Διακράτησις Ορθής Στάσεως Ενώπιον του Θεού

Η ανηθικότης σήμερα είναι ακράτητη. Πώς μπορεί ένας Χριστιανός ν’ αποφύγη να παγιδευθή;

ΖΟΥΜΕ σε μια εποχή μεταβολών· είναι μια περίοδος κλονισμού της πίστεως, επιδιώξεως υλικού κέρδους και καταπτώσεως των ηθικών κανόνων. Οι άνθρωποι φοβούνται το μέλλον, κι έχουν δίκαιο, διότι σε πολλούς φαίνεται ότι ο κόσμος ωθείται ακατάσχετα προς ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Η ατμόσφαιρα αυτή της αβεβαιότητος έκαμε πολλούς να υιοθετήσουν τη στάσι, «Ας φάγωμεν και ας πίωμεν διότι αύριον αποθνήσκομεν.» (1 Κορ. 15:32) Η ανηθικότης που επακολουθεί και η απεριόριστη ανομία θα πρέπει να κάμη όλα τα άτομα που έχουν αγνή καρδιά να σταθούν και να συλλογισθούν: Πού πράγματι στέκομαι εν σχέσει με τον Θεό; Πώς μπορώ ν’ αποκτήσω και να διακρατήσω ορθή στάσι στα όμματά Του;

Είναι ευτύχημα το ότι ο Θεός δεν άφησε το ανθρώπινο γένος χωρίς οδηγό σ’ αυτούς τους κινδυνώδεις καιρούς. Έχει προμηθεύσει το γραπτό του Λόγο, που όχι μόνο περιέχει πολλή νουθεσία, αλλά διαφυλάττει, επίσης, πολλά παραδείγματα, που προειδοποιούν για τις παγίδες, που μπορούν να βυθίσουν ένα άτομο στο ρυπαρό πέλαγος της ανηθικότητος. Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, τι συνέβη στο αρχαίο έθνος του Θεού, τον Ισραήλ.

ΕΝΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Στο έτος 1513 π.Χ. οι Ισραηλίται εβάδισαν έξω από την Αίγυπτο και δια μέσου της Ερυθράς Θαλάσσης. Οδηγούμενοι από άνδρες πίστεως, διέσχισαν μια έρημο που ενέπνεε φόβο, υπέμειναν εναντίωσι και ήλθαν στα όρια της γης Χαναάν, που ο Θεός είχε υποσχεθή να τους δώση. Εν τούτοις, επειδή έγιναν απειθείς κι έδειξαν έλλειψι πίστεως, ο Θεός επέβαλε στο έθνος Ισραήλ να περιπλανάται στην έρημο επί σαράντα χρονιά, μετά την πάροδο των οποίων το έφερε πάλι στα όρια της θαυμασίας γης της επαγγελίας. Εδώ ο ηλικιωμένος Μωυσής εγκατέλειψε την αρχηγία στον διάδοχό του Ιησούν του Ναυή, ο οποίος, ως κεφαλή του έθνους, κατέλαβε τη χώρα κι εγκατέστησε τις δώδεκα φυλές στην κληρονομία τους.​—Έξοδ. 12:37-42· Αριθμ. 14:26-33· Ιησ. Ναυή 1:1-6· 13:1-19:51.

Κάτω από τη διεύθυνσι του Ιησού του Ναυή και των ωρίμων συντρόφων του οι Ισραηλίται εξακολούθησαν να υπηρετούν τον Ιεχωβά με ευπρόσδεκτο τρόπο. Αλλ’ έπειτ’ από τον θάνατο αυτών των «πρεσβυτέρων», που εξασκούσαν καλή επιρροή στον λαό, «εσηκώθη άλλη γενεά μετ’ αυτούς, ήτις δεν εγνώρισε τον Ιεχωβά, ουδέ τα έργα τα οποία έκαμεν υπέρ του Ισραήλ. Και έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά, και ελάτρευσαν τους Βααλείμ.»​—Κριτ. 2:7-13, ΜΝΚ.

Από τότε και στο εξής, η ιστορία του έθνους Ισραήλ ήταν ιστορία αμφιταλαντεύσεως μεταξύ αληθούς και ψευδούς λατρείας· μεταξύ του μεγάλου Θεού Ιεχωβά και των ακαθάρτων ειδώλων των εθνών. Τελικά, αιωρούμενο πολύ μακριά από την ορθή του στάσι ενώπιον του Θεού, το έθνος έχασε εντελώς την ισορροπία του κι εβυθίσθη σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα. Η Ιερουσαλήμ κατεδαφίσθη και ο ναός της εκρημνίσθη, άρχοντες δε και κοινός λαός ομού, εσφάγησαν ή υπεδουλώθησαν.​—2 Βασ. 23:26, 27· 25:1-11.

Αντίθετα προς ό,τι μπορεί να νομίση κανείς, αυτό που συνέβη στους Ισραηλίτας εκεί στο παρελθόν, δεν είναι μια νεκρή ιστορία, αλλά λάμπει δια μέσου των αιώνων και διαφωτίζει την κατάστασι στην οποία βρισκόμαστε. Συνεπώς, είναι σπουδαίο να εξετάσωμε από κοντά εκείνο που ωδήγησε στην πτώσι τους, ώστε ν’ αποφύγωμε το να χάσωμε σήμερα μια ορθή στάσι έναντι του Θεού.​—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.

Ο ΛΑΚΚΟΣ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ

Προς το τέλος της τεσσαρακονταετούς προσωρινής διαμονής των στην έρημο, χιλιάδες Ισραηλιτών επαγιδεύθησαν από τις ανήθικες συνήθειες των λατρευτών του Βάαλ Μωαβιτών, από τη χώρα των οποίων έπρεπε να περάσουν στην πορεία τους προς την Υποσχεμένη Γη. Πορνεία και ακάθαρτη σεξουαλική απόλαυσις ήταν ο τρόπος της ζωής αυτών των λατρευτών του Βάαλ. Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία σημειώνει ότι το «είδος της λατρείας των Βααλείμ και της Ασταρώθ εχαρακτηρίζετο από χονδροειδή φιληδονία και ακολασία.» «Η λατρεία αυτών των θεών ήταν συνυφασμένη με μερικές από τις πιο εξαχρειωτικές συνήθειες που υπήρχαν τότε,» παρατηρεί Ο Ιστορικός Άτλας της Γραφής του Ουεστμίνστερ.

Σύμφωνα με το Γραφικόν Εγχειρίδιον της Τσέπης του Ερρίκου Χ. Χάλλεϋ, «οι ναοί του Βάαλ και της Ασταρώθ συνήθως ήσαν μαζί. Ιέρειες ήσαν οι πόρνες του ναού. Εκείνοι που ασκούσαν σοδομισμόν ήσαν οι αρσενικές ‘πόρνες’ του ναού. Η λατρεία του Βάαλ, της Ασταρώθ, του Μολώχ, και των άλλων θεών των Χαναναίων συνίστατο από τα πιο εξωφρενικά όργια· οι ναοί των ήσαν κέντρα διαφθοράς. Έτσι, ο τρόπος με τον οποίον οι Χαναναίοι ελάτρευαν τους θεούς των ήταν μέσω ανήθικης απολαύσεως παρουσία των θεών των.»

Αντί ν’ αποφύγουν τέτοιον ανήθικο λαό, η Γραφή λέγει για τους Ισραηλίτας ότι «ήρχισεν ο λαός να πορνεύη μετά των θυγατέρων Μωάβ· αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τας θυσίας των θεών αυτών· και έφαγεν ο λαός, και προσεκύνησε τους θεούς αυτών. Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις τον Βέελ-φεγώρ.» Πόσο αηδιαστικά στον Παντοδύναμο Θεό ήσαν αυτός ο αισθησιασμός και η ακολασία! «Και εξήφθη η οργή του Ιεχωβά κατά του Ισραήλ, . . . Ήσαν δε οι αποθανόντες εν τη πληγή, εικοσιτέσσαρες χιλιάδες.»​—Αριθμ. 25:1-9, ΜΝΚ.

Επανειλημμένως στα επόμενα χρόνια, η ανηθικότης των γειτόνων των, που ελάτρευαν τον Βάαλ, απεδείχθη ένα πρόσκομμα στους Ισραηλίτας. Προφανώς άρχισαν να σκέπτονται· ‘Ο καθένας το κάνει αυτό· απλώς κάνει ό,τι είναι φυσικό· λοιπόν, γιατί να μην είμαστε όπως και οι άλλοι από τον λαό;’ Η ανηθικότης προκαλούσε τις σαρκικές τους επιθυμίες, συνεπώς, κλείνοντας τα μάτια των στους δικαίους νόμους του Θεού, ικανοποιούσαν το αχαλίνωτο σαρκικό τους πάθος. «Και αυτοί ωκοδόμησαν εις εαυτούς τόπους υψηλούς, και έκαμον αγάλματα και άλση, επί παντός υψηλού λόφου, και υποκάτω παντός δένδρου πρασίνου [όπου εντρυφούσαν σε σεξουαλική ανηθικότητα]. Ήσαν δε έτι εν τη γη και σοδομίται.»​—1 Βασ. 14:23, 24· 22:46· Ησ. 57:5· Ιερεμ. 3:6, 13.

Με τον καιρό η ανηθικότης έγινε ο συνήθης τρόπος ζωής των Ισραηλιτών. «Εμοίχευον, και συνεσωρεύοντο εις οίκον πόρνης. Ήσαν ως οι κεχορτασμένοι ίπποι το πρωί· έκαστος εχρεμέτιζε κατόπιν της γυναικός του πλησίον αυτού.» Έγιναν ακριβώς όπως τα ζώα, χωρίς καν να αισχύνωνται για την χωρίς διάκρισι μίξι των.​—Ιερεμ. 5:7, 8.

Η ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

Αλλά οι πολιτισμένοι άνθρωποι δεν είναι τέτοιοι σήμερα, μπορεί να νομίζουν μερικοί. Η λατρεία τους που προσφέρουν στον Θεό δεν συνοδεύεται ‘με ανήθικη απόλαυσι και χονδροειδή φιληδονία και ακολασία’. Λατρεύουν τον Θεό και Πατέρα του Ιησού Χριστού που απαγορεύει τέτοια ανηθικότητα, θα μπορούσε ένας να υποστηρίξη. Αλλά τι δείχνουν τα γεγονότα;

Τα αποδεικτικά στοιχεία αποκαλύπτουν ότι οι συνθήκες είναι οι ίδιες στον «Χριστιανικό κόσμο» όπως ήσαν μεταξύ των Ισραηλιτών προ μακρού χρόνου. Όπως ακριβώς τότε ο λαός είχε τους δικαίους νόμους του Θεού, περιλαμβανομένων των Δέκα Εντολών, και ήταν υποχρεωμένος να τους τηρή, έτσι, επίσης, σήμερα οι άνθρωποι στον «Χριστιανικό κόσμο» έχουν τους νόμους του Θεού που είναι υποχρεωμένοι να τηρούν. Αλλ’ όπως ακριβώς οι Ισραηλίται απέρριψαν τους νόμους του Θεού, έτσι και σήμερα η ακολασία και η ανηθικότης, που θυμίζει την εκ μέρους του Ισραήλ λατρεία του Βάαλ, είναι κοινά μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο».

Παντού υπάρχει απόδειξις ηθικής καταπτώσεως. «Η αντίληψις περί αγνότητος είναι εντελώς πεπαλαιωμένη,» ελέχθη, όχι πριν από πολύν καιρό, σ’ ένα ακροατήριο 1.100 σπουδαστών του Πανεπιστημίου της Βρεττανικής Κολομβίας. Μια πρόσφατη επιθεώρησις σε είκοσι ένα σχολεία της Καλιφορνίας διεπίστωσε ότι μερικά από τα κορίτσια θεωρούσαν την εγκυμοσύνη ως «ένδειξιν κοινωνικής θέσεως». Σ’ ένα σχολείο θηλέων στην Αγγλία ανεκαλύφθη ότι οι σπουδάστριες φορούσαν ένα κίτρινο σήμα για να γνωστοποιούν ότι δεν ήσαν πια παρθένες. Και σ’ ένα άλλο σχολείο της Οξφόρδης, στην Αγγλία, ένας αιφνιδιαστικός έλεγχος στις τσάντες απεκάλυψε ότι 80 τοις εκατό από τα κορίτσια έφεραν μαζί τους αντισυλληπτικά.

Ο Ημερήσιος Αστήρ του Τορόντο (9 Μαρτίου 1963) αναφέρει ότι «τόσο πολλές από τις μαθήτριες των γυμνασίων του Ουίννιπεγκ [Καναδά] γίνονται έγκυοι, ώστε οι τρείς κύριοι οίκοι αγάμων μητέρων της πόλεως αναζητούν τρόπους να στείλουν τα κορίτσια σε ειδικά σχολεία . . . Η πόλις είχε 537 μη νόμιμες γεννήσεις το τελευταίο έτος.»

Διεπιστώθη ότι τέτοια σεξουαλικά όργια και της σημερινής ακόμη νεολαίας συναγωνίζονται προς τις ακόλαστες τελετουργίες των αρχαίων λατρευτών του Βάαλ που επεδίδοντο σε λατρεία του φύλου. Ο Σερ Τζων Τσαρλς, συνταξιούχος Ιατρικός Αρχιαξιωματούχος του Υπουργείου Παιδείας, ανέφερε μια περίπτωσι, όπου το συμβούλιον διώξεως ωμίλησε περί της «συγκλονιστικής προώρου αναπτύξεως και εξαχρειώσεως» των παιδιών ηλικίας μόνον δεκατεσσάρων και δεκαπέντε ετών.

Σε όλο τον «Χριστιανικό κόσμο» ‘λέσχες του φύλου’ και ‘λέσχες ανταλλαγής συζύγων’ διεξάγουν επιχειρήσεις που ευδοκιμούν. Την περασμένη μόλις άνοιξι η εφημερίδα Κρόνικλ του Αγίου Φραγκίσκου έφερε τις επικεφαλίδες, «Κύμα Αλλαγής Συζύγων​—Σε Όλη την Περιοχή του Κόλπου.» Η εφημερίδα παρετήρησε ότι μια διαφήμισις από οκτώ στίχους «προεκάλεσε ένα καταρράκτη απαντήσεων από νυμφευμένα ζεύγη που επιζητούσαν μη συνηθισμένη σεξουαλική απόλαυσι.» «Συγκεντρώνονται σε ομίλους από δύο ή περισσότερα ζεύγη μέσα σε σπίτια, ξενοδοχεία και μοτέλ για να λάβουν μέρος σ’ ‘εσπερίδες με σβηστά τα φώτα’, που συχνά περιλαμβάνουν όργια», ανέφερε η εφημερίδα. Αντίθετα προς ό,τι μπορούν να νομίζουν μερικοί, στα όργια αυτά ενασχολούνται ευυπόληπτοι πολίται, οι οποίοι προφανώς βρίσκουν τη διαγωγή τους να συμφωνή με τη θρησκεία τους. Πράγματι, ένας απ’ αυτούς είπε: Ποτέ δεν «σβήναμε φώτα» σε νύχτες Σαββάτου διότι «πρέπει να σηκωθούμε ενωρίς την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία.»​—Τεύχη υπό ημερομηνίαν 3 και 6 Απριλίου 1963.

Τέτοια ανηθικότης φθάνει στα άτομα υψηλών θέσεων. Εσχάτως, έχει εκτεθή η ανηθικότης διακεκριμένων κυβερνητικών αξιωματούχων, ιδιαιτέρως στην Αγγλία. «Τα συγκλονιστικά κύματα» που απεσπάσθησαν απ’ εκεί «επήδησαν μέσω της Μάγχης προς την Ευρώπη, και ήσαν κάπως πιο ευδιάκριτα ακόμη κι από τις κρυστάλλινες αίθουσες των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, (αν με πεζότητα αφαιρούσαν τα [θαμπά] ματογυάλια)», έγραψε το περιοδικό Νιουσγουήκ. «Μια σειρά από σκάνδαλα σεξουαλικά και κατασκοπείας αντηχούσε στη Στοκχόλμη και στο Κάιρο.»

Σε όλο τον κόσμο, μεταξύ ατόμων πλουσίων και επιρροής, ως επίσης ανάμεσα στον κοινό λαό και στη νεότητα, η σεξουαλική ανηθικότης έχει γίνει ο ρυθμός της ζωής. Όπως παρετήρησε ένας διάκονος: Οι νεαροί σήμερα αποβλέπουν στο φύλο «με τόση αδιαφορία όπως στο φαγητό και ποτό.» (Ημερήσιος Αστήρ του Τορόντο, 8ης Φεβρουαρίου 1963) Αν και η εκτός του γάμου σεξουαλική επαφή είναι εναντίον του νόμου του Θεού, οι άνθρωποι σήμερα σκέπτονται όπως οι αρχαίοι Ισραηλίται προφανώς εσκέπτοντο. ‘Ο καθένας το κάνει αυτό, γιατί εγώ να διαφέρω;’ Ακόμη και μερικοί θρησκευτικοί ηγέται συγχωρούν τη σημερινή ανηθικότητα.

Όπως ανεγράφη στο Νταίηλυ Εξπρές του Λονδίνου, στις 11 Μαρτίου 1963, ο κληρικός της Εκκλησίας της Αγγλίας Ντ. Α. Ράιμες είπε στο εκκλησίασμά του ότι ο Βιβλικός κώδιξ της αγνότητος «αγνοείται διότι ήδη είναι απηρχαιωμένος.» Είπε ότι χρειάζεται ν’ αντικατασταθή μ’ έναν ηθικό κώδικα, που θα ταίριαζε καλύτερα στις ανάγκες του λαού. Και παράλληλα προς την ίδια γραμμή λογικεύσεως, ένα δοκίμιο από εβδομήντα σελίδες, που ετέθη σε κυκλοφορία από έναν όμιλο Κουακέρων της Βρεττανίας, που ασκεί την πιο μεγάλη επιρροή, είπε ότι «τα ήθη, όπως το Σάββαττο, έγιναν για τον άνθρωπο, και όχι ο άνθρωπος για τα ήθη», και ότι, συνεπώς, ακόμη και η έκφρασις αγάπης μεταξύ ομοφυλοφίλων δεν είναι ηθικώς εσφαλμένη. Το δοκίμιο αυτό με τίτλο «Προς Κουακερικήν Άποψιν του Φύλου» «απορρίπτει σχεδόν πλήρως τα κατά παράδοσιν πρώτα βήματα της ωργανωμένης Χριστιανικής Εκκλησίας προς την ηθικότητα», διεκήρυξε το Γκλώουμπ εντ Μαίηλ του Τορόντο της 19ης Φεβρουαρίου 1963.

ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ

Πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι κοσμικές φιλοσοφίες σχετικά με την ηθική! Αν ένας τις ακούη προσεκτικά, μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα χάση την ορθή του στάσι έναντι του Θεού. Οι νόμοι του Θεού είναι σήμερα τόσο σύγχρονοι και εφαρμόσιμοι όσο ήσαν στην εποχή που εγράφησαν. Σ’ εκείνους που πιθανόν να νομίζουν ότι μπορούν να παρεκκλίνουν απ’ αυτούς για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές των ορέξεις, ένας από τους αποστόλους του Χριστού λέγει να εξετάσουν τι συνέβη στους Ισραηλίτας που απεπλανήθησαν από τους λατρευτάς του Βάαλ Μωαβίτας:

«Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τίνες αυτών επόρνευσαν, και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν. Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.»​—1 Κορ. 10:8, 11, 12.

Οι Χριστιανοί πρέπει πάντοτε να προσέχουν για να μην παγιδευθούν απ’ αυτόν τον κόσμο που κάνει σαν τρελλός για το αντίθετο φύλο, όπως έκαναν οι Ισραηλίται ένεκα των λάγνων γειτόνων των. «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας», έγραψε ο απόστολος Παύλος στους πρώτους Χριστιανούς, «πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος . . . Απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού· και ενδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν.»​—Κολ. 3:5-10.

Για ν’ αποφύγη ένας την ανηθικότητα πρέπει να γεμίση τον νου και την καρδιά του με τους δικαίους νόμους του Θεού και να προσπαθή πάντοτε να ζη σύμφωνα μ’ αυτούς. Αυτό σημαίνει ότι «πορνεία . . . και πάσα ακαθαρσία, ή πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους· μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή· αλλά μάλλον ευχαριστία. Δια τούτο εξεύρετε, ότι πας πόρνος . . . δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.»​—Εφεσ. 5:3-5· Φιλιππησ. 4:8.

Ο νόμος του Θεού είναι, λοιπόν, σαφής. Ανήθικες συνήθειες όπως είναι η πορνεία, η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία και η κτηνωδία προκαλούν τη δυσμένεια του Θεού. Είναι αλήθεια ότι πολλοί, πριν πληροφορηθούν περί των δικαίων απαιτήσεων του Θεού, και ενώ ακόμη ζούσαν όπως οι άνθρωποι των εθνών, έκαναν αυτά τα πράγματα. Αλλ’ αν ένας επιθυμή αληθινά ν’ αποκτήση και να διακρατήση μια ορθή στάσι έναντι του Θεού, πρέπει τώρα να ‘απέχη από της πορνείας’ και «να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή· ουχί εις πάθος επιθυμίας, καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν.»​—1 Θεσ. 4:3-5· 1 Κορ. 6:9-11.