Ειδωλολατρικές Εορτές στο Ημερολόγιο του Χριστιανισμού

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ Χριστιανοί κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για να παραμείνουν ελεύθεροι από ειδωλολατρικές πράξεις. «Φυσικά», ίσως να πήτε, «και η εκκλησία μου έτσι ενεργεί.»

Αλλά συμβαίνει αυτό;

Θα εκπλαγήτε μαθαίνοντας πόσοι θρησκευτικοί εορτασμοί προέρχονται, όχι από την αληθινή Χριστιανοσύνη, αλλά από ειδωλολατρικές συνήθειες. Σχετικά με αυτό, είναι διαφωτιστικό να σημειώσωμε τι έγραψε πριν από μερικά χρόνια ο Λουί Ρεώ, μέλος του περιφήμου Γαλλικού Ινστιτούτου, ο οποίος κατείχε την έδρα της Μεσαιωνικής τέχνης στη Σορβόννη, το κυριώτερο πανεπιστήμιο της Γαλλίας:

«Παρά την απέχθεια των θεολόγων να παραδεχθούν την ειδωλολατρική προέλευσι των Χριστιανικών τελετών, οι πλείστοι από αυτούς αναγνωρίζουν, εν τούτοις, ότι πρέπει ν’ ανατρέξη κανείς στις αγροτικές και νεκρώσιμες ιεροτελεστίες των [ειδωλολατρών] Ρωμαίων για να βρη την καταγωγή και την εξήγησι πολλών Χριστιανικών εορτασμών.»a

Αλλά γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος» έβαλε εν πρώτοις τις ειδωλολατρικές εορτές στο ημερολόγιό του; «Για ν’ αποφύγουν να έλθουν σε σύγκρουσι με δημοφιλείς πεποιθήσεις με την απομάκρυνσί τους», λέγει ο Ρεώ, οι ηγέται του Χριστιανικού κόσμου «διετήρησαν την ημερομηνία των [ειδωλολατρικών] θρησκευτικών εορτών.» Τονίζει ότι η υιοθέτησις ειδωλολατρικών εορτών και η συνέχισίς των με άλλο όνομα «διευκόλυνε πολύ τον ταχύ εκχριστιανισμό του ειδωλολατρικού κόσμου.»b

Σκεπτόμενα άτομα, εν τούτοις, πιθανόν να διερωτηθούν μήπως αυτό δεν ωδήγησε, επίσης, στον ειδωλολατρισμό της Χριστιανοσύνης. Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, μερικές από τις συνήθεις εορτές στο ημερολόγιο του «Χριστιανικού κόσμου», παραβάλλοντας τις δικές σας πεποιθήσεις και συνήθειες μ’ εκείνες που είχαν οι πρώτοι Χριστιανοί.

ΗΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΤΟ ΠΑΣΧΑ, ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Λόγω της διδασκαλίας της εμφύτου αθανασίας της ανθρωπίνης ψυχής, που έχει διαδοθή ευρύτατα, διάφορες ημέρες για τους νεκρούς έχουν υιοθετηθή από τον «Χριστιανικό κόσμο». Ο Ρεώ, παραδείγματος χάριν, λέγει: «Η Εορτή των Αγίων Πάντων, που εορτάζεται στις αρχές Νοεμβρίου, είναι ο εκχριστιανισμός από την Εκκλησία μιας ειδωλολατρικής εορτής για τους Νεκρούς.»c

Αλλά τι μπορεί να λεχθή για την Εορτή Των Ψυχών, που γίνεται στις 2 Νοεμβρίου, σκοπός της οποίας είναι η παροχή βοηθείας των ψυχών που βρίσκονται στο καθαρτήριο, με προσευχές και ελεημοσύνες; Κι εδώ πρόκειται για την υιοθέτησι μιας ειδωλολατρικής συνηθείας. Ένα έγκυρο πληροφοριακό έργο λέγει: «Ουσιαστικώς, [η Εορτή] Των Ψυχών είναι η προσαρμογή μιας σχεδόν παγκοσμίας συνηθείας τού να τίθεται κατά μέρος ένα τμήμα του έτους (συνήθως το τελευταίο τμήμα) για τους νεκρούς. Οι Βαβυλώνιοι εώρταζαν μια μηνιαία Εορτή Όλων Των Ψυχών στην οποία προσεφέροντο θυσίες από τους ιερείς.»d Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ρωμαίοι είχαν, επίσης, εορτές για τους νεκρούς, που εβασίζοντο σε Βαβυλωνιακή ειδωλολατρία.

Και τι πρέπει να λεχθή για την περίοδο της νηστείας που τηρείται από μέλη της Αγγλικανικής, της Ελληνικής και της Ρωμαίο-Καθολικής Εκκλησίας ως προετοιμασία για το Πάσχα; Ένα πληροφοριακό έργο για την ειδωλολατρική λατρεία μάς λέγει: «Η σαρανταήμιερη Νηστεία είναι δανεισμένη απ’ ευθείας από τους λάτρεις της Βαβυλωνιακής θεάς.»e

Δεν πρέπει να μας εκπλήξη, λοιπόν, το ότι και το Πάσχα, επίσης, εισεχώρησε στο ημερολόγιο του «Χριστιανικού κόσμου» όχι με κάποια εντολή του Ιησού Χριστού ή των αποστόλων του, αλλά από ειδωλολατρικά έθιμα. Ο κληρικός Αλεξάντερ Χίσλοπ έγραψε:

«Τι σημαίνει αυτή η ίδια η λέξις Easter (όπως οι Αγγλόφωνοι λαοί ονομάζουν το Πάσχα); Δεν είναι ένα Χριστιανικό όνομα. Φέρει τη σφραγίδα της Χαλδαϊκής προελεύσεώς του στο μέτωπο. Easter (Ήστερ) δεν είναι τίποτε άλλο από την Αστάρτη . . . τη βασίλισσα του ουρανού, που το όνομά της, όπως προφέρεται από το λαό της Νινευή, ήταν προφανώς πανομοιότυπο με το όνομα που είναι σήμερα σε κοινή χρήσι σ’ αυτή τη χώρα [την Αγγλία]. Το όνομά της, όπως ευρέθη από τον Λάγιαρντ επάνω στα Ασσυριακά μνημεία, είναι Ίσταρ. Η λατρεία του Βηλ και της Αστάρτης εισήχθη πολύ νωρίς στη Βρεττανία. . . . Αυτή είναι η ιστορία του Ήστερ. Τα δημοφιλή έθιμα, που ακόμη τηρούνται στην περίοδο του εορτασμού του, επιβεβαιώνουν πλήρως τη μαρτυρία της ιστορίας όσον αφορά τον Βαβυλωνιακό του χαρακτήρα. Τα κουλουράκια της Μεγάλης Παρασκευής, τα βαμμένα αυγά της Κυριακής του Πάσχα ή Easter υπήρχαν στους Χαλδαϊκούς εορτασμούς ακριβώς όπως υπάρχουν και σήμερα.»f

Εφόσον το Πάσχα έχει μια τέτοια ειδωλολατρική προέλευσι, ορθώς μπορεί να διερωτηθήτε για μια άλλη μεγάλη εορτή του «Χριστιανικού κόσμου»—τα Χριστούγεννα. Εξετάζοντας διάφορα έγκυρα πληροφοριακά συγγράμματα, θα ιδήτε ότι ήσαν άγνωστα μεταξύ των πρώτων Χριστιανών, αλλά ότι στον πέμπτον αιώνα μ Χ. η Ρωμαιο-Καθολική Εκκλησία διέταξε έναν εορτασμό που να τηρήται σε ανάμνησι της γεννήσεως του Ιησού την ημέρα των Μιθραϊκών τελετουργιών για τη γέννησι του ηλίου και προς το τέλος των Σατουρναλίων, Ρωμαϊκής εορτής προς τιμήν του Θεού Σάτουρν [Κρόνου]. Η ειδωλολατρική εκείνη περίοδος πανηγυρισμού, με ανταλλαγή δώρων, «προμήθευσε τα πρότυπο για πολλά από τα έθιμα των Χριστουγέννων.g Γι’ αυτό επί ένα χρονικό διάστημα μετά τη Μεταρρύθμισι, οι Διαμαρτυρόμενοι απέρριψαν τόσο τα Χριστούγεννα όσο και το Πάσχα ως ειδωλολατρικά,h αλλά βαθμιαίως άρχισαν να συμμετέχουν στα ειδωλολατρικά όργια.

Αλλά όσο διστακτικοί και αν είναι οι εκκλησιαστικοί ηγέται να παραδεχθούν την ειδωλολατρική προέλευσι των πολλών εορτών του ημερολογίου του «Χριστιανικού κόσμου» είναι γεγονός ότι προέρχονται από τον ειδωλολατρισμό, και η απόδειξις μπορεί να βρεθή στις εγκυκλοπαιδείες και άλλα πληροφοριακά βιβλία κάθε σχεδόν δημοσίας βιβλιοθήκης. Ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν ακολούθησε το παράδειγμα των πιστών Χριστιανών των πρώτων δύο αιώνων μ.Χ.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΕΡΡΙΠΤΑΝ ΤΙΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ

Είναι αλήθεια ότι από τον δεύτερο ως τον τέταρτο αιώνα μ.Χ., ειδικά μετά την εποχή του Κωνσταντίνου, ολοένα περισσότεροι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί άρχισαν να εορτάζουν ειδωλολατρικές εορτές. Αλλά οι Χριστιανοί εκείνοι, οι οποίοι είχαν προσκολληθή στην αληθινή πίστι όπως την εδίδαξε ο Ιησούς Χριστός, δεν παρεδέχθησαν καμμιά ειδωλολατρική εορτή. Μια σύντομη ανασκόπησις των γεγονότων αποδεικνύει ότι δεν τις παρεδέχθησαν.

Δεν τηρούσαν εορτές για τις «ψυχές» των νεκρών, διότι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν εδίδασκαν την ειδωλολατρική δοξασία της αθανασίας της ανθρωπίνης ψυχής· μάλλον, εγνώριζαν ότι η Γραφή καθιστά σαφές ότι «η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.»—Ιεζ. 18:4.

Και αφού εμάθατε ότι η Σαρακοστή είναι ειδωλολατρικής προελεύσεως, δεν θα εκπλαγήτε για το ότι ο Κασσιανός, ένας καλόγηρος στη Μασσαλία, γράφοντας τον πέμπτον αιώνα μ.Χ., αντιπαρέβαλε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος με την εκκλησία των ημερών του, και λέγει : «Θα έπρεπε να γίνη γνωστό ότι η τήρησις της Σαρακοστής δεν υπήρχε, εφόσον η τελειότης της πρώτης εκκλησίας παρέμενε απαραβίαστος.»i

Όσον αφορά το Πάσχα: «Δεν υπάρχει καμμία ένδειξις της τηρήσεως του εορτασμού του Πάσχα στην Καινή Διαθήκη, ή στα συγγράμματα των αποστολικών Πατέρων. Η ιερότης ειδικών περιόδων χρόνου ήταν μια ιδέα άγνωστη στις διάνοιες των πρώτων Χριστιανών. . . . Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Σωκράτης [όχι ο Έλλην φιλόσοφος] δηλώνει, με απόλυτη αλήθεια, ότι ούτε ο Κύριος ούτε οι απόστολοί του παρήγγειλαν την τήρησι αυτής ή άλλων εορτών. Και λέγει: ‘Οι απόστολοι δεν εσκέπτοντο ποτέ να προσδιορίσουν εορτάσιμες ημέρες, αλλά να προάγουν μια άμεμπτη και γεμάτη ευσέβεια ζωή’. . . . Αυτή είναι χωρίς αμφιβολία η ορθή έκθεσις των πραγμάτων.»j

Επί πλέον, οι πρώτοι Χριστιανοί δεν εώρταζαν τη γέννησι του Ιησού, διότι ο Ιησούς Χριστός διέταξε τους ακολούθους του να εορτάζουν το θάνατό του, όχι τη γέννησί του. (1 Κορ. 11:24-26) Είναι ευνόητο αυτό που Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία μάς λέγει: «Ο εορτασμός [των Χριστουγέννων] δεν ετηρείτο στους πρώτους αιώνες της Χριστιανικής εκκλησίας.»​—Τομ. VI, σελ. 622, έκδοσις 1956.

Ώστε οι πολλοί εορτασμοί που προσετέθησαν στο ημερολόγιο του Χριστιανισμού στη διάρκεια των ετών δεν ήσαν κάτι που διέταξαν ο Ιησούς Χριστός ή οι απόστολοί του αλλά προϊόν της Χριστιανικής αποστασίας.

ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Με ποια βάσι, λοιπόν, εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί απέρριπταν τις ειδωλολατρικές εορτές; Έχοντας ως βάσιν τον Λόγον του Θεού. Πολλοί από τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος είχαν προέλθει από εκείνους που ήσαν κάτω από τον Ιουδαϊκό ή Μωσαϊκό νόμο, με τους εορτασμούς και τις τελετές του. Δεν ήσαν διατεθειμένοι ν’ αντικαταστήσουν την από τον Θεό εγκαθιδρυμένη διάταξι, η οποία εξυπηρέτησε το σκοπό της και ακυρώθηκε από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, με ταπεινωτικούς ειδωλολατρικούς εορτασμούς και τελετές, που εβασίζοντο στη λατρεία ψευδών θεών. Ακόμη και στους Εβραίους Χριστιανούς, οι οποίοι παρέμειναν προσκολλημένοι στις Ιουδαϊκές εορτές, που κάποτε αποτελούσαν απαίτησι του Θεού ως θρησκευτική υποχρέωσι, ο Παύλος, ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, έγραψε:

«Ημέρας παρατηρείτε, και μήνας, και καιρούς, και ενιαυτούς. Φοβούμαι δια σάς, μήπως ματαίως εκοπίασα εις εσάς.»​—Γαλ. 4:10, 11.

Ασφαλώς είναι αδύνατο να φαντασθή κανείς τον απόστολο Παύλο να δίνη Χριστιανικά ονόματα σε εορτές που τιμούσαν ειδωλολατρικούς θεούς. Μάλλον, ο Παύλος σθεναρά παρότρυνε λάτρεις του Διός και του Ερμή ‘να επιστρέψουν από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς’.​—Πράξ. 14:12-15.

Ώστε ο απόστολος Παύλος δεν υιοθετούσε κανένα από αυτά τα ‘μάταια’, όπως τις ειδωλολατρικές εορτές, για να κάμη περισσοτέρους ειδωλολάτρας να γίνουν Χριστιανοί. Όχι, αλλά οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος παρέμειναν προσκολλημένοι στον Λόγο του Θεού και τη θεία εντολή:

«Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, “Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς . . .” Δια τούτο “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε”, λέγει Ιεχωβά, “και μη εγγίσητε ακάθαρτον” και “εγώ θέλω σας δεχθή”.»​—2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ.

Υπάρχει συντριπτική απόδειξις, λοιπόν, όσον αφορά την ειδωλολατρική προέλευσι των εορτών του «Χριστιανικού κόσμου». Υπάρχει, επί πλέον, σαφής απόδειξις ότι οι πρώτοι Χριστιανοί απέφευγαν αυτές τις ειδωλολατρικές συνήθειες, και ότι η Γραφή προειδοποιεί τους Χριστιανούς να μη δέχωνται τέτοιες συνήθειες. Ώστε, εντίμως τώρα, θέστε στον εαυτό σας τα ερωτήματα: Ποια είναι η στάσις σας απέναντι σ’ αυτές τις ειδωλολατρικές εορτές; Πώς τις βλέπει η εκκλησία σας; Είσθε σεις και η εκκλησία σας όπως οι πρώτοι Χριστιανοί; Και αν ακόμη η θρησκευτική σας οργάνωσις δεν απορρίπτη αυτές τις συνήθειες, σεις, γνωρίζοντας αυτά τα πράγματα, μπορείτε να τις τηρήτε;

[Υποσημειώσεις]