Το Βιβλίον του «Αιωνίου Ευαγγελίου» Είναι Ωφέλιμον
«Όλη η γραφή είναι Θεόπνευστος, και ωφέλιμος».—2 Τιμ. 3:16
1. Για ποιο λόγο η Γραφή συχνά χρησιμοποιείται στα δικαστήρια σε πολλά μέρη της γης μας;
ΕΠΗΓΑΤΕ ποτέ στη θέσι ή στο βήμα του μάρτυρος σ’ ένα δικαστήριο, στη Σκωτία, να πούμε ως παράδειγμα, ή στον Καναδά ή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Προτού κληθήτε να δώσετε μαρτυρία, ωρκισθήκατε να πήτε την αλήθεια, ολόκληρη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Αλλά γιατί, όταν εδίνατε όρκο να πήτε γυμνή την αλήθεια, υποχρεωθήκατε να θέσετε το δεξιό σας χέρι επάνω σ’ ένα αντίτυπο των Αγίων Γραφών ή της Ιερής Βίβλου; Αυτό έγινε επειδή το βιβλίο αυτό θεωρείται ότι είναι το Βιβλίο του Θεού, ο γραπτός λόγος του Θεού, και αντιπροσωπεύει αυτόν. Όταν, λοιπόν, ορκίζεται κανείς να δώση μαρτυρία για την αλήθεια, με το χέρι επάνω στην Αγία Γραφή, πραγματικά ορκίζεται ενώπιον του Θεού του Συγγραφέως της Βίβλου, και έτσι γίνεται υπεύθυνος σ’ Αυτόν για ό,τι λέγει ύστερ’ από τον όρκο.
2. Αφού είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός, τι μπορεί να λεχθή για τον λόγο του τη Γραφή;
2 Ο Συγγραφεύς της Βίβλου είναι ο «Θεός της αληθείας», και «είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός», όταν δε ορκιζώμεθα ενώπιόν Του, περιμένει να πούμε την ιεροπρεπή αλήθεια, και το Δικαστήριο περιμένει να πούμε την αλήθεια. (Ψαλμ. 31:5· Εβρ. 6:18· Τίτον 1:2) Επειδή αυτός είναι ο «Θεός της αληθείας» δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ο Συγγραφεύς ενός βιβλίου που περιέχει ψεύδη. Αν το βιβλίο του, η Αγία Γραφή, ήταν ένα βιβλίο με ψεύδη, παραμύθια και ωραία διηγήματα και «γραώδεις μύθους», πώς θα μπορούσαμε ειλικρινώς να ορκισθούμε να πούμε την αλήθεια θέτοντας το δεξιό μας χέρι επάνω σ’ ένα τέτοιο βιβλίο; Δεν θα μπορούσαμε να το πράξωμε αυτό, και δεν θα μας υποκινούσε να πούμε την αλήθεια. Όσον αφορά τις Άγιες Γραφές, ο Ιησούς Χριστός είπε σε προσευχή προς τον Θεό: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» Αν είμεθα αληθινά ακόλουθοί του, θα λέμε με προσευχή το ίδιο πράγμα όσον αφορά την Αγία Γραφή. Θα κάνωμε διάκρισι μεταξύ αυτής και των παραμυθιών, των μύθων.—Ιωάν. 17:17.
3. Πώς η Βίβλος μεγαλύνει τον Δημιουργόν του ουρανού και της γης, και τι πρέπει να κάμη όλο το ανθρώπινο γένος στην ημέρα αυτή;
3 Γιατί πρέπει οι Άγιες Γραφές, η Ιερή Βίβλος, να είναι το μόνο Βιβλίο του ενός και μόνου αληθινού Θεού; Ο αληθινός Θεός δεν είναι δημιούργημα, πλάσμα. Επί χρόνον αιώνιον υπήρχε πριν από τη δημιουργία. Όπως ακριβώς έπρεπε να συμβαίνη, η Γραφή, ως Βιβλίο Του, ξεκινά με μια αφήγησι γι’ Αυτόν ως τον Δημιουργό. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην», είναι τα αρχικά της λόγια. (Γέν. 1:1) Στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής ο ίδιος αυτός Δημιουργός λαμβάνει την αληθινή του εξοχότητα και αξιοπρέπεια, αν και το τελευταίο αυτό βιβλίο εγράφη χίλια εξακόσια χρόνια μετά το πρώτο βιβλίο. Στο τελευταίο αυτό βιβλίο απευθύνονται σ’ Αυτόν επάνω στον ουράνιο Θρόνο του τα εξής λόγια: «Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημα σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» Και ένας άγγελος φαίνεται, ο οποίος «ώμοσεν εις τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων, όστις έκτισε τον ουρανόν, και τα εν αυτώ, και την γην και τα εν αυτή, και την θάλασσαν και τα εν αυτή.» (Αποκάλ. 4:11· 10:5, 6) Και ένας άλλος άγγελος λέγει σε όλους τους κατοίκους της γης: «Φοβήθητε τον Θεόν, και . . . προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» (Αποκάλ. 14:6, 7) Αυτό είναι το ορθό είδος συμπεράσματος, στο οποίον έπρεπε να φθάση το Βιβλίο του Θεού.
4. (α) Τι κάνει τη Βίβλο διαφορετική από κάθε άλλο βιβλίο; (β) Είναι η συγγραφή ενός Βιβλίου από τον Θεό κάτι παράδοξο;
4 Οι κριτικοί της Βίβλου δεν χρειάζεται να τονίσουν ότι απλοί άνθρωποι έγραψαν αυτό το βιβλίο. Η ίδια η Γραφή ειλικρινώς μας πληροφορεί το γεγονός αυτό. Αλλά ό,τι κάνει αυτό το βιβλίο διαφορετικό από κάθε άλλο βιβλίο γραμμένο από ανθρώπους, είναι ότι η Αγία Γραφή είναι ‘εμπνευσμένη από τον Θεό’. Είναι, δηλαδή, «θεόπνευστος», όπως την χαρακτηρίζει ένας από τους συγγραφείς της Βίβλου. Ήταν σαν ο Θεός, με μια αόρατη πνοή, να έθεσε στις διάνοιες των τριάντα εννέα θεοσεβών ανθρώπων, που συνέταξαν τη Βίβλο, τι να γράψουν και ποιες αλήθειες να θέσουν στο ιερό υπόμνημα. Το γεγονός αυτό κάνει τον Θεό τον Δημιουργό πραγματικά τον Συγγραφέα αυτού του Βιβλίου. Αυτό δεν είναι παράδοξο. Ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήση ένα βιβλίο εξίσου εύκολα όσο μπορούσε να δημιουργήση τον ουρανό και τη γη και τον εγκέφαλο στην κεφαλή του ανθρώπου.
5. (α) Γιατί είναι ανάγκη να γνωρίζωμε το όνομα του Θεού που συνέγραψε τη Βίβλο; (β) Ποιο είναι το όνομά του, και πόσο συχνά απαντάται στη Βίβλο;
5 Υπήρχαν πάντοτε και υπάρχουν πάρα πολλοί θεοί που λατρεύονται από τους κατοίκους της γης σήμερα. Γι’ αυτό το λόγο επιμένομε να γνωρίζωμε ποιος από όλους αυτούς τους θεούς συνέγραψε την Αγία Γραφή. Ποιο είναι το όνομα του θείου Συγγραφέως της Βίβλου; Στον «Χριστιανικό κόσμο» υπάρχουν θρησκευτικοί κληρικοί, καθώς επίσης μεταφρασταί της Γραφής σε άλλες γλώσσες, που λέγουν ότι ο Θεός δεν χρειάζεται όνομα για τον προσδιορισμό της ταυτότητός του, επειδή αυτός είναι ένας παγκόσμιος Θεός και είναι αρκετό γι’ αυτόν να είναι απλώς Θεός χωρίς όνομα. Αλλ’ ο Θεός ο Δημιουργός δεν συμφωνεί με αυτούς τους κληρικούς και μεταφραστάς της Γραφής, και ενέπνευσε τους αρχικούς του συγγραφείς της Βίβλου να χρησιμοποιήσουν το όνομά του χιλιάδες φορές. Δεν ήθελε να είναι κρυμμένο το όνομά του σε οποιονδήποτε καιρό, έτσι ώστε να γίνη ένας ανώνυμος Θεός. Κατάλληλα, η Αγία Γραφή ονομάζει τον Εμπνευστήν της περίπου επτά χιλιάδες φορές, από το πρώτο της βιβλίο, κεφάλαιο δεύτερο, ως τις χαρούμενες κραυγές του Αλληλούια, στο τελευταίο της βιβλίο, στο τέταρτο προ του τέλους κεφάλαιο, δηλαδή, στην Αποκάλυψι 19:1, 3, 4, 6. Η κραυγή Αλληλούια σημαίνει «Αινείτε τον Γιάχ», και το όνομα Γιάχ είναι μια σύντμησις του ονόματος Ιεχωβά, ή Γιαχβέχ, όπως μερικοί κριτικοί κληρικοί προτιμούν να το προφέρουν σήμερα. Αυτός ενέπνευσε τον προφήτη του Ησαΐα να γράψη; «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου.» (Ησ. 42:8, ΜΝΚ) Εξυψώνει τον εαυτό του μ’ ένα όνομα.
6. (α) Τι είναι μοναδικό εν σχέσει με τις κρίσεις, τους νόμους, τους προφήτας και τις προφητείες της Γραφής; (β) Ως ο ζων Θεός, τι έκαμε ο Ιεχωβά συγγράφοντας τη Βίβλο, το οποίο καθιστά αυτό το Βιβλίο τόσο διαφορετικό;
6 Η Αγία Γραφή είναι γραμμένη στο όνομα του Θεού, Ιεχωβά. Οι κρίσεις της και οι νόμοι της ανακοινώνονται στο όνομά του. Οι προφήται της αποστέλλονται στο όνομά του, και οι προφητείες των διακηρύττονται στο όνομά του και είναι γραμμένες με το όνομά του ως υπογραφή εγγυήσεως. Η Βίβλος δίνει τιμή στο όνομα του Θεού. Ποιο άλλο βιβλίο μάς λέγει τόσο πολλά γι’ αυτόν τον Θεό τον Δημιουργό; Ποιο άλλο βιβλίο τον περιγράφει με τόση πληρότητα ή τον παρουσιάζει τόσο ζωηρά; Δεν είναι ένας Θεός που εκτίθεται με ανιστόρητες, αχρονολόγητες μυθολογίες και παράλογες θρησκευτικές παραδόσεις που είναι προϊόν της φαντασίας του ανθρώπου. Είναι ένας Θεός συνδεδεμένος άμεσα με την ανθρώπινη ιστορία από την ίδια την αρχή του ανθρώπου έως τώρα, διότι Αυτός είναι ο Δημιουργός του ανθρώπου. Δεν έχει καμμιά σχέσι με μύθους ή θρησκευτικές μυθολογίες. Ως ζων Θεός, συνυφαίνει τις ομιλίες του, τις προφητείες του, τις πράξεις του και την πορεία της ενεργείας του άμεσα με τη χρονολογημένη, πραγματική ιστορία του ανθρωπίνου γένους, και δίνει την προσοχή του, όχι μόνο στους εκλεκτούς του δούλους ή στον λαό του, αλλά και στα έθνη, μη αποκλείοντας ούτε ένα έθνος σήμερα.
7. Γιατί η Γραφή δεν είναι απλώς ένα Βιβλίο του απωτέρου παρελθόντος, και επομένως για ποιο πράγμα μπορούμε να έχωμε πεποίθησι σήμερα;
7 Η πολιτεία του Θεού προς το ανθρώπινο γένος δεν εσταμάτησε πριν από δεκαεννέα αιώνες με τη συγγραφή του τελευταίου βιβλίου της Αγίας Γραφής. Αυτό το εντελώς τελευταίο βιβλίο, επειδή είναι προφητικό, μαζί με όλα τα άλλα προφητικά βιβλία και εκφράσεις ολοκλήρου της Βίβλου, προέβαλε τον Ιεχωβά Θεό στο τότε μακρινό μέλλον, ναι, στην ίδια την εποχή μας. Στο φως αυτών των προφητειών ο Ιεχωβά Θεός φαίνεται καθαρά ότι είναι υπεύθυνος για πολλά θαυμάσια πράγματα που λαμβάνουν χώραν σήμερα. Ωρισμένα σχεδόν απίστευτα πράγματα του καιρού μας μπορούν μόνο να εξηγηθούν με την κατανόησι ότι Αυτός είναι υπεύθυνος γι’ αυτά. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμεθα απολύτως βέβαιοι: Ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοκράτωρ είναι στο έργον σήμερα. Η εκπλήρωσις της Βιβλικής προφητείας αποδεικνύει το γεγονός αυτό. Εξ άλλου, το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι η Γραφή είναι θεόπνευστη, και ότι είναι το Βιβλίο του Θεού.—2 Πέτρ. 1:20, 21.
8. Για ποιους προορίζεται το «αιώνιον ευαγγέλιον», και πόσο πολύτιμα είναι αυτά τα νέα τώρα;
8 Γιατί ενδιαφερόμεθα ειδικώς σήμερα να γνωρίζομε ότι η Αγία Γραφή είναι το Βιβλίο του Θεού, ότι είναι «θεόπνευστος»; Θέλομε να το γνωρίζωμε αυτό επειδή επιθυμούμε να είμεθα βέβαιοι ότι το ένδοξο άγγελμά της είναι αληθινό. Είναι ένα βιβλίο «αιωνίου ευαγγελίου» για κάθε έθνος, φυλή και λαό αδιάφορο ποιας γλώσσης. (Αποκάλ. 14:6) Ό,τι αναγγέλλει η Γραφή ήταν «ευαγγέλιον» πριν από δεκαεννέα αιώνες όταν ετελείωσε η συγγραφή των Αγίων Γραφών. Με το πέρασμα όλων αυτών των αιώνων τα αγαθά νέα της Γραφής δεν επαλαιώθησαν και δεν έχασαν το ενδιαφέρον των ή την ελκυστικότητά των. Τα νέα της είναι τόσο αγαθά σήμερα όσο ποτέ, επειδή είναι «αιώνια» αγαθά νέα. Ποτέ δεν χάνουν την αξία των. Πραγματικά, τα νέα που φέρνει η Γραφή είναι πιο ζωντανά και ενδιαφέροντα σήμερα παρά οποτεδήποτε στο παρελθόν! Γιατί; Επειδή οι θεόπνευστες Βιβλικές προφητείες πραγματοποιούνται σήμερα, για ν’ αποδείξουν ότι εφθάσαμε στο τέλος αυτού του παλαιού συστήματος πραγμάτων με την υπεραφθονία των κακών του νέων σήμερα.
9. Ποια θεία υπόσχεσις μας προξενεί μεγάλη ευτυχία τώρα;
9 Έτσι έχομε απόδειξι ότι βρισκόμαστε στον καιρό που θα εισαγάγη ο Θεός τη νέα του τάξι δικαιοσύνης, που Αυτός υπεσχέθη στον λόγον του. Όλοι οι ορθώς σκεπτόμενοι άνδρες και γυναίκες, όλοι όσοι αγαπούν αλήθεια και ευθύτητα, ποθούν μια νέα τάξι πραγμάτων τέτοια που ο Θεός υπεσχέθη στη Βίβλο του. Αυτός και μόνο είναι αρκετά ισχυρός για να θέση τέρμα σ’ αυτή την παλαιά τάξι και να την αντικαταστήση με μια εντελώς δικαία νέα τάξι. Θέλομε σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού από αυτή τη διεφθαρμένη, θανατηφόρο παλαιά τάξι. Ω τι αγαθά νέα είναι να γνωρίζωμε ότι τώρα είναι ο καιρός του Παντοδυνάμου Θεού Ιεχωβά, για να μας σώση απ’ αυτήν και να μας φέρη στη νέα του τάξι με τις ευλογίες της απαλλαγής από πόλεμο, ευημερίας και αφθονίας, αληθείας, καθαράς λατρείας του Θεού και υγιεινής ζωής, χωρίς θάνατο, ναι, αναστάσεως των αγαπημένων μας νεκρών!
‘ΣΟΦΟΙ ΠΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ’
10, 11. (α) Πώς ο Παύλος έδειξε την αξία του Βιβλίου του Θεού γράφοντας στον Τιμόθεο; (β) Τι αποτελούσε τα «ιερά γράμματα» τον καιρό εκείνο;
10 Για να γίνωμε εμείς αρκετά σοφοί ώστε ν’ αποκτήσωμε αυτή τη σωτηρία, χρειαζόμεθα το μόνο βιβλίο που μας μιλεί γι’ αυτήν, το Βιβλίο του Θεού, τις Άγιες Γραφές. Η ανάγκη αυτή είναι ό,τι ετόνισε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος σ’ ένα νεώτερο Χριστιανό επίσκοπο που ωνομάζετο Τιμόθεος, όταν έγραψε: Αλλά συ μένε εις εκείνα τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθες· και ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.» (2 Τιμ. 3:14, 15) Μεταξύ εκείνων από τους οποίους έμαθε ο Τιμόθεος τα πράγματα τα οποία επείσθη να πιστεύη ήταν η μάμμη του Λωίς και η μητέρα του Ευνίκη, η οποία ήταν Ιουδαία. Από τη νηπιακή ηλικία του Τιμοθέου η Ευνίκη ειδικά μπορούσε να διδάσκη τα «ιερά γράμματα» σ’ αυτόν ως τον μικρό της γυιό, διότι ο σύζυγος της ήταν Έλλην. Ασφαλώς τον έπαιρνε στην Ιουδαϊκή συναγωγή.
11 Τα ιερά γράμματα που ήσαν τότε διαθέσιμα για τη μάθησι του Τιμοθέου ήσαν οι Εβραϊκές Γραφές από το πρώτο βιβλίο, τη Γένεσι, ως το τριακοστό ένατο και τελευταίο βιβλίο, τον Μαλαχία, γραμμένο εκατοντάδες χρόνια πριν από τη γέννησι του Τιμοθέου. Δεν προσετέθησαν θεόπνευστα συγγράμματα σ’ αυτά τα Εβραϊκά «ιερά γράμματα» ώσπου ο Χριστιανός απόστολος Ματθαίος έγραψε το Ευαγγέλιο του για τη ζωή του Ιησού Χριστού, πρώτα στα Εβραϊκά, γύρω στο έτος 41 της κοινής μας χρονολογίας, της λεγομένης Χριστιανικής χρονολογίας. Λίγα χρόνια μετά τη συγγραφή του Ευαγγελίου του Ματθαίου, ο απόστολος Παύλος άρχισε την πρώτη του ιεραποστολική περιοδεία και επεσκέφθη την πατρίδα της Ευνίκης και του Τιμοθέου και διεκήρυξε τα αγαθά νέα εκεί, οπότε αναμφιβόλως η Ευνίκη και η Λωίς επίστεψαν και έγιναν Χριστιανές.
12. Λογικά, ποια «ιερά γράμματα» χρησιμοποιούσε έτσι ο Παύλος;
12 Ο απόστολος Παύλος, διακηρύττοντας τα αγαθά νέα για τον Ιησού Χριστό ως εκείνον που ο Ιεχωβά Θεός απέστειλε στον κόσμο για τη σωτηρία του ανθρώπου, εχρησιμοποίησε τα Εβραϊκά «ιερά γράμματα» από τη Γένεσι ως τον Μαλαχία. Αν είχε το Ευαγγέλιο του Ματθαίου μαζί του δεν είναι βέβαιο, αλλ’ ο Ματθαίος εξακολουθητικά παρέθετε τις Εβραϊκές Γραφές για ν’ αποδείξη ότι ο Ιησούς είναι ο υποσχεμένος Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού. (Πράξ. 13:1 έως 14:21· 16:1-3) Από τον καιρό της μεταστροφής των, η μητέρα του Τιμοθέου Ευνίκη και η μάμμη του Λωίς μπορούσαν να τον εκπαιδεύουν στις Εβραϊκές Γραφές από την απόψι της «πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.» Εξακολουθούσαν να το πράττουν αυτό ώσπου ο Παύλος επεσκέφθη τον τόπο τους στο δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι έπειτα από λίγα χρόνια.
13. Ποιες προσθήκες έγιναν τώρα στα «ιερά γράμματα»;
13 Από τώρα ο Τιμόθεος είχε γίνει Χριστιανός ο ίδιος και είχε εύφημη μνεία από την τοπική Χριστιανική εκκλησία. Ο Παύλος, λοιπόν, επήρε τον Τιμόθεο μαζί του σ’ αυτό το ιεραποστολικό ταξίδι, που τώρα εξετάθη από τη Μικρά Ασία ως την Ελλάδα, περιλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης. (Πράξ. 16:4 έως 17:14) Τότε ακριβώς προσετέθη το δεύτερο θεόπνευστο Ελληνικό βιβλίο στα Εβραϊκά «ιερά γράμματα», διότι υπό έμπνευσιν ο Παύλος έγραψε την παρηγορητική και διδακτική επιστολή του στη διωκόμενη Χριστιανική Εκκλησία της Θεσσαλονίκης, στην οποίαν επιστολή αναφέρει τον Τιμόθεο τρεις φορές. (1 Θεσ. 1:1· 3:2, 6) Έπειτα απ’ αυτό ο απόστολος Παύλος ενεπνεύσθη να γράψη περαιτέρω προσθήκες στα Εβραϊκά «ιερά γράμματα», περιλαμβανομένης μιας πρώτης επιστολής προς τον Τιμόθεο.
14. (α) Ποιοι εχρησιμοποιήθησαν να γράψουν τα θεόπνευστα «ιερά γράμματα»; (β) Πότε ο Παύλος έγραψε τα λόγια «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος», πόσο μέρος από τα «ιερά γράμματα» συνεπληρώθη τότε, και τι περιλαμβάνουν αυτά σήμερα;
14 Σ’ αυτό το έργο της προσθήκης στις Θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές ενώθηκαν με τον απόστολο Παύλο και άλλοι πιστοί Ιουδαίοι Χριστιανοί, όπως ο Λουκάς ο ιατρός, ο Μάρκος, ο Ιάκωβος και ο Πέτρος. Όταν ο Παύλος έγραψε μια δεύτερη επιστολή στον Τιμόθεο, η οποία ήταν η τελευταία θεόπνευστη επιστολή του Παύλου, αυτός και ο Τιμόθεος είχαν συνδεθή στο έργο επί δεκαπέντε χρόνια. Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών, έγιναν οι περαιτέρω προσθήκες στις θεόπνευστες Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, με την εξαίρεσι πιθανώς του βιβλίου του Ιούδα, συγγραφεύς του οποίου ήταν ο αδελφός του Ιακώβου, καθώς επίσης των πέντε συγγραμμάτων του αποστόλου Ιωάννου, που εγράφησαν προς το τέλος του πρώτου αιώνος της Κοινής μας Χρονολογίας. Συνεπώς, όταν ο Παύλος έγραψε την τελευταία επιστολή του στον Τιμόθεο και είπε: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος», υπήρχαν αναμφιβόλως είκοσι ένα θεόπνευστα βιβλία, όλα απευθυνόμενα σε Χριστιανούς, εκτός από τα τριάντα εννέα βιβλία των Εβραϊκών Γραφών. (2 Τιμ. 3:16) Σήμερα η έκφρασις του Παύλου «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος» περιλαμβάνει και τα συγγράμματα του Ιούδα και του Ιωάννου, διότι και αυτά, επίσης, εγράφησαν με την έμπνευσι του αγίου πνεύματος του Θεού και προσετέθησαν στη συλλογή των θεοπνεύστων Χριστιανικών συγγραμμάτων, για να συμπληρώσουν τη θεόπνευστη Αγία Γραφή.
15. Πώς και μόνο μπορούμε να είμεθα ‘σοφοί προς σωτηρίαν’;
15 Σήμερα, συνεπώς, «όλη η γραφή» περιλαμβάνει τα εξήντα έξη βιβλία της Βίβλου, καθώς είναι τώρα διηρημένη με τάξι. Εκείνοι που ασκούν τον Ιουδαϊσμό ή τη θρησκεία των Ιουδαίων απορρίπτουν τα είκοσι επτά βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Αλλά όσον αφορά εμάς, αν πρόκειται να έχωμε επιτυχία στο ν’ αποκτήσωμε «σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού», πρέπει να δεχθούμε τα θεόπνευστα αυτά συγγράμματα των αποστόλων και μαθητών του. Πρέπει να δεχθούμε ‘όλην την γραφήν’ που είναι εμπνευσμένη από τον Θεό τον Πατέρα του Ιησού Χριστού. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο μπορούμε να γίνωμε ‘σοφοί προς σωτηρίαν’. Εκείνοι, που απορρίπτουν μέρος των θεοπνεύστων ‘ιερών γραμμάτων’, είναι άσοφοι και είναι βέβαιο ότι θ’ αποτύχουν ν’ αποκτήσουν σωτηρία σε ζωή στη νέα τάξι του Θεού.
ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
16. Ποιο εμπόδιο για την απόκτησι σωτηρίας χρειάζεται ν’ αντιμετωπισθή, αλλά τι πρέπει να κάμωμε;
16 Υπάρχουν εχθροί που εναντιώνονται στο ν’ αποκτήσετε την «σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού». Σας φθονούν γι’ αυτή τη σωτηρία σας που οι ίδιοι δεν επιθυμούν. Ο απόστολος Παύλος τους υπέδειξε όταν έγραψε για τους διωγμούς που είχε υποφέρει και έπειτα παρετήρησε: «Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή. Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.» Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος επροχώρησε να πη στον Τιμόθεο: «Αλλά συ μένε εις εκείνα τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθες.»—2 Τιμ. 3:12-14.
17. Τι μπορεί να λεχθή για εκείνους που εδίδαξαν τον Τιμόθεο;
17 Εκείνοι από τους οποίους ο Τιμόθεος έμαθε όσα έμαθε δεν ήσαν πονηροί απατεώνες που επλανώντο οι ίδιοι και που προσπαθούσαν επίσης να πλανήσουν και άλλους. Ο Παύλος, από τον οποίον ο Τιμόθεος είχε μάθει τόσο πολλά επί δεκαπέντε χρόνια, δεν ήταν απατεών. Αν ήταν ο Παύλος απατεών, δεν θα είχε υποστή όλον αυτόν τον διωγμό που υπέφερε «εν Χριστώ Ιησού»· ο Παύλος θα είχε παραιτηθή και αναλάβει κάτι που θα τον είχε απαλλάξει από τον διωγμό. Ούτε ήσαν απατεώνες η μητέρα του Τιμοθέου Ευνίκη και η μάμμη του Λωίς, που του εδίδαξαν τα «ιερά γράμματα» από τη νηπιακή ηλικία. Εδίδασκαν όλοι στον Τιμόθεο την αλήθεια για τη σωτηρία του, και δεν προσπαθούσαν να τον πλανήσουν για ν’ αποκτήσουν ιδιοτελές κέρδος απ’ αυτόν.
18, 19. Γιατί έχομε μεγαλύτερη ακόμη ανάγκη σήμερα των ‘ιερών γραμμάτων’;
18 Σήμερα χρειαζόμεθα το Βιβλίο του Θεού, τα «ιερά γράμματα», εξίσου όσο και ο Χριστιανός επίσκοπος Τιμόθεος, αν όχι περισσότερο. Ζούμε σ’ εκείνες ακριβώς τις ημέρες και τις συνθήκες των, για τις οποίες ο Παύλος προειδοποίησε τον Τιμόθεο ενωρίτερα στην επιστολή του, λέγοντας: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής· και τούτους φεύγε. Διότι εκ τούτων είναι εκείνοι οίτινες εισχωρούσιν εις τας οικίας, και αιχμαλωτίζουσι τα γυναικάρια τα πεφορτισμένα αμαρτίας, συρόμενα υπό διαφόρων επιθυμιών, τα οποία πάντοτε μανθάνουσι, και ποτέ δεν δύνανται να έλθωσιν εις την γνώσιν της αληθείας.»—2 Τιμ. 3:1-7.
19 Γνωρίζομε ότι αυτές οι προειπωμένες συνθήκες είναι επάνω μας και χαρακτηρίζουν τις ημέρες αυτές ως τις κρίσιμες «έσχατες ημέρες». Για ν’ αντιμετωπίσομε την κατάστασι και να έλθωμε σε ακριβή γνώσι της αληθείας και να παραμείνουμε στην αλήθεια, ζώντας την, χρειαζόμεθα κάτι περισσότερο από ένα βιβλίο ανθρώπου. Χρειαζόμεθα το Βιβλίο του Θεού, με όλες τις συμβουλές του και τις διδασκαλίες του. Ο Παντοδύναμος Θεός το επρομήθευσε για μας. Για ν’ αποκτήσωμε την υποσχεμένη σωτηρία, πρέπει να ‘μένωμεν εις εκείνα’ που είναι γραμμένα σ’ αυτό το Βιβλίο. Ο Χριστιανός επίσκοπος Τιμόθεος ήταν «άνθρωπος του Θεού», και γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο όπως έγραψε. (1 Τιμ. 6:11) Αυτό ακριβώς χρειάζεται να είμεθα, άνθρωποι του Θεού, λαός του Θεού.
20. Για να μας βοηθήση να έχωμε τα προσόντα ως άνθρωποι του Θεού, τι μας έδωσε ο Ιεχωβά;
20 Στους αρχαίους χρόνους, τόσον ο προφήτης Ηλίας, όσο και ο διάδοχός του Ελισσαιέ ήσαν γνωστοί ως άνθρωποι του Θεού. (1 Βασ. 17:18· 2 Βασ. 4:9, 21-27) Ένας υλοποιημένος άγγελος καθώς επίσης μη κατονομαζόμενοι προφήται εκαλούντο άνθρωποι του Θεού. (Κριτ. 13:6-8· 1 Σαμ. 2:27· 1 Βασ. 13:1-31· 2 Χρον. 25:7-9) Ο προφήτης Μωυσής ήταν ο πρώτος, για τον οποίο μίλησε η Γραφή ως άνθρωπο του Θεού, και ήταν προφητική εικόνα ή τύπος του Ιησού Χριστού, ο οποίος ήταν ο μέγιστος άνθρωπος του Θεού, που υπήρξε ποτέ στη γη και που είναι το παράδειγμα για όλους τους μαθητάς του. (Δευτ. 33:1· Ιησ. Ναυή 14:6) Για να μπορούμε εμείς οι μαθηταί του Χριστού να είμεθα άνθρωποι του Θεού, λαός του Θεού, ‘τέλειοι, ητοιμασμένοι εις παν έργον αγαθόν’ σ’ αυτές τις κρίσιμες ‘έσχατες ημέρες’, ο Θεός μάς έδωσε το Βιβλίο του σε πληρότητα, τα θεόπνευστα «ιερά γράμματα». (2 Τιμ. 3:17) Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμεθα στον Θεό τον Δοτήρα!
21. (α) Για ποιους λόγους καλούμε «άγιον» τον Λόγον του Θεού; (β) Ποια αλλαγή μπορεί να κάμη στη ζωή ενός ατόμου;
21 Η Αγία Γραφή έχει ιδιότητες που δεν τις έχουν ανθρωποποίητα απλώς βιβλία, της συγγραφής των οποίων δεν υπάρχει τέλος. (Εκκλησ. 12:12) Τα συγγράμματα της Βίβλου είναι «άγια». Αυτό συμβαίνει επειδή είναι «θεόπνευστα» και εγράφησαν για τον σκοπό της υπερασπίσεως, δικαιώσεως, ενδοξάσεως του Θεού και αγιασμού του λαού του, τον οποίον καθιστά άγιον. Ο Ιησούς Χριστός επέστησε την προσοχή σ’ αυτό το γεγονός, όταν προσηυχήθη στον Θεό για τους μαθητάς του και είπε: «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια. Και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, δια να ήναι και αυτοί ηγιασμένοι εν τη αληθεία.» (Ιωάν. 17:17, 19) Η Αγία Γραφή έχει αγιαστική δύναμι, ικανή να παράγη τελεία αλλαγή στη ζωή ενός ατόμου, έτσι ώστε να το κάνη ‘άνθρωπον του Θεού’, άτομο χωριστό από αυτόν τον πονηρό κόσμο, άτομο τελείως αφιερωμένο στον Θεό και στη λατρεία και υπηρεσία του. Άτομα αυτού του είδους είναι εκείνοι που ο Θεός θα σώση σε ζωή αιώνια στην δικαία νέα Του τάξι, που τώρα είναι πολύ πλησίον, «επί θύραις». Η Γραφή, επομένως, είναι πάρα πολύ ωφέλιμη για μας. Γιατί, λοιπόν, να μη την προτιμήσωμε πάνω από όλα τα άλλα βιβλία; Την προτιμούμε!