Το Γενικόν Ιερατείον Σήμερα

«Θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας, και αι θυγατέρες σας· οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις. Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμά μου.»​—Ιωήλ 2:28, 29.

1, 2. Ποιος λαμβάνει την ηγεσία στην παρούσα ώθησι του «Χριστιανικού κόσμου» για αναβίωσι του γενικού ιερατείου, και ποιο είναι το ελατήριο;

ΕΠΙ αιώνες θεολόγοι του «Χριστιανικού κόσμοι» κατενόουν ότι οι εκκλησιαστικές οργανώσεις που υπεστήριζαν, με το να έχουν ένα ειδικό ιερατείο ήσαν μη Χριστιανικές, μη βιβλικές· αλλά δεν άρχισαν να κάνουν κάτι σχετικά με τούτο πριν από τον εικοστόν αυτόν αιώνα. Τώρα λέγουν πολλά για το «γενικόν ιερατείον». Όσο και αν μπορή να φαίνεται παράδοξο, αν παρατηρήσωμε την ιεραρχική διάρθρωσι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αυτή ωστόσο ήταν εκείνη που ανέλαβε την ηγεσία στη σημερινή εκστρατεία του «Χριστιανικού κόσμου» για να θέση πάλι σε δράσι τους ίδιους εκείνους «λαϊκούς» που τόσο επιμελώς είχε κρατήσει αδρανείς επί αιώνες.

² Ας σημειωθή, όμως, ότι το ελατήριο, για το οποίο ενεργούν έτσι, δεν είναι τόσο μια επιθυμία να δουν μια αλλαγή στην εκκλησιαστική οργάνωσι προς την παλαιά σύνθεσι του γενικού ιερατείου της πρώτης εκκλησίας, όσο μια τρομερή ανάγκη οφειλόμενη σε μοιραία έλλειψι Ρωμαιοκαθολικών που θέλουν να γίνουν ιερείς.a Αυτή η έλλειψις απειλεί να ματαιώση την Καθολική ευχή για παγκόσμια εξουσία, και για τούτο οι Καθολικοί λαϊκοί πρέπει να γίνουν τώρα δραστήριοι. Αυτή είναι η αιτία, για την οποία μιλούν για το γενικό ιερατείο σε μια εκκλησία που αλλιώς δεν θα μπορούσε να ενδιαφέρεται να υπενθυμίση σε οποιονδήποτε αυτή την παλαιά διδασκαλία.

3. Σύμφωνα με τον Πάπα Πίο XII, υπάρχει ένα γενικό αποστολάτο για να συμμετέχουν σ’ αυτό όλοι οι Καθολικοί, και θ’ αποκτήσουν οι λαϊκοί ισότητα με το ιερατείο συμμετέχοντας στο αποστολάτο;

³ Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Συνέδριο του Λαϊκού Αποστολάτου, που συνήλθε στη Ρώμη της Ιταλίας το 1957, ο Πάπας Πίος XII εξήγησε ότι μέσα στην Καθολική Εκκλησία υπάρχουν δύο αποστολάτα: ένα ‘ιεραρχικόν αποστολάτον’ και ένα ‘αποστολάτον των λαϊκών’. Ο πάπας ήγειρε το ερώτημα: «Μήπως ο λαϊκός, που του είναι εμπιστευμένη η διδασκαλία της θρησκείας, από αυτό τούτο το γεγονός ότι έλαβε μια κανονική αποστολή (μια εκκλησιαστική εντολή) να διδάσκη, και του οποίου η διδασκαλία ίσως ν αποτελή τη μόνη του επαγγελματική δραστηριότητα, περνά από το λαϊκόν αποστολάτον στο ‘ιεραρχικόν αποστολάτον’;» Η απάντησις ήταν Όχι. Η πραγματική εξουσία να διδάσκουν περιβάλλει τον πάπα και τους επισκόπους μόνο. «Όλοι οι άλλοι, είτε ιερείς είτε λαϊκοί, συνεργάζονται στο μέτρον στο οποίον η εκκλησιαστική εξουσία τους εμπιστεύεται να διδάσκουν ακριβώς και να οδηγούν τον πιστόν.»b

4. Πόσο γενικό είναι το ιερατείο στο οποίο καλούνται να συμμετάσχουν οι Ρωμαιοκαθολικοί λαϊκοί;

⁴ Με άλλα λόγια, παρ’ όλες τις ομιλίες για γενικόν ιερατείον, δεν πρέπει να περιμένωμε να δούμε την Καθολική εκκλησία από τώρα και στο εξής να καταργή τις διαταγές της και να εφοδιάζη τους λαϊκούς της παντού με Γραφές και βοηθήματα μελέτης, έτσι ώστε κάθε Καθολικός να μπορή να εκπληρώνη το καθήκον του ως Χριστιανός που κηρύττει τον λόγον του Θεού στους άλλους. Σύμφωνα με τον Πάπα Πίο XII, «όλοι οι Χριστιανοί δεν καλούνται στο λαϊκό αποστολάτο με την αυστηρή έννοια».c Μόνο μια εκλεκτή ειδικά εκπαιδευμένη μειονότης των λαϊκών θα χρησιμοποιηθή γι’ αυτό, και σε τέτοιους ανωτέρας σειράς λαϊκούς διακόνους η εκκλησία είναι πρόθυμη να πληρώση μισθόν έως 12.000 δολλαρίων το έτος.d Αυτό, θα μπορούσε να υποστηριχθή, δεν αφήνει πολύ από τη γενικότητα.

5. Γιατί νομίζετε ότι ο πάπας μιλεί για τους λαϊκούς ως μετέχοντας στο αποστολάτο σε μια «ολιγώτερο ακριβή έννοια του όρου»; Τι αναμένεται αυτοί να κάμουν;

⁵ Τι θα κάμουν, λοιπόν, όλα τα εκατομμύρια των Καθολικών που δεν είναι ‘εμπιστευμένα να διδάσκουν ακριβώς ‘την Καθολική πίστι, αλλά που καλούνται ωστόσο να συμμετάσχουν στο «γενικόν ιερατείον»; Ενώ «δεν καλούνται σε λαϊκό αποστολάτο με την αυστηρή έννοια», ενθαρρύνονται να μετέχουν σ’ ένα «αποστολάτο προσευχής και προσωπικού παραδείγματος ως ένα αποστολάτο στην ευρύτερη και ολιγότερο ακριβή έννοια του όρου». Γιατί αυτό ονομάζεται αποστολάτο σε μια «ολιγότερο ακριβή έννοια του όρου» είναι προφανές όταν εξετασθή προσεκτικότερα το πράγμα. Γι’ αυτά τα εκατομμύρια των Καθολικών δεν υπάρχει προσφορά πνευματικών θυσιών στον Θεό στη μορφή ‘καρπών χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού’ για να ταυτισθούν με την πρώτη εκκλησία, δεν υπάρχουν προνόμια υπηρεσίας παράλληλα με τις αρχές του γενικού ιερατείου. Το έργον των στον κόσμο είναι, σύμφωνα με τον Πάπα Πίο , να σχηματίσουν Καθολικά κελλιά σε εργαστήρια, να μπουν στη δημοσία, οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή, να ενωθούν στην κίνηση εμπορικών ενώσεων και συνεργατικών συνεταιρισμών παραγωγών και καταναλωτών καθώς και διεθνών οργανισμών όπως η ΟΥΝΕΣΚΟ, έτσι ώστε «να μεταδώσουν σ’ αυτά το σήμα του Χριστού.»e

6. Τι υπενθυμίζει το Καθολικό πρόγραμμα που αναφέρεται ως εκδήλωσις ενός γενικού ιερατείου, και σε τι εχρησιμοποιήθη στο παρελθόν;

⁶ Όλα αυτά έχουν περισσότερο γεύσι βαθμιαίας διεισδύσεως όπως χρησιμοποιείται από ορισμένα πολιτικά κινήματα, παρά του έργου που εξετελείτο από τα με μόχθο κηρύττοντα μέλη του πρώτου Χριστιανικού γενικού ιερατείου. Ο πιο σπουδαίος κλάδος του Καθολικού λαϊκού κινήματος είναι η λεγόμενη Καθολική Δράσις, μια ημιθρησκευτική κίνησις που εχρησιμοποιήθη συχνά από την εκκλησία με τον ίδιο τρόπο, που οι Εθνικοσοσιαλισταί εχρησιμοποίησαν τις ομάδες των SA στη Γερμανία υπό τον Χίτλερ, όπως, παραδείγματος χάριν, όταν η Καθολική Δράσις στα έτη πριν ακριβώς από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και στη διάρκεια του πολέμου αυτού στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες εχρησιμοποιήθη από την εκκλησία για να διαλύση βίαια θρησκευτικές συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά επειδή δεν της άρεσαν οι αλήθειες που ελέγοντο σ’ αυτές τις συναθροίσεις.f

7. (α) Πόσο καλά ανταποκρίνονται οι Καθολικοί λαϊκοί στην πρόσκλησι να μετάσχουν στο λαϊκό αποστολάτο της εκκλησίας; (β) Μπορεί αληθινά να λεχθή ότι δεν υπάρχει γενικό ιερατείο μέσα στην Καθολική εκκλησία; Τι λείπει ;

⁷ Παρ’ όλες τις προσπάθειες, υπάρχουν θρηνολογήματα λόγω πτωχών αποτελεσμάτων. Ο S. E. Mgr. Valerian Gracias, αρχιεπίσκοπος της Βομβάης, είπε: «Πώς να εξηγήσομε την απάθεια της μεγάλης πλειονότητος εκείνων που, με τα διανοητικά και ηθικά των χαρίσματα, θα μπορούσαν να είναι δραστήριοι και ισχυροί μέτοχοι στο αποστολάτον της ιεραρχίας, αλλ’ ατυχώς δεν είναι; Κάθε άνθρωπος σήμερα, σύμφωνα με τη διατύπωσι του Αγ. Παύλου, ζητεί τα ‘εαυτού’ και όχι τα του Χριστού. Δεν υπάρχει φωτιά στις καρδιές των, αλλά μόνο θνήσκουσα ασβόλη. Πλείστοι Καθολικοί διατηρούν την αντίληψι ότι η Εκκλησία είναι ένα είδος κοινωνίας στην οποία κανείς απλώς ανήκει· η ιδέα περί της Εκκλησίας ως ζώντος οργανισμού είναι ξένη στις διάνοιες των.»g Όλα αυτά τείνουν ν’ αποδείξουν ότι το λεγόμενο γενικό ιερατείο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας δεν είναι τίποτε του είδους αυτού, και ότι ο Θεός δεν προσέθεσε το πνεύμα του στις προσπάθειές των.​—Πράξ. 1:8.

8. Συμμετέχουν οι Ελληνορθόδοξες εκκλησίες στη σημερινή συζήτησι του «Χριστιανικού κόσμου» για το γενικό ιερατείο;

⁸ Οι Ανατολικές Ορθόδοξες εκκλησίες είναι σχεδόν εξίσου ιεραρχικές στη διάρθρωσί των όσο και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά, αντίθετα προς την τελευταία, έχουν απόσχει από το να μιλούν για το γενικό ιερατείο σε κάπως μεγάλο βαθμό.

Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ

9. (α) Πώς επεστήθη η προσοχή στο γενικό ιερατείο αφού είχε εξαφανισθή επί αιώνες; (β) Πώς εξήγησε ο Λούθηρος το γενικό ιερατείο;

⁹ Ο μεταρρυθμιστής Λούθηρος ήταν εκείνος που επανέφερε τη διδασκαλία του γενικού ιερατείου στο φως της ημέρας. Αυτός ήταν ένας οξύς σπουδαστής της Βίβλου και γρήγορα είδε πόσα μακριά η Καθολική εκκλησία είχε μετακινηθή από την πρώτη εκκλησία με το ειδικό της ιερατείο, στον αγώνα του δε εναντίον της παπωσύνης έκαμε επιμελή χρήσι των όσων είχε εύρει. «Αφιερωθήκαμε όλοι να είμεθα ιερείς, στο βάπτισμά μας», ετόνισε, και εχλεύασε τον πάπα επειδή ενόμιζε ότι μπορούσε να κάμη ιερείς από ήδη βαπτισμένους Χριστιανούς με μια τελετή χειροτονίας. «Το ότι ο πάπας ή ο επίσκοπος χρίει, κουρεύει, χειροτονεί, αφιερώνει και ντύνει ένα άτομο διαφορετικά από τους λαϊκούς», είπε, «μπορεί κάλλιστα να κάμη έναν υποκριτή ή έναν ανόητο με το άτομο αυτό, αλλά ποτέ δεν θα το κάμη έναν Χριστιανό ή έναν πνευματικό άνθρωπο.»h

10. (α) Τι θεωρούσε ο Λούθηρος ως το κύριο καθήκον του Χριστιανού; (β) Τι έκαμε ο Λούθηρος αφού ανεκάλυψε εκ νέου τη διδασκαλία του γενικού ιερατείου; Ποια ήσαν τα αποτελέσματα;

¹⁰ Κατόπιν ο Λούθηρος, με μεγάλο ζήλο, άρχισε την εφαρμογή του γενικού ιερατείου στη νεωστί σχηματισθείσα εκκλησία του, διδάσκοντας ότι το πιο σπουδαίο έργο ενός Χριστιανού, ένα έργο που ενσωματώνει όλα τα άλλα ιερατικά καθήκοντα, είναι να «διδάσκη τον λόγον του Θεού».i Σε τούτο, όμως, υπέστη ήττα. Είχε να μάθη ότι ο κοινός λαός ήταν τόσο παραμελημένος πνευματικώς από την Καθολική εκκλησία, ώστε το γενικό ιερατείο και τα καθήκοντά του ήσαν πέρα από την αντίληψί των. Το έργο του Λουθήρου από αυτή την άποψι ποτέ δεν ακολουθήθηκε από τους διαδόχους του. Υπέστη μαρασμό.

11. Ποιοι άλλοι προσεπάθησαν να εφαρμόσουν το γενικό ιερατείο; Με ποια αποτελέσματα;

¹¹ Ήδη τέτοια, πριν από τη Μεταρρύθμισι, κινήματα, όπως των Βαλδενσίων στην Κεντρική Ευρώπη και των Λολλάρδων στη Βρεττανία, είχαν προσπαθήσει να ζήσουν σύμφωνα με το γενικό ιερατείο. Μετά τη «μεταρρύθμισι» ένα κίνημα στη Γερμανία γνωστό ως «Ευσεβισμός» και το κίνημα Όξφορδ στη γενεά μας προσεπάθησαν σε κάποιο βαθμό να κάμουν το ίδιο, αλλά όλες, αυτές οι προσπάθειες ήσαν προφανώς χωρίς την υπαστήριξί του αγίου πνεύματος του Θεού, επειδή όλες εξεμηδενίσθησαν, και ακόμη μέσα στη Λουθηρανική εκκλησία σήμερα η κατάστασις δεν έχει αλλάξει από τον καιρό του Λουθήρου: Η διδασκαλία του Χριστιανικού γενικού ιερατείου αναγνωρίζεται στη θεωρία, αλλά όχι και στην πράξι.

12. (α) Πώς μερικοί προτεστάνται κληρικοί ισχυρίζονται ότι έχουν γενικό ιερατείο στις εκκλησίες των; Ποια είναι η πραγματικότης; (β) Πώς είναι φοβερό ότι, παραδείγματος χάριν, οι Λουθηρανικές Κρατικές εκκλησίες της Δανίας και της Σουηδίας δεν έχουν γενικό ιερατείο;

¹² Εν τούτοις, πολλοί μη επισκοπελιανοί Προτεστάνται κληρικοί, περιλαμβανομένων και Λουθηρανών, ισχυρίζονται ότι έχουν το γενικό ιερατείο και ότι οι λειτουργοί των είναι απλώς υπηρέται που λαμβάνονται από το ποίμνιο για ειδικό καθήκον. Στη θεωρία, λέγεται, ότι οποιοδήποτε μέλος της εκκλησίας θα μπορούσε να λειτουργή ως τέτοιος υπηρέτης, όπως ακριβώς οι άποικοι στην Αμερική εξέλεγαν τον πιο κατάλληλο λαϊκό μεταξύ των για να είναι ο λειτουργός των, οπουδήποτε εγκαθίσταντο, ώσπου μπορούσαν ν’ αποκτήσουν έναν «πραγματικό» λειτουργό, ή όπως οι πλοίαρχοι συχνά θεωρούνται λειτουργοί για το πλήρωμα των και τους επιβάτας των. Είναι, εν τούτοις, γεγονός, ότι οι Προτεσταντικές εκκλησίες, περιλαμβανομένων και των Λουθηρανών, έχουν ένα ειδικό ιερατείο. Είναι γεγονός, ότι συνήθως κανείς δεν μπορεί να κηρύξη ή να κάμη τελετουργίες στις εκκλησίες των χωρίς ειδική χειροτονία. Κανονικά, κανείς δεν χειροτονείται χωρίς ειδική ακαδημαϊκή εκπαίδευσι, και αυτοί ντύνονται διαφορετικά από τους υπολοίπους, τουλάχιστον όταν ιερουργούν. Οι εξαιρέσεις είναι τόσο σπάνιες, ώστε μόνο τονίζουν τον κανόνα. Στις Προτεσταντικές εκκλησίες δεν είναι όπως στην πρώτη εκκλησία, όπου, σύμφωνα με τον Νορβηγό καθηγητή Χάλλεσμπυ, «όλες οι τελετουργίες της εκκλησίας μπορούσαν να τελούνται από οποιονδήποτε Χριστιανό.»j Για τούτο, ειλικρινείς Προτεστάνται λειτουργοί, των οποίων οι εκκλησίες διδάσκουν το γενικό ιερατείο, παραδέχονται ότι πραγματικά έχουν ένα ειδικό ιερατείο.k

ΑΚΑΡΠΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ

13, 14. Πώς γνωρίζομε ότι ο Προτεσταντικός Χριστιανικός κόσμος δεν είναι ευχαριστημένος με την παρούσα του κατάστασι σχετικά με το γενικό ιερατείο;

¹³ Αυτό τόσο οικτρά υστέρησε από το ν’ αποτελή μίμησι των πρώτων Χριστιανών που ζούσαν τη διδασκαλία του γενικού ιερατείου, ώστε η γνώσις του τι πρέπει να γίνη και η ανικανότης εκτελέσεώς του, θα μπορούσε, φυσικά, μόνο να φθείρη οποιαδήποτε εκκλησία που ονομάζεται Χριστιανική. Για τούτο, όταν το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών ιδρύθη στο Άμστερνταμ το 1948, επλαισιώθη μ’ ένα «Τμήμα για τους Λαϊκούς», σκοπός του οποίου είναι «να κρατή ενώπιον των εκκλησιών την ευθύνη για υποβοήθησι των λαϊκών να είναι η Εκκλησία στον κόσμο».l

¹⁴ Στις εκθέσεις της συνελεύσεως του Συμβουλίου του Άμστερνταμ διαβάζομε: «Έχομε ανάγκη να ξανασκεφθούμε τι σημαίνει να μιλούμε για την Εκκλησία ως ‘βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, ιδιάζων λαός’ (1 Πέτρου 2:9), και ως το ‘Σώμα του Χριστού’ (Εφεσίους 4:16), στο οποίο κάθε μέλος συνεργάζεται κατά το μέτρον του.»a Και στις εκθέσεις της συνελεύσεως του στο Έβανστον των Η.Π.Α., το 1954, διαβάζομε: «Η φράσις ‘η διακονία των λαϊκών’ εκφράζει το προνόμιο ολόκληρης της Εκκλησίας να συμμετέχη στη διακονία του Χριστού στον κόσμο. Πρέπει να κατανοήσωμε εκ νέου τι συνεπάγεται το γεγονός ότι είμεθα όλοι βαπτισμένοι· ότι, όπως ο Χριστός έφθασε να διακονή, έτσι πρέπει όλοι οι Χριστιανοί να γίνουν διάκονοι του σωτηρίου σκοπού Του.»b Τελικά, ο Προτεσταντισμός αφυπνίζεται ως προς το τι σημαίνει να είναι κανείς Χριστιανός, ως προς το ότι πρέπει να έχη το γενικό ιερατείο, ότι δεν το έχει, και ότι κάτι πρέπει να γίνη σχετικώς.

15. (α) Πώς οι Προτεστάνται λαϊκοί γενικά ανταποκρίνονται στην κλήσι για ένα γενικό ιερατείο; (β) Τι απαιτεί η εφαρμογή του γενικού ιερατείου;

¹⁵ Όπως ακριβώς η Καθολική εκκλησία, έτσι και οι Προτεστάνται κληρικοί παντού παραπονούνται για έλλειψι προόδου στις προσπάθειές των για την πραγματοποίησι του γενικού ιερατείου. «Οι λαϊκοί που εθελουσίως και χωρίς επιβάρυνσι μετέχουν στο Χριστιανικό έργο κηρύγματος είναι επί παραδείγματι πολύ ολιγώτεροι παρά πριν από μερικές δεκαετίες. Οι Χριστιανοί που μετέχουν με ελεύθερη, αυτόματη μαρτυρία και με προσευχή ελαττώνονται επίσης. Είναι συχνά δύσκολο να εύρωμε ανθρώπους που είναι πρόθυμοι ν’ αναλάβουν ευθύνη και να φέρουν φορτία», παραπονείται ένας Νορβηγός λειτουργός σχολιάζοντας την κατάστασι της χώρας του,c πράγμα που φέρνει στο νου το Ρωμαίους 9:16: «Άρα λοιπόν δεν είναι του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού.» Εκείνο που χρειάζεται ο «Χριστιανικός κόσμος» για να μπορή να κάνη εφαρμογή του γενικού ιερατείου δεν είναι τίποτε ολιγώτερο από ό,τι χρειάσθηκε στην πρώτη εκκλησία​—μια έκχυσις του πνεύματος.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ​—ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

16. Τι αποδεικνύει ότι η προφητεία του Ιωήλ εξεπληρώθη στους μάρτυρας του Ιεχωβά;

¹⁶ Όταν ο Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής εξήγησε την πρώτη έκχυσι του αγίου πνεύματος, ανέφερε την προφητεία του Ιωήλ, λέγοντας: «“Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνεύματος μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια· και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του πνεύματός μου, και θέλουσι προφητεύσει”.» Η έκχυσις του πνεύματος στην εποχή του Πέτρου ήταν μόνο προσωρινή και μια σε μικρή κλίμακα εκπλήρωσης της προφητείας αυτής. Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων, η υποσχεμένη, τελική, διαρκής και σε πλήρη κλίμακα έκχυσις του πνεύματος εξεπληρώθη στους μάρτυρας του Ιεχωβά και όχι στις Καθολικές και Προτεσταντικές εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου». Η απόδειξις είναι ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όχι μόνο κατανοούν και αναγνωρίζουν τη Βιβλική διδασκαλία του γενικού ιερατείου, αλλά μπορούν επίσης και να την εφαρμόσουν.​—Πράξ. 2:17, 18.

17. Από πότε οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν την ορθή κατανόησι του γενικού ιερατείου;

¹⁷ Από την πρώτη αρχή της συγχρόνου ιστορίας των, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν την ορθή κατανόησι της διδασκαλίας αυτής, όπως δείχνει ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε κάτω από τον τίτλο «Το Βασίλειον ιεράτευμα» στο πρώτο ακριβώς τεύχος του επισήμου περιοδικού των Η Σκοπιά της Σιών (τώρα Η Σκοπιά) του Ιουλίου του 1879. Αφού αναφέρεται στα τέσσερα κύρια εδάφια των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών για το γενικό ιερατείο (1 Πέτρ. 2:9· Αποκάλ. 1:5, 6· 5:10· 20:6) το άρθρο λέγει: «Τα παραπάνω εδάφια σαφώς διδάσκουν ότι ένα μέρος, τουλάχιστον, του έργου μας στο μέλλον θα είναι να υπηρετήσωμε ως οι ιερείς του Θεού. Επειδή το έργο ενός ιερέως είναι έργο μεσολαβήσεως και εκπαιδεύσεως με δικαιοσύνη, τα εδάφια αυτά αποδεικνύουν σαφώς ότι το ένδοξο έργο του ευαγγελισμού θα προχωρήση . . . δια μέσου του ‘αιώνος των αιώνων’. . . . Εμείς . . . θα ξεκινήσωμε ως βασιλικό ιερατείο κατά την τάξιν Μελχισεδέκ, πλήρως ετοιμασμένοι να συμπαθήσωμε τα έθνη, να τα οδηγήσωμε σε τρίβους δικαιοσύνης και να τα ενθαρρύνωμε στην οδόν της ζωής.»

18. Πότε οι Μάρτυρες άρχισαν να εφαρμόζουν το γενικό ιερατείο στην πληρέστατη έκτασι; Πώς κατεδείχθη αυτό;

¹⁸ Κυττάζοντας, εν τούτοις, πίσω στην ιστορία των, παρατηρούμε ότι, αν και οι Μάρτυρες κατενόησαν τη σπουδαιότητα του να είναι κάθε Χριστιανός ενεργός δημόσιος διδάσκαλος του λόγου του Θεού ήδη από το 1879, δεν βρήκαν, όμως, πριν από το 1919, και ιδιαίτερα από το 1922, τα θάρρος και τη δύναμι να οργανώσουν και εφαρμόσουν το γενικό ιερατείο στην πληρέστατη έκτασι σύμφωνα με τις μεθόδους της πρώτης εκκλησίας. Από τότε και έπειτα έγινε η προσπάθεια να κηρύττη κάθε μέλος της εκκλησίας από σπίτι σε σπίτι, όχι απλώς διαθέτοντας Βιβλικά φυλλάδια, αλλά με άμεση προσωπική ομιλία σε κάθε οικοδεσπότη και προσφορά Βιβλικών περιοδικών, βιβλίων και βιβλιαρίων αντί μικρού τιμήματος. Από τότε όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, νέοι και ηλικιωμένοι, νεάνιδες και ηλικιωμένες γυναίκες καθώς και παιδιά, έχουν «προφητεύσει». Για να βοηθηθούν να εκτελέσουν αυτό το τεράστιο διακονικό έργο της διακηρύξεως των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού σε όλο τον κόσμο, τους εδόθη ένας «πολύς όχλος» ανθρώπων καλής θελήσεως, που επιθυμούν να βοηθήσουν το κεχρισμένο βασιλικό ιερατείο στην υπηρεσία του ναού, όπως ακριβώς οι Νεθινείμ και οι Γαβαωνίται ήσαν ευτυχείς να βοηθούν το Λευιτικό ιερατείο.​—Λουκ. 8:1· Πράξ. 17:17· 20:20· Αποκάλ. 7:9, 10.

19. Πώς φαίνεται το γενικό ιερατείο στις εκκλησίες, των μαρτύρων του Ιεχωβά;

¹⁹ Επίσης στην εκκλησιαστική ζωή των μαρτύρων του Ιεχωβά, παρατηρούμε το γενικό ιερατείο. Μολονότι σε κάθε εκκλησία μερικά από τα μέλη της είναι προσδιορισμένα να κάνουν ειδικές υπηρεσίες, όπως το να έχουν εποπτεία, να λαμβάνουν φροντίδα για στατιστικές, έντυπα και χρήματα, να προσδιορίζουν τομείς για το έργο του κηρύγματος και να προΐστανται σε Γραφικές μελέτες, αντίστοιχα με το πρότυπο της πρώτης εκκλησίας, τα μέλη αυτά είναι υπηρέται των αδελφών των και όχι κληρικοί, και οι υπόλοιποι δεν είναι λαϊκοί. Στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις όλοι οι παρόντες μετέχουν στις προφορικές συζητήσεις. Οποιοδήποτε ικανό άρρεν μέλος, επειδή είναι ένας λειτουργός, καλείται να τελή κηδείες, βαπτίσματα και γάμους, και να διευθύνη την υπηρεσία στην ετησία ανάμνησι του θανάτου του Κυρίου. Έπειτα από κατάλληλη εκπαίδευσι, που δίδεται στον καθένα, όλοι οι άρρενες που έχουν τα προσόντα προσδιορίζονται να διδάσκουν και κηρύττουν από το βήμα, πράγμα που είναι δυνατόν επειδή τα θέματα που πρόκειται να διδαχθούν σε μια εκκλησία από όλους τους διακόνους είναι τόσο πολλά και ποικίλα, ώστε ο χειρισμός των να είναι για όλους τους βαθμούς ικανότητος διδασκαλίας και κηρύγματος. Έτσι, όπως στην πρώτη, εκκλησία, ‘όλες οι τελετουργίες εκτελούνται από οποιονδήποτε Χριστιανό’.​—Φιλιππησ. 1:1· 1 Τιμ. 2:12· Εφεσ. 4:11-13.

20. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά συναθροίζονται πιο συχνά από άλλους, και πώς συγκρίνονται εκείνοι που παρακολουθούν τις συναθροίσεις των με τους των άλλων εκκλησιών εν γένει;

²⁰ Είναι προφανές ότι, με κάθε μέλος δημόσιο διδάσκαλο, η ζήτησις για εκπαίδευσι και συναθροίσεις είναι πολύ μεγαλύτερη παρά εκεί που δεν συμβαίνει αυτό. Για τούτο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πέντε τακτικές, εβδομαδιαίες Εκκλησιαστικές συναθροίσεις μιας ώρας η καθεμιά, μ’ ένα μέσον όρον ακροατών παγκοσμίως 75 τοις εκατό περίπου από όλα τα συνδεδεμένα μέλη, σε αντιπαραβολή με τους μιας φοράς την εβδομάδα θαμώνας των εκκλησιών και τον γενικά χαμηλό αριθμό παρευρισκομένων για τον οποίο παραπονούνται σε πλείστες άλλες εκκλησίες.

21. Γιατί οι συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι διαφορετικές από εκείνες των άλλων εκκλησιών;

²¹ Οι περισσότερες από τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι διαφορετικές από τις λεγόμενες θείες λειτουργίες και τις συναθροίσεις που γίνονται στα εκκλησιαστικά κτίρια του «Χριστιανικού κόσμου», επειδή πρέπει ν’ ανταποκρίνωνται στην απαίτησι ενός γενικού ιερατείου. Εκτός από την ομιλία της Κυριακής, στην οποία προσκαλείται επίσης ειδικά το κοινόν, και εκτός από δύο εβδομαδιαίες Γραφικές μελέτες, οι Μάρτυρες διεξάγουν δύο συναθροίσεις την εβδομάδα με τον ειδικό σκοπό εκπαιδεύσεως και εκγυμνάσεως αυτών των ιδίων για τις διακονικές των υπηρεσίες του ενός προς τον άλλον και προς το κοινόν.

22. Ποιες συναθροίσεις αποβλέπουν ειδικά στο να βοηθήσουν στην εξάσκησι του γενικού ιερατείου;

²² Μια απ’ αυτές είναι η Συνάθροισις Υπηρεσίας. Σ’ αυτήν οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξετάζουν τρόπους και μέσα, με τα οποία η εκκλησία μπορεί να επωμισθή πιο αποτελεσματικά την υποχρέωσι να κηρύττη τακτικά σε κάθε κατοικία του προσδιωρισμένου τομέως της και να μελετά τη Γραφή με ενδιαφερόμενα άτομα. Η άλλη συνάθροισις είναι η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, η οποία παρέχει στον Μάρτυρα ατομικώς την προσωπική του εκπαίδευσι ως δημοσίου διακόνου των αγαθών νέων. Είναι εγγεγραμμένοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ομιλίες διδασκαλίας, ανάθεσι σε σπουδαστάς δημοσίας αναγνώσεως της Γραφής, ομιλιών και διακονίας «κατ’ οίκους», που ακολουθούνται από διδακτική συμβουλή από έναν υπηρέτη σχολής. Όλες οι συναθροίσεις είναι ελεύθερες και το κοινόν είναι ευπρόσδεκτο.

23. Ποια συμπεράσματα μπορούν να αντληθούν από το γεγονός ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να εφαρμόζουν το γενικό ιερατείο σε όλον τον κόσμο;

²³ Το να γίνη δημόσιος υμνητής του Θεού κάθε μέλος μιας θρησκευτικής οργανώσεως, που αριθμεί 989.192 μέλη σε 189 χώρες, είναι κάτι για να το προσέξη κανείς. Αυτοί δεν ήσαν κοινωνικοί εργάται ή κατά γράμμα τραγουδισταί στους δρόμους, αλλά διάκονοι που ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού Ιησού, κηρύττοντας και διδάσκοντας «κατ’ οίκους» και στις κατοικίες με αποστολικό τρόπο, ασχέτως ηλικίας, φύλου, γλώσσης, φυλής και κοσμικής εκπαιδεύσεως· και αυτό είναι ένα κατόρθωμα για το οποίο κανείς άνθρωπος ή οργάνωσις δεν μπορεί να λάβη τιμή. Σε όλο τον κόσμο οι μάρτυρες του Ιεχωβά εδαπάνησαν 142.046.679 ώρες στο κήρυγμα «κατ’ οίκους» στο έτος 1962. Οι άκαρπες απόπειρες του «Χριστιανικού κόσμου» να κάμη το ίδιο παρά τη μεγάλη επιθυμία και προσπάθεια, πιστοποιούν τούτο. Είναι το αποτέλεσμα της δυνάμεως του πνεύματος του Θεού και είναι απόδειξις του γεγονότος, όχι μόνο ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες», που ανεφέρθησαν από τον Ιωήλ, αλλά και ότι η εκκλησία, ασκούσα το λειτούργημα του πολύ επιθυμητού γενικού ιερατείου, έλαβε το πνεύμα του Θεού και είναι εκείνη που ο Θεός χρησιμοποιεί στη γη για να τον αντιπροσωπεύη μεταξύ των εθνών. Γιατί να μη γνωρισθήτε καλύτερα με τους μάρτυρας του Ιεχωβά; Μπορείτε να τους εύρετε σε όλα τα μέρη του κόσμου. Είσθε ευπρόσδεκτοι στο να παρευρίσκεσθε στις συναθροίσεις των Γραφικής μελέτης στις Αίθουσες των Βασιλείας.

[Υποσημειώσεις]

Σύμφωνα με τον Δανικό νόμο του 1947, που διέπει τη Δανική Λουθηρανική Κρατική εκκλησία, δεν επιτρέπεται ένας λαϊκός να κηρύττη στην εκκλησία στη διάρκεια των θείων λειτουργιών. (Lovbekendtgørelse nr. 456 af 23/9 1947, § 2, stk. 3.) Μια τροποποίησις του ρηθέντος νόμου, που εξητάσθη από τη Δανική Βουλή στο 1961, θα επιτρέπη μόνο να μιλή ένας λαϊκός σε τέτοιες περιστάσεις αρκεί ο λειτουργός ο ίδιος να μιλή πάνω στο εδάφιο της ημέρας. (Kristeligt Dagblad 15, 16/4 1961)

Η Λουθηρανική Σουηδική Κρατική εκκλησία ομοίως έχει αποστολική διαδοχή.