Αναζωογόνησις του Πνεύματος της Αυτοθυσίας

«Εάν τις επιθυμή να γίνη οπαδός μου, οφείλει ν’ αφήση οπίσω τον εαυτόν του.»​—Λουκάς 9:23.a

1. Τι είπε ο Ιησούς που έδειχνε ότι εκαλούσε άλλους να εισέλθουν σε μια ζωή αυτοθυσίας;

Ο ΙΔΡΥΤΗΣ της Χριστιανοσύνης είπε κάποτε: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ ημέραν, και ας με ακολουθή. Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, ούτος θέλει σώσει αυτήν. Επειδή τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέση ή ζημιωθή; Διότι όστις επαισχυνθή δι’ εμέ και τους λόγους μου, δια τούτον ο Υιός του ανθρώπου θέλει επαισχυνθή, όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του Πατρός και των αγίων αγγέλων.» Είναι καταφανές ότι ο Ιησούς Χριστός προσκαλούσε άλλους σε μια πορεία αυτοθυσίας, όταν είπε τ’ ανωτέρω λόγια, τα οποία έχουν καταγραφή στην Αγία Γραφή στα εδάφια Λουκάς 9:23-26.

2. Ποιες ερωτήσεις θα μπορούσε να θέση ένας σχετικά μ’ αυτή την πρόσκλησι;

² Αλλά δεν είναι αυτή η πρόσκλησις λίγο απηρχαιωμένη; Γιατί να ενδιαφερώμεθα για μια πορεία αυτοθυσίας σήμερα, όταν κανείς δεν φροντίζη πολύ γι’ αυτούς που δείχνουν τέτοιο ενδιαφέρον και υπάρχουν τόσο πολλά που αυτός ο σύγχρονος κόσμος έχει να προσφέρη και για τα οποία πρέπει να εργασθούμε; Γιατί πρέπει ένας ν’ «απαρνηθή εαυτόν,» όταν παντού οι ανθρωποι κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ζητούν τα δικαιώματά των, και απαιτούν ολοένα περισσότερη ελευθερία; Επιθυμούν περισσότερα από τα καλά πράγματα που έχει αυτός ο κόσμος και πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να τα λάβουν δια της βίας αν δεν μπορούν μ’ άλλα μέσα. Γιατί δεν θα έπρεπε ένας να προσπαθή να «κερδήση τον κόσμον όλον» ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του; Αληθεύει πράγματι ότι το ν’ ακολουθή ένας μια πορεία αυτοθυσίας ‘χάριν εαυτού’ θα τον ωφελήση ως το σημείο του να σώση τη ζωή του; Η Αγία Γραφή και η πρόσφατη ιστορία των αληθινών Χριστιανών προμηθεύουν μερικές πολύ ενθαρρυντικές απαντήσεις. Ακόμη κι ένα άτομο με μέτριο μόνον ενδιαφέρον για πνευματικά πράγματα δεν μπορεί παρά να ενδιαφερθή για τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα λόγω της ελλείψεως τιμής, ακεραιότητος και αυτοθυσίας που υπάρχει, στον κόσμο σήμερα.

3. Ποιο είδος κόσμου αφήνει ένας ο οποίος αναλαμβάνει μια πορεία αυτοθυσίας;

³ Αλλά είναι ο κόσμος αυτός τόσο κακός; Είναι η πορεία του τόσο κακή ώστε να καθίσταται τόσο αναγκαίο να τον αποφεύγη ένας; Ναι, δεν πρέπει να εκπλήξη κανένα το ότι ο κόσμος ως ένα σύνολο ασχολείται ολοένα περισσότερο με την αυτοϊκανοποίησι και τον υλισμό. Αυτή η κατάστασις πραγμάτων είχε προλεχθή από ένα από τους πιο αξιοπίστους προφήτας, τον απόστολο Παύλο, και η προφητεία του αναγράφεται στα εδάφια 2 Τιμόθεον 3:1-5: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής· και τούτους φεύγε.» Ολόγυρά μας βλέπομε τώρα καθαρά την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας. Πράγματι, το να πη κανείς απλώς ότι οι άνθρωποι ασχολούνται περισσότερο με την αυτοϊκανοποίησι και τον υλισμό είναι πολύ επιεικής έκφρασις. Είναι στην πραγματικότητα το πνεύμα του στασιασμού και της αναρχίας που βλέπει ένας παντού.

4. Ποιοι ενδιαφέρονται για αυτοθυσία, και πώς αυτό είχε προλεχθή;

⁴ Αλλά υπάρχουν, άρά γε, μερικοί οι οποίοι ενδιαφέρονται ν’ αναπτύξουν το πνεύμα της αυτοθυσίας; Ναι, οι αληθινοί δούλοι του Ιεχωβά. Κι αυτό, επίσης, είχε προλεχθή. Ο Ψαλμός 110:3 λέγει: «Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου, εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού· οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως η δρόσος, η εξερχόμενη εκ της μήτρας της αυγής.»

5. Τι έχουν για το οποίο αξίζει να κάμη ένας θυσίες;

⁵ Πρέπει να υπάρχη κάτι που έχουν υπ’ όψιν αυτοί οι Χριστιανοί για το οποίο αξίζει να θυσιάση ένας το σήμερα. Υπάρχει. Οι αληθινοί Χριστιανοί γνωρίζουν ότι η βασιλεία του Θεού έχει εγκαθιδρυθή στους ουρανούς και κυβερνά επί αρκετό καιρό. Πράγματι, έχομε προχωρήσει πολύ στον δρόμο του εσχάτου καιρού, και δεν παραμένει πολύς καιρός σ’ αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων. Όταν ο Θεός, μέσω του βασιλέως του, Ιησού Χριστού, θ’ αναλάβη δράσι για ν’ απαλλάξη αυτή τη γη απ’ εκείνους οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται καθόλου να ενεργούν κατά τον ιδικό Του τρόπο, θα είναι πολύ αργά για να προσέλθουν άλλοι στον τόπο ασφαλείας του Θεού. Τα παγκόσμια γεγονότα που εκπληρώνουν την προφητεία της Γραφής παρέχουν ασφαλή ένδειξι ότι λίγα μόνο χρόνια παραμένουν γι’ αυτή την πονηρή διάταξι πραγμάτων. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε ένας να βρη κάτι που αξίζει να κάμη θυσίες περισσότερο από τη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν, να ενθαρρύνη εκείνους οι οποίοι αγαπούν τη δικαιοσύνη να λάβουν μια σταθερή στάσι γι’ αυτή τη βασιλεία τώρα; Δεν θα μπορούσε να βρεθή καλύτερη υπόθεσις!

6. Γιατί να ενδιαφερθή ένας να μάθη την άποψι της Γραφής;

⁶ Υπάρχει, λοιπόν, μια πραγματική ανάγκη αναζωογονήσεως του πνεύματος της αυτοθυσίας. Τ’ αγαθά νέα σχετικά μ’ αυτή τη βασιλεία πρέπει να κηρυχθούν, και χρειάζονται πιστοί, ζηλωταί δούλοι του Θεού για να το πράξουν. Εκτίμησις του τι περιλαμβάνεται στην αυτοθυσία θα βοηθήση ένα να συνεχίση μια πιστή πορεία. Η αυτοθυσία δεν είναι καθόλου ένας απλός τοπικισμός. Επιθυμούμε να εισχωρήσωμε στο αληθινό πνεύμα της.

ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΩΜΕ ΤΙ;

7. Τι περιλαμβάνεται και τι δεν περιλαμβάνεται στην αυτοθυσία;

⁷ Η θυσία για την οποία μιλούμε δεν αφορά το να θυσιάση ένας κάποιον άλλον ή κάτι που ανήκει σε κάποιον άλλον. Ομιλούμε για αυτοθυσία. Ένας παράφρων δικτάτωρ είναι πρόθυμος να θυσιάση τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων για να επιτύχη τους ιδιοτελείς του σκοπούς, πεπεισμένος συχνά ότι η υπόθεσίς του είναι δικαία. Ταραχοποιοί στις λεγόμενες «ελεύθερες» χώρες που καταστρέφουν ιδιοκτησία και ζωή είναι ένοχοι για το ίδιο πράγμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αναρχικούς και τους επαναστάτας. Αλλά η πραγματική Χριστιανική θυσία είναι μια θυσία του εαυτού μας, που δεν περιλαμβάνει ούτε υποχρεώνει άλλους.

8. (α) Ποια είναι μερικά πράγματα από τα οποία πρέπει ένας ν’ αντιληφθή σαφώς την ανάγκη ν’ απαλλαγή; (β) Γιατί δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο ν’ απαλλαγή;

⁸ Η θυσία σχετίζεται με εγκατάλειψι πραγμάτων. Ως ένα μεγάλο βαθμό σχετίζεται με την παραίτησι από πράγματα υλικής φύσεως που αποτελούν έλξι στη σάρκα και παρεμποδίζουν την πλήρη και ανεμπόδιστη υπηρεσία στον Ιεχωβά. Μερικά απ’ αυτά τα υλικά θέλγητρα ή επιθυμίες της σαρκός μπορούν να οδηγήσουν σε υπερβολική εντρύφησι της αμαρτωλής ή εκπεσμένης σαρκός, κάτι που είτε απερίφραστα καταδικάζει ο Λόγος του Θεού ή που συμβουλεύει έντονα εναντίον του. Το υπερβολικό φαγητό και ποτό εμπίπτει σ’ αυτή την κατηγορία. Τα τυχερά παιγνίδια, ή το να έχη ένας στενή σχέσι με διευθετήσεις τυχερών παιγνιδιών είναι μια άλλη ομοία περίπτωσις. Στενή σχέσις με άτομα του αντιθέτου φύλου όταν ένας δεν είναι ελεύθερος να το πράξη ή το πράττη ακατάλληλα είναι άλλη μια περίπτωσις ακόμη. Η παραίτησις από πράγματα που δεν περιλαμβάνονται στα διακαιώματά μας είναι κάτι που μπορούμε πολύ εύκολα να δούμε την ανάγκη γι’ αυτό. Εκτός τούτου, αυτά είναι συνήθως επιβλαβή στη σωματική ή τη διανοητική υγεία. Η αποχή απ’ αυτά τα πράγματα συνήθως δεν είναι πάρα πολύ δύσκολη και είναι πράγματι βασική για να γίνη ένας Χριστιανός.

9. Ποια είναι μερικά πράγματα από τα οποία πιθανόν δεν είναι τόσο εύκολο ν’ απαλλαγή ένας ή να διαθέση λιγώτερο χρόνο γι’ αυτά;

⁹ Αλλά τι μπορεί να λεχθή για εκείνες τις απολαύσεις οι οποίες αποτελούν απλώς τον «κανονικό» τρόπο ζωής; Δεν είναι καλό να ζη ένας όπως ζουν οι άλλοι ευπρεπείς άνθρωποι της γειτονιάς ή της χώρας; Επί τέλους, η Αγία Γραφή μάς υπόσχεται ένα επίγειο παράδεισο στον οποίο θα μπορούμε να κάνωμε με απόλαυσι πράγματα που οι κανονικοί άνθρωποι επιθυμούν φυσικά να κάνουν. Τι υπάρχει το εσφαλμένο στο να έχη ένας μια κατοικία αρκετά μεγάλη ώστε να είναι άνετη, να δαπανά λίγο χρόνο σ’ ένα διδακτικό χόμπυ, να παρακολουθή τα καλύτερα προγράμματα της τηλεοράσεως και να διατηρήται ακμαίος και υγιής με πράγματα όπως η κολύμβησις, η λεμβοδρομία, η χιονοδρομία και τα ταξίδια; Αυτά τα πράγματα χωρίς αμφιβολία θα τ’ απολαμβάναμε στη νέα τάξι του Θεού μετά τον Αρμαγεδδώνα, τότε γιατί να μη απολαμβάνωμε αυτά τα καθαρά και υγιεινά πράγματα τώρα;

10. Αν αυτά τα πράγματα δεν είναι καθ’ εαυτά εσφαλμένα, τότε ποιος κίνδυνος μπορεί να υπάρχη σ’ αυτά;

¹⁰ Αυτά τα πράγματα δεν είναι καθ’ εαυτά εσφαλμένα. Έχουν σχέσι πιο πολύ με το τι είναι το καλύτερο παρά με το τι επιτρέπεται. Όταν ένας τ’ απολαμβάνη κατάλληλα, μπορούν να είναι πολύ ωφέλιμα. Είναι απλώς ζήτημα τού να έχη ένας προοπτική. Είναι ζήτημα τού να κάμη ένας την καλυτέρα δυνατή χρήσι του χρόνου που εναπομένει. Πρέπει να είναι ένας σε θέσι να εκτιμά ή να υπολογίζη τα πράγματα έτσι ώστε να κρίνη ή ν’ αποφασίζη τι είναι εκείνο που αξίζει πράγματι και είναι το πιο ωφέλιμο, και ειδικά ποια είναι η δράσις που αξίζει σήμερα. Τι ήταν εκείνο που άξιζε στην εποχή του Νώε; Τα εδάφια Ματθαίος 24:38, 39 λέγουν: «Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας.» Ο Ιησούς δεν είπε κάθε πράξις των ήταν καθ’ εαυτήν εσφαλμένη. Έπρεπε απλώς να προσέξουν τι είχε να τους πη ο Θεός μέσω του Νώε, του ιδικού Του ‘κήρυκος της δικαιοσύνης.’ Αυτά τα «κανονικά» πράγματα της ζωής δεν έπρεπε να γεμίσουν τη ζωή των ως το σημείο του ν’ αποκλείσουν το θέλημα του Θεού για την εποχή εκείνη. Ομοίως, ο Ιεχωβά έχει κάτι πολύ πιο σπουδαίο για να κάνωμε εμείς σήμερα από το ν’ αναμιγνυώμεθα υπερβολικά στις κανονικές επιδιώξεις του κόσμου. Το να παραιτηθή ένας απ’ αυτά τα πράγματα είναι πιθανώς ένα από τα μεγαλύτερα κριτήρια στην αυτοθυσία.​—1 Κορ. 7:29-31.

11. Τι απαιτείται για να διατηρήση ένας ισορροπία σ’ αυτά τα ζητήματα;

¹¹ Πρέπει να είναι ένας σε θέσι να δη κάτω από το πραγματικό των φως εκείνα από τα οποία παραιτείται τώρα σε συμπαραβολή με την αμοιβή που πρόκειται να κερδηθή. Αυτό μας θυμίζει τον Ησαύ. Δεν ήταν ένας καλός κριτής των αξιών. Ήταν πρόθυμος να παραιτηθή από τ’ ανεκτίμητα πρωτοτόκιά του για κάποιο φαγητό. (Γεν. 25:29-34) Ο Ιησούς δεν είχε πού να κλίνη την κεφαλή του αλλά είχε προσκολληθή σε μια πορεία ακεραιότητος και αυτοθυσίας για να λάβη την αμοιβή που του ήταν υποσχεμένη. Είχε προοπτική και ορθή αίσθησι των αξιών. Ο απόστολος Παύλος είχε, επίσης, καλή προοπτική. Στο εδάφιο Φιλιππησίους 3:8 έγραψε: «Μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου· δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα, δια να κερδήσω τον Χριστόν.»

12. (α) Ποιο είναι ένα άλλο πράγμα από το οποίο πρέπει να παραιτηθή ένας που αναλαμβάνει τη Χριστιανοσύνη; (β) Πώς ο απόστολος Παύλος μάς προετοιμάζει ώστε να μπορούμε να έχωμε την ορθή άποψι;

¹² Υπάρχει και μια άλλη αιτία για την οποία η Χριστιανική ζωή είναι μια ζωή αυτοθυσίας. Έχει σχέσι με τη γνώμη που θα έχουν οι άνθρωποι του κόσμου για μας όταν θα έχωμε ταυτισθή με τον λαό του Ιεχωβά. Ο καθένας θέλει να σκέπτωνται καλά γι’ αυτόν. Ποιος θέλει να τον βλέπουν περιφρονητικά, και ειδικά όταν αυτό γίνεται άδικα; Αλλά ένας ο οποίος διακρίνεται ως δούλος του Θεού δεν θ’ αυξήση την εξέχουσα θέσι του σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να θυσιάση. Δεν είναι εύκολο να υποφέρη ένας να τον βλέπουν περιφρονητικά· όπως περιγράφεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 4:13, «ως περικαθάρματα του κόσμου εγείναμεν, σκύβαλον πάντων έως της σήμερον.» Σημειώστε την περιγραφή του Παύλου για το είδος του ανθρώπου που κανονικά δέχεται την αλήθεια και την άποψι που έχει ο κόσμος ως σύνολον γι’ αυτούς οι οποίοι είναι δούλοι του Ιεχωβά: Επειδή βλέπετε την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τους σοφούς· και τα ασθενή εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τα ισχυρά· και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεξεν ο Θεός, και τα μη όντα. Δια να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού. Αλλά σεις είσθε εξ αυτού εν Χριστώ Ιησού, όστις εγεννήθη εις ημάς σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις· ώστε, καθώς είναι γεγραμμένον, ‘ο καυχώμενος, εν Ιεχωβά ας καυχάται’.»​—1 Κόρ. 1:26-31, ΜΝΚ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ

13. (α) Βρίσκουν μερικοί δύσκολη την αλλαγή; (β) Ποια είναι μια καλύτερη άποψις;

¹³ Μερικοί βρίσκουν ότι είναι δύσκολο να κάμουν την αλλαγή που θα τους ξεχωρίση ως διαφορετικούς από τον κόσμο. Το θεωρούν μια πολύ μεγάλη θυσία. Αυτή η σκέψις δεν είναι ορθή. Μάλλον, επωφεληθήτε της ευκαιρίας για να δείξετε σαφώς γιατί ακριβώς είσθε διαφορετικός. Αυτές είναι ευκαιρίες, όχι εμπόδια! Όσοι είναι νέοι και φοιτούν ακόμη στο σχολείο θα έχουν πολλές καλές ευκαιρίες να υποστηρίξουν αυτό που γνωρίζουν ότι είναι ορθό και να δώσουν αποτελεσματική μαρτυρία καθώς το πράττουν αυτό. Πιθανόν να παραστή ανάγκη ν’ απέχετε από μόδες, φαντασιοπληξίες, πάρτυ, δημοτικότητα ή κολλέγια. Ενεργώντας έτσι θα παράσχετε ένα αναψυκτικό παράδειγμα σε μερικούς οι οποίοι έχουν πιθανόν κάποια κλίσι προς τη δικαιοσύνη. Μητέρες και οικοδέσποινες πιθανόν να μη είναι πολύ συμπαθείς στη γειτονιά, αλλά δεν είναι αυτό το σπουδαίο πράγμα. Το σπουδαίο είναι να σταθή ένας ασυμβίβαστα υπέρ της αληθείας άσχετα με το τι είναι πιθανόν να σκεφθούν ή να ειπούν άλλοι. Το ίδιο αληθεύει και για τους πατέρες και συζύγους στον τόπο της κοσμικής των εργασίας.

14. Τι συμβαίνει σε μερικούς σχετικά με την αυταπάρνησι;

¹⁴ Μερικοί, πράγματι, βρίσκουν ότι είναι όχι μόνο δύσκολο αλλά αδύνατο να κάμουν αυτή την αλλαγή. Μελετούν μαζί μ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά για αρκετό χρονικό διάστημα και κατόπιν παύουν. Αναγνωρίζουν ότι χωρίς αμφιβολία αυτή είναι η αλήθεια, αλλά βλέπουν ποια αυταπάρνησι θα πρέπει να κάμουν και νομίζουν ότι δεν μπορούν να το πράξουν. Άλλοι έχουν κάμει ακόμη και το βήμα της αφιερώσεως και του βαπτίσματος, υπηρέτησαν πιστά λίγο καιρό και κατόπιν απεμακρύνθησαν. Απαιτείται πιστότης σ’ αυτή την πορεία της αυτοθυσίας αν πρόκειται να προχωρήση ένας σε ωριμότητα. Ο απόστολος Παύλος έχασε ένα από τους ταξιδιωτικούς συντρόφους του μ’ αυτό τον τρόπο. «Διότι ο Δήμας με εγκατέλιπεν, αγαπήσας τον παρόντα κόσμον [σύστημα πραγμάτων, ΜΝΚ].» (1 Τιμ. 4:10) Τι αισχύνη να συμβή αυτό όταν έχη σημειωθή τέτοια καλή πρόοδος!

15. Δικαιολογείται ένας ν’ απομακρυνθή από την πορεία της αυτοθυσίας;

¹⁵ Αλλά ποιος πταίει πραγματικά όταν ένας απομακρύνεται από τη Χριστιανική πορεία της αυτοθυσίας κι επιστρέφη στην κοσμική πορεία της εντρυφήσεως σε απολαύσεις; Ασφαλώς όχι ο Θεός. Δεν είναι αυτός που επέτρεψε να γίνουν οι πειρασμοί πάρα πολύ μεγάλοι έτσι ώστε η πτώσις να είναι αναπόφευκτη. Αντιθέτως, το εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13 τονίζει: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος· πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» Ο Ιεχωβά βοηθεί, δεν εμποδίζει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν πολλά που μπορούν να παραπλανήσουν ένα από μια πορεία αυτοθυσίας για να επιστρέφη σ’ ένα υλιστικό κόσμο. Αλλά δεν πταίει ο Θεός όταν αυτό συμβή.

16. (α) Πότε πρέπει ν’ αρχίση η εκπαιδεύσις για αυταπάρνησι; (β) Πώς το σκέπτονται αυτό το ζήτημα μερικοί γονείς, αλλά ποια είναι η πιο καλή άποψις;

¹⁶ Από ποια ηλικία πρέπει ν’ αρχίση ένας μια πορεία αυταπαρνήσεως; Όσο ενωρίτερα αρχίση ένας, τόσο το καλύτερο. Η παιδική ηλικία είναι ο καλύτερος καιρός. Οι γονείς, που κρατούν τα τέκνα των απησχολημένα σε άξια λόγου καθήκοντα μέσα και γύρω από το σπίτι, επιτυγχάνουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Πρέπει να είναι μια εργασία με σημασία που συντελεί στην οικογενειακή διευθέτησι, κι έτσι μαθαίνουν το να επωμίζωνται ευθύνη. Μερικοί γονείς νομίζουν ότι επειδή αυτοί είχαν εργασθή σκληρά και απήλαυσαν πολύ λίγο στη διάρκεια της παιδικής των ηλικίας πρέπει να φροντίσουν να περάσουν διαφορετικά τα παιδιά των. Λέγουν ότι τα τέκνα των δεν πρόκειται να στερηθούν πράγματα όπως είχαν στερηθή οι ίδιοι. Αυτοί στην παιδική των ηλικία φορούσαν τριμμένα φορέματα, είχαν λίγα ή καθόλου αντικείμενα αναψυχής ή παιγνιδιού, κι έτρωγαν πολύ απλή τροφή μαζί με μακρές ώρες σκληρής εργασίας. Αλλά έχετε υπ’ όψιν ότι δεν είναι ανάγκη ν’ αλλάξετε όλα αυτά για να ωφελήσετε το τέκνον σας. Προμηθεύστε του τον αναγκαίο ρουχισμό, φανήτε λογικός στο ζήτημα της αναψυχής, δίνετε του υγιεινή τροφή, αλλά γιατί να καταργήσετε την εργασία; Πάρα πολύς χρόνος αργίας δεν είναι καθόλου καλό για ένα παιδί. Προμηθεύει μια πτωχή εκπαίδευσι και προετοιμασία για μια ρωμαλέα ζωή αυτοθυσίας και παραγωγικής δραστηριότητος ως δούλου του Ιεχωβά όταν θα φθάση σε ανδρική ηλικία. Δεν είναι εύκολο να υπερπηδηθή μια συνήθεια που έχει ριζώσει, βαθιά, και η οκνηρία μπορεί ασφαλώς να γίνη συνήθεια. Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; «Αι επιθυμίαι του οκνηρού θανατόνουσιν αυτόν· διότι αι χείρες αυτού δεν θέλουσι να εργάζωνται.»​—Παροιμ. 21:25.

17. (α) Πώς αισθάνονται τώρα πολλοί γονείς οι οποίοι έζησαν λιτή ζωή στην παιδική των ηλικία; (β) Ποιο θα μπορούσε να είναι το καλύτερο πράγμα που κληροδοτεί ένας γονεύς στο παιδί του;

¹⁷ Πράγματι, πολλοί γονείς οι οποίοι ήσαν αναγκασμένοι να εργασθούν σκληρά και ώφειλαν να στερηθούν μερικά πράγματα καθώς εμεγάλωναν είναι συνήθως ανυπόμονοι να το πουν τώρα. Αυτό οφείλεται στο ότι τώρα γνωρίζουν ότι πολλά απ’ αυτά που πέρασαν τους έκαμαν καλό και είναι ευτυχείς διότι είχαν αυτό το είδος εκπαιδεύσεως και συνθηκών διαβιώσεως. Το εδάφιον Παροιμίαι 22:6 ενθαρρύνει: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.» Η εκπαίδευσις των γυιών και των θυγατέρων σας σε μια πορεία αυταπαρνήσεως μπορεί να είναι ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που θα κληρονομήσουν από σας. Και να ενθυμήσθε ότι το παράδειγμά σας θα εντυπώση στη διάνοια των το σημείο των προφορικών οδηγιών που δίνετε.

18. (α) Για ποιό πράγμα προειδοποίησε ο Θεός τους Ισραηλίτας; (β) Τι μπορούμε να διδαχθούμε απ’ αυτό;

¹⁸ Δεν είναι δύσκολο να επανέλθη ένας στην πορεία της υπερβολικής εντρυφήσεως. Ο Θεός εγνώριζε ότι η φυσική κλίσις του ατελούς ανθρώπου ήταν προς τα κάτω. Έτσι, για την προστασία του λαού του, των Ισραηλιτών, τους προειδοποίησε τι συνέπειες μπορούσε να έχη η αφθονία υλικών αγαθών που θα είχαν στην «γην ρέουσαν γάλα και μέλι.» Ύστερ’ από τις ταλαιπωρίες ενός ταξιδιού σαράντα ετών στην έρημο τούς ελέχθη: «Και θέλεις φάγει, και θέλεις χορτασθή, και θέλεις ευλογήσει Ιεχωβά τον Θεόν σου επί της γης της αγαθής, την οποίαν σοι έδωκε. Πρόσεχε εις σεαυτόν μήποτε λησμόνησης Ιεχωβά τον Θεόν σου, αθετών τας εντολάς αυτού, και τας κρίσεις αυτού, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον· μήπως, αφού φάγης και χορτασθής και οικοδομήσεις οικίας, καλάς, και κατοικήσης, και οι βόες σου και τα πρόβατα σου αυξήσωσι, και πολυπλασιασθή το αργύριόν σου, και το χρυσίον σου, και πάντα όσα έχεις αυξήσωσι, μήπως τότε υψωθή η καρδία σου και λησμονήσης Ιεχωβά τον Θεόν σου, όστις σε εξήγαγεν εκ γης Αιγύπτου εξ οίκου δουλείας.» (Δευτ. 8:10-14, ΜΝΚ) Ναι, εκείνοι που πλουτίζουν ολικώς μπορούν εύκολα να λησμονήσουν τον Θεό. Μπορούν ν’ αρχίσουν να στηρίζωνται στον εαυτό των αντί να στηρίζωνται στον Ιεχωβά και αρχίζουν το ολίσθημα το οποίον τους οδηγεί μακριά από την αλήθεια. Αυτό είναι κάτι που είχε υπ’ όψιν του ο Ιησούς όταν είπε: «Αληθώς σας λέγω, ότι δυσκόλως θέλει εισέλθει πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρανών. Και πάλιν σας λέγω, Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος δια τρυπήματος βελόνης, παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.» (Ματθ. 19:23, 24) Είναι ανάγκη να είναι ένας εξαιρετικά προσεκτικός σχετικά με την απόκτησι υλικών αγαθών αν πρόκειται να εξακολουθήση να υπηρετή πιστά τον Ιεχωβά. Η κατοχή πολλών υλικών αγαθών δεν συντελεί γενικά σε ανάπτυξι ενός καλού Χριστιανικού πνεύματος αυτοθυσίας, όπως ακριβώς είπε ο Θεός στους Ισραηλίτας.

19. Τι είναι μια καλή ισορροπία σχετικά με τα υλικά αγαθά;

¹⁹ Ο άνθρωπος διαθέτει τόσο χρόνο και τόσες δυνάμεις. Η χρησιμοποίησις αυτών των δύο πολυτίμων στοιχείων για τη συσσώρευσι ή διαχείρισι υλικών αγαθών απλώς αποβάλλει πνευματικά πράγματα. Όχι μόνο χρησιμοποιείται ο χρόνος και δαπανώνται οι δυνάμεις σε υλικά πράγματα, αλλά η διάνοια, σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, απασχολείται άσκοπα. Η πνευματικότης εποικοδομείται μόνο όταν η διάνοια είναι απησχολημένη σε πνευματικά πράγματα. Το να έχη ένας λιγώτερα από τ’ αγαθά αυτού του κόσμου, ενώ ταυτοχρόνως έχει τ’ αναγκαία, μπορεί ν’ αποβή ευλογία κατά πολλούς τρόπους. (Παροιμ. 30:8) Αυτό συνήθως αφήνει μεγαλύτερο μέρος από το χρόνο, τις δυνάμεις και τις σκέψεις μας για ν’ απασχολούνται στα συμφέροντα της Βασιλείας.

20, 21. Αν έχουν γίνει υποδείξεις για μεγαλύτερη ελαστικότητα στις διευθετήσεις για υπηρεσία, τι δείχνει αυτό και τι δεν δείχνει;

²⁰ Αλλά δεν συνέστησε η Εταιρία στα τελευταία χρόνια μεγαλύτερη ευκαιρία στα προγράμματα μας εκκλησιαστικής υπηρεσίας και άλλα υπηρεσιακά ζητήματα, λέγοντας ότι δεν είναι ανάγκη να ζητούν οι εκκλησίες να επιβάλλουν άκαμπτους κανόνες και διευθετήσεις για τους διαγγελείς, αλλά, μάλλον, οι αδελφοί μπορούν να ενασχολούνται στην υπηρεσία όταν οι ίδιοι προσωπικώς αποφασίσουν εκείνο που είναι το καλύτερο γι’ αυτούς; Δεν έχει διασαφηνισθή ότι είναι εν τάξει, παραδείγματος χάριν, να κάμη ένας επανεπισκέψεις ή να διεξάγη οικιακές Γραφικές μελέτες την Κυριακή πρωί αντί να είναι σταθερά προσκολλημένος σ’ ένα πρόγραμμα έργου από οικία σε οικία ως πρώτο πράγμα την Κυριακή πρωί; Δεν δείχνουν όλ’ αυτά ότι δεν πρέπει να ωθούμε τον εαυτό μας σε υπηρεσία όταν δεν αισθανώμεθα την ανάγκη και ότι το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας θα γίνη κατά κάποιο τρόπο και ότι δεν πρέπει να ενασχολούμεθα τόσο εντατικά;

²¹ Όταν αυτό εξετασθή προσεκτικά, θα ιδούμε ότι αυτό που έχει υποδειχθή δεν είναι χαλάρωσις των χεριών, αλλά, μάλλον, ότι τα πράγματα μπορούν να διευθετηθούν με τρόπο που να προσαρμόζονται στον κάθε ευαγγελιζόμενον ατομικώς ώστε να μπορή να επιτυγχάνη πραγματικά περισσότερα, αν προσωπικώς το επιθυμή. Επιτρέπει μεγαλύτερη πρωτοβουλία στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και ο Παύλος λέγει: «Εξεύροντες ότι από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας.» (Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ) Πολλοί δούλοι του Θεού, επειδή συλλαμβάνουν το πνεύμα των υποδείξεων, έχουν σημειώσει μεγάλη αύξησι τόσο στον χρόνο της υπηρεσίας των αγρού όσο και στην αποτελεσματικότητά των. Έτσι, βλέπομε ότι εξακολουθούμε να έχωμε ανάγκη διαπαιδαγωγήσεως του εαυτού μας ως αφιερωμένων Χριστιανών σε μια πορεία αυτοθυσίας· αποτελεί γεγονός ότι η ανάγκη είναι πραγματικά ακόμη μεγαλύτερη.

22. Σε ποιο συμπέρασμα καταλήγομε όσον αφορά το ζήτημα της αυτοθυσίας;

²² Η πορεία της αυτοθυσίας δεν είναι μια εύκολη πορεία. Απαιτεί σκληρή εργασία κι επαγρύπνησι. Αλλά, όταν εκτιμούμε το ποιος είναι εκείνος που μας καλεί σ’ αυτή την πορεία καθώς και τις αμοιβές που βρίσκονται μπροστά, συμφωνούμε ότι πράγματι αξίζει τον κόπο. Το να έχουν την ορθή άποψι αυτού του ζητήματος και το να εκτιμούν την ανάγκη που υπάρχει γι’ αυτό θα προσθέση ευλογίες σ’ αυτούς οι οποίοι αποφεύγουν την οδό της εντρυφήσεως σε απολαύσεις σήμερα.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 621]

Η παιδική ηλικία είναι ο καλύτερος καιρός να γίνη αρχή μιας πορείας αυταπαρνήσεως. Στα παιδιά πρέπει να δοθούν άξια λόγου καθήκοντα γύρω από το σπίτι