Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Τα εδάφια Ιωάννης 21:18, 19 λέγουν σχετικά με τον απόστολο Πέτρο: «Ότε ήσο νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν, και περιεπάτεις όπου ήθελες· αφού όμως γηράσης, θέλεις εκτείνει τας χείρας σου, και άλλος θέλει σε ζώσει, και θέλει σε φέρει όπου δεν θέλεις.’ Είπε δε τούτο ο Ιησούς, δεικνύων με ποίον θάνατον μέλλει ο Πέτρος να δοξάση τον Θεόν.» Σημαίνουν αυτά τα λόγια με συγκεκριμένο τρόπο θάνατο σταυρικό ή με ανασκολοπισμό;—Η.Π.Α.

Ο αρχαίος θρησκευτικός ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει ότι ο Πέτρος «σταυρώθηκε με το κεφάλι του προς τα κάτω, επειδή ζήτησε μόνος του να πάθη μ’ αυτό τον τρόπο.» Εν τούτοις, η προφητεία του Ιησού σχετικά με τον θάνατο του Πέτρου δεν ήταν ως αυτό το σημείο συγκεκριμένη. Το βιβλίο «Μια Καθολική Σχολιασμένη Έκδοσις της Αγίας Γραφής» αναγνωρίζει το εξής: «Εφόσον η έκτασις των χεριών γίνεται πριν από το περίζωσμα και την οδήγησι από άλλον, είναι δύσκολο να διακρίνη κανείς πώς πρέπει να εννοηθή αυτό. Αν η διάταξις είναι μέρος της προφητείας, τότε οφείλομε να συμπεράνωμε ότι εμαστίγωναν τον φυλακισμένο με τον ζυγό στον τράχηλο και τα χέρια δεμένα προτού τον περιζώσουν και τον οδηγήσουν στην εκτέλεσι.»

Έτσι, αν δεν υπήρχε η γραπτή παράδοσις του Ευσεβίου, η δήλωσις του Ιησού αυτή καθ’ εαυτήν δεν τονίζει ένα σταυρικό θάνατο ή ανασκολοπισμό. Εξετάζοντας τα λόγια του Ιωάννου 21:18, 19 χωριστά από την παράδοσι, φθάνομε στο εξής συμπέρασμα: Στα νεότερα χρόνια του ο Πέτρος μπορούσε να ζωσθή μόνος του κατά βούλησι για οποιοδήποτε καθήκον ήθελε να εκτελέση. Ήταν ελεύθερος να μεταβή οπουδήποτε επιθυμούσε να πάη. Αλλά αργότερα στη ζωή του αυτό θα άλλαζε. Θα έπρεπε να εκτείνη τα χέρια του, ίσως από υποταγή σε κάποιον άλλον. Κάποιος άλλος θα ασκούσε έλεγχο επάνω του, περιζώνοντας τον Πέτρο (είτε με το να τον δέση είτε με το να τον ετοιμάση γι’ αυτό που επρόκειτο να επακολουθήση) και οδηγώντας τον στον τόπο όπου δεν επιθυμούσε να πάγη, προφανώς στον τόπο της εκτελέσεως. Έτσι η προφητεία του Ιησού σχετικά με τον Πέτρο έδειχνε πράγματι ότι ο απόστολος θα πέθαινε με μαρτυρικό θάνατο· αλλά δεν υπονοείται κατ’ ανάγκην ο τρόπος αυτού του θανάτου.

● Τι εννοεί η έκφρασις ‘επροφήτευον’ [συμπεριεφέροντο ως προφήται, ΜΝΚ], η οποία αναγράφεται στα εδάφια 1 Σαμουήλ 18:10 και 19:20-24;—Η.Π.Α.

Ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του αγίου πνεύματός του, διώριζε τους προφήτας του. Ο προφήτης Μιχαίας, αναφερόμενος στον εαυτό του, είπε: «Εγώ βεβαίως είμαι πλήρης δυνάμεως διά του πνεύματος του Ιεχωβά, και κρίσεως, και ισχύος, διά να απαγγείλω εις τον Ιακώβ την παράβασιν αυτού, και εις τον Ισραήλ την αμαρτίαν αυτού.» (Μιχ. 3:8, ΜΝΚ) Εν τούτοις, είναι καταφανές ότι αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μιχαίας καθώς και άλλοι προφήται ωμιλούσαν συνεχώς κάτω από έμπνευσι. Μάλλον, σε ωρισμένες περιπτώσεις πνεύμα Θεού ‘επήρχετο επ’ αυτούς,’ και τους απεκάλυπτε αγγέλματα που έπρεπε να διακηρυχθούν. Αυτό είχε μια υποκινητική επίδρασι στους προφήτας, και τους ωθούσε να μιλήσουν. Όπως είπε ο προφήτης Ιερεμίας: «Απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.»—Ιερεμ. 20:9.

Όταν επήρχετο σ’ αυτούς πνεύμα Θεού και ‘επληρούντο δυνάμεως,’ αυτοί οι προφήται όχι μόνο έκαμναν πράγματα πέραν από τα συνήθη, αλλά και η έκφρασις και οι τρόποι των πρέπει ν’ αντανακλούσαν την έντασι των αισθημάτων των. Πάρτε παράδειγμα τη δική μας περίπτωσι. Ίσως να έχωμε ακούσει κάτι πολύ σπουδαία νέα, ίσως ευχάριστα, ίσως ανησυχητικά. Δεν είναι αλήθεια ότι συχνά προτού μπορέσωμε να πούμε σε άλλον αυτά τα νέα μάς ερωτά, ‘Γιατί κάνεις έτσι ή γιατί φαίνεσαι διαφορετικός;’

Είναι, λοιπόν, πιθανόν η έκφρασις ‘συμπεριεφέροντο ως προφήται’ να υπονοή ασυνήθιστους τρόπους με τους οποίους οι προφήται εξεφράζοντο ή συμπεριεφέροντο. Η πλήρης συγκέντρωσις και γεμάτη ζήλο παρρησία των στην εκτέλεσι της αποστολής των έκανε να φαίνεται μερικές φορές περίεργη η διαγωγή των, ακόμη και παράλογη, στους άλλους. Παραδείγματος χάριν, ο προφήτης ο οποίος έχρισε τον Ιηού βασιλέα φάνηκε ως παράφρων στους άρχοντας του στρατεύματος. Αλλ’ όταν οι άρχοντες έμαθαν ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν προφήτης, δέχθηκαν το άγγελμά του με μεγάλη σοβαρότητα.—2 Βασ. 9:1-13.

Στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 18:10 διαβάζομε ότι ο Σαούλ ‘συμπεριεφέρθη ως προφήτης’ (ΜΝΚ) ενώ ο Δαβίδ έπαιζε κιθάρα. Όχι ότι ο Σαούλ άρχισε να λέγη προφητείες, αλλά εξεδήλωσε σωματική ανησυχία όμοια μ’ εκείνην που αισθάνεται ένας προφήτης λίγο πριν προφητεύση ή όταν προφητεύη. Ενώ βρισκόταν σ’ αυτή την ασυνήθιστη και ανήσυχη κατάστασι, ο Σαούλ έρριψε δυο φορές το δοράτιο εναντίον του Δαβίδ.—1 Σαμ. 18:11.

Αργότερα, όταν ο Βασιλεύς Σαούλ έστειλε μηνυτάς να συλλάβουν τον Δαβίδ στη Ναυϊώθ, αυτοί οι μηνυταί άρχισαν να ‘συμπεριφέρωνται ως προφήται.’ Προφανώς συμπεριεφέροντο με τρόπο όμοιο με των προφητών ακριβώς πριν προφητεύσουν ή στη διάρκεια που επροφήτευαν. Φαίνεται ότι το πνεύμα του Θεού είχε ενεργήσει με τέτοιον τρόπο σ’ αυτούς τους μηνυτάς ώστε να λησμονήσουν πλήρως τον σκοπό της αποστολής των.—1 Σαμ. 19:20, 21.

Όταν κατόπιν ο Σαούλ απεφάσισε να πάη να καταδιώξη προσωπικώς τον Δαβίδ, υποκινήθηκε ‘να συμπεριφερθή ως προφήτης.’ Καθώς ‘συμπεριεφέρετο ως προφήτης,’ ο Σαούλ έβγαλε τα ιμάτια του και κατέκειτο γυμνός όλην εκείνην την ημέραν και όλην την νύκτα,» και προφανώς στη διάρκεια αυτού του χρόνου διέφυγε ο Δαβίδ. (1 Σαμ. 19:22-20:1, ΜΝΚ) Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι προφήται γύριζαν συχνά γυμνοί; Όχι, διότι αναφέρονται δύο μόνο περιπτώσεις προφητών που εμφανίσθηκαν γυμνοί. Αυτοί ήσαν ο Ησαΐας και ο Μιχαίας, και είχαν γυμνωθή για ένα ωρισμένο σκοπό, για να παραστήσουν κάποια μορφή των αντιστοίχων προφητειών των. (Ησ. 20:2-4· Μιχ. 1:8-11) Ο λόγος της γυμνότητος του Σαούλ δεν αναφέρεται. Ίσως να ήταν για να δείξη ότι ήταν ένας απλός άνθρωπος, απογυμνωμένος από τα βασιλικά φορέματά του και ανίκανος ενώπιον της βασιλικής εξουσίας και δυνάμεως του Ιεχωβά. Δεν μπορούσε να ελπίζη ότι θα επιτύχη οτιδήποτε αντίθετο με τον σκοπό του Θεού όσον αφορά τον Δαβίδ.

● Το εδάφιο Ησαΐας 7:8 λέγει ότι σε «εξήκοντα πέντε έτη» ο Εφραΐμ θέλει συντριφθή ώστε να μη είναι λαός.» Πότε συνέβη αυτό;—Η.Π.Α.

Η προφητεία αυτή εδόθη όταν ο Φεκά βασιλεύς του Ισραήλ είχε εισβάλει στον Ιούδα στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Άχαζ. (Ησ. 7:1) Σύμφωνα με τη Γραφή ο Φεκά βασίλεψε μια περίοδο είκοσι περίπου ετών, και το δέκατο έβδομο έτος της βασιλείας του ή το 762 π.Χ., ο Άχαζ έγινε βασιλεύς. (2 Βασ. 15:27· 16:1) Ώστε πρέπει να είναι λίγο μετά το 762 μ.Χ. που αρχίζει η μέτρησις των εξήντα πέντε ετών της προφητείας του Ησαΐα. Το 740 π.Χ. οι Ασσύριοι ανέτρεψαν το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ. Έτσι, αυτό το βασίλειο, με τον Εφραΐμ ως την επικρατούσα φυλή έληξε είκοσι περίπου χρόνια ύστερα από την προφητεία του Ησαΐα ότι ο Εφραΐμ «θέλει συντριφθή.» Εν τούτοις, μόνο στη διάρκεια της βασιλείας του Εσαραδδών βασιλέως της Ασσυρίας έλαβε χώρα η τελική μεταφύτευσις ξένων λαών στην Ισραηλιτική γη. (Έσδρας 4:2) Είναι καταφανές ότι με την εκτόπισι των Ισραηλιτών και αυτή την τελική μεταφύτευσι ξένων, ο Εφραΐμ είχε «συντριφθή, ώστε να μη είναι λαός.» Μεταξύ της πτώσεως του Βορείου Βασιλείου και της διακυβερνήσεως του Εσαραδδών παρενέβησαν οι βασιλείες των Ασσυρίων βασιλέων Σαργών και Σενναχειρείμ. Επιγραφές δείχνουν ότι ο Εσαραδδών ήταν σύγχρονος του Ιουδαίου Βασιλέως Μανασσή (του οποίου η βασιλεία κάλυψε την περίοδο από το 716 π.Χ. έως το 661 π.Χ.). Έτσι, το διάστημα που εκτείνεται μεταξύ του χρόνου που εξεφράσθησαν οι λόγοι του εδαφίου Ησαΐας 7:8 έως την προσπάθεια μεταφυτεύσεως του Εσαραδδών καλύπτεται από την περίοδο των εξήντα πέντε ετών της προφητείας του Ησαΐα.