι καλής υπηρεσίας και καλής αξίας.

Και τι να λέχθή για την κατάλληλη διαγωγή μεταξύ των φύλων; Ένας μπορεί να έχη αυτοπεποίθησι και να επιτρέπη στον εαυτό του μερικές ελευθερίες ή αδιακρισίες, όπως λόγου χάριν, χαριεντισμούς με υπάνδρους ή μνηστευμένες. Μπορεί να μη συνδεθή ποτέ βαθιά αισθηματικώς, αλλά παίζει σε κάτι στο οποίον δεν έχει δικαίωμα, και μπορεί να πέση σε αμάρτημα ή να δημιουργήση πρόσκομμα σε άλλους. Ας ενθυμούνται, λοιπόν, όλοι τη συμβουλή: «“Κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς·” δια να μη εκτραπή το χωλόν, αλλά μάλλον να θεραπευθή. Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, . . . παρατηρούντες μήπως υστερήταί τις από της χάριτος του Θεού· “μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν,” και δια ταύτης μιανθώσι πολλοί.»—Εβρ. 12:13-15.

ΜΕ Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΜΩΜΕ

Υπάρχουν περιπτώσεις, που μπορεί ένας Χριστιανός να δημιουργήση πρόσκομμα στους άλλους παραλείποντας να μιλήση όταν πρέπει. Λόγου χάριν, όταν χρειάζεται ενθάρρυνσις, η παράλειψις εκδηλώσεως αγάπης με μια ομιλία, που να είναι εποικοδομητική, μπορεί να προξενήση απογοήτευσι κι αίσθημα αποτυχίας.

Ομοίως, όταν ένας αδελφός είναι άρρωστος ή βρίσκεται σε κάποιου άλλου είδους ανάγκη, ερχόμεθα εμείς προς βοήθειάν του; Η παράλειψις να το πράξωμε αυτό, μπορεί να του γίνη πρόσκομμα, αν είναι ανώριμος. Μήπως παραμελούμε ευκαιρίες να είμεθα υποβοηθητικοί στο να κάνωμε τους άλλους να πηγαίνουν στις συναθροίσεις ή στη διακονία του αγρού; Μήπως αφήνομε τις καιρικές συνθήκες να μας εμποδίζουν χωρίς λόγο από το ν’ ασχοληθούμε στην αγνή λατρεία; Η αποτυχία σε οποιαδήποτε απ’ αυτά τα σημεία θα μπορούσε πολύ ν’ αποτελέση πρόσκομμα στους αδυνάτους.

Έχομε λόγο να νομίζωμε ότι έχομε θίξει κάποιον; Τότε δεν μπορούμε να το αγνοήσωμε αυτό, ισχυριζόμενοι ότι το Ματθαίος 18:15, 16 απαιτεί να έλθη αυτός σ’ εμάς με το παράπονό του. Όχι, διότι, αν αυτός είναι ανώριμος, θα μπορούσε κι αυτός ομοίως να μη θεωρήση ότι πρέπει να υπακούση σ’ αυτή την εντολή κι έτσι πρέπει εμείς να πάμε σ’ αυτόν υπακούοντας στην εντολή που δίδεται στο Ματθαίος 5:23, 24: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρόν σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, . . . πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε . . . πρόσφερε το δώρόν σου.» Η αποτυχία τού να υπακούσετε σ’ αυτή την εντολή μπορεί κάλλιστα να κάμη τον αδελφό σας να προσκόψη.

Βέβαια, σε όλα αυτά τα σημεία οι υπηρέται σε μια εκκλησία και ιδιαίτερα οι επίσκοποι έχουν πρόσθετες ευθύνες ν’ απέχουν από το να γίνωνται αιτίες προσκόμματος. Λόγω της μεγαλυτέρας των γνώσεως, ωριμότητος και πείρας απαιτούνται περισσότερα απ’ αυτούς, τόσο παρά του Θεού όσο και παρά των αδελφών των, ιδιαίτερα δε διότι, λόγω της θέσεώς των, μπορούν πιο εύκολα να δημιουργήσουν πρόσκομμα σε άλλους. Ταυτοχρόνως πρέπει να επιβλέπουν μήπως άλλοι προξενούν σκάνδαλα. Πρέπει να έχουν το ίδιο φρόνημα με τον απόστολο Παύλο: «Τις σκανδαλίζεται, και εγώ δεν φλέγομαι;» Αυτοί πρέπει ιδιαιτέρως ‘να προσέχουν τους ποιούντας τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα,’ μήπως επέλθη βλάβη στα πρόβατα που είναι εμπιστευμένα στη φροντίδα των.—2 Κορ. 11:29· Ρωμ. 16:17.

Τι θα μας βοηθήση να φυλαχθούμε από το να προσκόψωμε κι από το να γίνωμε αιτία προσκόμματος άλλων; Η αγάπη. Η αγάπη θα μας κάμη να είμεθα μακρόθυμοι και υποχρεωτικοί. Θα μας φυλάξη από το να είμεθα ζηλότυποι, από το να κομπάζωμε, από το να μεγαλαυχούμε, από το να συμπεριφερώμεθα απρεπώς, από το να βλέπωμε μόνο τα δικά μας συμφέροντα κι από το να θιγώμεθα. Θα μας βοηθήση ν’ ανεχώμεθα, να πιστεύωμε, να ελπίζωμε και να υπομένωμε τα πάντα. Αυτή ποτέ δεν αποτυγχάνει.—1 Κορ. 13:4-8.

Σ’ αυτούς λοιπόν τους κινδυνώδεις καιρούς η αγάπη ας προφυλάττη όλους τους αφιερωμένους Χριστιανούς από το να γίνωνται αιτίες προσκόμματος ώστε κανείς να μη κάμη τον άλλον να χάση την αιώνια σωτηρία, ενθυμούμενοι συγχρόνως ότι ο ώριμος Χριστιανός δεν προσκόπτει εύκολα απ’ ό,τι οι άλλοι λέγουν και πράττουν ή παραλείπουν να λέγουν και να πράττουν.