Τι Τώρα Διακρίνει το Ευαγγέλιον που Πρέπει να Κηρυχθή
1, 2. (α) Ποιο πράγμα πολύ αμέσου σπουδαιότητος προσετέθη στ’ αγαθά νέα που εκήρυτταν ο Ιησούς και οι απόστολοί του; (β) Ύστερ, από την έξωσι του Σατανά ή Διαβόλου, πώς εξέφρασαν οι ουρανοί αυτή την προσθήκη στ’ αγαθά νέα;
ΑΠΟ τότε που έληξαν οι Καιροί των Εθνών το 1914, κάτι πολύ αμέσου σπουδαιότητος έχει προστεθή στο «ευαγγέλιον του Θεού,» που εκήρυττε ο Ιησούς Χριστός στη Μέση Ανατολή, κηρύττοντας σε όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις, όπως ακριβώς είπε σε μια περίπτωσι: «Και εις τας αλλάς πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος.» (Λουκ. 4:43· 8:1· 16:16) Μετά τον θάνατο και την ανάστασι και την ενδόξασί του στον ουρανό, οι απόστολοι και οι πιστοί μαθηταί του εκήρυτταν τ’ αγαθά νέα της ερχόμενης βασιλείας του Θεού. (Πράξ. 20:24, 25· 28:30, 31) Ποιο ζωτικό πράγμα προσετέθη τώρα στο ευαγγέλιον, ή τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού, που εκήρυτταν ο Ιησούς Χριστός και οι ζηλωταί απόστολοι του πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια; Το εξής, δηλαδή, η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Και ύστερ’ από τον πόλεμο που επακολούθησε στους αόρατους ουρανούς και την έξωσι του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του από τον ουρανό και το ρίξιμο του στη γη, αυτή η διακήρυξις εσαλπίσθη, για να προστεθή στ’ αγαθά νέα, όπως αναφέρεται στα εδάφια Αποκάλυψις 12:9-12:
2 «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. . . . Δια τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»
3. (α) Από πότε όλη αυτή η θαυμασία επιπρόσθετη πληροφορία υπήρξε ένα γεγονός; (β) Ποια, λοιπόν, είναι η «γενεά αύτη» στη διάρκεια της οποίας το ευαγγέλιον πρέπει να κηρυχθή πρώτον;
3 Τι χαρωπή προσθήκη η διεύρυνσις των αγαθών νέων που τώρα πρόκειται να κηρυχθούν! Τώρα έχει έλθει η νικηφόρος βασιλεία του Θεού μας μαζί με την εξουσία του Χριστού του, του Μεσσίου του! Όσον αφορά τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονάς του, αυτοί έχουν μόνο μια σύντομη περίοδο χρόνου ωσότου δεθούν και φυλακισθούν στην άβυσσο ύστερ’ από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα. Όλη αυτή η επιπρόσθετη θαυμασία πληροφορία υπήρξε αληθινή από το τέλος των «προσδιωρισμένων καιρών των εθνών» το 1914, και ιδιαιτέρως από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο έτος 1918. Δεν μπορούσε πριν από το τέλος των «προσδιορισμένων καιρών των εθνών» το φθινόπωρο του 1914 να κηρυχθή το ευαγγέλιον της νεογέννητης, εγκαθιδρυμένης ουρανίας βασιλείας του Θεού και του Μεσσίου του. Αυτό, λοιπόν, πρέπει να είναι το ευαγγέλιον που είπε ο Ιησούς Χριστός στην προφητεία του ότι έπρεπε να κηρυχθή πρώτον σ’ όλα τα έθνη. (Μάρκ. 13:10) Αυτή η γενεά της ανθρωπίνης κοινωνίας, η οποία έχει ιδεί και δοκιμάσει την πείρα των παγκοσμίων γεγονότων από το τέλος των Καιρών των Εθνών στο 1914—αυτή είναι η «γενεά,» η οποία δεν θα παρέλθη μέχρις ότου συμβούν όλα όσα προελέχθησαν, περιλαμβανομένου και του κηρύγματος του ευαγγελίου ή αγαθών νέων πρώτον σ’ όλα τα έθνη.
4. Από πότε εκπληρώνεται το εδάφιο Μάρκος 13:10, και πότε άρχισε να πραγματοποιήται αυτό;
4 Η προφητεία του Ιησού στο εδάφιο Μάρκος 13:10, «Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη,» δεν εξεπληρώθη στη διάρκεια των παρελθόντων δεκαεννέα αιώνων. Η προφητεία αυτή εκπληρώνεται μόνον από την εποχή της δευτέρας δεκαετίας του εικοστού μας αιώνος. Αυτό άρχισε να πραγματοποιήται από τον Διεθνή Σύλλογο των Σπουδαστών της Γραφής και την Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά από το τέλος της δευτέρας δεκαετίας του αιώνος μας. Στο τεύχος της 1 Ιουλίου 1920 του περιοδικού Η Σκοπιά και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού (στην Αγγλική) εδημοσιεύθη το άρθρον με τον τίτλο «Ευαγγέλιον της Βασιλείας,» το οποίον εβασίζετο επάνω στο θέμα του εδαφίου, «‘Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.’—Ματθαίος 24:14.» Στις τελευταίες έξη παραγράφους έλεγε:
5-7. Πώς το τεύχος εκείνο του περιοδικού Η Σκοπιά παρουσίασε την νέα κατανόησι του εδαφίου Ματθαίος 24:14;
5 «Πρέπει να σημειωθή ότι δεν λέγει ότι πρέπει να κηρυχθή το ευαγγέλιον το οποίον εκηρύχθη προς τους πράους σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του Ευαγγελικού αιώνος. Ποιο ευαγγέλιο μπορούσε λοιπόν να εννοή; Ευαγγέλιον σημαίνει αγαθά νέα. Τα αγαθά νέα εδώ αφορούν το τέλος της παλαιάς τάξεως πραγμάτων και την εγκαθίδρυσιν της βασιλείας του Μεσσίου. Σημαίνει ότι η σκοτεινή νύχτα της αμαρτίας και της θλίψεως παρέρχεται. Σημαίνει ότι η αυτοκρατορία του Σατανά πίπτει για να μη εγερθή ποτέ πλέον. Σημαίνει ότι ο ήλιος της δικαιοσύνης ανατέλλει ταχέως, και οι θεραπευτικές του ακτίνες εισχωρούν στο σκότος και απομακρύνουν ό,τι συσκοτίζει την αλήθεια και φέρουν στους ανθρώπους αυτό που θα τους ευλογήση, παρηγορήση, ενισχύση και ανυψώση. . . .
6 »Θα παρατηρήσετε ότι με την σειρά που αναφέρεται, αυτό το άγγελμα πρέπει να επιδοθή μεταξύ της εποχής του μεγάλου παγκοσμίου πολέμου και του καιρού της ‘μεγάλης θλίψεως’ που ανεφέρθη από τον Κύριο στα εδάφια Ματθαίος 24:21, 22. Αυτό το άγγελμα δεν θα μπορούσε να έχη επιδοθή πριν από την έναρξι του παγκοσμίου πολέμου. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι ο Κύριος ήθελε να εννοήσωμε ότι θα ήρχετο ένας καιρός οπότε η εκκλησία έπρεπε να διακηρύξη στον κόσμο ως μαρτυρία το ότι η παλαιά τάξις λήγει και συντόμως θα παρέλθη για πάντα. . . .
7 »Τι ευλογητό προνόμιο έχει τώρα η εκκλησία να είναι τα μέλη της πρέσβεις της βασιλείας του Κυρίου και να ενασχολούνται στην επίδοσι των αγαθών νέων.»—Σελίδες 199, 200.
8. (α) Τι επιβεβαιώνει την αληθινότητα αυτών των «αγαθών νέων» της Βασιλείας; (β) Ποιοι ήσαν άξιοι ν’ ακούσουν αυτά τα «αγαθά νέα,» και γιατί;
8 Από την εποχή της δημοσιεύσεως εκείνης της νέας, επικαίρου κατανοήσεως των προφητικών λόγων του Ιησού Χριστού, ολοένα περισσότερη απόδειξις συνεσωρεύθη στα παγκόσμια γεγονότα και τις συνθήκες και στην πείρα των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής για ν’ αποδείξη ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είχε πράγματι γεννηθή στους ουρανούς στον ωρισμένο καιρό το 1914 και ότι «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σημαίνει τη νωπή, τελείως νέα πληροφορία η οποία ομιλεί για την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού. Καμμιά είδησις της ημέρας δεν θα μπορούσε να την υπερβή σε πραγματική αγαθωσύνη. Γι’ αυτό, όλος ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους άξιζε ν’ ακούση αυτά τ’ αγαθά νέα, «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.» (Ματθ. 24:14) Και σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό, όλος ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους πρέπει να το ακούση. «Πρέπει . . . να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη,» είπε.—Μάρκ. 13:10.
«ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ»
9, 10. (α) Τι έγινε σε υπακοή σ’ εκείνη την προφητική εντολή; (β) Πώς επεξετάθη αυτό το έργο από τα μέσα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου;
9 Σε υπακοή στην προφητική εντολή προς τους μαθητάς του Ιησού, κατεβλήθη ειλικρινής προσπάθεια για να γίνη το κήρυγμα σ’ όλα τα έθνη.
10 Στο μέσον του πολέμου το έτος 1943, οπότε είχε ανοίξει η Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ για την εκπαίδευσι ιεραποστόλων από τους μάρτυρας του Ιεχωβά (γνωστούς προηγουμένως ως Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής), υπήρχαν πενήντα τέσσερες χώρες από τις οποίες η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας ελάμβανε εκθέσεις για το κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας.’ Περισσότερα νέα πολιτικά έθνη εγεννήθησαν στη γη, και σήμερα η οργάνωσις Ηνωμένων Εθνών έχει 119 έθνη μέλη, στα οποία περιλαμβάνονται το Πακιστάν, η Βούρμα, η Ινδονησία, η Ιορδανία, το Ισραήλ, η Ζάμπια, η Μαλάουι, η Γκάνα και άλλα. Αλλά στο τέλος του έτους 1967, οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναφέρουν έργο κηρύγματος από 197 χώρες, στις οποίες κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.» Αυτό σημαίνει κήρυγμα ακόμη και πίσω από το Κομμουνιστικό Σιδηρούν Παραπέτασμα και κάτω από Φασιστικές δικτατορίες και με θρησκευτικό διωγμό, εθνικισμό και μιλιταρισμό.
11. (α) Γιατί είναι κατάλληλο να καταβάλλεται προσπάθεια να φθάσωμε όλα τα έθνη με το «ευαγγέλιον»; (β) Τι μπορεί να λεχθή για την εκπλήρωσι του εδαφίου Μάρκος 13:10;
11 Καθ’ όσον υπάρχει ακόμη χρόνος, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αποφασισμένοι και καταβάλλουν ειλικρινείς και θαρραλέες προσπάθειες για να εισχωρήσουν σε όλες τις άλλες χώρες με «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.» Ο Ιησούς Χριστός δεν απέκλεισε κανένα έθνος από το ν’ ακούση τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού· είπε «εις πάντα τα έθνη.» Είναι ορθό και κατάλληλο, επομένως, να προσπαθήσουν να φθάσουν σ’ όλα τα έθνη, ολοένα περισσότερα από αυτά καθώς επιτρέπουν ο χρόνος και οι ευκαιρίες. Αλλά, λόγω του αριθμού των εθνών και χωρών που έχουν ήδη ακούσει να κηρύττωνται τα αγαθά νέα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ποιος μπορεί τώρα να πη ότι δεν εκπληρώνεται στην εποχή μας η προφητεία του Ιησού Χριστού, ή ότι δεν πλησιάζει γοργά στο κορύφωμα της εκπληρώσεώς της; Κανένα έντιμο, πληροφορημένο άτομο δεν μπορεί να πη ότι δεν συμβαίνει αυτό!
12. (α) Αυτό το κήρυγμα των «αγαθών νέων» σε τόσο πολλές χώρες είναι μέρος ποιας αποδείξεως; (β) Σε ποιο τμήμα της θλίψεως πρόκειται να φθάσωμε συντόμως;
12 Αυτό το ίδιο το κήρυγμα από τους πιστούς ακολούθους του Χριστού ήδη σε 197 χώρες και κράτη είναι ένα εξέχον μέρος του «σημείου» που αποδεικνύει ότι ζούμε στον ‘έσχατον καιρόν,’ οπότε πρόκειται να εκπληρωθούν όλα όσα προελέχθησαν από τον Ιησού. (Δαν. 12:1-4) Κινούμεθα με αμετάκλητο τρόπο προς το τέλος αυτού του ‘εσχάτου καιρού’ για «πάντα τα έθνη.» Η παγκοσμία δυσφορία, της οποίας είχαμε μία ‘αρχή ωδίνων’ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τα επακόλουθά του, λιμούς, επιδημίες, σεισμούς, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την εξάπλωσι της ανομίας και της βίας, πρόκειται συντόμως να φθάση στο τέλος των θλίψεων. Αυτή θα είναι θλίψις σε κλίμακα και έντασι που δεν είδε ποτέ προηγουμένως το ανθρώπινο γένος και δεν πρόκειται ποτέ να ιδή πάλι. Πριν από αυτήν «πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη.»
«ΠΡΩΤΟΝ»—ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙ;
13. Τι περιλαμβάνεται στη λέξι, «πρώτον,» και γιατί τώρα;
13 Μια πολύ επείγουσα ανάγκη ενυπάρχει σ’ αυτή την λέξι «πρώτον.» Γιατί; Διότι από το τέλος των Καιρών το 1914 και από την υιοθέτησι της Κοινωνίας των Εθνών και αργότερα των Ηνωμένων Εθνών για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια αντί να δεχθούν ειρηνικά την βασιλεία του Θεού, «πάντα τα έθνη» βαδίζουν προς τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλ. 16:13-17.
14. (α) Ποια ειδοποίησις πρέπει να επιδοθή στα έθνη; (β) Ποιος περιώρισε τον χρόνο γι’ αυτό, και γιατί πρέπει να γίνη προτού αυτός ενεργήση;
14 Σύμφωνα με τον κανονικό τρόπο που ακολουθούσε ο Θεός στην πολιτεία του με τα αρχαία έθνη στα Βιβλικά χρόνια, πρέπει να επιδοθή ειδοποίησις στα έθνη του κόσμου για τον επερχόμενο πόλεμο και για τη βεβαία καταστροφή των εις χείρας του κεχρισμένου Εκτελεστού του Θεού, του Ιησού Χριστού. Επομένως, τα αγαθά νέα πρέπει να κηρυχθούν σε όλα τα έθνη. Τα έθνη οφείλουν ν’ αντιμετωπίσουν το γεγονός της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, της δικαιωματικής κυβερνήσεως για τη διακυβέρνησι όλης της γης. Τα έθνη πρέπει να μάθουν εκ των προτέρων όχι μόνο για την επερχομένη καταστροφή, αλλά, επίσης, και για τη διεύθυνσι από την οποία έρχεται και για το μέσον δια του οποίου έρχεται η αιωνία καταστροφή επάνω σε όλα τα πολιτικά έθνη στον Αρμαγεδδώνα. Ο καιρός για την επίδοσι αυτής της ειδοποιήσεως είναι περιορισμένος από τον Μέγαν Χρονομέτρη, τον Ιεχωβά Θεό, και αυτό το γεγονός καθιστά το έργο της επιδόσεως της ειδοποιήσεως πολύ επείγον. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν θα ενεργήση προτού το έργον αυτό γίνη «πρώτον.» Δεν θ’ αφήση ακάλυπτον τον εαυτό του να κατηγορηθή ότι επωφελείται με ακατάλληλο τρόπο έναντι των εχθρών του.
15. (α) Πώς γνωρίζομε αν τα «αγαθά νέα» είναι αγαθά για όλους τους ανθρώπους; (β) Προς όφελος τίνων, λοιπόν, πρέπει να κηρυχθή τα «ευαγγέλιον» πρώτον;
15 Το άγγελμα της Μεσσιανικής βασιλείας δεν σημαίνει «ευαγγέλιον» ή «αγαθά νέα» για όλους τους ανθρώπους στη γη. Γι’ αυτούς, οι οποίοι αρνούνται τη βασιλεία του Θεού, το άγγελμα που κηρύττουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι αγαθά νέα. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι πολλοί δεν το θεωρούν σοβαρό ή προσπαθούν να το αγνοήσουν, ενώ άλλοι εναντιώνονται σ’ αυτό και το κακοπαριστάνουν. Αν κατέχουν πολιτικές θέσεις με εξουσία, προσπαθούν να καταπνίξουν το άγγελμα για να εμποδίσουν εκείνους που θα επιθυμούσαν να το ακούσουν. Στους ανθρώπους που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες κυβερνήσεις και οι οποίοι θλίβονται για τις παγκόσμιες συνθήκες από ηθική, θρησκευτική, κοινωνική και πολιτική άποψι, το άγγελμα της εγκαθιδρυμένης Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού είναι τα αγαθά νέα που επιθυμούσαν διακαώς. Αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι ωφελούνται από το κήρυγμα των αγαθών νέων. Τα δέχονται, ενεργούν σε αρμονία με αυτά και διαμένουν σε μια ευνοημένη θέσι για να διαφύγουν από τη βεβαία καταστροφή, η οποία θα επέλθη στους εναντιουμένους στη Βασιλεία. Για το αιώνιο καλό αυτών των ανθρώπων που έχουν τάσι να δεχθούν το άγγελμα ως αγαθά νέα πρέπει να κηρυχθή το άγγελμα της Βασιλείας πρώτον, ώστε να μπορέσουν να ενεργήσουν τώρα για ν’ αποφύγουν την καταστροφή.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
16. Τι είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να γίνη όσον αφορά τα «αγαθά νέα,» κι εν τούτοις τι δεν πρέπει να νομίσωμε;
16 Εν τούτοις, παρετηρήσατε ότι ο Ιησούς Χριστός είπε ότι «πρέπει . . . να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη»; Δεν είπε ότι ‘πρέπει να διδαχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη.’ Ποια είναι η διαφορά; Ή τι σημασία έχει; Αυτή η λέξις «κηρυχθή» δεν πρέπει κατ’ ανάγκην να μας φέρη στο νου ένα ιερέα ή κληρικό, ο οποίος με επαγγελματικά ενδύματα ανεβαίνει στον άμβωνα μιας εκκλησίας για να εκφωνήση στο εκκλησίασμα μια θρησκευτική ομιλία. Γιατί όχι;
17. (α) Στο εξεταζόμενο εδάφιο, τι σημαίνει βασικώς η λέξις «κηρυχθή»; (β) Τι δεν θα έκαναν κατ’ ανάγκην οι κήρυκες;
17 Το ρήμα κηρύττω, το οποίον συναντάται πολλές φορές στις θεόπνευστες Ελληνικές Χριστιανικές Γραφές, σημαίνει βασικώς «διακηρύσσω ως κήρυξ· είμαι ένας κήρυξ, εκτελώ υπηρεσίαν ως ένας κήρυξ· είμαι ένας διαγγελεύς· καλώ μέσω κήρυκος· διακηρύσσω (ως ένας κατακτητής).» Το σχετικό ουσιαστικό είναι κήρυξ και σημαίνει «ένα δημόσιον διαγγελέα· απεσταλμένον· διαλαλητήν (ο οποίος έκαμε δημοσία διακήρυξι και διετήρησε την τάξι σε συνελεύσεις, κλπ.).» Ένα άλλο σχετικό ουσιαστικό είναι κήρυγμα, που σημαίνει «εκείνο το οποίον διαλαλείται από ένα κήρυκα· διακήρυξι· αγγελία (νίκης σε αθλητικά παιχνίδια)· εντολή· κλήτευσι.» Έτσι δεν είναι ακατάλληλο το ότι Η Νέα Αγγλική Βίβλος, του 1961, λέγει στο εδάφιο Μάρκος 13:10: «Αλλά πριν από το τέλος πρέπει να διακηρυχθή το Ευαγγέλιον προς όλα τα Έθνη.» (Επίσης ΜΡΓ· ΜΙΡ) Αυτό σημαίνει ότι οι διαγγελείς θα ενεργούσαν ως κήρυκες. Δεν θα ενεργούσαν κατ’ ανάγκην ως διδάσκαλοι, διεξάγοντας Γραφικές μελέτες.
18. Έτσι στο εδάφιο Μάρκος 13:10 τι επροφήτευσε ο Ιησούς ότι έπρεπε να γίνη;
18 Έτσι ο Ιησούς επροφήτευσε ότι, ύστερ’ από την εγκαθίδρυσι της Μεσσιανικής βασιλείας, τα αγαθά νέα θα εκηρύσσοντο, θα εξηγγέλλοντο, θα διεκηρύσσοντο, και μ’ αυτόν τον τρόπο θα εδίδετο ειδοποίησις σ’ όλα τα έθνη. Τουλάχιστον, τα αγαθά νέα θα εκηρύσσοντο, και ας επρόσεχε και ας τα εδέχετο όποιος ήθελε, ή ας έκλεινε τα ώτα του και ας τ’ απέρριπτε όποιος ήθελε. Τουλάχιστον σ’ όλα τα έθνη θα εδίδετο η μαρτυρία. Ποτέ δεν θα έπρεπε να μπορέσουν να πουν ότι τα «αγαθά νέα» ποτέ δεν έφθασαν ως αυτούς σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν» πριν από τον Αρμαγεδδώνα.
19. Ώστε γιατί είπε στο εδάφιο Ματθαίος 24:14, θέλει κηρυχθή «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας»;
19 Γι’ αυτό η δήλωσις στο εδάφιο Ματθαίος 24:14, το οποίο αντιστοιχεί με το εδάφιο Μάρκος 13:10, λέγει: «Θέλει κηρυχθή [ή, εξαγγελθή, διακηρυχθή δημοσία] τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» «Τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας θέλει διακηρυχθή δημοσία εις όλην την γην ως μαρτυρία εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (ΝΑΒ) Ο Ιησούς Χριστός, αποβλέποντας στη δική μας εποχή, απέφυγε να προφητεύση ότι η αναγγελία, δημοσία διακήρυξις ή το κήρυγμα αυτών των αγαθών νέων της βασιλείας σ’ όλα τα έθνη έπρεπε να γίνη για τη μεταστροφή των στην Χριστιανοσύνη, ώστε να ταχθούν όλα τα έθνη στο πλευρό της βασιλείας του Θεού.
20. (α) Τι μπορεί να λεχθή για μια παγκόσμιο μεταστροφή ως αποτέλεσμα του κηρύγματος από τους κληρικούς και από τους μάρτυρας του Ιεχωβά; (β) Τι, λοιπόν, επρόκειτο να είναι ένα αξιοσημείωτο μέρος του «σημείου» σχετικά με το «τέλος»;
20 Το κήρυγμα, που έχει γίνει από όλο τον θρησκευτικό κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» επί δεκαέξη και πλέον αιώνες, δεν κατέληξε σε παγκόσμιο μεταστροφή, ούτε έδωσε στον λαό ορθή κατανόησι της βασιλείας του Θεού. Το κήρυγμα του ευαγγελίου της εγκαθιδρυμένης τώρα βασιλείας του Θεού, όπως γίνεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά από το 1919, δεν κατέληξε σε παγκόσμιο μεταστροφή, ούτε και ανέμεναν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ότι θα συμβή αυτό. Επί πλέον, ο Ιησούς Χριστός δεν επροφήτευσε ότι η παγκόσμιος μεταστροφή στη Χριστιανοσύνη με το κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ θ’ αποτελούσε ένα εξέχον μέρος του «σημείου,» το οποίον θα έδειχνε ότι το πλήρες τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων θα ήρχετο εντός αυτής της γενεάς. Επροφήτευσε ότι η επίδοσις της μαρτυρίας για την εγκαθιδρυμένη Μεσσιανική βασιλεία θα ήταν ένα αξιοσημείωτο μέρος του «σημείου» του «τέλους» που προσεγγίζει γοργά.
21. Επειδή αυτά θα ήσαν τα μόνα «αγαθά νέα,» πώς θα ήθελαν να τα χειρισθούν οι κήρυκες;
21 Επειδή αυτά ήσαν τα μόνα αγαθά νέα της εποχής, εκείνοι οι οποίοι εξαγγέλλουν ή διακηρύσσουν ή κηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας θα ήθελαν να κάνουν μετόχους όσο το δυνατόν περισσοτέρους άλλους, «εις πάντα τα έθνη,» και τουλάχιστον για μερικούς ανθρώπους αυτό θα ήρχετο ως «αγαθά νέα.»
22, 23. (α) Ποιο άλλο πληροφοριακό έργο προείπε ο Ιησούς και αντιστοίχως τι έκαμε ο ίδιος; Προτού αφήση τους αποστόλους του στη γη, ποιο έργο αυτού του είδους διέταξε να γίνη;
22 Τα δημόσια αρχεία βεβαιώνουν το γεγονός ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά όχι μόνο αναγγέλλουν δημοσία, εξαγγέλλουν, κηρύττουν ως μαρτυρία, αλλά ότι, επίσης, διδάσκουν όλους εκείνους οι οποίοι δέχονται το άγγελμα της Βασιλείας ως αγαθά νέα. Αυτή η διδασκαλία ήταν, επίσης, ένα έργο που προείπε ο Ιησούς, μολονότι αυτός δεν το ωνόμασε ρητώς στην προφητεία του για το «τέλος του συστήματος πραγμάτων.» (Ματθ. 24:3 έως 25:46, ΜΝΚ) Αμέσως μετά τη διατύπωσι αυτής της προφητείας, αναφέρεται, «τας δε ημέρας εδίδασκεν εν τω ιερώ· τας δε νύκτας εξερχόμενος διενυκτέρευεν εις το όρος το ονομαζόμενον Ελαιών.» (Λουκ. 21:37) Τον ωνόμαζαν συχνά Διδάσκαλον, και πολύ από τον χρόνο του αφιέρωνε στη διδασκαλία. (Ματθ. 8:19· Μάρκ. 4:38· Λουκ. 9:38· Ιωάν. 13:13, 14) Και εδίδασκε και εκήρυττε. (Ματθ. 4:23) Ύστερ, από δύο εβδομάδες ή βραδύτερον αφότου είχε εκφέρει την προφητεία του για το «τέλος του συστήματος πραγμάτων,» εμφανίσθηκε στους μαθητάς του σ’ ένα όρος στην επαρχία της Γαλιλαίας κι έδωσε εντολές για ένα μελλοντικό έργο διδασκαλίας, λέγοντας:
23 «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].»—Ματθ. 28:18-20.
24. Πώς το έργο ενός διδασκάλου διαφέρει από το έργο ενός κήρυκος;
24 Ένας ο οποίος διδάσκει διαφέρει από ένα κήρυκα, ο οποίος απλώς αναγγέλλει ή εξαγγέλλει ή διακηρύττει. Ένας διδάσκαλος διδάσκει, εξηγεί, παρουσιάζει τα πράγματα μ’ επιχειρήματα και προσφέρει αποδείξεις, όπως ακριβώς σημαίνει η λέξις «διδάσκω.» Έτσι το να διδάσκη ένας σημαίνει να κάνη αυτά τα πράγματα, χρησιμοποιώντας, επίσης, το άγγελμα που έχει κηρυχθή. Αυτό το έργο διδασκαλίας έχει ως σκοπό, όχι απλώς μια επίδοσι μαρτυρίας όπως στην περίπτωσι ενός κήρυκος ή διαγγελέως, αλλά μάλλον το να κάμη μαθητάς και κατόπιν, ύστερ’ από το βάπτισμα αυτών των μαθητών του Ιησού Χριστού, να τους βοηθήση να παραμείνουν μαθηταί του ή μαθητευόμενοι.
25. (α) Γιατί αυτό το έργο διδασκαλίας ήταν κάτι κανονικό; (β) Γιατί αυτό το έργο διδασκαλίας πρέπει να συνεχισθή;
25 Δια μέσου των αιώνων από τις ημέρες του Ιησού και των αποστόλων του η μαθήτευσις συνεχίσθη ως αυτή την «συντέλειαν του συστήματος πραγμάτων» κι έτσι είναι απλώς κάτι το κανονικό. Για να εξακολουθούν να μαθητεύωνται άνθρωποι προτού καταστραφή η θρησκευτική Βαβυλών η Μεγάλη (περιλαμβανομένης και της αντιτυπικής Ιερουσαλήμ, του «Χριστιανικού κόσμου») και γίνη στον Αρμαγεδδώνα ο ‘πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,’ το έργο Χριστιανικής διδασκαλίας με την Αγία Γραφή πρέπει να προχωρή. Σ’ αυτό το εκπαιδευτικό έργο, στη διάρκεια του παρελθόντος υπηρεσιακού έτους 1967, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν σε ιδιωτικούς χώρους, κάθε εβδομάδα, 867.009 Γραφικές μελέτες με άτομα.
26. (α) Γιατί το κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ υπήρξε ένα καταπληκτικό χαρακτηριστικό του έργου της εποχής μας; (β) Πώς θα βρη διεκδίκησι η προφητεία του Ιησού στο εδάφιο Μάρκος 13:10, και ποιοι είναι ευτυχείς σήμερα;
26 Εξ άλλου, το κήρυγμα, η διακήρυξις, η αναγγελία και η γνωστοποίησις ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ είναι ένα καταπληκτικό χαρακτηριστικό αυτού του εικοστού αιώνος μόνο, εφόσον η εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού δια του Μεσσίου του υπήρξε ένα ένδοξο γεγονός μόνο αφότου έληξαν οι Καιροί των Εθνών το 1914. Αυτό το ευαγγέλιον που εμπνέει ελπίδα πρέπει να κηρυχθή «πρώτον,» «προ του τέλους» (ΝΑΒ, ΜΑΜ, ΜΜ)· εκηρύχθη από τους μάρτυρας του Ιεχωβά ως τώρα με αυξανόμενη έκτασι και έντασι, και θα εξακολουθήση να κηρύσσεται από αυτούς ως το τέλος, για την διεκδίκησι της προφητείας του Ιησού. Το τέλος, που αυτό το κήρυγμα της Βασιλείας αποτελεί μια αξιόπιστη ένδειξι της προσεγγίσεώς του, θα έλθη συντόμως. Είσθε ευτυχείς όλοι σεις, οι οποίοι, πριν από τότε, συμμετέχετε στο κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου!