Μη το Αναβάλλετε· Κάμετε το Τώρα!
ΜΗΠΩΣ δεν έχομε λάβει όλοι, κάποτε, προσωπικές αποφάσεις να κάμουμε κάτι καλό για κάποιο πρόσωπο που αγαπούμε πάρα πολύ; Υποσχόμεθα στον εαυτό μας ότι θα εκδηλώσωμε την αγάπη και την εκτίμησί μας γι’ αυτό το άτομο, είτε είναι φίλος, ένας γαμήλιος σύντροφος ή οι γονείς μας. Ίσως σχεδιάζομε να εκδηλώσουμε τα αισθήματα μας μ’ ένα δώρο, ένα γράμμα, μια προφορική έκφρασι ή κάποια ευγενική χειρονομία. Ναι, θέλομε να μάθη το αγαπητό μας πρόσωπο πόση σημασία έχει αυτό το ίδιο για μας, πόσο εκτιμούμε αυτό που έχει κάμει, ή εξακολουθεί να κάνη για μας.
Αυτές οι προσωπικές αποφάσεις είναι ευγενικές, διότι αντανακλούν μια ανιδιοτελή κατάστασι διανοίας. Εν τούτοις το να λάβη ένας μια προσωπική απόφασι να κάμη κάτι είναι ένα πράγμα, και τελείως άλλο πράγμα το να την εκτελέση. Αυτό οφείλεται ίσως στο ότι αφήνομε άλλα πράγματα να μας κάνουν να το αναβάλωμε. Αν δε το εκτελέσωμε αμέσως, ενόσω η επιθυμία φλέγεται ακόμη ζωηρά στην καρδιά μας, είναι πιθανόν να διαπιστώσωμε ότι συνεχώς θα το αναβάλλωμε. Αυτό συνήθως οδηγεί στο να λησμονήσωμε την καλή μας πρόθεσι ή να παραιτηθούμε τελείως από αυτή τη σκέψι.
Για ν’ αποφύγωμε την αποτυχία απ’ αυτή την άποψι, είναι ανάγκη ν’ αναγνωρίσουμε ότι οι περιπλοκές του συγχρόνου τρόπου ζωής καθιστούν το να λησμονούμε μια καλή πρόθεσι μια εύκολη πορεία για ν’ ακολουθήση ένας. Πολλά ζητήματα προκύπτουν απροσδόκητα, μερικά από τα οποία απαιτούν την άμεση προσοχή μας. Εν τούτοις, με το να μη επιτρέπωμε σε μικροπράγματα να υπαγορεύουν την πορεία της ενεργείας μας, είναι περισσότερο πιθανόν ότι θα εκπληρώσωμε τις καλές μας προθέσεις, προς μεγάλη χαρά των προσφιλών μας προσώπων και του εαυτού μας.
Η Αγία Γραφή προσφέρει σοφή συμβουλή σ’ αυτό το ζήτημα. Λέγει: «Ζητείτε πάντοτε το αγαθόν και εις αλλήλους, και εις πάντας.» (1 Θεσ. 5:15) Σημειώστε ότι είναι ανάγκη να ‘ζητούμε’ να πράττωμε το καλό, και να το κάνουμε πάντοτε σκοπό μας. Αυτή η συμβουλή δίδεται διότι οι άνθρωποι έχουν τάσι να επιτρέπουν σε άλλα πράγματα να παραμερίσουν αυτή την τόσο επιθυμητή ιδιότητα. Ναι, είναι ανάγκη να προφυλαχθούμε από τη συνήθεια του ν’ αναβάλλωμε να κάνωμε το καλό στους προσφιλείς μας και στους φίλους μας.
Επί πλέον, η αναβλητικότης ή καθυστέρησις να εκτελέσουμε κάτι σε ευθετώτερο χρόνο τροφοδοτείται από την τάσι να θεωρούμε κάτι ως δεδομένο. Πώς συμβαίνει αυτό; Ας υποθέσωμε ότι δύο σύζυγοι σχεδιάζουν από αρκετό καιρό να προσκαλέσουν κάποτε τους ηλικιωμένους γονείς των για γεύμα. Εν τούτοις, παρουσιάζεται πάντοτε κάτι που τους κάνει να εξακολουθούν να το αναβάλλουν. Δεν το θεωρούν δεδομένο ότι αυτοί και οι ηλικιωμένοι γονείς των θα είναι μαζί την προσεχή εβδομάδα ή τον προσεχή μήνα; Ασφαλώς, και τι λέγει η Γραφή γι’ αυτό; «Δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον διότι ποία είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός όστις φαίνεται προς ολίγον, και έπειτα αφανίζεται.» (Ιάκ. 4:14) Πόσο αληθινό είναι αυτό! Κανείς από μας δεν γνωρίζει τι θα παρουσιάση η αύριον, πολύ λιγώτερο η επομένη εβδομάδα.—Παροιμ. 27:1.
Οι άνδρες και οι γυναίκες των έχουν, επίσης, ανάγκη να φυλάγωνται από το εγωιστικό αίσθημα του να θεωρούν τις σχέσεις των ως δεδομένον. Επωφελείσθε από τις πολυάριθμες ευκαιρίες που έχετε για να κάμετε διάφορα μικροπράγματα με περίσκεψι στον πλησιέστερο σύντροφο της ζωής σας. Μη αποκτήσετε τη συνήθεια ν’ αναβάλλετε την εκτέλεσι του καλού που έχετε σχεδιάσει γι’ αυτόν. Ένας σύζυγος είχε αναλάβει τη φροντίδα δύο παιδιών όταν η σύζυγος του είχε αιφνιδίως πεθάνει. Εξωμολογήθη κάποτε ότι την παρέβλεπε και τώρα ήθελε τόσο πολύ να έχη την ευκαιρία να της πη πόσο πολύτιμη του ήταν και πόσο καλή ήταν. Τι πολύτιμο μάθημα μπορούμε ν’ αντλήσωμε από την πείρα του! Εξαιτίας του παροδικού χαρακτήρος της ζωής, πρέπει να πράττωμε τώρα εκείνο που αποφασίζομε στην καρδιά μας και να μη το αναβάλλωμε.
Για ν’ αποφεύγωμε ν’ αναβάλλωμε την εκτέλεσι των πραγμάτων που σχεδιάζομε, έχομε, επίσης, ανάγκη να φυλαγώμεθα από το να στενοχωρούμε τον εαυτό μας με τη σκέψι ότι οφείλομε να κάμωμε μια περίπλοκη χειρονομία για να εκδηλώσωμε τα αισθήματά μας. Και αυτό, επίσης, συντελεί στο ν’ αναβάλλωμε την εκπλήρωσι των στοργικών μας επιθυμιών. Ναι, το να σχεδιάζωμε να κάνωμε κάτι εξαιρετικό πιθανόν να φέρη αποτυχία στο σκοπό μας. Πώς; Όταν παρουσιάζωνται μικρά πράγματα, τα οποία δεν απαιτούν πολλά για να εκτελεσθούν, τότε ασχολούμεθα στην εκτέλεσι αυτών και αναβάλλομε τις πιο περίπλοκες αποφάσεις.
Σήμερα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι έχουν πληγή από τύψεις συνειδήσεως και λύπη. Μεταξύ αυτών υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι ποτέ δεν εξετίμησαν εκείνο που είχαν ώσπου το έχασαν. Άλλοι εξακολουθούσαν να αναβάλλουν την εκτέλεσι των ευγενών προθέσεων των τόσο πολύ ώστε αιφνιδίως ο θάνατος αφήρεσε το αντικείμενο στο οποίο εσχεδίαζαν να εκδηλώσουν την προσοχή των. Βασανίζονται από αναμνήσεις του τι μπορούσε να είχε γίνει αλλά δεν έγινε. Όταν δεν είναι πολύ αργά να κάμουν κάτι για να επανορθώσουν το ζήτημα τώρα, αυτά τα άτομα μπορούν να διδαχθούν από την πείρα των. Ναι, μπορούν να κάμουν αλλαγές, και να πάρουν απόφασι να μη επιτρέψουν ποτέ πάλι να συμβή αυτό. Αντί να βασανίζουν τον εαυτό των με τις ανεκπλήρωτες αποφάσεις του παρελθόντος, μπορούν ασφαλώς να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες που έχουν τώρα να κάμουν το καλό στα προσφιλή των πρόσωπα που ζουν. Αυτά τα μαθήματα εφαρμόζονται σε όλους μας. Πρέπει να κάνωμε το καλό που έχομε υπ’ όψιν να κάνωμε τώρα εφ’ όσον έχομε την ευκαιρία. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει η ελπίς της αναστάσεως, αλλά δεν είναι ανάγκη ν’ αναμείνουμε ως τότε.
Μια θυγατέρα ανταπεκρίθη σοφά με γοργό τρόπο στην ευγενή επιθυμία της, κι έγραψε στους γονείς της, λέγοντας: «Αγαπητοί μου Μαμά και Μπαμπά. Η μελέτη της Σκοπιάς χθες ήταν καλή. Μ’ έκαμε να θυμηθώ άλλη μια φορά τα παιδικά μου χρόνια και ν’ αποδώσω ευχαριστίες στον Ιεχωβά για τους θαυμασίους γονείς μου οι οποίοι με ανέθρεψαν στην παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά. Σας ευχαριστώ και τους δύο τόσο πολύ. Όσο μεγαλώνω το εκτιμώ αυτό ολοένα περισσότερο.» Πόση χαρά έφερε αυτό στους γονείς της! Πόσο στοργικό και φρόνιμο είναι να μην αναβάλλετε να πήτε στους αγαπητούς σας γονείς τη βαθιά εκτίμησι που αισθάνεσθε για ό,τι έχουν κάμει για σας! Γιατί να μη τους πληροφορήσετε τώρα πόσο εκτιμάτε την αγάπη, την αφοσίωσι και τις θυσίες των για σας;
Όχι μόνο για το δικό μας καλό αλλά και για σεβασμό προς τον εαυτό μας είναι ανάγκη να υπερνικούμε την τάσι που έχομε ν’ αναβάλλωμε την εκτέλεσι πραγμάτων ειδικά εκείνων τα οποία είναι ωφέλιμα και καλά. Θα ενθαρρυνθούμε να το πράττωμε αυτό, αν ενθυμούμεθα τι λέγει ο Λόγος του Θεού γι’ αυτό το ζήτημα. «Μη αρνηθής το καλόν προς εκείνους εις τους οποίους πρέπει, όταν ήναι εν τη χειρί σου να κάμνης αυτό.» (Παροιμ. 3:27) Έχετε, μήπως, αποφασίσει να κάμετε κάτι καλό για κάποιον; Μη το αναβάλλετε· κάμετε το τώρα!