Η Θρησκεία και ο Πυρηνικός Αιών

«Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»​—Ψαλμ. 37:11

1. Ποιες προκλητικές ερωτήσεις αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος σήμερα, αλλά ποια βεβαίωσι μας δίνει ο Δημιουργός;

ΣΑΝ τι θα μοιάζη η γη μας μετά εκατό χρόνια από τώρα; Αυτή είναι μια προκλητική ερώτησις. Θα έχη άρα γε κάμει ο πυρηνικός αιών τη ζωή απλή υπόθεσι στροφής ενός κουμπιού για τα τέκνα των τέκνων μας; Θα είναι ακόμη η γη και τα περίχωρά της πεδίον μάχης για τον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό, ή για τους διαδόχους των; Ή θα έχη η γη κατακαή και μεταβληθή σε πυρηνική στάχτη; Μερικοί, μάλιστα, προφητεύουν εξάλειψι του ανθρωπίνου γένους μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια! Εν τούτοις, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για ένα πράγμα: Ότι μετά δέκα χρόνια, μετά εκατό χρόνια και μετά χίλια χρόνια από τώρα, η γη και ο άνθρωπος θα είναι ακόμη εδώ. Ο Συγγραφεύς της αληθινής προφητείας, ο ίδιος ο Δημιουργός της γης, μας βεβαιώνει για τούτο, λέγοντας ότι «έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.»​—Ησ. 45:18.

2. Ποιες βαρυσήμαντες αλλαγές είδαν τα περασμένα εκατό χρόνια;

² Αν η γη πρόκειται να εξακολουθήση να είναι κατοικία του ανθρώπου, ποια έκβασις μπορεί να αναμένεται γι’ αυτόν τον πυρηνικόν αιώνα; Θα εξακολουθήσουν να επιταχύνωνται οι αλλαγές στις ανθρώπινες υποθέσεις, όπως συνέβη στη διάρκεια των περασμένων εκατό ετών; Σ’ ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ο άνθρωπος έφθασε από την εποχή της τετράτροχου αμάξης κατ’ ευθείαν στην ημέρα του αστροναύτου. Ιδιαίτερα από το 1914 μ.Χ. υπήρξαν στον κόσμο συγκλονιστικές αναταραχές. Δύο μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι ερήμωσαν τη γη. Βασιλείες κατέπεσαν και μεγάλες αυτοκρατορίες κατέρρευσαν. Το κομμουνιστικό κράτος, που εμφανίσθηκε στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, έφθασε να περιλάβη το ένα τρίτον των κατοίκων της γης και να εγκαινιάση αγώνα μιας μεγάλης δυνάμεως με τα κεφαλαιοκρατικά κράτη του «Χριστιανικού κόσμου». Ο «Χριστιανικός κόσμος», εξ άλλου, ανέλαβε την ηγεσία στην ίδρυσι πρώτα της Κοινωνίας των Εθνών και αργότερα των Ηνωμένων Εθνών, κράζοντας γεμάτος ελπίδα, «Ειρήνη, ειρήνη· και δεν υπάρχει ειρήνη.»​—Ιερεμ. 6:14.

3. Σε τι απέτυχε η κοσμική θρησκεία;

³ Όσο και αν φαίνεται παράδοξο σε μερικούς, οι απαντήσεις στις βαρυσήμαντες ερωτήσεις για τον πυρηνικόν αιώνα πρόκειται να βρεθούν στη​—ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Μερικοί μπορεί να ερωτήσουν, Πώς μπορεί να συμβαίνη αυτό, όταν η θρησκεία απέτυχε τόσο οικτρά στις προσπάθειές της να σταματήση τον ανταγωνισμό των πυρηνικών όπλων; Είναι αλήθεια ότι η κοσμική θρησκεία είναι διηρημένη και χωρίς αποτέλεσμα. Ο «Χριστιανικός κόσμος» εστράφη κατά μέγα μέρος στις ανθρώπινες υλιστικές φιλοσοφίες, αντί στον λόγον του Θεού. (Ιερεμ. 2:13) Τα πολλά δόγματα του Καθολικισμού, του Προτεσταντισμού και του λεγομένου «ειδωλολατρικού κόσμου» εξακολουθούν να διαφωνούν, και το ζήτημα γίνεται πιο συγκεχυμένο με την εμφάνισι πολλών προσθέτων νέων θρησκειών. Καθώς αυξάνουν τα πυρηνικά αποθέματα, οι άνθρωποι ματαίως αποβλέπουν στους ηγέτας της δογματικής θρησκείας, όπως ακριβώς επροφήτευσε ο Ιεζεκιήλ: «Όλεθρος επέρχεται· και θέλουσι ζητήσει ειρήνην, και δεν θέλει υπάρχει. Συμφορά επί συμφοράν θέλει έρχεσθαι, και αγγελία θέλει φθάνει επ’ αγγελίαν· τότε θέλουσι ζητήσει παρά προφήτου όρασιν και θέλει χαθή ο νόμος από του ιερέως, και η βουλή από των πρεσβυτέρων.»​—Ιεζ. 7:25, 26.

4. Έχει η Ερυθρά θρησκεία τη συνταγή για ειρήνη;

⁴ Εν τούτοις, λέμε ότι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ έχει την απάντησι στα προβλήματά μας. Με τούτο, μήπως εννοούμε την Ερυθρά θρησκεία του κομμουνισμού; Βέβαια όχι! Είναι αληθές ότι, επάνω σ’ ένα μεγάλο μέρος της γης, ο κομμουνισμός έχει θέσει τις κατά παράδοσιν θρησκείες κάτω από την επιφάνεια, αντικαθιστώντας αυτές με τη δική του λατρεία του Κράτους και την ηρωολατρία. Δημοσιευμένες φωτογραφίες πληθών της Μόσχας που επευφημούν φρενιτιωδώς μεγάλες εικόνες αστροναυτών (όπως η πτήσις στο διάστημα των «ουρανίων δίδυμων» του Αύγουστου 1962) δείχνουν πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η Κομμουνιστική θρησκεία. Επί πλέον, αυτή εγκατέλειψε τις εξοχώτερες ιδιότητες του ελέους, της αληθείας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης, για να καυχάται μεγαλοφώνως για την πυρηνική της άνοδο. (Ψαλμ. 85:10) Ένας διάσημος χρονογράφος έδειξε τελευταίως τι μπορεί να συμβή σ’ αυτήν, με τα εξής λόγια: «Το γεγονός ότι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι ομολογούν και οι δυο την ίδια κοσμική θρησκεία του κομμουνισμού δεν αποτελεί αιτία για να μην εμπλακούν σε μια ζωτική σύγκρουσι. Δεν πρέπει να λησμονούμε πόσο θηριώδεις υπήρξαν οι πόλεμοι της θρησκείας μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο». Εμείς, που, όπως ελπίζομε, έχομε επιζήσει από τους πολέμους εκείνους, δεν είναι ανάγκη να εκπλαγούμε βλέποντας τους να εκρήγνυνται μεταξύ των Κομμουνιστών.»a Η Ερυθρά θρησκεία είτε φθάση σ’ αυτά τα άκρα είτε όχι, είναι βέβαιο ότι δεν έχει τη συνταγή για ειρήνη.

5. Ποια τελική τύχη περιμένει την κοσμική θρησκεία;

⁵ Αν η ΘΡΗΣΚΕΙ Α είναι εκείνη που έχει τη λύσι των προβλημάτων του πυρηνικού αιώνος, πρέπει να είναι μια θρησκεία πολύ διαφορετική από τις χιλιάδες των συγκρουομένων δογμάτων του «Χριστιανικού κόσμου», του ειδωλολατρικού κόσμου και του κομμουνισμού. Μακριά από το να φέρουν ειρήνη στη γη, έχει προφητευθή ότι οι κοσμικές αυτές θρησκείες θα χαθούν μαζί με τις πυρηνικές δυνάμεις, με τις οποίες συναδελφώνονται. Η προφητεία της Αποκαλύψεως κεφάλαιο 17 περιγράφει την πορνική θρησκεία να ιππεύη επάνω στο «θηρίον» των Ηνωμένων Εθνών, και την ερήμωσί της από «κέρατα» που υψώνονται από μέσα από την ίδια την οργάνωσι την οποίαν υπεστήριζε. Οποιοσδήποτε θρίαμβος αυτών των ριζοσπαστικών «κεράτων» θα είναι επίσης βραχύβιος, διότι και αυτά επίσης θα ριφθούν σε σύγχυσι καθώς θα τα συλλάβη στον Αρμαγεδδώνα η κρίσις του Θεού. (Αποκάλ. 16:14, 16· Αγγαίος 2:21, 22) Ουαί σ’ εκείνους που λατρεύουν ανθρωποποιήτους θεούς ή τον θεόν του πολέμου, πιστεύοντας σε Διηπειρωτικά Βαλλιστικά Βλήματα, σε πυραύλους του διαστήματος και σε αστεροειδείς βόμβες!​—Ψαλμ. 20:7.

6. Ποια είναι η θρησκεία που θα επιτύχη, και τι υπόσχεται;

⁶ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ που θα επιτύχη δεν αποτελεί μέρος αυτού του καταδικασμένου κόσμου. Δεν είναι νέα θρησκεία. Είναι παλαιότερη, πολύ παλαιότερη από τον κομμουνισμό, τον Προτεσταντισμό, τον Καθολικισμό, τον Μωαμεθανισμό και τις τιμημένες από τον χρόνο θρησκείες της Ανατολής. Είναι η αρχική θρησκεία του ανθρωπίνου γένους, η θρησκεία που υπόσχεται κάτι πολύ καλύτερο από την πυρηνική εκμηδένισι για την ανθρωπίνη φυλή, διότι διακρατεί πίστι στον Παντοδύναμο Θεό, ο οποίος λέγει: «Έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»​—Ψαλμ. 37:10, 11.

7. Τι σημειώνει τον μόνο δρόμο σωτηρίας;

⁷ Πίστις στον Δημιουργό-Θεό της αληθινής θρησκείας είναι μια πρωταρχική ανάγκη σ’ αυτόν τον πυρηνικόν αιώνα, διότι σημειώνει τον μόνο δρόμο της σωτηρίας. «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»​—Εβρ. 11:6.

‘ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ’

8, 9. (α) Μέσω ποίων ο Θεός κατήρτισε υπόμνημα όσον αφορά τους σκοπούς του; (β) Ποιος ήταν ο προφήτης που ενεπνεύσθη πρώτος να γράψη, και ποια ήσαν τα προσόντα του;

⁸ Πίστις στον αληθινό Θεό είναι ουσιώδης για επιβίωσι. Προγνωρίζοντας αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, ο Θεός επρομήθευσε μια βάσι για πίστι, καταρτίζοντας ένα θαυμασίως πειστικό υπόμνημα των θείων του έργων και σκοπών. «Ο Θεός . . . ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως», τα λόγια δε αυτά του Θεού ανεγράφησαν με πολλές λεπτομέρειες για μεταγενέστερη χρήσι από μας. (Εβρ. 1:1) Είναι τα λόγια που αποτελούν την Αγία Γραφή. «Διότι όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.»​—Ρωμ. 15:4.

⁹ Ο πρώτος προφήτης, που εχρησιμοποιήθη από τον Θεό για να κάμη ένα εμπνευσμένο γραπτό υπόμνημα όπως φαίνεται στη Γραφή, ήταν ο Μωυσής. Πώς ο Μωυσής είχε τα προσόντα γι’ αυτό το έργον; Μήπως λόγω της ανωτέρας εκπαιδεύσεώς του εις «πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων», των οποίων ο πολιτισμός ήταν πάρα πολύ προχωρημένος στους αρχαίους χρόνους; (Πράξ. 7:22) Αναμφιβόλως αυτή η εκπαίδευσις του έδωσε ιστορικό βάθος γνώσεως, αλλά εκείνο που πραγματικά εβάρυνε ήταν η θεοσεβής εκπαίδευσις που του παρεσχέθη από την ίδια του Εβραία μητέρα, την Ιωχαβέδ, στα τρυφερά του, πρώτα χρόνια. (Έξοδ. 2:1-10) Επί πλέον, όταν οξύ προεβλήθη το ζήτημα ως προς το αν θα εξακολουθούσε ν’ απολαμβάνη μια άνετη, υλιστική ζωή ανάμεσα στις πολυτέλειες του οίκου του Φαραώ, ή θα έρριχνε τον κλήρο του μαζί με τον διωκόμενο λαό του Θεού, αυτός «δια πίστεως» εξέλεξε τον δύσκολο δρόμο.​—Εβρ. 11:23-28.

10. Τι συνέλεξε ο Μωυσής, και υπό ποια διεύθυνσι.;

¹⁰ Ο Μωυσής επίστευε στον Θεό, και ό,τι έγραψε πρέπει να ενισχύση την πίστι μας. Κάτω από την έμπνευσι του Θεού, συνέταξε τα αρχαιότερα ανθρώπινα συγγράμματα, συλλέγοντας τα σε ό,τι είναι τώρα γνωστό ως το Γραφικό βιβλίο της Γενέσεως. Αυτά περιελάμβαναν ‘ιστορία του ουρανού και της γης’ και ‘το βιβλίο της ιστορίας του Αδάμ’, που εγράφησαν από τον πρώτον άνθρωπο επάνω στη γη. (Γεν. 2:4· 5:1, ΜΝΚ.) Ο Μωυσής, που ήταν «πραΰς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους, τους επί της γης», υπήκουσε απεριόριστα στις οδηγίες της αοράτου, ενεργού δυνάμεως του Θεού, καταρτίζοντας το μόνιμο, αξιόπιστο υπόμνημα αναφορικά με τις δημιουργίες του Θεού. Ήταν ένας από εκείνους τους άνδρας πίστεως, για τους οποίους αναφέρεται ότι «υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.»​—Αριθμ. 12:3· 2 Πέτρ. 1:21.

11. Ποιο γεγονός όσον αφορά το υπόμνημα της δημιουργίας ενισχύει την πίστι στον Θεό;

¹¹ Το υπόμνημα της δημιουργίας που κατηρτίσθη από τον Μωυσή έμεινε στερεό απέναντι των επιθέσεων των κριτικών επί 3.500 περίπου χρόνια! Το γεγονός αυτό οικοδομεί πίστι στον Θεό ως τον Εμπνευστήν του λόγου Του. Επί πλέον, η αποδεδειγμένη επιστήμη σήμερα εξακολουθεί να παράγη απόδειξιν επί αποδείξεως προς υποστήριξιν της αφηγήσεως του ιδίου του Θεού περί της δημιουργίας. Φυσικά, έτσι πρέπει να είναι, διότι ο μεγάλος Επιστήμων και Σχεδιαστής των νόμων, επάνω στους οποίους στηρίζεται η δημιουργία, δεν θα έσφαλλε καταρτίζοντας το υπόμνημα αυτής της δημιουργίας. Η ακρίβεια και το αναλλοίωτον της αφηγήσεως της Γενέσεως εμπνέουν πίστι πράγματι!​—Μαλαχ. 3:6.

12. Πώς εδικαιώθη το Γένεσις 1:1;

¹² Αποτελεί επιστημονικό αξίωμα ότι η πιο απλή εξήγησις ενός φαινομένου συνήθως αποδεικνύεται ότι είναι η ορθή. Πόσο ωραία απλότητα παρουσιάζει η εισαγωγική δήλωσις της Βίβλου, και τι πλούτον εννοίας περιέχει! «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» (Γεν. 1:1) Ω, ναι, μερικοί προσεπάθησαν να υποστηρίξουν τις θεωρίες των ότι το σύμπαν δεν είχε ποτέ αρχή, ότι είναι συνεχές σε διάστημα και χρόνο, ότι οι ουρανοί είναι παλαιότεροι από τη γη, και ούτω καθεξής. Εν τούτοις, στα τελευταία χρόνια, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου 100 ιντσών και την επιμελή εξέτασι που έγινε με ανθρωποποιήτους δορυφόρους ηνάγκασαν τους κριτικούς να υποχωρήσουν στη θέσι που κρατούσε ο Μωυσής πριν από 3.500 χρόνια. Η μελέτη των ουρανών απεκάλυψε τώρα ένα επεκτεινόμενο σύμπαν, που λέγεται ότι είναι ηλικίας πέντε ή έξη δισεκατομμυρίων ετών, και υφίσταται ακόμη διαχωρισμό ως αποτέλεσμα μιας αρχικής, δημιουργικής εκρήξεως! Αυτή η πρώτη και πιο καταπληκτική από τις πυρηνικές εκρήξεις, αν αυτό είναι πράγματι ό,τι συνέβη, έγινε για ένα σοφό σκοπό, παράγοντας το αχανές υλικό σύμπαν, με όλη την τάξι του και το σχέδιό του. Πόσο μικρές και καταστρεπτικές θα ήσαν συγκριτικά οι ανθρωποποίητες εκρήξεις του νεογέννητου «πυρηνικού αιώνος»!

13. Ποιες επιστημονικές ανακαλύψεις φαίνεται να εναρμονίζωνται με το Γένεσις 1:2, 3;

¹³ «Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.» (Γεν. 1:2) Αυτή ήταν η κατάστασις μερικά δισεκατομμύρια χρόνια μετά την αρχική δημιουργική πράξι, όπως αναφέρεται από τον Μωυσή. Πάλι, οι αθεϊσταί επιστήμονες εδημιούργησαν ένα επίμαχο ζήτημα, όχι μόνο με τον Θεό που εχρησιμοποίησε την ενεργό του δύναμι, αλλά και με τη δήλωσι όσον αφορά το «σκότος επί του προσώπου της αβύσσου.» Κατά πρώτον λόγον, θα μπορούσαμε να ερωτήσωμε, Αν δεν ήταν το πνεύμα ή η ενεργός δύναμις του Θεού, ποια άλλη θαυμαστά ελεγχόμενη δύναμις παρήγαγε όλο το σχέδιο και τον σκοπό που βλέπομε στην ορυκτή, στη φυτική και στη ζωική δημιουργία εδώ επάνω στη γη; Ως προς το «σκότος», ισχυρά τηλεσκόπια εξαναγκάζουν πάλι τους κριτικούς σε υποχώρησι. Αυτά τώρα αποκαλύπτουν μεγάλα ουράνια συστήματα όμοια με το δικό μας, τη σκοτεινή «διάχυτη νεφέλη» στο διάστημα, στην οποία, λέγουν, αργότερα σχηματίζεται ένας λαμπρός, φωτεινός ήλιος για να δίνη φως στα πλησίον σώματα. Τούτο εναρμονίζεται με τη δήλωσι του Μωυσέως: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φως· και έγεινε φως.»​—Γέν. 1:3.

14, 15. Ποια άλλα γεγονότα της δημιουργίας πιστοποιούν την υπέρτατη σοφία του Δημιουργού;

¹⁴ Θα μπορούσαμε να συνεχίσωμε εδάφιο προς εδάφιο δια μέσου όλης της περιόδου των έξη δημιουργικών ημερών, χρονικών περιόδων, που άλλα Γραφικά χωρία δείχνουν ότι ήσαν η καθεμιά μήκους 7.000 ετών.b Η επιστήμη συμφωνεί τώρα με την Αγία Γραφή, επιβεβαιώνοντας την τάξι της εμφανίσεως της ξηράς, της βλαστήσεως χλωρού χόρτου από τη γη, της εμφανίσεως των ουρανίων φωστήρων, και της γεννήσεως ιχθύων, πτηνών, ζώων και ανθρωπίνων ψυχών. Η προχωρημένη επιστημονική έρευνα αναγκάσθηκε να θάψη τις θεωρίες του Δαρβίνου χάριν της αιωνόβιου δηλώσεως του Μεγάλου Επιστήμονος ότι έπλασε κάθε ζων δημιούργημα «κατά το είδος αυτού», έτσι ώστε θα μπορούσε να μεταβληθή και ν’ αναπαραχθή μόνο μέσα σε θεόθεν προσδιορισμένα όρια. (Γέν. 1:11, 12, 21, 24, 25) Αυτή δεν είναι μηχανική ομαδική αναπαραγωγή, αλλά υπάρχει θαυμαστή παραλλαγή μεταξύ των ατόμων κάθε είδους.

¹⁵ Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι το αποκορυφωτικό σημείο όλης αυτής της επιγείου δημιουργίας, πιστοποιώντας τη θαυμαστή δημιουργική ικανότητα του Θεού. Ο άνθρωπος επλάσθη ανώτερος από τα ζώα, και του εδόθη άνωθεν σοφία, ώστε μπορούσε να έχη εκτίμησι των πνευματικών αξιών και ισχυρή ηθική αίσθησι, και να είναι ικανός να εκφράση αγάπη προς τον Δημιουργό του και τον συνάνθρωπό του. Ήταν θαυμάσια εφωδιασμένος για να εκπληρώση την εντολή που του έδωσε ο Θεός: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» (Γέν. 1:26-28) Ο άνθρωπος επλάσθη για τη γη, όχι για τη σελήνη ή το εξωτερικό διάστημα.

16. Γιατί δεν θα μπορούσε ο Θεός ο Δημιουργός να είναι ο πρωτουργός της θρησκευτικής συγχύσεως που υπάρχει επάνω στη γη;

¹⁶ Αληθινά, όλη η αρμονία και το σχέδιο που υπάρχουν στη δημιουργία μαρτυρούν για έναν Θεό που αγαπά την τάξι. Πολλοί άνθρωποι θα υποστηρίξουν πειστικά την ύπαρξι του Θεού, βασίζοντας τα συμπεράσματα των στην τάξι που βλέπουν στη δημιουργία Του. Με την ίδια κατεύθυνσι επιχειρήματος, θα έδειχναν ότι ο συγκεχυμένος δογματισμός που βλέπομε στο πλήθος των θρησκειών επάνω στη γη σήμερα είναι σαφής απόδειξις ότι οι θρησκείες αυτές δεν προέρχονται από τον Θεό. «Ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης.» (1 Κορ. 14:33) Έτσι, ο Θεός είχε ως σκοπό μια μόνο θρησκεία για το ανθρώπινο γένος σ’ αυτή τη γη, μια ρεαλιστική, πρακτική θρησκεία που θα ήνωνε όλους τους ανθρώπους ως τέκνα γύρω στον ουράνιο Πατέρα των. Αυτή τη θρησκεία θα την εξέφραζαν, όχι με κάποια μυστική ψαλμωδία ή τυπικισμό, αλλά ευγνωμόνως με στοργική υπηρεσία στον Θεό, τον Δημιουργό, σύμφωνα με το θείο Του θέλημα.​—1 Ιωάν. 2:17.

17. Πώς προήλθε η ψευδής θρησκεία, και ποιοι είναι οι καρποί της;

¹⁷ Ο πρώτος άνθρωπος ξεκίνησε ως ένας ευπειθής υιός του Θεού. Είναι λυπηρό ότι αργότερα εκουσίως εγκατέλειψε την πεποίθησί του και την πίστι του στον Θεό, έχασε την αληθινή θρησκεία και μπήκε σε μια πορεία αιρετικής ανταρσίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ψευδής θρησκεία κατέπιε το μεγαλύτερο μέρος του ανθρωπίνου γένους, για να συσκοτίση την ταυτότητα του αληθινού Θεού και της θρησκείας Του. (2 Κορ. 4:4) Οι συσσωρευτικοί καρποί της ψευδούς θρησκείας μπορούν να φανούν στα προβλήματα του σημερινού πυρηνικού αιώνος.​—Ματθ. 7:15-20.

18. Ποια άγνοια επικρατεί ως προς τον Δημιουργό-Θεό;

¹⁸ Υπάρχουν πολλοί σήμερα που αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ένας Δημιουργός-Θεός. Εν τούτοις, ερωτήστε τους για το όνομά του, και δεν μπορούν να σας το πουν. Βρίσκονται σε σύγχυσι ως προς την ταυτότητά του. Μερικοί λέγουν ότι είναι ο Ιησούς Χριστός. Εν τούτοις, η Γραφή λέγει ότι ο Ιησούς είναι «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού.» (Αποκάλ. 3:14) Άλλοι διακρατούν ότι ο Δημιουργός, ο Ιησούς και το Άγιον Πνεύμα είναι μια τριάς από τρεις Θεούς σε έναν, και ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι θεάνθρωπος όταν ήταν στη γη. Εν τούτοις, η Γραφή λέγει ότι ο Ιησούς ήταν απλώς άνθρωπος όταν ήταν στη γη: «Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς.» (1 Τιμ. 2:5) Η ιδέα περί «Θεανθρώπου» πραγματικά προέρχεται από τον «ειδωλολατρικό κόσμο». Ήταν εξέχουσα στη Ρωμαϊκή θρησκεία, η οποία εξύψωνε τον αυτοκράτορα ως ενσαρκωμένο θεό. Αυτό είναι όμοιο με την προσφάτως διαλυθείσα λατρεία του αυτοκράτορος της Ιαπωνίας, στην οποίαν ο αυτοκράτωρ εχαρακτηρίζετο ως «αραχίτο-Γκάμι», που σημαίνει «Θεός σε ανθρώπου μορφή». Λόγω της παγκοσμίου συγχύσεως ως προς την ταυτότητα του αληθινού Θεού και Δημιουργού, είναι σπουδαίο για την πίστι να προσδιορισθή αυτός με το όνομά Του.

ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

19. Ποιο είναι το όνομα του Θεού, και πώς ο Μωυσής το εδόξασε;

¹⁹ Ο Μωυσής, εκτός από το ότι έγραψε το υπόμνημα της δημιουργίας που εμπνέει πίστι, έγραψε πολλά και για τον Δημιουργό-Θεό και το όνομά Του που εμπνέει δέος. Σε μια περίπτωσι ο Θεός έθεσε τον Μωυσή στη σχισμή ενός βράχου, και διαβαίνοντας, διεκήρυξε το όνομά Του. Μήπως ήταν «Κύριος, Κύριος»; Όχι! Ήταν «Ιεχωβά, Ιεχωβά», και ο Ιεχωβά επροχώρησε να περιγράψη τις ένδοξες ιδιότητες που αντιπροσωπεύει το όνομά Του. (Έξοδ. 33:21-34:7, ΜΝΚ) Στο τέλος μιας μακράς γραμμής πειρών, που οικοδομούσαν πίστι, ο Μωυσής είχε επιτακτική αιτία να δοξάζη τον Ιεχωβά με το όνομά Του: «Διότι θέλω εξυμνήσει το όνομα του Ιεχωβά· απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.»​—Δευτ. 32:3, 4, ΜΝΚ.

20. Γιατί το Όνομα είναι σπουδαίο;

²⁰ Όπως δείχνει αυτό το εμπνευσμένο υπόμνημα του Μωυσέως, ο Θεός έχει ένα ένδοξο όνομα. Στην Εβραϊκή γλώσσα γράφεται הוהי, και πιστεύεται ότι επροφέρετο Γιαχβέχ. Στα Ελληνικά προφέρεται Ιεχωβά, στα Αγγλικά Τζηχόβα, στα Ισπανικά Ζεχοβά, στα Ιαπωνικά Εχομπά. Αν και η προφορά ποικίλλει από γλώσσα σε γλώσσα, το όνομα εύκολα αναγνωρίζεται σε κάθε γλώσσα, χρησιμεύοντας για να διακρίνη τον Κύριον του σύμπαντος και τον Θεόν όλης της κτίσεως από όλους τους κατωτέρους κυρίους και θεούς που είναι γνωστοί και στη Βιβλική και στην κοσμική ιστορία. Το όνομα έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία: «Θ’ αποδείξω ότι είμαι ό,τι θ’ αποδείξω ότι είμαι.» (Έξοδ. 3:14, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά εδικαίωσε το όνομά του μ’ ένα τυπικό τρόπο, όταν απελευθέρωσε τον Ισραήλ από την Αίγυπτο ως λαόν για το όνομά του, πατάσσοντας την Αίγυπτο με ερημωτικές πληγές και τελικά καταστρέφοντας το άνθος της στρατιωτικής της δυνάμεως στην Ερυθρά Θάλασσα. Δεν ήταν παράδοξο ότι «εφοβήθη ο λαός τον Ιεχωβά, και επίστευσεν εις τον Ιεχωβά, και εις τον Μωυσήν τον θεράποντα αυτού.»​—Έξοδ. 14:28-31, ΜΝΚ· Πράξ. 15:14.

21. Πώς πολλές νεώτερες θρησκείες δείχνουν ανευλάβεια για το Όνομα;

²¹ Εν τούτοις, υπάρχουν πολλές θρησκείες σήμερα, ιδιαίτερα στον «Χριστιανικό κόσμο», που ομολογούν ότι πιστεύουν στη Γραφή, αλλά που αποφεύγουν ν’ αποδίδουν πίστι στον Ιεχωβά, τον Δημιουργό-Θεό της Γραφής. Λέγουν ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν θέλουν τον Ιεχωβά ως Θεόν των. Συμφωνούν με ό,τι ο Μωυσής έγραψε για τη δημιουργία, αλλά δεν συμφωνούν με ό,τι ο Μωυσής έγραψε για τον Θεό. Προτιμούν να λατρεύουν μια μυστική Τριάδα θεών, ένα «ενσαρκωμένον Θεόν», ή ένα ανώνυμον «Κύριον». Είναι τόσο ευαίσθητοι σχετικά με το όνομα «Ιεχωβά», ώστε το εξοστρακίζουν από τις νεώτερες των μεταφράσεις της Γραφής. Η αντικατάστασις του ονόματος «Ιεχωβά» με το «Κύριος» ή «Θεός» δεν είναι μετάφρασις. Είναι ερμηνεία, ‘αφαίρεσις’ από τον λόγον του Θεού, με άμεση παραβίασι της εντολής του Ιεχωβά μέσω του Μωυσέως, που αναγράφεται στο Δευτερονόμιον 4:2.

22. Ποια αιτία προβάλλει μια επιτροπή μεταφράσεως για την απόρριψι του Ονόματος, αλλά είναι αυτή βάσιμη αιτία;

²² Έτσι το δεκαμελές συμβούλιο, που εξελέγη από την Ενωμένη Επιτροπή των Εκκλησιών στη Μεγάλη Βρεττανία διακηρύττει μέσω του διευθυντού του, Καθηγητού Γκόντφρεϋ Ρ. Ντράιβερ, ότι στη νέα του μετάφρασι της Παλαιάς Διαθήκης της Βίβλου, το όνομα «Ιεχωβά» δεν θα εμφανισθή. Γιατί; Επειδή «η λέξις ‘Ιεχωβά’ (είναι) απλώς ένας σολοικισμός που παρήχθη στο 1502», λέγει ο Ντράιβερ.»c Αν το «Ιεχωβά» είναι «σολοικισμός» (παραφθορά ή παρέκκλισις από το πρωτότυπο, σύμφωνα με το λεξικό Ουέμπστερ), δεν θα ήταν άρα γε πιο έντιμο από μέρους των μεταφραστών να γράψουν το Όνομα στην αρχική του μορφή; Το όνομα «Ιεχωβά» στην Ελληνική γλώσσα και τα ισοδύναμα του στις άλλες γλώσσες, έχουν γίνει αναγνωρίσιμα με μακρά χρήσι. Τι γελοίο είναι να λέγη κανείς τώρα ότι το όνομα πρέπει να εξαλειφθή λόγω παρεκκλίσεως στην προφορά! Με το ίδιο επιχείρημα, το όνομα «Ιησούς» πρέπει να αφαιρεθή, διότι «Ιησούς» είναι ένας σολοικισμός που βασίζεται στο Ελληνικό ισοδύναμο του Εβραϊκού «Γεοσούα». Ακολουθώντας τον ίδιο συλλογισμό, πρέπει να μεταχειρισθούμε το «αυτός», «αυτή» ή κάποια άλλη αντωνυμία ή κοινό όνομα, που καταστρέφει την ταυτότητα, στη θέσι πολλών άλλων ονομάτων, των οποίων η αρχική προφορά δεν έχει μεταφερθή στη μετάφρασι. Εν καιρώ, κάποιοι από αυτούς τους μεταφραστάς θα μπορούσαν ακόμη να προβάλουν με μια Βίβλο από την οποία να έχουν αφαιρέσει όλα τα ονόματα, από φόβο μήπως τα προφέρουν εσφαλμένα!

23. Ποια αιτία βρίσκεται πραγματικά πίσω από την απόρριψι του Ονόματος;

²³ Γιατί αυτή η πολύ διαδεδομένη σιωπή στη χρήσι του ονόματος του Θεού; Υπάρχει ισχυρός λόγος. Τα μεγάλα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» έπαυσαν να εμπιστεύωνται στον Δημιουργό-Θεό, Ιεχωβά. Αντιθέτως, εστήριξαν ελπίδα επιβιώσεως στα πολιτικά έθνη της Δύσεως, με τους πυρηνικούς εξοπλισμούς των. Έλαβαν τη «θρησκεία της ιδικής των εκλογής», ώστε να μπορούν να είναι ελεύθερα από ευθύνη στον Ιεχωβά, τον Θεόν της Βίβλου. Μ’ αυτόν τον τρόπο ευθυγραμμίσθηκαν μ’ έναν εναντιούμενο θεό, τον πρωτουργό του πλήθους των θρησκευτικών δογμάτων της γης, εκείνον στον οποίον ο Πρώτιστος Μάρτυς του Ιεχωβά, Χριστός Ιησούς, ανεφέρθη ως ‘πατέρα του ψεύδους’. (Ιωάν. 8:44) Έτσι καθιστούν τον εαυτό τους αναρμόδιο για την ευλογία που ο Μωυσής απένειμε προφητικά στο Χριστιανικό έθνος του πνευματικού Ισραήλ: «Μακάριος συ, Ισραήλ. Τις όμοιός σου, λαέ σωζόμενε υπό του Ιεχωβά, όστις είναι η ασπίς της βοηθείας σου, και η μάχαιρα της υπεροχής σου!»​—Δευτ. 33:29, ΜΝΚ.

24. Γιατί ο «Ισραήλ του Θεού» μπορεί να ορισθή μακάριος;

²⁴ Μακάριος είναι σήμερα αυτός ο «Ισραήλ του Θεού», που αποτελείται από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτοί είναι αληθινά ‘σωζόμενοι υπό του Ιεχωβά’, και αποβλέπουν με εμπιστοσύνη στην ‘μάχαιραν της υπεροχής των’ που θα λύση όλα τα προβλήματα του πυρηνικού αιώνος, καθώς θα συντρίψη τα φιλοπόλεμα έθνη, μαζί με τα διαβολικά των όργανα εκμηδενίσεως, στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Με πίστι αναλαμβάνουν αυτοί το άσμα της νίκης, όπως το ανέλαβε και ο Μωυσής στη θαυμαστή νίκη του Ιεχωβά στην Ερυθρά Θάλασσα. «Ο Γιαχ είναι η δύναμίς μου και το άσμα μου, και εστάθη η σωτηρία μου· αυτός είναι Θεός μου, και θέλω δοξάσει αυτόν· Θεός του Πατρός μου, και θέλω υψώσει αυτόν. Τις όμοιός σου Ιεχωβά, μεταξύ των θεών; τις όμοιός σου, ένδοξος εις αγιότητα, θαυμαστός εις ύμνους, ενεργών τεράστια; Ο Ιεχωβά θέλει βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.»​—Έξοδ. 15:2, 11, 18, ΜΝΚ.

25. Ποιο είναι το περιεχόμενο του ‘άσματος του Μωυσέως και του Αρνίου’;

²⁵ Ναι, ο Ιεχωβά θα βασιλεύη για πάντα. Ήδη, στο 1914 μ.Χ., εγκατέστησε την ουράνια βασιλεία του στα χέρια του Υιού του, Χριστού Ιησού, του Αρνίου του Θεού. Οι ακόλουθοι στα ίχνη του Χριστού, πολλοί από τους οποίους ανεστήθησαν για να συμμετάσχουν μαζί του στη δόξα της Βασιλείας του, ψάλλουν τώρα «την ωδήν Μωυσέως του δούλου του Θεού, και την ωδήν του Αρνίου, λέγοντες, Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αγίων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου; διότι είσαι μόνος όσιος· διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιον σου· διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.»​—Αποκάλ. 15:3, 4, ΜΝΚ.

26. Ποια πίστι διακρατούν τώρα οι άνθρωποι καλής θελήσεως;

²⁶ Σήμερα, άνθρωποι καλής θελήσεως από όλα τα έθνη εγκολπούνται, επίσης, την αληθινή θρησκεία, τη λατρεία του Ιεχωβά, και δίνουν δραστήρια μαρτυρία για τις δίκαιες κρίσεις του. Έχουν πίστι, επίσης, ότι η θυσία του Αρνίου του Θεού θα καταλήξη σε οφέλη αιωνίου ζωής γι’ αυτούς, θα είναι μια ευτυχισμένη, καρποφόρος ζωή επάνω στη γη, όπου αυτοί θα είναι συνεργάται του Θεού, εκτελώντας το θείο του θέλημα με τη μεταμόρφωσι αυτής της γηίνης σφαίρας σ’ ένα τερπνότατο σαν κήπο άλσος. Έτσι, η αληθινή θρησκεία, η λατρεία και υπηρεσία του Ιεχωβά, θα φέρη αιώνια ευχαρίστησι σ’ εκείνους που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα, στα τέκνα των και στα τέκνα των τέκνων των. Θα φέρη, επίσης, ευχαρίστησι στους πατέρες των, και στους πατέρες των πατέρων των και σε όλους τους άλλους όσοι επήγαν στον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους δια μέσου των χιλιετηρίδων της ανθρωπίνης ιστορίας, και τους οποίους ο Ιεχωβά προτίθεται να φέρη σε ζωή μέσω αναστάσεως. (Ιωάν. 5:28, 29) Όλοι οι άνθρωποι που εκλέγουν να εγκολπωθούν την αληθινή θρησκεία επάνω στη γη θα ζήσουν για μια ευφραντική αιωνιότητα αίνου σ’ αυτό το μέγιστο από όλα τα ονόματα​—ΙΕΧΩΒΑ.​—Έξοδ. 3:15.

[Υποσημειώσεις]