Γιατί οι Χριστιανοί Προσπαθούν ν’ Αποφεύγουν την Ασέλγεια

Γιατί οι Χριστιανοί Προσπαθούν ν’ Αποφεύγουν την Ασέλγεια

ΤΟ ΝΑ πράττη ένας το ορθόν δεν σημαίνει ν’ ακολουθή την οδό της ελαχίστης αντιστάσεως. Δεν σημαίνει απλώς να κάνη «αυτό που έρχεται με φυσικό τρόπο.» Κάθε άλλο! Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το να κάνη ένας αυτό που είναι ορθό απαιτεί συνειδητή προσπάθεια, επαγρύπνησι, αποφασιστικότητα ή σταθερότητα σκοπού και επιμονή ή προσκόλλησι σ’ αυτόν, και, επάνω από όλα, αφοσίωσι σε αρχές. Σημαίνει αναγνώρισι του δικαιώματος του Θεού να μας πη τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνωμε και κατόπιν πραγματική σταθερή προσπάθεια να συμμορφωθούμε με το θέλημα του Θεού. Αυτό περιλαμβάνει άσκησι της δυνάμεως της θελήσεώς μας, συγκράτησι και εγκράτεια. Αυτή είναι η ορθή και σοφή πορεία, διότι ο Λόγος του Θεού μάς λέγει: «Δράξον την παιδείαν, μη αφήσης αυτήν· φύλαττε αυτήν, διότι είναι η ζωή σου.»—Παροιμ. 4:13.

Το να πράξουν το ορθόν απαιτούσε συγκράτησι ή εγκράτεια ακόμη και από μέρους των πρώτων γονέων μας. Έτσι σχετικά με τον απηγορευμένο καρπό ο Θεός είχε διατάξει, όπως ακριβώς είπε η Εύα στον όφι: «Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε.» Απητείτο άσκησις της δυνάμεως της θελήσεως για να υπακούσουν σ’ αυτή την εντολή. Αλλά ο απαγορευμένος καρπός έγινε πραγματικός πειρασμός στην Εύα· διότι όχι μόνο της είπε ο όφις ότι αυτός ο καρπός θα την έκανε σοφή ως τον ίδιο τον Θεό, και ότι δεν θα πέθαινε αν τον έτρωγε, αλλά και αυτή η ιδία είδε ότι ο καρπός ήταν ‘καλός εις βρώσιν’ και ‘αρεστός εις τους οφθαλμούς.’ Και ιδού πώς ήλθε η δοκιμασία: Θα ασκούσε εγκράτεια, συγκράτησι, σχετικά με αυτό που εφαίνετο επιθυμητό, γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά Θεός το είχε απαγορεύσει; Θα επίστευε τον Θεό, ο οποίος είπε ότι η βρώσις αυτού του καρπού θα ωδηγούσε στον θάνατο, ή θα επίστευε τον Διάβολο, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι ο Θεός την αποστερούσε από κάτι καλό;—Γεν. 3:1-6.

Αν από τους πρώτους γονείς μας απητείτο άσκησις της δυνάμεως της θελήσεως και εγκρατείας για να πράξουν το ορθόν μπροστά στον πειρασμό ενώ ήσαν τέλειοι, τότε, πόσο περισσότερο απαιτείται άσκησις της δυνάμεως της θελήσεως και εγκρατείας από τους ανθρώπους σήμερα, που έχουν τόσο απομακρυνθή από τους κάποτε τελείους γονείς μας! Ειδικά αυτό ισχύει εφόσον μας άφησαν μια κληρονομία ηθικής αδυναμίας, μια τάσι προς την ιδιοτέλεια και την κακία.

Όπως παρετήρησε ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός, αμέσως μετά τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε: «Ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού.» Ναι, όπως παρετήρησε ακόμη ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Ιερεμία: «Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν;» Και κάτι που πολλαπλασιάζει την δυσκολία για τους Χριστιανούς είναι ο κόσμος που τους περιβάλλει, ο οποίος κυριαρχείται από ‘την επιθυμίαν της σαρκός, και την επιθυμίαν των οφθαλμών, και την αλαζονείαν του βίου.’—Γεν. 8:21· Ιερεμ. 17:9· 1 Ιωάν. 2:16.

Ακριβώς το αντίθετο της συγκρατήσεως και της εγκρατείας είναι η ασέλγεια. Τι σημαίνει ασέλγεια; Γιατί οι Χριστιανοί προσπαθούν να την αποφεύγουν; Αναφέρεται από τον απόστολο Παύλο μεταξύ των ‘έργων της σαρκός’ τα οποία θα στερήσουν ένα Χριστιανό την αιώνια ζωή στη βασιλεία του Θεού ή κάτω απ’ αυτήν.—Γαλ. 5:19-21.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΑΣΕΛΓΕΙΑ»;

Ο όρος «ασέλγεια» συναντάται σαράντα περίπου φορές στον Λόγο του Θεού (Μετάφρασις Νέου Κόσμου), τριάντα περίπου φορές στις Εβραϊκές Γραφές και δέκα περίπου φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Η Εβραϊκή λέξις η οποία μεταφράζεται «ασέλγεια» είναι, ζιμάχ, και η αρχική της σημασία είναι «πονηρή σκέψις ή διάθεσις.» Στην Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασιν αποδίδεται πολύ συχνά ως «ακολασία,» αλλά επίσης μεταξύ άλλων και ως «αδικία,» «πονηρός νους» και «πονηρία.» Σ’ όλες τις Εβραϊκές Γραφές η σωματική ανηθικότης, όπως η μαστροπεία, η μοιχεία και η πορνεία, καθώς και η πνευματική απιστία, αναφέρονται μ’ αυτή την λέξι.—Λευιτ. 18:17· 20:14· Κριτ. 20:6· Ησ. 32:7· Ιεζ. 23:21-49.

Η λέξις ασέλγεια, η οποία συναντάται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, είναι αβεβαίας προελεύσεως. Σχετικά μ’ αυτή τη λέξι, αυθεντίες της κοινής Ελληνικής γλώσσης λέγουν: «Ασέλγεια αποκαλύπτει υπερβολή, ακολασία, έλλειψι εγκρατείας , απρέπεια, λαγνεία . . . η ιδέα που προέχει είναι αισχρή διαγωγή.» (Ένα Ερμηνευτικόν Λεξικών των Λέξεων της Καινής Διαθήκης—υπό Ο. Ε. Βάιν, στην Αγγλική) «Ακολασία κυρίως στον σωματικό τομέα: αλλά συμβολικώς και στον τομέα της ψυχής. . . . Στην ΚΔ μόνο η παλαιά αισθησιακή έννοια της «φιληδονίας» ή «ακολασίας» εφαρμόζεται. (Μάρκ. 7:22) Ο άνθρωπος αναγκαστικώς πέφτει θύμα της, όταν έχη αποκοπή από τον Θεό. Χαρακτηρίζει τα Σόδομα και τα Γόμορρα.» (Θεολογικόν Λεξικόν της Καινής Διαθήκης υπό Κίττελ) Πολύ κατάλληλα, επομένως, η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει την ασέλγεια ως «χαλαρή διαγωγή.»

Αυτή η λέξις ασέλγεια καθώς και το Εβραϊκό αντίστοιχό της, χρησιμοποιείται επανειλημμένως για να χαρακτηρίση χονδροειδή σεξουαλική ανηθικότητα. Έτσι ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σε ειδωλολάτρας της εποχής του, οι οποίοι, «αναισθητούντες, παρέδωκαν εαυτούς εις την ασέλγειαν, δια να εργάζωνται πάσαν ακαθαρσίαν ακορέστως.» Ο απόστολος Πέτρος λέγει ότι μερικοί, προτού γίνουν Χριστιανοί, είχαν ‘περιπατήσει εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις.» Και κατόπιν ο μαθητής Ιούδας έγραψε για ασεβείς ανθρώπους, οι οποίοι ‘μετέστρεφον την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν.’—Εφεσ. 4:19· 1 Πέτρ. 4:3· Ιούδ. 4.

Εν τούτοις, ο όρος «ασέλγεια,» μολονότι περιλαμβάνει μοιχεία, πορνεία και σοδομία, δεν περιορίζεται καθόλου σ’ αυτές τις πράξεις. Αυτό είναι καταφανές όταν παρατηρήσωμε ότι Χριστιανοί συγγραφείς, όπως ο Μάρκος, μας λέγουν ότι ο Ιησούς είπε ότι από την καρδιά βγαίνουν μοιχείες, πορνείες και «ασέλγεια.» Ομοίως ο απόστολος Παύλος λέγει «μη εις κοίτας και ασελγείας,» και «πορνείαν και ασέλγειαν.»—Μάρκ. 7:22· Ρωμ. 13:13· 2 Κορ. 12:21.

Είναι ασέλγεια, ή χαλαρή διαγωγή, με την έννοια ότι είναι μια διαγωγή η οποία δεν είναι στερεωμένη σε δίκαιες αρχές, δεν εγκρατεύεται, δεν ελέγχεται. Πράγματι, ένας ορισμός της λέξεως «χαλαρός» είναι «ελεύθερος από ηθικούς φραγμούς, ή έκλυτος σε αρχές ή διαγωγή· ελλιπής σε ικανότητα συγκρατήσεως ή δύναμι εγκρατείας: μία χαλαρή γλώσσα.»—Αμερικανικόν Κολλεγιακόν Λεξικόν.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΗ

Γιατί η ασέλγεια είναι κακή; Για περισσοτέρους από ένα λόγους. Είναι κακή πρώτον, διότι ασχολείται με αυτά που απαγορεύονται από το νόμο του Θεού ή τα επιθυμεί. Δείχνει επομένως έλλειψι σεβασμού στον Ιεχωβά Θεό τον μεγάλο Νομοθέτη και στους νόμους του. Θα μπορούσε συνεπώς να λεχθή ότι αντιπροσωπεύει πράξεις στασιασμού. Αυτές οι πράξεις μπορεί να είναι ερεθισμός, ευχάριστη διέγερσις, αλλά στην πραγματικότητα ανεύρεσις απολαύσεως στην αναμονή ή στη διάπραξι απαγορευμένων πράξεων. Σχετικά με αυτό μπορεί ν’ αναφερθή και πάλι ο απαγορευμένος καρπός του κήπου της Εδέμ. Όχι μόνο είχε απαγορευθή στον Αδάμ και την Εύα να φάγουν από τον κατά γράμμα καρπό ενός συγκεκριμένου δένδρου, αλλά, όπως αφηγήθηκε η Εύα, η εντολή ήταν επίσης: «Μηδέ εγγίσητε αυτόν.» «Γιατί; Διότι το να τον εγγίσουν ήταν το πρώτο βήμα προς τη βρώσι του. Επίσης, το να τον εγγίσουν εσήμαινε ότι ήθελαν κάτι που ήταν απαγορευμένο κι επομένως αυτό τούτο ήταν κακό. Όταν ένας επιθυμή κάτι που απαγορεύεται, στην πραγματικότητα, στασιάζει εναντίον του Θεού.

Κι εδώ έχομε μια αναλογία με την ασέλγεια. Περιλαμβάνει το να προχωρήση ένα άτομο ως το σημείο που μπορεί ν’ απολαύση τον απαγορευμένο καρπό χωρίς στην πραγματικότητα να τον φάγη, όπως το να παίρνη απρεπείς οικειότητες μ’ ένα άτομο με το οποίο δεν είναι νυμφευμένος. Αλλά και αν ακόμη δεν προχωρήσουν ως το τέλος, οι πράξεις των είναι, στην πραγματικότητα, στασιασμός εναντίον του Ιεχωβά Θεού διότι μεταχειρίζονται ως επιθυμητό κάτι που ο Θεός έχει απαγορεύσει σε άτομα τα οποία δεν είναι μεταξύ των νυμφευμένα. Έτσι, κάθε χαλαρή διαγωγή είναι κακή διότι σημαίνει εντρύφησι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στην επιθυμία πραγμάτων που είναι απαγορευμένα. Έτσι γίνεται φανερό ότι αυτό που περιλαμβάνεται είναι εντιμότης, ακεραιότης, ηθική ευθύτης ή αρετή. Ασφαλώς η ασέλγεια δεν αποτελεί υπακοήν στην πρώτη μεγάλη εντολή, ν’ αγαπά ένας τον Ιεχωβά Θεό με όλη την καρδιά, την διάνοια, την ψυχή και την δύναμι, διότι το ν’ αγαπά ένας τον Θεό σημαίνει να τηρή τις εντολές του.—1 Κορ. 6:9, 10· Γαλ. 5:19-21· Ματθ. 22:36-40· 1 Ιωάν. 5:3.

Η ασέλγεια είναι, επίσης, κακή, διότι παραβιάζει τη δευτέρα μεγάλη εντολή, η οποία είναι ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας ως τον εαυτό μας. Με το να παίζη ένας με τις συγκινήσεις ενός αγάμου ατόμου μπορεί να προξενήση μεγάλη βλάβη, ενώ παίζοντας με τις συγκινήσεις ενός ατόμου που είναι νυμφευμένο μ’ έναν άλλο σημαίνει καταπάτησι της ιδιοκτησίας ενός άλλου. Και στις δύο περιπτώσεις μια τέτοια διαγωγή δείχνει έλλειψι της βασισμένης σε αρχές αγάπης. Στα νυμφευμένα άτομα δίδεται η συμβουλή να πίνουν νερό από τη δεξαμενή των και οι Χριστιανοί προειδοποιούνται να μη αδικούν ο ένας τον άλλον σ’ αυτό το ζήτημα.—Παροιμ. 5:15-20· 1 Θεσ. 4:3-8.

Η ΑΣΕΛΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΡΟΣΥΝΗ

Στο εδάφιο Παροιμίαι 10:23 διαβάζομε: «Ως γέλως είναι εις τον άφρονα να πράττη κακόν [χαλαράν διαγωγήν, ΜΝΚ].» Γιατί είναι αφροσύνη να βλέπη ένας τη χαλαρή διαγωγή ή ασέλγεια ως ένα σπορ, ένα παιγνίδι, ως ‘γέλωτα’ μάλλον; Διότι, δεν μπορεί ένας να εντρυφά σ’ αυτήν χωρίς να επιφέρη βλάβη στον εαυτό του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και το να επιφέρη κανείς βλάβη στον εαυτό του είναι αφροσύνη. Η ασέλγεια επιφέρει βλάβη σ’ ένα άτομο με τρεις τρόπους: επιδεινώνει τις σχέσεις του με τον Δημιουργό, προξενεί προστριβές με τον πλησίον του και επιφέρει ακόμη άμεση βλάβη στον εαυτό του.

Με το να εντρυφά ένας σε ασέλγεια δυσαρεστεί τον Πλάστη του, τον Ιεχωβά Θεό. Υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος ότι αυτό θα οδηγήση σε απομώρανσι που θα κάμη ένα να περιφρονήση την διακριτικότητα, ν’ αγνοήση τα προειδοποιητικά σήματα και να εκτεθή στον κίνδυνο μιας ζωής αισχύνης για μια στιγμή αφροσύνης. Έτσι αναφέρεται ότι περίπου 1 τοις εκατό των Μαρτύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες απεκόπησαν από επικοινωνία πέρυσι, και η πλειονότης αυτών για σεξουαλική ανηθικότητα. Αυτό έγινε για να διατηρηθή η οργάνωσις του Ιεχωβά καθαρή κι ένας τόπος ασφαλής όπου να είναι ευπρόσδεκτοι εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη. Πράγματι, η ασέλγεια ωδήγησε σε αποβολή από την οργάνωσι του Ιεχωβά αυτούς οι οποίοι άφησαν ν’ αναπτυχθή μέσα των η επιθυμία για κάτι απαγορευμένο.

Η χαλαρή διαγωγή είναι, επίσης, αφροσύνη διότι μπορεί να προκαλέση προστριβές μεταξύ γαμήλιων συντρόφων. Το φλερτ, παραδείγματος χάριν, ελέχθη ότι είναι ‘το παιγνίδι που μπορεί να διαλύση τον γάμο.’ Αυτό τούτο το γεγονός ότι μπορεί να διεγείρη ζηλοτυπία κι έτσι να διαλύση ένα γάμο αποδεικνύει ότι δεν είναι ένα αθώο παιγνίδι. Το να ερωτοτροπούν νυμφευμένα άτομα με άλλους είναι και ανόητο και κακό και μπορεί να λεχθή ότι αραιώνει το καλό κρασί του γάμου με νερό. Όσο περισσότερο πιστά είναι μεταξύ των δύο νυμφευμένα άτομα, τόσο πιο γλυκές θα είναι οι χαρές των. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ισχυρότερος θα είναι ο γαμήλιος δεσμός και ο καθένας θα μπορέση να δώση περισσότερη ηθική υποστήριξι στον άλλο, όταν θα υπάρχη μεγάλη ανάγκη, όπως όταν διαπράττεται ένα σοβαρό σφάλμα, ή όταν παρουσιάζεται, αντιξοότης υπό μορφήν αιφνιδίας ασθενείας, δυστυχήματος, ανεργίας, και άλλων. Τέτοια ζεύγη καταθέτουν, σαν να λέμε, χρήματα σε μια τράπεζα για μια κακή ημέρα, αλλά τα ζεύγη που φλερτάρουν ή ερωτοτροπούν σπαταλούν το κεφάλαιό των και είναι πιθανόν να βρεθούν χωρίς το απαιτούμενο συγκινησιακό υποστήριγμα σε καιρούς εντάσεως.

Και, κατόπιν, η χαλαρή διαγωγή είναι, επίσης, αφροσύνη εξαιτίας της βλάβης που προξενεί σ’ εμάς τους ιδίους με άμεσο τρόπο. Εν πρώτοις, η εντρύφησις σε χαλαρή διαγωγή προξενεί απώλεια αυτοσεβασμού και τείνει να κάνη ένα απρόσεκτο σε άλλα ζητήματα κι έτσι, προξενεί απώλεια πνευματικότητος. Και η χαλαρή διαγωγή ή ασέλγεια δεν είναι χωρίς βλαβερά αποτελέσματα στη διάνοια και το σώμα, μολονότι υπάρχει κάποια διαφωνία μεταξύ εκείνων οι οποίοι ενασχολούνται στις θεραπευτικές τέχνες όσον αφορά την έκτασι στην οποία γίνεται αυτό. Μεταξύ των ασθενειών, τις οποίες διάφοροι απέδωσαν στην ασέλγεια, είναι οι παθήσεις της διανοίας, οι όγκοι και ανωμαλίες του προστάτου. Αληθινά, όπως λέγει η Γραφή, ένας που διάγει χαλαρή διαγωγή είναι άφρων. Διασπά τις σχέσεις του με τον Δημιουργό του, εξασθενίζει τους δεσμούς με τον γαμήλιο σύντροφο του και προξενεί βλάβη στη διάνοια και το σώμα του.

ΕΝΙΣΧΥΣΙΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΑΛΑΡΗΣ ΔΙΑΓΩΓΗΣ

Πώς μπορούμε να ενισχυθούμε εναντίον της χαλαρής διαγωγής; Πρώτ’ απ’ όλα, με το να ερευνήσωμε τον νουν του Θεού σ’ αυτό το θέμα. Οφείλομε να συνεχίζωμε να λέμε στον εαυτό μας, ότι, άσχετα με το πόσο ευχάριστη ή διεγερτική ή συναρπαστική είναι η ασέλγεια στις αισθήσεις, είναι κάτι εσφαλμένο, είναι κακό, είναι φαύλο. Και ποια μας λέγει ο Λόγος του Θεού ότι πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι στο κακό; «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν.»—Ψαλμ. 97:10, ΜΝΚ.

Οφείλομε όχι μόνο ν’ αγαπούμε το ορθό, το αγνό και το καλό, αλλά πρέπει πραγματικά να μισούμε το κακό, αν θέλωμε να προστατευθούμε απ’ αυτό. Πώς δείχνομε ότι μισούμε το κακό; Πρώτ’ απ’ όλα, με το να το αποβάλωμε από τη διάνοιά μας· με το να μη παραμένωμε σ’ αυτό ως κάτι επιθυμητό. Αυτό σημαίνει ότι οφείλομε να προφυλάξωμε τη διάνοια και την καρδιά μας, όπως ακριβώς διαβάζομε: «Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.» Ναι, όπως ο Ιησούς έδειξε με τόση δύναμι, η ασέλγεια ή χαλαρή διαγωγή αρχίζει στην καρδιά: «Το εξερχόμενον εκ του ανθρώπου, εκείνο μολύνει τον άνθρωπον διότι . . . εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, . . . ασέλγεια.»—Παροιμ. 4:23· Μάρκ. 7:20-23.

Μια πρακτική βοήθεια για τον αγώνα μας εναντίον της χαλαρής διαγωγής είναι η υποκατάστασις. Αντικαταστήστε την προσκόλλησί σας σε αισθησιακά πράγματα με το να σκέπτεσθε «όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος.» (Φιλιππησ 4:8) Ναι, «μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα [το σύστημα πραγμάτων, ΜΝΚ] τούτον,» όπου δίδεται έμφασις στην αισθησιακή απόλαυσι, «αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας.» (Ρωμ. 12:2) Αυτό σημαίνει ν’ ‘απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού,’ όπως είναι η ‘πορνεία, ακαθαρσία, [το] πάθος,’ και να ‘ενδυθήτε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν.’—Κολ. 3:5, 9, 10.

Αντικαταστήστε τις κακές συναναστροφές, οι οποίες φθείρουν τα καλά ήθη, με Χριστιανικές συναναστροφές, οι οποίες ενισχύουν καλές συνήθειες. (1 Κορ. 15:33) Αντικαταστήστε τις ακάθαρτες ιστορίες ή αστεϊσμούς, με καθαρό, υγιές χιούμορ. (Εφεσ. 5:3, 4) Αντικαταστήστε την παρακολούθησι σεξουαλικών κινηματογραφικών ταινιών και προγραμμάτων τηλεοράσεως με την παρακολούθησι θεαμάτων τα οποία είναι υγιεινά και εκπαιδευτικά. Αν δεν υπάρχουν τέτοια, τότε γιατί να μη κάνετε χωρίς αυτά; Καλύτερα καθόλου παρά το είδος εκείνο που σας υποβιβάζει, που τείνει να σας διαφθείρη. Οι Χριστιανοί επί δύο χιλιάδες περίπου χρόνια απελάμβαναν τη χωρίς αυτές τις σύγχρονες μορφές διασκεδάσεως. Δεν είναι απαραίτητες για την ικανοποίησι, την ευτυχία ή την ειρήνη της διανοίας. Πολύ καλύτερο είναι να επισκέπτεται κανείς μερικούς Χριστιανούς φίλους στα σπίτια των παρά να συναναστρέφεται με πόρνους, μοιχούς, φονείς και διεστραμμένους μέσω των κινηματογραφικών ταινιών ή της συσκευής τηλεοράσεως!

Η χρησιμοποίησις αυτής της αρχής της υποκαταστάσεως, με την αντικατάστασι του κακού και φθοροποιού με το καλό και υγιές μπορεί να μεταβάλη κοινωνικές συγκεντρώσεις από το να είναι απειλή στην αρετή ενός σε εποικοδομητικές ευκαιρίες. Συχνά γίνεται πολλή χρήσις φαγητού και ποτού, πράγμα που τείνει να ενθαρρύνη ένα να γίνη ολιγώτερο προσεκτικός. Υποκαταστήστε τη θορυβώδη μουσική της «τζαζ» και του «ροκ εντ ρολλ» με ‘καλή μουσική’ όχι κατ’ ανάγκην ιερή ή κλασσική, αλλά υπάρχει αφθονία καλής αναψυχής στους τομείς της δημοτικής, ελαφράς κλασσικής και ημιλαϊκής μουσικής. Το ίδιο ισχύει και για τον χορό. Υποκαταστήστε τον χορό, ο οποίος τείνει να διεγείρη πάθος με χορούς οι οποίοι είναι υγιείς, χαρωποί και αθώοι.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΡΩΤΗ

Η νεολαία είναι πιθανόν να μη εκτιμά αυτό το γεγονός αλλά αυτή είναι ιδιαιτέρως τρωτή στους πειρασμούς να εντρυφήση σε χαλαρή διαγωγή. Γιατί; Πρώτον, η έλξις μεταξύ των φύλων καθώς και οι αρρενωπές δυνάμεις φαίνεται ότι είναι πιο ισχυρές στα νέα παρά στα πιο ηλικιωμένα άτομα. Και κατόπιν, επίσης, η νεολαία έχει μικρότερη πείρα, είναι κάπως ολιγώτερο ώριμη στην καλλιέργεια των ‘καρπών του πνεύματος,’ όπως είναι η αγαθωσύνη και η εγκράτεια. Πολύ σοφά ο Λόγος του Θεού λέγει: «Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.»—Ψαλμ. 119:9· Γαλ. 5:22, 23.

Εξαιτίας αυτών των γεγονότων είναι άσοφο να έχουν οι νέοι ή οι νέες «μόνιμη συντροφιά» ωσότου να μεγαλώσουν αρκετά για να νυμφευθούν και να είναι σε θέσι να συντηρηθούν. Η σύγχρονη τάσις για πολύ νεαρά άτομα να διατηρούν μια σταθερή συντροφιά μ’ ένα πρόσωπο του αντιθέτου φύλου είναι πολύ υπεύθυνη για τη μεγάλη αύξησι της νοθογονείας μεταξύ κοριτσιών της προεφηβικής ηλικίας, και ακόμη για το ότι άγαμα κορίτσια ηλικίας δώδεκα ετών γίνονται μητέρες! Ένα τυπικό χαρακτηριστικό είναι η εξής επικεφαλίδα ειδήσεων, «Η Μεγίστη Νοθογένεια σε Ομίλους 16-19 ετών.»

Τα νεαρά άτομα που θέλουν να βαδίζουν ορθά και να έχουν μια ευτυχισμένη έγγαμη ζωή οφείλουν ν’ αναγνωρίσουν απλούστατα ότι δεν είναι ασφαλές να βγαίνουν μόνα των έξω με νεαρά άτομα του αντιθέτου φύλου. Ακόμη και αν είναι σε ηλικία κατάλληλη για γάμο και διατηρούν μια συντροφιά με τον γάμο υπ’ όψιν, οφείλουν να είναι προσεκτικά από το να λαμβάνουν αδικαιολόγητες ελευθερίες μεταξύ των. Η προηγουμένη γενεά ήταν πολύ πιο φρόνιμη. Δεν επέτρεπε να περιφέρωνται τα κορίτσια χωρίς κηδεμόνα. Όταν η θυγατέρα μιας ευπόρου οικογενείας παρεπονέθη κάποτε στη μητέρα της ότι οι αδελφοί της δεν είχαν ανάγκη κηδεμόνος ενώ εκείνη είχε, η σοφή κατά κόσμον μητέρα της απήντησε: «Μα, κόρη μου, δεν καταλαβαίνεις! Τ’ αγόρια δεν μπορούν να μείνουν έγκυοι!» Εν τούτοις, αυτή δεν είναι η μόνη αιτία για να είναι ένας διακριτικός, αλλ’ ασφαλώς είναι μια αιτία για να συγκρατήται!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το να εντρυφά ένας σε ασέλγεια, ή χαλαρή διαγωγή, είναι κακό, φαύλο και επιβλαβές. Βρίσκεται σε αντίθεσι με τις τέσσερες βασικές ιδιότητες με τις οποίες μας επροίκισε ο Ιεχωβά Θεός. Είναι άδικο διότι στρέφεται εναντίον των δικαίων νόμων του Θεού οι οποίοι διέπουν τις δυνάμεις αναπαραγωγής· είναι άσοφο διότι διασπά τις σχέσεις με τον Θεό και με τους γαμηλίους συντρόφους μας· είναι ελλιπές αγάπης διότι πρόκειται να προξενήση βλάβη σε άλλους· και είναι κακή χρήσις δυνάμεως διότι είναι μια γεμάτη αδυναμία υποχώρησις στην ικανοποίησι μιας ιδιοτελούς επιθυμίας. «Ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν αλλ’ ο σπείρων εις το πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του πνεύματος ζωήν αιώνιον.»—Γαλ. 6:7, 8.