Βραδύνει ο Θεός;
ΜΕΡΙΚΕΣ φορές οι άνθρωποι νομίζουν ότι οι συνθήκες είναι τόσο κακές ώστε δεν θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερες. Βλέπουν από κάθε πλευρά κινδύνους οι οποίοι αφαιρούν τη χαρά της ζωής. Συχνά ακούμε την εξής παρατήρησι , ‘Γιατί δεν κάμει κάτι ο Θεός;’ Ή ‘Αν ο Θεός πρόκειται να κάμη κάτι, γιατί δεν το κάνει τώρα;’
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσπάθησαν να πλησιάσουν τον καθένα με το ευαγγέλιο που βρίσκουν στην Γραφή ότι ο καιρός του Θεού να ενεργήση είναι πλησίον, ναι, στη διάρκεια της ζωής αυτής της γενεάς που ζη τώρα. (Ματθ. 24:34) Πολλοί άνθρωποι ακούν με μεγάλο ενδιαφέρον. Στα τελευταία τρία χρόνια και μόνον μισό εκατομμύριο άτομα ενώθηκαν μαζί τους στο να φέρνουν αυτά τα αγαθά νέα σχεδόν σε κάθε άτομο που υπάρχει στα έθνη που λέγονται Χριστιανικός κόσμος. Και μεγάλη διακήρυξις έχει γίνει σε άλλες χώρες σ’ όλη τη γη.
Αλλά υπάρχουν πολλοί οι οποίοι αμφιβάλλουν για μια έγκαιρη ενέργεια εκ μέρους του Θεού. Δεν εμπιστεύονται στην υπόσχεσι για τη βασιλεία του που τόσο συχνά αναφέρεται στη Γραφή. Είναι ανυπόμονοι με τον Θεό, απρόθυμοι ν’ αναγνωρίσουν ότι έχει ένα χρονικό πρόγραμμα για την εκπλήρωσι των έργων του. Νομίζουν ότι βραδύνει.
Ωστόσο, ταυτοχρόνως, μερικά απ’ αυτά τα άτομα συνεχίζουν να υποστηρίζουν και να ψηφίζουν ωρισμένους ανθρώπους σε κυβερνητικά αξιώματα. Εξακολουθούν να πιστεύουν στις υποσχέσεις που κάνουν οι πολιτικοί. Είναι πολύ υπομονητικοί γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων και πρόθυμοι να περιμένουν χρόνια. Μερικές φορές παρατηρούν ότι μπορεί να χρειασθούν γενεές στις ανθρώπινες προσπάθειες για διακυβέρνηση, παιδεία, οικολογική ανάπτυξι, και άλλα όμοια, για την επίλυσι όλων των προβλημάτων. Όταν οι άνθρωποι κατέχουν τα αξιώματα αποτυγχάνουν να επιφέρουν μια νέα και καλύτερη τάξι, εκλέγουν νέους με την ελπίδα ότι αυτοί θα οδηγήσουν κάπως τα πράγματα στον ορθό δρόμο.
Όταν λεχθή σ’ αυτά τα άτομα ότι ο Θεός είναι Κυρίαρχος και ότι μια δικαία κυβέρνησις μπορεί να προέλθη μόνο με την άμεση άσκησι της κυριαρχίας αυτής μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας του, μερικοί πιθανόν ν’ απαντήσουν ότι ‘ο Θεός εργάζεται μέσω ανθρώπων· έχει αφήσει ανθρώπους να φτιάξουν μόνοι τους ένα καλύτερο κόσμο.’ Αλλά δεν είναι αυτό εκείνο που λέγει η Γραφή. Αυτή ομιλεί για μια θεία επέμβασι στις υποθέσεις των ανθρώπων, για την εγκαθίδρυσι μιας διαρκούς κυβερνήσεως από ουράνια πηγή.—Δαν. 2:44.
Πώς άτομα τα οποία απορρίπτουν εκείνο που λέγει ο Θεός μπορούν να περιμένουν να τα βοηθήση ο Θεός; Δεν είναι ο Θεός υπεύθυνος για την μορφή της κυβερνήσεώς τους ούτε και για τις πράξεις των ανθρώπων τους οποίους αυτοί θέτουν σε υπεύθυνες θέσεις. Έχουν ακούσει για την υπόσχεσι του Θεού ν’ απελευθερώση το ανθρώπινο γένος μέσω της βασιλείας του, αλλά την έχουν αγνοήσει χάριν της ανθρώπινης κυβερνήσεως. Μερικοί μάλιστα προχωρούν ως το σημείο και να εναντιωθούν στη διακήρυξι της υποσχέσεως του Θεού. Η Γραφή περιγράφει τον τρόπο της σκέψεώς τους: «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελήται ταχέως, δια τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν.»—Εκκλησ. 8:11.
ΟΧΙ ΒΡΑΔΥΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
Εν τούτοις, ο Θεός δεν βραδύνει. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσι αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9, ΜΝΚ) Αυτός έχει ορίσει η απελευθέρωσις του ανθρωπίνου γένους να γίνη σ’ αυτή τη γενεά. (Λουκ. 21:32) Για τον Θεό ο οποίος διαθέτει όλη τη δύναμι στον ουρανό και στη γη δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη να κάνη υποσχέσεις τις οποίες δεν μπορεί να εκπληρώση. Ένας από τους αποστόλους του Ιησού Χριστού είπε, ‘Ο Θεός είναι αψευδής.’ Και ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: «Θαρρείτε επί τον Ιεχωβά πάντοτε· διότι εν Ιεχωβά τω Θεω είναι αιώνιος δύναμις.»—Τίτον 1:2· Ησ. 26:4, ΜΝΚ.
Αν αντιλαμβανώμεθα ότι η ανθρώπινη διακυβέρνησις δεν είναι η λύσις των προβλημάτων του ανθρωπίνου γένους, και αντιθέτως αποβλέπομε στον Θεό, θα εκτιμήσωμε από την έρευνα του Λόγου του της αληθείας ότι η φαινομενική ‘αναβολή’ του δεν είναι βραδύτης. Ο απόστολος συνεχίζει και λέγει: «Και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών.» (2 Πέτρ. 3:15) Και σήμερα πολλοί αναλαμβάνουν την οδόν της σωτηρίας. Επωφελούνται από τον καιρό της μαθήσεως που έχει διευθετήσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος, και εγκαταλείπουν την ελπίδα τους σ’ αυτό το αποτυχημένο σύστημα πραγμάτων. Αντιλαμβάνονται ότι δεν προειδοποιεί χωρίς σκοπό ο Λόγος του Θεού, ‘εξαγοράζετε τον καιρόν διότι αι ημέραι είναι πονηραί.’ (Εφεσ. 5:16) Γνωρίζουν ότι όταν λήξη η υπομονή του Θεού, η καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων δεν θα κινηθή βραδέως. Θ’ αρχίση σαν μια χαλύβδινη παγίδα που συλλαμβάνει και κλείνει απότομα.
Επομένως, αντί να προσάπτωμε μομφή στον Θεό ότι βραδύνει, δεν είναι πολύ καλύτερο να εξετάσωμε τον εαυτό μας, για να διαπιστώσωμε αν ζούμε μ’ ένα τρόπο που θα μας κάμη αξίους μιας νέας τάξεως; Δεν είναι καλύτερα να προσέξωμε τη συμβουλή του Ιησού Χριστού; Αφού έδωσε στους ακροατάς τους μια πρόβλεψι του τέλους της απίστου Ιερουσαλήμ και αργότερα, του τέλους του παρόντος συστήματος πραγμάτων, είπε: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθήμενους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσιν, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.