Ποιοι Κάνουν Μαθητάς;

ΕΙΚΟΣΑΔΕΣ θρησκειών ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές. Είναι όμως πράγματι; Πώς μπορούμε να το πούμε; Ένας τρόπος είναι το ζήτημα της μαθητεύσεως.

Ένας Χριστιανός είναι ακόλουθος του Ιησού Χριστού. Το να είναι ακόλουθος του δεν σημαίνει να είναι απλώς πιστός αλλά να είναι μιμητής. Από τον καιρό του βαπτίσματός του ως τον θάνατό του, ο Ιησούς διέθετε μέγα μέρος του χρόνου του για κήρυγμα και διδασκαλία του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Πράγματι, τον αποκαλούσαν «Διδάσκαλον». (Ιωάν. 13:13· Ματθ. 23:8) Ονομάζεται επίσης «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός» διότι δίνει πιστά μαρτυρία για το θέλημα και τον σκοπό του Πατρός του.—Αποκάλ. 3:14· Ιωάν. 18:37· 1 Τιμ. 6:13.

Ο Ιησούς διέταξε τους μαθητάς του να κάνουν ό,τι έκανε κι’ αυτός. Προτού αναληφθή στον ουρανό τους είπε: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη (ανθρώπους από όλα τα έθνη, ΜΝΚ) . . . διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Τους είπε επίσης: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια, και έως εσχάτου της γης.»—Ματθ. 28:19, 20· Πράξ. 1:8.

Στην πραγματικότητα, χωρίς αυτό το έργο της μαρτυρίας δεν υπάρχει σωτηρία για τους Χριστιανούς. Ο απόστολος Παύλος το δείχνει σαφώς αυτό, λέγοντας: «Με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» Ο Ιησούς ετόνισε το ίδιο σημείο όταν είπε ότι θα ωμολογούσε ενώπιον του Πατρός του στον ουρανό μόνον εκείνους οι οποίοι τον είχαν ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων στη γη.—Ρωμ. 10:10· Ματθ. 10:32, 33.

Γενικά, οι εκκλησιαστικοί ηγέται αναγνωρίζουν την υποχρέωσι του Χριστιανού να δίνη μαρτυρία και να κάνη μαθητάς. Ο γνωστός Βαπτιστής κήρυξ Μπίλλυ Γκραμ αναγνωρίζει το εξής: «Όλοι οφείλομε να είμεθα μάρτυρες του Χριστού.» Διάκονοι και ιερείς άλλων θρησκειών συχνά εξεφράσθησαν με τον ίδιο τρόπο. Αλλά ποια είναι η πραγματικότης ανάμεσα στις εκκλησίες;

Δίνουν μαρτυρία τα μέλη των εκκλησιών γενικά για τον Θεό και τον Υιό του, και κάνουν μαθητάς με το να διδάσκουν άλλους, όπως είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να κάνουν οι ακόλουθοί του; Τι μπορεί να λεχθή για σας τον ίδιο; Σας έχει ενθαρρύνει ο «πάστωρ» σας να το κάνετε αυτό; Σας έχει διδάξει και εξαρτίσει η εκκλησία σας να εκτελέσετε αυτή την αποστολή κηρύγματος και διδασκαλίας;

Αν επρόκειτο να δώσετε μαρτυρία σε άλλους τι θα τους λέγατε; Πώς θα ενεργούσατε για να κάμετε άλλους Χριστιανούς μαθητάς; Προσπαθείτε να δίνετε μαρτυρία για τ’ αγαθά νέα στους γείτονας και τους συναδέλφους σας στην εργασία; Στην πραγματικότητα πολλοί λίγοι που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί το κάνουν αυτό. Χωρίς αμφιβολία αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον το βιβλίο «Τι Πιστεύουν οι Αμερικανοί και Πώς Λατρεύουν» (1962) λέγει: «Ο Στάνλεϋ Τζώνς ήταν με ανησυχητικό τρόπο κοντά στην αλήθεια όταν παρετήρησε ότι η σύγχρονη εκκλησία είναι περισσότερο ένας αγρός για ευαγγελισμό παρά μια δύναμις γι’ αυτόν.» Γιατί συμβαίνει αυτό;

Πολλά μέλη εκκλησιών ειλικρινά παραδέχονται ότι δεν αισθάνονται ότι είναι ικανοί να μαθητεύσουν άλλους. Πολλοί άλλοι απλώς δεν σκέφθηκαν ποτέ ότι η εκκλησία των περίμενε ένα τέτοιο πράγμα απ’ αυτούς. Ωστόσο τα ίδια τα λόγια του Ιησού που θέτουν ενώπιον των ακολούθων του αυτή την αποστολή είναι με αλάνθαστο τρόπο σαφή. Και υπάρχουν άτομα σήμερα που κάνουν ακριβώς αυτά τα πράγματα που διέταξε εκείνος και τα κάνουν ως ένα ενωμένο σώμα. Παρατηρήστε μερικά σχόλια που κάνουν θρησκευτικοί ηγέται τα οποία δείχνουν ότι έτσι συμβαίνει.

Μια από τις πιο ονομαστές ημερήσιες εφημερίδες της Δανίας ή «Μπερλίνγκσκε Τίντεντε» (9 Αυγούστου 1969), έγραφε σε κύριο άρθρο της τα εξής: «Θα επιθυμούσε κανείς να εργάζεται η εκκλησία απλώς με τον μισό ζήλο για την εξάπλωσι της πληροφορίας του τι είναι η Χριστιανοσύνη απ’ αυτόν που εργάζονται οι Μάρτυρες [του Ιεχωβά] για την εξάπλωσι» των πεποιθήσεών τους. Ένας εξέχων Διαμαρτυρόμενος πάστωρ στο Μπρούκλυν είπε στο εκκλησίασμά του: «Θαυμάζω τους Μάρτυρας, διότι μιλούν για τη θρησκεία τους. . . . Εμείς εντρυφούμε σε μια συνωμοσία σιωπής. Η θρησκεία είναι το μόνο πράγμα για το οποίο δεν μιλάμε ποτέ. . . . Οι Μάρτυρες δίνουν απόδειξι, προφορική απόδειξιν, κάθε μέρα για την πίστι τους. Ομιλούν ειλικρινά.»

Ο Παυλιστής ιερεύς και αρθρογράφος Ι.Β. Σέεριν έγραψε κάποτε ότι οι Μάρτυρες «αποτελούν πρόκλησι για μας τους Καθολικούς». Γιατί; Διότι «παίρνουν μερικές μορφές της αληθινής θρησκείας και τις εφαρμόζουν ως το ανώτατο όριο, ενώ εμείς οι Καθολικοί παραμελούμε αυτές τις μορφές της θρησκείας μας.» Αφού μίλησε για το ζήλο των Μαρτύρων έθεσε το ερώτημα: «Έχετε ακούσει για καμμιά Καθολική συνέλευσι που τα μέλη της σηκώθηκαν νωρίς το πρωί για να μοιράσουν Καθολικά φυλλάδια στις γωνιές των δρόμων της πόλεως της συνελεύσεως;»

Όταν ακούτε ότι υπάρχουν ενάμισυ εκατομμύριο και πλέον μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλον τον κόσμο, αυτό δεν σημαίνει ότι τόσοι είναι εκείνοι οι οποίοι είναι ταυτισμένοι μαζί τους στις συναθροίσεις των. Όχι, σημαίνει ότι τόσοι Μάρτυρες συμμετέσχον στο κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας και στη μαθήτευσι άλλων κάθε μήνα το περασμένο «υπηρεσιακό» έτος, 1970-1971. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ως μάρτυρες μόνον εκείνους οι οποίοι δίνουν στην πραγματικότητα μαρτυρία!

Είναι γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να δώση κανείς μαρτυρία για τον Θεό και τον Χριστό και τη βασιλεία τους σ’ ένα άθεο πονηρό κόσμο. Υπάρχουν είρωνες και χλευασταί, οι οποίοι αρνούνται τελείως ν’ ακούσουν οτιδήποτε έχει σχέσι με τον Θεό και με τη Γραφή. Εκτός απ’ αυτούς υπάρχουν μερικοί που τ’ αυτιά τους και οι διάνοιές τους είναι κλειστές σε οποιοδήποτε θρησκευτικό άγγελμα εκτός απ’ εκείνο της δικής των εκκλησίας. Έχουν κληρονομήσει τυφλά τη θρησκεία τους από τους γονείς των και δεν θέλουν να τους ενοχλήση κανείς ζητώντας τους να σκεφθούν γιατί πιστεύουν με τον τρόπο που πιστεύουν. Έτσι αποτελεί μια δοκιμή της πίστεως ενός ανθρώπου το να είναι αληθινός ακόλουθος του Ιησού και να δίνη μαρτυρία όπως έδινε ο Ιησούς.

Γιατί συμβαίνει να μπορούν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά να κάνουν αυτό το δύσκολο έργο από το οποίο άλλοι αποσύρονται; Διότι έχουν κατανόησι του Λόγου του Θεού και είναι εξηρτισμένοι γι’ αυτή τη διακονία. Γνωρίζουν τον Ιεχωβά Θεό και τον αγαπούν με όλη τους την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμί τους, και αγαπούν επίσης τον πλησίον τους σαν τον εαυτό τους. Από γνήσια ευγνωμοσύνη για τον ουράνιο Πατέρα τους και από ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο τους ενασχολούνται σ’ αυτό τα έργο της μαθητεύσεως.—Μάρκ. 12:29-31.

Για να μπορούν να δίνουν κατάλληλα μαρτυρία για τον Θεό και τον Χριστό και να το κάνουν με σοφία, εγκαρτέρησι και θάρρος, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά συνέρχονται τρεις φορές την εβδομάδα σε συναθροίσεις. Σ’ αυτές τις συναθροίσεις μαθαίνουν να κατανοούν τις Γραφικές αλήθειες, να βλέπουν πώς εκπληρώνονται οι προφητείες της Γραφής, διδάσκονται πώς να εφαρμόζουν τις αρχές της Γραφής στην καθημερινή ζωή τους, και παίρνουν οδηγίες όσον αφορά το πως να δίνουν μαρτυρία σε άλλους. Πηγαίνουν για κήρυγμα τις Κυριακές καθώς και άλλες κατάλληλες μέρες, και οι αρχάριοι βοηθούνται από πιο πεπειραμένους.

Πηγαίνουν στους ανθρώπους μ’ ένα φιλικό μειδίαμα, και προσπαθούν να συζητήσουν με τους οικοδεσπότας για τις παρούσες συνθήκες την ανάγκη του ανθρωπίνου γένους για καλύτερη διακυβέρνησι και πως αυτήν θα την προμηθεύση η βασιλεία του Θεού για την οποία μίλησε ο Ιησούς και για την οποία δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται. Έτσι όπου συναντούν ενδιαφέρον, διαθέτουν έντυπα και κάνουν επανεπισκέψεις με σκοπό την έναρξι μιας οικιακής Γραφικής μελέτης. Ηλικιωμένοι και νέοι, άνδρες και γυναίκες, ακόμη και παιδιά συμμετέχουν σ’ αυτή τη δράσι της μαθητεύσεως.

Ο απόστολος Παύλος είπε στους Χριστιανούς στην Κόρινθο, «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.» Ο Παύλος συμμετείχε με δραστήριο τρόπο στη μαθήτευσι, στο κήρυγμα και στη δημοσία διδασκαλία, καθώς επίσης και στη διδασκαλία ενδιαφερομένων ατόμων στις ιδιωτικές κατοικίες των. Εφόσον ο απόστολος Παύλος ήταν με εξέχοντα τρόπο κήρυξ και διδάσκαλος, έπεται ότι όλοι εκείνοι που ακολουθούν τη συμβουλή του είναι ανάγκη να είναι επίσης κήρυκες και διδάσκαλοι. Επιθυμείτε να είσθε ένας τέτοιος μιμητής του Ιησού και του Παύλου;—1 Κορ. 11:1· Πράξ. 20:20.

Αν ο ιερεύς σας δεν σας εξαρτίζη γι’ αυτό, αν η εκκλησία σας δεν σας διδάσκη πώς να είσθε μάρτυς για τον Χριστό και τον Θεό, γιατί να μη παρακολουθήσετε τις συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, όπου μπορείτε να βρήτε τέτοια παραδείγματα καθώς και βοήθεια; Θα είσθε πολύ ευπρόσδεκτος!