Η Χριστιανική Δουλεία Προμηθεύει Αληθινούς Φίλους
ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ σας επρότεινε να γίνετε δούλος, πώς θ’ αντιδρούσατε; Τι θα λέγατε, αν κάποιος παρεδέχετο ότι ήταν δούλος κι’ έλεγε ότι πράγματι έχαιρε γι’ αυτό; Θα σας εξέπληττε να μάθετε ότι μια ωρισμένη μορφή δουλείας συνιστάται από τον Λόγο του Θεού την Αγία Γραφή, και ότι αυτό καταλήγει σε αληθινή, γνησία φιλία;
Πιθανόν να σκεφθήτε ότι η σκέψις μιας διαρκούς φιλίας είναι καλή σκέψις. Αλλά η πρότασις να γίνη ένας δούλος είναι ένα πικρό χάπι για να το καταπιή ένας, ίσως συμπεραίνετε. Είναι γεγονός ότι όταν ένας σκέπτεται για δουλεία συνήθως το συσχετίζει αυτό με καταπίεσι. Εν τούτοις, η δουλεία που συνιστά ο Λόγος του Θεού είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Μολονότι αυτή περιλαμβάνει δουλεία και εργασία, αυτό διεξάγεται κάτω από ένα στοργικό κύριο με συγκεκριμένα οφέλη που προκύπτουν.
Σκεφθήτε την στάσι του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού, όπως διατυπώνεται προφητικά στον Βιβλικό ψαλμό: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημα σου· και ο νόμος σου είναι εν μέσω της καρδίας μου.» (Ψαλμ. 40:8· Εβρ. 10:5-7) Ο Ιησούς ήταν ευτυχής να εκτελή το θέλημα του Θεού. «Εαυτόν εκένωσε,» λέγει η Γραφή, «λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους.»—Φιλιππησ. 2:7.
Τι παράδειγμα ταπεινοφροσύνης! Μολονότι απελάμβανε δόξα και τιμή στον ουρανό, εν τούτοις προθύμως έλαβε «δούλου μορφήν» διότι αυτό ήταν το θέλημα του Πατρός του. «Διά τούτο και,» λέγει η Γραφή, «ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα.» (Φιλιππησ. 2:9) Τι ευλογίες λόγω πιστότητος στον Θεό!
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΟΥΛΟΙ
Όλοι όσοι θ’ ακολουθήσουν στενά στα βήματα του Ιησού Χριστού οφείλουν να γίνουν δούλοι. «Διά τιμής [της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού] ηγοράσθητε», υπενθυμίζει η Γραφή στους Χριστιανούς. (1 Κορ. 7:23) Οι πρώτοι μαθηταί ήσαν γεμάτοι χαρά ν’ αναγγέλλουν τη θέσι των ως δούλων. Ο Ιάκωβος αρχίζει την επιστολή του με τα εξής λόγια: «Ιάκωβος, δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού.» (Ιάκ. 1:1) Ο Παύλος άρχιζε επιστολές του με όμοιο τρόπο: «Παύλος δούλος Θεού, απόστολος δε Ιησού Χριστού.» (Τίτον 1:1· Ρωμ. 1:1· Φιλιππησ. 1:1) Αυτοί οι άνδρες ήσαν ευτυχείς να είναι δούλοι του ουρανίου Πατρός και του Ιησού Χριστού.
Το ζήτημα σήμερα δεν είναι αν θέλετε ή όχι να είσθε δούλοι. Όχι, διότι είσθε δούλος άσχετα με το τι πράττετε, καθώς εξηγεί η Αγία Γραφή: «Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον, ή της υπακοής προς δικαιοσύνην;» (Ρωμ. 6:16) Ώστε το πραγματικό ερώτημα είναι, Ποιον κύριο εκλέγετε να υπηρετήτε;
Σκεφθήτε τα οφέλη του να είσθε δούλος του Θεού σε αντίθεσι με το να είσθε δούλος σε ό,τι αυτός εναντιώνεται. Μια Βιβλική επιστολή που απευθύνεται σε Χριστιανούς λέγει: «Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας, και δουλωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν· το δε τέλος, ζωήν αιώνιον. Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:22, 23) Ναι, με το να γίνετε πιστός ‘δούλος του Θεού’ έχετε την βεβαιωμένη υπόσχεσι αιωνίου ζωής.
Δεν μπορείτε ν’ αποφύγετε αυτό το γεγονός: Κανένας άνθρωπος δεν είναι στην πραγματικότητα τελείως ελεύθερος. Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι να ζουν σε αρμονία με τη συνείδησί των βρίσκονται στην πραγματικότητα σε δουλεία στις σαρκικές των επιθυμίες. Είναι δούλοι της αμαρτίας. Αλλά δεν το παραδέχονται.
Σε μια περίπτωσι ένας άνθρωπος κατηγόρησε ένα Χριστιανό διάκονο που έκανε επισκέψεις από οικία σε οικία: «Η Γραφή που χρησιμοποιείτε είναι το δεκανίκι σας. Οι σκέψεις σας δεν είναι δικές σας· πηγάζουν απ’ αυτό το βιβλίο!» Ο διάκονος έδειξε στον οικοδεσπότη την βιβλιοθήκη του ιδίου που εκάλυπτε μερικούς τοίχους του σπιτιού του. Με διακριτικότητα ο διάκονος ετόνισε ότι οι σκέψεις αυτού του ανθρώπου ήσαν οι σκέψεις των φιλοσόφων από τους οποίους συνεχώς παρέθετε.
Αυτό είναι ένα γεγονός. Όλοι μας έχομε σκέψεις που πηγάζουν από μια εξωτερική πηγή. Αυτές διαμορφώνουν τον τρόπο μας σκέψεως καθώς και την πορεία μας ενεργείας. Πόσο ευτυχείς μπορούν να είναι οι Χριστιανοί δούλοι οι οποίοι κινούνται από τις σκέψεις και τις ενέργειες του Θεού και του Χριστού!
ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΦΙΛΩΝ
Ο Ιησούς Χριστός έδειξε τη μεγάλη φιλία που προέρχεται από τη Χριστιανική δουλεία. Αυτός είπε στους μαθητάς του: «Σεις είσθε φίλοι μου, εάν κάμνητε όσα εγώ σας παραγγέλλω.» (Ιωάν. 15:14) Σημειώστε προσεκτικά αυτό τον όρο επάνω στον οποίο στηρίζεται αυτή η φιλία. Στηρίζεται επάνω στον όρο της εκτελέσεως εκείνου που λέγουν ο Χριστός και ο Πατήρ του. Δεν θέλομε να χάσωμε ποτέ όρασι αυτού του γεγονότος. Αυτό μπορεί να περιγραφή πολύ ωραία.
Μοιάζει μ’ ένα πατέρα που περιφέρεται στην παραλία μαζί με τον γυιο του. Παίζουν και γελούν μαζί. Ο πατέρας τρέχει και πηδά επάνω από τους αμμόλοφους μαζί με το γυιο του και συμφωνούν μαζί πραγματικά πολύ καλά. Ο γυιος γυρίζει και βλέπει τον πατέρα του και τον ρωτά: «Είμαι φίλος σου, Μπαμπά;» Ο πατέρας απαντά, «Ναι, γυιε μου, φυσικά είσαι φίλος μου.»
Αργότερα ο πατέρας λέγει στο γυιο ότι είναι ώρα να γυρίσουν σπίτι. Ο γυιος διστάζει, «Μα δε θέλω να επιστρέψω. Θέλω να παραμείνω εδώ και να παίξω.» Ο πατέρας τον προειδοποιεί: «Θα έκανες καλύτερα να με υπακούσης αν γνωρίζης τι είναι για το καλό σου.»
«Μα, Μπαμπά, μου φαίνεται πώς είπες ότι είμεθα φίλοι.»
«Ναι,» συμφωνεί ο πατέρας. «Είμεθα φίλοι όταν κάνης αυτό που λέγω.»
Το ίδιο συμβαίνει και με τη φιλία μας ως Χριστιανών με τον Θεό και τον Χριστό. Η θαυμασία σχέσις που έχομε οφείλεται στην υπακοή μας στις εντολές των. Αυτή τη φιλία δεν θέλομε να την χάσωμε ποτέ. Αλλά να θυμάσθε ότι η Χριστιανική δουλεία είναι εκείνη που προμηθεύει αυτούς τους αληθινούς φίλους.