Εκπληρώνετε τον Ρόλο σας στην Οικογένειά Σας
ΜΠΟΡΕΙ μια οικογένεια ν’ απολαμβάνη ειρήνη και ενότητα, όταν ο σύζυγος και η σύζυγος ανταγωνίζωνται για το ποιος θα είναι η κεφαλή; Μπορούν τα παιδιά να μάθουν πειθαρχία, όταν η μητέρα ακυρώνη τους περιορισμούς που έχει θέσει επάνω των ο πατέρας; Ή μπορεί μια οικογένεια να διατηρήση καλό φρόνημα, όταν ο πατέρας αρνήται να επωμισθή τις ευθύνες του; Η αποτυχία είτε του συζύγου είτε της συζύγου να εκπληρώση ο καθένας τον ρόλο που έχει μπορεί να οδηγήση σε πολύ ανεπιθύμητα αποτελέσματα, ακόμη και σε διάλυσι της οικογενείας των.
Οι ρόλοι που αντιστοιχούν στον σύζυγο και στη σύζυγο δεν αναγνωρίζονται από πολλά έγγαμα ζεύγη, πράγμα που κάνει τον γάμο των να είναι ένας τραχύς δρόμος απ’ αυτή την αρχή. Αυτός είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους κυριωτέρους παράγοντας που υπάρχουν πίσω από το υψηλό ποσοστό διαζυγίων σε πολλές χώρες σήμερα. Αν απλώς ακολουθούσαν την καλή συμβουλή που δίνει η Αγία Γραφή σχετικά με τον γάμο, θα μπορούσαν ν’ αποφύγουν πολλές στενοχώριες, λύπες και συγκινησιακή πίεσι.
Η Αγία Γραφή αναφέρει σαφώς τον αντίστοιχο ρόλο του συζύγου και της συζύγου. Στον σύζυγο αναθέτει τον ρόλο της κεφαλής της οικογενείας, λέγοντας: «Ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας.» (Εφεσ. 5:23) Ως κεφαλή της οικογενείας αυτός είναι υπεύθυνος να λαμβάνη σπουδαίες αποφάσεις για την οικογένεια.
Σχετικά με τον ρόλο της συζύγου η Γραφή λέγει: «Καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα.» (Εφεσ. 5:24) Έτσι ο ρόλος της συζύγου είναι ρόλος υποταγής στον σύζυγό της. Επομένως θα ήταν κατάλληλο γι’ αυτήν να ανταγωνίζεται με τον σύζυγό της για την ηγεσία στην οικογένεια; Θα έδειχνε υποταγή, αν ακύρωνε τους περιορισμούς που αυτός θέτει για τα παιδιά; Δεν θα ήταν περισσότερο σύμφωνο με τον ρόλο της να τους υποστηρίζη; Όσον αφορά τα παιδιά, ο Γραφικός ρόλος γι’ αυτά στην οικογένεια είναι να ‘υπακούουν εις τους γονείς των εν Κυρίω.’—Εφεσ. 6:1.
Η Γραφή συνιστά στους συζύγους να χρησιμοποιούν την εξουσία των μ’ ένα στοργικό τρόπο: «Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα.» (Εφεσ. 5:28) Ο σύζυγος, επομένως, πρέπει να φροντίζη στοργικά για τη σύζυγό του όπως φροντίζει για τον εαυτό του και να είναι διακριτικός μαζί της. Σ’ όλες τις αποφάσεις που λαμβάνει, πρέπει να έχη στην καρδιά του την ευτυχία της και τα κάλλιστα συμφέροντά της.
Αυτό σημαίνει ότι προτού λάβη σπουδαίες αποφάσεις για την οικογένεια, ο Χριστιανός σύζυγος θα κάμη καλά να εξετάση τις επιθυμίες της συζύγου του καθώς και των τέκνων. Αυτή η επικοινωνία πρέπει να διαιρήται μέσα στην οικογένεια για την ευημερία της. Όλοι πρέπει να αισθάνωνται ότι ο πατέρας είναι προσιτός και λογικός. Εν τούτοις, όταν αυτός λαμβάνη την τελική απόφασι, αποτελεί ευθύνη της συζύγου και των τέκνων να δεχθούν αυτή την απόφασι και να εργασθούν σε αρμονία μ’ αυτήν.
Αλλά τι μπορεί να λεχθή όταν η απόφασις του συζύγου δεν είναι μια σοφή απόφασις; Τι πρέπει να γίνη; Πρέπει η σύζυγος να προσπαθήση να σφετερισθή την ηγεσία του και να επιβάλη μια διαφορετική απόφασι; Αυτό δεν θα ήταν φρόνιμο. Μ’ ένα φιλάγαθο και διακριτικό τρόπο μπορεί να συζητήση το ζήτημα με τον σύζυγό της, αλλά αν εκείνος είναι αποφασισμένος να παραμείνη σ’ αυτήν, τότε αποτελεί ευθύνη της να υποστηρίξη την απόφασί του, με την προϋπόθεσι ότι αυτός δεν ζητεί να κάμη εκείνη κάτι που παραβιάζει το νόμο του Θεού. Με μια τέτοια υποστήριξι πιστής συζύγου θα βοηθήση τα τέκνα να διατηρήσουν σεβασμό προς την θέσι του ως κεφαλής, και να διατηρήσουν επίσης ειρήνη και ενότητα στην οικογένεια.
Το να φιλονεική επανειλημμένως μαζί του για το λάθος του δεν θα εσήμαινε ότι βρίσκεται σε αρμονία με τον ρόλο της ως υποτακτικής και βοηθητικής συντρόφου. Αυτό θα καθιστούσε απλώς τη ζωή στην οικογένεια αφόρητη γι’ αυτόν. Γι’ αυτό η Γραφή λέγει: «Ακατάπαυστον στάξιμον εν ημέρα βροχερά, και φίλερις γυνή, είναι όμοια.» (Παροιμ. 27:15) Πολλές οικογένειες διελύθησαν από τέτοιες συζύγους.
Υποθέστε τώρα ότι μια μητέρα κάνει ό,τι μπορεί για να δώση στα τέκνα της κατάλληλη εκπαίδευσι, αλλά μερικά απ’ αυτά γίνονται κακά, διότι ο πατέρας δεν εκπληρώνει τον ρόλο του με το να τα εκπαιδεύη και να ασκή την εξουσία του. Μήπως η μητέρα πρέπει να αισθάνεται ότι πταίει εκείνη; Σ’ αυτή την περίπτωσι η μομφή βαρύνει κυρίως τους ώμους του πατρός για την αποτυχία του να εκπληρώση τον ρόλο του.
Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που και οι δύο γονείς εκπληρώνουν κατάλληλα τους ρόλους των, αλλά μερικά από τα τέκνα γίνονται ωστόσο κακά. Αν έχουν κάμει ό,τι μπορούσαν για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά των κατάλληλα, η ευθύνη για την κακία δεν βαρύνει αυτούς. Δεν πρέπει να κακίζουν τον εαυτό των. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στη Γραφή που καλοί γονείς είχαν μερικά παιδιά που έγιναν κακά. Ο Ιωθάμ είναι ένας ο οποίος εδοκίμασε αυτή τη πείρα.—2 Χρον. 27:6, 9· 28:1.
Συνήθως τα συζυγικά προβλήματα μπορούν να λυθούν, όταν και ο σύζυγος και η σύζυγος ακολουθούν τη Γραφική συμβουλή σχετικά με τους αντιστοίχους ρόλους των στην οικογένεια. Αυτό μπορεί να περιγραφή με την πείρα ενός ζεύγους, ο γάμος του οποίου πραγματικά διελύθη με διαζύγιο. Ένα έτος μετά το διαζύγιο, ο άνδρας πήγε να συναντήση την γυναίκα και εξέφρασε την επιθυμία να την νυμφευθή και πάλι. Όταν εκείνη αφηγήθη την πείρα της, είπε:
«Του ετόνισα ότι το να νυμφευθούμε εκ νέου δεν αποτελούσε λύσι. Αν δεν επετύχαμε προηγουμένως, ασφαλώς δεν θα επετυγχάναμε και τη δεύτερη φορά. Εκείνος εξακολουθούσε να επιμένη ότι εγνώριζε πώς να κάμη ένα καλό γάμο τώρα. Χωρίς λόγο αλλ’ απλώς από περιέργεια τον ρώτησα ποιος ήταν αυτός ο ένας και μόνος τρόπος που θα μας έκανε ευτυχισμένους. Μου απήντησε ότι ήταν ο Λόγος αληθείας του Θεού. Του είπα, ‘Να σου πω κάτι, απόδειξέ μου ότι είσαι ειλικρινής σ’ αυτό το ζήτημα και με την πάροδο του χρόνου, αν πράγματι είσαι, θα νυμφευθούμε εκ νέου.’ Η απάντησίς του ήταν, ‘Σύμφωνοι, αυτό μ’ αρέσει.’ Μόλις επέστρεψε στο . . . , ήλθε σ’ επαφή μ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά κι’ έκαμε διευθέτησι για μια οικιακή Γραφική μελέτη. Παρευρίσκετο σ’ όλες τις συναθροίσεις, μ’ επεσκέπτετο ή μου έγραφε κάθε βράδυ και ήταν πράγματι ενθουσιασμένος με το κάθε τι που εμάθαινε. Νυμφευθήκαμε πάλι στις 16 Ιανουαρίου 1968, και είμεθα πολύ ευτυχείς. Όταν τώρα εγείρεται ένα πρόβλημα, στρεφόμεθα στις Γραφές για καθοδήγησι.»
Όταν μια οικογένεια ακολουθή την καθοδήγησι της Γραφής, δεν παρίσταται ανάγκη ν’ αντιμετωπίζη ταραχώδεις κρίσεις και ν’ απειλήται από ένα συντριπτικό διαζύγιο. Τα προβλήματα μπορούν να λύωνται και οι διαφορές να διευθετούνται ειρηνικά. Όταν ο καθένας μέσα στην οικογένεια εκπληρώνη τον ρόλο που του αντιστοιχεί, είναι δυνατόν ν’ απολαμβάνη μια οικογένεια, ακόμη και τώρα, ειρήνη, ενότητα κι’ ευτυχία.