Αποβλέπετε στον Θεό για Αμοιβή
ΤΟ ΝΑ κάνη κανείς ό,τι είναι ορθό, να υπηρετή τον Θεό με την ελπίδα της αμοιβής δεν είναι καθόλου ιδιοτελές. Δεν στερεί ούτε τον Θεό ούτε κανένα συνάνθρωπο από εκείνο το οποίο ανήκει σ’ ένα άτομο. Πραγματικά, ο Ιεχωβά Θεός, σαν ένας Θεός δικαιοσύνης και αγάπης, αισθάνεται την υποχρέωσι ν’ ανταμείψη εκείνους που τον υπηρετούν.—Εβρ. 6:10.
Χρειάζεται πίστις για να υπηρετήση κανείς τον Ιεχωβά Θεό με την ελπίδα της αμοιβής απ’ αυτόν. Γι’ αυτό τόσο λίγοι άνθρωποι σήμερα ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον Θεό. Τέτοια πίστις είναι καθ’ εαυτήν αρετή. Αντί να είναι ιδιοτελής, είναι μόνο ζήτημα του να είναι κανείς ευγνώμων και να εκτιμά τις ευλογίες που ο Θεός προσφέρει υπό τον όρο της υπακοής και της εκτελέσεως του ορθού.—Λουκ. 18:8· 2 Θεσσ. 3:2
Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού δίνει πολλή ενθάρρυνσι στο να κάνη κανείς ό,τι είναι ορθό με την ελπίδα αμοιβής από τον Ιεχωβά. Χαρακτηριστικό τούτου είναι εκείνο που λέγει για κάποια νεαρή Μωαβίτισσα χήρα, τη Ρουθ. Επειδή έλαβε τη στάσι της με τον Ιεχωβά Θεό, τον Θεό της πεθεράς της Ναομί, ένας συγγενής της πεθεράς της τής είπε: «Ο Ιεχωβά να ανταμείψη το έργον σου, και ο μισθός σου να είναι πλήρης παρά Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ, υπό τας πτέρυγας του οποίου ήλθες να σκεπασθής.»—Ρουθ 2:12, ΜΝΚ.
Το ότι αυτή η προσευχή (όπως ήταν στην πραγματικότητα) ταίριαζε στην περίπτωσι της Ρουθ μπορεί να φανή από την προσήλωσι και απόφασι που εξέφρασε στην πεθερά της: «Μη με ανάγκαζε να σε αφήσω, διά να αναχωρήσω απ’ όπισθεν σου· διότι όπου αν συ υπάγης, και εγώ θέλω υπάγει· και όπου αν συ παραμείνης, και εγώ θέλω παραμείνει· ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου· όπου αν αποθάνης, θέλω αποθάνει, και εκεί θέλω ταφή· ούτω να κάμη ο Ιεχωβά εις εμέ, και ούτω να προσθέση, εάν άλλο τι παρά τον θάνατον χωρίση εμέ από σου.» Και η Ρουθ ευλογήθηκε πλουσίως για την ευγενή της πορεία ενεργείας. Έγινε η ευτυχής σύζυγος του θεοφοβούμενου και ευημερούντος Βοόζ και επίσης πρόγονος του Βασιλέως Δαβίδ και του Ιησού Χριστού. Μάλιστα ένα από τα βιβλία της Αγίας Γραφής έχει το όνομα της!—Ρουθ 1:16, 17, ΜΝΚ.
Η αμοιβή σου είναι από τον Ιεχωβά.’ Τι ευτυχής σκέψις, τι σκέψις που δυναμώνει την πίστι! Και ποιος μπορεί να ελπίζη να λάβη τέτοια αμοιβή; Όχι οι εργάται της ανομίας. Ο Θεός ανταμείβει μόνο εκείνους που τον αναγνωρίζουν ως τον Θεό των και προσπαθούν να τον ευχαριστήσουν. Η Ρουθ ευρίσκετο σ’ αυτή την κατάστασι διανοίας καθώς το δείχνουν καθαρά τα λόγια της προς την Ναομί. Πώς μπορεί αυτό να είναι ιδιοτελές όταν ο Λόγος του Θεού μάς λέγει ότι για να ευαρεστήσωμε τον Ιεχωβά Θεό πρέπει να πιστεύωμε όχι μόνο ότι υπάρχει, αλλά επίσης ότι ‘ανταμείβει εκείνους που τον εκζητούν ειλικρινά.’—Εβρ. 11:6.
Γονείς και παιδιά, άνδρες και γυναίκες, υπάλληλοι και εργοδόται, επίσκοποι, διακονικοί υπηρέται και μεμονωμένα μέλη στην Χριστιανική εκκλησία όλοι έχουν να εκπληρώσουν ωρισμένες υποχρεώσεις. Μερικές φορές μερικοί απ’ αυτούς μπορεί να αισθάνωνται ότι δεν τυγχάνουν εκτιμήσεως, ότι τους εκμεταλλεύονται ή επωφελούνται απ’ αυτούς οι άλλοι. Κατόπιν πάλι, μπορεί να φανή ότι οι εργασίες των είναι ανιαρές, μονότονες, απογοητευτικές, που προσφέρουν λίγη ή καθόλου ελπίδα για βελτίωσι. Ενώ εκείνοι που δεν έχουν πίστι στον Θεό συχνά αισθάνονται τόσο απογοητευμένοι και πειραγμένοι ώστε δημιουργούν οχλαγωγίες και ενασχολούνται σε άλλες πράξεις βίας, οι Χριστιανοί δεν έχουν λόγο να φέρονται έτσι. Μάλλον, αν δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τις περιστάσεις των, αν είναι ανίκανοι να βελτιώσουν τη θέσι τους μ’ ένα έντιμο τρόπο, με έκκλησι στην λογική και μ’ ένα ειρηνικό τρόπο, ωστόσο μπορούν ακόμη να παρηγορηθούν. Να παρηγορηθούν με τι; Με τη σκέψι ότι κάνουν αυτό που είναι ορθό και ευαρεστούν τον Ιεχωβά Θεό και ότι θα ανταμειφθούν απ’ αυτόν και τώρα και στο μέλλον.
Ανταμείβονται ακόμη και τώρα; Πώς γίνεται αυτό; μπορεί να ρωτήσετε. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Θεός τώρα ανταμείβει την εκτέλεσι του ορθού είναι μέσω των αγγέλων του. Επανειλημμένως εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό έγιναν δέκται ευλογιών που μπορούν μόνο να εξηγηθούν σαν να είναι απάντησις στις προσευχές των, σαν να έρχωνται κατ’ ευθείαν από τον Ιεχωβά Θεό μέσω των αγγέλων του. Έπειτα, πάλι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά Θεού είναι το μέσον που χρησιμοποιείται απ’ αυτόν για ν’ ανταμείψη τους πιστούς δούλους του. Και συχνά ο Θεός βάζει στη διάνοια και στην καρδιά μερικών πιστών δούλων του να δείξουν καλωσύνη σε ομοίους δούλους, κι’ έτσι, μπορούμε να πούμε ότι τους ανταμείβει. Η ανταμοιβή της Ρουθ από τον Ιεχωβά ήλθε μέσω ανθρώπινης μεσολαβήσεως, του συγγενούς της πεθεράς της Ναομί, δηλαδή, του Βοόζ.—Ρουθ 4:9-17.
Το ότι οι δούλοι του Ιεχωβά μπορούν, πράγματι, να αναμένουν τέτοιες ευλογίες από τον Θεό των είναι φανερό από την υπόσχεσι που βρίσκεται στις Παροιμίες 10:22: «Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.» Επί πλέον, ο Ιησούς δεν είπε ότι αν οι ακόλουθοι του ζητούσαν πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνη του όλα τα άλλα απαραίτητα πράγματα θα προσετίθεντο σ’ αυτούς; Πραγματικά το είπε!—Ματθ. 6:33.
Μια άλλη ακόμη αμοιβή που μπορεί να λεχθή ότι ο Ιεχωβά Θεός δίδει στον παρόντα καιρό σ’ εκείνους από τους δούλους του, που πραγματικά ζητούν να τον ευχαριστήσουν, είναι η ειρήνη διανοίας με ικανοποίησι και ευτυχία, που ασφαλώς δεν είναι μικρή ‘αμοιβή.’ «Η ευσέβεια μετά αυτάρκειας» είναι μεγάλο κέρδος. (1 Τιμ. 6:6) Είναι, πράγματι, μια ευτυχής κατάστασις διανοίας το να μπορούμε να λέμε όπως είπε ο απόστολος Παύλος: « Έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω,» δηλαδή ευχαριστημένος. Έτσι διαβάζομε σχετικά με τον πατριάρχη Αβραάμ, που υπηρέτησε τον Ιεχωβά Θεό ως την ηλικία των 175 ετών, ότι πέθανε «εν γήρατι καλώ.»—Φιλιππησ. 4:11· Γεν. 25:8.
Σήμερα, είναι, επίσης, αληθινό ότι ο Ιεχωβά Θεός ανταμείβει τους πιστούς δούλους του. Πραγματικά, υπάρχουν πιστοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά κατά εκατοντάδες χιλιάδων που μπορούν να το πιστοποιήσουν. Απόδειξις τούτου φαίνεται στις ιστορίες της ζωής των όπως εμφανίζονται στο περιοδικό Η Σκοπιά. Και απόδειξις τούτου μπορεί επίσης να φανή στις μεγάλες συνελεύσεις των, όπου η ευτυχής των κατάστασις είναι τόσο καταφανής λόγω του μεγάλου αριθμού των.
Κατόπιν, φυσικά, υπάρχει και η ελπίδα της μελλοντικής ανταμοιβής, η οποία ανταμοιβή επανειλημμένως παρουσιάζεται στις Άγιες Γραφές. Ο Ιησούς διαβεβαίωσε τους ακολούθους του ότι «η ανταπόδοσις θέλει γείνει. . . εν τη αναστάσει των δικαίων.» Και ο απόστολος Παύλος διαβεβαίωσε τους Χριστιανούς γι’ αυτό στα τελικά λόγια της δυνατής αναπτύξεως που έκαμε για την ανάστασι, λέγοντας: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» Ομοίως είπε στους Χριστιανούς δούλους της εποχής του: «Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους· εξεύροντες ότι από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομιάς.»—Λουκ. 14:14· 1 Κορ. 15:58· Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ.
Δεν υπάρχει αντίρρησις ότι ο Ιεχωβά Θεός ανταμείβει εκείνους που εμμένουν στις αρχές του και πράττουν εκείνο που τον ευαρεστεί. Αυτοί έχουν τωρινές ευλογίες και μπορούν να ελπίζουν σε μελλοντικές ευλογίες στον ωρισμένο του καιρό. Αυτό δεν είναι ιδιοτελές αλλ’ απλώς λαμβάνει κανείς στα σοβαρά τα λόγια του Θεού, όπως ο Ιησούς του Ναυή υπενθύμισε στους Ισραηλίτας: «Δεν διέπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε διά σας πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ εις εξ αυτών διέπεσε.» (Ιησ. Ναυή 23:14, ΜΝΚ) Αποβλέπετε, λοιπόν, με πίστι στον Ιεχωβά Θεό για την αμοιβή σας!