Συμπλήρωσις του Έργου της Μαθητεύσεως
«Του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή.»—1 Κορ. 3:9
1. (α) Τι πρέπει να αισθάνεται ένας βλέποντας ότι ένα έργο έγινε καλά, και ποιοι παράγοντες δεν θα έπρεπε να έχουν σημασία; (β) Δώστε μερικά Γραφικά παραδείγματα έργων που ανετέθησαν και έγιναν καλά και που έφεραν ικανοποίησι.
ΥΠΑΡΧΕΙ χαρά στο να βλέπετε ότι ένα έργο έγινε καλά. Αυτό αληθεύει είτε το έργο είναι μεγάλο είτε μικρό, είτε περιλαμβάνει πολλά άτομα είτε εσάς μόνο, είτε περατώθηκε γρήγορα είτε εκτείνεται σε μια μακρά περίοδο χρόνου. Ο Νώε και η οικογένειά του πρέπει να είχαν αισθανθή μεγάλη ικανοποίησι, όταν συνεπλήρωσαν εγκαίρως την κιβωτό· κατόπιν, όταν ωδήγησαν τα ζώα μέσα σ’ αυτή, τελικά, όταν την έκλεισαν πριν αρχίση η βροχή. Ο Μωυσής και οι Ισραηλίται, όταν συνεπλήρωσαν τη σκηνή στην έρημο με τις περίπλοκες λεπτομέρειές της, πρέπει να είχαν αισθανθή την ίδια ζωηρή συγκίνησι. Ο Σολομών και εκείνοι που εκοπίασαν μαζί του πρέπει να εχάρησαν πολύ, όταν συνεπληρώθη ο μεγαλοπρεπής ναός στο Όρος Μοριά στην Ιερουσαλήμ το 1027 π.Χ., και το νέφος, που εσήμαινε την επιδοκιμασία του Θεού, τον εγέμισε έτσι ώστε οι ιερείς δεν μπορούσαν να εισέλθουν.
2. Περιγράψτε ένα έργο, που η συμμετοχή σ’ αυτό θα δώση τη συγκίνησι της καλής επιτεύξεως.
2 Είσθε από τους ανθρώπους που χαίρουν όταν τελειώνουν καλά ένα έργο; Τότε τι θα λέγατε αν σας εδίδετο το προνόμιο να συμμετάσχετε στο μέγιστο έργο που έγινε ποτέ από άνθρωπο στη γη; Στο έργο αυτό θα είχατε να συνεργασθήτε με χιλιάδες αφωσιωμένους άνδρες και γυναίκες όλων των εθνών, θα είχατε να ενασχοληθήτε σ’ ένα έργο που είναι για το μέγιστο δυνατό καλό των ανθρώπων που έχουν πνεύμα δικαιοσύνης. Πρόκειται για ένα έργο, που άρχισε πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια και τώρα φθάνει στο αποκορύφωμά του. Θα συμπληρωθή μέσα στη δική μας γενεά. Ένας δραστήριος άνθρωπος που αγαπά τον Θεό θα ενδιεφέρετο ασφαλώς για ένα τέτοιο έργο.
3. Πώς μερικοί θα μπορούσαν να έχουν αντιρρήσεις για ένα θρησκευτικό ή διακονικό έργο;
3 ‘Αλλά’, πιθανόν να διατυπώσετε την αντίρρησι, ‘αυτό μοιάζει σαν διακονικό έργο, και από ό,τι καταλαβαίνω πρόκειται για ένα επάγγελμα που χάνει σε δημοτικότητα’. ‘Πράγματι’, πιθανόν να πήτε, ‘γνωρίζω ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει έλλειψις λειτουργών και ιερέων σ’ όλο τον κόσμο και η έλλειψις γίνεται ολοένα οξυτέρα με το χρόνο. Προφανώς θα είναι μια ανωφελής σταδιοδρομία’.
4. Αν ένας έχη αντίρρησι για έργο σαν αυτό που ενασχολείται ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου», τι θα έπρεπε να έχη υπ’ όψι του;
4 Ας λάβωμε την ορθή άποψι αυτού του έργου από την αρχή, και ας το πράξωμε αυτό μ’ ένα έντιμο τρόπο. Η ευκαιρία να ενασχοληθή κάποιος σ’ αυτό το μεγάλο έργο δεν σημαίνει να γίνη κληρικός μιας από τις λεγόμενες Χριστιανικές θρησκείες της σήμερον. Μολονότι η πρόσκλησις είναι για διακονικό έργο, δεν έχει ούτε την ελαχίστη ομοιότητα με το κήρυγμα που γίνεται στις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα, ούτε και έχει οποιαδήποτε σχέσι με αυτό. Υπάρχει μια θαυμαστή διαφορά.
5. (α) Για ποιο πράγμα πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να ενδιαφερθή κανείς; (β) Ποιος βρίσκεται πίσω από αυτό το έργο, και τι είπε;
5 Πρώτ’ απ’ όλα, πρέπει κανείς να ενδιαφερθή γι’ αυτόν ακριβώς που είναι πίσω από αυτό το έργο και αποστέλλει την πρόσκλησι για συμμετοχή. Η ευκαιρία για συμμετοχή σ’ αυτό το πιο μεγάλο από όλα τα έργα αρχίζει μέσω της εντολής που εδόθη από τον Ιησού Χριστό στους ακολούθους του και η οποία αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, δηλαδή: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.»
6. (α) Τι είναι μαθητής, σύμφωνα με μια αυθεντία; (β) Σύμφωνα με αυτό τον ορισμό, τι είδους μαθητής μπορεί ένας να γίνη;
6 Προτού συζητήσωμε τις ευχάριστες λεπτομέρειες αυτού του έργου και ειδικά τη συγκίνησι της συμμετοχής στη συμπλήρωσί του στις έσχατες αυτές ημέρες, θα έπρεπε να ρωτήσωμε, Τι είναι μαθητής; Είναι «Ένας, ο οποίος δέχεται εκπαίδευσι από ένα άλλον. Ένας, ο οποίος παραδέχεται τις διδασκαλίες ενός άλλου και βοηθεί στην εξάπλωσι και εκτέλεσί τους.» Επίσης, «Ένας πεπεισμένος οπαδός μιας σχολής (όπως της φιλοσοφικής, των τεχνών ή της πολιτικής)», σύμφωνα με το Τρίτο Νέο Διεθνές Λεξικό του Ουέμπστερ του 1963. Μολονότι αυτός ο ορισμός της αυθεντικής αυτής κοσμικής πηγής μας βοηθεί με απλό τρόπο ν’ αποκτήσωμε κάποια κατανόησι της σημασίας της λέξεως, εν τούτοις αυτό δεν είναι αρκετό. Ενδιαφερόμεθα για τη σημασία από την άποψι της Αγίας Γραφής. Το τελευταίο μέρος αυτού του ορισμού, σύμφωνα με τη σύγχρονη χρήσι της λέξεως, δείχνει ότι μπορεί ένας να είναι μαθητής ενός ανθρώπου ή μιας οργανώσεως, που διδάσκει ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες και ότι θα μπορούσε ακόμη να είναι μαθητής διδασκαλιών που δεν έχουν καμμιά σχέσι με τη Γραφή.
7. Τι είδους μαθητάς είχε ο Ιησούς υπ’ όψι του, όταν ενεθάρρυνε να κάμουν μαθητάς;
7 Εμείς, όμως, έχομε υπ’ όψι την ορθή σημασία της λέξεως, όπως εχρησιμοποιήθη από τον Χριστό Ιησού, όταν έκαμε τη δήλωσι από την οποία ελήφθη το θέμα μας. Δεν ενεθάρρυνε τους ακολούθους του να κάμουν μαθητάς της «φιλοσοφικής, των τεχνών, ή της πολιτικής» ή ακόμη και «της εκκλησίας της εκλογής σας.» Τους ενεθάρρυνε να κάμουν ιδικούς του μαθητάς και, όπως είπε, να «φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Θα πρέπει να ενθυμούμεθα, επίσης, ότι ο Ιησούς δεν εδίδασκε τις δικές του ιδέες, αλλά, όπως είπε, «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω, κρίνω· και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.» (Ματθ. 28:20· Ιωάν. 5:30) Ομιλούμε, λοιπόν, για μαθητάς με την ορθή Χριστιανική σημασία της λέξεως, και όχι με οποιαδήποτε κοσμική σημασία που ανεπτύχθη από την εποχή που ο Ιησούς εχρησιμοποίησε κατάλληλα αυτή την έκφρασι. Θα έπρεπε να είναι άτομα που κατανοούν και παραδέχονται τις διδασκαλίες του Χριστού Ιησού και τον ακολουθούν πιστά με το να τις διαδίδουν.
8. (α) Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξακριβώσωμε πώς μπορούν να γίνουν μαθηταί; (β) Τίνος παράδειγμα δεν ακολούθησε, και πώς το γνωρίζομε;
8 Εκτιμώντας το τι σημαίνει Χριστιανός μαθητής, ενδιαφερόμεθα για το πώς μπορούν να γίνουν. Ποιος καλύτερος τρόπος να το εξακριβώσωμε αυτό μπορούσε να υπάρξη από το να στραφούμε πίσω στην εποχή που ο Χριστός Ιησούς έδωσε την εντολή και ν’ ανακαλύψωμε πώς ακριβώς ενεργούσε για να κάμη μαθητάς; Μήπως ακολουθούσε το παράδειγμα του κλήρου των ημερών του; Καθόλου! Σ’ αυτούς είπε: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί· διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν, δια να κάμητε ένα προσήλυτον· και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών.» (Ματθ. 23:15) Επιπρόσθετα σ’ αυτά είπε: «Επί της καθέδρας του Μωυσέως εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι· πάντα λοιπόν όσα αν είπωσι προς εσάς να φυλάττητε, φυλάττετε και πράττετε· κατά δε τα έργα αυτών μη πράττετε· επειδή λέγουσι, και δεν πράττουσι. Διότι δένουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα, και επιθέτουσιν επί τους ώμους των ανθρώπων· δεν θέλουσιν όμως ουδέ δια του δακτύλου αυτών να κινήσωσιν αυτά· Πράττουσι δε πάντα τα έργα αυτών, δια να βλέπωνται υπό των ανθρώπων· και πλατύνουσι τα φυλακτήρια αυτών, και μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών και αγαπώσι τον πρώτον τόπον εν τοις δείπνοις, και τας πρωτοκαθεδρίας εν τοις συναγωγαίς, και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς, και να ονομάζωνται υπό των ανθρώπων, Ραββί, Ραββί. Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι είς είναι ο καθηγητής σας, . . . πάντες δε σεις αδελφοί είσθε.» (Ματθ. 23:2-8) Όχι, αυτή δεν ήταν η μέθοδος του Ιησού για την εξεύρεσι ομοίων με πρόβατα ανθρώπων και το άνοιγμα γι’ αυτούς της οδού να γίνουν ακόλουθοί του.
9 Ποιο είδος ανθρώπων ζητούσε και ποιο είδος ανθρώπων δεν ζητούσε; (β) Πώς τους αναζητούσε και πώς δεν τους αναζητούσε;
9 Η δική του μέθοδος ήταν τελείως αντίστροφη και είχε προορισμό να εξυπηρετήση μια ειδική ανάγκη. Δεν ζητούσε ανθρώπους που θα εξηρτώντο απ’ αυτόν ή απλούς ακροατάς. Ζητούσε μαθητάς, ανθρώπους, που ήθελαν να μάθουν το «ευαγγέλιον», όπως το έλεγε, οι οποίοι θα ήσαν πρόθυμοι να λάβουν τη στάσι των υπέρ της αληθείας, όταν θα την ανεγνώριζαν και οι οποίοι, με τη σειρά τους, θα αφιέρωναν τη ζωή τους στο έργο της μαθητεύσεως άλλων ακόμη, όταν θα τους εδεικνύετο πώς να το κάμουν. Και η αναζήτησίς των δεν εσήμαινε την ίδρυσι ενός ναού και την αναμονή να εισέλθη κάποιος εκεί και να περιφέρεται. Εσήμαινε να λαμβάνη αυτός την πρωτοβουλία να πηγαίνη στους ανθρώπους, για να μπορή να τους ομιλή προσωπικώς. Εγνώριζε από την αρχή ότι δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να πλησιάση κανείς τους ανθρώπους με αυτό το ζωτικό άγγελμα από τον τρόπο που αυτός εγκαινίαζε τώρα.
10. Πώς έδειξε εφευρετικότητα στο έργο της μαθητεύσεως;
10 Και τι εφευρετικότητα χρησιμοποιούσε σ’ αυτό το έργο! Εκήρυττε σε πλήθη σε μια βουνοπλαγιά, στη συναγωγή στη γενέτειρά του και σε άλλες συναγωγές, στο ναό στην Ιερουσαλήμ, από κάποιο πλοιάριο στην παραλία, σε ερημικούς τόπους, σε ιδιωτικές κατοικίες, και «εις πάσαν πόλιν και κώμην.»—Ματθ. 5:1·12:9· 13:54· 14:13, 14· Λουκ. 5:3· 8:1· 10:38, 39· 19:2, 5, 6.
11. Σε ποιο είδος ανθρώπων εκήρυττε, αλλά ποιο είδος ανταπεκρίθη πιο ευνοϊκά;
11 Σε ποιο είδος ανθρώπων εκήρυττε; Σε νέους και ηλικιωμένους, άνδρες και γυναίκες, πλουσίους και πτωχούς, σε ασθενείς και σε υγιείς. Μολονότι μιλούσε σε όλους, εν τούτοις οι απλοί άνθρωποι ήσαν εκείνοι οι οποίοι ανταπεκρίθησαν πιο ευνοϊκά. Οι απόστολοί του, παραδείγματος χάριν, ήσαν κυρίως άνθρωποι από τις εργαζόμενες τάξεις.
12. Γιατί μπορούμε να αναμένωμε ότι άτομα από την εργατική τάξι θα εγίνοντο καλοί διάκονοι;
12 Θα μπορούσαν άνθρωποι από τα διάφορα αυτά στρώματα της ζωής να γίνουν καλοί διάκονοι; Γιατί όχι; Μπορούσαν να μάθουν δογματικές διδασκαλίες και αρχές όπως και οποιοσδήποτε. Εκτός τούτου, ο Ιησούς όχι μόνο τους εδίδασκε ιδιαιτέρως την αλήθεια των σκοπών του Θεού, αλλά τους έδινε οδηγίες και τους εξεπαίδευε στο πώς ακριβώς να κηρύττουν και να διδάσκουν. Έπρεπε να γίνουν ζωηρά, ενθουσιώδη άτομα, πρόθυμα και ικανά να εργασθούν.
13. Πώς άρχισε η εκπαίδευσις διακόνων για το έργο μαθητεύσεως, και υπάρχει απόδειξις ότι παρεσχέθησαν πλήρεις οδηγίες;
13 Πρώτα οι δώδεκα απόστολοι ήσαν εκείνοι τους οποίους «απέστειλεν ο Ιησούς, και παρήγγειλεν εις αυτούς . . .» (Ματθ. 10:5) Κατόπιν ο Ιησούς συνέχισε και έδωσε λεπτομερείς οδηγίες για το από σπίτι σε σπίτι και από πόλι σε πόλι έργο, στο οποίο επρόκειτο να ενασχοληθούν. Αυτό έχει καταγραφή για μας στο δέκατο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, και κατόπιν στο εδάφιο Ματθαίος 11:1 λέγει: «Και ότε ετελείωσεν ο Ιησούς διατάττων εις τους δώδεκα μαθητάς αυτού, μετέβη εκείθεν, δια να διδάσκη και να κηρύττη εν ταις πόλεσιν αυτών.»
14. Πώς επεξετάθη το έργο αργότερα, και πώς γνωρίζομε ότι είχε επιτυχία;
14 Αργότερα αυτή η δράσις επεξετάθη όταν «διώρισεν ο Κύριος και άλλους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο έμπροσθεν αυτού, εις πάσαν πόλιν και τόπον, όπου έμελλεν αυτός να υπάγη. Έλεγε λοιπόν προς αυτούς, Ο μεν θερισμός είναι πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον Κύριον του θερισμού να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Λουκ. 10:1, 2) Υπήρξε επιτυχής αυτή η πρώτη περιοδεία στην υπηρεσία του Θεού; Το εδάφιο Λουκάς 10:17 απαντά: «Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς.» Και το εικοστό πρώτο εδάφιο προσθέτει: «Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσθη κατά το πνεύμα ο Ιησούς, και είπεν, Ευχαριστώ σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά εις νήπια· ναι, ω Πάτερ, διότι ούτως έγεινεν αρεστόν έμπροσθέν σου.» Η μέθοδος μαθητεύσεως του Ιησού ήταν υγιής στη σύλληψί της και απεδείχθη κατά τρόπον συγκινητικόν αποτελεσματική και επιτυχής στην εκτέλεσί της!
15. (α) Πώς γνωρίζομε ότι η μέθοδος μαθήτευσεως του Ιησού ήταν επιτυχής ακόμη και μετά τον θάνατό του; (β) Έδειξαν οι ακόλουθοι του Ιησού πεποίθησι και θάρρος στην εκτέλεσι του διορισμού των;
15 Αυτό επρόκειτο ν’ αποδειχθή αληθινό σε μια ακόμη μεγαλύτερη κλίματα λίγο μετά τον θάνατο του Ιησού. Το ότι οι απόστολοι και άλλοι από τους ακολούθους του κατενόησαν σαφώς τι ανεμένετο από αυτούς αποδεικνύεται από τη δράσι τους και τ’ αποτελέσματα. Η ομιλία του Πέτρου, που έχει αναγραφή στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων, είχε ως αποτέλεσμα να βαπτισθούν 3.000 και λίγο αργότερα ν’ αυξηθή ο αριθμός σε 5.000. (Πράξ. 2:41· 4:4) Η επιτυχία των επιστοποιήθη από τον αρχιερέα, όταν μερικοί από τους αποστόλους ωδηγήθησαν στην αίθουσα του Σανχεδρίν. «Και ηρώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς, λέγων, Δεν σας παρήγγειλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω; και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας.» (Πράξ. 5:27, 28) Το ότι αυτοί οι δούλοι του Θεού δεν επρόκειτο να εκφοβισθούν, αλλά ότι το έργο της μαθητεύσεως θα συνεχίζετο, απεδείχθη από την απάντησί τους, «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:29) Το έργο του κηρύγματος ελάμβανε επέκτασι και οι μαθηταί επολλαπλασιάζοντο!
ΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΘΗΤΕΥΣΕΩΣ
16. Συνεχίσθηκε μήπως το πρώτο εκείνο έργο μαθητεύσεως και εξαπλώθηκε στο θρησκευτικό έργο που βλέπομε στον «Χριστιανικό κόσμο» σήμερα, και ποιοι είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους δίνομε αυτή την απάντησι;
16 Πώς προώδευσε αυτό το έργο από τότε; Μήπως επεξετάθη στις εκατοντάδες των λεγομένων «Χριστιανικών» θρησκειών με τα εκατομμύρια των οπαδών τους στα διάφορα μέρη του κόσμου σήμερα; Τι θαυμάσιο θα ήταν αν μπορούσαμε να πούμε «Ναι» ως απάντησι σ’ αυτές τις ερωτήσεις. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι δυνατόν ν’ απαντήσωμε έτσι. Όχι, αυτό, που βλέπομε στον «Χριστιανικό κόσμο» σήμερα δεν είναι μια επέκτασις της ωραίας Χριστιανοσύνης των ημερών του Ιησού. Τα γεγονότα, Γραφικά και κοσμικά, απαντούν διαφορετικά. Υπήρξε μια διακοπή στο έργο, από τον τρόπο που είχε αρχίσει από τον Ιησού και τους αποστόλους, και η διακοπή αυτή είχε προλεχθή σαφώς από τον Ιησού και από μερικούς αποστόλους του. Όταν θα συνέβαινε αυτό, δεν θα ήρχετο σαν μια έκπληξις· αλλά και η κατανόησίς του δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολη σήμερα.
17. Τι εξεικόνισε ο Ιησούς στην παραβολή του σπορέως;
17 Στην παραβολή του σπορέως, που έχει αναγραφή στα εδάφια Ματθαίος 13:24-30, 36-43, ο Ιησούς εξεικόνισε πώς θα υφίστατο διαφθορά η αρχική Χριστιανοσύνη, και αυτό θα συνέβαινε όσον αφορά την οργάνωσι και όσον αφορά τη διδασκαλία. Ο Σατανάς έσπειρε κατ’ απομίμησιν Χριστιανούς ως «ζιζάνια» μεταξύ των αληθινών Χριστιανών, τους οποίους εξεικονίζει ο «σίτος.» Επειδή, όπως ανεπτύχθησαν, θα υπήρχε μια περίοδος χρόνου, που θα ήταν δύσκολο ή αδύνατο για έναν να τα ξεχωρίση, θα ήταν ανάγκη να αφήση ο κύριος ν’ αναπτυχθούν μαζί ως τον καιρό του «θερισμού.» Τότε τα «ζιζάνια» θα διεκρίνοντο καθαρά και θα ελάμβανε χώραν το έργο διαχωρισμού.
18. Πότε άρχισε η πτώσις από την αληθινή Χριστιανοσύνη, και τι είπαν οι απόστολοι Παύλος και Πέτρος γι’ αυτό;
18 Η πτώσις της πρώτης εκείνης οργανώσεως από την αληθινή Χριστιανοσύνη έλαβε χώραν μετά τον θάνατο των δώδεκα αποστόλων, αλλά είχε αρχίσει πριν ακόμη απομακρυνθούν από τη σκηνή με τον θάνατο. Σημειώστε την προειδοποίησι του Παύλου στις Πράξεις 20:29, 30: «Εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» Είπε επίσης: «Διότι θέλει ελθεί καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν· αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ίδιας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν· και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή.» (2 Τιμ. 4:3, 4) Ο Πέτρος προειδοποίησε: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απώλειας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν.»—2 Πέτρ. 2:1, 2· 2 Θεσ. 2:7.
19. Ποιες είναι μερικές αποδείξεις ότι, δια μέσου των αιώνων καθώς και τώρα, ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν ήταν και δεν είναι Χριστιανικός;
19 Από τότε κι έπειτα, δια μέσου των αιώνων, περιλαμβανομένου και του Μεσαίωνος, των Σκοτεινών Αιώνων, ο «Χριστιανικός κόσμος» με τις σταυροφορίες, τους πολέμους και την Ιερά Εξέτασί του ήταν κάθε άλλο παρά Χριστιανικός. Θα μπορούσε ο «Χριστιανικός κόσμος», με την πίστι του σε ειδωλολατρικές διδασκαλίες όπως του πύρινου άδου, του καθαρτηρίου, της αθανασίας της ανθρωπίνης ψυχής, της τριάδος και άλλων, να είναι αληθινά Χριστιανικός; Και τι πρέπει να λεχθή για την ανάμιξί του στην πολιτική, την εμποριοκρατία, τους πολέμους και τα τυχερά παιγνίδια; Εκτός αυτού, μήπως βλέπετε τον κλήρο του ή τα μέλη της εκκλησίας να ενασχολούνται δραστηρίως στο έργο μαθητεύσεως, που έκαμε ο Χριστός Ιησούς, και οι απόστολοι, με τον τρόπο που περιγράφει η Γραφή και τον οποίον εξεθέσαμε προηγουμένως; Όχι, ο «Χριστιανικός κόσμος» σήμερα δεν είναι Χριστιανικός και δεν εκπληρώνει την εντολή του Ιησού να κάμη αληθινούς μαθητάς. Πολλές δηλώσεις από επιφανείς κληρικούς δείχνουν ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Αυτό γίνεται γενικά παραδεκτό.
20. (α) Από ποιους διεξάγεται το έργο της μαθητεύσεως σήμερα, και πώς αυτοί έχουν προπαρασκευασθή γι’ αυτό τον διορισμό; (β) Ποια πρόσθετη εντολή συνδέεται τώρα με το εδάφιο Ματθαίος 28:19 που εφαρμόζεται ειδικά στις ημέρες μας;
20 Ποιοι, λοιπόν, εκτελούν το έργο της μαθητεύσεως σήμερα; Δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία γι’ αυτό. Είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Η αναζωπύρωσις του έργου της μαθητεύσεως ανευρίσκεται σ’ αυτή την οργάνωσι στις έσχατες αυτές ημέρες. Έχουν ελευθερωθή από τα περιοριστικά σύμβολα πίστεως και τις μολυσματικές ψευδείς διδασκαλίες τών κατ’ όνομα εκκλησιών. Έχουν ελευθερωθή από ιεραρχικές, «θρησκευτικές» και άλλες μορφές εκκλησιαστικών κανόνων, οι οποίοι είναι αντιγραφικοί και τώρα κυβερνώνται από τον θεοκρατικό κανόνα. Τελικά, ανέλαβαν τη μέθοδο έργου που εγκαθίδρυσε ο Χριστός Ιησούς και συνέχισαν οι απόστολοι και οι πρώτοι μαθηταί. Αυτή η μέθοδος δεν υιοθετήθη απλώς για συμμόρφωσι προς ένα Γραφικό πρότυπο που είναι τώρα απηρχαιωμένο. Όχι, αλλά προσεκολλήθησαν στενά σ’ αυτήν επειδή εξακολουθεί να είναι η πιο ακριβής και αποτελεσματική μέθοδος που θα μπορούσε να ευρεθή για την εκτέλεσι του έργου. Ναι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα είναι οι μόνοι που υπακούουν στην εντολή του Κυρίου (που αναγράφεται στο εδάφιο Ματθαίος 28:19): «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.» Αλλά και ακόμη περισσότερο από αυτό, υπακούουν στην εντολή που εδόθη για την εποχή μας και αναγράφεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:14: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Το έργο της μαθητεύσεως βρίσκεται και πάλι σε πλήρη δράσι!
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
21. (α) Μήπως υπάρχει κάτι το επείγον σ’ αυτό το έργο μαθητεύσεως, και γιατί; (β) Σχετικά με το επείγον, τι διδασκόμεθα από τις πείρες του Νώε;
21 Ακόμη και μια συμπτωματική παρατήρησις της δραστηριότητος των μαρτύρων του Ιεχωβά θα κάμη ένα να προσέξη το επείγον του ζητήματος. Αλλά γιατί; Ασφαλώς το έργο της μαθητεύσεως μπορεί να εξακολουθήση επ’ αόριστον! Αυτό είναι ακριβώς το σημείο. Δεν μπορεί να εξακολουθήση. Αυτό το έργο είχε μια αρχή και θα έχη ένα τέλος. Το τελευταίο εδάφιο που παρετέθη ανωτέρω μας λέγει ότι, όταν το έργο κηρύγματος θα έχη συμπληρωθή, «τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Βρισκόμαστε στις ‘έσχατες ημέρες’, για τις οποίες τόσο συχνά μας προειδοποιεί η Γραφή. (2 Τιμ. 3:1· Ιάκ. 5:3· 2 Πέτρ. 3:3) Όσοι θέλουν να έχουν μια σαφή άποψι αυτών των ημερών μπορούν να διαβάσουν τα εδάφια Ματθαίος 24:37-39 και το έκτο και έβδομο κεφάλαια της Γενέσεως. Αυτές οι ημέρες, είπε ο Ιησούς, θα ήσαν «καθώς αι ημέραι του Νώε.» Ο Νώε ωνομάσθη ‘κήρυξ δικαιοσύνης’ και όταν συνεπληρώθη το προειδοποιητικό του έργο και εκλείσθη η θύρα της κιβωτού, δεν υπήρχαν πια άλλοι μαθηταί από εκείνη τη γενεά. Η ευκαιρία για σωτηρία είχε παρέλθει.
22. Μπορούν να γίνουν μαθηταί βιαστικά, ή τι ακριβώς απαιτείται;
22 Αν ζούμε σε καιρούς επειγούσης ανάγκης και το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων πλησιάζη, τότε πιθανώς υπάρχει ανάγκη λήψεως εσπευσμένων «αποφάσεων για τον Χριστό» σύμφωνα με τον τρόπο ενός Μπίλλυ Γκράχαμ, μπορεί μερικοί να σκεφθούν. Όχι, δεν είναι τόσο εύκολο. Η εντολή του Ιησού ήταν «μαθητεύσατε». Αυτή η έκφρασις και μόνο δείχνει ότι αυτό θα περιελάμβανε πολύ έργο που έπρεπε να γίνη. Δείχνει ότι ο μαθητής θα έπρεπε να διαμορφωθή, να σχηματισθή ή να διαπλασθή σύμφωνα με μια νέα συλλογή αρχών και ιδεών. Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που χρειάζεται, σύμφωνα με τους λόγους του αποστόλου στην προς Ρωμαίους επιστολή 12:2: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» Ένα τέτοιο έργο απαιτεί χρόνο· δεν θα μπορούσε να επιτελεσθή με μια γρήγορη μεταστροφή.
23. (α) Ποιο αρχικό έργο και έργο παρακολουθήσεως που απαιτούν χρόνο πρέπει να γίνουν; (β) Τι αληθεύει για τις διάνοιες των ανθρώπων σήμερα που επιβραδύνουν το έργο της μαθητεύσεως;
23 Πρέπει πρώτα να λάβη χώραν ένα έργο αναζητήσεως. Από θύρα σε θύρα και με πολλούς άλλους τρόπους προσεγγίζονται ενδιαφερόμενα άτομα και τους δίδεται η ευκαιρία ν’ ακούσουν μια σύντομη παρουσίασι της αληθείας της Γραφής. Αυτοί, οι οποίοι δείχνουν ότι έχουν διάθεσι ομοία με του προβάτου και εκδηλώνουν ενδιαφέρον να μάθουν την αλήθεια για τους σκοπούς του Θεού, σημειώνονται και γίνονται σ’ αυτούς πρόσθετες επισκέψεις για να τονωθή το ενδιαφέρον τους. Αν αποδειχθή ότι το ενδιαφέρον είναι γνήσιο, τότε μπορεί να γίνη έναρξις μιας Γραφικής μελέτης στην οποία καλύπτεται μια ευρεία σειρά Βιβλικών θεμάτων, εκκαθαρίζονται εσφαλμένες αντιλήψεις και δίδεται απάντησις σε πολλά ερωτήματα. Όπως ελέχθη, όλο αυτό απαιτεί χρόνο. Τα αγαθά νέα έχουν καλυφθή επί πολύν καιρό και οι διάνοιες έχουν τυφλωθή. Παρατηρήστε με πόση σοβαρότητα τονίζει ο Παύλος αυτό το σημείο εις 2 Κορινθίους 4:3, 4: «Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον· των οποίων, απίστων όντων, ο Θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» Η επίμονη διδασκαλία, όμως, κάνει να επιλάμψη το φως των αγαθών νέων. Κάθε εβδομάδα στο έτος 1965 οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν 770.595 οικιακές Γραφικές μελέτες.
24. Πώς άλλως βοηθούνται μαθηταί επιπρόσθετα στη διδασκαλία που τους δίνεται σε μια προσωπική βάσι;
24 Όχι μόνο υπάρχει το έργο διδασκαλίας, το οποίο γίνεται με προσωπική βάσι, αλλά υπάρχουν και διδακτικές και ενδιαφέρουσες εκκλησιαστικές συναθροίσεις για να παρακολουθήση οποιοσδήποτε και να μαθαίνη από αυτές. Αυτοί, οι οποίοι έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης και οι οποίοι θέλουν να ικανοποιήσουν τη δίψα των για το ύδωρ της αληθείας, παρευρίσκονται κάθε εβδομάδα στη μελέτη του περιοδικού Η Σκοπιά, στη δημοσία ομιλία, στη συνάθροισι υπηρεσίας, στη σχολή διακονίας και στη μελέτη βιβλίου εκκλησίας. Αυτό γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα σε 24.158 εκκλησίες σε 197 χώρες, όπως αναφέρεται στο Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1966.
25. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι το τεράστιο αυτό έργο θα συμπληρωθή;
25 Θα συμπληρωθή τελικά το τεράστιο αυτό έργο; Ο Θεός μάς βεβαιώνει ότι θα συμπληρωθή. Σχετικά με κάθε τι που αυτός αρχίζει λέγει: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» (Ησ. 55:11) Είναι πραγματικά ένα έργο του Ιεχωβά αυτό που κάνομε, όπως μπορεί ν’ αποδειχθή από τα λόγια του Παύλου εις 1 Κορινθίους 3:9: «Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή.» Το έργο διευθύνεται από τον Χριστό Ιησού και τους αγγέλους. (Αποκάλ. 14:6) Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι με μια τέτοια επίβλεψι θα συμπληρωθή. Οποιοσδήποτε σήμερα έχει πραγματικά αγάπη για την αλήθεια, έχει, επίσης, με κάποιο τρόπο, την ευκαιρία ν’ ακούση αυτή την αλήθεια.
26. Πώς θα μπορούσε να περιγραφή κατάλληλα αυτός ο καιρός της μαθητεύσεως;
26 Αυτός θα έπρεπε να είναι και είναι ένας καιρός γεμάτος χαρά. Ομιλώντας μ’ ένα γενικό τρόπο σχετικά με την εποχή μας, ο Ιησούς είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκ. 21:28) Περιγράφοντας τη χαρά που λαμβάνει χώραν, όταν ανευρίσκεται ένα παραστρατημένο πρόβατο, το εδάφιο Ματθαίος 18:13 λέγει: «Και εάν συμβή να εύρη αυτό, αληθώς σας λέγω, ότι χαίρει δι’ αυτό μάλλον παρά δια τα εννενήκοντά εννέα τα μη πεπλανημένα.» Είναι ένας καιρός γεμάτος χαρά ειδικά τώρα, οπότε χιλιάδες ανευρίσκονται.
27. Γιατί η συμπλήρωσις του έργου της μαθητεύσεως πρέπει να είναι γεμάτη από περισσότερη χαρά;
27 Η προσδοκία κατά την έναρξι ενός αναλαμβανομένου έργου μπορεί να είναι κάτι συναρπαστικό. Αλλά ποιο μέρος μιας προσπάθειας είναι πραγματικά το πιο απολαυστικό, η έναρξις ή η περάτωσις; Η περάτωσις, φυσικά. Σ’ αυτό το σημείο βλέπει ένα άτομο τους καρπούς των κόπων του. Τότε βλέπει το άτομο αυτό, όχι απλώς τον σκελετό ή τα σχέδια, αλλά την πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει και με το έργο της μαθητεύσεως. Το κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου της Βασιλείας και η σύναξις με αυτό μαθητών από όλα τα έθνη και τις φυλές είναι το μέγιστο έργο που επεχειρήθη ποτέ επάνω σ’ αυτή τη γη. Τι χαρά που αποτελεί να ζη κανείς σε μια εποχή, που λαμβάνει χώρα η συμπλήρωσίς του μπροστά στα ίδια τα μάτια μας! Πολλοί είναι, πραγματικά, οι λόγοι για χαρά.
28. Ποιες σκέψεις πρέπει να έχη ένας στο νου καθώς παρατηρεί το αποκορύφωμα αυτού του μεγάλου έργου;
28 Αλλά μια από τις πραγματικές χαρές προέρχεται από τη συμμετοχή σ’ αυτό το έργο. Δεν αρκεί να είναι κανείς μόνο μαθητής, αλλά πρέπει και να κάμη μαθητάς, και σ’ αυτό το έργο πρέπει να συμμετέχη τώρα. Όταν παρέλθη αυτή η ευκαιρία της συμμετοχής, δεν θα επαναληφθή ποτέ πια. Είναι βέβαιο ότι ο Θεός δεν μας χρειάζεται για να κάνωμε αυτό το έργο, αλλά τι ευλογία το να μας επιτρέπη να συμμετέχωμε σ’ αυτό! Εφόσον το εκτιμούμε, οφείλομε να δαπανήσωμε σ’ αυτό το ανώτατο όριο της δυνάμεως και της ικανότητός μας.