Διακήρυξις Σχετικά με το Θείον Όνομα

1. Με ποια ευκαιρία είχε παρουσιασθή σ’ όλη τη γη για υιοθέτησι η Διακήρυξις Σχετικά με το Θείον Όνομα, και από ποιους;

ΕΜΕΙΣ ως θεοφοβούμενοι άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι έχομε συναχθή εδώ σε μια γενική συνέλευσι η οποία ονομάζεται Συνέλευσις Περιφερείας «Το Θείον Όνομα» στην . . . . . . . . . σήμερον την . . . . . . . . . . .. του έτους 1971, αισθανόμεθα την επιθυμία να κάνωμε αυτή τη Διακήρυξι, η οποία στηρίζεται στις Άγιες Γραφές, προς τους λαούς όλων των φυλών, χρωμάτων, εθνικοτήτων και γλωσσών:

2. Τι θα έλθη από Εκείνον ο οποίος έχει το Θείον Όνομα, και για ποιους έχει σπουδαιότητα αυτό το Όνομα και γιατί;

² ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΟΝΟΜΑ είναι το προσωπικόν όνομα Εκείνου από τον οποίον και μόνο μπορεί να έλθη και θα έλθη μια δικαία νέα τάξις, εξωραϊσμένη μ’ ένα ειρηνικό Παράδεισο επάνω σ’ όλη τη γη, ευρύχωρα γεμάτη από τέλεια ανθρώπινα πλάσματα που θα κατοικούν μαζί με αγάπη και ευτυχία και με γεμάτο σεβασμό φόβο για το Θείον Όνομα. Η γνώσις αυτού του ονόματος έχει μεγάλη σπουδαιότητα για όλο το ανθρώπινο γένος. Με το να επικαλούνται αυτό το όνομα με πίστι και εμπιστοσύνη θα σωθούν από την αιώνια εκμηδένισι, για ν’ απολαμβάνουν τις ατέλειωτες ευλογίες που θα προέρχωνται απ’ αυτό το Θείο Πρόσωπο στην υποσχεμένη νέα του τάξι.

3. (α) Ποια κατάλληλη επιθυμία έχουν αμέτρητες χιλιάδες άνθρωποι με καλή καρδιά; (β) Πώς έχουν εξαπατηθή από εκείνους οι οποίοι έχουν κυριαρχήσει επάνω τους από θρησκευτική άποψι;

³ Σήμερα αμέτρητες χιλιάδες άνθρωποι με καλή καρδιά έχουν την ειλικρινή επιθυμία να γνωρίσουν ποιο είναι το θείον όνομα καθώς και Εκείνον στον οποίον ανήκει αυτό το όνομα, για να μπορέσουν να έλθουν σε αρμονική σχέσι μ’ Αυτόν κι έτσι με νοημοσύνη να Τον λατρεύουν και να Τον υπηρετούν και ν’ απολαμβάνουν τη στοργική εύνοιά του. Αυτά τα άτομα με τέτοιες κατάλληλες επιθυμίες της καρδιάς έχουν εξαπατηθή από τους θρησκευτικούς ηγέτας των, οι οποίοι εκυριάρχησαν επάνω τους και τα εκράτησαν σε πνευματικό σκότος, αποκρύπτοντας απ’ αυτά το θείον όνομα και μη γνωστοποιώντας σ’ αυτά τη σωτήριο δύναμι αυτού του ονόματος. Αυτοί οι κληρικοί ηγέται της θρησκευτικής επικρατείας που είναι γνωστή ως «Χριστιανικός κόσμος» έχουν το θεόπνευστο ιερό βιβλίο που αποκαλύπτει το Θείον Όνομα και το βιβλίο αυτό δείχνει την αδιάρρηκτη σχέσι αυτού του ονόματος με τον θείο σκοπό να ελευθερώση όλο το ανθρώπινο γένος από τον υποδουλωτικό έλεγχο της ανθρώπινης ατέλειας, της ανθρώπινης πλάνης και όλων των επιδράσεων του θανάτου.

4. Πού μπορούν να φανούν καθαρά τ’ αποτελέσματα αυτής της εγκληματικότητας, και ποια πορεία απέναντι στο θείον Όνομα δεν έφερε όφελος στους ανθρώπους των εκκλησιών ούτε στους ειδωλολάτρας;

⁴ Τα αποτελέσματα αυτής της σοβαρής εγκληματικότητος εκ μέρους των κληρικών ηγετών φαίνονται καθαρά στη θλιβερή θρησκευτική κατάστασι του Χριστιανικού κόσμου σήμερα, στην οποία οι εκατοντάδες των θρησκευτικών αιρέσεων, που καλούνται Χριστιανικές, ματαίως προσπαθούν να φθάσουν σε μια θρησκευτική ενότητα με όλη τη δογματική ποικιλία. Πέραν πάσης αρνήσεως, η άγνοια του Θείου Ονόματος από τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς, η περιφρόνησις που δείχνουν σ’ αυτό και η μεταχείρισίς του σαν να ήταν χωρίς σημασία και σαν αυτό να μπορούσε ν’ αντικατασταθή με απλούς απρόσωπους τίτλους—όλο αυτό δεν έφερε κανένα όφελος στους ανθρώπους των εκκλησιών του «Χριστιανικού κόσμου» ούτε στην εξύψωσι αυτού του Θείου Ονόματος μεταξύ των «ειδωλολατρικών» εθνών.

5. Για ποια περιφρόνησι είναι ένοχοι οι κληρικοί, και ποιο έργο διασώσεως έχει σοβαρά ανακοπή και παρεμποδισθή;

⁵ Ο θρησκευτικός κλήρος του Χριστιανικού κόσμου έχει περιφρονήσει το Θείον Όνομα. Επειδή έχουν ενεργήσει έτσι, η διάσωσις των λαών από την καταστρεπτική πορεία του γεμάτου σύγχυσι, ταραγμένου και ανόμου κόσμου έχει σοβαρά ανακοπή και εμποδισθή.

6. (α) Απ’ όλες τις αποδείξεις που υπάρχουν από το 1914, σε ποιο συμπέρασμα κατέληξαν σκεπτόμενοι άνθρωποι όσον αφορά τα έθνη; (β) Τι δεν επικαλούνται τα έθνη για σωτηρία, και σε τι οφείλεται το ότι δεν εμπιστεύονται σ’ αυτό;

⁶ Όλες οι αποδείξεις οι οποίες έχουν επισωρευθή από το έτος 1914, που συνεκλόνισε τον κόσμο, ωδήγησαν τους σκεπτόμενους ανθρώπους στο συμπέρασμα ότι όλα τα έθνη έχουν εμπλακή σε μια πορεία αυτοκτονίας, η οποία οδηγεί στην εξαφάνισι ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής. Στην αγωνία και στην σύγχυσί των τα έθνη δεν επικαλούνται το Θείον Όνομα για σωτηρία από τις ολέθριες συνέπειες των εκουσίων έργων των. Ούτε ακόμη και τα έθνη εκείνα τα οποία ισχυρίζονται ότι είναι του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, το πράττουν αυτό. Ο θρησκευτικός κλήρος του Χριστιανικού κόσμου δεν έχει δώσει στα έθνη καμμιά λογική βάσι για να σέβωνται το Θείον Όνομα και να εμπιστεύωνται σ’ αυτό ως αντιπροσωπευτικό Εκείνου που είναι η μόνη Πηγή της ζωής και της σωτηρίας. Από τον κλήρο τα έθνη εκρατήθησαν σε άγνοια των ευεργετικών σκοπών Εκείνου ο οποίος θα εγκαθιδρύση μια κυβέρνησι επάνω σ’ όλη τη γη που θα έχη τη δύναμι να δώση ζωή, ευτυχία, ευημερία και ειρήνη σε όλους τους λαούς χωρίς διάκρισι, εφόσον όλοι θα είναι μια μεγάλη ανθρώπινη οικογένεια, όλοι τέκνα επίγεια του ενός στοργικού Δημιουργού. Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα;

7. Ως αποτέλεσμα τούτου πώς ενεργούν τα έθνη σχετικά μ’ αυτό το Όνομα;

⁷ Όλα τα έθνη, περιλαμβανομένων και εκείνων του Χριστιανικού κόσμου, όχι μόνο ενεργούν με άγνοια του Θείου ονόματος, αλλ’ ακολουθούν τα δικά των ιδιοτελή και απραγματοποίητα σχέδια περιφρονώντας το Θείον Όνομα.

8. Κοντά στο τέλος τίνος έχουν φθάσει τα έθνη, και για ποια εκδήλωσι έχει πλησιάσει ο καιρός;

⁸ Ύστερα από τέσσερες χιλιάδες διακόσια περίπου χρόνια από τον καιρό της ανεγέρσεως του Πύργου της Βαβέλ στη χώρα της Μεσοποταμίας, όλα τα έθνη έχουν φθάσει κοντά στο τέλος της θείας υπομονής και αυτοσυγκρατήσεως. Ο καιρός πλησιάζει για να εκδηλωθή Εκείνος του οποίου το όνομα αγνοείται και περιφρονείται, για να κάμη γνωστό το όνομά του στα προκλητικά έθνη. Είναι υποχρεωμένος να το πράξη.

9. Σύμφωνα με ποιο δεδηλωμένο σκοπό του πρέπει να ενεργήση, και πού και πόσες φορές έχει εκτεθή αυτός ο σκοπός, και για ποιο σκοπό;

⁹ Επομένως οφείλει να ενεργήση σύμφωνα με τον συχνά δεδηλωμένο σκοπό του, ένα σκοπό ο οποίος είναι καταγεγραμμένος εδώ και τρεις χιλιάδες τετρακόσια ογδόντα τρία χρόνια, ναι, από τον καιρό που ο από τον Θεό απεσταλμένος προφήτης Μωυσής εμφανίσθηκε μπροστά στον άρχοντα της Αιγύπτου και απήτησε απ’ αυτόν τον Φαραώ ν’ αφήση τον λαό του Μωυσή ελεύθερο. Στις Άγιες Γραφές, από το δεύτερο βιβλίο, που έχει γράψει ο Μωυσής, έως το εικοστό ένατο βιβλίο των Αγίων Γραφών, την προφητεία του Ιωήλ, η θεία δήλωσις εκτίθεται εβδομήντα και πλέον φορές ότι άτομα, λαοί και έθνη «θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» (Σύμφωνα με την Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασι των Γραφών).

10. Ποιο, λοιπόν, είναι το Θείον Όνομα, και τι οφείλει να κάμη σχετικά μ’ αυτό, πότε και με ποια αποτελέσματα;

¹⁰ Είτε αυτό αρέσει είτε δεν αρέσει στα λεγόμενα Χριστιανικά ή τα λεγόμενα ειδωλολατρικά έθνη, Ιεχωβά είναι το θείον Όνομα. Χάριν του εαυτού του και χάριν της σωτηρίας της ανθρώπινης φυλής ο ίδιος ο Ιεχωβά πρέπει να εγερθή και να κάμη το όνομά του γνωστό μ’ έναν τρόπο που θα παραμείνη ανεξάλειπτος στην παγκόσμια ιστορία. Όταν θα το κάμη αυτό, τα προκλητικά έθνη πρέπει να ηττηθούν και να καταστραφούν στον προσεγγίζοντα «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» σ’ εκείνη τη φάσι των παγκοσμίων υποθέσεων που λέγεται Αρμαγεδδών. (Αποκάλ. 16:14, 16) Ο αθάνατος Παντοκράτωρ Θεός θ’ αποκαλυφθή διεκδικώντας το δικαίωμα του Κυριάρχου όλης της γης και του ουρανού. Το όνομα του Ιεχωβά θα στεφανωθή με αθάνατη δόξα.

11. Ο Ιεχωβά ήγειρε τον Ιεζεκιήλ για να δώση ποια προειδοποίηση και τι συνέβη σ’ εκείνους που είχαν περιφρονήσει το όνομά Του στη διάρκεια της πολιορκίας και της καταστροφής της Ιερουσαλήμ;

¹¹ Τον έβδομο αιώνα π.Χ. ο Ιεχωβά ήγειρε τον φρουρό Ιεζεκιήλ για να προειδοποιήση την αρχαία Ιερουσαλήμ για την επικείμενη «μάχαιρα» του Θείου πολέμου εναντίον της λόγω της διαφθοράς της, της αιματοχυσίας της και των πολιτικών και θρησκευτικών πλανών της. Χιλιάδες άνθρωποι που είχαν περιφρονήσει το Θείον Όνομα απωλέσθησαν με άθλιο τρόπο στην πολιορκία και την καταστροφή εκείνης της θρησκευτικής πρωτευούσης της Ιερουσαλήμ στη διάρκεια των ετών 609-607 π.Χ.

12. Κάτω από τις παρούσες συνθήκες, πώς ο Ιεχωβά δεν θα ενεργούσε σύμφωνα με θείους του κανόνας ενεργείας, αλλά πώς ενήργησε σύμφωνα με τις αρχές του;

¹² Μια κατάστασις πιο σοβαρή από εκείνη που αντιμετώπισε η αρχαία Ιερουσαλήμ αντιμετωπίζουν τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου καθώς επίσης και όλα τα μη Χριστιανικά έθνη σήμερα. Κάτω απ’ αυτές τις όμοιες, αλλά χειρότερες περιστάσεις, ο Ιεχωβά δεν θα ενεργούσε σύμφωνα με τους θείους του κανόνας ενεργείας αν εγκατέλειπε τα έθνη χωρίς να προειδοποιηθούν για το τι τα περιμένει, δηλαδή, για τη «μάχαιρα» του θείου πολέμου σε μια κλίμακα άγνωστη στην ανθρώπινη ιστορία. Αληθής στις αρχές του ο Ιεχωβά ήγειρε τον σύγχρονο «φρουρό» του. Από το 1919, το επόμενο έτος μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο «φρουρός» του Ιεχωβά διαλαλεί την προειδοποίησι σε ολοένα περισσότερα έθνη καθώς προχωρεί ο χρόνος.

13. Ποιον προσδιορίζει η ιστορία του εικοστού αιώνος ως αυτό τον «φρουρό» και τι πιστοποιεί το γεγονός ότι έχει ακουσθή;

¹³ Η ιστορία του εικοστού αιώνος προσδιορίζει την ταυτότητα αυτού του «φρουρού,» όχι ως ενός ατόμου από μια ειδική φυλή ή εθνικότητα, αλλά ως ενός ομίλου αφιερωμένων, βαπτισμένων και αποκυημένων από το πνεύμα Χριστιανών, δηλαδή, του κεχρισμένου υπολοίπου των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Η διεθνής εναντίωσις και ο διωγμός εναντίον αυτής της τάξεως του «φρουρού» πιστοποιεί το γεγονός ότι αυτή η τάξις του «φρουρού» ακούσθηκε να δίνη το προειδοποιητικό άγγελμα σε όλη τη γη και ότι αυτός ο Χριστιανικός όμιλος έχει παίξει τον ρόλο που προελέχθη για τη σύγχρονη εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας.

14. Ποιοι θεωρούν τον εαυτό τους ευνοημένο με το να συναναστρέφωνται μ’ αυτό τον «φρουρό,» και ποιο αναγνωρίζουν ότι είναι το επιτακτικό καθήκον και υποχρέωσί των, και γιατί;

¹⁴ Εμείς, οι οποίοι είμεθα ένας «όχλος πολύς» ενωμένων μαρτύρων του Ιεχωβά, θεωρούμε τον εαυτό μας πολύ ευνοημένο διότι συναναστρεφόμεθα με την τάξι του «φρουρού» και συνεργαζόμεθα μ’ αυτήν για να εξαγγέλλεται ολοένα ευρύτερα η προειδοποίησις της «μαχαίρας» του θείου πολέμου που κρέμεται σαν από μια λεπτή κλωστή επάνω από τις κεφαλές όλων των φυλών, λαών και εθνών. Εφόσον έχομε προειδοποιηθή γι’ αυτήν την απειλητική κατάστασι από τη μελέτη του προφητικού Λόγου του Ιεχωβά και από την πορεία των διεθνών γεγονότων που εκτυλίσσονται, αναγνωρίζομε το επιτακτικό καθήκον και την υποχρέωσι που έχομε να εξαγγείλουμε αυτήν την επίκαιρη προειδοποίησι σε υπακοή προς τη θεία εντολή.

15. Ποια προοπτική αντιμετωπίζομε επειδή υπακούομε στον Θεό ως άρχοντα, και τι μας υποχρεώνει ν’ ακολουθήσωμε αυτή την πιστή πορεία;

¹⁵ Γνωρίζομε καλά ότι θα συναντήσωμε περισσότερο ανταγωνισμό και διωγμό, επειδή υπακούομε έτσι στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους. Αλλ’ η αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιόν του Ιησού Χριστό τον Κύριο μας και η αγάπη μας για τον πλησίον μας μάς υποχρεώνει ν’ ακολουθήσωμε αυτή την πιστή πορεία ενεργείας.

16. (α) Πώς αισθάνονται μέσα τους αμέτρητα πλήθη και με ποια ζωηρή επιθυμία στην καρδιά; (β) Τι έχομε που θα ικανοποιήση την ανάγκη των, και τι είμεθα διατεθειμένοι να κάμωμε γι’ αυτούς και για ποιο σκοπό;

¹⁶ Όπως συνέβαινε κάποτε με μας τους ιδίους, έτσι και αμέτρητα πλήθη ανθρώπων με δίκαιες διαθέσεις υποφέρουν μέσα τους γι’ αυτά που λαμβάνουν χώραν σ’ αυτόν τον διεφθαρμένο, αναρχικό, αναξιόπιστο κόσμο, ειδικά στο θρησκευτικό τμήμα του. Έχουν μια ζωηρή επιθυμία στην καρδιά των· θέλουν να γνωρίσουν και να έλθουν σ’ επαφή μ’ Εκείνον ο οποίος πραγματικά θ’ αποδείξη ότι μπορεί να τους ελευθερώση και να τους ευλογήση. Εμείς, ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, είμεθα ευτυχείς να ομολογούμε ότι έχομε εκείνο το οποίο θα ικανοποιήση τις πνευματικές των ανάγκες, σύμφωνα με το έλεος που έδειξε ο Ιεχωβά για μας μέσω του Ιησού Χριστού. Δεν τολμούμε ούτε είμεθα διατεθειμένοι να κρατήσωμε αυτή τη σωτήρια διαφώτισι από τον Ιεχωβά για τον εαυτό μας και επομένως θα συνεχίσωμε να διαχέωμε το φως της Γραφής σχετικά με το Θείο Όνομα, Ιεχωβά, και την υποσχεμένη Βασιλεία του δια του Μεσσίου του Ιησού. Μ’ αυτόν τον στοργικό τρόπο θα βοηθήσωμε όλους εκείνους οι οποίοι πεινούν για την αλήθεια ν’ αποδείξουν ότι είναι άξιοι να διαφυλαχθούν από τη «μάχαιρα» του Ιεχωβά, όταν αυτή θα πατάξη αυτό το πονηρό σύστημα, για να επιζήσουν στη νέα τάξι του Ιεχωβά όπου θα προμηθευθή μια παραδεισιακή γη για αιώνια κατοικία του ανθρώπου κάτω από τη βασιλεία του Θεού δια του Ιησού Χριστού.

17. Ποια απόφασι ανανεώνομε και έως πότε;

¹⁷ Συνεπώς, μ’ αυτή την ευκαιρία, ανανεώνομε την απόφασί μας να κηρύττωμε τούτο το ευαγγέλιο της Βασιλείας ωσότου ο ίδιος ο Θεός εκπληρώση την δήλωσί του ότι «θέλουσι γνωρίσει τα έθνη ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.»—Ιεζ. 39:7, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις.