Κάνοντας τη Ζωοπάροχη Διακονία μας Πλήρη

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ο Ιεχωβά Θεός εμπιστεύεται τη διακονία του; Μήπως σ’ εκείνους, που είναι πλούσιοι σε αγαθά του κόσμου τούτου; μήπως σ’ εκείνους, που είναι πολύ δημοφιλείς; μήπως σ’ εκείνους, που είναι απόφοιτοι μιας θεολογικής σχολής; Όχι, όχι, όχι! Κανείς απ’ αυτούς τους παράγοντας δεν υπολογίζεται στον Ιεχωβά Θεό.

Αυτός εκλέγει εκείνους, που είναι ειλικρινείς, που αγαπούν δικαιοσύνη, που πεινούν για την αλήθεια, που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, που είναι πρόθυμοι να ομολογήσουν ότι κάνουν σφάλματα και οι οποίοι θέλουν να μάθουν. Εκλέγει εκείνους, οι οποίοι, ένεκα πίστεως, ελπίδος και αγάπης, αφιερώθησαν να πράττουν το θέλημά του και ν’ ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού Χριστού. Σε όλους αυτούς εφαρμόζονται τα λόγια του Παύλου: «Συ δε αγρυπνεί εις πάντα, κακοπάθησον, εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη.»​—2 Τιμ. 4:5.a

Τι σημαίνει το να κάμη ένας πλήρη τη διακονία του; «Πλήρως» σημαίνει τελείως, ολοκλήρως, εντελώς. Σημαίνει να κάμη όλα όσα απαιτούνται· επίσης, να κάμη όλα όσα μπορεί, ή στο βαθμό των ικανοτήτων του ή των ευκαιριών του. Εκείνος, που κάνει τη διακονία του πλήρως, δεν αφήνει τίποτα χωρίς να φροντίση γι’ αυτό ή μισοκαμωμένο. Για να εκπληρώση ένας τη διακονία του, πρέπει να είναι ευσυνείδητος, πλήρως άγρυπνος στις υποχρεώσεις του, σ’ εγρήγορσι, πλήρως αφυπνισμένος ως προς τις υποχρεώσεις και τις ευκαιρίες του.

Πλήρης, λοιπόν, εκτέλεσις της διακονίας σημαίνει αφιέρωσι σ’ αυτή όλου του χρόνου, που μπορεί ένας να διαθέση. Σημαίνει εξαγορά του καταλλήλου χρόνου, διότι οι μέρες είναι πονηρές. Υπάρχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον χρόνο, πάρα πολλές απασχολήσεις. Για να υπηρετή κανείς πλήρως, απαιτείται, λοιπόν, κατάρτισις καταλλήλου προγράμματος διαθέσεως του χρόνου και κατόπιν εμμονή σ’ αυτό· να μην υποχωρή κανείς στον πειρασμό της αναβολής, αλλά πάντοτε να θέτη πρώτα τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού.​—Εφεσ. 5:15, 16· Ματθ. 6:33.

«Πλήρως», λοιπόν, σημαίνει όχι μόνο ποσότητα​—όχι μόνο να φροντίζη κανείς για τις αναλογίες ωρών—​αλλά και για την ποιότητα. Σημαίνει να εκτελή κανείς τη διακονία του αποτελεσματικά, ολοκλήρως, ενθουσιωδώς. Σημαίνει να είναι κανείς και αξιόπιστος και ευπροσάρμοστος. Τότε μόνο μπορεί ένας διάκονος να ελπίζη ότι θα έχη αποτελέσματα. Αυτό σημαίνει συμμετοχή σε όλες τις μορφές της διακονίας, περιλαμβανομένου και του συμπτωματικού κηρύγματος, χωρίς να σημειωθή οποιαδήποτε παραμέλησις λόγω αγάπης στις ανέσεις, λόγω φόβου ανθρώπου ή χάριν φυσικής ικανότητος ή κλίσεως. Όλ’ αυτά, επίσης, απαιτούν διάθεσι χρόνου τόσο για ατομική Γραφική μελέτη όσο και για εκκλησιαστική εκπαίδευσι για τη διακονία.

Και μάλιστα, το να κάνη κανείς τη διακονία του πλήρως σημαίνει να πηγαίνη να υπηρετή εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγάλη, αν μπορή να το κάνη αυτό· σημαίνει να γίνη ένας ολοχρόνιος σκαπανεύς διάκονος, αν είναι οπωσδήποτε δυνατόν να διευθετήση τις υποθέσεις του έτσι ώστε να διαθέση τον προς τούτο χρόνον· σημαίνει, επίσης, να υπηρετή ως διάκονος σκαπανεύς διακοπών, καθόσον η ευκαιρία το επιτρέπει.

Ιδιαίτερα οι επίσκοποι, ή προεστώτες διάκονοι των Χριστιανικών εκκλησιών, έχουν υποχρέωσι να κάνουν τη διακονία των πλήρη. Για να είναι καλοί επίσκοποι, πρέπει να δίνουν το ορθό παράδειγμα. Πρέπει να ενδιαφέρωνται για την πνευματική ευεξία εκείνων, που είναι κάτω από τη φροντίδα των και να είναι άγρυπνοι να τους προστατεύουν από βλάβη. Κατά καιρούς ο χειρότερος εχθρός ενός ατόμου μπορεί να είναι οι ίδιες του σαρκικές αδυναμίες. Για να εκτελή ο επίσκοπος πλήρως τη διακονία του, πρέπει να είναι άγρυπνος να νουθετή ένα τέτοιο άτομο, στοργικά αλλά σταθερά, αν διαπιστώνη ότι καθίσταται χαλαρό, ενόσω είναι καιρός.

Επίσης, για να κάνη ένας επίσκοπος τη διακονία του πλήρη, πρέπει να μπορή να παρέχη εξουσιοδότησι σε άλλους, εφόσον δεν έχει καιρό για όλα όσα πρόκειται να εκτελεσθούν, ή για να εκτελεσθούν άριστα εκείνα που θα χειρισθή ο ίδιος. Αλλιώς, μπορεί να καταστή τόσο πολυάσχολος και τόσο να ενδιαφέρεται για την αποδοτικότητα, ώστε εκείνοι, που χρειάζονται βοήθεια να διστάζουν να τον πλησιάσουν για τα προβλήματα τους, ή μπορεί να καταστή τόσο απρόσιτος, ώστε να μην κατορθώνη να βοηθή τους αδυνάτους.

Γιατί πρέπει όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά να ενδιαφέρωνται για να κάμουν τη διακονία των πλήρη; Διότι υπηρετούν τον Μέγαν Θεόν Ιεχωβά και αυτός απαιτεί το καλύτερο από τους δούλους του, αποκλειστική αφοσίωσι, αγάπη προς αυτόν με όλη τους την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και την ισχύ, κάνοντας ό,τι έχουν να κάμουν με όλες των τις δυνάμεις. Και μάλιστα, η διακονία αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να αποδοθή σε ανθρώπους.​—Έξοδ. 20:5· Εκκλησ. 9:10· Μάρκ. 12:29, 30.

Δεν είναι, λοιπόν, αυτή μια ζωοπάροχη διακονία; Οι Χριστιανοί διάκονοι, κάνοντας αυτήν πλήρη, υπομένοντας, εξακολουθώντας να μένουν σταθεροί, θα σώσουν και τους εαυτούς των και εκείνους που τους ακούουν. Ναι, γι’ αυτή τη διακονία μπορεί να λεχθή, όπως κι ο Παύλος είπε για την ευσέβεια, ότι «είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» Όσο περισσότερο ενασχολείται κανείς σ’ αυτή τη διακονία, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευτυχία του, διότι «μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»​—1 Τιμ. 4:8, 16· Πράξ. 20:35.

[Υποσημειώσεις]