Σοφή Χρησιμοποίησις του Εναπομένοντος Χρόνου

1. Ποια ψευδή γνώμη έχουν πολλοί σήμερα;

ΠΟΛΛΟΙ σ’ αυτόν τον κόσμο, ιδιαιτέρως επιστήμονες, εκπαιδευταί και πολιτικοί ηγέται, παραδέχονται την άποψι ότι ο άνθρωπος βρίσκεται στη γη από εκατομμυρίων ετών. Πιστεύουν ότι έχει φθάσει στην παρούσα κατάστασί του αναπτύξεως με τη λειτουργία της εξελίξεως, και ότι αυτή η λειτουργία θα εξακολουθή στο απεριόριστο μέλλον. Γι’ αυτό πιστεύουν ότι ο άνθρωπος έχει απεριόριστες ευκαιρίες και χρόνο για να κάμη να επιτύχουν τα σχέδια του. Αλλά ο Χριστιανός δεν εξαπατάται από αυτή τη Σατανική διδασκαλία. Ο πρώτιστος αντίπαλος του Θεού θα ήθελε να πιστεύσουν όλοι οι άνθρωποι ότι δεν υπάρχει ωρισμένος χρόνος για το κάθε τι, ακόμη και για τους σκοπούς του Θεού. Αλλά ο Χριστιανός, με το να έχη πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό και στον Λόγο του, γνωρίζει ότι ο άνθρωπος δεν έχει ένα αόριστο μέλλον σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Αντιλαμβάνεται πού ευρισκόμεθα στο ρεύμα του χρόνου, και ότι οι κρίσεις του Θεού εναντίον αυτού του συστήματος πραγμάτων πρόκειται να εκτελεσθούν συντόμως.

2, 3. (α) Τι μπορεί να λεχθή για πολλές χρονολογίες που δίνουν οι κοσμικοί ιστορικοί; (β) Ποιος είναι ο πιο ασφαλής οδηγός σ’ αυτά τα ζητήματα;

² Με ακριβή γνώσι του Ιεχωβά και των σκοπών του, ο Χριστιανός απορρίπτει τις θεωρίες των ανθρώπων. Αυτό περιλαμβάνει τις θεωρίες των ιστορικών, οι οποίοι δεν πιστεύουν στην Αγία Γραφή, αλλά οι οποίοι καθορίζουν φανταστικές χρονολογίες σε γεγονότα της ιστορίας του ανθρώπου. Σχετικά με την αναξιοπιστία αυτών των χρονολογιών το βιβλίο Το Μυστικόν των Χετταίων, υπό Κ. Γ. Σήραμ, στο κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο «Η Επιστήμη των ιστορικών Χρονολογήσεων,» λέγει:

«Σ’ οποιονδήποτε, που προσεγγίζει την μελέτη της αρχαίας ιστορίας για πρώτη φορά, πρέπει να κάμη εντύπωσι ο θετικός τρόπος με τον οποίο οι σύγχρονοι ιστορικοί χρονολογούν γεγονότα, που έλαβαν χώραν πριν από χιλιάδες χρόνια. Στην πορεία της περαιτέρω μελέτης αυτή η έκπληξις, αν όχι τίποτε άλλο, θ’ αυξήση. Διότι, καθώς εξετάζομε τις πηγές της αρχαίας ιστορίας, βλέπομε πόσο ανεπαρκή, ανακριβή, ή τελείως ψευδή, ήσαν τα υπομνήματα ακόμη και στον καιρό που εγράφησαν για πρώτη φορά. Και εφόσον ήσαν αρχικώς, πτωχά, είναι ακόμη πιο πτωχά, όταν φθάνουν ως εμάς: μισοκατεστραμμένα από το δόντι του χρόνου ή από την απροσεξία και τον τραχύ χειρισμό των ανθρώπων.

«Είναι γεγονός ότι, όσο περισσότερο παρακολουθούμε τις μελέτες μας, τόσο ολιγωτέρα εντύπωσι μας κάνουν οι χρονολογίες, οι οποίες αρχικώς μας εγέμιζαν με θαυμασμό. Αρχίζομε ν’ αναγνωρίζωμε τον σκελετό της χρονολογικής ιστορίας ως αυτό που ακριβώς είναι—μια καθαρώς υποθετική οικοδομή, η οποία βρίσκεται κάτω από την απειλή να διαχωρισθή σε κάθε άρθρωσι. Κυρτωμένη και παραπαίουσα, μας δίνει μια εικόνα μιας παραδόξως αυθαιρέτου ιστορίας, ενώ ταυτοχρόνως το ένστικτο μας μάς λέγει ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί πρέπει να είχαν κάποια λογική και οργανική ανάπτυξι. Όταν φθάσωμε σ’ αυτό το σημείο των μελετών μας αρχίζομε ν’ αμφιβάλλωμε για την κάθε μεμονωμένη χρονολογία!

«Ιδού ένα παράδειγμα της αναξιοπιστίας της χρονολογίας: οι ερευνηταί, οι οποίοι μοχθούσαν επί ένα αιώνα αναγκάσθηκαν να μεταθέσουν την χρονολογία της ενοποιήσεως της Αιγύπτου από τον Βασιλέα Μένη, ο οποίος εγκαθίδρυσε την πρώτη Αιγυπτιακή δυναστεία, από το έτος 5867 π.Χ. στο 1200 π.Χ. Και αυτή ακόμη η τελευταία χρονολογία, η οποία θεωρείται η πραγματική έναρξις της Αιγυπτιακής ιστορίας, δεν έχει ακόμη διαπιστωθή με πλήρη βεβαιότητα. . . .

«Αλλά καθώς προχωρούμε ακόμη πιο βαθιά στο θέμα, ο σεβασμός μας για τα επιτεύγματα του ιστορικού έργου επανέρχεται. Μαθαίνομε ότι οι επιστήμονες ήσαν προσεκτικοί στο να κάνουν διάκρισι μεταξύ ‘βεβαιωμένων’ και ‘υποθετικών’ χρονολογιών. Και ανακαλύπτομε ότι ο χρονολογικός σκελετός της αρχαίας ιστορίας στηρίζεται τουλάχιστον επάνω σε λίγα σταθερά σημεία. Μερικές βασικές χρονολογίες, γύρω από τις οποίες συγκεντρώνονται άλλες χρονολογίες, μπορούν να προσδιορισθούν σχεδόν χωρίς λάθος. Είναι ‘βεβαιωμένες’.»

³ Επομένως, έξω από τον χρονολογικό πίνακα της Αγίας Γραφής, πολλές χρονολογίες που έχουν καθορισθή από ιστορικούς είναι αναξιόπιστες. Μόνο μερικές ‘βεβαιωμένες,’ ή απόλυτες, χρονολογίες, όπως το 539 π.Χ., μπορούν να γίνουν δεκτές ως βέβαιες. Οι Χριστιανοί, μ’ εμπιστοσύνη στον Λόγο του Ιεχωβά, γνωρίζουν ότι η εσωτερική απόδειξις της Βίβλου είναι ο πιο ασφαλής οδηγός σ’ αυτά τα ζητήματα. Αυτό μας βοηθεί να προσδιορίσουμε με μεγάλη ακρίβεια πού ευρισκόμεθα στο ρεύμα του χρόνου, ιδιαιτέρως σχετικά με την εβδόμη περίοδο χρόνου, ή «ημέρα,» που αναφέρεται στη Γένεσι.—Γεν. 2:2, 3.

Η ΕΒΔΟΜΗ ΗΜΕΡΑ

4. Πότε δημιουργήθηκαν ο Αδάμ και η Εύα;

⁴ Σύμφωνα με την αξιόπιστη Βιβλική χρονολογία ο Αδάμ εδημιουργήθη το έτος 4026 π.Χ., πιθανόν το φθινόπωρο του έτους εκείνου, στο τέλος της έκτης ημέρας της δημιουργίας. Κατόπιν ο Θεός έφερε τα ζώα στον άνθρωπο για να τα ονομάση. Εν τούτοις, για τον Αδάμ, το βιβλίον της Γενέσεως αναφέρει τα εξής λόγια του Ιεχωβά: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος.» (Γεν. 2:18) Ο Αδάμ θ’ αντελήφθη την μονήρη κατάστασί του πολύ γρήγορα, πιθανόν σε λίγες μόνο μέρες ή σε λίγες εβδομάδες, θ’ αντελήφθη ότι είχε ανάγκη από ένα άλλο γήινο πλάσμα με το οποίο να μπορή να επικοινωνή, να μοιράζεται τις πείρες του, και τη ζωή του. Ούτε και η εκ μέρους του ονομασία των ζώων θ’ απήτησε ένα αδικαιολογήτως μακρό χρονικό διάστημα. Τα βασικά είδη ζώων μπορούσαν να είχαν ονομασθή σχετικώς γρήγορα, διότι όταν τα βασικά αυτά είδη ελήφθησαν μέσα στην κιβωτό στην εποχή του Νώε, αυτά δεν ήσαν εκατομμύρια ζώων, αλλά πιθανόν μόνο μερικές εκατοντάδες βασικών ειδών. Έτσι, η εκ μέρους του Αδάμ ονομασία των ζώων και η διαπίστωσις που έκαμε για τον εαυτό του ότι είχε ανάγκη ενός ομοίου με αυτόν συντρόφου θ’ απήτησαν μόνο ένα βραχύ χρόνο μετά τη δημιουργία του. Εφόσον ήταν, επίσης, σκοπός του Ιεχωβά να πληθυνθή ο άνθρωπος και να γεμίση την γη, είναι λογικό ότι θα δημιουργούσε την Εύα λίγο ύστερ’ από τον Αδάμ, ίσως μόλις λίγες εβδομάδες ή μήνες αργότερα το ίδιο έτος, 4026 π.Χ. Ύστερ’ από τη δημιουργία της, επακολούθησε αμέσως η ημέρα αναπαύσεως του Θεού, η εβδόμη περίοδος.

5. Πώς μπορούμε να υπολογίσωμε που βρισκόμεθα στο ρεύμα του χρόνο»;;

⁵ Επόμενως, η εβδόμη ημέρα του Θεού και το χρονικό διάστημα που βρίσκεται ο άνθρωπος στη γη βαδίζουν προφανώς παραλλήλως. Για να υπολογίσωμε πού βρίσκεται ο άνθρωπος στο ρεύμα του χρόνου σχετικά με την εβδόμη ημέρα του Θεού που αποτελείται από 7.000 έτη, είναι ανάγκη να καθορίσωμε πόσος καιρός παρήλθε από το έτος της δημιουργίας του Αδάμ και της Εύας το 4026 π.Χ. Από το φθινόπωρο του έτους εκείνου ως το φθινόπωρο του έτους 1 π.Χ., ήσαν 4.025 έτη. Από το φθινόπωρο του έτους 1 π.Χ. ως το φθινόπωρο του έτους 1. μ.Χ. είναι ένα έτος (δεν υπήρχε έτος μηδέν). Από το φθινόπωρο του έτους 1 μ.Χ. ως τα φθινόπωρο του έτους 1967 έχομε ένα σύνολο από 1.966 έτη. Όταν προσθέσουμε 4.025 και 1 και 1.966, έχομε ένα άθροισμα από 5.992 έτη από του φθινοπώρου του 4026 π.Χ. ως το φθινόπωρο του 1967. Έτσι, υπολείπονται οκτώ χρόνια για να συμπληρωθούν 6.000 χρόνια της εβδόμης ημέρας. Οκτώ έτη από το φθινόπωρο του 1967 μας φέρνουν ως το φθινόπωρο του 1975, συμπληρώνοντας 6.000 χρόνια στην εβδόμη ημέρα του Θεού, την ημέρα αναπαύσεως του.

6, 7. (α) Με τι μπορεί να παραβληβή η χιλιετής βασιλεία του Χριστού; Γιατί; (β) Τι γεμίζει με προσδοκίες τους δούλους του Ιεχωβά τώρα;

⁶ Ύστερ’ από 6.000 χρόνια αθλιότητος, μόχθου, στενοχώριας, ασθενείας και θανάτου κάτω από τη διακυβέρνησι του Σατανά, το ανθρώπινο γένος βρίσκεται πράγματι σε φοβερή ανάγκη ανακουφίσεως, αναπαύσεως. Η εβδόμη ημέρα της Ιουδαϊκής εβδομάδος, το σάββατον, εξεικόνιζε καλά την τελική χιλιετή διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστόν όταν το ανθρώπινο γένος θ’ ανορθωθή από 6.000 ετών αμαρτία και θάνατο. (Αποκάλ. 20:6) Επομένως, όταν οι Χριστιανοί διαπιστώνουν από τον χρονολογικό πίνακα του Θεού ότι πλησιάζει το τέλος των 6.000 ετών της ανθρωπίνης ιστορίας, αυτό τους γεμίζει με προσδοκίες. Ιδιαιτέρως αληθεύει αυτό διότι το μεγάλο σημείο των ‘εσχάτων ημερών’ βρίσκεται σε πορεία εκπληρώσεως από τον καιρό της ενάρξεως του ‘εσχάτου καιρού’ το 1914. Και όπως είπε ο Ιησούς, «δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» (Ματθ. 24:34) Μερικοί από τη γενεά, η οποία διέκρινε την αρχή του καιρού του τέλους το 1914, θα ζουν ακόμη στη γη για να παραστούν μάρτυρες του τέλους αυτού του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων στη μάχη του Αρμαγεδδώνος—Αποκάλ. 16:14, 16.

⁷ Το προσεχές μέλλον είναι βέβαιο ότι θα είναι πλήρες από κορυφωτικά γεγονότα, διότι αυτό το παλαιό σύστημα πλησιάζει στο πλήρες τέλος του. Μέσα σε λίγα έτη το πολύ, τα τελικά μέρη της Βιβλικής προφητείας, σχετικά με αυτές τις ‘έσχατες ημέρες,’ θα εκπληρωθούν, με αποτέλεσμα την απελευθέρωσι του ανθρωπίνου γένους που θα επιζήση στην ένδοξη χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Τι δύσκολες ημέρες, αλλά, ταυτοχρόνως, τι μεγάλες ημέρες βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας!

8. Μπορεί οποιοσδήποτε να πη με βεβαιότητα πότε θα έλθη η μάχη του Αρμαγεδδώνος;

⁸ Μήπως αυτό σημαίνει ότι το έτος 1975 θα φέρη τη μάχη του Αρμαγεδδώνος; Κανένας δεν μπορεί να πη με βεβαιότητα τι θα φέρη οποιοδήποτε ιδιαίτερο έτος. Ο Ιησούς είπε: «Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς γινώσκει.» (Μάρκ. 13:32) Είναι αρκετό για τους δούλους του Θεού να γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι, γι’ αυτό το σύστημα υπό τον Σατανά, ο καιρός παρέρχεται γοργά. Πόσο ανόητο θα ήταν ένα άτομο να μην είναι άγρυπνο και προσεκτικό στον περιωρισμένο χρόνο που απομένει, στα γεγονότα που θα λάβουν συντόμως χώρα και θα συγκλονίσουν τη γη, και στην ανάγκη του να κατεργάζεται τη σωτηρία του!

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

9. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίον μπορεί να καθορισθή η αξία του χρόνου;

⁹ Όταν γνωρίζουμε τον χρονολογικό πίνακα του Θεού, τότε το πού ιστάμεθα στο ρεύμα του χρόνου είναι ένα πράγμα· αλλά η χρησιμοποίησις του διαθεσίμου χρόνου είναι ένα άλλο πράγμα. Αν η κατανόησις του χρόνου είναι πολύτιμη, η σοφή χρησιμοποίησίς του είναι ακόμη πιο πολύτιμη. Ο χρόνος θεωρείται τόσο πολύτιμος ώστε μερικοί λέγουν «ο χρόνος είναι χρήμα.» Είναι κάτι που έχει αξία, και είναι πολύτιμο, ένα είδος που εκτιμάται. Ένας τρόπος να καθορίσωμε την αξία του χρόνου είναι ο τρόπος που υπολογίζεται συχνά η αξία ενός εμπορεύματος—με την προσφορά και τη ζήτησι. Παραδείγματος χάριν, την εποχή, που η ταχυδρομική υπηρεσία στις Ηνωμένες Πολιτείες διεξήγετο με ιππήλατες ταχυδρομικές άμαξες, εστοίχιζε πολλά δολλάρια να στείλετε ένα γράμμα που τώρα μπορείτε να στείλετε με μόνο έξη σεντς. Γιατί αυτή η διαφορά; Διότι τον παλαιό καιρό υπήρχαν πολύ λίγοι αμαξηλάται γι’ αυτή την υπηρεσία. Η προσφορά ήταν πολύ περιωρισμένη, αλλά η ζήτησις της υπηρεσίας των ήταν μεγάλη, γι’ αυτό ήσαν πολύτιμοι. Αλλά σήμερα η προσφορά μέσων μεταφοράς του ταχυδρομείου είναι πολύ πιο μεγάλη, κι επομένως όχι τόσο δαπανηρή,

10, 11. Γιατί, ο χρόνος είναι τόσο πολύτιμος σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων;

¹⁰ Με τον κανόνα της προσφοράς και ζητήσεως, λοιπόν, πώς πρέπει να υπολογίζεται ο χρόνος; Είναι η προσφορά χρόνου για τους ανθρώπους σ’ αυτό το σύστημα περιωρισμένη; Ναι. Είναι η ζήτησις για περισσότερο χρόνο, και για εκτεταμένο χρονικό όριο, μεγάλη; Οπωσδήποτε! Για ατελείς ανθρώπους, οι οποίοι υπόκεινται σε θάνατο, η προσφορά χρόνου είναι πολύ περιωρισμένη, αλλά η ζήτησίς του είναι μεγάλη. Ώστε ο χρόνος είναι εξαιρετικά πολύτιμος. Με τις καλύτερες συνθήκες, το μήκος της ανθρωπίνης ζωής είναι εβδομήντα ή ογδόντα περίπου χρόνια. Ελάχιστοι ζουν λίγο περισσότερο. Αλλά είναι πολύ, πολύ μικρότερο σε πολλά μέρη όπου η ασθένεια, η κακή διατροφή ή η βία το συντομεύουν. Ακόμη και των υγιών ανθρώπων καθώς γηράσκουν, η δύναμις ελαττώνεται, έτσι ώστε δεν μπορούν να κάμουν σε μια δεδομένη ποσότητα χρόνου τόσα όσα μπορούσαν να κάμουν πριν. Τελικά, θα έλθη η ημέρα, οπότε δεν θα μπορούν να κάμουν απολύτως τίποτε, διότι ο θάνατος θα τους απαιτήση ως θύματα. Γι’ αυτό το εδάφιο Εκκλησιαστής 12:1 συμβουλεύει: «Και ενθυμού τον Πλάστην σου εν ταις ημέραις της νεότητός σου· πριν έλθωσιν αι κακαί ημέραι, και φθάσωσι τα έτη εις τα οποία θέλεις ειπεί, Δεν έχω ευχαρίστησιν εις αυτά.»

¹¹ Από οποιαδήποτε άποψι και αν ιδούμε το ζήτημα, είτε νέοι είτε ηλικιωμένοι, ο χρόνος μας είναι πολύτιμος. Αυτό αληθεύει ιδιαιτέρως για τους αληθινούς λάτρεις του Ιεχωβά. Πόσο συχνά ακούμε εκείνους οι οποίοι είναι πολυάσχολοι στη διακονία της διακηρύξεως των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού να λέγουν: «Δεν υπάρχει καθόλου αρκετός χρόνος σε μια μέρα!» Ναι, υπάρχει μεγάλη ζήτησις χρόνου παντού. Είναι ακόμη πιο πολύτιμος από το χρήμα, διότι, αν το χρήμα χαθή, μπορεί ν’ αναπληρωθή, αλλά ο χαμένος καιρός δεν αναπληρώνεται. Έχει χαθή για πάντα.

12. Ιδιαιτέρως αν ληφθή υπ’ όψιν ποιο γεγονός είναι ο χρόνος πολύτιμος;

¹² Ο απόστολος Παύλος απέδιδε μεγάλη αξία στον χρόνο. Όταν έγραψε στους Χριστιανούς στην Έφεσο είπε: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.» (Εφεσ. 5:15, 16) Ο Παύλος έλεγε στους Εφεσίους να δίνουν την πρώτη θέσι στη ζωή των στα σπουδαιότερα πράγματα, ακόμη και αν αυτό στοιχίζει κάτι, ακόμη και αν θα στοιχίση τον χρόνο άλλων επιδιώξεων. Τώρα, αν αυτό αλήθευε στην εποχή του Παύλου, πόσο περισσότερο αληθεύει στην εποχή μας! Με το να μετρούμε και να υπολογίζωμε τον χρόνο, γνωρίζομε ότι ζούμε στα τελευταία χρόνια αυτού του συστήματος πραγμάτων. Καταρρέει μπροστά στα ίδια τα μάτια μας στο ένα όργιο της βίας και του εγκλήματος μετά το άλλο. Κάθε λεπτό, κάθε ημέρα, κάθε έτος προχωρεί αλάνθαστα προς το καταστρεπτικό του τέλος. Δεν υπάρχει πορεία προς τα οπίσω γι’ αυτό το σύστημα. Πόσο αληθεύει, λοιπόν, για την εποχή μας, αυτό που ο Παύλος έγραψε στο εδάφιο 1 Κορινθίους 7:29: «Λέγω δε τούτο, αδελφοί, ότι ο επίλοιπος καιρός είναι σύντομος.» Είναι ειδικά σύντομος στην εποχή μας, διότι πλησιάζομε στο τέλος των 6.000 ετών της ανθρωπίνης ιστορίας.

13. Ποια είναι η κατάστασις του Σατανά, σχετικά με τον χρόνο;

¹³ Ο Σατανάς ή Διάβολος γνωρίζει, επίσης, ότι ο εναπομένων χρόνος είναι πολύ σύντομος. Το εδάφιο Αποκάλυψις 12:12 λέγει: «Κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» Ο Σατανάς ή Διάβολος έχει ένα πραγματικό πρόβλημα που περιλαμβάνει τον χρόνο. Του εναπομένει πολύ λίγος. Τι δεν θα έδινε για να έχη περισσότερο χρόνο να επεξεργασθή τους εξευτελιστικούς του σκοπούς! Αλλά δεν μπορεί, κι έτσι μαίνεται. Μπορείτε να είσθε βέβαιος ότι θα χρησιμοποιήση τον εναπομένοντα χρόνο για τη μεγαλύτερη ωφέλεια του στο να εναντιώνεται στον Θεό και στους δούλους του στη γη. «Και ώργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού.»—Αποκάλ. 12:17.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΝ ΣΟΦΑ

14. Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σοφά τον χρόνο σήμερα;

¹⁴ Οι καιροί μας είναι «καιροί κακοί,» διότι είναι οι ‘έσχατες ημέρες.’ (2 Τιμ. 3:1) «Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.» (2 Τιμ. 3:13) Ασφαλώς, οι Χριστιανοί θέλουν να χρησιμοποιούν σοφά τον εναπομένοντα χρόνο των σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, για τον ορθό σκοπό, ώστε να μη υπερνικηθούν από αυτούς τους ‘κακούς καιρούς’ που οφείλονται σε μηχανορραφίες και επιθέσεις του Σατανά. Αλλά πώς μπορούμε να το πράξωμε αυτό; Ένας τρόπος είναι με το να μη σπαταλούμε τον χρόνο σε ανωφελείς επιδιώξεις. Αυτό θα το πράξωμε αν, κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακολουθούμε την ηγεσία του Ιεχωβά μέσω της ορατής του οργανώσεως στη γη σήμερα. Μέσω της ορατής του διατάξεως λαμβάνομε συμβουλή για το πώς να χρησιμοποιούμε καλύτερα τον χρόνο μας. Προμηθεύονται συναθροίσεις για να λαμβάνωμε πνευματική ανόρθωσι, Υπάρχει, επίσης, ωφέλιμη, ενθαρρυντική δραστηριότης με το κήρυγμα των αληθειών τις οποίες μαθαίνομε σε άλλους.—Ματθ. 24:45-47.

15. Γιατί ένα πρόγραμμα Χριστιανικής δράσεως αποτελεί προστασία;

¹⁵ Είναι αλήθεια ότι πολύς χρόνος μας καταναλίσκεται σε προετοιμασία, μετάβασι στις συναθροίσεις και στη διακονία. Πράγματι, ένα τέτοιο πρόγραμμα φαίνεται ως να αφήνη λίγο χρόνο για άλλες ασχολίες. Αλλά νομίζετε ότι αυτό είναι ατύχημα; Μήπως δεν γνωρίζει ο Ιεχωβά τι είναι το καλύτερο για τον λαό του σ’ αυτές τις πολύ σκοτεινές και κρίσιμες ημέρες; Εκτός του πρωτίστου σκοπού της εκπαιδεύσεώς μας στους σκοπούς και τις απαιτήσεις του Ιεχωβά για να μπορούμε να πράττωμε το θέλημα του, η κατανάλωσις του χρόνου μας σε συναθροίσεις και στη διακονία σημαίνει ότι οι δούλοι του Θεού πράττουν το ορθό και δεν θα ενεργήσουν εσφαλμένα σε μια άλλη περίπτωσι! Όσο περισσότερο χρόνο δαπανούν εργαζόμενοι μαζί με την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά, τόσο ολιγώτερος χρόνος θα παραμένη για ανάμιξι σε δυσχέρειες. Ναι, οι διευθετήσεις που έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά τώρα είναι ασφαλώς μια πηγή μεγάλης προστασίας. «Το όνομά του Ιεχωβά είναι πύργος οχυρός· ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία.»—Παροιμ. 18:10, ΜΝΚ.

16, 17. Ποια είναι η κατάλληλη άποψις της αναπαύσεως και της αναψυχής;

¹⁶ Το να κάνωμε σοφή χρήσι τού εναπομένοντος χρόνου δεν σημαίνει ότι δεν θ’ απολαμβάνωμε ανάπαυσι ή αναψυχή. Αυτό είναι κατάλληλο, αλλά το είδος της αναψυχής που εκλέγομε και ο χρόνος που δαπανούμε γι’ αυτήν πρέπει να βρίσκωνται σε ισορροπία με τις Χριστιανικές μας υποχρεώσεις. Πράγματι, όλοι θα θέλαμε να έχωμε περισσότερο χρόνο για ν’ απολαμβάνωμε τα δημιουργήματα του Ιεχωβά καθώς και άλλες μορφές αναψυχής, και ως ένα βαθμό μπορούμε να το πράξωμε τώρα. Αλλά η πραγματική αγαλλίασις θα έλθη στο νέο σύστημα του Ιεχωβά όπου θα υπάρχη πραγματική και αιωνία απόλαυσις όλων όσα επρομήθευσε και θα προμηθεύση ακόμη ο Ιεχωβά. Αλλά όταν ένα πλοίο βυθίζεται, οι σκέψεις ενός πρέπει περισσότερο να συγκεντρώνονται στην επιβίωσι παρά στην αναψυχή ή την ανάπαυσι. Αυτό το παλαιό σύστημα βυθίζεται μέσα στη δυσπιστία, την ανηθικότητα και την κατάπτωσι. Σύντομα θα βυθισθή πλήρως και θα εξαφανισθή από την όρασι όταν θα δεχθή το θανατηφόρο πλήγμα του από τον πρώτιστο ουράνιο εκτελεστή του Ιεχωβά, τον Χριστόν Ιησούν. Γι’ αυτό το πρώτιστο ενδιαφέρον των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν φόβο Θεού τώρα, είναι να κάμουν το θέλημα του Ιεχωβά και να εργασθούν για την επιβίωσί των.

¹⁷ Εκείνοι, οι οποίοι έχουν ήδη αποχωρισθή από αυτό το θνήσκον παλαιό σύστημα, μπορούν να παρομοιασθούν με αυτούς οι οποίοι έχουν επιτυχώς εγκαταλείψει ένα βυθιζόμενο πλοίο και βρίσκονται μέσα σε μια σωσίβιο λέμβο. Οι σκέψεις των πρέπει να είναι συγκεντρωμένες στο να φθάσουν σε μια ασφαλή ακτή άσχετα με την απαιτουμένη προσπάθεια. Οι δούλοι του Ιεχωβά βρίσκονται σ’ ένα μέρος επιβιώσεως, ένα μέρος όπου μπορούν να μάθουν για την αιώνια ζωή σ’ ένα δίκαιο νέο σύστημα. Αλλά υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι θέλουν, επίσης, να επιζήσουν. Και αυτοί, επίσης, έχουν ανάγκη να γνωρίσουν το θέλημα και τις υποσχέσεις του Ιεχωβά. Έχουν ανάγκη βοηθείας, έστω και αν αυτό σημαίνη να θυσιάση ένας χρόνο και προσπάθεια από τις προσωπικές του ασχολίες. Το να προσφέρη ένας έτσι τον εαυτό του είναι ο καλύτερος τρόπος σοφής χρησιμοποιήσεως του εναπομένοντος χρόνου.

18. Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθή ο χρόνος ακόμη πιο σοφά;

¹⁸ Για να χρησιμοποιούμε τον χρόνο μας ακόμη πιο σοφά, είναι ανάγκη να γίνωμε ικανοί στο σωσίβιο έργο μας. Θέλομε να κάνωμε περισσότερα από το να διαθέτωμε απλώς τον χρόνο μας στη διακονία, θέλομε να κάνωμε την πιο καλή χρησιμοποίησι αυτού του χρόνου που δαπανούμε, και αυτό μπορούμε να το πράξωμε αν βάλωμε την καρδιά μας σ’ αυτό που κάνομε και προσπαθούμε να βελτιώσωμε την ποιότητα της υπηρεσίας μας στον Ιεχωβά. Στο εδάφιο 1 Κορινθίους 9:26 ο Παύλος είπε: «Ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα.» Ο Παύλος δεν σπαταλούσε χρόνο και δυνάμεις για να επιτύχη λίγα ή τίποτε. Μάθαινε να κατευθύνη τις προσπάθειες του με δεξιοτεχνία για να χρησιμοποιή με τον πιο καλό τρόπο τον χρόνο που δαπανούσε. Μπορούμε κι εμείς να κάνωμε το ίδιο. Αν το κάνωμε αυτό, θα είμεθα παραγωγικοί στη διακονία, με το να εργαζώμεθα επιμελώς στην εξεύρεσι, διατροφή και στοργική φροντίδα των ενδιαφερομένων ατόμων, με τα οποία ερχόμεθα σε επαφή.

19. Πώς χρησιμοποιείται ο χρόνος σοφά άσχετα με τη μορφή οράσεως που εκτελεί κάθε μέρα ο Χριστιανός;

¹⁹ Άσχετα με τη μορφή της καθημερινής μας δράσεως την οποία εκτελούμε, είτε πρόκειται για μετάβασι σε Χριστιανικές συναθροίσεις ή διδασκαλία των σκοπών του Θεού σε άλλους στα σπίτια των, ή για την εργασία μας στα γραφεία, εργοστάσια, αγροκτήματα ή την κατοικία μας, θα κάνωμε σοφή χρησιμοποίησι του χρόνου μας, αν εκτελούμε αυτή τη δράσι με τρόπο που να τιμά τον Ιεχωβά. Μολονότι είναι πιθανόν να μην είμεθα σε θέσι να εργαζώμεθα ως ολοχρόνιοι κήρυκες, θα θέλωμε ωστόσο να φερώμεθα ως Χριστιανοί, οι οποίοι εργάζονται σκληρά για να κάμουν αυτό που συνεβούλευσε ο Παύλος: «Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας· και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:22-24.

ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

20, 21. Τι πρέπει να κάμουν τα άτομα τα οποία δεν έκαμαν σοφή χρησιμοποίησι του χρόνου των στο παρελθόν;

²⁰ Μερικοί, βλέποντας τα πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να κάμουν για να χρησιμοποιούν σοφά τον χρόνο των, θ’ αναγνωρίσουν ότι δεν ετίμησαν καλά τον Θεό στο παρελθόν. Ασφαλώς προτού φθάσουν σε ακριβή γνώσι του Θεού και του Λόγου του, δεν τιμούσαν τον Ιεχωβά. Ίσως μάλιστα να υπήρχε και κάτι που τον ατίμαζε. Αλλά μη δαπανάτε περισσότερο χρόνο προσηλωμένοι στο παρελθόν που έχει σπαταληθή. Τίποτε δεν μπορείτε να κάμετε για να το επαναφέρετε. Αυτό που μπορείτε να κάμετε είναι να διδαχθήτε από την πείρα και ν’ αποφασίσετε να μη το επαναλάβετε.

²¹ Μερικές φορές άτομα επιτρέπουν να τους γίνη εμπόδιο το άσοφο παρελθόν των. Ανησυχούν γι’ αυτό ως το σημείο που να παρεμποδίζη αυτό την σοφή χρησιμοποίησι του χρόνου των τώρα και στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι δεν εκτιμά ένας πλήρως ότι ο Ιεχωβά είναι ένας στοργικός και συγχωρητικός Θεός, και ότι εκείνο που πραγματικά υπολογίζεται είναι αυτό που κάνομε σήμερα και θα κάνωμε αύριο. Ο Ιεχωβά είναι φιλεύσπλαγχνος και συγχωρητικός αν εμείς δείχνωμε πραγματική μετάνοια και εργαζώμεθα σκληρά για να υπακούωμε στις εντολές του. «Έλθετε τώρα, και ας διαδικασθώμεν, λέγει Ιεχωβά· εάν αι αμαρτίαι σας ήναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών· εάν ήναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γείνει ως λευκόν μαλλίον. Εάν θέλητε, και υπακούσητε, θέλετε φάγει τα αγαθά της γης.» (Ησ. 1:18, 19, ΜΝΚ) Δεχθήτε αυτή την αγαθότητα, κατόπιν αγωνισθήτε να κερδίσετε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά με τα να προοδεύετε στην αληθινή λατρεία.

22. (α) Ακόμη και σε ποιους εκτείνεται το έλεος του Ιεχωβά; (β) Ποια εκτίμησι πρέπει να οικοδομήση αυτό;

²² Η αγάπη και το έλεος του Θεού εκτείνονται ακόμη και προς εκείνους οι οποίοι είχαν κάποτε αποκοπή από την επικοινωνία με τη Χριστιανική εκκλησία. Αυτοί, αφού επανήλθαν στην εύνοια του Ιεχωβά και απέδειξαν την πίστι και τη νομιμοφροσύνη των, έχουν τώρα την προοπτική να χρησιμοποιηθούν σε υπεύθυνες θέσεις στη Χριστιανική εκκλησία. Δεν είναι αυτό μια θαυμασία εκδήλωσις της αγάπης του Ιεχωβά; Αν εκδηλώνη τέτοια συγχωρητικότητα προς εκείνους οι οποίοι είχαν κάποτε αποκοπή, δεν νομίζετε ότι θα πράξη το ίδιο γι’ αυτούς οι οποίοι δεν έχουν αποκοπή, αλλά οι οποίοι εχρησιμοποίησαν στο παρελθόν άσοφα τον χρόνο των; Αυτές οι αξιοθαύμαστες ιδιότητες του Ιεχωβά πρέπει να μας κάνουν να Τον αγαπούμε ακόμη περισσότερο, πρέπει να μας κάνουν να βεβαιώσωμε πάλι την επιθυμία μας να κάνωμε σοφή χρησιμοποίησι του χρόνου μας με το να προοδεύωμε στην ορθή λατρεία τώρα και πάντοτε, προσφέροντας το καλύτερο που έχομε. Καθώς λέγει το εδάφιο Έξοδος 23:19, ΜΝΚ: «Τας απαρχάς των πρωτογεννημάτων της γης σου θέλεις φέρει εις τον οίκον Ιεχωβά του Θεού σου.»

23. Ποια πρέπει, να είναι η προοπτική του Χριστιανού;

²³ Επομένως, μάθετε πώς να βελτιώσετε τη λατρεία σας στον Θεό, όχι μόνο σε ποσότητα, αλλά, ακόμη πιο σπουδαίο, σε ποιότητα. Επεκταθήτε προς τα πράγματα που υπάρχουν μπροστά, λησμονώντας τα κακά πράγματα που υπάρχουν πίσω. Επιδιώκετε τον αντικειμενικό σκοπό της αιωνίου ζωής, όταν θα έχωμε ατέλειωτο χρόνο για ν’ απολαμβάνωμε αυτά που προμηθεύει ο Ιεχωβά για το ευπειθές ανθρώπινο γένος. Αποβλέπετε σε μια προοδευτικά πλουτιζόμενη και ευτυχισμένη ζωή υπηρεσίας στον Ιεχωβά και εργάζεσθε προς αυτή την κατεύθυνσι. Με το να κάνωμε σοφή χρησιμοποίησι αυτού του παρόντος χρόνου για να τιμούμε τον Θεό σε ό,τι κάνομε, θα είμεθα τότε μεταξύ εκείνων οι οποίοι ενεργούν όπως λέγει ο Ψαλμός 115:18 (ΜΝΚ): «Αλλ’ ημείς θέλομεν ευλογεί τον Γιάχ, από του νυν και έως του αιώνος.» Σ’ αυτούς οι οποίοι κάνουν τέτοια σοφή χρησιμοποίησι του χρόνου των τώρα, ο Ψαλμός 37:34 (ΜΝΚ) προσφέρει την εξής υπόσχεσι: «Πρόσμενε τον Ιεχωβά, και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει δια να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί.» Εφόσον για τους ασεβείς ο χρόνος πλησιάζει στο τέλος του, είναι πράγματι καιρός να διαμορφωθούμε με τους λόγους της αληθείας του Θεού για να μπορούμε να ευλογούμε τον Ιεχωβά κάθε μέρα κι έτσι να διαφυλαχθούμε για να τον ευλογούμε εις τον αιώνα.

[Πίνακας στη σελίδα 464, 465]

ΠΙΝΑΞ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΩΝ ΑΠΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΤΟ ΕΤΟΣ 7000 Α.Μ

ΧΡΟΝΟΛ. ΧΡΟΝΟΛ. ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

4026 Δημιουργία του Αδάμ (αρχάς φθινοπώρου) Γέν. 2:7

3896 130 Γέννησις του Σηθ Γέν. 5:3

3096 930 Θάνατος του Αδάμ Γέν. 5:5

3026 1000 Τέλος 1ης 1.000-ετούς ημέρας υπάρξεως του ανθρώπου

2970 1056 Γέννησις Νώε Γέν. 5:28, 29

2468 1558 Γέννησις Σημ Γέν. 11:10

2370 1656 Θάνατος Μαθουσάλα το έτος τούτο·

πτώσις υδάτων κατακλυσμού (τον Νοέμβριον) Γέν. 7:6, 11

2368 1658 Γέννησις Αρφαξάδ Γέν. 11:10

2018 2008 Γέννησις Αβραάμ Γέν. 11:32· 12:4

1943 2083 Αβρααμιαία διαθήκη Γέν. 12:4, 7

1858 2168 Γέννησις Ησάυ και Ιακώβ Γέν. 25:26

1117 2909 Χρίσις Σαούλ ως βασιλέως Ισραήλ 1 Σαμ. 10:24

1077 2949 Ο Δαβίδ γίνεται βασιλεύς Πράξ. 13:21, 22

1037 2989 Ο Σολομών διαδέχεται τον Δαβίδ ως βασιλεύς 1 Βασ. 2:11, 12

1026 3000 Τέλος 3ης 1.000-ετούς ημέρας υπάρξεως του ανθρώπου

624 3402 Αρχή 17ου Ιωβηλαίου Λευιτ. 25

516 3510 Ο Ζοροβάβελ περατώνει τον δεύτερο ναό Έσδρας 6:14, 15

2 4024 Γέννησις Ιωάννου του Βαπτιστού και του Ιησού Λουκ. 1:60· 2:7

ΧΡΟΝΟΛ. ΧΡΟΝΟΛ. ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

16 Νισάν, ανάστασις Ιησού Ματθ. 28:1-10

73 4098 Το τελευταίο Ιουδαϊκό φρούριο, Μασσάδα, πέφτει

π. 100 4125 Θάνατος του τελευταίου αποστόλου Ιωάννου 2 Θεσ. 2:7

386 4411 Ο Αυγουστίνος προσηλυτίζεται στον Ρωμαιοκαθολικισμό

800 4825 Ο Πάπας Λέων 3 στέφει τον Βασιλέα Κάρολο (Καρλομάγνο)

975 5000 Τέλος 5ης 1.000-ετούς ημέρας υπάρξεως του ανθρώπου

1492 5517 Ο Πάπας Ιννοκέντιος Η΄ πεθαίνει μετά από μετάγγισι αίματος

1530 5555 Σύστασις του Προτεσταντικού Συνδέσμου της Σμαλκάλδης

1806 5831 Τέλος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

1879 5904 (Ιούλιος) Έκδοσις πρώτου τεύχους της «Σκοπιάς της Σιών»

1931 5956 (26 Ιουλίου) Υιοθέτησις του ονόματος «μάρτυρες του Ιεχωβά»