Βοηθούμενοι από τα Άρθρα της «Σκοπιάς»

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

Ένας επίσκοπος εκκλησίας μαρτύρων του Ιεχωβά στο Ιλλινόις αναφέρει: «Ένα πρωί, πηγαίνοντας στο σπίτι μου άνοιξα το ραδιόφωνο στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, προς τον οποίον οι άνθρωποι μπορούν να τηλεφωνούν και να υποβάλλουν ερωτήσεις ή να εκφράζουν γνώμες προς τον σταθμό για οποιοδήποτε θέμα. Ένας άνθρωπος τηλεφωνούσε και ήθελε να περιληφθούν στο πρόγραμμα του σταθμού πληροφορίες σχετικές με την εξωαισθητήριο αντίληψι. Έχοντας διαβάσει στη Σκοπιά το άρθρο «Τι Είναι Εξωαισθητήριος Αντίληψις;» και ανακαλώντας στη μνήμη μου τις πληροφορίες, που δίδονται στο βιβλιάριο «Τι Λέγουν οι Γραφές Περί “Επιβιώσεως μετά Θάνατον”;», έσπευσα στο σπίτι κι ετηλεφώνησα στον χειριστή του σταθμού επί δεκαπέντε λεπτά και έδωσα τον αριθμό του τηλεφώνου μου για να με καλέσουν άλλοι. Προς έκπληξίν μου το τηλέφωνο χτύπησε αμέσως και μια κυρία του τομέως μας μου μίλησε για την ικανότητά της τη σχετική με την εξωαισθητήριο αντίληψι. Είπε ότι είχε οραματισθή ένα μηχάνημα που πετούσε στον αέρα και εξαιτίας του οποίου ολίγον έλειψε να χάση τον σύζυγο της, και ότι εκείνη τη νύχτα αυτός ήλθε στο σπίτι και της είπε ότι αυτό είχε συμβή. Εφόσον ήθελε να μάθη την απάντησι της Γραφής επί της εξωαισθητηρίου αντιλήψεως, την επεσκέφθηκα και της πήγα τη Σκοπιά με το άρθρο, καθώς και το βιβλιάριο, και εξήγησα γιατί τα πονηρά πνεύματα είναι υπεύθυνα για το φαινόμενον που είναι γνωστό ως «εξωαισθητήριος αντίληψις». Έπειτα από τρεις επανεπισκέψεις έγινε έναρξις μιας Γραφικής μελέτης και εντός δύο μηνών η κυρία άρχισε να παρακολουθή τις δημόσιες Γραφικές ομιλίες.»

ΒΟΗΘΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΘΙΣΤΑΝΤΑΙ

Μία Μάρτυς στη Βόρειο Καρολίνα λέγει τι συνέβη μετά την έναρξι μιας οικιακής Γραφικής μελέτης με μια νεαρή γυναίκα: «Στη διάρκεια της μελέτης η μητέρα της με ρώτησε αν είχα τη γνώμη ότι εκείνοι που ήσαν νεκροί θα μπορούσαν να επιστρέψουν και να επικοινωνήσουν με τους ζώντας. Αφηγήθη μια πείρα, κατά την οποία είπε ότι αυτό έλαβε χώραν. Της εξήγησα ότι τέτοια συνήθεια είναι πνευματισμός, που είναι αντίθετος προς τη Γραφή, και ότι τα άτομα που έκαναν τέτοια πράγματα, στην πραγματικότητα επικοινωνούσαν με τους δαίμονας. Τότε έδειξε την κόρη της, η οποία τότε ωμολόγησε ότι πράγματι επεκοινώνησε με πνεύματα και ότι έκανε αυτό στη διάρκεια του περασμένου έτους. Της έδειξα από τη Γραφή το επικίνδυνο της πορείας της, και η μελέτη έκλεισε με το να πη ότι θα έκανε σκέψεις πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.

»Συνέχισα τη μελέτη, αρχίζοντας και τελειώνοντας την με προσευχή, και παρακαλώντας, επίσης, την κυρία με διακριτικότητα να αφαιρέση ένα μεγάλο σταυρό που φορούσε και τον οποίον παρεδέχθη ότι μετεχειρίζετο σε πνευματιστικά πειράματα. Αργότερα, με την ευκαιρία μιας συνελεύσεως περιοχής στην πόλι μας, παρεκάλεσα τον υπηρέτη περιφερείας να με συνοδεύση και να δώση περισσότερες Γραφικές συμβουλές σ’ αυτή τη γυναίκα. Εβοηθήθη περαιτέρω σε μεγάλο βαθμό από το άρθρο της Σκοπιάς της 1ης Ιουλίου 1963, «Αντίστασις στις Πονηρές Πνευματικές Δυνάμεις». Αφού το διάβασε μου είπε ότι είχε κάμει ειδικές διευθετήσεις στο υπνοδωμάτιό της ούτως ώστε, όταν κατετρύχετο από τα πονηρά πνεύματα, να μπορή αμέσως ν’ ανάβη τα φώτα και ν’ αρχίζη να διαβάζη τα τελευταία τεύχη της Σκοπιάς ή την Αγία Γραφή για να υπερνικήση το πρόβλημα. Ανεκοίνωσε, επίσης, ότι είχε καύσει όλα τα πράγματα που μετεχειρίζετο στα πνευματιστικά της πειράματα, και ότι έχει αρχίσει να παρακολουθή συναθροίσεις.»

ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΑΣΙ

Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στον Καναδά αφηγείται τα ακόλουθα: «Εργάζομαι σ’ ένα γραφείο με μια γυναίκα, η οποία ποτέ δεν ήθελε να πάρη τα περιοδικά ούτε άφηνε τους Μάρτυρας να της μιλήσουν. Μια ημέρα ανέφερε ότι η κόρη της, μαθήτρια Γυμνασίου, επρόκειτο να λάβη μέρος σε μια δημοσία συζήτησι με τίτλο ‘Είναι το Τουίστ Κατάλληλος Χορός;’ Η κόρη της δεν είχε κατορθώσει να βρη οποιαδήποτε κατάλληλη ύλη που θα μπορούσε να χρησιμοποιήση για να υποστηρίξη τις απόψεις της. Με ρώτησε αν είχα ένα περιοδικό, που θα ήταν δυνατόν να τη βοηθήση. Αμέσως σκέφθηκα τη Σκοπιά με το άρθρο ‘Πώς Πρέπει οι Χριστιανοί Να Θεωρούν τον Χορό;’ Απορούσα, να δω τι θα έλεγε όταν της το έδωκα. Προς έκπληξίν μου το απεδέχθη πρόθυμα, καθώς της έδειξα μερικά καλά σημεία του άρθρου.

»Δύο περίπου εβδομάδες ύστερ’ απ’ αυτό, με πολλή χαρά μού είπε ότι η κόρη της με τον σχολικό σύντροφό της είχαν κερδίσει στη δημοσία συζήτησι. Και όχι μόνον αυτό, αλλ’ η κόρη της είχε πάρει τον μεγαλύτερο βαθμό για λογαριασμό του ζεύγους της λόγω της καλυτέρας ύλης· και ο κριτής ήταν ένας κληρικός. Αυτό εφάνη ότι της έκαμε πάλι εντύπωσι. Τη φορά αυτή η κόρη της επρόκειτο να δώση μια πεντάλεπτη ομιλία σχετική με τον τρόπο μελέτης, θα μπορούσα άρα γε να την βοηθήσω; Εγνώριζα ότι υπήρχε ένα κεφάλαιο στο Ικανοί Διάκονοι σχετικό με αυτό το θέμα. Της έδωσα το βιβλίο. Πάλι στην κόρη της απενεμήθη ο μεγαλύτερος βαθμός. Ο διδάσκαλός της είπε στα σχόλια του ότι το υλικό ήταν τόσο καλό, ώστε αναμφιβόλως κάποιος από τους άλλους διδασκάλους θα έπρεπε να την είχε βοηθήσει. Αυτά έχουν αλλάξει τις σκέψεις αυτής της γυναίκας σχετικά με τους Μάρτυρας. Έκτοτε, μου έχει κάμει αυτοβούλως πολλές ερωτήσεις, και θα συνεχίσω να παρέχω βοήθεια σ’ αυτή την καλής θελήσεως γυναίκα.»