Ποθούσαν Γνώσι της Γραφής

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι σήμερα θα ήθελαν ν’ αποκτήσουν καλύτερη κατανόησι της Αγίας Γραφής. Αλλά πολύ συχνά η εκκλησία των τους απογοήτευσε στην παροχή της απαιτουμένης βοηθείας. Μεταξύ των απογοητευμένων υπήρξαν και οι ειλικρινείς Καθολικοί. Κοιτάξτε τι εξέφρασαν δύο απ’ αυτούς και πώς βρήκαν τη Γραφική κατανόησι που επιζητούσαν.

Από το Σικάγο της πολιτείας Ιλλινόις ελάβαμε την εξής πείρα:

«Ήμουν ένας πολύ αφοσιωμένος Καθολικός, μέλος δύο πολύ δραστήριων εταιριών. Στο Πόρτο Ρίκο ανήκα στη ‘Λεγεώνα της Μαρίας.’ Παρελαύναμε από τις οδούς σε μακρές πομπές, φέροντας εικόνες της Μαρίας και άλλων αγίων. Συνηθίζαμε επίσης να επισκεπτώμεθα τα σπίτια μελών της εκκλησίας, προτρέποντας τους να έρχωνται στην εκκλησία και να προσεύχωνται έχοντας μαζί τους το κομβολόγι τους.

«Στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινα μέλος της ‘Εταιρίας του Αγίου Ονόματος’ Ως τέτοιο μέλος ανέλαβα καθήκοντα στη λέσχη τυχερών παιχνιδιών. Στις διάφορες συγκεντρώσεις μας εισέπραττα τα χρήματα από, τα τραπέζια και βοηθούσα τους ιερείς να διαθέτουν τα δώρα που συνήθως αποτελούνταν από μεγάλα χρηματικά ποσά.

«Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ποτέ δεν μου έγινε προτροπή να διαβάζω την Αγία Γραφή. Πραγματικά ούτε να θυμηθώ δεν μπορώ αν είδα ποτέ καμμιά Αγία Γραφή στα χέρια των μελών της μιας ή της άλλης εταιρίας.

«Κατόπιν, πριν από λίγα χρόνια, ο αδελφός μου μού έφερε μια Καθολική Γραφή. Καθώς την εδιάβαζα άρχισα να έχω μερικές σοβαρές αμφιβολίες για το τι είχα διδαχθή ως Καθολικός. Διερωτόμουν γιατί οι Καθολικοί χρησιμοποιούσαν επαναληπτικές προσευχές και αποκαλούσαν τον ιερέα «Πατέρα,» ενώ η Αγία Γραφή το κατέκρινε αυτό. (Ματθ. 6:7, 8· 23:9) Όταν προσπάθησα να διαβάσω την Αποκάλυψι, πραγματικά μου κίνησε την περιέργεια. Ρώτησα πολλούς ανθρώπους διαφόρων θρησκειών για τη σημασία της αλλά δεν έλαβα απαντήσεις.

«Τότε περίπου μερικοί μάρτυρες του Ιεχωβά χτύπησαν την πόρτα μου και μου άφησαν τη «Σκοπιά» και το «Ξύπνα!». Στην αρχή πέταξα αυτά τα περιοδικά, αλλά μια μέρα πήρα ένα και άρχισα να τα διαβάζω. Εδώ επιτέλους υπήρχε κάτι που είχε νόημα, και επραγματεύετο για την Αγία Γραφή. Την επόμενη φορά που ήλθαν οι Μάρτυρες τους προσεκάλεσα να μπουν μέσα για ν’ απαντήσουν στα ερωτήματα μου.»

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Αυτός ο άνθρωπος άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή και τελικά έγινε ένας βαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά. Και προσθέτει : «Τώρα μπορώ να επισκέπτωμαι τα σπίτια των ανθρώπων και να τους δίνω κάτι—τον Λόγο του Θεού—και δεν είναι ανάγκη να ζητώ χρήματα!»

Μια γυναίκα που κατοικεί στην πολιτεία Μινεζότα αφηγείται τα εξής:

«Σε ηλικία δεκαπέντε ετών εισήχθην στην Ακαδημία των Αδελφών της Χριστιανικής Φιλανθρωπίας στην πόλι Βιλμέτ της πολιτείας Ιλλινόις. Δεν ήταν μόνο μια Ακαδημία όπου ένα Καθολικά κορίτσι θα ετύγχανε γυμνασιακής εκπαιδεύσεως, αλλά και ίδρυμα μαθητείας όπου εξεπαιδεύοντο καλογρηές και έδιδαν τον όρκο τους.

«Στη διάρκεια του τελευταίου έτους ως δόκιμος άρχισα να διακρίνω πόσο αφύσικη πραγματικά ήταν αυτή η ζωή. Λόγου χάριν, οι καλογρηές απέφευγαν κάθε ιδιαίτερη φιλία. Αν καμμιά εθεάτο συχνά με μια άλλη, εμηνύετο στη διευθύνουσα και της εγίνοντο παρατηρήσεις. Μου έγιναν παρατηρήσεις αρκετές φορές. Μια φορά η διευθύνουσα απείλησε μια από τις φίλες μου ότι δεν θα μπορούσε τελικά να περιβληθή το μοναχικό σχήμα αν συνεχίζετο η φιλία μας. Σε μια άλλη περίπτωσι μια καλογρηά που είχε ήδη περιβληθή το σχήμα εκλήθη και της ελέχθη να μη μου μιλή πια, ούτε να με βλέπη, ούτε και να μου μειδιά μέσα στις αίθουσες του μοναστηρίου. Εγώ ήξερα καθώς και οι φίλες μου ήξεραν ότι είχαμε αγνές φιλίες, άλλα πρόσεξα ότι οι πολύ προστατευτικές αυτές διευθύνουσες προσπαθούσαν με αυτόν τον τρόπο ν’ ανακόψουν το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας μέσα στο μοναστήρι. Το παράδοξο μέρος τούτου ήταν ότι απεθάρρυναν τα κορίτσια που ήθελαν απλώς έντιμη φιλία και ποτέ δεν έπιαναν επ’ αυτοφόρω τα κορίτσια που ενδιαφέροντο για διαστροφή!

Πέντε μήνες προτού κάμω την εκκλησιαστική μου αφιέρωσι εζήτησα ν’ αναχωρήσω. Στηρίχθηκα στην ελπίδα ότι ο Θεάς ήταν αληθινά μαζί μου σ’ αυτή την απόφασι.

«Αργότερα ανέλαβα υπηρεσία ως αεροσυνοδός, αλλά γρήγορα εσταμάτησα όταν συνήντησα τον άνδρα που επρόκειτο να γίνη σύζυγος μου. Παρά τις πείρες μου μέσα στο μοναστήρι παρέμεινα μια πολύ πιστή Καθολική. Πραγματικά επέμεινα να γίνη και αυτός Καθολικός προτού νυμφευθούμε. Εν τούτοις, σε λίγο καιρό τα μάτια μου άρχισαν ν’ ανοίγουν και να βλέπουν τις πλάνες της Καθολικής θρησκείας. Κατόπιν μια μέρα ήλθαν στην πόρτα μου μάρτυρες του Ιεχωβά. Ήμουν τόσο πεινασμένη για κάποια συγκεκριμένη γνώσι της Αγίας Γραφής ώστε αμέσως δέχθηκα την προσφορά των να συμμελετήσω τη Γραφή με αυτούς.»

Αυτή η γυναίκα είναι τώρα μια βαπτισμένη μάρτυς του Ιεχωβά και χαίρει που βρήκε μια καθαρή και αγνή φιλία μεταξύ των ατόμων τα οποία από την καρδιά των θεωρούνται μεταξύ των ως «αδελφοί» και «αδελφές.»

Αν βρίσκεσθε και σεις σε μια θέσι παρόμοια με αυτούς τους πρώην Καθολικούς, γιατί να μη ζητήσετε από τους μάρτυρες του Ιεχωβά να συμμελετήσουν την Αγία Γραφή μαζί σας; θα το πράξουν ευχαρίστως και χωρίς δαπάνη όποτε θέλετε.