Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Είναι κατάλληλο αφιερωμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι πρέπει να είναι υποδειγματικοί στα ζητήματα ηθικής, να μιμούνται τις ακρότητες ενδύσεως και εμφανίσεως του κόσμου που ηθικώς βρίσκεται σε παρακμή;—Γ. Ρ., Η.Π.Α.
Όλοι έχομε τις προσωπικές μας προτιμήσεις και αντιπάθειες σχετικά με την αμφίεσι και την κόμμωσι, αλλά δεν είναι η προσωπική μας γνώμη για τέτοια πράγματα που θα φωτίση το δρόμο για τους άλλους· η Αγία Γραφή το κάνει αυτό. Λέγει στα εδάφια 1 Τιμόθεον 2:9, 10: «Ωσαύτως και αι γυναίκες με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην να στολίζωσιν εαυτάς, ουχί με πλέγματα, ή χρυσόν, ή μαργαρίτας, ή ενδυμασίαν πολυτελή· αλλά (το οποίον πρέπει εις γυναίκας επαγγελλομένας θεοσέβειαν), με έργα αγαθά.»
Σημειώστε ότι ο απόστολος Παύλος δεν δίνει πολλές λεπτομέρειες. Η Γραφή επιτρέπει μεγάλη ποικιλία, ώστε να μπορούμε να εκφράσωμε τις δικές μας προσωπικές προτιμήσεις στην ενδυμασία. Εν τούτοις, συνιστά στις Χριστιανές γυναίκες να είναι καθαρές, να ενδύωνται «με στολήν σεμνήν,» και οι περισσότερες γυναίκες που είναι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι παραδείγματα απ’ αυτή την άποψι. Λέγει, επίσης, ότι πρέπει να στολίζωνται «με αιδώ και σωφροσύνην.» Η ενδυμασία, που είναι σεμνή, δεν είναι δαπανηρή, ούτε απρεπής· δεν στενοχωρεί άλλους που παρατηρούν εκείνον που την φορεί. Αλλ’ όπως όλοι γνωρίζομε, πολλών τύπων φορέματα, με τα οποία ντύνονται οι γυναίκες σήμερα στον κόσμο, δεν είναι σεμνά· σχεδιάζονται για χτυπητή επίδειξι και για να κάνουν τη γυναίκα να φαίνεται σεξουαλικά ελκυστική. Και τα δύο στενοχωρούν και προξενούν αντιπάθεια στους παρατηρητάς που έχουν αγνή διάνοια.
Στα κοσμικά αγόρια, εξ άλλου, είναι αρεστόν να φορούν ωρισμένους τύπους ενδυμάτων που προκαλούν την προσοχή σ’ αυτά. Πρόκειται συνήθως για ενδυμασίες που η δημοσία γνώμη τις έχει συνδέσει με ομίλους που έχουν χαμηλά ήθη ή που περιφρονούν τον νόμο. Αλλ’ εφόσον οι αληθινοί Χριστιανοί ‘δεν συντρέχουν με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας,’ είναι σοφή ενέργεια αν αποφεύγουν οτιδήποτε στην ενδυμασία τους που θα έδειχνε ότι εξακολουθούν ν’ ανήκουν σ’ αυτούς τους παράξενους ομίλους.—1 Πέτρ. 4:4.
Φυσικά, όταν άτομα αρχίζουν να συνδέωνται με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, χρειάζεται χρόνος έως ότου οι Γραφικές αρχές κατευθύνουν πραγματικά τις σκέψεις τους σε όλα τα ζητήματα της ζωής. Ακόμη και μερικοί που είναι συνταυτισμένοι με την οργάνωσι πολλά χρόνια μπορεί να είναι απρόσεκτοι απ’ αυτή την άποψι. Αυτό είναι φανερό από το γεγονός ότι σχεδόν κάθε εβδομάδα η Εταιρία Σκοπιά λαμβάνει επιστολές από άτομα που σκανδαλίζονται με τα στενά, υπερβολικά αποκαλυπτικά ή προκλητικά ενδύματα που φορούν μερικά άτομα που παρευρίσκονται στις συναθροίσεις. Συνήθως εκείνοι που εκδηλώνουν την αντίθεσί τους είναι μάλλον νέοι στην αλήθεια, αν και όχι πάντοτε. Αλλά, είτε είναι νέοι στην αλήθεια είτε όχι, δεν θέλομε η προσωπική μας διαγωγή να τους σκανδαλίζη· έτσι δεν είναι; Αισθανόμεθα όπως ο απόστολος Παύλος, όταν έγραψε στην 1 Κορινθίους 10:23, 24: «Πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν συμφέρουσι· πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν οικοδομούσι. Μηδείς ας μη ζητή το εαυτού συμφέρον αλλ’ έκαστος τα του άλλου.» Για να μιλήσωμε γενικά, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι παραδείγματα στη σεμνότητά τους, αλλά δεν είναι καλό να γίνωμε απρόσεκτοι σ’ αυτό το ζήτημα.
Η Εταιρία Σκοπιά δεν πρόκειται να θεσπίση κανόνες γι’ αυτά τα ζητήματα. Οι προσωπικές προτιμήσεις ποικίλλουν και η Γραφή δεν περιορίζει ένα άτομο ώστε να μη μπορή να εκδηλωθή η προσωπικότης στην εκλογή της ενδυμασίας. Επί πλέον, οι τύποι της ενδυμασίας και ο τρόπος της κομμώσεως διαφέρουν πολύ από ένα μέρος του κόσμου σε άλλο. Εκείνο που είναι παραδεκτό σε μερικά μέρη θα ωδηγούσε ένα άτομο στη φυλακή σ’ ένα άλλο μέρος. Έτσι πρέπει να λάβωμε υπ’ όψιν τα τοπικά έθιμα, και συγχρόνως να είμεθα προσεκτικοί να μη ακολουθούμε το παράδειγμα εκείνων, των οποίων ο τρόπος της ενδυμασίας αντανακλά πράγματι τις ανήθικες σκέψεις των.
Όπως ακριβώς ο μαθητής Τιμόθεος έλαβε τη συμβουλή που διαβάσαμε για να τη χρησιμοποιήση ως απαραίτητη στη βοήθεια της εκκλησίας της Εφέσου, έτσι και σήμερα μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις, που ο επίσκοπος μιας εκκλησίας αντιλαμβάνεται ότι θα ήταν στοργικό να επισύρη την προσοχή μερικών σ’ εκείνο που η Γραφή έχει να πη για το ζήτημα. Αν παραστή τέτοια ανάγκη, θα το κάμη αυτό με φιλάγαθο τρόπο. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά τα προβλήματα είναι τέτοια που μπορούν να επιλύωνται από κάθε οικογένεια. Αντί να επικρίνωμε υπερβολικά το τι κάνουν οι άλλοι σ’ αυτό το ζήτημα, καλύτερα ας λάβωμε την απόφασι να τους προτρέπωμε να ακολουθούν τον ορθό δρόμο με το να δίνωμε εμείς οι ίδιοι ένα καλό παράδειγμα.—Ρωμ. 14:13.