Οφέλη από τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας
ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
● Στη διάρκεια σχολικού μαθήματος από τη Γραφή στην Ολλανδία, ένα κορίτσι ερώτησε τον δάσκαλο, «Κύριε, μπορείτε να μας πήτε κάτι για τους μάρτυρας του Ιεχωβά;» Ο δάσκαλος ήξερε ότι μια από τις μαθήτριές του ήταν μάρτυς του Ιεχωβά, και είπε ότι αυτή θα μπορούσε να δώση καλύτερη εξήγησι απ’ αυτόν. Ο δάσκαλος παρεχώρησε στη Μάρτυρα δεκαπέντε λεπτά, και όλες άκουαν προσεκτικά. Ύστερ’ από λίγες μέρες ο δάσκαλος της είπε να μιλήση εκτενέστερα γι’ αυτό το θέμα, η δε νεαρή Μάρτυς εδέχθη πρόθυμα. Της παρεχωρήθησαν τριάντα λεπτά για την ομιλία και πενήντα λεπτά για τη συζήτησι με ερωταπαντήσεις. Η Μάρτυς είπε, «Παρά τον ολίγο χρόνο της προετοιμασίας, πήρα τη Γραφή μου και είπα για τη σημασία του ονόματος ‘μάρτυρες του Ιεχωβά’, τι κηρύττουν και τη βάσι της ελπίδος του ανθρώπου σε μια νέα τάξι δικαιοσύνης. Ο δάσκαλος και οι συμμαθήτριές μου εκράτησαν σημειώσεις και, κατόπιν, απήντησα σε πολλές ερωτήσεις. Ένα κορίτσι είπε στη μητέρα του όλα όσα συνέβησαν. Τώρα πηγαίνω εκεί κάθε εβδομάδα για Γραφικές συζητήσεις. Πόσο ήμουν γεμάτη χαρά για το ότι παρακολουθούσα τακτικά τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, διότι εκεί έμαθα πώς να εκφράζω την πίστι μου ενώπιον των άλλων.»
«ΠΟΛΛΑ ΕΧΟΜΕ ΝΑ ΜΑΘΩΜΕ»
● Ένας νεαρός μάρτυς του Ιεχωβά στην Οκλαχόμα λέγει: «Όταν για πρώτη φορά άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν εκτιμούσα πλήρως τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Ήμουν δραστήριος σε συζητήσεις και δημόσιες ομιλίες του γυμνασίου, κι έτσι δεν ήμουν ανίδεος όσον αφορά τις δημόσιες ομιλίες. Εν τούτοις, την πρώτη φορά που στάθηκα ενώπιον ενός ομίλου για να μιλήσω περί του λόγου του Θεού, διεπίστωσα ότι πολλά είχα να μάθω. Ανακάλυψα ότι το να μιλώ για Γραφικά θέματα με ειλικρίνεια και πεποίθησι δεν είναι το ίδιο με τη ρητορική και τη διαλεκτική. Συχνά επεσκότιζα κι απέκρυπτα το σημείο που προσπαθούσα να εντυπώσω στον ακροατή μου. Τακτικές αναθέσεις ομιλιών επί τετραετίαν εβοήθησαν στην υπερνίκησι τούτου. Επειδή συγκεντρωνόμουν στο σημείο του τονισμού, παραμελούσα ένα άλλο σημείο και τώρα για τρίτη φορά ανεγράφη το σφάλμα μου στο δελτίο μου συμβουλής για ομιλία. Παρατηρώ, λοιπόν, ότι έχω πολύ να εργασθώ ακόμη και καταλαβαίνω ότι στη διάρκεια αυτού του συστήματος πραγμάτων ποτέ δεν θα μπορέσω να πω, ‘Δεν χρειάζομαι τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας’.»
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΣ
● Μια Μάρτυς σχολικής ηλικίας, που ενεγράφη στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας σε ηλικία εννέα ετών, αφηγείται την εξής πείρα: «Στο Αγγλικό μάθημα μια μέρα η δασκάλα μας ανέθεσε το καθήκον να πούμε για τα σχέδια που είχαμε για τη γιορτή της Ευχαριστίας. Εγώ εσχεδίαζα να λάβω μέρος στην ειδική δράσι Ημέρας Περιοδικού, και είπα στην τάξι μας πώς θα πηγαίναμε να αποδώσωμε αίνον στον Ιεχωβά και να δείξωμε αγάπη στους πλησίον μας λαμβάνοντας μέρος στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Μ’ αυτόν τον τρόπο εδόθη καλή μαρτυρία σε ολόκληρη την τάξι, και αργότερα η δασκάλα έκαμε ιδιαιτέρως πολλές ερωτήσεις για την πίστι μου. Είπε ότι η δική μου ενασχόλησις ήταν η καλύτερη από όλες τις μαθήτριές της· ότι η παρουσίασίς μου εδόθη καλά, δείχνοντας εμπιστοσύνη και σταθερότητα. Φρονώ ότι η εκπαίδευσις που έλαβα στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας μπορεί να επαινεθή για τον καλό βαθμό που πήρα σ’ αυτό το μάθημα.»