Σας Εμπορεύονται Μήπως με Πλαστούς Λόγους;
1. (α) Γιατί ελέγχει ένας συνήθως τα χρήματά του, όταν ακούση ότι κυκλοφορούν πλαστά νομίσματα; (β) Σε ποιον πρέπει ν’ απευθυνθή για να βεβαιωθή, και τι πρέπει να λεχθή όταν πρόκειται για πλαστά λόγια;
ΟΤΑΝ υπάρχη διάδοσις ότι κυκλοφορούν πλαστά νομίσματα σε μια κοινότητα, αμέσως ελέγχετε τα χρήματα που έχετε στα χέρια σας διότι γνωρίζετε ότι αυτό μπορεί να σημαίνη σημαντική απώλεια αν συνέβαινε να κατέχετε μερικά από αυτά τα πλαστά νομίσματα, και, ακόμη χειρότερο, θα μπορούσατε ν’ αναμιχθήτε σε μεγάλες θλίψεις αν προσπαθούσατε να δώσετε μερικά από αυτά. Μπορεί να έχη γίνει με τόση δεξιοτεχνία η πλαστότης ώστε να πρέπει ν’ απευθυνθήτε στην τράπεζα για να την εξακριβώσετε. Πλαστά λόγια μπορεί να είναι ακόμη πιο απατηλά και επιβλαβή. Θα έπρεπε ν’ απευθυνθήτε σε μια αξιόπιστη πηγή αληθινών λόγων και γεγονότων για ν’ ανακαλύψετε την απάτη.
2. (α) Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Πέτρος προς όφελός μας; (β) Πώς και χάρις σε τι μπορούμε ν’ αναγνωρίσωμε την πλαστή Χριστιανοσύνη;
2 Ο απόστολος Πέτρος, ένας από τους πιο στενούς αποστόλους του Κυρίου Ιησού Χριστού, λίγο πριν από το δικό του θάνατο, έγραψε μια θεόπνευστη προειδοποίησι στη Χριστιανική εκκλησία, λέγοντάς τους να είναι άγρυπνοι, διότι, είπε, θα υπήρχαν μερικοί μέσ’ από την ίδια τη Χριστιανική εκκλησία, οι οποίοι, με πλεονεξία «θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους.» (2 Πέτρ. 2:3) Μπορούμε, λοιπόν, να είμεθα βέβαιοι ότι κάθε τι που ισχυρίζεται ότι αποτελεί Χριστιανοσύνη δεν είναι πραγματικά Χριστιανικό και ότι η πλαστότης δεν είναι μια ασθενής και ασήμαντη προσπάθεια αλλά βαθιά ριζωμένη συνωμοσία με μεγάλη δύναμι να εξαπατά. Ευτυχώς, χάρις στη φροντίδα του Θεού για μας, μπορούμε, με το να μελετούμε τη Γραφή, την πηγή αληθινών λόγων, και με το να αναζητήσωμε την αρχή και την ανάπτυξι αυτής της πλαστής Χριστιανοσύνης ν’ αποκαλύψωμε την πλαστότητα. Πώς; Οι αξιόπιστες αυτές αυθεντίες διευκρινίζουν πολλά ερωτήματα για μάς, μεταξύ δε αυτών είναι το εξής: Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές διάφορες αιρέσεις και διαιρέσεις στις χώρες που είναι γνωστές ως «Χριστιανικός κόσμος», εφόσον η Χριστιανοσύνη επήγασε πραγματικά από ένα πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό;
3. (α) Τι συνέβη στη θρησκεία της Βαβυλώνος μετά την πτώσι της πόλεως; (β) Πώς κατώρθωσε η Βαβυλωνιακή θρησκεία να οδηγήση το Ιουδαϊκό έθνος στη δυσμένεια του Θεού; (γ) Ποια νέα πάλη είδε τώρα ο Διάβολος ότι έπρεπε να διεξαγάγη;
3 Σε προηγούμενα τεύχη παρακολουθήσαμε τον ανταγωνισμό μεταξύ Βαβυλώνος και Σιών, ή Ιερουσαλήμ. Είδαμε πώς η αρχαία εκείνη πόλις κατέπιε την Ιερουσαλήμ αλλ’ αργότερα αναγκάσθηκε ν’ απελευθερώση τους αιχμαλώτους της. Η Βαβυλών βαθμιαίως παρήκμασε, αλλά η θρησκεία της παρέμεινε κι έφθασε ν’ αντιπροσωπεύεται με πολύ ισχυρό τρόπο από τη θρησκεία της ειδωλολατρικής Ρώμης. Μετά την πτώσι της Βαβυλώνος στον Κύρο τον Πέρση, ο θεός της Βαβυλωνιακής θρησκείας, Σατανάς ή Διάβολος, αναγκάσθηκε να υιοθετήση διαφορετική τακτική για να πολεμήση εναντίον του Θεού. Εκμεταλλευόμενος την ιδιοτέλεια και την απληστία των ηγετών του Ιουδαϊκού έθνους, εισεχώρησε σ’ εκείνη τη θρησκεία και έφερε στην επιφάνεια μια αποστατημένη κατάστασι. Τόσο απομακρυσμένη ήταν από την αληθινή λατρεία του Θεού ώστε έκαμε αυτούς τους ηγέτας να θανατώσουν τον Μεσσία, για τον οποίο είχαν προείπει οι Εβραϊκές Γραφές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Θεός τούς απέρριψε. Ο Ισραήλ δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθή πια από τον Θεό ως το άγιο έθνος του. Εν τούτοις, υπήρχε ένα πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο, που δεν ακολούθησε τους ηγέτας του αλλά παρέμεινε προσκολλημένο στην αληθινή λατρεία του Θεού και εδέχθη τον Μεσσία. Αυτοί ήσαν που εσχημάτισαν τον πυρήνα της Χριστιανοσύνης. Ο Διάβολος ανεγνώρισε ότι ο Μεσσίας, Ιησούς Χριστός, ήταν το Σπέρμα, που είχε προλεχθή ότι θα συντρίψη την κεφαλή του στον ωρισμένο καιρό και ότι το έργο κηρύγματος της βασιλείας του Χριστού ήταν μια ισχυρή δύναμις εναντίον του. Επομένως, έπρεπε να χρησιμοποιήση Βαβυλωνιακή θρησκεία για ν’ αντιδράση σ’ αυτή τη νέα διευθέτησι του Θεού. Ώφειλε, αν ήταν δυνατόν, να καταστρέψη τη Χριστιανοσύνη.
4. Πώς ο πόλεμος της Βαβυλώνος εναντίον της Χριστιανοσύνης επρόκειτο να είναι σκληρότερος από πριν;
4 Όταν, όμως, ξεκίνησε να πολεμήση τη Χριστιανοσύνη, η θρησκεία της Βαβυλώνος προσέκρουσε σε κάτι νέο και διαφορετικό. Η Χριστιανοσύνη ήταν πολύ πιο ρωμαλέα· επί πλέον, ήταν μια ιεραποστολική θρησκεία—εκηρύσσετο σε όλα τα έθνη. Η πρώτη Χριστιανική εκκλησία ανεπτύχθη καταπληκτικά γρήγορα και, υπό την ηγεσία των δώδεκα αποστόλων, άνθισε, ενώ διατηρούσε την αρχική της αγνότητα παρά τον Ιουδαϊκό και τον επίσημο διωγμό. Η Βαβυλών ώφειλε να χρησιμοποιήση περισσότερο αποτελεσματικές μεθόδους. Πώς η Βαβυλωνιακή θρησκεία άρχισε να πολεμά τη Χριστιανοσύνη με μια διαβολική στρατηγική και ως ποιο σημείο επέτυχε αποτελεί το πιο ενδιαφέρον ανάγνωσμα και συγχρόνως είναι κάτι που πρέπει να γνωρίζομε. Σημαίνει τη διαλεύκανσι ενός μυστηρίου.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΡΟΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΣΤΟΤΗΤΑ
5. Εγνώριζε ο Ιησούς τον πόλεμο που θα είχε η Χριστιανοσύνη; Πώς γνωρίζομε την απάντησι σ’ αυτή την ερώτησι;
5 Ο Ιησούς Χριστός, ο αρχηγός της Χριστιανοσύνης, προείδε τον αγώνα αυτόν και το τέλος του. Προειδοποίησε τους μαθητάς του δίνοντάς τους την εξής παραβολή:
6. Περιγράψτε την παραβολή του σίτου και των ζιζανίων, όπως την είπε ο Ιησούς.
6 «Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον, όστις έσπειρε καλόν σπόρον εν τω αγρώ αυτού· αλλ’ ενώ εκοιμώντο οι άνθρωποι, ήλθεν ο εχθρός αυτού, και έσπειρε ζιζάνια αναμέσον του σίτου, και ανεχώρησεν. Ότε δε εβλάστησεν ο χόρτος, και έκαμε καρπόν, τότε εφάνησαν και τα ζιζάνια. Προσελθόντες δε οι δούλοι του οικοδεσπότου, είπον προς αυτόν, Κύριε, καλόν σπόρον δεν έσπειρας εν τω αγρώ σου; πόθεν λοιπόν έχει τα ζιζάνια; Ο δε είπε προς αυτούς, Εχθρός άνθρωπος έκαμε τούτο. Οι δε δούλοι είπον προς αυτόν, Θέλεις λοιπόν να υπάγωμεν και να συλλέξωμεν αυτά; Ο δε είπεν, Ουχί, μήποτε συλλέγοντες τα ζιζάνια εκριζώσητε μετ’ αυτών τον σίτον· αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα μέχρι του θερισμού· και εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς, Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια, και δέσατε αυτά εις δέσμας, δια να κατακαύσητε αυτά· τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.»—Ματθ. 13:24-30.
7. Δώστε τη σημασία των διαφόρων συμβολισμών που χρησιμοποιούνται στην παραβολή.
7 Όταν τον ερώτησαν για τη σημασία της παραβολής, ο Ιησούς εξήγησε ότι ο σπορεύς ήταν αυτός ο ίδιος· ο αγρός ήταν ο κόσμος· ο καλός σπόρος ήσαν οι αληθινοί Χριστιανοί ως υιοί της Βασιλείας· και τα ζιζάνια ήσαν οι υιοί του πονηρού που έσπειρε ο Διάβολος—οι υποκριτικοί Χριστιανοί. Ο θερισμός ήταν το τέλος ενός συστήματος πραγμάτων και οι θερισταί ήσαν οι άγγελοι.
8. Πότε επρόκειτο να λάβη χώραν η σπορά των κατ’ απομίμησιν υιών της Βασιλείας;
8 Η σπορά από τον Διάβολο των κατ’ απομίμησιν υιών της Βασιλείας μέσα στη Χριστιανική εκκλησία δεν επρόκειτο ν’ αναμείνη πολύ χρόνο μετά τον θάνατο του Ιησού, όχι, αυτό θα συνέβαινε στο διάστημα που οι άνθρωποι θα εκοιμώντο, που αναφέρεται στον ύπνο του θανάτου των δώδεκα αποστόλων του Χριστού, ή στον διανοητικό ύπνο ή την αποτυχία των διορισμένων επισκόπων της Χριστιανικής εκκλησίας να είναι πνευματικώς άγρυπνοι.
ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ Η ΠΛΑΣΤΟΤΗΣ
9. Πώς απεκάλυψε ο Πέτρος από πού θα προήρχοντο οι πλαστοί Χριστιανοί;
9 Ώστε ο Διάβολος θα διέπραττε μια πλαστότητα. Αυτή θα ήταν ένας πολύ πιο αποτελεσματικός τρόπος για να εμποδίση την εξάπλωσι της αληθινής Χριστιανοσύνης από ένα ανοιχτό πόλεμο εναντίον της. Υποστηρίζοντας τους λόγους του Ιησού και δείχνοντας από πού ακριβώς θα ήρχοντο οι απατηλοί πλαστοί Χριστιανοί, ο Πέτρος είπε: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν. Και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απώλειας αυτών, δια τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή. Και δια πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους· των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.»—2 Πέτρ. 2:1-3.
10. Γιατί θα ήσαν τόσο απατηλοί αυτοί οι πλαστοί Χριστιανοί και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της πορείας ενεργείας των;
10 Στα λόγια του Πέτρου διευκρινίζεται το μυστήριο σχετικά με τη μέθοδο του πολέμου του Σατανά μέσω της Βαβυλωνιακής θρησκείας. Οι κατ’ απομίμησιν Χριστιανοί θα ήσαν οι ισχυροί διδάσκαλοι Χριστιανοσύνης, Χριστιανοί, οι οποίοι θα είχαν απομακρυνθή από την πίστι. Θα ήσαν ηγέται, οι οποίοι θα εσχημάτιζαν και αιρέσεις που θα ισχυρίζοντο ότι ήσαν Χριστιανικές αλλά στην πραγματικότητα όμως θα ήσαν καταστρεπτικές για την αληθινή Χριστιανοσύνη, θα ηρνούντο τον δεσπότην που τους αγόρασε, όχι δημοσίως με πολλούς λόγους, αλλά με την υποκριτική τους πορεία ενεργείας. Ο απόστολος Παύλος τους περιγράφει στον Τίτο με τον εξής τρόπο: «Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται, βδελυκτοί όντες και απειθείς, και εις παν έργον αγαθόν αδόκιμοι.» (Τίτον 1:16) Το αποτέλεσμα μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών θα ήταν χαλαρή διαγωγή και αυτά θα ήταν αιτία για να δυσφημήται η οδός της αληθείας.
11. (α) Περιγράψτε πώς οι απόστολοι είχαν οικοδομήσει ένα προπύργιο εναντίον της αποστασίας ενόσω ζούσαν ακόμη; (β) Ωστόσο, σύμφωνα με την προειδοποίησι του Παύλου, πώς ο Διάβολος θα εισχωρούσε μέσα στη Χριστιανική εκκλησία;
11 Όταν οι απόστολοι του Ιησού Χριστού ζούσαν ακόμη, ειργάζοντο σκληρά για να οικοδομήσουν τη Χριστιανική εκκλησία ως ένα προπύργιο εναντίον αυτής της αποστασίας, που εγνώριζαν ότι θα έλθη, οι δε προσπάθειες των δεν ήσαν μάταιες, διότι η αληθινή Χριστιανοσύνη επέζησε. Μια σχετική περίπτωσις είναι η εκκλησία στην Κόρινθο, όπου μερικοί προσπαθούσαν να διαιρέσουν την εκκλησία, αλλά ο Παύλος συνέτριψε στη γένεσι της την διαιρετική απειλή. (1 Κορ. 1:17-19) Το έτος 56 μ.Χ. είκοσι τρία χρόνια μετά τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού Χριστού, ο απόστολος Παύλος είχε μια σύσκεψι με τους επισκόπους της εκκλησίας Εφέσου και τους προειδοποίησε: «Εξεύρω ότι πλέον δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπον μου σεις πάντες, μεταξύ των οποίων διήλθον κηρύττων την βασιλείαν του Θεού. . . . Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ]. Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών. Δια τούτο αγρυπνείτε.»—Πράξ. 20:16, 17, 25-31, ΜΝΚ.
12. Δείξτε με συντομία πώς είχε προειδοποιηθή ο Τιμόθεος και τι ενουθετείτο να κάμη για να εξοπλίση την Χριστιανική εκκλησία εναντίον της αποστασίας.
12 Ο Παύλος πέθανε δέκα περίπου χρόνια αργότερα, ή το 65 περίπου μ.Χ. Στις επιστολές του Παύλου προς τον Τιμόθεο, τις τελευταίες που εγράφησαν λίγο πριν από το θάνατό του, επανειλημμένως προειδοποίησε τον Τιμόθεο για την αποστασία και του έδωσε ισχυρή νουθεσία να καταγίνεται σθεναρά στην οικοδόμησι της Χριστιανικής εκκλησίας ως ενός προπυργίου εναντίον της αποστασίας.—1 Τιμ. 4:1-3· 3:15· 6:3-5, 20· 2 Τιμ. 2:1, 2· 3:1-7· 4:1-5.
13. Υπάρχει απόδειξις ότι η αποστασία είχε σημειώσει κάποια πρόοδο στη διάρκεια του πρώτου αιώνος;
13 Για να ιδούμε πώς η απαισία πλαστότης δεν ήταν ένας συνήθης εχθρός, αλλά προσπαθούσε επίμονα να ορθώση την κεφαλή της, μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποιο σημείο πολύ κοντά στο τέλος του πρώτου αιώνος. Το 98 περίπου μ.Χ. ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Παιδία, εσχάτη ώρα είναι και καθώς ηκούσατε, ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουσιν· όθεν γνωρίζομεν ότι είναι εσχάτη ώρα. Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι, εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ ημών· αλλά εξήλθον, δια να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών.»—1 Ιωάν. 2:17-19.
14. Πώς έδειξε ο Κύριος Ιησούς ότι ένα διαιρετικό πνεύμα εισέδυε μέσα σε μερικές εκκλησίες πριν από το τέλος του πρώτου αιώνος;
14 Στην Αποκάλυψι, που εδόθη στον Ιωάννη το 96 περίπου μ.Χ., ο Κύριος Ιησούς Χριστός τού είπε να γράψη στην εκκλησία στην Έφεσο, την οποία ο Παύλος είχε προειδοποιήσει πριν από πολύν καιρό τόσο προφορικώς όσο και με το να γράψη στον Τιμόθεο στην Έφεσο. Ο Ιησούς είπε τα εξής, μέσω του Ιωάννου: «Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες, και μετανόησον, και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως, και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης. Έχεις όμως τούτο, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών, τα οποία και εγώ μισώ.» Σε μια προειδοποίησι στην εκκλησία στην Πέργαμο, ελέχθη στον Ιωάννη να γράψη τα εξής: «Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι έχεις εκεί τινάς κρατούντας την διδαχήν του Βαλαάμ, όστις εδίδασκε τον Βαλάκ να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν. Ούτως έχεις και συ τινάς κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών το οποίον μισώ. Μετανόησον· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως, και θέλω πολεμήσει προς αυτούς με την ρομφαίαν του στόματός μου.»—Αποκάλ. 2:1, 5, 6, 12, 14-16.
15. Πώς οι λόγοι του Ιησού προς την εκκλησία στην Πέργαμο δείχνουν ότι είχε εισχωρήσει εκεί Βαβυλωνιακή θρησκεία;
15 Κάτι που υπονοεί τη Βαβυλωνιακή επίδρασι στην εκκλησία της Περγάμου ήταν η ύπαρξις ‘διδαχής του Βαλαάμ’, επειδή ο αρχικός Βαλαάμ ήταν από τη Μεσοποταμία, την περιοχή της αρχαίας θρησκευομένης Βαβυλώνος. Η Πέργαμος ήταν η πόλις, στην οποία πήγε το Βαβυλωνιακό ιερατείο, όταν διέφυγε από την πτώσι της Βαβυλώνος στον Κύρο, και εγκατέστησαν το κεντρικό θρησκευτικό τους κολλέγιο. Εκεί ετοποθέτησαν στη θέσι, που κατείχαν ο Βαλτάσαρ και οι προκάτοχοί του, τους βασιλείς της Περγάμου, οι οποίοι έκτοτε συνεπλήρωσαν την έδρα του Βαλτάσαρ και των διαδόχων του, που ήσαν οι κεφαλές της Βαβυλωνιακής θρησκείας.—Δευτ. 23:4, 5· Αριθμ. 22:5· 31:8, 16.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΣΤΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ
16. (α) Πού εκπροσωπείται σήμερα η μεγάλη πλαστότης; (β) Γιατί είναι καλό για μας σήμερα ν’ αναλύσωμε την περιγραφή από τον απόστολο Παύλο αυτής της πλαστότητος;
16 Πιθανόν, όταν διαβάζετε αυτά, να σας έρχονται ήδη στο νου όσα έχετε ακούσει από τις πολλές αιρέσεις που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές και από τους εκπροσώπους των. Έχετε διακρίνει μερικούς πλαστούς λόγους από αυτές τις πηγές. Αντιστοίχως, η περιγραφή αυτή από τη Βίβλο τονίζει σαφώς ότι η μεγάλη πλαστότης εκπροσωπείται στις θρησκευτικές αιρέσεις του «Χριστιανικού κόσμου» και ότι οι θρησκευτικοί ηγέται του, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου», είναι εκείνοι εναντίον των οποίων προειδοποιούν ο Πέτρος και ο Παύλος. Ο απόστολος Παύλος μάς δίνει, πιθανώς, την πιο λεπτομερή περιγραφή του έργου αυτής της τάξεως των θρησκευτικών δραστών της πλαστότητος και ομιλεί γι’ αυτό ως το «μυστήριον της ανομίας.» Όπως ακριβώς ο Ιησούς Χριστός έκαμε με την παραβολή του σίτου και των ζιζανίων, και ο Παύλος, επίσης, δείχνει ότι στον καιρό του τέλους, τον καιρό της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου Ιησού, η αποστασία, μαζί μ’ εκείνους που την υποστηρίζουν, θ’ αντιμετώπιζε την καταστροφή της. Ας αναλύσωμε τους λόγους του αποστόλου Παύλου για την περιγραφή και τον σαφή προσδιορισμό της ταυτότητος αυτής της παραποιήσεως, ώστε να μπορούμε να γνωρίζομε ποια πορεία ενεργείας να λάβωμε για ν’ αποφύγωμε να μας εμπορεύωνται με πλαστούς λόγους. Με μεγάλο ενδιαφέρον ο Παύλος συμβουλεύει:
17. Ποιες ερωτήσεις ετάρασσαν την εκκλησία στη Θεσσαλονίκη;
17 «Σας παρακαλούμεν δε αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε δια πνεύματος, μήτε δια λόγου, μήτε δι’ επιστολής ως γραφομένης υφ’ ημών, ότι τάχα επλησίασεν η ημέρα του Χριστού [του Ιεχωβά, ΜΝΚ].
18. (α) Τι απαντά ο Παύλος ότι πρέπει να έλθη πριν από τη δευτέρα έλευσι του Κυρίου Ιησού; (β) Ως ποιο σημείο αλαζονείας θα έφθανε ο άνθρωπος της ανομίας;
18 »Ας μη σας εξαπατήση τις κατ’ ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία, και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθίση εις τον ναόν του Θεού ως θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι θεός. Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ’ υμίν, σας έλεγον ταύτα;
19. Τι λέγει ο Παύλος όσον αφορά την προέλευσι και το τέλος του ‘ανθρώπου της ανομίας’;
19 »Και τώρα γνωρίζετε εκείνο το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ. Διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται· μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού, και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού· όστις θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους, και εν πάση απάτη της αδικίας, μεταξύ των απολλυμένων· διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι. Και δια τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος· δια να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.»—2 Θεσ. 2:1-12.
20. Είναι ο «άνθρωπος της ανομίας» ένα άτομο; Εξηγήστε.
20 Σημειώνομε ότι ο απόστολος Παύλος προσωποποιεί τους πλαστούς Χριστιανούς ηγέτας ως τον ‘άνθρωπον της ανομίας’. Αυτό δεν θα μπορούσε ν αναφέρεται σ’ ένα άτομο, διότι ο Παύλος λέγει ότι αυτός ο άνθρωπος έκαμε ήδη το έργο του στις ημέρες του Παύλου και τελικά θα εξέλειπε στον καιρό της παρουσίας του Κυρίου Ιησού. Ένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ζήση τόσο πολύ ούτε και θα μπορούσε να κάμη τα πράγματα που αποδίδει ο Παύλος στον ‘άνθρωπον της ανομίας’.
21. (α) Εναντίον τίνος διαπράττεται η ανομία του ‘ανθρώπου της ανομίας’; (β) Είναι η απομάκρυνσις από την αλήθεια το αμάρτημά του ή ποιο, και ποια είναι η επίδρασίς του επάνω σε άλλους;
21 Η ανομία, που διαπράττει αυτός ο ‘άνθρωπος’, δεν είναι εναντίον των κυβερνήσεων αυτού του κόσμου, μολονότι κατά καιρούς υπήρξε ένοχος γι’ αυτό. Βλέπομε, όμως, ότι ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» συναναστρέφεται με τους άρχοντας του κόσμου και προσπαθεί να τους επηρεάση στις πολιτικές υποθέσεις. Κατά καιρούς, όταν αυτό δεν εξυπηρετή τους σκοπούς των, εθεωρήθησαν ένοχοι ανομίας εναντίον αυτών των αρχόντων. Αλλά η ανομία που αναφέρεται εδώ είναι ανομία εναντίον του Θεού. Δεν πρόκειται απλώς για πτώσι ή απομάκρυνσι από τη Χριστιανοσύνη που διαπράττει αυτός ο άνθρωπος, αλλά για μια αποστασία, ένα εσκεμμένο, προγραμματισμένο στασιασμό εναντίον της κυριαρχίας του Θεού. Με το να παροδηγή τους ανθρώπους και να τους εμπορεύεται με πλαστούς λόγους πράγματι τους απομακρύνει από τον Βασιλέα Ιησού Χριστό, ο οποίος κυβερνά εν ονόματι του Θεού. Ο κλήρος ακολουθεί το πρότυπο του κλήρου του Ιουδαϊκού έθνους στην απόρριψι του Μεσσίου, του Βασιλέως που είχε αποστείλει σ’ εκείνο το έθνος ο Ιεχωβά. Η αλαζονεία αυτού του ‘ανθρώπου της ανομίας’ είναι τόσο μεγάλη ώστε εγκαθίσταται ως «ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον ‘θεόν’ ή σέβασμα.» Μια περίπτωσι βρίσκομε στα λόγια του Λουκίου Φερράρις, ενός κανονιστού του Φραγκισκανού Τάγματος μοναχών του δεκάτου όγδοου αιώνος, ο οποίος λέγει:
22. Δείξτε μια περίπτωσι του ‘ανθρώπου της ανομίας’ που υπεραίρεται «εναντίον εις πάντα λεγόμενον ‘θεόν’.»
22 «Ο πάπας έχει τέτοια αξιοπρέπεια και ύψος που δεν είναι απλώς άνθρωπος αλλά, να το πούμε έτσι, Θεός, και ο τοποτηρητής του Θεού. . . . Ο πάπας είναι, να το πούμε έτσι, Θεός επάνω στη γη, ο μόνος άρχων των πιστών του Χριστού, ο μέγιστος βασιλεύς όλων των βασιλέων, που κατέχει την πληρότητα της εξουσίας, στον οποίον είναι εμπιστευμένη η κυβέρνησις του επιγείου και ουρανίου βασιλείου. . . . Ο πάπας έχει τόσο μεγάλη εξουσία και δύναμι ώστε μπορεί να τροποποιή, διακηρύττη ή ερμηνεύη τον θείο νόμο. . . . Ο πάπας μπορεί ενίοτε να αντιπράττη στον θείο νόμο περιορίζοντας, εξηγώντας», και τα λοιπά.a
23. (α) Σε τι εναντιώνεται ο «άνθρωπος της ανομίας» και πώς υπεραίρεται εναντίον κάθε σεβάσματος; (β) Πώς ‘κάθηται εις τον ναόν του Θεού’;
23 Ναι, εναντιώνονται στην κυριαρχία του Θεού και προκαλούν τους λόγους και το νόμο του Ιεχωβά Θεού του ιδίου. Και όχι ο Καθολικός κλήρος μόνο, αλλά ο κλήρος όλου του «Χριστιανικού κόσμου», ο οποίος υιοθετεί την ίδια στάσι, διδάσκει Βαβυλωνιακές διδασκαλίες και διαπράττει πνευματική πορνεία με τις κυβερνήσεις αυτού του κόσμου, θέτουν τις παραδόσεις των και τις γνώμες των επάνω από τον λόγο του Θεού και ισχυρίζονται ότι είναι υπεύθυνοι για όλα τα θρησκευτικά συμφέροντα του λαού. Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά εισέρχονται σε μια πόλι ή σε γειτονικά μέρη να κηρύξουν την αλήθεια της Γραφής, εναντιώνονται σ’ αυτούς ως καταπατητάς του τόπου της βοσκής των. Δεν δείχνουν σεβασμό στους αληθινούς Χριστιανούς, τους κεχρισμένους αδελφούς του Ιησού Χριστού, οι οποίοι τους φέρνουν το άγγελμα της Βασιλείας, ούτε δείχνουν σεβασμό προς τους λόγους των ιδίων των αποστόλων. Ισχυρίζονται ότι είναι οι ζώντες λίθοι στον πνευματικό ναό του Θεού, που περιλαμβάνει την εκκλησία.
24. Πότε απεκαλύφθη ή έγινε επιφανής ο «άνθρωπος της ανομίας»;
24 Ο Παύλος προχωρεί και λέγει ότι αυτή η αποστασία εκωλύετο στις ημέρες του αλλ’ ότι αυτό το κώλυμα θ’ απεμακρύνετο και τότε ο «άνθρωπος της ανομίας» θα παρουσίαζε άνθησι και τότε θα εγίνετο επιφανής. Διαβάζοντας τις επιστολές των αποστόλων, μπορούμε να ιδούμε ότι αυτό το κώλυμα εξέλιπε με τον θάνατο των αποστόλων και των άμεσων συντρόφων των που επέζησαν απ’ αυτούς. Ώστε δεν ώφειλε ν’ αναμείνη πολύ μετά το τέλος του πρώτου αιώνος.
«ΕΝ ΠΑΣΗ ΔΥΝΑΜΕΙ» ΠΟΥ ΠΛΑΝΑ ΠΟΛΛΟΥΣ
25. (α) Ποια είναι μερικά από τα έργα, που γίνονται «εν πάση δυνάμει» και τα «σημεία και τέρατα», που εκτελεί ο «άνθρωπος της ανομίας»; (β) Πώς βλέπει ο Ιησούς αυτά τα έργα, τα οποία έχουν εντυπωσιακή εμφάνισι;
25 Για να είναι αποτελεσματικά απατηλός ο «άνθρωπος της ανομίας», ώφειλε να έλθη «εν πάση δυνάμει.» Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην θαύματα σαν εκείνα που έκαμε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αλλά, παραδείγματος χάριν, έκαμε έργα δυνάμεως με το να μεταστρέψη τους λαούς με το μέσον του κράτους, με τη μεταστροφή ολοκλήρων πληθυσμών, μέσω της ενώσεως εκκλησίας και κράτους, με τις σταυροφορίες. Τέτοια δυναμικά έργα έχουν γίνει, όχι μόνο από το Καθολικό τμήμα του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά, επίσης, και από το λεγόμενο Διαμαρτυρόμενο τμήμα, σε ζητήματα όπως η μεταρρύθμισις, ο χειρισμός των κυβερνήσεων, για να εκδοθούν ισχυροί νόμοι οι οποίοι να κρατούν τους ανθρώπους σε πιο στενή υποταγή στις οργανώσεις των. Έπειτα υπάρχουν τα ‘σημεία και τέρατα’, που κάνουν τους ανθρώπους να τους φοβούνται, παραδείγματος χάριν, ο ισχυρισμός των για αποστολική διαδοχή, οι πολλές σύνοδοί των, μεταρρυθμίσεις, σχολεία και νοσοκομεία, που διοικούνται από θρησκευτικά τάγματα, ιεροί χώροι, όπου ισχυρίζονται ότι έγιναν θεραπείες, η Καθολική Δράσις, οι οικουμενικές σύνοδοι, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, οι εγκύκλιοι, εμφανίσεις ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών και επιδράσεις επάνω σ’ αυτά, και άλλα παρόμοια. Αναγνωρίζουν, επίσης, τον πνευματισμό και την αστρολογία και συγχωρούν την πράξι πολιτικών ηγετών που πηγαίνουν σ’ εκείνους που προλέγουν το μέλλον και σε «μέντιουμ» για ερωτήσεις επί πολιτικών ζητημάτων. Αυτές οι ενέργειες πιθανόν να φαίνωνται καλές και πιθανόν να ασκούν ισχυρή επίδρασι επάνω στο λαό και τους πολιτικούς, όχι όμως στον Ιησού, ο οποίος λέγει: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς, Ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.»—Ματθ. 7:22, 23.
26. Πώς τους αντήμειψε ο Θεός για την εναντίωσί τους σ’ αυτόν και στην αλήθειά του;
26 Συνεπώς, ο απόστολος Παύλος λέγει ότι, εφόσον αυτοί οι υψηλοί και ισχυροί άνθρωποι υπεραίρονται εναντίον του Θεού και δεν δέχονται την αγάπη της αληθείας ώστε να είναι δυνατόν να σωθούν, ο Θεός επέτρεψε ενέργεια πλάνης να έλθη σ’ αυτούς και να πιστεύσουν πραγματικά το ψεύδος. Αυτοί είναι οι ‘απολλύμενοι’, αλλά πραγματικά έχουν ακολουθήσει την οδό της πλάνης του Σατανά και την εδέχθησαν ως το σημείο του να πιστεύουν ότι είναι άγιοι και ότι ο Θεός θα τους επιτρέψη να προχωρήοουν με αυτή.
27. (α) Πώς γνωρίζομε ότι ο Σατανάς δεν επέτυχε να καταπνίξη την αληθινή Χριστιανοσύνη; (β) Ποιο θα είναι το τέλος του ‘ανθρώπου της ανομίας’;
27 Έτσι ο Σατανάς μέσω του Βαβυλωνιακού ‘ανθρώπου της ανομίας’ επέτυχε πολλά στον πόλεμό του εναντίον της αληθινής Χριστιανοσύνης, αλλά το ότι δεν επέτυχε να την καταπνίξη αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μπορούμε να διαβάσωμε και να κατανοήσωμε και ν’ αναγνωρίσωμε τη μεγάλη πλαστότητα σήμερα και επίσης από το γεγονός ότι ένα εκατομμύριο και πλέον Χριστιανοί εξαγγέλλουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Σύντομα θα εκπληρωθούν οι λόγοι του αποστόλου ότι ο Κύριος Ιησούς, με δύναμι και μεγάλη δόξα τώρα στους ουρανούς, θα τον καταστρέψη με το πνεύμα του στόματός του και θα τον εξαφανίση με την επιφάνεια της παρουσίας του.
28. Τι μας εβοήθησε ν’ αναγνωρίσωμε το έργο ή την πλαστότητα της Βαβυλωνιακής θρησκείας, αλλά τι άλλο ακόμη πρέπει να γνωρίζωμε για να έχωμε πλήρη κατανόησι του ποια είναι η Βαβυλών η Μεγάλη;
28 Με αυτή την εκτίμησι των προειδοποιήσεων της Γραφής και των γεγονότων της ιστορίας του πρώτου αιώνος, μπορούμε ν’ αναγνωρίσωμε την πλαστότητα που εχρησιμοποίησε η θρησκεία της Βαβυλώνος στον αγώνα της, και πλησιάζομε περισσότερο στην κατανόησι του ποια είναι η Βαβυλών η Μεγάλη. Υπάρχουν, όμως, περισσότερα για να μάθωμε σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα, όχι μόνο όσον αφορά τη διείσδυσι ιδιοτελών ανθρώπων σε ηγετικές θέσεις για να επιφέρουν την αποστασία και να εγκαταστήσουν τον ‘άνθρωπο της ανομίας’, αλλά, επίσης, για το πώς ακριβώς οι διδασκαλίες της Βαβυλώνος εισεχώρησαν από αυτούς τους ανθρώπους μέσα στον αποστάτη «Χριστιανικό κόσμο». Οφείλομε να γνωρίζωμε αυτά τα πράγματα για να μπορούμε ν’ αποκαλύψωμε την πλαστότητα πλήρως. Διότι το να μας εμπορεύωνται με πλαστούς λόγους αυτού του ‘ανθρώπου της ανομίας’ και συνεπώς να πέσωμε στα χέρια της Βαβυλώνος της Μεγάλης θα σημαίνη για μας μια καταστροφή ομοία με τη δική τους. Ας αποβλέπωμε στα επόμενα τεύχη αυτού του περιοδικού γι’ αυτά τα ιστορικά γεγονότα.
[Υποσημειώσεις]
a The Ecclesiastical Dictionary, (Το Εκκλησιαστικό Λεξικό) μια υποδειγματική Ρωμαίο-Καθολική αυθεντία, κάτω από τη λέξι πάπας.