Ψεύδονται στον Θεό!

ΤΙ ΣΚΕΠΤΕΣΘΕ για ένα άτομο που σας δίνει μια σοβαρή υπόσχεσι και κατόπιν την ανακαλεί; Το συγχωρείτε αν προβάλη τη δικαιολογία ότι δεν εγνώριζε σε τι ενεπλέκετο;

Ακριβώς ένα τέτοιο πράγμα επαναλαμβάνεται 750.000 και πλέον φορές το χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάθε χρόνο αναγνωρίζονται 500.000 και πλέον νομικά διαζύγια και 250.000 περιπτώσεις εγκαταλείψεως συζύγων. Ένας γάμος σε κάθε τέσσερες καταλήγει σε διαζύγιο. Ο μέσος όρος αυξάνει επίσης και σε άλλες χώρες, με επί κεφαλής τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου.»

Κάθε γνωστή κοινωνία έχει αναγνωρίσει τον γάμο ως τον κανονικό και παραδεκτό τρόπο εκφράσεως αγάπης των ενηλίκων, καθώς και δημιουργίας οικογενείας. Από τους παλαιοτέρους χρόνους το συμβόλαιο του γάμου εθεωρείτο δεσμευτικό από θρησκευτική και ηθική άποψι και επίσης αποτελούσε μια νομική κατάστασι ή σχέσι που δεν μπορούσε εύκολα να διαλυθή.

Μολονότι υπάρχει σήμερα τάσις ν’ αποφεύγη κανείς να κάνη ευχές, το περιοδικό Τάιμ της 4ης Ιουλίου 1969 έγραφε τα εξής: «Οσοδήποτε διαφορετικοί και αν έχουν την τάσι να είναι μερικοί γάμοι σήμερα, η ανάγκη της τελετής εξακολουθεί να παραμένη βαθιά ριζωμένη.» Και η πλειονότης εξακολουθεί να είναι προσκολλημένη στη λήψι ευχών που απαιτούν αγάπη, τιμή, σεβασμό και πιστότητα προς τον σύντροφο και σε περίπτωσι ασθενείας και σε περίπτωσι υγείας, «για το καλύτερο ή για το χειρότερο.» Οποιαδήποτε μορφή και αν παίρνη ο γάμος, στην πραγματικότητα είναι ένα συμβόλαιο. Πραγματικά, αυτή η ίδια η τέλεσις μιας επισήμου τελετής το καθιστά ένα συμβόλαιο, του οποίου οι μάρτυρες παρακολουθούν την εκπλήρωσι.

Συνεπώς, μόνο ψεύσται παίρνουν το ζήτημα του γάμου ελαφρά και χωρίς πρόθεσι να τηρήσουν τις απαιτήσεις του. Και εκείνοι οι οποίοι διαλύουν το συμβόλαιο του γάμου ή οι οποίοι παραβιάζουν τους όρους του για αγάπη, τιμή, σεβασμό, περίθαλψι και προσκόλλησι στον γαμήλιο σύντροφο, είναι ψεύσται. Έχουν ψευσθή στους συντρόφους των και τους έχουν εξαπατήσει, έστω και αν προβάλλουν τη δικαιολογία ότι ο γάμος ήταν πολύ πιο δύσκολος απ’ ό,τι ενόμιζαν.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΨΕΥΔΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

Αλλά ακόμη χειρότερο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ψεύδονται στον Θεό! Τα εκατομμύρια του «Χριστιανικού κόσμου,» που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί δούλοι του Θεού και οι οποίοι ωστόσο οδηγούν τον κόσμο σε διαζύγια, σε αγωγές χωρισμού, σε εγκατάλειψι των συντρόφων και σε συζυγική απιστία, ψεύδονται χειρότερα απ’ όλους!

Πώς μπορεί να λεχθή ότι όλα αυτά τα άτομα ψεύδονται στον Θεό; Τι σημαίνει γι’ αυτούς αυτό; Πολλοί απ’ αυτούς κάνουν ευχές στη διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Δηλαδή αναγνωρίζουν τον Θεό ως Μάρτυρα και ως Εκείνον ο οποίος ζητεί να παραμείνουν πιστοί στις ευχές των. Επίσης, πολλοί οι οποίοι είχαν κοσμική τελετή αναγνωρίζουν επίσης ότι οι ευχές έχουν γίνει ενώπιον του Θεού. Κι εκείνοι οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν φανερά τον Θεό σ’ αυτό το ζήτημα, δεν είναι ωστόσο λιγώτερο υπεύθυνοι ενώπιον του. Γιατί; Διότι είναι πλάσματα του Θεού και επωφελούνται του θεσμού του για τον γάμο, τον τρόπο με τον οποίο καθιστά ικανό το ανθρώπινο γένος να γεμίση τη γη.

Ο Ιησούς Χριστός ήταν αυθεντία στο να δηλώση ότι ο Θεός ήταν Εκείνος ο οποίος εθέσπισε και ετέλεσε τον πρώτο γάμο. Επομένως όλοι οι γάμοι αποτελούν προμήθεια του Θεού. Αυτός είναι Εκείνος ο οποίος προσέχει το γαμήλιο ζεύγος, για να διαπιστώση αν θα τηρήσουν τις ευχές των, είτε εξεφράσθησαν είτε έγιναν σιωπηρά ενώπιόν του.—Ματθ. 19:4-6.

Η ΑΠΟΨΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αλλά ως πιο βαθμό θεωρεί ο Ιεχωβά δεσμευτικό το συμβόλαιο που έχει κάμει ένα άτομο, ιδιαίτερα ένα άτομο που λέγει ότι είναι Χριστιανός; Ο Λόγος του λέγει ότι οι «παραβάται συνθηκών . . . είναι άξιοι θανάτου.» Αν ένα τέτοιο άτομο δεν μετανοήση και δεν αλλάξη τον τρόπο της σκέψεώς του και τις οδούς του και δεν ζητήσει συγχώρησι, βρίσκεται σε πολύ επικίνδυνη θέσι.—Ρωμ. 1:31, 32.

Η στάσις του Ιεχωβά απέναντι εκείνων που ψεύδονται, των οποίων τα λόγια δεν σημαίνουν τίποτε, φαίνεται στην πολιτεία του με τον αρχαίο βασιλέα του Ιούδα Σεδεκία. Αυτός ο βασιλεύς, με όρκο εν ονόματι του Θεού, έκαμε διαθήκη να υπηρετήση τον βασιλέα της Βαβυλώνος. Μολονότι η συμφωνία είχε γίνει μ’ έναν ειδωλολάτρη βασιλέα, ο Σεδεκίας στην πραγματικότητα εψεύσθη ενώπιον του Θεού, διότι παρέβη αυτόν τον όρκο του και εστασίασε. Γι’ αυτό ο Θεός του είπε: «Ζω εγώ, . . . εν τω τόπω του βασιλέως . . . του οποίου τον όρκον κατεφρόνησε, και του οποίου την συνθήκην παρέβη, . . . εν μέσω της Βαβυλώνος θέλει τελευτήσει.»—Ιεζ. 17:16· 2 Χρον. 36:13.

Εκείνος ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός και υπόσχεται ν’ αγαπά, να τιμά, να σέβεται και να είναι πιστά προσκολλημένος στον γαμήλιο σύντροφο και κατόπιν δείχνει αδιαφορία σ’ αυτές τις υποσχέσεις ορκίζεται στο όνομα του Θεού ψευδώς, πράγμα που επιφέρει την οργή του Θεού. (Λευιτ. 19:12) Ο Θεός μισεί τους ψεύστες (Παροιμ. 6:16, 17) και κατατάσσει τους αμετανοήτους ψεύστες μεταξύ εκείνων οι οποίοι προορίζονται για αιώνια καταστροφή: «Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι, και πάντες οι ψεύσται, θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.»—Αποκάλ. 21:8.

Έτσι ένα συμβόλαιο ή μια διαθήκη που έχει γίνει μ’ ένα άλλο άτομο, ιδιαίτερα ένα συμβόλαιο γάμου, θεωρείται δεσμευτικό από τον Θεό. Ο Ιησούς ετόνισε ότι δεν μπορεί ένα άτομο να διαρρήξη το γάμο του και να προχωρήση σαν να μη έχη συμβή τίποτε. Είπε τα εξής: «Σας λέγω δε, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός δια πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός.» (Ματθ. 19:9) Ώστε ο άνδρας ή η γυναίκα που διώχνει τον γαμήλιο σύντροφο, ή ακόμη σκέπτεται να το κάμη, πρέπει να σκεφθή πρώτα και ν’ αναγνωρίση ότι ο Θεός θα τον θεωρήση ένοχο για το τρομερό πράγμα που έχει κάμει στον γαμήλιο σύντροφο. Ο Θεός θα ζητήση λογαριασμό.—Εβρ. 4:13.

ΑΛΛΟΙ ΨΕΥΣΤΕΣ

Μολονότι πολλοί επιτυγχάνουν διαζύγιο με μη πειστικές δικαιολογίες, υπάρχουν άλλα ζεύγη τα οποία εξακολουθούν να ζουν μαζί, αλλά τα οποία ωστόσο αποδεικνύονται ψεύστες με το να μη σέβωνται ούτε να τιμούν ο ένας τον άλλον. Αγνοούν το γεγονός ότι έχουν ευχηθή, όχι απλώς να ζουν μαζί, αλλά επίσης ν’ αγαπούν ο ένας τον άλλον. Μήπως ο σύζυγος δείχνει περισσότερο σεβασμό και προσοχή σε άλλες γυναίκες παρά στη σύζυγό του; Η γυναίκα σέβεται και υπακούει στο σύζυγό της, ή μήπως τον ταπεινώνει, ή προσέχει άλλους άνδρες περισσότερο; Μήπως ο καθένας τους κατηγορεί το σύντροφό του στους έξω; Ο σύζυγος κάνει ό,τι μπορεί για να προμηθεύη τ’ αναγκαία στη σύζυγό του; Η σύζυγος φροντίζει κατάλληλα για τα πράγματα του συζύγου, όπως το φαγητό του, τον καθαρισμό και το σιδέρωμα του ρουχισμού του, για να είναι έτοιμα να φορεθούν; Μήπως γίνονται φιλονεικίες μεγαλοφώνως και διαπληκτισμοί; Μήπως λέγονται πάντοτε σαρκαστικά λόγια, παράπονα, επικρίσεις, εκδηλώνεται ακόμη και εχθρότης, αντί να λέγωνται λόγια που εποικοδομούν, ενθαρρύνουν κι εκδηλώνουν αγάπη; Αν το ζεύγος δεν καταβάλλη πράγματι ισχυρές και ειλικρινείς προσπάθειες για την επιτυχία του γάμου και για να φέρη τιμή σ’ Εκείνον ο οποίος έχει θεσπίσει τον γάμο, τότε και οι δύο έχουν ψευσθή στον Θεό.

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΝΑ ΜΗ ΨΕΥΔΕΣΘΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

Λόγω της σοβαρότητος με την οποία βλέπει ο Θεός τη γαμήλιο διευθέτησι καθώς και τις υποσχέσεις που δίδονται σ’ αυτήν, κάθε έγγαμο άτομο που επιθυμεί να ευαρεστήση τον Θεό και να λάβη ζωή κάτω από τη διευθέτησί του οφείλει να επανεξετάση την κατάστασί του. Προσέχετε να μη ζήτε σ’ ένα ψεύδος ενώπιον του Θεού. Ο καθένας οφείλει να θέση στον εαυτό του το ερώτημα: «Εκδηλώνω πραγματική αγάπη στον σύντροφό μου; Εκδηλώνω βαθύ σεβασμό; Τα κάνω αυτά κάτω από καλές και κακές συνθήκες, ‘για το καλύτερο και για το χειρότερο’;

Εκείνοι οι οποίοι κρατούν το λόγο τους απέναντι του Θεού θα έχουν ευτυχία τώρα σε μεγαλύτερο βαθμό, καθώς και την εύνοιά του για να λάβουν ζωή ως πιστοί τηρηταί των υποσχέσεών των.