Θ’ Απολαύση Κάποτε το Ανθρώπινο Γένος μια Παραδεισιακή Γη;

Είναι σκοπός του Θεού ν’ απολαύση το ανθρώπινο γένος αιώνια ζωή σ’ ένα επίγειο παράδεισο; Διαθέτει η γη αρκετό χώρο για να φιλοξενήση όλους;

ΟΤΑΝ οραματίζεσθε ένα παράδεισο, τι βλέπετε; Μήπως οι οφθαλμοί της διανοίας σας φαντάζονται ένα εξαίσιο κήπο ή ένα πάρκο; Μήπως βλέπετε πολύχρωμα άνθη, θάμνους, καλά διατηρημένες πρασιές, πηγές και ήρεμες καθαρές δεξαμενές; Μήπως, επίσης, οραματίζεστε καταρρακτώδεις υδατοπτώσεις, ορμητικούς χειμάρρους, καταπράσινα λιβάδια περιφραγμένα με πυργοειδή δένδρα, κι ένα ευχάριστον αέρα γεμάτον από το άρωμα των πυκνών δασών και το κελάδημα των πουλιών; Θα επιθυμούσατε να ζήτε σ’ ένα τέτοιο παράδεισο, ελεύθεροι από τις ανησυχίες και τις απειλές αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων;

Πόσα άτομα ποθούν ένα τέτοιο περιβάλλον! Πράγματι, πόσο αναψυκτική είναι η ωραιότης και η γαλήνη ενός τέτοιου κήπου ή πάρκου! Αλλά για να την απολαμβάνη ένας στο πλήρες έχει ανάγκη ιδεώδους υγείας. Θα ζήση ποτέ το ανθρώπινο γένος σ’ ένα επίγειο παράδεισο, και θα έχη την υγεία και το σφρίγος να τον απολαμβάνη στο πλήρες;

Αν η εισαγωγή και λειτουργία μιας παραδεισιακής γης εξηρτάτο από τις προσπάθειες των ανθρώπων, αυτό δεν θα εγίνετο ποτέ. Διότι με την πάροδο κάθε χρόνου, ολοένα περισσότεροι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να ζουν σε άσχημες φτωχογειτονιές των πόλεων. Άλλοι είναι υποχρεωμένοι ν’ αγωνισθούν ν’ αποκτήσουν τα μέσα της υπάρξεώς των από μια γη η οποία έχει διαβρωθή κι έχει χάσει τη ζωτικότητα της από κακή χρήσι. Και αντί οι άνθρωποι ν’ απολαμβάνουν ιδεώδη υγεία, γηράσκουν και αρρωσταίνουν παρά τις προσπάθειες της ιατρικής επιστήμης να μεταμοσχεύση μέσα τους νέα όργανα, ή με κάποιο άλλο τρόπο ν’ αποκαταστήση την υγεία. Πόσο καταφανές είναι ότι η πραγματική απάντησις στις ανάγκες του ανθρωπίνου γένους δεν βρίσκεται μέσα στα όρια των ανθρωπίνων δυνάμεων!

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το ανθρώπινο γένος δεν θ’ απολαύση ποτέ μια παραδεισιακή γη. Διότι, μολονότι ο άνθρωπος είναι ανίκανος να την πραγματοποιήση, ο Παντοκράτωρ Θεός είναι ικανός να εισαγάγη αυτές ακριβώς τις συνθήκες τις οποίες ποθεί κάθε φυσιολογικό άτομο. Αλλά είναι αυτό που έχει σκοπό να κάμη ο Θεός; Ήταν αυτός ο αρχικός του σκοπός, όταν εδημιούργησε τον άνθρωπο;

Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, αποκαλύπτει ότι ο Ιεχωβά Θεός αρχικώς εδημιούργησε ένα ωραίον κήπο ή πάρκο, και ότι έθεσε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος σ’ αυτόν τον επίγειο παράδεισο. (Γεν. 2:7-9, 15-18) Τι ευχάριστη κατοικία! Πόσο ευτυχισμένο μπορούσε να είναι το ζεύγος μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, και τι τέρψις θα ήταν ν’ αναθρέψουν τα τέκνα των εκεί! Αλλά ήταν, άρά γε, σκοπός του Θεού να γεννήσουν ο Αδάμ και η Εύα τέκνα μέσα σ’ αυτόν τον ωραίο παράδεισο, που ωνομάζετο κήπος της Εδέμ;

Ναι, διότι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού λέγει: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.»—Γεν. 1:28.

Από αυτό είναι σαφές ότι ήταν σκοπός του Θεού ν’ αναπαράγουν το γένος των ο Αδάμ και η Εύα και, καθώς η οικογένεια των θα μεγάλωνε, να κυριεύσουν ή να καλλιεργήσουν τη γη, ακόμη και πέραν από τα όρια του Εδεμικού παραδείσου των. Μολονότι ο Αδάμ και η Εύα παρήγαγαν τέκνα, δεν εγέννησαν τέκνα σε τελειότητα μέσα στον παράδεισο της Εδέμ όπως ήταν ο σκοπός του Θεού. Ούτε αυτοί ή τα τέκνα των ‘εκυρίευσαν’ την γη, για να την φέρουν σε μια κατάστασι παραδεισιακής ωραιότητος σε παγγήινη έκτασι. Και ούτε ήσκησαν κατάλληλη εξουσία επάνω στα κατώτερα ζώα όπως ήταν σκοπός του Θεού. Αντιθέτως, εστράφησαν προς την αμαρτία. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά διακηρύττει: «Ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» (Ησ. 55:11) Έτσι μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο σκοπός του Θεού να γίνη η γη παράδεισος πρόκειται ακόμη να εκπληρωθή.

Αυτό θ’ απαιτήση την εκρίζωσι των πονηρών από τη γη, και αυτό ακριβώς είναι εκείνο που ο Θεός υπόσχεται ότι θα κάμη στο προσεχές μέλλον. Αλλά «οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 37:29· Παροιμ. 2:21, 22) Ώστε θα υπάρξουν άνθρωποι που θα επιζήσουν—άτομα τα οποία είναι αφωσιωμένα στον Ιεχωβά Θεό και τα οποία ασκούν πίστι στην απολυτρωτική θυσία του Υιού του Ιησού Χριστού. Επίσης, ο Θεός θ’ αναστήση τους νεκρούς. Στο δίκαιο νέο του σύστημα θα έχουν την ευκαιρία ν’ αποδείξουν ότι είναι άξιοι της ευνοίας του Θεού για να λάβουν αιώνιο ζωή.—Πράξ. 24:15· Ιωάν. 5:28, 29.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΕΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Η ΓΗ;

Εν τούτοις, κάποιος μπορεί να πη: Αλλά, αν τα δισεκατομμύρια των νεκρών αναστηθούν, δεν θα υπάρξη χώρος για όλους αυτούς! Οι άνθρωποι θα λιμοκτονούν διότι η γη δεν θα μπορή να παράγη αρκετά τρόφιμα για να τους θρέψη όλους.» Είναι αλήθεια αυτό; Πόσοι άνθρωποι έχουν ζήσει επάνω στη γη; Πόσο πληθυσμό μπορεί να συντηρήση η γη; Σύμφωνα με τη Βιβλική χρονολογία το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος εδημιουργήθη από τον Θεό λιγώτερο από 6.000 χρόνια πριν. Απαιτήθηκε χρόνος για ν’ αναπτυχθή η ανθρωπίνη οικογένεια. Είναι ενδιαφέρον ότι ο πασίγνωστος επιστήμων Σερ Τζούλιαν Χάξλεϋ έκαμε το εξής σχόλιο: «Στην αυγή του πολιτισμού, δηλαδή πριν από 5.000 χρόνια, ο πληθυσμός του κόσμου δεν μπορεί να αριθμούσε περισσότερο από 20 εκατομμύρια.»a Ακόμη και την εποχή που ο Χριστός περπάτησε στη γη, υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός της γης ήταν μόνο 250 εκατομμύρια περίπου, μολονότι Η Εγκυκλοπαιδεία του Παγκοσμίου Βιβλίου (1966) κάνει τον χαμηλό υπολογισμό των 133 εκατομμυρίων. Συμφωνούν ότι ο πληθυσμός του κόσμου ήταν σχετικώς μικρός τα παλαιά χρόνια.

Σχετικά με αυτό, ο Δρ. Άλμπερτ Α. Έλντερ, ως πρόεδρος της Εταιρίας Αμερικανών Χημικών, έκαμε μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Σε μια διάλεξι που έκαμε ενώπιον του 138ου εθνικού συνεδρίου της εταιρίας αυτής τον Σεπτέμβριο του 1960, είπε: «Χρειάσθηκαν 5000 και πλέον χρόνια της ανθρωπίνης ιστορίας ως το 1820 περίπου για να φθάση ο πληθυσμός του κόσμου το 1,1 δισεκατομμύριο. Μέσα στον αιώνα που επακολούθησε, ο πληθυσμός εδιπλασιάσθη. Τώρα, βρίσκεται στα 2,8 δισεκατομμύρια και θα μπορούσε να φθάση τα 3 δισεκατομμύρια στις αρχές της δεκαετηρίδος από το 1960. Έτσι, σε διάστημα ολιγώτερο από 50 χρόνια επήλθε μια αύξησις του πληθυσμού που ισοδυναμεί με την αύξησι που επήλθε στη διάρκεια των πρώτων 50 αιώνων.»

Βάσει αυτής της πληροφορίας, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ανθρώπων που έζησαν κάποτε στη γη δεν είναι πολύ μεγάλος. Παραδείγματος χάριν, τον Μάιο του 1966 ένας ομιλητής είπε. στο 76ο ετήσιο συνέδριο της Φαρμακευτικής Εταιρίας της Πολιτείας Φλώριδας: «Υπολογίζεται τώρα ότι 25 τοις εκατό όλων των ανθρώπων που έζησαν κάποτε ζουν σήμερα.»b

Με τον παρόντα παγκόσμιο πληθυσμό των 3,5 δισεκατομμυρίων περίπου, αυτός ο υπολογισμός θα εσήμαινε ότι σ’ όλη τη διάρκεια της ανθρωπίνης ιστορίας θα υπήρξε ένα σύνολο πληθυσμού μόνο 14 δισεκατομμυρίων περίπου ανθρώπων. Αλλά και αν ακόμη γίνη ένας πιο γενναιόδωρος υπολογισμός και διπλασιασθούν τα 14 δισεκατομμύρια, πάλι δεν είναι ένας τρομακτικός αριθμός. Η γη διαθέτει 57 εκατομμύρια και πλέον τετραγωνικά μίλια εδαφικής εκτάσεως, και ακόμη και με τον πελώριο πληθυσμό των 24 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, θα υπάρξουν έξη και πλέον στρέμματα γης για κάθε άτομο.

Ένας κύριος λόγος, για τον οποίο υπάρχει σήμερα το πρόβλημα της παραγωγής αρκετών τροφίμων, είναι ότι μεγάλες εκτάσεις γης είναι ακατάλληλες για καλλιέργεια. Πράγματι μόνο 7,7 τοις εκατό της εδαφικής εκτάσεως της γης λέγουν ότι καλλιεργείται σήμερα, και η παραγωγή μεγάλου μέρους αυτής της εκτάσεως είναι πολύ πτωχή. Αλλά σκεφθήτε με πόση αφθονία θα μπορούσε να παράγη η γη κάτω από ιδεώδεις συνθήκες και με την ευλογία του Θεού. (Δευτ. 28:12· Ψαλμ. 67:6) Πόσο εύκολα θα μπορούσε να συντηρήση ένα πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, περιλαμβανομένων και των αναστημένων νεκρών, ακόμη και αν αυτοί φθάσουν τα δέκα ή είκοσι δισεκατομμύρια ή και περισσότερα!

Το περιοδικό Νιουσγουήκ της 23ης Ιουλίου 1962, σχολιάζοντας τη δυναμικότητα της γης να διαθρέψη ένα πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, λέγει: «Ο Δρ. Τζαίημς Μπόννερ από το Κάλτετς υπολογίζει ότι ο κόσμος μπορεί να συντηρήση 50 δισεκατομμύρια ανθρώπους—δεκαεπτά φορές τον σημερινό της πληθυσμό—ενώ ένας άλλος επιστήμων από το Κάλτετς, ο Χάρρισον Μπράουν, λέγει ότι ‘μπορεί ακόμη να φαντασθή τα μέσα συντηρήσεως 100 δισεκατομμυρίων’.»

Χωρίς αμφιβολία, η γη μπορεί να συντηρήση άνετα όλους εκείνους τους οποίους κατά το έλεος του θ’ αναστήση ο Ιεχωβά Θεός σ’ ένα αποκαταστημένον επίγειο παράδεισο. Αλλά πότε θα λάβη χώραν αυτή η ανάστασις των νεκρών; Πώς η γη θα περιέλθη σε κατάστασι παραδεισιακής ωραιότητας;

ΣΥΝΤΟΜΑ Θ’ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑΚΗ ΓΗ

Οι Βιβλικές προφητείες αλάνθαστα προσδιορίζουν την εποχή μας ως τις ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του συστήματος πραγμάτων. (2 Τιμ. 3:1-5· Ματθ. 24:3-14) Σύντομα τώρα, στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» που κοινώς ονομάζεται Αρμαγεδδών, «οι . . . ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης.» (Αποκάλ. 16:14, 16· Παροιμ. 2:22) Όταν απομακρυνθή ολόκληρος ο κόσμος αυτών των ανθρώπων, οι πραείς, οι δίκαιοι, θα παραμείνουν στη γη και θα ευφραίνωνται πράγματι με την αφθονία της ειρήνης. Η Γραφή εξηγεί: «Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:17.

Αυτοί που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος και πράττουν το θέλημα του Θεού έχουν ένα ένδοξο μέλλον ενώπιον των. Σ’ αυτούς εφαρμόζονται τα λόγια του θεοπνεύστου Βιβλικού ψαλμού: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 37:29) Αυτοί θα έχουν το ένδοξο προνόμιο να εξωραΐσουν τη γη, να την ετοιμάσουν ώστε ολόκληρη η γη να μοιάζη ως ένας υπέροχος κήπος ή πάρκο. Σ’ αυτόν τον επίγειο παράδεισο θα έχουν, επίσης, το προνόμιο να υποδεχθούν τελικά τις χιλιάδες εκατομμυρίων των αναστημένων νεκρών, περιλαμβανομένου και του κακούργου ο οποίος πέθανε παραπλεύρως του Ιησού, και στον οποίο αυτός υπεσχέθη: «Θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.»—Λουκ. 23:43.

Τι θαυμάσιο μέλλον πρόκειται ν’ απολαύση συντόμως το ανθρώπινο γένος! Η βεβαία υπόσχεσις σχετικά με όλους εκείνους οι οποίοι θα κατοικήσουν στην παραδεισιακή γη είναι: «Αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:3, 4) Για να επιζήσετε από τον Αρμαγεδδώνα και ν’ απολαύσετε αυτές τις ευλογίες, είναι ζωτικό να μάθετε τώρα ποιο είναι το θέλημα του Θεού και να το πράττετε.

[Υποσημειώσεις]