Μπορείτε να Ελευθερωθήτε από τη Συνήθεια του Καπνίσματος
ΓΙΑΤΙ καπνίζουν εκατομμύρια άνθρωποι ενώ υπάρχει συντριπτική απόδειξις ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία; Γιατί τόσοι άνθρωποι εκφράζουν την επιθυμία να παύσουν να καπνίζουν, και ωστόσο συνεχίζουν το κάπνισμα; Όπως παρατηρείται σ’ ένα πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Επιστημονικός Κόσμος, αυτό οφείλεται στο ότι το κάπνισμα γίνεται πάθος. Εν τούτοις, παρά την αύξησι του αριθμού των καπνιστών, υπάρχουν άνθρωποι που είναι τελείως απαλλαγμένοι από τη συνήθεια του καπνίσματος.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα Ταχυδρόμος της πόλεως Έβανσβιλ της Ινδιάνας ανέφερε σχετικά με μια συνέλευσί των σ’ εκείνη την πόλι: «Μπορεί να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του σταδίου όπου 6.000 έως 7.000 άτομα κατέλαβαν τον χώρο των καθισμάτων και δεν εκάλυψε τον ομιλητή ο καπνός των σιγαρέττων.»
Γιατί παρατηρείται γενικά η απουσία του καπνίσματος μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά; Επειδή εκείνοι που γίνονται μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είχαν ποτέ τη συνήθεια να καπνίζουν;
Όχι, διόλου. Εκείνοι που γίνονται μάρτυρες του Ιεχωβά προέρχονται από τον γενικό πληθυσμό, για τον οποίο το περιοδικό Εβδομαδιαίος Φρουρός παρετήρησε τα εξής: «Δυο στους τρεις άνδρες είναι καπνισταί, και μόνο μία στις τέσσερις γυναίκες.» Λογικό λοιπόν είναι να υποθέσωμε ότι στα ίδιο ποσοστό ήσαν άλλοτε καπνισταί και οι μάρτυρες του Ιεχωβά.
Ήταν εύκολο γι’ αυτές τις δεκάδες χιλιάδων Μαρτύρων να εγκαταλείψουν το κάπνισμα; Πώς μπόρεσαν να το κάμουν αυτό; Αν είσθε ένας που θέλει να ελευθερωθή απ’ αυτή τη συνήθεια, οι πείρες των μπορούν να σας βοηθήσουν.
ΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ
Όλοι οι καπνισταί δεν δοκιμάζουν μεγάλη δυσκολία όταν σταματούν το κάπνισμα. Μερικοί καπνίζουν συγκριτικώς λίγο, και το κάνουν κυρίως για να φαίνωνται κοινωνικοί. Έτσι 10.2 εκατομμύρια Αμερικάνοι σταμάτησαν το κάπνισμα σε μια πρόσφατη τετραετή περίοδο, σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήσαν ίσως άτομα που δεν το βρήκαν εξαιρετικά δύσκολο να σταματήσουν το κάπνισμα.
Χαρακτηριστικό αυτών των καπνιστών είναι ο απόφοιτος του Χάρβαρντ ο οποίος, αφού εκάπνισε με μετριότητα για μερικά χρόνια, τελικά απεφάσισε να σταματήση την ακάθαρτη αυτή συνήθεια. Πέταξε απλώς τα σιγαρέττα του και ποτέ δεν εκάπνισε πάλι. Αυτό του ήταν σχετικά εύκολο· δεν αισθάνθηκε πραγματική στενοχώρια και κατόπιν αισθάνθηκε μόλις λίγη επιθυμία για κάπνισμα. Αλλά άλλες περιπτώσεις είναι ομολογουμένως πολύ διαφορετικές.
Ένας πρώην καπνιστής από το Σασκάτσουαν του Καναδά είπε τα εξής: «Ο καθαρισμός του σώματός μου από τη νικοτίνη ήταν μια απερίγραπτα δύσκολη δοκιμασία για μένα. Κατά καιρούς το στήθος μου εστένευε πολύ, σαν να εδένοντο οι μυώνες μου με κόμπο. . . . Κατά καιρούς η δυσκολία εγίνετο τόσο σκληρή ώστε ενόμιζα ότι θα πέθαινα.» Ένας δεινός καπνιστής από τη Δυτική Βιργινία είπε ότι όταν έπαυσε να καπνίζη ήταν τόσο άρρωστος και εξασθενημένος ώστε χρειάσθηκε να μείνη κλινήρης για δύο μέρες. Τέτοιες πείρες στενοχώριας και ασθενείας για ν’ αποσπασθή κανείς από τη νικοτίνη δεν είναι ασυνήθεις. Καλό είναι να το κατανοήσουν αυτό εκείνοι που θέλουν να παύσουν τη συνήθεια του καπνίσματος.
Η ΜΑΧΗ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ
Ίσως να είσθε ένας απ’ εκείνους που αγωνίσθηκαν πολλά χρόνια για να κόψουν το κάπνισμα, αλλά χωρίς επιτυχία, και μπορεί να αισθάνεσθε απογοήτευσι. Μην παύετε τον αγώνα. Άλλοι οι οποίοι ήσαν το ίδιο έκδοτοι στη νικοτίνη, έχουν υπερνικήσει τη συνήθεια.
Ένας γιατρός χειρουργός ηλικίας πενήντα έξη ετών παρετήρησε προσφάτως τα εξής: «Θυμούμαι τη μέρα που έπαυσα να καπνίζω. Ήταν Δευτέρα, 15 Μαΐου 1950, στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνιας. Η εμπειρία αυτή μου έδωσε εμπιστοσύνη. Διότι από τότε όταν αντιμετώπιζα προκλητικά προβλήματα ή κακές καταστάσεις, σκεπτόμουν μέσα μου, Αφού μπόρεσα να σταματήσω το κάπνισμα μπορώ κι αυτό να το κάμω.’ Η νίκη κατά του καπνίσματος είχε πολύ μεγάλη σημασία για μένα, επειδή πολύ συχνά απετύγχανα.
«Μετά από κάθε απόφασι να παύσω το κάπνισμα, στο τέλος παρατηρούσα γύρω από το σπίτι αναζητώντας σιγαρέττα. Ή ντυνόμουν τη νύχτα και έβγαινα έξω για ν’ αγοράσω μερικά. Κατόπιν θύμωνα με τον εαυτό μου που απέτυχα πάλι.
«Τότε περίπου άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Γρήγορα διέκρινα ότι εκείνα που μάθαινα δεν συμβιβάζονταν με τη συνήθεια του καπνίσματος. Ωστόσο εξακολουθούσα να καπνίζω. Στη διάρκεια των συναθροίσεων πήγαινα κρυφά σ’ ένα περίπτερο ν’ αγοράσω ένα σιγαρέττο. ‘Τι ανοησία,’ σκεπτόμουν, ‘για έναν ώριμο άνδρα να τριγυρίζη σαν ένα μικρό παιδάκι για να καπνίση κρυφά.’ Μα δεν ήθελα να συνεχίσω έτσι τη ζωή μου σαν ένας υποκριτής. Αφού επείσθηκα ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν την αλήθεια του Λόγου του Θεού, κατενόησα ότι έπρεπε να κάμω μια εκλογή—ή να εγκαταλείψω το κάπνισμα ή την αλήθεια.
«Θυμούμαι εκείνη την Κυριακή στο 1950—όπως συνήθως εκάπνιζα στη διάρκεια του διαλείμματος της συναθροίσεως. Αλλά εκείνο το βράδυ κάπνισα το τελευταίο μου σιγαρέττο, και έκαμα ευχή ποτέ να μην ξαναφέρω σιγαρέττο μέσα στο σπίτι. Εν τούτοις, είχα σιγαρέττα στο γραφείο μου στην πόλι. Όταν έφθασα εκεί το πρωί της επομένης ημέρας βρήκα λίγα που είχαν μείνει. Τα κάπνισα, και τα τελείωσα κατά τις 11 π.μ. περίπου. Απεφάσισα όμως να μην καπνίσω καμμιά άλλη φορά, και ποτέ δεν κάπνισα από τότε.»
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
Αυτός ο γιατρός δεν παρέβλεπε την αξία της προσευχής. (Ψαλμ. 55:22) Και με τη βοήθεια του Ιεχωβά, του αληθινού Θεού, και σεις μπορείτε να επιτύχετε να υπερνικήσετε τη συνήθεια του καπνίσματος. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με.» (Φιλιππ. 4:13) Η εμπειρία ενός ανθρώπου που είχε αρχίσει να καπνίζη από έξη χρονών παιδί στη Νότιο Ντακότα δείχνει καλά το πώς αυτή η δύναμις του Ιεχωβά Θεού είναι αρκετή για να βοηθήση έναν άνθρωπο να υπερνικήση τη συνήθεια του καπνίσματος. Προσφάτως αυτός εδήλωσε:
«Εκάπνιζα δύο πακέττα την ημέρα, και ξόδευα ένα κουτί με πενήντα πούρα την εβδομάδα. Τα χέρια μου, τα δόντια μου, η αναπνοή μου—όλο μου το σώμα—ήταν μολυσμένο από νικοτίνη. Δεν μπορούσα να τελειώσω ένα γεύμα χωρίς να σταματήσω για να καπνίσω ένα σιγαρέττο. Το τελευταίο πράγμα που είχα να κάμω προτού πάω να κοιμηθώ ήταν να καπνίσω· ξυπνούσα στη διάρκεια της νύχτας για να καπνίσω ένα σιγαρέττο· και το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί ήταν να καπνίσω.
«Η μητέρα μου ανησυχούσε για μένα. Όταν λοιπόν ήμουν περίπου είκοσι ενός ετών εστοιχημάτισε για $1.000 ότι δεν θα μπορούσα να παύσω το κάπνισμα για δύο μέρες. Εγώ της είπα ότι δεν ήθελα να παύσω, και ότι δεν θα είχα σκοπό να εγκαταλείψω κάτι που μου έφερνε τόσο πολλή ευχαρίστησι.
«Αργότερα άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, και έκαμα τη σκέψι ότι για να ευαρεστήσω τον Θεό και τον λαό του έπρεπε να παύσω να καπνίζω. Αλλά δεν μπορούσα. Συνεχώς παρέβαινα την απόφασι που έπαιρνα. Θυμούμαι ότι ρώτησα ένα Μάρτυρα γι’ αυτό. Εκείνος με ρώτησε: ‘Έχεις προσευχηθή για βοήθεια;’ Του είπα βέβαια ότι είχα προσευχηθή.
«Εκείνος με ρώτησε: ‘Πότε προσεύχεσαι;’ Του είπα το βράδυ προτού πάω να κοιμηθώ, το πρωί όταν σηκώνομαι από το κρεββάτι, και αφού καταληφθώ από την αδυναμία και καπνίσω, λέγω στον Ιεχωβά ότι λυπούμαι για ό,τι έκαμα.
«Αυτός είπε: ‘Η ώρα που χρειάζεται πραγματικά τη βοήθεια του Θεού είναι ακριβώς η στιγμή που ζητείς να καπνίσης. Αυτή είναι η ώρα που πρέπει να προσευχηθής στον Ιεχωβά να σε ενισχύση.’
«Από τότε κι εμπρός αυτό ακριβώς έκανα, και ο Ιεχωβά με ενίσχυσε. Μπόρεσα να σταματήσω το κάπνισμα μολονότι το πάθος αυτό το είχα πολλά χρόνια.»
Ο καπνιστής, όπως ο τοξικομανής, αναπτύσσει στον οργανισμό του μια ‘ανάγκη’ για νικοτίνη. Ύστερ’ από μια σύντομη περίοδο χρόνου χωρίς κάπνισμα, αρχίζει να στενοχωρήται, μερικές φορές μάλιστα τον πιάνει ξαφνικά κρύος ιδρώτας αν του λείψη ένα σιγαρέττο για πολύν καιρό. Το κάπνισμα, λόγω της ανακουφίσεως που φέρνει, είναι απολαυστικό στον καπνιστή, και μπορεί να χρειασθή τεράστιος αγώνας για να το σταματήση. Χαρακτηριστική γι’ αυτό είναι η περίπτωσις μιας νεαρής γυναίκας, που μεγάλωσε στη Δανία και τώρα κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Αυτή άρχισε να καπνίζη από ηλικία δεκατεσσάρων ετών, και τελικά εγκατέλειψε το κάπνισμα στις 28 Νοεμβρίου 1970. Προσπαθούσε επί μήνες να παύση το κάπνισμα, αλλά κάθε φορά το ξανάρχιζε. Λέγει τα εξής:
«Προσευχόμουν γι’ αυτό το ζήτημα, αλλά η προσευχή δεν ήταν εντελώς ειλικρινής. Έλεγα στον Ιεχωβά ότι δεν μου ήταν αρεστό το κάπνισμα και γι’ αυτό ήθελα να το κόψω. Αλλά ήταν γεγονός ότι μου ήταν ευχάριστο. Τελικά λοιπόν ωμολόγησα στην προσευχή μου στον Ιεχωβά ότι πραγματικά απελάμβανα το κάπνισμα, αλλά ήθελα να το σταματήσω για να Τον ευαρεστήσω. Κατόπιν, έχοντας τον νουν συνεχώς προσηλωμένο στο να ευαρεστήσω τον Θεό, τελικά απαλλάχθηκα από τη συνήθεια αυτή.»
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ!
Αν φοβάστε ότι ίσως δεν θα μπορέσετε να σταματήσετε το κάπνισμα, να ξέρετε ότι δεν είσθε μόνος. Μια οικοδέσποινα στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, που κάπνιζε τρία έως τέσσερα πακέττα κάθε μέρα, κατείχετο από το ίδιο αίσθημα. Είχε συνεχίσει το κάπνισμα μολονότι είχε βαπτισθή από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στο έτος 1968. Είπε τα εξής:
«Μια μέρα ο σύζυγός μου μού είπε: ‘Γιατί δεν σταματάς το κάπνισμα;’ Του απήντησα, ‘Μα πώς μου λες να το κάμω αυτό; Μου ζητάς να εγκαταλείψω τη ζωή μου.’ Όταν κατενόησα τι είπα, συγκλονίσθηκα και ντράπηκα. Και κατάλαβα ότι δεν μπορούσα υποκριτικά να εξακολουθήσω να ισχυρίζωμαι ότι είμαι Μάρτυς και να συνεχίζω το κάπνισμα. Την επόμενη μέρα λοιπόν είπα στον σύζυγό μου ότι θα έπαυα να καπνίζω—αλλά μετά ένα μήνα το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου 1971.
«Εκείνο το Σάββατο εκάπνισα όλη την ημέρα, και όλη τη νύχτα. Η επόμενη εβδομάδα ήταν ένας εφιάλτης. Τα χέρια μου έτρεμαν. Εφώναζα σχεδόν συνεχώς. Ήμουν άρρωστη· το πάθος ήταν φρικτό. Αλλά είχα πάρει την απόφασι και με τη βοήθεια του Θεού ενέμεινα σ’ αυτήν. Τώρα είμαι πεπεισμένη ότι εκείνοι που δεν το κατορθώνουν, είναι απλώς εκείνοι που δεν επιθυμούν πραγματικά να το σταματήσουν. Αγαπούν ακόμη το κάπνισμα περισσότερο απ’ όσο αγαπούν τον Ιεχωβά.»
Ασφαλώς αν αγαπάτε αληθινά τον Ιεχωβά Θεό μπορείτε να υπερνικήσετε τη συνήθεια του καπνίσματος. Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι, ένας κάτοικος της Σύνανον, μιας κοινότητος της Καλιφορνίας που ιδρύθηκε για τη νοσηλεία τοξικομανών και αλκοολικών, όπου το κάπνισμα είχε απαγορευθή στο έτος 1970, παρετήρησε τα εξής: «Αν εμείς τα κατακάθια της κοινωνίας μπορούμε να σταματήσωμε το κάπνισμα, τότε έξω εκεί σ’ ένα λεγόμενο σώφρονα κόσμο που αυτοκτονεί με το πιο επικίνδυνο απ’ όλα τα ναρκωτικά (τον καπνόν), οι σοβαροί άνθρωποι μπορούν ν’ αντισταθούν.»
Δείξτε ότι πραγματικά αγαπάτε τον Ιεχωβά και τις δίκαιες αρχές του. Ελευθερωθήτε από τη σκλαβιά του καπνίσματος τώρα! Μπορείτε να το κάμετε.