Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Γνωρίζω ότι η Αγία Γραφή λέγει ότι μια Χριστιανή σύζυγος οφείλει ν’ αγαπά και να σέβεται τον σύζυγό της. Αλλά ο σύζυγός μου είναι μέθυσος. Πώς μπορεί ένα άτομο ν’ αγαπά και να σέβεται ένα τέτοιον άνθρωπο;​—Κ. Ν., Η.Π.Α.

Είναι ευνόητο ότι μια Χριστιανή σ’ αυτή την κατάστασι θα εύρισκε αποκρουστική τη μέθη του συζύγου της. Η Αγία Γραφή δείχνει σαφώς ότι ο Ιεχωβά αποδοκιμάζει τη μέθη. (1 Κορ. 5:11· Γαλ. 5:21) Αυτή μπορεί να οδηγήση σε κάθε είδος επιπροσθέτου παραβάσεως. Και ο Λόγος του Θεού μάς προτρέπει: «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν.» (Ψαλμ. 97:10, ΜΝΚ) Εν τούτοις, αυτό το εδάφιο δεν κατευθύνει μια σύζυγο να μισή τον σύζυγό της. Μπορεί να μισή το κακό και τ’ αποτελέσματά του, ναι, αλλά όχι τον σύζυγό της. Ο Κύριος Ιησούς είπε στους ακολούθους του ν’ αγαπούν ακόμη και τους εχθρούς των. (Ματθ. 5:44) Έτσι, μολονότι μπορούμε να αισθανώμεθα συμπάθεια για μια σύζυγο, η οποία βρίσκεται σε τέτοια κατάστασι, διότι γνωρίζομε πόσο δυσάρεστη και δύσκολη είναι, εν τούτοις εκείνη ασφαλώς πρέπει ν’ αγωνίζεται για να εκδηλώνη αγάπη στο σύζυγό της και να τον βοηθή ν’ απαλλαγή από την κακή πορεία του.

Όπως το αναγνωρίζει και η ερώτησις, ο Λόγος του Θεού κατευθύνει τις γυναίκες ν’ αγαπούν και να σέβωνται τους συζύγους των, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον . . . η . . . γυνή ας σέβηται τον άνδρα.» (Εφεσ. 5:22, 23) Ο σύζυγος έχει μέσα στην οικογένεια μια θέσι ευθύνης καθωρισμένη από τον Θεό, είτε διάγει μια ζωή πλήρως σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού είτε όχι. Η σύζυγος οφείλει να δείχνη σεβασμό για τη θέσι του, ακόμη και όταν δεν μπορή να επιδοκιμάση όλα όσα αυτός πράττει.

Ως μια εξεικόνισι, θα μπορούσαμε ν’ αναφέρωμε τη Χριστιανική άποψι για τους κυβερνητικούς άρχοντας, τις ανώτερες εξουσίες, Σ’ αυτούς τους ηγέτας μία Χριστιανή οφείλει σεβασμό και σχετική υποταγή. (Τίτον 3:1· Ρωμ. 13:7) Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή συμφωνεί με τον κώδικα ηθικής που έχουν υιοθετήσει μερικοί απ’ αυτούς, ούτε μπορεί να επιδοκιμάση όλες τις γνώμες και ενέργειές των. Πράγματι, μπορεί να βλέπη κάθε ημέρα αποδείξεις της διαφθοράς των, που περιλαμβάνουν δωροδοκίες, ευνοιοκρατία και αποτυχία στην επιβολή του νόμου. Εν τούτοις, όσο είναι δυνατόν, δείχνει σεβασμό στο αξίωμα που κατέχουν, εφόσον ο Θεός την κατευθύνει να ενεργή έτσι. Ομοίως, μια σύζυγος μπορεί να εργάζεται για ν’ αυξήση τον σεβασμό προς το αξίωμα ή τη θέσι του συζύγου της στην οικογένεια.​—Τίτον 2:4, 5.

Προτού αυτή νυμφευθή, έτρεφε σεβασμό για τον άνδρα ο οποίος είναι τώρα σύζυγός της, και για τη θέσι που επρόκειτο να λάβη ως σύντροφος και κεφαλή της. Πράγματι, λίγο καιρό μετά το γάμο της, η Χριστιανή σύζυγος ανεκάλυψε σ’ αυτόν πράγματα που δεν εγνώριζε ούτε ανέμενε πριν από τον γάμο. Αυτό συμβαίνει σε κάθε γάμο. Είναι πιθανόν να έχη ανακαλύψει τρόπους και ιδιότητες που δεν της αρέσουν. Αλλά, αν αναζητούσε τέτοια πράγματα, είναι πιθανόν ότι θ’ ανεκάλυπτε, επίσης, νέες μορφές της προσωπικότητός του και ικανότητες τις οποίες θα μπορούσε να σεβασθή και ν’ αγαπήση. Άρά γε δεν θα μπορούσε η σύζυγος να εξακολουθή τώρα ν’ αναπτύσση αγάπη και σεβασμό για τα πράγματα εκείνα του συζύγου της που αρχικά είχαν διεγείρει την αγάπη της γι’ αυτόν καθώς και για τα καλά πράγματα που ανεκάλυψε αργότερα; Μήπως υπάρχουν πράγματα που αυτή προσωπικώς θα μπορούσε να κάμη για να δώση έμφασι ή να εξάρη τις καλές του ιδιότητες και να ελαττώση τις ανεπιθύμητές του; Τι μπορεί να κάμη η σύζυγος για να καταστήση το σπίτι πιο ελκυστικό και χαρούμενο σ’ αυτόν; Αυτά τα ερωτήματα είναι άξια σοβαράς σκέψεως. Να ενθυμήσθε ότι η προσπάθεια που καταβάλλει για ν’ αναπτύξη σεβασμό προς τον σύζυγό της θα συντελέσουν και στη δική της ικανοποίησι.

Πολλές φορές οι Χριστιανοί έχουν καλλιεργήσει την θαυμαστή ιδιότητα της υπομονής για να προωθήσουν το Χριστιανικό άγγελμα και να βοηθήσουν άλλους στην οδό της ζωής. Αυτό είναι έξοχο· έτσι δεν είναι; Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εις την θλίψιν υπομένοντες· εις την προσευχήν προσκαρτερούντες.» (Ρωμ. 12:12) Αλλά βλέπει, άρα γε, η Χριστιανή γυναίκα αυτή την οικογενειακή της κατάστασι ως μια ευκαιρία να δείξη Χριστιανική υπομονή; Εζήτησε με προσευχή τη βοήθεια του Θεού για να εκδηλώνη υπομονή;​—Ησ. 50:10.

Αντιλαμβανόμεθα ότι αυτές οι υποδείξεις πιθανόν να φαίνωνται δύσκολες να εφαρμοσθούν, ιδιαιτέρως στην περίπτωσι μιας Χριστιανής συζύγου, η υπομονή και η αγάπη της οποίας έχουν τεθή κάτω από σκληρή δοκιμασία στη διάρκεια των ετών από τον άπιστο σύζυγό της. Πιθανόν να είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτή να εξακολουθήση ν’ αγωνίζεται για βελτίωσι. Αλλά πιστεύομε σταθερά ότι η τελεία συμβουλή που προμηθεύει ο Ιεχωβά στο Λόγο του είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορεί κανείς να λάβη. Όπως έγραψε ο Δαβίδ: «Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν. . . . Τα διατάγματα του Ιεχωβά ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν.»​—Ψαλμ. 19:7, 8, ΜΝΚ.

Στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία μερικές Χριστιανές γυναίκες είχαν απίστους συζύγους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνοι οι σύζυγοι έκαναν πράγματα, τα οποία εκούραζαν πολύ την αγάπη και τον σεβασμό των γυναικών των. Αλλά τι συνεβούλευσε ο απόστολος Παύλος; Έγραψε: «Τι εξεύρεις . . . αν μέλλης να σώσης τον άνδρα;» Αυτά τα λόγια βρίσκονται στην ιδία επιστολή, στην οποία έγραψε, επίσης: «Κεφαλή . . . της γυναικός είναι ο ανήρ.» (1 Κορ. 7:16· 11:3) Έτσι αυτά αποτελούσαν ενθάρρυνσι για τις γυναίκες ώστε ν’ αγαπούν και να σέβωνται τους μη Χριστιανούς συζύγους των, έχοντας υπ’ όψιν ότι με τον καιρό πιθανόν θα μπορούσαν να βοηθήσουν εκείνους τους άνδρες να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Ένα τέτοιο πράγμα θα μπορούσε να συμβή! Ο Πέτρος ανέφερε ότι άπιστοι σύζυγοι μπορούν να κερδηθούν με την «μετά φόβου καθαράν διαγωγήν» των γυναικών των.​—1 Πέτρ. 3:1, 2.

Και αυτό απεδείχθη αληθινό και στην εποχή μας. Σε μια περίπτωσι μια Χριστιανή σύζυγος στη Μασσαχουσέττη υπέμεινε τη μέθη και τις βλασφημίες του συζύγου της επί είκοσι και πλέον χρόνια. Αλλά η καθαρά διαγωγή και ο βαθύς σεβασμός της για τη θέσι του ως κεφαλής της οικογενείας έφεραν το αποτέλεσμά των. Τελικά, ο σύζυγος είδε ότι μια αλλαγή ήταν αναγκαία. Έπαυσε να πίνη, να καπνίζη και να βλασφημά και ενώθηκε με τη σύζυγο και τα μεγάλα τέκνα του στην παρακολούθησι των συναθροίσεων στην Αίθουσα Βασιλείας. Ασφαλώς αυτή η γυναίκα ήταν ευτυχής διότι είχε υπομείνει. (Παρατηρήστε, επίσης, την αξιοσημείωτη πείρα από την Ισλανδία στις σελίδες 157 και 158 στο Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1968.)

Πιθανόν με τον καιρό αυτή να είναι η χαρωπή πείρα και άλλων Χριστιανών γυναικών. Το ελπίζομε. Αλλά και αν αυτό φαίνεται απίθανο σε μερικές περιπτώσεις, οι γυναίκες μπορούν να εργάζωνται να καλλιεργούν σεβασμό και αγάπη για τους συζύγους των, κι έτσι να δείξουν την εκτίμησί των για την γαμήλιο διευθέτησι και για το διωρισμένο από τον Θεό αξίωμα του συζύγου των.