Ευγνώμων Διότι Είμαι ένας Μάρτυς του Ιεχωβά
ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά έλαβε την κατωτέρω επιστολή, η οποία ομιλεί μόνη της.
«Αγαπητοί Αδελφοί,
«Θέλησα απλώς να σας γράψω για να σας πω πόσο ευτυχής είμαι που είμαι ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Είμαι τόσο ευγνώμων στους γονείς μου διότι μ’ εδίδαξαν την αλήθεια. Είμαι ηλικίας δεκαπέντε ετών και πηγαίνω στο γυμνάσιο. Μερικές φορές δεν φαίνεται εύκολο να διακρατήση ένας ακεραιότητα στην ηλικία μου, διότι είναι φυσικό να θέλη να γίνεται δεκτός από τους άλλους. Αλλά είμαι τόσο ικανοποιημένος όταν βλέπω την αντίθεσι μεταξύ αυτού του συστήματος πραγμάτων και των μαρτύρων του Ιεχωβά. Και με κάνει ευτυχή το ότι παρέμεινα μακριά από τις κακές επιδράσεις αυτού του συστήματος πραγμάτων.
«Μερικές φορές στη διάρκεια της μελέτης στην αίθουσα του σχολείου παρατηρώ τους άλλους μαθητάς. Έχουν, οι περισσότεροι, ένα χαμένο ύφος στο πρόσωπο. Μπορείτε να τους παρατηρήσετε ότι είναι απογοητευμένοι και αβέβαιοι για το μέλλον.
«Χθες σ’ ένα μάθημα ομιλίας μάς ανετέθη να προσπαθήσωμε ο καθένας να πείση την τάξι για κάτι. Ένας μαθητής μίλησε, για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Τρεις φίλοι του είχαν σκοτωθή προσφάτως εκεί. Ήταν τόσο λυπημένος γι’ αυτό. Είπε, ‘Αν κάποιος δεν κάμη κάτι για την κατάστασι στην οποία βρίσκεται αυτός ο κόσμος, ποιος γνωρίζει τι μπορεί, να συμβή;’ Όλοι οι μαθηταί φοβούνται το μέλλον διότι δεν έχουν καμμιά ελπίδα. Εσκεπτόμουν μέσα μου πόσο ευγνώμων πρέπει, να είμαι διότι είμαι ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Τη Δευτέρα θα είναι η σειρά μου να μιλήσω. Θα προσπάθησω να τους αποδείξω ότι ο Θεός ζη. Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η αντίδρασίς των. Θα τους μιλήσω για την ελπίδα που προσφέρει η Γραφή. Αλλά το θέλουν;
«Πριν από λίγο καιρό ήλθε να με βρη μια μαθήτρια και με ρώτησε αν πίστευα στον Θεό. Της είπα Ναι και άρχισα να εξηγώ το γιατί. Μου λέγει ‘Καλά! Καλά! Ήθελα απλώς να μάθω αν πιστεύης σ’ αυτόν ή όχι.’ Αργότερα διεπίστωσα ότι έκανε μια έρευνα.
«Κάποια άλλη φορά άρχισα συζήτησι για την εξέλιξι με μια συμμαθήτριά μου στην τάξι. Αυτή επίστευε σοβαρά στην εξέλιξι και τίποτε από όσα της έλεγα δεν μπορούσε πραγματικά να την κάμψη. Την έκαμα να σκεφθή, όμως, και είμαι ευτυχής γι’ αυτό.
«Έφθασα να πιστεύω ότι δεν θέλουν να πιστεύουν στον Θεό. Η θρησκεία σε οποιαδήποτε μορφή είναι αντικείμενο ειρωνείας γι’ αυτούς. Μια μαθήτρια μου είπε, ‘Ο φίλος μου είναι Καθολικός, Εγώ είμαι Διαμαρτυρομένη, αλλά και οι δύο είμεθα αθεϊσταί.’
«Οι μισοί από τους μαθητάς εδώ είναι τοξικομανείς. Σχεδόν όλοι των είναι αλκοολικοί. Νομίζω πώς εγώ είμαι ο μόνος στο σχολείο που δεν καπνίζω. Η πόλις αυτή είναι, επίσης, περιοχή με πολύ καλές κατοικίες.
«Αυτό το σύστημα πραγμάτων ζητεί κάτι. Δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό, και δεν μπορούν να το βρουν. Είναι ανικανοποίητοι με τις συνθήκες του κόσμου, αλλά δεν γνωρίζουν πώς να τις βελτιώσουν.
«Βλέποντας τη διαφθορά του κόσμου, είμαι υπερήφανος και ευγνώμων που μπορώ να λέγω ότι δεν αποτελώ μέρος του, και ότι είμαι μάρτυς του Ιεχωβά.»
Ο Ιησούς είπε σαφώς ότι οι ακόλουθοί του δεν θα ήσαν «εκ του κόσμου,» ότι θα παρέμεναν ως διαχωρισμένοι και διακεκριμένοι από αυτόν επειδή ζουν με ευσεβείς αρχές. (Ιωάν. 15:19) Αποτελούν ένα λαό μ’ ένα σκοπό στη ζωή· η ελπίδα των είναι σταθερά ριζωμένη στην υπόσχεσι του Θεού για ένα δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων. (2 Πέτρ. 3:11-13) Συμβαίνει αυτό και με σας;