Άσκησις Ωριμότητος​—Μια Προστασία

«Θέλεις περιπατεί ασφαλώς την οδόν σου, και ο πους σου δεν θέλει προσκόψει . . . Διότι ο Ιεχωβά θέλει είσθαι η ελπίς σου, και θέλει φυλάξει τον πόδα σου από του να πιασθή.»​—Παροιμ. 3:23-26, ΜΝΚ.

1. Γιατί η ώριμη σκέψις και κρίσις έχει τόσο μεγάλη αξία για μας σήμερα, και τι θα μας καταστήση ικανούς να κάμωμε;

Η ΚΑΤΟΧΗ ωρίμου σκέψεως και κρίσεως είναι μεγάλης αξίας για το άτομο που ζητεί να κάμη το θέλημα του Θεού, διότι τον καθιστά ικανό να ματαιώνη τον συνεχή βομβαρδισμό των πειρασμών που τον κτυπούν συνεχώς σ’ αυτή την παλαιά τάξι πραγμάτων. Οι απειλές για τη Χριστιανική ακεραιότητα σ’ αυτές τις πονηρές ημέρες στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων είναι ο υλισμός, η κακολογία, η υβριστική γλώσσα, το αρπακτικό πνεύμα, η ανηθικότης και η κακή χρήσις του αίματος. Η αυξανομένη συναισθηματική πλήμμυρα του εθνικισμού φέρνει αύξησι των πολιτικών απαιτήσεων από τον Χριστιανό για να κατευθύνη τη λατρεία του προς εθνικά λάβαρα και τη νομιμοφροσύνη και τη ζωή του στο Κράτος. Επιπροσθέτως, υπάρχει το «πυρ φραγμού» των εμπορικών παρακινήσεων για να ζητή ένας μια ζωή άνετη, πολυτελή, να εμπιστεύεται στον υλισμό, να πλουτίση γρήγορα με σκληρές μεθόδους, οι οποίες βρίσκονται επάνω στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ νομιμότητος και απροκαλύπτου απάτης. Το ερώτημα εγείρεται αμέσως, «Ποια θα είναι η απόφασίς μου, όταν θ’ αντιμετωπίσω αυτούς τους πειρασμούς;» Άρά γε εκείνος που προσέχει αυτά τα ζητήματα γνωρίζει πάντοτε τι θα κάμη, ή, κατά καιρούς, υπάρχουν μερικές αμφιβολίες στη διάνοιά του, οσοδήποτε μικρές κι αν είναι;

2. Πώς η τήρησις των λόγων του Ιησού στο εδάφιο Ιωάν. 14:15 ‘θέλει μας φυλάττει’;

² Λόγω των πιέσεων, τις οποίες οφείλομε να υπομείνωμε, είναι ανάγκη να χρησιμοποιούμε όλες τις δυνάμεις μας για να διακρατήσωμε ακεραιότητα. Ο Ιησούς έδειξε αυτή την αρχή με τα εξής λόγια: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε.» Είναι φανερό, λοιπόν, ότι για την υπερνίκησι των πειρασμών του κόσμου, αγάπη και υπακοή στον Ιεχωβά είναι ζωτικώς ουσιώδεις. Η συνεχής επιθυμία να είμεθα σε αρμονία με τον Λόγο του Ιεχωβά θ’ αποτελέση μια προστασία. Η ικανότης σκέψεως ενός έχει αυξήσει με τη συνεχή μελέτη και πρόοδο προς την ωριμότητα. Αυτή «θέλει σε φυλάττει.»​—Ιωάν. 14:15· Παροιμ. 2:11.

3. (α) Γιατί η μελέτη είναι τόσο ζωτική σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής μας; (β) Γιατί αυτό είναι τόσο επείγον τώρα;

³ Η άσκησις ωριμότητος θα είναι προστασία, αν συνεχίζωμε ν’ αποκτούμε ακριβή γνώσι, να την αναλύωμε και να την παραβάλλωμε με αυτά που γνωρίζομε ήδη, εξάγοντας κατάλληλα συμπεράσματα από αυτή την ανάλυσι, αποθηκεύοντας αυτή στη μνήμη μας και θέτοντας όλα αυτά σε χρήσι στον κατάλληλο καιρό. Δεν μπορούμε, επομένως, ν’ αντιληφθούμε αμέσως τη σπουδαιότητα της συνεχούς μελέτης σ’ όλη μας τη ζωή; Ναι, οι σκέψεις και οι αποφάσεις μας ρυθμίζονται μ’ αυτή τη γνώσι και σοφία. Πόσο επίκαιρα είναι τα συμβουλευτικά λόγια του Ιεχωβά που έδωσε για την προστασία μας, όπως περιγράφονται μ’ αυτά τα λόγια: «Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου· δια να τηρής φρόνησιν, και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν»! (Παροιμ. 5:1, 2) Αυτό μας επαναφέρει στη σπουδαιότητα της σκέψεως ότι οφείλομε να φυλάττωμε την πρακτική σοφία· και σημειώστε πόσο πολύτιμο είναι αυτό, όπως αναφέρεται στα εδάφια Παροιμίαι 3:21, 22: «Φύλαττε ορθήν βουλήν και φρόνησιν· και θέλει είσθαι ζωή εις την ψυχήν σου, και χάρις εις τον τράχηλόν σου.» Η καλλιέργεια και ανάπτυξις της φρονήσεως αναπτύσσει ωριμότητα, και είναι σπουδαίο να γίνη αυτό τώρα, αντί ν’ αναμείνωμε ωσότου κάποια κρίσιμη στιγμή απαιτήση μια ζωτική απόφασι.

4. Πώς η από πριν μελέτη θα μας βοηθήση κάτω από συνθήκες δοκιμασίας να λάβωμε αποφάσεις βασισμένες σε ορθά συμπεράσματα και όχι σε αισθήματα;

⁴ Αν ως γονείς, παραδείγματος χάριν, πιεζώμεθα από ένα γιατρό και από μέλη της οικογενείας, που δεν έχουν ακριβή γνώσι, να επιτρέψωμε τη μετάγγισι αίματος, με το αιτιολογικό ότι η ζωή του παιδιού εξαρτάται από αυτήν, μπορούμε να λάβωμε την κατάλληλη απόφασι την ώρα εκείνη και να εξηγήσωμε τους λόγους γι’ αυτό; Ή μήπως θ’ αναγκασθούμε να πούμε, «Δεν έχω την κατάλληλη εξήγησι πρόχειρη την ώρα αυτή, αλλά θα το ξαναδιαβάσω και θα σας ειδοποιήσω»; Είναι σπουδαίο να μην υποτιμούμε ποτέ το γεγονός ότι κάτω από τέτοιες στιγμές βασανισμού η δύναμις της συγκινήσεως συσκοτίζει την ώριμη σκέψι. Ώριμη κρίσις μπορεί να ασκηθή μόνο, όταν η διάνοια μπορή ν’ αναλύση με σαφήνεια το πρόβλημα ή την κατάστασι, να βγάλη λογικά συμπεράσματα ελεύθερα και αδέσμευτα από εξωτερική επιρροή. Μέσω προηγουμένης μελέτης θα έχωμε τον νουν του Θεού γι’ αυτό το ζήτημα σε αρμονία με το πνεύμα του, και μια απόφασις για να γίνη το θέλημα του Θεού θα μπορή να ληφθή, οτιδήποτε και αν συμβή. Αφήστε τα κύματα των συγκινήσεων των άλλων να συντριβούν επάνω στο όμοιο με βράχο οικοδόμημα της πίστεώς σας!

ΛΑΤΡΕΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ​—ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ

5. Ποιες συνθήκες μπορούν να παρουσιασθούν που θα ωδηγούσαν σε συμβιβασμό σε μια ειδωλολατρική πράξι;

⁵ Το να σκεπτώμεθα τις θείες αρχές θα μας βοηθή ν’ ανταποκρινώμεθα στις καταστάσεις καθώς έρχονται στη διάρκεια της ζωής. Θα γνωρίζετε γιατί η πορεία είναι ορθή ή εσφαλμένη. Αλλά υποθέστε ότι οι συνθήκες πιθανόν να είναι κάπως διαφορετικές. Λάβετε, για παράδειγμα, την εκτέλεσι πράξεων λατρείας μπροστά σε σύμβολα. Αμέσως έρχονται στο νου εδάφια όπως το 1 Ιωάννου 5:21: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων», και τα λόγια του Ιεχωβά στον Δεκάλογο: «Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης.» Κάνοντας τότε διάγνωσι του ζητήματος, τι είναι είδωλο; Τι είναι ειδωλολατρία; Βλέπομε ότι είδωλο μπορεί να είναι μια εικόνα ή ένα σύμβολο οποιουδήποτε πράγματος που έχει δημιουργηθή. Μήπως τα εθνικά εμβλήματα δεν φέρουν τέτοια σύμβολα; Άστρα; Ζώα; Χρώματα, που αντιπροσωπεύουν ιδιότητες; Μήπως δεν αναπληρούν εκείνο, στο οποίο ο Πέτρος αναφέρεται ως «πάσαν ανθρωπίνην διάταξιν»; Πρέπει ν’ αποδίδεται σ’ αυτά ευλαβικός σεβασμός; Τα λόγια του ιδίου του Ιεχωβά δίνουν την απάντησι: «Μη προσκύνησης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» Επομένως, η προσκύνησις θα ήταν μια πράξις λατρείας. Μήπως αυτή η αρχή διαφέρει αν γίνεται κάποια άλλη κίνησις; Μήπως διαφέρει το να σηκώνεται ένας όρθιος, όταν ένα πατριωτικό άσμα ψάλλεται από το να προσκυνή, όταν περνά ένα είδωλο; Ή το ν’ αποκαλυφθή; Ή να εκτείνη το χέρι ή να βάλη το χέρι επάνω στην καρδιά;​—Έξοδ. 20:4, 5, ΜΝΚ· 1 Πέτρ. 2:13.

6. (α) Βασικώς, σε τι συνίσταται η ειδωλολατρία; Γιατί ισοδυναμεί με προδοσία; (β) Γιατί δεν πρέπει να φοβούμεθα ανθρώπους ή επίγειες κυβερνήσεις;

⁶ Ωστόσο, όμως, τι κακό υπάρχει σ’ αυτό; Έχετε υπ’ όψιν ότι ο Ιεχωβά λέγει ότι απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι, και αυτό είναι μια εντελώς οφειλομένη και ευπρεπής πορεία. Να θυμάστε, ότι ο Ιεχωβά είναι ο Κριτής, Νομοθέτης και Βασιλεύς μας. (Ησ. 33:22) Η δικαιοδοσία του ενσωματώνει όλη την κυβέρνησι του σύμπαντος. Επομένως, το να κάμη ένας μια πράξι λατρείας προς οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ή πράγμα που έχει δημιουργηθή θα ήταν ειδωλολατρία. Μπορούμε αμέσως ν’ αντιληφθούμε γιατί ο Σατανάς θα ήταν πάρα πολύ ικανοποιημένος και θριαμβευτής με μια έστω μικρή πράξι λατρείας από τον Ιησού. (Ματθ. 4:9, 10) Αυτό θα ήταν προδοσία και θα άξιζε θάνατο. Αναγνωρίζεται παγκοσμίως, ακόμη και μεταξύ των εθνών. Πόσο χειροτέρα, λοιπόν, είναι η προδοσία, η οποία θέτει σε κίνδυνο την αιώνιο ζωή άλλων και ατιμάζει τον Ιεχωβά! Αν ένας αντιμετωπίση μια τέτοια κατάστασι συμβιβασμού, όταν διαταχθή ν’ αποδώση λατρεία (λατρευτικό χαιρετισμό) σε κάποιο εθνικό έμβλημα ή να κάμη μια πράξι αποδόσεως ευλαβικού σεβασμού, μπορεί να αισθανθή άμεση παρηγοριά από τους λόγους του Ιησού εις Ματθαίον 10:28, όταν είπε: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» Αφήστε την ώριμη κρίσι να προστατεύση τη ζωή σας με το ν’ αναγνωρίσετε ότι θ’ αντιμετωπίσετε πολλές δοκιμασίες και θλίψεις, και αυτό θα μπορούσε να σημάνη θάνατο, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψι 2:10, όπου νουθετούμεθα: «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.» Είναι γεγονός ότι άνθρωποι και έθνη θα μπορούσαν ν’ αφαιρέσουν τη ζωή σας τώρα, μπορούν, όμως, να σας την δώσουν πάλι; Μπορούν να σας δώσουν αιώνιο ζωή; Μπορούν να εμποδίσουν τον Ιεχωβά από το να σας δώση ζωή; Επειδή είμεθα σε θέσι κι έχομε ευκαιρία ν’ αποκτήσωμε ώριμη κρίσι, και να την στερεώσωμε βαθιά στη διάνοια και στην καρδιά μας τώρα, ας ενεργήσωμε να χαραχθή αυτό τόσο δυνατά, ώστε ν’ αναπτύξη μέσα μας ένα μίσος για οποιαδήποτε πράξι ανυπακοής ή προδοσίας εναντίον του Ιεχωβά.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΑΙΜΑ

7. (α) Τι έχει να πη ο Λόγος του Θεού σχετικά με τη χρήσι αίματος; (β) Πώς θα έπρεπε να λογικευθή ένας για τη χρήσι του αίματος, όταν πρόκειται για τα ίδια τα παιδιά του; (γ) Γιατί η κακή χρήσις του αίματος πρέπει να είναι αποκρουστική σ’ ένα Χριστιανό;

⁷ Στην περίπτωσι του αίματος, οφείλομε ν’ αρχίσωμε βασικώς από την αρχική δήλωσι εναντίον του, όπου η βρώσις αίματος απηγορεύθη στο ανθρώπινο γένος. (Γέν. 9:4) Στους Ιουδαίους απηγορεύετο να φάγουν αίμα οποιουδήποτε είδους και από οποιαδήποτε σάρκα. (Λευιτ. 17:14) Πιθανώς η πιο ισχυρή έκφρασις εδόθη στους Χριστιανούς στις Πράξεις 15:29, όπου γίνεται η κατηγορηματική δήλωσις: «Να απέχητε από . . . αίματος.» Αλλά δίχως την πλήρη γνώσι μιας δηλώσεως όπως αυτή, το μέσο άτομο θα μπορούσε πιθανόν να κάμη τον εξής συλλογισμό, «Δεν θα ήταν ορθό να θυσιασθή μόνο λίγο αίμα ενός για να διαφυλαχθή η ζωή ενός άλλου, ειδικώς όταν εκείνος που το έχει ανάγκη είναι σαρξ και αίμα του;» Όχι, διότι αυτό αντιβαίνει σε μια άλλη Βιβλική αρχή, που εξέθεσε ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Σαμουήλ: «Η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν.» (1 Σαμ. 15:22) Προσθέστε σ’ αυτό το γεγονός ότι ο στασιασμός και η αλαζονεία είναι τόσο κακό όσο και η χρήσις μαντείας, μυστηριωδών δυνάμεων και τεραφείμ. Η ακατατόπιστη διάνοια θα μπορούσε να πη, «Αλλά μ’ αυτό θα εσώζετο μια ζωή.» Σώζεται, όμως, πράγματι, αν χρησιμοποιήσωμε σοβαρή ώριμη σκέψι και αρχή; Με πλήρη και τελεία υπακοή, οι ψυχές μας και των παιδιών μας μπορούν να διαφυλαχθούν σε αιώνιο ζωή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αγαπούμε τα παιδιά μας, και η πραγματική αγάπη φροντίζει για το καλύτερο συμφέρον τους. Ασφαλώς ποτέ δεν θα ήθελε ένας να διακινδυνεύση την ελπίδα του παιδιού του για αιώνιο ζωή με το να συμβιβασθή με κοσμικές αντιλήψεις και αρχές ή από αισθηματισμό! Όχι, οι λόγοι του Ιησού εις Ματθαίον 10:37 εφαρμόζονται εδώ, όταν είπε: «Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού.» Είναι, λοιπόν, καλύτερο για σάς και για το παιδί σας να έχετε λίγα σύντομα χρόνια ζωής τώρα, ή να έχετε αιώνιο ζωή στη νέα τάξι πραγμάτων; Ζυγίστε τις δυνατές λύσεις και λάβετε απόφασι. Είσθε ένας, για τον οποίο η ανυπακοή στο νόμο του Θεού είναι αποκρουστική; Τότε η λήψις αίματος είναι ακριβώς τόσο αηδής όσο και η ανθρωποφαγία. Φαντασθήτε να τρώγατε τη σάρκα ενός άλλου ανθρωπίνου πλάσματος! Είναι συγκλονιστικό! Έχει καμμιά διαφορά η πόσις ανθρωπίνου αίματος; Μήπως με το να προσπεράσετε το στόμα και να το βάλετε κατ’ ευθείαν μέσα στις φλέβες το αλλάζει; Καθόλου!

ΩΡΙΜΟΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΣ

8. Πώς έβλεπε ο Δαβίδ την πόσι νερού, όταν άνδρες διεκινδύνευσαν τη ζωή τους για να του το φέρουν;

⁸ Μπορούμε να ιδούμε το παράδειγμα του Δαβίδ, ο οποίος ήταν εξοικειωμένος με το νόμο του Θεού για το αίμα και τον είχε αναλύσει, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν θα εδέχετο ούτε μια φαινομενική παραβίασι του νόμου του Θεού. Αυτό λέγει για μας το εδάφιο 1 Χρονικών 11:19: «Μη γένοιτο εις εμέ παρά του Θεού μου να κάμω τούτο! θέλω πίει το αίμα των ανδρών τούτων, οίτινες εξέθεσαν την ζωήν αυτών εις κίνδυνον; διότι μετά κινδύνου της ζωής αυτών έφεραν αυτό.» Και πάλι, η ώριμη κρίσις ήταν προστασία για τον Δαβίδ.

9. Σε ποια περίπτωσι έδειξε ο Δαβίδ ανώριμη κρίσι;

⁹ Θα ήταν καλό για μας να εξετάσωμε μια άλλη περίπτωσι που αφορά τον Δαβίδ, όταν η απόφασίς του δεν εστηρίζετο σε ώριμη σκέψι, όταν άφησε το σωματικό πάθος να επισκιάση και να εξασθενήση την ώριμη κρίσι. Το ότι παρατηρούσε πολλή ώρα μια ελκυστική γυναίκα, την Βηθ-σαβεέ, τον ωδήγησε σε μια πορεία αμέσου παραβιάσεως της Εβδόμης Εντολής, που απαγορεύει τη μοιχεία. Είναι καταφανές ότι δεν έκαμε την ίδια προσεκτική σκέψι σ’ αυτή την περίπτωσι όπως είχε κάμει για την προηγουμένη. Αυτή ήταν μια περίπτωσις όπου ο Δαβίδ κατελήφθη από προσωπική επιθυμία, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Δαβίδ εγνώριζε ότι οι παραβάται μοιχοί έπρεπε να θανατώνωνται με λιθοβολισμό.​—2 Σαμ. 11:2-5.

10. (α) Ποια είναι η ποινή για τους Χριστιανούς αν διαπράξουν μοιχεία (ή πορνεία) σήμερα; (β) Πώς είναι πιθανόν ένα ανώριμο άτομο να καθησυχάζη τη συνείδησί του;

¹⁰ Η ίδια Βιβλική αρχή ισχύει και για τους Χριστιανούς σήμερα, εφόσον τα εδάφια 1 Κορινθίους 6:9, 10 δηλώνουν: «Μοιχοί . . . δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» Στην πραγματικότητα, πρέπει ν’ αποβάλλωνται (ν’ αποκόπτωνται και να τίθενται σε όμοια με θάνατο κατάστασι) από τη Χριστιανική εκκλησία. Η απαγόρευσις της πορνείας ήταν μια απαίτησις και για τους εθνικούς πιστούς, επίσης, όπως ο Παύλος νουθετεί κατά της πορνείας και μοιχείας. Μερικά άτομα ασκούν ανώριμη κρίσι με το να παρηγορούν τη συνείδησί τους με σκέψεις, όπως, «Αυτό δεν βλάπτει κανένα· δεν είν’ έτσι;» «Δεν είναι μάλλον ακρότης να λιθοβολήται ένας μέχρι θανάτου απλώς διότι κάνει κάτι που είναι φυσικό;»

11. Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού για τη σεξουαλική σχέσι, και πότε αυτή είναι κατάλληλη;

¹¹ Με κατάλληλη διευκρίνισι μέσω προσεκτικής μελέτης θ’ αναγνωρίση ένας ότι ο σκοπός του Ιεχωβά για τις σεξουαλικές σχέσεις ήταν να μεταδώση ζωή, με τη γαμήλιο διευθέτησι των γονέων, οι οποίοι ώφειλαν να προμηθεύσουν ασφάλεια για την κατάλληλη ανάπτυξι, καλλιέργεια και εκπαίδευσι του τέκνου των. Τέκνα που εμεγάλωσαν έξω απ’ αυτή τη διευθέτησι υποφέρουν διότι εγεννήθησαν έξω από το θείο υπόδειγμα. Πρέπει ν’ αναγνωρισθή, λοιπόν, ότι όταν εφαρμόσωμε τον τέλειο κανόνα της δικαιοσύνης, η σεξουαλική ανηθικότης είναι διαστροφή ή κακό και λαμβάνει τη δυσμενή κρίσι του Θεού.

12. Τι συνέβη στον Ισραήλ σχετικά με την ειδωλολατρία; Γιατί;

¹² Ένα καλό παράδειγμα ανωριμότητος ήταν το έθνος Ισραήλ, το οποίο έπεφτε απότομα, από καιρό σε καιρό, σε μια απερίφραστη, ολοκληρωτική, αναμφισβήτητη ειδωλολατρία. Απλώς δεν εσκέφθησαν. Μήπως δεν είναι αυτή η πιο συνήθης αιτία όταν εμπλεκώμεθα σε ταλαιπωρίες; Απλώς δεν σκεπτόμεθα. Αν δεν σκεπτώμεθα πριν ενεργήσωμε, είναι πολύ πιθανόν ότι θα σκεφθούμε θλιβερά κατόπιν. Ο Ωσηέ επέπληξε τους Ισραηλίτας με τους λόγους του Ιεχωβά: «Επειδή συ απέρριψας την γνώσιν, και εγώ απέρριψα σε, από του να ιερατεύης εις εμέ· επειδή ελησμόνησας τον νόμον του Θεού σου, και εγώ θέλω λησμονήσει τα τέκνα σου.» (Ωσηέ 4:6) Όπου υπάρχει έλλειψις γνώσεως η αναδρομή ενός πλάσματος στο παρελθόν δεν θα το προστατεύση, αλλά, μάλλον, θα το οδηγήση σε κακές πράξεις. Είτε δεν είχαν λάβει ορθή γνώσι για την προστασία τους ή δεν την εκράτησαν στη μνήμη τους.

13. Περιγράψτε την ωριμότητα των Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ.

¹³ Έξοχα παραδείγματα ανθρώπων, που έλαβαν τη σοφή πορεία, ήσαν οι τρείς σύντροφοι του Δανιήλ. Ωριμότης σκέψεως περιγράφεται για μάς εις Δανιήλ 1:4, όταν ο Ναβουχοδονόσορ εζήτησε να γίνη έρευνα για αιχμαλώτους «νοήμονος εν πάση σοφία, και ειδήμονας πάσης γνώσεως, και έχοντας φρόνησιν.» Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ εχαρακτηρίσθηκαν ως άνδρες ωρίμου σκέψεως. Αυτό τους έδωσε δύναμι να υπομείνουν τους μετέπειτα πειρασμούς. Πραγματικά, όταν ησκήθη επάνω τους ισχυρή πίεσις να υποκλιθούν σε μια πολιτική εικόνα στην πεδιάδα Δουρά, η ώριμη απάντησίς των στον Ναβουχοδονόσορ απεδείχθη όταν εδήλωσαν: «Ναβουχοδονόσορ, ημείς δεν έχομεν χρείαν να σοι αποκριθώμεν περί του πράγματος τούτου. Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει.» Σημειώστε τη συνέχεια της απαντήσεώς των: «Αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.» Φυσικά, γνωρίζομε τη συναρπαστική έκβασι που απήλαυσαν με τη θαυματουργική απελευθέρωσι από την κάμινο του πυρός.​—Δανιήλ 3.

14. Πώς εξεδήλωσε ο Δανιήλ την ωριμότητά του σε δύο περιπτώσεις;

¹⁴ Ο Δανιήλ ήταν, επίσης, αδαμάντινος στη σκέψι του. Δεν επερίμενε ωσότου ν’ αντιμετωπίση τον πειρασμό, διότι η βάσις της αποφάσεώς του υπήρχε ήδη από πριν, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Δανιήλ 1:8: «Αλλ’ ο Δανιήλ έβαλεν εν τη καρδία αυτού να μη μιανθή από των εδεσμάτων του βασιλέως, ουδέ από του οίνου τον οποίον εκείνος έπινε· δια τούτο παρεκάλεσε τον αρχιευνούχον να μη μιανθή.» Μολονότι ο Δαρείος είχε υπογράψει διάταγμα, σύμφωνα με το οποίον, όποιος θα έκανε αίτησι (θα προσηύχετο) σε άλλον εκτός από αυτόν ως τριάντα ημέρες θα ερρίπτετο στο λάκκο των λεόντων, ο Δανιήλ συνέχισε να προσεύχεται στον Θεό του τρεις φορές την ημέρα όπως ήταν η συνήθειά του. Αυτή η πιστότης αμείφθηκε από τον Ιεχωβά με το να κλείση Αυτός το στόμα των λεόντων.​—Δαν. 6:7-22.

15. Πώς έδειξε ο Σαούλ έλλειψι ωρίμου κρίσεως; Με ποια τελικό αποτέλεσμα;

¹⁵ Σε κάποια περίπτωσι ο Σαούλ είχε σκοπό να επιτεθή εναντίον των Φιλισταίων. Ανέμεινε επτά ημέρες να έλθη ο Σαμουήλ για να προσφέρη θυσία ολοκαυτώματος και ειρηνικές προσφορές και όταν απέτυχε στο να δείξη υπομονή, είπε: «Φέρετε εδώ προς εμέ το ολοκαύτωμα, και τας ειρηνικάς προσφοράς. Και προσέφερε το ολοκαύτωμα.» Δεν ανέμενε τον Κύριο. Πόσο αξιοθρήνητο είναι να βασίζεται κανείς στη δική του κρίσι, η οποία είναι τόσο αβαθής όταν συγκριθή με τη διδασκαλία του Ιεχωβά! Όταν κατόπιν τον συνήντησε ο Σαμουήλ, του είπε: «Συ έπραξας αφρόνως· δεν εφύλαξας το πρόσταγμα Ιεχωβά του Θεού σου. . . . αλλά τώρα η βασιλεία σου δεν θέλει στηριχθή.» Το υπόμνημα συνεχίζει: «Ο Ιεχωβά εζήτησεν εις εαυτόν άνθρωπον κατά την καρδίαν αυτού, και διώρισεν ο Ιεχωβά αυτόν να ήναι άρχων επί τον λαόν αυτού, επειδή δεν εφύλαξας εκείνο τα οποίον προσέταξεν εις σε ο Ιεχωβά.»​—1 Σαμ. 13:9, 13, 14, ΜΝΚ.

16. Περιγράψτε πώς ο Αβραάμ έδειξε ώριμη κρίσι και υπέρτατη πίστι στον Ιεχωβά.

¹⁶ Σε αντίθεσι, σημειώστε την ώριμη σκέψι ενός άλλου ανθρώπου, ενός ο οποίος υπήκουσε στην εντολή του Θεού μολονότι αυτό εσήμαινε τη ζωή του γυιού του, στον οποίο εστηρίζοντο όλες οι ελπίδες του. Ναι, ο Θεός διέταξε πράγματι τον Αβραάμ να θυσιάση τον ίδιο τον γυιό του. Αυτό είναι κάτι που ο Ιεχωβά ποτέ δεν διέταξε άλλον να το κάμη, είτε πριν είτε μετά. Ο Αβραάμ είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Παντοδύναμο Θεό και τους σκοπούς του. Η διαθήκη που είχε κάμει μαζί του ο Ιεχωβά έμεινε χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη του, και ΕΓΝΩΡΙΖΕ ότι η ευλογία όλων των εθνών επρόκειτο να έλθη μέσω του γυιού του Ισαάκ. Ο Αβραάμ ήταν πρόθυμος να εκτελέση τις οδηγίες να θανατώση τον μόνο μέσω του οποίου θα ήρχετο το σπέρμα της επαγγελίας. Μόνο ένα πιθανό συμπέρασμα υπήρχε, που μπορούσε να συναγάγη ο Αβραάμ από αυτή τη λογίκευσι. Αν είχε προχωρήσει και θανατώση τον γυιό του, αναφέρεται εις Εβραίους 11:19 ότι: είχε ‘συλλογισθή ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη· εξ ων και έλαβεν αυτόν οπίσω παραβολικώς’.

17. Πώς εξεδήλωσαν οι υιοί του Ηλεί πλήρη περιφρόνησι προς τον Λόγο του Ιεχωβά; Με ποιο αποτέλεσμα γι’ αυτούς;

¹⁷ Ένα άλλο κλασσικό παράδειγμα εκείνων, οι οποίοι αδιαφόρησαν στη συμβουλή του Θεού με το να σκεφθούν ως φυσικοί άνθρωποι ως το σημείο να περιφρονήσουν τον νόμο του Θεού ήταν η περίπτωσις των δύο γυιών του αρχιερέως Ηλεί, Οφνεί και Φινεές. Όχι μόνο με πλεονεξία έπαιρναν το καλύτερο μέρος από τις θυσίες για τον εαυτό τους, αλλά διέπρατταν μοιχεία με γυναίκες, οι οποίες υπηρετούσαν στη σκηνή. Εκυριεύθησαν από τις ιδιοτελείς επιθυμίες των, περιεφρόνησαν τους νόμους του Ιεχωβά και δεν εσκέφθησαν τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά όμως τους εσκέπτετο και παρατηρούσε τη διαγωγή τους και την συνέκρινε με το δίκαιο νόμο του. Έφθασε στο εξής συμπέρασμα σχετικά με τη συνέχισι από αυτούς να ιερατεύουν και να παράγουν τέκνα που θα υπηρετούν ως ιερείς: «Μακράν απ’ εμού· διότι τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντες με θέλουσιν ατιμασθή.» Ο Ιεχωβά ενεθυμήθη αυτή την απόφασι σχετικά με αυτούς, και πέθαναν στη μάχη με θεία κρίσι.​—1 Σαμ. 2:22-26, 30, 34· 4:11.

18. Ποια δελεαστική κατάστασι αντιμετώπισε ο Ιωσήφ, και τι προέκυψε γι’ αυτόν αμέσως, και τελικά, για τη διακράτησι ακεραιότητος;

¹⁸ Υπήρξε μια περίπτωσις όπου ένας νέος ήταν καλός γνώστης του νόμου και των αρχών του Ιεχωβά διότι από νεαρά ηλικία εγνώριζε τις δίκαιες ηθικές αρχές του Ιεχωβά. Η ώριμη κρίσις του τον επροστάτευσε από το να διαπράξη ανηθικότητα, όταν επειράσθη από τους δελεασμούς της συζύγου του Πετεφρή, η οποία επανειλημμένως εζήτησε από τον Ιωσήφ να διαπράξη πορνεία, όταν του είπε «κοιμήθητι μετ’ εμού.» Έλαβε την απόφασί του με τα εξής λόγια: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» Η αντίδρασίς του; Ο Ιωσήφ «αφήσας το ιμάτιον αυτού εις τας χείρας αυτής, έφυγε, και εξήλθεν έξω.» Θα δαπανούσε μάλλον χρόνια στη φυλακή, με την κατηγορία για εκείνο που αρνήθηκε να πράξη, παρά να παραβιάση τις υπαγορεύσεις της αποφάσεώς του να είναι πιστός στις απαιτήσεις του Θεού. (Γέν. 39:7, 9, 10, 12) Ο Ιωσήφ εστάλη πραγματικά στη φυλακή με τις ψευδείς κατηγορίες που τον επεβάρυναν. Ως αποτέλεσμα της ασυμβιβάστου στάσεώς του εχρησιμοποιήθη ως ένας προμηθευτής του λαού του. Πιστότης κάτω από αυτή τη δοκιμασία ήταν μια απαίτησις γι’ αυτή την επιδοκιμασία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

19. (α) Τίνος πορεία πρέπει να μιμηθούμε για προστασία; (β) Πώς η ωριμότης θα μας προστατεύση ακόμη και κάτω από περιστάσεις δοκιμασίας;

¹⁹ Είναι, βεβαίως, αντιληπτό ότι θεοκρατικά εκπαιδευμένες διάνοιες θα κάνουν την ίδια κρίσι και δεν θα χαλαρώσουν την επαγρύπνησι για να πέσουν στην πλάνη της αμαρτίας που οδηγεί σε πόνο, θλίψι, ταλαιπωρίες και αιώνιο θάνατο. Γιατί με την πορεία μας να μη μιμηθούμε την πορεία των πιστών ανθρώπων, οι οποίοι επροστάτευσαν και διεφύλαξαν τις ψυχές των προσεκτικά και παρέμειναν στην εύνοια του Παντοδυνάμου Θεού ακόμη και κάτω από δοκιμασίες; Η διακράτησις ακεραιότητος στον Θεό αποτελεί μια προστασία της ζωής. Οι χαρές και ευλογίες της υπακοής φέρνουν ασφάλεια, ικανοποίησι και αυτάρκεια. Ναι, θα καταστήση ένα ικανό να οικοδομήση μια ισχυρή ασπίδα της πίστεως, όπως περιγράψει ο Παύλος: «Επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, δια της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα.» Μολονότι ο Σατανάς ίσως ν’ αφαιρέση όλη την έντυπο ύλη μας ακόμη δε και τη Γραφή μας και να μας βάλη σε απομόνωσι ή να μας υποβάλη σε φαύλο διωγμό, θα διαθέτωμε μια προστασία, στην οποία δεν μπορεί να εισδύση. Αν έχωμε προσλάβει πλήρη και ακριβή γνώσι των σκοπών του Ιεχωβά όπως βρίσκονται στον ιερό Λόγο του τη Βίβλο, αν την έχωμε συγκρίνει και αναλύσει προσεκτικά με τη βοήθεια ωρίμων αδελφών σε συναναστροφή με την εκκλησία, αν λαμβάνωμε αποφάσεις εκ των προτέρων για το πώς θα ενεργήσωμε κάτω από τις ποικίλες συνθήκες που είναι πιθανόν να συναντήσωμε, αν τις ενθυμούμεθα και λαμβάνωμε πρακτικές αποφάσεις, θα προστατεύσωμε τον εαυτό μας από πειρασμούς που αντιμετωπίζομε συνεχώς.​—Εφεσ. 6:16.

20. Τι θα προμηθεύση την αιωνία προστασία μας;

²⁰ Πόσο αληθινή είναι η παροιμία, η οποία μας λέγει να εξαρτώμεθα πάντοτε από τον Ιεχωβά, όπως αναφέρεται στο βιβλίο των Παροιμιών, κεφάλαιο 3, εδάφια 5 και 6: «Μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου»! Θέστε, λοιπόν, συνετά όλη την πίστι και την εμπιστοσύνη σας στον Ιεχωβά, βεβαιωμένη από ώριμη κρίσι. Αυτό θα σας προστατεύση, και ο Ιεχωβά ο ίδιος θα είναι η αιωνία ασπίς σας.