Μήπως Δίνετε Μεγάλη Σημασία σε Πλάσματα;

ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ μέρη του κόσμου βρίσκομε ανθρώπους που αποδίδουν τιμή σε κάθε είδους πράγματα, περιλαμβανομένων ζώων και ανθρώπων. Μερικά απ’ αυτά τα πλάσματα τα αναγνωρίζουν ως θεούς. Μερικά δεν τα ονομάζουν θεούς, ωστόσο όμως ο θαυμασμός και η προσοχή και, συχνά, η υπακοή και η αφοσίωσις που αποδίδεται σ’ αυτά τα κάνει στην πραγματικότητα θεούς. Πράγματι, ακόμη και στον Χριστιανικό κόσμο, οι λάτρεις των συχνά αποδίδουν πολύ μεγαλύτερη υπηρεσία σ’ αυτά τα πράγματα παρά στον ίδιο τον Θεό που ισχυρίζονται ότι υπηρετούν.

Ο Ιεχωβά Θεός, ο Θεός της Βίβλου, είναι «Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» (Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ) Κάθε παρέκκλισις από πλήρη υποταγή και ολοκάρδια υπηρεσία στον αληθινό Θεό τείνει να κάμη τον λάτρη ν’ απομακρυνθή από την υπακοή στους νόμους του. Η πνευματική και ηθική υπόστασις του ανθρώπου παραλύει και βαθμιαίως αυτός καταλήγει σ’ έναν που δείχνει ανυπακοή στον Θεό και γίνεται ειδωλολάτρης. Τελικά, δεν αναγνωρίζει πια την υπεροχή του Ιεχωβά και γίνεται εχθρός του Θεού.

ΛΑΤΡΕΙΑ ‘ΒΔΕΛΥΚΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ’ ΣΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ

Στον αρχαίο Ισραήλ οι ιερείς και οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι είχαν βαθμιαίως απομακρυνθή από το Νόμο ως το σημείο που η αποκλειστική αφοσίωσις στον Θεό είχε φθαρή σε ανησυχητικό βαθμό. Πράγματι, τόσο κακές είχαν γίνει οι συνθήκες λίγο πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους ώστε ο Θεός είχε εγκαταλείψει τον ναό του που βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ. Αλλά ήθελε να γνωρίσουν όλοι ότι, παρ’ όλα αυτά, ήταν πλήρως ενήμερος του τι συνέβαινε εκεί. Επίσης, ο Θεός ενδιεφέρετο γι’ αυτούς που ήσαν έντιμοι μεταξύ των Ιουδαίων, ώστε να γνωρίζουν γιατί τιμωρούσε το έθνος. Γι’ αυτό επέτρεψε στον προφήτη του Ιεζεκιήλ να δη και να εκθέση τα τρομερά αποκρουστικά πράγματα που οι ηγέται των έκαναν στο ναό.

Ο Ιεζεκιήλ, σε μια όρασι, μεταφέρθηκε από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ και ωδηγήθηκε από τον Ιεχωβά να κάμη μια περιοδεία εκεί στο ναό. Ο Ιεζεκιήλ αναφέρει:

«Και με έφερεν εις την πύλην της αυλής· και είδον, και ιδού μία οπή εν τω τοίχω. Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, σκάψον τώρα εν τω τοίχω· και έσκαψα εν τω τοίχω, και ιδού μία θύρα.»—Ιεζ. 8:7, 8.

Είτε μέσω της μεγάλης οπής είτε μέσω ‘μιας θύρας’ κοντά σ’ αυτήν, ο Ιεζεκιήλ μπόρεσε να μπη μέσα και να δη τι συνέβαινε εκεί. Μας λέγει τα εξής:

«Και είπε προς εμέ, Είσελθε, και ιδέ τα πονηρά βδελύγματα, τα οποία ούτοι κάμνουσιν εδώ. Και εισήλθον, και είδον· και ιδού παν ομοίωμα ερπετών, και βδελυκτών ζώων, και πάντα τα είδωλα του οίκου Ισραήλ, εζωγραφημένα επί τον τοίχον κύκλω, κύκλω. Και ίσταντο έμπροσθεν αυτών εβδομήκοντα άνδρες εκ των πρεσβυτέρων του οίκου Ισραήλ, εν μέσω δε αυτών ίστατο Ιααζανίας ο υιός του Σαφάν· και εκράτει έκαστος εν τη χειρί αυτού το θυμιατήριον αυτού· και ανέβαινε πυκνόν νέφος θυμιάματος. Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, είδες τι κάμνουσιν εν τω σκότει οι πρεσβύτεροι του οίκου Ισραήλ, έκαστος εν τω κρυπτώ οικήματι των εικόνων αυτού; διότι είπον, Ο Ιεχωβά δεν μας βλέπει· ο Ιεχωβά εγκατέλιπε την γην.»—Ιεζ. 8:9-12, ΜΝΚ.

Φαντασθήτε! Αυτοί οι θεωρούμενοι ηγέται της αληθινής λατρείας ν’ αποδίδουν τιμή σε απεχθή και ακάθαρτα ερπετά και ζώα ως θεούς, ακριβώς μέσα στο ναό του ζώντος Θεού, ο οποίος τους είχε κάμει ένα μεγάλο έθνος και τους είχε δώσει νόμους καθαρότητος και δικαιοσύνης! Και είχαν πέσει σε τέτοια εξαχρειωμένη διανοητική κατάστασι ώστε ενόμιζαν ότι ο Παντοδύναμος Θεός δεν έβλεπε τα βδελυκτά πράγματα που έκαναν.

Η ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟ

Θα ήταν δυνατόν ένα τέτοιο πράγμα να συμβή ανάμεσα σε καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς; Ναι. Πράγματι, υπάρχει ένας κίνδυνος από τους μεγαλυτέρους σήμερα. Πώς;

Σκεφθήτε, εν πρώτοις, τη θεωρία της εξελίξεως την οποίαν παραδέχονται εκατομμύρια άνθρωποι, ακόμη και πολλοί εκκλησιαζόμενοι. Τι πιστεύουν; Ότι κατάγονται από ένα μονοκύτταρο πλάσμα που ήταν μέσα στον αρχέγονο ωκεανό. Κατόπιν, από μια τέτοια μονοκύτταρη αρχή η γραμμή των προγόνων των εξελίχθηκε βαθμιαίως με μεταβαλλόμενα στάδια εξελίξεως, από απλές μορφές ψαριού και αμφιβίων σε πιο πολύπλοκα χερσαία ζώα, από τα οποία ξεπρόβαλε τελικά ο άνθρωπος και στάθηκε όρθιος—έτσι λέγει η θεωρία των.

Αν λέγατε σ’ ένα άνθρωπο ότι κατάγεται από μια οικογένεια φιδιών, είναι πιθανόν ότι θα ήθελε να σας χτυπήση. Ή αν λέγατε σ’ αυτόν ότι ο προγονός του ήταν ένας ηλίθιος πίθηκος, ένας δίδελφυς ή ένας σκύλος, θα αισθανόταν ότι τον υποβιβάζετε. Ωστόσο, σύμφωνα με τη θεωρία της εξελίξεως, ο άνθρωπος οφείλει την ύπαρξί του σε τέτοια ζώα ως προγόνους του. Μ’ αυτόν τον τρόπο η εξέλιξις υποβιβάζει τον άνθρωπο στο επίπεδο των ζώων.

Και ακόμη χειρότερα, η θεωρία της εξελίξεως αρνείται την ύπαρξι ενός Θεού υπερτάτης νοημοσύνης. Ή τον αποκαλεί ψεύτη όταν ο Λόγος του, η Γραφή λέγει ότι ο άνθρωπος έγινε, από την αρχή, κατ’ εικόνα Θεού, με πολύ ανώτερη νοημοσύνη από τα ζώα, με δύναμι λογικεύσεως και ηθικές και πνευματικές ιδιότητες. Η πίστις στην εξέλιξι οδηγεί τους εκκλησιαζομένους ανθρώπους να λατρεύουν ως δημιουργό, όχι τον Ιεχωβά Θεό, αλλά μια θεωρητική και τυφλή εξελικτική δύναμι, προσωποποιημένη ως «Μητέρα Φύσις.» Αυτό είναι μια εξευτελιστική και βλάσφημη στο έπακρον και χονδροειδής ειδωλολατρία!

Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΤΑ ΣΠΟΡ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

Κάτι ακόμη πιο ύπουλο που μπορεί να κάμη τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς να λατρεύουν πλάσματα και ανθρώπους ή άλλα πράγματα ως είδωλα βρίσκεται στα ζητήματα του εθνικισμού και στον κόσμο των σπορ και των διασκεδάσεων. Με ποιον τρόπο;

Παρατηρήστε, πρώτα, τα άγρια ζώα και τα πουλιά με τα οποία τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου παριστάνουν και συμβολίζουν τις αντίστοιχες χώρες τους. Ίσως ο πολίτης ατομικά να μη σκέπτεται πολύ το σύμβολο του έθνους. Και δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό ότι μερικές φορές εκλέγονται ονόματα πουλιών ή ζώων για να περιγράψουν ή να αντιπροσωπεύσουν ένα έθνος. Στη Βίβλο ο Ιεχωβά παρομοιάζει συμβολικά τη φροντίδα του για τον λαό του με τη φροντίδα του αετού για τα μικρά του, και ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται «ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα,» επειδή ο λέων είναι σύμβολο θαρραλέας δικαιοσύνης. (Έξοδ. 19:4· Αποκάλ. 5:5) Ο πατριάρχης Ιακώβ προφήτευσε επίσης σχετικά με τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, προλέγοντας μερικά χαρακτηριστικά που θα εκδήλωναν με το να τις παρομοιάση με ζώα που είχαν αυτές τις ιδιότητες.—Γέν. 49:9, 14, 17, 27.

Εν τούτοις, στην περίπτωσι των εθνικών συμβόλων, το ερώτημα είναι: Μήπως συνδέεται κάποια λατρεία μ’ αυτά; Η επίδρασις αυτών των πραγμάτων στη στάσι των ανθρώπων είναι εκείνη που καθορίζει αν περιλαμβάνεται λατρεία ή όχι. Πώς επηρεάζονται οι σκέψεις και οι συγκινήσεις σας όταν βλέπετε αυτά τα σύμβολα; Αισθάνεσθε μήπως ότι οι άνθρωποι της δικής σας φυλής ή εθνικότητος είναι καλύτεροι από τους άλλους; Ή αντιθέτως εκτιμάτε το γεγονός ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων» και ότι δεν είναι προσωπολήπτης σε καμμιά φυλή ή εθνικότητα;—Πράξ. 17:26.

Στα σπορ, πώς αισθάνεσθε για την τοπική ομάδα ή για την ομάδα που πιθανόν ευνοείτε; Σήμερα εξέχοντες αθληταί απολαμβάνουν τιμές ηρώων, και οι μανιακοί θαυμασταί ή λάτρεις των ανυπομονούν ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά τους με το να τρώγουν την ίδια τροφή και να ντύνωνται με την ίδια μόδα ενδυμάτων. Υπάρχει μεγάλη ζήτησις για αυτόγραφά τους. Μερικές φορές διεξάγονται βίαιες φιλονεικίες, ακόμη και άγριες συγκρούσεις για παίκτες ή ομάδες και μεγάλα χρηματικά ποσά στοιχηματίζονται γι’ αυτούς.

Πώς αυτό αποτελεί λατρεία ‘ειδώλων’; Όχι ότι υπάρχει κατ’ ανάγκην κάτι το εσφαλμένο σχετικά με την ομάδα ή το παιχνίδι. Δεν θα μπορούσε να θεωρήση κανείς τον «ήρωα» μεμονωμένα ως τον χειρότερο από άλλους ανθρώπους. Η επίδρασις που έχει στον φανατικό θαυμαστή και στη στάσι του είναι εκείνο που αποτελεί λατρεία. Πρέπει να ειδωλοποιούνται αυτοί οι αθληταί απλώς επειδή έχουν ισχυρά σώματα και καλές συντονισμένες κινήσεις; Εκτός απ’ αυτές τις ικανότητες, τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι άτομα που θα μπορούσε να μιμηθή κανείς το υπόδειγμα της ζωής τους; Έχουν τις ιδιότητες της αγάπης, της χρηστότητος, της πίστεως στον Θεό, της χαράς, ειρήνης και εγκρατείας; Εξυψώνει τον Θεό το ν’ ακολουθήση κανείς τους δικούς των τρόπους; Εξυψώνουν αυτοί οι ίδιοι το όνομα του Θεού ή το δικό τους; Εκτός τούτου, άσχετα με το τι είδους άνθρωπος είναι, κανείς δεν πρέπει να ειδωλοποιήται.

Έτσι, όταν ένα άτομο διαθέτη πολύν χρόνο και προσπάθεια για να μαθαίνη προσεκτικά όλα τα στατιστικά στοιχεία και τους μέσους όρους διαφόρων ομάδων και παικτών, που βρίσκεται το πραγματικό ενδιαφέρον και η αφοσίωσίς του; Πόσο ενδιαφέρον δείχνει για να μαθαίνη περισσότερα σχετικά με τον σκοπό του Θεού;

Το ερώτημα είναι: Ποια είναι στην πραγματικότητα εκείνα τα οποία ένα άτομο σκέπτεται; Τι αγαπά να κάνη, να προσέχη, να διαβάζη; Σε ποια πράγματα δίνει αξία; Ο Ιησούς είπε: «Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.»—Ματθ. 6:21.

Στην λατρεία και την υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού δεν υπάρχουν υπερβολές. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει χαρά, υπάρχει ζήλος, υπάρχει ενθουσιασμός. Αλλά όλ’ αυτά καταλήγουν σε ό,τι είναι καλό και βοηθητικό σε άλλους. Η φρενίτις και οι υπερβολές στις οποίες επιδίδονται τόσο πολλοί λάτρεις των σπορ καθώς και οι παίκται είναι απόδειξις ότι ειδωλοποιούν το παιχνίδι ή εκείνους που μετέχουν σ’ αυτό. Πάρτε παράδειγμα τις περιπτώσεις των φιλάθλων που ρίχνουν μποτίλιες στους παίκτες ή στους διαιτητάς, και εξαγριώνονται ξερριζώνοντας το γρασίδι και καταστρέφοντας τις εγκαταστάσεις ύστερ’ από ένα παιχνίδι μπαίηζμπωλ ή ποδοσφαίρου.

Μπορούσε οποιοσδήποτε ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός να βρίσκη ευχαρίστησι σε αγώνες μονομάχων, Ρωμαϊκού τύπου; Δεν υπάρχει τουλάχιστον κάποια ομοιότης τούτου με πολλά σπορ, ιδιαίτερα τα σπορ συναντήσεων σήμερα, όπως είναι το ποδόσφαιρο, η πυγμαχία και το χόκεϋ;

Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, παραδείγματος χάριν, υπάρχει αυτό που είναι γνωστό ως «ομάδα αυτοκτονίας,» ομάδα που στέλλεται ιδιαίτερα σ’ ένα παιχνίδι, όπως λέγει το περιοδικό Λάιφ, για να «κάμη ιδιάζουσες πράξεις βιαιότητος.» Εκείνο που απαιτείται από τα μέλη της ομάδος αυτοκτονίας, εξηγεί το περιοδικό Λάιφ, είναι «άγρια ένστικτα και καθόλου φόβος.» Ένας παίκτης είπε: «Εγώ σκέπτομαι απλώς να βλάψω το άλλο άτομο, διότι κάθε φορά που σας λακτίζουν παράλογα, μπορείτε να σχεδιάζετε και σεις να λακτίσετε δύο ή τρία άλλα άτομα παράλογα. Αυτό είναι πολύ ωραίο αίσθημα.»

Όταν ένα άτομο για να κερδίση ένα παιχνίδι για χρήματα, για φήμη, για δόξα ή για οτιδήποτε άλλο, εκθέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική του υγεία, αλλά επίσης προσπαθεί να προξενήση βλάβη ή να καταστήση ανάπηρους ή να θανατώση άλλους, δεν είναι αυτό μια μορφή ειδωλολατρίας απέναντι σ’ αυτό το σπορ; Ασφαλώς συντελεί στο να σκέπτεται περισσότερο τη δική του δόξα παρά τη δόξα του συνανθρώπου του, τον οποίον έχει δημιουργήσει ο Θεός. Αποτελεί άμεση ανυπακοή στον Δημιουργό και σημαίνει να υπηρετή κανείς κάτι άλλο ως θεό, ως πιο άξιο της αφοσιώσεως και των προσπαθειών της ζωής του.

Φυσικά, όλα τα σπορ δεν είναι σωματικώς πολύ σκληρά, αλλ’ οποιοδήποτε σπορ και αν αγαπά ο Χριστιανός, πρέπει να προσέχη μήπως αιχμαλωτισθή η καρδιά του ως το σημείο ν’ αρχίση να παίρνη χρόνο και προσοχή από τη μελέτη του Λόγου του Θεού και την υπηρεσία σ’ Αυτόν.

Και δεν μπορούμε να ξεχωρίσωμε μόνο τα σπορ ως κάτι που μπορεί να γίνη είδωλο. Αν βλέπωμε αστέρες της τηλεοράσεως και του κινηματογράφου, μουσικούς τραγουδιστάς ή άλλες δημόσιες φυσιογνωμίες με θαυμασμό ή αφοσιώνομε χρόνο αποκλειστικά για να τους παρακολουθούμε ή να τους ακούμε, παραμελούμε τη λατρεία του Θεού χάριν αυτών.

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΗ ΣΤΑΣΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΑΣ

Επομένως, μπορούμε να ενασχολούμεθα σε ειδωλολατρία αν με υπερβολικό ενθουσιασμό υποστηρίζομε αυτά τα πράγματα που δοξάζουν ανθρώπους, αν βάλωμε την καρδιά μας σ’ αυτά. Ακόμη και αν δεν εκδηλώνωμε δημοσία τέτοια αισθήματα, είναι ανάγκη να προσέχωμε τη διανοητική μας κατάστασι και την καρδιά μας, διότι ο αρχαίος προφήτης Ιώβ έδειξε ότι ένα άτομο μπορεί να γίνη ένοχο ειδωλολατρίας μέσα στο βάθος της καρδιάς του. Είπε τα εξής:

«Αν εθεώρουν τον ήλιον αναλάμποντα, ή την σελήνην περιπατούσαν εν τη λαμπρότητι αυτής, και η καρδία μου εθέλχθη κρυφίως, ή με το στόμα μου εφίλησα την χείρα μου, και τούτο ήθελεν είσθαι ανόμημα κατάδικον· διότι ήθελον αρνηθή τον Θεόν τον Ύψιστον.»—Ιώβ 31:26-28.

Αν έχωμε την τάσι να αισθανώμεθα στην καρδιά μας προσήλωσι για οποιοδήποτε πλάσμα ή πράγμα που αφαιρεί από την αποκλειστική αφοσίωσί μας στον Θεό, αυτό γίνεται είδωλο για μας και αμάρτημα εναντίον του Θεού. Είναι καλό να έχωμε πάντοτε υπ’ όψιν τα λόγια του Ιησού που τονίζουν τον μεγάλο κίνδυνο του ν’ αφήνωμε τις καρδιές μας να δελεάζωνται απ’ οτιδήποτε που θα μπορούσε να μας παρασύρη σε μια πορεία ανυπακοής στον Θεό. Προειδοποίησε τους μαθητάς του: «Εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρία βλασφημίαι.» Έδειξε επίσης ότι η καρδιά ενός ανθρώπου μπορεί να τον παγιδεύση σε αμαρτία εναντίον του Θεού όταν είπε: «Εγώ όμως σας λέγω, ότι πας ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.»—Ματθ. 15:19· 5:28.

Η αναψυχή και η άσκησις είναι καλά πράγματα όταν είναι στη θέσι τους. Ο απόστολος Παύλος έθεσε τα πράγματα στην ορθή τους θέσι όταν είπε: «Γύμναζε σεαυτόν εις την ευσέβειαν. Διότι η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος· αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.»—1 Τιμ. 4:7, 8.

Ώστε μπορούμε να δούμε ότι οι οράσεις του Ιεζεκιήλ εφαρμόζονται πολύ καλά σήμερα. Όπως ακριβώς μερικοί Ισραηλίται είχαν παγιδευθή, έτσι έχουν παγιδευθή και πολλοί καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί. Το να ενασχολούνται στη λατρεία ζώων και άλλων «ειδώλων» εκείνοι οι άνδρες του Ισραήλ, ενόμιζαν ότι ο Ιεχωβά δεν τους έβλεπε,’ ότι δεν επρόκειτο να δώσουν λογαριασμό. Σήμερα, μολονότι οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν» και ότι ‘δεν θέλει δώσει την δόξαν του εις άλλους, ουδέ την αίνεσίν του εις τα γλυπτά,’ μερικοί τείνουν να παρασυρθούν σε ειδωλολατρικές πράξεις.—Ησ. 42:8.

Συνεπώς, ο αληθινός Χριστιανός έχει ανάγκη να προφυλάσσεται απ’ αυτή την απατηλή παγίδα, ‘την αλαζονεία του βίου,’ που ο απόστολος Ιωάννης λέγει ότι δεν είναι «εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου.» Η επιδίωξις δόξης για το άτομό του ή η απόδοσις δόξης σε ανθρώπους θα παρασύρη ένα άτομο στην ειδωλολατρία. Και αυτή είναι μια δόξα που παρέρχεται. Ο Ιωάννης προχωρεί και λέγει: «Ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:16, 17.