«Μη Φοβηθήτε από των Αποκτεινόντων το Σώμα»

1-3. (α) Ποια ερώτησις είναι κατάλληλη σχετικά μ’ εκείνον, ο οποίος ελάλησε τους λόγους στο κατά Ματθαίον 10:28; (β) Τι διετάσσετο να κάμη ένας Λευίτης ιερεύς υπέρ των Ιουδαίων στρατιωτών που είχαν συγκεντρωθή για πολεμική δράσι;

«ΚΑΙ μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.»a

² Πρέπει να υπήρχε μια σοβαρή αιτία για να πη ο ομιλητής αυτά τα λόγια. Μήπως απηυθύνετο σε στρατιώτες παρατεταγμένους με εξάρτυσι μάχης και οι οποίοι ήσαν έτοιμοι να προελάσουν εναντίον του εχθρού ωπλισμένου με όπλα ικανά να φονεύσουν το ανθρώπινο σώμα; Μερικούς αιώνες προηγουμένως, όταν ο λαός του ομιλητού είχε συγκεντρωθή για πολεμική δράσι, ένας Λευίτης ιερεύς, στον οποίον είχε ανατεθή το στρατιωτικό αυτό καθήκον, απηυθύνετο προς τα στρατεύματα με λόγους καταλλήλους να εμπνεύσουν θάρρος. Ακολουθούσε τις εντολές, που είχαν γραφή από τον προφήτη Μωυσή, ο οποίος τις είχε γράψει τον δέκατο πέμπτο αιώνα π.Χ.:

³ «Όταν εξέλθης εις μάχην εναντίον των εχθρών σου, και ίδης ίππους, και άμαξας, λαόν περισσότερον παρά σε, μη φοβηθής αυτούς· διότι Ιεχωβά ο Θεός σου είναι μετά σου, όστις σε ανεβίβασεν εκ γης Αιγύπτου. Και όταν πλησιάσητε εις την μάχην, ο ιερεύς θέλει προσέλθει και λαλήσει προς τον λαόν, και θέλει ειπεί προς αυτούς, Άκουε, Ισραήλ· σεις πλησιάζετε σήμερον εις την μάχην κατά των εχθρών σας· ας μη δειλιάση η καρδία σας, μη φοβηθήτε, μηδέ τρομάξητε, μηδέ εκπλαγήτε από προσώπου αυτών· διότι Ιεχωβά ο Θεός σας είναι ο προπορευόμενος μεθ’ υμών, δια να πολεμήση υπέρ υμών εναντίον των εχθρών σας, δια να σώση υμάς.»—Δευτ. 20:1-4, ΜΝΚ.

4. Ποιος είπε τους λόγους που αναγράφονται στο κατά Ματθαίον 10:28, σε ποιους, και με ποια ευκαιρία;

⁴ Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ένας Λευίτης ιερεύς. Όταν είπε τα λόγια, που αναγράφονται στο κατά Ματθαίον 10:28, δεν απηυθύνετο σε Ιουδαίους στρατιώτες, οι οποίοι ήταν δυνατόν να φονευθούν στην προσπάθειά των να φονεύσουν τον εχθρό. Όχι, ο Ιησούς Χριστός είχε έλθει με μια νέα διδασκαλία, διότι, όταν η ίδια η ζωή του ήταν σε κίνδυνο, είπε: «Πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν, δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή.» (Ματθ. 26:52) Οι άνδρες, στους οποίους ο Ιησούς Χριστός είπε να μη φοβηθούν εκείνους οι οποίοι φονεύουν το σώμα, ήσαν δώδεκα ειρηνικοί άνθρωποι. Ήσαν οι δώδεκα ειδικοί μαθηταί του, τους οποίους ωνόμασε αποστόλους, και δεν ανήκαν σε κανένα στρατό. Πράγματι, τα σώματά των ευρίσκοντο σε κίνδυνο να φονευθούν, όχι όμως από ένα εχθρικό στρατό στη διάρκεια μάχης. Απεστέλλοντο σε μια ειρηνική αποστολή, μια αποστολή που δεν άξιζε το φόνο τους. Εν τούτοις, λίγο ενωρίτερα στο λόγο του προς τους ιδίους αυτούς δώδεκα αποστόλους ο Ιησούς Χριστός είπε:

5. Σύμφωνα με τους λόγους του στο Ματθαίον 10:28, τι είχε πει ο Ιησούς λίγο ενωρίτερα στην ομιλία του προς τους αποστόλους του;

⁵ «Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί. Προσέχετε δε από των ανθρώπων· διότι θέλουσι σας παραδώσει εις συνέδρια, και εν ταις συναγωγαίς αυτών θέλουσι σας μαστιγώσει· και ενώπιον έτι ηγεμόνων και βασιλέων θέλετε φερθή ένεκεν εμού, προς μαρτυρίαν εις αυτούς, και εις τα έθνη. . . . Θέλει δε παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον, και πατήρ τέκνον· και θέλουσι επαναστή τέκνα κατά γονέων, και θέλουσι θανατώσει αυτούς. Και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου· ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Όταν δε σας διώκωσιν εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην.»—Ματθ. 10:16-23.

6, 7. (α) Πώς οι οδηγίες του Ιησού προς τους αποστόλους έδειχναν ότι δεν επρόκειτο να επιδοθούν σε βίαια εισβολή και λεηλασία; (β) Σε ποιες συνέπειες θα εγκατέλειπαν τα αφιλόξενα μέρη και πώς ο Ιησούς έκαμε ένα υπαινιγμό γι’ αυτό στο κατά Ματθαίον 10:15;

⁶ Επρόκειτο μήπως τα εφόδια εργασίας των δώδεκα αποστόλων να είναι στρατιωτικά; Επρόκειτο μήπως να εισβάλλουν σε σπίτια βιαίως και να τα λεηλατήσουν; Όχι· διότι ο Ιησούς Χριστός τούς είπε: «Μη έχετε χρυσόν, μηδέ άργυρον, μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας σας· μη σακκίον δια την οδόν, μηδέ δύο χιτώνας, μηδέ υποδήματα, μηδέ ράβδον· διότι ο εργάτης είναι άξιος της τροφής αυτού. Εις οποίαν δε πόλιν ή κώμην εισέλθητε, εξετάσατε τις είναι άξιος εν αυτή, και εκεί μείνατε εωσού εξέλθητε. Εισερχόμενοι δε εις την οικίαν, χαιρετήσατε αυτήν. Και εάν μεν η οικία ήναι αξία, ας έλθη η ειρήνη σας επ’ αυτήν· αλλ’ εάν δεν ήναι αξία, η ειρήνη σας ας επιστρέψη εις εσάς. Και όστις δεν σας δεχθή, μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι εκ της οικίας, ή της πόλεως εκείνης, εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας.» (Ματθ. 10:9-14) Επομένως, δεν επρόκειτο να μεταβούν στους ανθρώπους ως ένας στρατός σταυροφόρων με τη φωτιά και το σπαθί. Δεν επρόκειτο να προβούν σε καμμιά όμοια με πόλεμο ενέργεια εναντίον οποιουδήποτε, ούτε καν εναντίον εκείνων που θα έδειχναν μη φιλική διάθεσι. Με το να εκτινάξουν απλώς τη σκόνι από τα πόδια των, στα οποία φορούσαν σανδάλια, θα έδειχναν ότι εγκατέλειπαν την αφιλόξενη οικία ή πόλι στις συνέπειες, που όπως έπρεπε θα ήρχοντο επάνω τους από μια ανώτερη πηγή, από τον ουρανό.

⁷ Ο Ιησούς έκαμε έναν υπαινιγμό γι’ αυτές τις συνέπειες, όταν προσέθεσε: «Αληθώς σας λέγω, Ελαφρότερα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως εις την γην των Σοδόμων και Γομόρρων, παρά εις την πόλιν εκείνην.»—Ματθ. 10:15.

ΓΙΑΤΙ ΕΧΘΡΟΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΦΟΝΕΥΣΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ

8. Ποια έπρεπε να είναι η αιτία, για την οποία θα εγίνοντο αντικείμενον μίσους από όλους τους ανθρώπους ώστε μερικοί να θελήσουν να τους φονεύσουν;

⁸ Εφόσον οι απόστολοι του Ιησού Χριστού θα ενεργούσαν μ’ ένα τόσο ειρηνικό τρόπο, γιατί θα εγίνοντο το αντικείμενο μίσους όλων των ανθρώπων ως το σημείο, που μερικοί θα ήθελαν να φονεύσουν τα σώματα των αποστόλων; Η αιτία γι’ αυτό θα έπρεπε να ήταν το άγγελμα που ο Ιησούς Χριστός έστειλε τους αποστόλους του να κηρύξουν. Ποιο ήταν το άγγελμα αυτό μας πληροφορεί το Ματθαίος 10:5-8: «Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς, και παρήγγειλεν εις αυτούς, λέγων, Εις οδόν εθνών μη υπάγητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.» Το άγγελμά των έπρεπε να είναι ότι η βασιλεία των ουρανών, η βασιλεία του Θεού, επλησίασε.

9. Πώς επρόκειτο ν’ αποδειχθή η εγγύτης της Βασιλείας από τους αποστόλους, και επάνω σε ποια βάσι, κι επομένως για ποιο πράγμα θα έπρεπε να ευθύνεται το άγγελμα της Βασιλείας;

⁹ «Τα πρόβατα . . . του οίκου Ισραήλ» προσηύχοντο και απέβλεπαν σ’ αυτή τη βασιλεία. Το γεγονός ότι αυτή είχε πλησιάσει θ’ απεδεικνύετο με καταπληκτικά θαύματα, που θα ενεργούσαν αυτοί οι κήρυκες της Βασιλείας, θεραπεύοντας ασθενείς, εγείροντας νεκρούς για ζωή, καθαρίζοντας ανθρώπους από τη λέπρα των και ελευθερώνοντας ανθρώπους που κατείχοντο από δαίμονες. Όλ’ αυτά θα εγίνοντο δωρεάν, χωρίς να περιφέρεται γύρω δίσκος ή άλλο κουτί εισφορών. Επομένως, το άγγελμα της βασιλείας του Θεού θα έπρεπε να είναι εκείνο που θα υποκινούσε το μίσος και την εναντίωσι των ανθρώπων ως το σημείο να χρησιμοποιήσουν ακόμη και βία.

10. Τι έπρεπε να δώσουν στο άγγελμα οι απόστολοι, και τι θα απητείτο από αυτούς για να συνεχίσουν να το κάνουν;

¹⁰ Οι απόστολοι δεν έπρεπε να φοβούνται να κηρύττουν αυτά που ο Ιησούς τούς είπε να κηρύξουν, μολονότι μπορούσαν να είναι βέβαιοι ότι οι άνθρωποι θα έδειχναν εναντίωσι στο άγγελμά τους. Έπρεπε να δώσουν την όσο το δυνατόν ευρύτερη δημοσιότητα στο άγγελμα. Ο Ιησούς τούς είπε: «Μη φοβηθήτε λοιπόν αυτούς· διότι δεν είναι ουδέν κεκαλυμμένον, το οποίον δεν θέλει ανακαλυφθή, και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωσθή. Ό,τι σας λέγω εν τω σκότει, είπατε εν τω φωτί· και ό,τι ακούετε εις το ωτίον, κηρύξατε επί των δωμάτων. Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» (Ματθ. 10:26-28) Ώστε έπρεπε ν’ αποκτηθή αφοβία ανθρώπων για να μπορέσουν οι απόστολοι να συνεχίσουν το κήρυγμα του αγγέλματος της βασιλείας του Θεού.

11. Πώς οι απόστολοι επέδειξαν την απαιτουμένη αφοβία, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹¹ Οι απόστολοι, λοιπόν, επέδειξαν την απαιτουμένη αφοβία. Το Λουκάς 9:6 λέγει: «Εξερχόμενοι δε διήρχοντο από κώμης εις κώμην, κηρύττοντες το ευαγγέλιον και θεραπεύοντες πανταχού.» Δεν αναφέρεται πουθενά ότι, σ’ αυτή την ειδική εκστρατεία κηρύγματος, προσπάθησε κάποιος να τους φονεύση. Το Λουκάς 9:10 αναφέρει: «Και υποστρέψαντες οι απόστολοι διηγήθησαν προς αυτόν όσα έπραξαν. Και παραλαβών αυτούς, απεσύρθη κατ’ ιδίαν εις τόπον έρημον πόλεως τίνος ονομαζόμενης Βηθσαϊδά.» Έτσι, όλοι τους επέστρεψαν ασφαλείς.

12. Ένα έτος και πλέον αργότερα πόσο εστοίχισε στον Ιησού το κήρυγμα της Βασιλείας, στα χέρια τίνος, και με ποια κατηγορία;

¹² Εν τούτοις, ύστερ’ από διάστημα μικρότερο από δύο χρόνια, ή το 33 μ.Χ., το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού εστοίχισε στον Ιησού Χριστό την ίδια του την ανθρωπίνη ζωή. Οι άνθρωποι, που εφόνευσαν το ανθρώπινο σώμα του, ήσαν οι θρησκευτικοί ηγέται της Ιερουσαλήμ, της πρωτευούσης του Ισραήλ. Όταν παρέπεμψαν τον Ιησού στον Ρωμαίο κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ, κατηγόρησαν τον Ιησού ως ένα διδάσκαλο, λέγοντας: «Ταράττει τον λαόν, διδάσκων καθ’ όλην την Ιουδαίαν, αρχίσας από της Γαλιλαίας έως εδώ.» Ήσκησαν πίεσι επάνω στον Ρωμαίο κυβερνήτη για να καθηλώση το σώμα του Ιησού επί του ξύλου έξω από την Ιερουσαλήμ για να πεθάνη. Αλλά ο Ρωμαίος κυβερνήτης, ετοποθέτησε επάνω από την κεφαλή του Ιησού μία επιγραφή, η οποία έλεγε: «Ούτος έστιν ο Βασιλεύς των Ιουδαίων.» (Λουκ. 23:1-6, 38) Ο Ρωμαίος κυβερνήτης δεν εγνώριζε ότι ο Θεός του ουρανού είχε χρίσει τον Ιησού Χριστό για να είναι βασιλεύς επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος, όχι μόνο επάνω στους Ιουδαίους.

13. Τι είδους μεταχείρισι υπέδειξε ο Ιησούς ότι θα ελάμβαναν οι μαθηταί του, και έλαβαν πράγματι οι μαθηταί του τέτοια μεταχείρισι, σύμφωνα με το Βιβλικό υπόμνημα;

¹³ Αν ο Ιησούς υπέφερε κατ’ αυτόν τον τρόπο διότι εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, τι έπρεπε να αναμένουν οι μαθηταί του; Προ ολίγου ακριβώς τους είχε ειπεί να μη φοβηθούν από εκείνους που φονεύουν το σώμα, τους είπε: «Δεν είναι μαθητής ανώτερος του διδασκάλου, ουδέ δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού. Αρκετόν είναι εις τον μαθητήν να γείνη ως ο διδάσκαλος αυτού, και ο δούλος ως ο κύριος αυτού. Εάν τον οικοδεσπότην ωνόμασαν Βεελζεβούλ, [ένα όνομα για τον Σατανά τον Διάβολο], πόσω μάλλον τους οικιακούς αυτού;» (Ματθ. 10:24, 25) Έτσι έδωσε στους αποστόλους του να καταλάβουν ότι έπρεπε ν’ αναμένουν να λάβουν το αυτό είδος μεταχειρίσεως που έλαβε ο ίδιος διότι εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού. Μια τέτοια μεταχείρισι έλαβαν πράγματι, όχι μόνο από το ίδιο το έθνος των, τους Ιουδαίους, αλλά, επίσης, και από τους μη Ιουδαίους ή Εθνικούς. Ο απόστολος Ιάκωβος, αδελφός του αποστόλου Ιωάννου, είχε θανατωθή από την εκτελεστική μάχαιρα του Βασιλέως Ηρώδου Αγρίππα 1 της Ιερουσαλήμ. Ο βασιλεύς, επίσης, εσχεδίαζε να φονεύση και τον απόστολο Πέτρο κατά τον ίδιο τρόπο, αλλά τα σχέδια του εματαιώθησαν από τον άγγελο του Θεού.—Πράξ. 12:1-11.

14, 15. (α) Ποια εκκλησία εδιώχθη ιδιαιτέρως με αυτόν τον τρόπο, και ποιο από τα μέλη της έγινε ένας αξιομνημόνευτος μάρτυς; (β) Ένας Ιουδαίος, ο οποίος παρεδέχθη αργότερα την ευθύνη του για τον θάνατο αυτού, τι είπε σχετικά με τον διωγμό των Χριστιανών εκ μέρους του;

¹⁴ Όχι μόνον οι απόστολοι κατεδιώχθησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά και οι υπόλοιποι μαθηταί του Ιησού Χριστού, επίσης, και ειδικά η εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Πάρα πολύ άξιος μνείας μεταξύ αυτών των μαρτύρων ήταν ο μαθητής Στέφανος, ο οποίος εθανατώθη με λιθοβολισμό από τους Ιουδαίους. Ένας από εκείνους, που παρεδέχετο ευθύνη για τον θάνατο του Στεφάνου, ήταν ο Σαούλ από την Ταρσό, ένας Ιουδαίος Φαρισαίος. Χρόνια αργότερα, όταν εμφανίσθηκε ενώπιον του Βασιλέως Ηρώδου Αγρίππα Β΄, είπε σχετικά με τον διωγμό του:

¹⁵ «Εγώ μεν εστοχάσθην κατ’ εμαυτόν, ότι έπρεπε να πράξω πολλά εναντία εις το όνομα του Ιησού του Ναζωραίου. Το οποίον και έπραξα εν Ιεροσολύμοις· και πολλούς των αγίων εγώ κατέκλεισα εις φυλακάς, λαβών την εξουσίαν παρά των αρχιερέων· και ότε εφονεύοντο, έδωκα ψήφον κατ’ αυτών. Και εν πάσαις ταις συναγωγαίς πολλάκις τιμωρών αυτούς, ηνάγκαζον να βλασφημώσι· και καθ’ υπερβολήν μαινόμενος εναντίον αυτών, κατεδίωκον έως και εις τας έξω πόλεις.»—Πράξ. 26:1-11.

16. Επειδή έπραττε ποιο έργο υπέστη διωγμό αυτός ο ίδιος ο Ιουδαίος Φαρισαίος που μετεστράφη και με ποιο τρόπο έκαμε ένα μεγάλο μέρος αυτού του έργου;

¹⁶ Αυτός ο Ιουδαίος Φαρισαίος είχε ο ίδιος θαυματουργικά μεταστραφή για να γίνη ένα μέλος της εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Έγινε εκείνος που κατέστη γνωστός ως ο απόστολος Παύλος. (Πράξ. 9:1-25) Τότε κι αυτός ο ίδιος άρχισε να υφίσταται διωγμό διότι εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, στις πόλεις της Ασίας και της Ευρώπης. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του κηρύγματος το έκαμε από σπίτι σε σπίτι· ακριβώς όπως είπε σε μια ευκαιρία στους κατοίκους της Εφέσου, στη Μικρά Ασία: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν, και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν. . . . Και τώρα ιδού, εγώ εξεύρω ότι πλέον δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπον μου σεις πάντες, μεταξύ των οποίων διήλθον κηρύττων την βασιλείαν του Θεού.»—Πράξ. 20:17-25.

17. Όταν ήταν στη φυλακή ο Παύλος, τι έκαμε με το κήρυγμα της Βασιλείας, και από που εγράφη η τελευταία του επιστολή;

¹⁷ Λίγο αργότερα ο απόστολος Παύλος φυλακίσθηκε· αλλά η φυλάκισις δεν τον έκαμε να φοβηθή από το να κηρύττη τη βασιλεία του Θεού. Στη διάρκεια της πρώτης φυλακίσεώς του στη Ρώμη «εδέχετο πάντας τους ερχομένους προς αυτόν, κηρύττων την βασιλείαν του Θεού, και διδάσκων μετά πάσης παρρησίας ακωλύτως τα περί του Κυρίου Ιησού Χριστού.» (Πράξ. 28:30, 31) Η τελευταία επιστολή του αποστόλου Παύλου είχε προφανώς γραφή κατά τη διάρκεια της δευτέρας φυλακίσεώς του στη Ρώμη, όταν εκινδύνευε να εκτελεσθή από φονείς του σώματος.—2 Τιμ. 4:16-18.

18, 19. (α) Τι εβοήθησε αναντιρρήτως εκείνους τους πρώτους μαθητάς να είναι άφοβοι μπροστά στον βίαιο θάνατο, και ποιοί άλλοι επρόκειτο να βοηθηθούν κατά τον ίδιο τρόπο; (β) Με το να προβλέψη και να προείπη τι για την εποχή μας είδε ο Ιησούς την ανάγκη για μια τέτοια βοήθεια τώρα;

¹⁸ Αυτοί οι πριν από χίλια εννεακόσια έτη πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού δεν είχαν αναμιχθή στην πολιτική του κόσμου. Ακλόνητα εκήρυξαν τη βασιλεία του Θεού ως τη μία και μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους. Αντιμετωπίζοντας βίαιο θάνατο εβοηθήθησαν να παραμείνουν άφοβοι με το να ενθυμούνται τους λόγους του Ιησού. Οι λόγοι του δεν έπαυσαν να έχουν αξία και σήμερα. Η πρόθεσίς του ήταν να τον ενθυμούνται οι κήρυκες της Βασιλείας της εποχής μας, διότι προείδε την ημέρα μας ως τον καιρό για την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς εν δυνάμει. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο μέγιστος όλων των προφητών του Θεού επί της γης, διότι κανένας άλλος προφήτης δεν έκαμε τόσο ακριβείς προφητείες για την αξιοσημείωτη εποχή μας όπως έκαμε ο Ιησούς Χριστός. Μεταξύ άλλων πραγμάτων, προείδε και προείπε για την εποχή μας την μεγίστη εκστρατεία που θα επραγματοποιείτο ποτέ από τους πιστούς ακολούθους του, της εκστρατείας για το κήρυγμα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού.

¹⁹ Προλέγοντας την στην προφητεία τη σχετική με τη συντέλεια αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς είπε: «Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου. . . . Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:9-14) Απεδείχθη αυτή η προφητεία αληθινή; Μάλιστα.

20, 21. (α) Πότε άρχισε να κηρύσσεται το άγγελμα, αλλά ποιες οργανώσεις δεν ήσαν εκείνες που το εκήρυτταν; (β) Υπέρ τίνος δεν συνηγορούσε το άγγελμα αυτό, αλλά, μάλλον, τι εξέθετε;

²⁰ Σήμερα υπάρχει ένα άγγελμα της βασιλείας του Θεού, που κηρύσσεται σ’ όλα τα έθνη, ακριβώς όπως ο απόστολος Παύλος ο ίδιος το εκήρυττε, «δημοσία και κατ’ οίκους.» Σύμφωνα με ιστορική αναγραφή, το άγγελμα αυτό άρχισε να κηρύσσεται το 1919, το αμέσως επόμενο έτος του τέλους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το άγγελμα δεν εκηρύχθη από τις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου», διότι τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» υπήρξαν οι κύριοι μαχηταί σ’ εκείνον τον παγκόσμιο πόλεμο για την κυριαρχία της γης κι εξακολουθούσαν να ενδιαφέρωνται για την κυριαρχία της γης. Το άγγελμα δεν συνηγορούσε υπέρ της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία είχε τότε προταθή και την οποίαν πολλοί θρησκευτικοί κληρικοί των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής το έτος 1919 απεκάλεσαν «την πολιτική έκφρασι της Βασιλείας του Θεού επί της γης.» Την Κοινωνία αυτή των Εθνών διεδέχθη η σημερινή οργάνωσις Ηνωμένων Εθνών, αλλά η νέα αυτή διευθέτησις για διεθνή ειρήνη και ασφάλεια δεν απεδείχθη ότι είναι «η πολιτική έκφρασις της Βασιλείας του Θεού επί της γης» περισσότερο από ό,τι υπήρξε η ήδη νεκρά Κοινωνία των Εθνών.

²¹ Το άγγελμα, που εξεπέμφθη από τον Θεό από το 1919, εξέθεσε τόσο την Κοινωνία των Εθνών όσο και τα Ηνωμένα Έθνη ως απλώς ανθρωποποίητα υποκατάστατα της βασιλείας του Θεού, επομένως ως απάτη!

22. Πώς το άγγελμα που προελέχθη από τον Ιησού ήταν διαφορετικό από εκείνο πού υπεστήριζε τα ανθρωποποίητα υποκατάστατα, και πώς ετονίζετο το έτος 1914 μ.Χ.;

²² Το γνήσιο άγγελμα της Βασιλείας, εκείνο που προείπε ο Ιησούς Χριστός στο κατά Ματθαίον 24:14, είναι διαφορετικό. Έχει ειδοποιήσει όλα τα έθνη ότι η βασιλεία του Θεού ως κυβέρνησις ολοκλήρου της γης έχει εγκαθιδρυθή στους ουρανούς στο τέλος των ‘Καιρών των Εθνών’ το έτος 1914 μ.Χ. (Λουκ. 21:24) Το 1914 είχε λήξει η περίοδος των 2.520 ετών, που ο Ιεχωβά Θεός είχε επιτρέψει στα Έθνη (τα μη Ιουδαϊκά) να καταπατήσουν το δικαίωμα που Αυτός έχει να διακυβερνήση τη γη μέσω μιας βασιλείας στα χέρια του Μεσσιανικού Απογόνου τού Βασιλέως Δαβίδ της Ιερουσαλήμ. Τα 2.520 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων δεν υπήρχε Δαβιδική βασιλεία επί της γης, άρχισαν το έτος 607 π.Χ., όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την επίγεια Ιερουσαλήμ και ανέτρεψαν τον βασιλικό θρόνο της γραμμής του Βασιλέως Δαβίδ, για να μην εγκατασταθή ποτέ πια πάλι επί της γης στην Ιερουσαλήμ. Επομένως, στο έτος 1914 μ.Χ. ήλθε ο καιρός για την επανεγκατάστασι της βασιλείας του Θεού, όχι επί της γης, αλλά στους ουρανούς, στα χέρια του υποσχεμένου Απογόνου του Βασιλέως Δαβίδ, δηλαδή, του Ιησού Χριστού.—Ιεζ. 21:24-27.

23. (α) Τι μπορεί να λεχθή για τις ορατές αποδείξεις της εγκαθιδρύσεως της Βασιλείας που προείπε ο Ιησούς, και ποια ειδοποίησι έδωσε το άγγελμα στα έθνη; (β) Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα τούτου για τους διαγγελείς της Βασιλείας;

²³ Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος είχε προείπει τις ορατές αποδείξεις ως σημείον για μας σήμερα, μέσω του οποίου επρόκειτο να γνωρίσωμε ότι η Δαβιδική βασιλεία του Θεού έχει εγκαθιδρυθή στους αοράτους ουρανούς. Αυτές οι αποδείξεις έγιναν ορατές από το 1914, οπότε εξερράγη ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και εσημείωσαν μια περίοδο βίας παγκοσμίως, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα και χειροτερεύει. Το άγγελμα της βασιλείας του Θεού προειδοποίησε από τότε όλα τα έθνη και τις κυβερνήσεις της γης ότι το να συνεχίσουν ν’ αγνοούν την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού και ν’ αρνούνται να μεταβιβάσουν την εθνική των κυριαρχία σ’ αυτήν θα κατέληγε στην ολοκληρωτική καταστροφή τους στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» σ’ ένα τόπο που καλείται Εβραϊστί Αρμαγεδδών. (Ματθ. 24:7-14) Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, το ότι οι κήρυκες αυτού του ειδικού αγγέλματος της Βασιλείας έγιναν εκείνο, που προείπε ο Ιησούς Χριστός στο κατά Ματθαίον 24:9, «μισούμενοι υπό πάντων των εθνών.» Η σύγχρονη ιστορία έχει καταγράψει πολύ διωγμό αυτών των κηρύκων της Βασιλείας σε διεθνή κλίμακα.

«ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΤΕ ΑΥΤΟΥΣ»

24. Γιατί τα αγαθά νέα της Βασιλείας συνέχισαν να κηρύττωνται παρά τον διωγμό, και ποιο ειδικό άγγελμα εδημοσιεύθη το 1933, και για ποιους ιδιαιτέρως;

²⁴ Αν οι διαγγελείς της Βασιλείας είχαν υποκύψει στον φόβο των ανθρώπων που μπορούν να θανατώσουν το σώμα, «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» δεν θα συνέχιζε να κηρύσσεται κάτω από μεγάλο διωγμό. Πριν από τριάντα δύο χρόνια, το έτος 1933, αυτό το περιοδικό Η Σκοπιά εδημοσίευσε στο τεύχος του 1ης Νοεμβρίου, κύριο άρθρο με τον τίτλο «Μη Φοβηθήτε Αυτούς.» Αυτό διεπραγματεύετο ειδικά το Ματθαίος 10:26-28, ακριβώς όπως κάνει το άρθρο του περιοδικού τούτου που διαβάζετε. Είχε γραφή για κείνους, οι οποίοι διέτρεχαν ειδικό κίνδυνο την εποχή εκείνη, δηλαδή, για το «υπόλοιπον», «την τάξιν του ναού,» που πιστοποιείται από το γεγονός ότι το υπόλοιπο αναφέρεται επανειλημμένως στο άρθρο εκείνο, από τη δευτέρα παράγραφο ως την τεσσαρακοστή δευτέρα και τελευταία παράγραφο. (Αποκάλ. 12:17) Καμμιά μνεία δεν γίνεται εκεί για «άλλα πρόβατα», τα οποία ο Καλός Ποιμήν Ιησούς Χριστός συνάγει στην ποίμνη του με ελπίδα αιωνίου ζωής επί της γης ανάμεσα σε Παραδεισιακές συνθήκες. (Ιωάν. 10:16) Το άρθρο εκείνο περί αφοβίας ήταν επίκαιρο για το «υπόλοιπο» που υπήρχε ακόμη επί της γης, δηλαδή, τους πιστούς ακολούθους, οι οποίοι θα γίνουν συμβασιλείς μαζί με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία του.—Ρωμ. 8:16, 17.

25, 26. (α) Ποια δράσι ανέλαβε η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία το έτος αυτής της δημοσιεύσεως; (β) Γιατί, μολαταύτα, το έτος εκείνο ήταν ένα κρίσιμο έτος;

²⁵ Το έτος 1933 υπήρξε ένα κρίσιμο έτος. Πράγματι, ο πάπας της Πόλεως του Βατικανού, Ρώμης, είχε διακηρύξει το έτος εκείνο ως το Άγιον Έτος εις ανάμνησιν της θανατώσεως του σώματος του Ιησού Χριστού ακριβώς δέκα εννέα αιώνες πριν. Έτσι η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία εξέφρασε την ελπίδα ότι ‘μια παλίρροια της θρησκείας θ’ ανέβαινε και θα παρέσυρε τα έθνη σε ειρήνη και ευημερία.’ Εν τούτοις, στη Γερμανία, ο Αδόλφος Χίτλερ, ηγέτης των Εθνικοσοσιαλιστών, έγινε Καγκελάριος και κατόπιν ψήφου της Γερμανικής Βουλής έγινε δικτάτωρ στις 23 Μαρτίου. Στην Ιταλία, ο Μπενίτο Μουσσολίνι είχε ήδη γίνει δικτάτωρ, επιβάλλοντας στο έθνος ένα Φασιστικό καθεστώς, και συνήψε ένα κογκορδάτο με τον πάπα της Ρώμης, με το οποίο ο πάπας έγινε ο κυρίαρχος της Πόλεως του Βατικανού.

²⁶ Η Ιαπωνία ευρίσκετο κάτω από τη σφικτή λαβή των αρχιστρατήγων, οι οποίοι είχαν ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, και προχωρούσε στο να γίνη συνεταίρος ενός Άξονος μαζί με την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και τη Φασιστική Ιταλία. Στις 27 Μαρτίου ο αυτοκράτωρ της Ιαπωνίας ανήγγειλε την αποχώρησι της Ιαπωνίας από την Κοινωνία των Εθνών διότι προσεβλήθη από αυτή. Έτσι η παγκόσμια κατάστασις διεμορφώνετο, όχι για διεθνή «ειρήνη και ευημερία», αλλά για την έκρηξι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και το θανατηφόρο κτύπημα κατά της Κοινωνίας των Εθνών. Μαζί με όλες αυτές τις πολιτικές εξελίξεις, η Καθολική Δράσις ήταν, ακόμη και στις «δημοκρατικές» χώρες, σε συνεργασία με τους Ρωμαιο-Καθολικούς δικτάτορας της Ευρώπης.

27. Τίνων η πίστις και το θάρρος ενισχύθησαν με το άρθρο εκείνο «Μη Φοβηθήτε Αυτούς», και τι υπέστησαν κατόπιν;

²⁷ Το άρθρο της Σκοπιάς «Μη Φοβηθήτε Αυτούς» ενίσχυσε την πίστι και το θάρρος των διαγγελέων της Βασιλείας, ειδικά των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και στις χώρες, οι οποίες ήλθαν κάτω από την εξουσία του Τρίτου Γερμανικού Ράιχ (Αυτοκρατορίας). Ήσαν οι πρώτοι, εναντίον των οποίων εστράφη η Εθνικοσοσιαλιστική δικτατορία. Ερρίφθησαν σε φυλακές και στα φρικώδη στρατόπεδα συγκεντρώσεως λόγω αρνήσεως ν’ αποκηρύξουν τη βασιλεία του Θεού και να λατρεύσουν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κράτος. Επίσης, σ’ όλη τη γη, χωρίς να εξαιρούνται οι «δημοκρατικές χώρες», οι μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να αισθάνωνται αυξανόμενες την καταδίωξι και την εναντίωσι, επειδή άφοβα συνέχιζαν να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού.

28. Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 πόσοι κήρυκες της Βασιλείας είχαν θανατωθή, και σε τι δεν υπέκυψαν;

²⁸ Με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1945 και την ανατροπή της Εθνικοσοσιαλιστικής και Φασιστικής δικτατορίας και των ιμπεριαλιστών αρχιστρατήγων της Ιαπωνίας, οι κήρυκες της βασιλείας του Θεού, οι οποίοι είχαν αντιμετωπίσει θάνατο στα χέρια «των αποκτεινόντων το σώμα» ανήλθαν σε χιλιάδες. Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, από τους δέκα χιλιάδες μάρτυρας του Ιεχωβά, που είχαν κλεισθή σε φυλακές και σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, μόνο οκτώ χιλιάδες βγήκαν ζωντανοί. Δεν είχαν υποκύψει στο φόβο απλών ανθρώπων.

29. Σήμερα ποια κατάστασι αντιμετωπίζουν οι κήρυκες της βασιλείας, ώστε να χρειάζωνται να ενθυμούνται το Ματθαίος 10:28;

²⁹ Σήμερα, τριάντα δύο χρόνια ύστερ’ από τη δημοσίευσι στις στήλες του περιοδικού Η Σκοπιά του τόσο αναγκαίου μηνύματος «Μη Φοβηθήτε Αυτούς», αντιμετωπίζομε μια χειροτέρα κατάστασι. Η λειτουργία των Ηνωμένων Εθνών απέτυχε να θέση επάνω σ’ ένα ασάλευτο θεμέλιο την επιθυμητή ειρήνη και ασφάλεια του κόσμου. Ο τρόμος ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου με υδρογονικές βόμβες και άλλα σατανικά μέσα απειλεί όλα τα έθνη. Οι Εθνικοσοσιαλιστικές, Φασιστικές δικτατορίες εξέλιπαν, αλλά άλλες δικτατορίες, περιλαμβανομένου και του πολιτικού Κομμουνισμού, ανθίζουν· και ο μεταδοτικός πυρετός του ιδιοτελούς εθνικισμού απλώνεται σαν μια πληγή. Η λατρεία των εθνικών κυριαρχιών και του πολιτικού Κράτους επεκτείνεται και λαμβάνει νέες εκφράσεις. Η πορεία των εθνών προς τον Αρμαγεδδώνα σε αντίθεσι προς την κυριαρχία της ουρανίας βασιλείας του Θεού επισπεύδεται και διπλασιάζεται σε ταχύτητα χρόνου. Όπως ποτέ άλλοτε, οι υποστηρικταί και διαγγελείς της βασιλείας του Θεού έχουν ανάγκη υπενθυμίσεως των λόγων του Ιησού προς τους αποστόλους του, όπως αναγράφονται στον Ματθαίο 10:28.

30. Ώστε ποια εδάφια της Αποκαλύψεως, τα οποία μας καλούν για πίστι και υπομονή, εφαρμόζονται σήμερα, και ποιους άλλους, εκτός από εκείνους στους οποίους αναφέρονται αυτά τα εδάφια, αφορούν;

³⁰ Η εποχή μας, με τις προσπάθειές της να επιβάλη σ’ όλο το ανθρώπινο γένος τη λατρεία του συμβολικού «θηρίου» της πολιτικής του κόσμου και τη λατρεία της εικόνος του, του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, είναι ο καιρός για να εφαρμοσθούν οι λόγοι της Αποκαλύψεως 13:10: «Εδώ είναι η υπομονή και η πίστις των αγίων.» Επίσης, οι λόγοι της Αποκαλύψεως 14:12: «Εδώ είναι η υπομονή των αγίων· εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.» Επί πλέον, σήμερα δεν πρόκειται μόνον για το «υπόλοιπον» αυτών «των αγίων». Μαζί τους έχει ενωθή ένας «όχλος πολύς» ‘άλλων προβάτων’, τα οποία προσεφέρθησαν να συμμετάσχουν στο κήρυγμα της Βασιλείας. Γι’ αυτόν τον πολύν όχλο των «άλλων προβάτων» η διαμόρφωσις των πραγμάτων στη διεθνή σκηνή απαιτεί πίστι και υπομονή για να διακρατηθή η Χριστιανική ακεραιότης. Αυτό δεν μπορούν να το κάμουν τα «άλλα πρόβατα», όταν συγχρόνως φοβούνται τους ανθρώπους οι οποίοι φονεύουν.

[Υποσημειώσεις]