Οι Νέοι, οι Γονείς και η Χριστιανική Εκκλησία

ΟΠΩΣ καλώς γνωρίζετε, σεις νεαρά άτομα, συχνά αντιμετωπίζετε καταστάσεις που απαιτούν να λάβετε αποφάσεις. Μερικοί από σας θα έχετε, επίσης, παρατηρήσει ότι, αν οι αποφάσεις είναι σοφές, η έκβασις θα είναι συνήθως καλή. Εξ άλλου, αν οι σκέψεις, στις οποίες βασίζονται οι αποφάσεις, δεν είναι υγιείς, μπορεί ένα άτομο να καταστρέψη ολόκληρη τη ζωή του. Αλλά, πού μπορείτε να λάβετε τη βοήθεια που χρειάζεται τόσο πολύ για ν’ αντιμετωπίσετε μ’ ένα επιτυχή τρόπο τις προκλητικές καταστάσεις στη ζωή σας; Σεις γονείς, τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε; Στοργικά, ο Ιεχωβά παρέθεσε στη Γραφή προμήθειες, οι οποίες θα προστατεύσουν και θα ωφελήσουν με διαρκή τρόπο τον καθένα από μας.

Μολονότι μπορεί να το έχετε διαβάσει προηγουμένως, σκεφθήτε τη σοφή συμβουλή, που βρίσκεται στα εδάφια Παροιμίαι 6:20-22, και έχετε υπ’ όψιν ότι πιθανόν αυτό ν’ αποτελή τη λύσι του προβλήματος που αντιμετωπίζετε: «Υιέ μου, φύλαττε την εντολήν του πατρός σου, και μη απορρίψης τον νόμον της μητρός σου. Περίαψον αυτά διαπαντός επί της καρδίας σου, περίδεσον αυτά περί τον τράχηλόν σου. Όταν περιπατής, θέλει σε οδηγεί· όταν κοιμάσαι, θέλει σε φυλάττει· και όταν εξυπνήσης, θέλει συνομιλεί μετά σου.»

Ώστε, νέοι και νέες, ο Θεός δεν σας έχει αφήσει μόνους να εξακριβώσετε με τη δοκιμή και το σφάλμα τι είναι γενικά η ζωή. Αυτός έχει διευθετήσει σοφά να έλθετε στον κόσμο, μέσα στο προστατευτικό καταφύγιο μιας οικογενειακής διατάξεως. Οι γονείς σας, οι οποίοι έχουν ήδη αντιμετωπίσει πολλά από τα προβλήματα, τα οποία θ’ αντιμετωπίσετε κι εσείς, είναι παρόντες για να σας καθοδηγήσουν. Αν ενεργήσετε όπως λέγει η Γραφή, με το να έχετε στην καρδιά σας την συμβουλή των γονέων σας και υπακούετε στις οδηγίες των, αυτό θα σας οδηγήση στην επιτυχή αντιμετώπισι των προβλημάτων της ζωής. Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως, όταν οι γονείς σας είναι αφωσιωμένοι στον Ιεχωβά Θεό.

Με το να δείχνετε έτσι βαθύ σεβασμό για τους επιγείους γονείς σας θέτετε το θεμέλιο για την κατάλληλη σχέσι με τον ουράνιο Πατέρα μας Ιεχωβά Θεό και τη μητρική του οργάνωσι. Αν υπακούετε στους ανθρωπίνους γονείς σας, «τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον», διότι αυτό είναι σε αρμονία με το θέλημά του.​—Κολ. 3:20.

Σεις γονείς, που επιθυμείτε, επίσης, να είσθε ευάρεστοι στον Κύριο, κάμετέ το σκοπό σας, όχι μόνο να μεταδώσετε στα παιδιά σας τις παρατηρήσεις σας από τη ζωή, αλλά, επίσης, να εντυπώσετε σ’ αυτά μια ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού και μια βαθιά εκτίμησι γι’ αυτόν. Ιδιαίτερα, σεις πατέρες, φέρετε την κυρία ευθύνη σ’ αυτό το ζήτημα, διότι σεις είσθε εκείνοι που διώρισε ο Λόγος του Θεού ως κεφαλή του οίκου. Το εδάφιο Εφεσίους 6:4 (ΜΝΚ) σαφώς δηλώνει: «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλά εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.»

Αυτό απαιτεί χρόνο και προσπάθεια εκ μέρους σας, σε συνεργασία με τη σύζυγό σας. Απαιτεί τακτική συζήτησι του Λόγου του Θεού στο σπίτι και υπομονητική επανάληψι για να βεβαιωθήτε ότι ενθυμούνται τα διάφορα σημεία. (Δευτ. 6:4-7) Απαιτείται από σας τον πατέρα να βοηθήσετε τα τέκνα σας να κατανοήσουν τι ακριβώς σημαίνει, όταν η Γραφή λέγη «τας . . . νεανικάς επιθυμίας φεύγε», και γιατί λέγει ότι «εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ.» (2 Τιμ. 2:22· 1 Ιωάν. 2:15) Ναι, είναι ανάγκη να βοηθήτε κάθε μέλος της οικογενείας ν’ αντιληφθή πώς να εφαρμόζη τις αρχές της Γραφής στις ειδικές καταστάσεις της ζωής που αντιμετωπίζει. Όπου γίνεται αυτό, τα αποτέλεσμα είναι ισχυρή οικογενειακή ενότης, ενότης που ευαρεστεί τον Ιεχωβά. Από το άλλο μέρος, εκεί όπου ο πατέρας αποτυγχάνει να επωμισθή την ευθύνη του, τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται.

Μήπως δεν συμφωνείτε ότι είναι, επίσης, ευάρεστο στον Κύριο το να παρευρίσκεται και να συμμετέχη στις συναθροίσεις στην τοπική εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά η οικογένειά σας και να λαμβάνη μέρος στο πρόγραμμα της υπηρεσίας του αγρού, όχι μόνο συμπτωματικά, αλλά με τακτικό τρόπο; Πιθανόν αυτό να έχη ήδη ενισχύσει την οικογένειά σας πνευματικώς και να τους έχη ελκύσει μαζί. Όπως έχετε ιδεί, αυτό βοηθεί να παραμένη ο καθένας άγρυπνος στις ευθύνες του προς τον Θεό, προς τα μέλη του οικογενειακού ομίλου και προς άλλους συνανθρώπους του. Με το να επωφελήσθε από αυτές τις προμήθειες για πνευματική εποικοδόμησι, διευκολύνετε τη ροή του πνεύματος του Θεού στην οικογένειά σας και, όλοι μαζί, είσθε έτσι σε θέσι να εκδηλώνετε την ευχάριστη καρποφορία αυτού του πνεύματος. Μ’ αυτό τον τρόπο, επίσης, η οικογένειά σας γίνεται ισχυρή εναντίον της πτώσεως στα έργα της σαρκός, με αποτέλεσμα την απώλεια της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά.​—Γαλ. 5:19-24· Ρωμ. 8:8.

ΠΟΙΟΣ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ;

Σεις νέοι και νέες, που έχετε ανατραφή σε αρμονία μ’ ένα τέτοιο καλό Χριστιανικό πρότυπο ζωής, είσθε έτσι προστατευμένοι από το να δελεασθήτε ασυναισθήτως από άλλους σε ανήθικη και εγκληματική διαγωγή. Εφόσον έχετε διδαχθή τη Γραφική αρχή του ποιος είναι η κεφαλή, γνωρίζετε ότι, όσο είσθε ανήλικοι, ο πατέρας σας έχει τον τελευταίο λόγο όσον αφορά εκείνο που πρέπει να κάμετε κι εκείνο που δεν πρέπει να κάμετε. (Παροιμ. 4:1) Όταν εγείρωνται προβλήματα, γνωρίζετε ότι πρέπει να στραφήτε σ’ αυτόν για συμβουλή και κατόπιν να ενεργήσετε σε αρμονία με τη συμβουλή που εδόθη. Είναι πιθανόν ότι σε άλλες οικογένειες οι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους να κάνουν μερικά πράγματα που σ’ εσάς δεν επιτρέπονται, και ίσως να γνωρίζετε νεαρά παιδιά, που το χρησιμοποιούν αυτό ως επιχείρημα για να προσπαθήσουν να μεταβάλουν τη γνώμη των γονέων των. Εν τούτοις, εντελώς αντίθετα, εσείς δείχνετε μια ορθή Χριστιανική αντίληψι με το να υποτάσσεσθε πρόθυμα στις αποφάσεις των γονέων σας, διότι εκτιμάτε ότι αυτό αποτελεί διευθέτησι του Θεού για το καλό σας.

Φυσικά, σ’ εκείνους τους οίκους, όπου η σύζυγος είναι αφιερωμένη Χριστιανή και ο σύζυγος δεν είναι, η κατάστασις γίνεται πιο περίπλοκη. Αλλ’ εξακολουθεί να εφαρμόζεται η αρχή της Βίβλου, ότι ο σύζυγος και πατέρας είναι η κεφαλή του οίκου και η κυρία ευθύνη για τα παιδιά βαρύνει αυτόν. (Κολ. 3:18· 1 Πέτρ. 3:1) Τα παιδιά σ’ ένα τέτοιο σπίτι δεν πρέπει ν’ αγνοούν τις επιθυμίες του πατρός των ενόσω είναι ανήλικα, ευρίσκονται κάτω από τη δικαιοδοσία του. Συγχρόνως, θα κάνουν καλά ν’ αντιγράφουν το παράδειγμα ευσεβείας της μητρός των, πηγαίνοντας μαζί της στις συναθροίσεις Χριστιανικής εκκλησίας για να οικοδομήσουν ισχυρή πίστι στον Ιεχωβά Θεό και στις δίκαιες οδούς του. Ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες, όπου ο πατέρας πιθανόν να μη τους επιτρέπη να πηγαίνουν σ’ αυτές τις συναθροίσεις, τα νεαρά παιδιά, που επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά, μπορούν ν’ ακούουν προσεκτικά, όταν τους ομιλή η μητέρα των στο σπίτι, και μπορούν να της κάνουν ερωτήσεις για τις Βιβλικές αρχές, οι οποίες πρέπει να διέπουν τις επιθυμίες και τη διαγωγή των.​—Πράξ. 16:1, 2.

ΟΤΑΝ ΕΓΕΙΡΩΝΤΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Για ν’ αναθρέψουν τέκνα μέσα σ’ αυτόν τον σύγχρονο κόσμο, ο οποίος είναι γεμάτος από επιδράσεις προς την κατεύθυνσι της αδικίας, οι γονείς έχουν ανάγκη να βρίσκωνται σε συνεχή επαφή με τις ασχολίες των τέκνων των για να τα κατευθύνουν στον ορθό δρόμο. Αλλά τι θα γίνη αν ένα από τα παιδιά σας, παρά τις προσπάθειές σας να το κατευθύνετε στον ορθό δρόμο, ανεμίχθη σε κακές συναναστροφές και συμμετέσχε σε πράξεις, οι οποίες δεν αρμόζουν καθόλου σ’ ένα Χριστιανό; Τι πρέπει να γίνη γι’ αυτό;

Εφόσον είναι ανήλικο, το καλύτερο που έχει να κάμη είναι να μιλήση μαζί σας ως γονείς του και να σας πη τι ακριβώς συνέβη. Αισθάνονται τα παιδιά σας αυτή τη στενή σχέσι μαζί σας, ώστε να έρχωνται πρόθυμα σε σάς και να συζητούν τα προβλήματά τους, όταν εγείρωνται; Είναι πιθανόν ότι, αν είχε προσέξει πρωτίστως τη συμβουλή σας, δεν θα είχε εμπλακή στη δυσχέρεια. Αλλά μερικά νεαρά παιδιά είναι ανάγκη να δοκιμάσουν ένα δυνατό τίναγμα προτού εκτιμήσουν ότι οι γονείς των προσπαθούν πραγματικά να τα βοηθήσουν και να τα προστατεύσουν, και ότι δεν προσπαθούν να τα εμποδίσουν από το να έχουν κάποια ευχάριστη ώρα.

Αν, στο άκουσμα του τι συνέβη, σεις ως γονείς νομίζετε ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα για να γίνουν διορθώσεις σε ό,τι έκαμε το παιδί σας, τότε εναπόκειται σε σας να επιβλέψετε στο ζήτημα για να βεβαιωθήτε ότι ελήφθησαν. Αν νομίζετε ότι το να ζητηθή συγγνώμη είναι αρκετό ή ότι χρειάζεται αποκατάστασις της ζημίας που έγινε, τότε αποτελεί ευθύνη δική σας να βεβαιωθήτε ότι έγινε. Είναι δικό σας έργο ως γονέων να χειρισθήτε την κατάστασι, και αν νομίζετε ότι πρέπει να τεθούν ωρισμένοι σταθεροί περιορισμοί στο παιδί για ν’ αποφευχθή επανάληψις της καταστάσεως, αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να φροντίσετε σεις.​—Εβρ. 12:9.

Δεν είναι ευθύνη των ωρίμων αδελφών, που αποτελούν την επιτροπή της τοπικής εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά, ν’ αναλάβουν την ανατροφή των παιδιών και να τα επιπλήττουν ή να τα διαπαιδαγωγούν αν έχουν έλθει σε δυσχέρεια, και αυτό αληθεύει ακόμη και αν αυτά τα παιδιά είναι αφιερωμένα και βαπτισμένα μέλη της εκκλησίας. Η ευθύνη βαρύνει τους γονείς, ιδιαιτέρως τον πατέρα. Αν η διαγωγή του παιδιού δημιουργή κακή εντύπωσι εις βάρος της εκκλησίας του λαού του Ιεχωβά, τότε οι γονείς πρέπει να ειπούν στην επιτροπή της εκκλησίας τι έχουν κάμει για τον χειρισμό της καταστάσεως. Αλλά, εφ’ όσον αυτοί επωμίζονται την ευθύνη, η επιτροπή δεν πρέπει να επέμβη και να προσπαθήση ν’ αναλάβη αυτή τα έργο. Εν τούτοις, αν οι γονείς αφήνουν τα αφιερωμένα παιδιά των να τρέχουν χωρίς χαλινό και να ενασχολούνται σε χαλαρή διαγωγή και κάνουν πολύ λίγα ή τίποτε για να τα ελέγχουν, τότε η εκκλησιαστική επιτροπή μπορεί να ερευνήση την κατάστασι. Κυρίως, όμως, θα προσπαθήσουν να το κάμουν αυτό μέσω των γονέων, εφόσον αυτοί είναι οι υπεύθυνοι για τα παιδιά. Εν τούτοις, αν οι γονείς εξακολουθούν ν’ αποτυγχάνουν να γίνουν κύριοι της καταστάσεως, και όταν ακόμη τους έχη δοθή στοργική συμβουλή, τότε η επιτροπή της εκκλησίας μπορεί να λάβη τ’ απαιτούμενα μέτρα σχετικά με τα παιδιά για να κρατήση την εκκλησία καθαρή. Ομοίως, αν ένα αφιερωμένο και βαπτισμένο ανήλικο τέκνο επιμένη στη διάπραξι σοβαρών σφαλμάτων και αρνήται να υποταχθή στη δοκιμασία που του επέβαλαν οι γονείς του, η εκκλησία θα ενεργήση για ν’ αποκοπή από την επικοινωνία το νεαρό παιδί, που επίμονα αμαρτάνει.

Αλλά δεν είναι ανάγκη να εγερθή ποτέ μια τέτοια πνευματικώς καταστρεπτική κατάστασις. Οι αρχές της Γραφής και οι προσπάθειες της εκκλησίας δεν αποβλέπουν στο να επεμβαίνη η εκκλησία στις οικογενειακές υποθέσεις, αλλά προς την κατεύθυνσι της ενισχύσεως των οικογενειακών δεσμών. Αν είσθε πατέρας, γιατί να μη διοργανώσετε τις υποθέσεις του οίκου σας τώρα για να δώσετε την απαιτουμένη προσοχή στην πνευματική ευημερία κάθε μέλους της οικογενείας, ώστε να είναι αυτά ισχυρά στην πίστι και να συμπεριφέρωνται με τρόπο που θα δοξάζη τον Θεό; Αν είσθε ένα νεαρό άτομο, γιατί να μη συνηθίσετε να πληροφορήτε τους γονείς σας γι’ αυτά που κάνετε, να ζητήτε τη συμβουλή τους κι έπειτα να υπακούετε σ’ αυτήν, όχι μόνο όταν αυτή σας είναι αρεστή, αλλά πάντοτε, διότι αυτό είναι «ευάρεστον εις τον Κύριον»; Μ’ αυτό τον τρόπο οι νέοι, οι γονείς των και η Χριστιανική εκκλησία θα διατηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο διαγωγής που θα παρακινήση και άλλους, επίσης, να δοξάσουν τον Θεό.​—1 Πέτρ. 2:12.