Ο Θεός Δεν Είναι «Νεκρός»
ΤΙ σκέπτεστε όταν ακούτε κάποιον κληρικό να λέγη «ο Θεός είναι νεκρός»; Μερικοί εξέχοντες θεολόγοι του Χριστιανικού κόσμου, οι οποίοι κάνουν αυτή την παρατήρησι, εξηγούν ότι δεν εννοούν μ’ αυτό ότι ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ. Αντιθέτως, θέλουν να πουν ότι ο Θεός ‘δεν αναμιγνύεται στην παρούσα ιστορία.’ Αυτοί οι θεολόγοι υποστηρίζουν ότι δεν ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις των ανθρώπων και είναι ευχαριστημένος ν’ αφήση τον άνθρωπο ν’ ακολουθήση τον δικό του δρόμο χωρίς παρέμβασι ή βοήθεια απ’ Αυτόν.
Εκείνοι που πιστεύουν σε μια τέτοια φιλοσοφία αισθάνονται επομένως ότι, οτιδήποτε και αν κάνουν, ο Θεός δεν πρόκειται να τους ζητήση λογαριασμό γι’ αυτό. Νομίζουν ότι ο Θεός δεν βλέπει τι κάνουν, ή αν βλέπη, δεν ενδιαφέρεται αρκετά για ν’ αναλάβη κάποια δράσι.
Φαίνεται απίστευτο ότι οι θρησκευτικοί ηγέται στα έθνη που επισήμως ονομάζονται «Χριστιανικά» υιοθετούν αυτή τη στάσι. Έχουν τη Γραφή, και έχουν πρόσοδο στα ιστορικά συγγράμματα. Μπορούν να παρατηρήσουν τη φυσική κτίσι. Ασφαλώς θα έπρεπε να μπορούν να διακρίνουν ότι ο Θεός ο οποίος έχει εκδηλώσει τόση φροντίδα στη δημιουργία και ο οποίος έχει προμηθεύσει ένα βιβλίο αληθείας και υψηλών αρχών, όπως είναι η Γραφή, είναι ένας Θεός ο οποίος ασφαλώς ενδιαφέρεται για τη δημιουργία του. Επί πλέον, η Γραφή παρουσιάζει εκατοντάδες περιπτώσεις της πολιτείας του με τους ανθρώπους καθώς και πολλές υποσχέσεις και προφητείες οι οποίες αντανακλούν τη μεγάλη φροντίδα και το ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που ζουν σήμερα.
Για ν’ αποφύγουν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό ν’ ακολουθήσουν τη μωρή στάσι αυτών των θρησκευτικών ηγετών, ο Ιεχωβά δίνει μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ μια αφήγησι λαών στο παρελθόν οι οποίοι εσκέπτοντο όπως αυτοί οι κληρικοί. Δείχνει τα κακά αποτελέσματα ενός τέτοιου τρόπου σκέψεως—τα εξευτελιστικά πράγματα στα οποία αυτή η σκέψις ωδήγησε.
Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΟΡΑΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ Ο ΙΕΖΕΚΙΗΛ
Ο Ιεζεκιήλ ήταν στη Βαβυλώνα. Ήταν το έτος 612 π.Χ., ένα έτος και πλέον ύστερ’ από την πρώτη δράσι του, στην οποία είχε δει το ουράνιο άρμα του Ιεχωβά καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ. Ο Ιεζεκιήλ ήταν στο σπίτι του στο Τελαβίβ, μαζί με τους πρεσβυτέρους του Ιούδα που κάθονταν μπροστά του, για να δουν τι άγγελμα είχε γι’ αυτούς. Καθώς περίμεναν αυτοί οι άνδρες, ο Ιεζεκιήλ είχε την ακόλουθη όρασι:
«Και είδον, και ιδού ομοίωμα ως θέα πυρός· από της θέας της οσφύος αυτού και κάτω, πυρ· και από της οσφύος αυτού και επάνω ως θέα λάμψεως, ως όψις ηλέκτρου. Και εξήπλωσεν ομοίωμα χειρός, και με επίασεν από της κόμης της κεφαλής μου, και με ύψωσε το πνεύμα μεταξύ της γης και του ουρανού, και με έφερε δι’ οραμάτων Θεού εις Ιερουσαλήμ, εις την θύραν της εσωτέρας πύλης της βλεπούσης προς βορράν, όπου ίστατο το είδωλον [σύμβολον, ΜΝΚ] της ζηλοτυπίας, το παροξύνον εις ζηλοτυπίαν. Και ιδού, η δόξα του Θεού του Ισραήλ ήτο εκεί, κατά το όραμα το οποίον είδον εν τη πεδιάδι».—Ιεζ. 8:2-4.
Ήταν δύσκολο να περιγράψη ο Ιεζεκιήλ την εμφάνισι που έδειχνε στην όρασι ο Ιεχωβά, διότι δεν ήταν εμφάνισις ανθρωπίνης όψεως, αλλά ήταν επιβλητική και ένδοξη. Ο Ιεζεκιήλ υψώθηκε από τα μαλλιά της κεφαλής του και μεταφέρθηκε από το πνεύμα της εμπνεύσεως για να δη, μ’ αυτόν τον οραματιστικό τρόπο, τι συνέβαινε στην Ιερουσαλήμ που ήταν εκατοντάδες μίλια προς τα δυτικά.
Ο Ιεζεκιήλ καθόταν στην πύλη της εσωτερικής αυλής του ναού, σε μια βορεία πύλη. (Ο ναός έβλεπε ανατολικά.) Ήταν μια πύλη που ωδηγούσε στο θυσιαστήριο. Απ’ αυτή τη θέσι είδε κάτι συγκλονιστικό: ένα χωρίς ζωή ακίνητο «είδωλο της ζηλοτυπίας». Ήταν κάποιο είδος ειδωλολατρικής εικόνος. Ίσως να ήταν κάποιο «ασερά» ή ιερός στύλος που αντιπροσώπευε την ψευδή θεά—μια ακάθαρτη θεά του σεξ—η οποία ήταν σύζυγος του Χαναναίου θεού Βάαλ
ΤΟ «ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑΣ»
Ο Ιεχωβά άρχισε τότε να μιλή από το άρμα του, το οποίο τώρα εκινείτο με απειλητικό τρόπο προς την Ιερουσαλήμ για να εκτελέση κρίσι σ’ αυτή την πόλι. Ο Ιεζεκιήλ μάς λέγει:
«Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, ύψωσον τώρα τους οφθαλμούς σου προς την οδόν την προς βορράν. Και ύψωσα τους οφθαλμούς μου προς την οδόν την προς βορράν, και ιδού, κατά το βόρειον μέρος εν τη πύλη του θυσιαστηρίου, το είδωλον [σύμβολον, ΜΝΚ] τούτο της ζηλοτυπίας κατά την είσοδον. Τότε είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, βλέπεις συ τι κάμνουσιν ούτοι; τα μεγάλα βδελύγματα, τα οποία ο οίκος Ισραήλ κάμνει εδώ, διά να απομακρυνθώ από των αγίων μου; πλην στρέψον έτι, θέλεις ιδεί μεγαλήτερα βδελύγματα».—Ιεζ. 8:5, 6.
Οι θρησκευτικοί ηγέται της Ιερουσαλήμ είχαν παραβή τις δύο πρώτες από τις Δέκα Εντολές, και διέπρατταν ένα ‘βδέλυγμα.’ Ο ναός ήταν ένας τόπος όπου ο Θεός κατοικούσε με αντιπροσωπευτικό τρόπο μαζί με τον Ισραήλ ως έθνος αφωσιωμένο στη λατρεία του. Με τον ναό μολυσμένο από τη βδελυκτή λατρεία αυτού του ‘συμβόλου της ζηλοτυπίας’ με το οποίο οι Ιουδαίοι παρώξυναν τον Ιεχωβά σε ζηλοτυπία, ήταν αυτός ο ναός ένας κατάλληλος τόπος για να κατοική Αυτός; Όχι, πράγματι! Ο Ιεχωβά δεν ήταν υποχρεωμένος να παραμένη εκεί. Αντιθέτως, ήταν υποχρεωμένος να αποσύρη την πνευματική παρουσία του, «διά να απομακρυνθώ από των αγίων μου».
Έχει κάμει ομοίως ο Χριστιανικός κόσμος, ανάμεσα στον οποίο υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι λέγουν «ο Θεός είναι νεκρός»; Παρατηρήστε τι έχει λάβει χώρα στην Επισκοπελιανή εκκλησία Σαίντ Κλέμεντ στη Νέα Υόρκη, τον Δεκέμβριο του 1971. Το περιοδικό Τάιμ αναφέρει, στο τεύχος του τής 3ης Ιανουαρίου 1972:
«Πάνω από το ιερό, το θέαμα προχωρούσε. Σε μια άκρη, τρία γυμνά νεαρά άτομα έπαιζαν πιτσιλώντας μέσα σε μια πλαστική πισίνα για παιδιά. Στο άλλο άκρο ο Ηθοποιός Κέβιν Ο Κόνορ (Τομ Πέιν) έπαιζε τη σκηνή του λουτήρος από το έργο Σικάγο του Σαμ Σέπαρντς, μια σκηνή απελπισίας και αναγεννήσεως. Σ’ ένα νεροχύτη, δυο νοικοκυρές συζητούσαν ποιο απορρυπαντικό ήταν το καλύτερο.»
Τι χλευασμός! Τι υποβιβασμός των καθαρών, ορθών διδασκαλιών του Χριστού! Αυτό είναι το αποτέλεσμα του εμπαιγμού του Λόγου του Θεού, της Γραφής και της χρησιμοποιήσεως ειδώλων, συμβόλων και διδασκαλιών τα οποία απομακρύνουν τα μέλη των εκκλησιών από την αποκλειστική αφοσίωσι του Θεού που ομολογούν ότι υπηρετούν.
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΓΡΥΠΝΟΣ Σ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ
Καθώς ο Ιεζεκιήλ είχε οδηγηθή στην οραματιστική περιοδεία επιθεωρήσεως, ο Ιεχωβά είπε σ’ αυτόν, «Έτι θέλεις ιδεί μεγαλύτερα βδελύγματα».
Ομοίως στον Χριστιανικό κόσμο, μια τέτοια ματιά δεν είναι παρά ένα κλάσμα μόνο των βδελυκτών πραγμάτων που συμβαίνουν μέσα σε εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Τον καιρό της οράσεως του Ιεζεκιήλ, αυτά τα πράγματα εγίνοντο από τους διωρισμένους αρχηγούς του λαού. Όπως οι κληρικοί της εποχής μας οι οποίοι λέγουν, είτε με έργα είτε με λόγια, «ο Θεός είναι νεκρός,» έτσι και εκείνοι οι ηγέται εσκέπτοντο, «ο Ιεχωβά δεν μας βλέπει· ο Ιεχωβά εγκατέλιπε την γην».—Ιεζ. 8:12, ΜΝΚ.
Ίσως εκείνοι οι Ιουδαίοι ηγέται να εσκέπτοντο ότι η Ιερουσαλήμ και το βασίλειο του Ιούδα είχαν τόσο πολλές στενοχώριες προσφάτως στα χέρια της Βαβυλώνος, ώστε ο Ιεχωβά προφανώς «εγκατέλιπε την γην». Στην πραγματικότητα έλεγαν το ίδιο πράγμα που λέγουν οι κληρικοί τώρα.
Επειδή εκείνοι οι άνδρες του Ιούδα δεν έβλεπαν να παρεμβαίνη ο Θεός στις υποθέσεις των, μήπως αυτό εσήμαινε ότι ο Θεός δεν εγνώριζε; Όχι. Ήταν πλήρως ενήμερος του τι έκαναν. Επειδή απλώς δεν έκανε εκείνο που εκείνοι ενόμιζαν ότι έπρεπε να είχε κάμει, δηλαδή, να ενεργήση για να σώση την Ιερουσαλήμ, αυτό δεν εσήμαινε ότι δεν ενδιεφέρετο. Αντιθέτως, ενδιεφέρετο για την απόφασί του να καταστραφούν για τις βδελυκτές πράξεις των!
Ακόμη και τότε, ο Ιεχωβά έδειχνε ανοχή. Αλλά ύστερ’ από πέντε χρόνια κατηύθυνε τον Βαβυλώνιο Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα να επιτεθή εναντίον της Ιερουσαλήμ. (Ιεζ. 21:18-23) Αν διαβάσετε το βιβλίο των Θρήνων του Ιερεμία στη Γραφή, ιδιαίτερα τα κεφάλαια 2 και 4, θα παρατηρήσετε ότι η συμφορά που επήλθε στην Ιερουσαλήμ αποδίδεται στην απόφασι του Ιεχωβά να την τιμωρήση λόγω των βδελυκτών της πράξεων. Ασφαλώς οι Ιουδαίοι εκείνοι που είχαν επιζήσει από την πολιορκία καθώς και οι άλλοι που ήσαν στη Βαβυλώνα, δεν είπαν τότε, «ο Ιεχωβά δεν μας βλέπει· ο Ιεχωβά εγκατέλιπε την γην».
Απ’ αυτό το ιστορικό υπόμνημα μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι ένας μεγάλος κίνδυνος κρέμεται επάνω από τον Χριστιανικό κόσμο. Ο Θεός είναι ζων, και ενδιαφέρεται πάρα πολύ για το όνομά του και για την αληθινή λατρεία. Ενδιαφέρεται επίσης για όλους τους ανθρώπους οι οποίοι «πιστεύουν ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν».—Εβρ. 11:6.
Σας συγκλονίζουν τα βδελυκτά πράγματα που κληρικοί ακολουθούμενοι από μέλη εκκλησιών έχουν κάμει; Τότε εγκαταλείψτε κάθε συναναστροφή με τέτοια άτομα και αποδώστε στον Θεό αποκλειστική αφοσίωσι. Μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι αυτός βλέπει και πραγματικά θ’ ανταμείψη εκείνους που αποβλέπουν σ’ αυτόν ως τον ζώντα Θεό.