Διακράτησις Ακεραιότητος σε Πίστι και σε Έργο

ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ θελήσωμε να στρέψωμε το βλέμμα μας, θα παρατηρήσωμε προστριβές και διαμάχες, που χαρακτηρίζουν αυτό το πονηρό παλαιό σύστημα πραγμάτων. Σε χτυπητή αντίθεσι με αυτό στέκει ο Ιεχωβά και η ουρανία του οργάνωσις, εν μέσω των οποίων επικρατεί αρμονία και ενότης. Είναι, λοιπόν, απολύτως κατάλληλο, όπως όλοι οι αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού επί της γης βρίσκωνται, επίσης, σε ενότητα με αυτόν και μεταξύ τους. Η ενότης των του ενός με τον άλλον περιγράφεται καλά από τον ψαλμωδό: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί!»—Ψαλμ. 133:1.a

Σκοπός του Ιεχωβά Θεού ήταν αυτό ακριβώς το πράγμα, δηλαδή, «εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης.» Αυτό ο Ιεχωβά το επιτελεί μέσω του αγίου του πνεύματος, της οργανώσεώς του και του Λόγου του. Ως αποτέλεσμα τούτου βλέπομε ενότητα και συνεργασία μεταξύ του ‘μικρού ποιμνίου’ των κεχρισμένων κληρονόμων της Βασιλείας και του πολλού όχλου των ‘άλλων προβάτων’.—Εφεσ. 1:10· Ματθ. 25:34-40· Ιωάν. 10:16.

Ως μέλη του ενός ή του άλλου από αυτά τα δύο ‘ποίμνια’ των ‘προβάτων’ του Ιεχωβά έχομε την υποχρέωσι ατομικώς να διακρατήσωμε, πριν από όλα, ενότητα πίστεως, ακριβώς όπως ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» Αυτό απαιτεί από μας ν’ αποβλέπωμε πάντοτε στο πνεύμα του Θεού για ενίσχυσι και διαφώτισι, να μελετούμε επιμελώς τον Λόγο του και να συνερχώμεθα μαζί με τον λαό του τακτικά.—1 Κορ. 1:10.

Αυτή η ενότης πίστεως, διανοίας και καρδιάς είναι απολύτως ουσιώδης για να εκπληρώσωμε την αποστολή μας κηρύγματος όσο το δυνατόν αποτελεσματικώτερα και ταχύτερα. Το έργο μας είναι ένα έργο φυτεύματος και ποτίσματος του Λόγου του Θεού στις καρδιές εκείνων, που αγαπούν τη δικαιοσύνη, σχετικά δε με αυτό ο απόστολος Παύλος περαιτέρω είπε: «Ο φυτεύων . . . και ο ποτίζων είναι έν», διότι και οι δύο αποβλέπουν στον Θεό για να φέρη την αύξησι. Ομιλώντας γι’ αυτή την ίδια ενότητα έργου, ο Θεός ενέπνευσε ένα από τους προφήτας του να γράψη: «Θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά να δουλεύωσιν αυτόν ώμος με ώμον.»—1 Κορ. 3:8· Σοφον. 3:9, ΜΝΚ.

Για να υπηρετούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, οφείλομε να είμεθα προσεκτικοί εναντίον της εισχωρήσεως μεταξύ μας οποιουδήποτε πνεύματος ανεξαρτησίας, από το οποίο είναι ο κόσμος διαποτισμένος. Πώς μπορούμε να το επιτύχωμε αυτό; Με το να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη του πνεύματος, υπακοή, αγάπη καθώς και όλους τους υπολοίπους καρπούς του πνεύματος. Ενεργώντας έτσι, θα είμεθα σε θέσι όχι μόνο να διακρατήσωμε την ενότητα μας σε πίστι και έργον, αλλά και να το πράττωμε με χαρά.—1 Πέτρ. 5:5.

[Υποσημειώσεις]