Πώς η Χρήσις Εικόνων Μπορεί να σας Επηρεάση

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι θρησκευτικό πλάσμα. Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία η πλειονότης της ανθρωπότητος είχε κάποια μορφή θρησκείας.

Υπάρχουν πραγματικά χιλιάδες τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι λατρεύουν τους θεούς των. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι—περιλαμβανομένων και των Βουδδιστών, των Ινδουιστών, των λεγομένων «πρωτογόνων» ανθρώπων, και πολλών από τον Χριστιανικό κόσμο—χρησιμοποιούν εικόνες ως βοηθήματα λατρείας.

Μολονότι οι θρησκευτικές εικόνες συχνά έχουν την ομοιότητα ανθρώπων, μερικές φορές μπορεί να είναι μετάλλια, αγαλμάτια ή απλά κομμάτια ξύλου ή πέτρας στα οποία υποτίθεται ότι κατοικεί ένας θεός ή το πνεύμα ενός Θεού. Αυτά τα τελευταία είναι γνωστά ως «φυλαχτά.»

Πώς θεωρεί ο Θεός τη χρήσι εικόνων στη λατρεία; Πώς μπορεί αυτή η συνήθεια να σας επηρεάση; Ας εξετάσωμε τη θεία άποψι του ζητήματος όπως βρίσκεται στην Αγία Γραφή.

Ο νόμος του Θεού απηγόρευε την κατασκευή εικόνων ως αντικειμένων λατρείας. Η δεύτερη από τις Δέκα Εντολές ώριζε: «Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης· μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά.» (Έξοδ. 20:4, 5) Οι θεόπνευστες Χριστιανικές Γραφές (που λέγονται συνήθως «Καινή Διαθήκη») παραγγέλλουν επίσης: «Φεύγετε από της ειδωλολατρίας.»—1 Κορ. 10:14.

Η «ΣΧΕΤΙΚΗ» ΛΑΤΡΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ

Πολλοί ισχυρίζονται ότι το να χρησιμοποιούν εικόνες στη λατρεία δεν είναι ειδωλολατρία. Μερικοί Καθολικοί, λόγου χάριν, δεν παραδέχονται ότι πραγματικά λατρεύουν τις εικόνες μπροστά στις οποίες υποκλίνονται, γονατίζουν ή προσεύχονται. Λέγουν ότι αυτό είναι απλώς «σχετική» λατρεία εκείνου τον οποίον παριστάνει η εικόνα.

Γνωρίζατε ότι οι ειδωλολάτραι ισχυρίζοντο το ίδιο πριν από αιώνες; Σύμφωνα με τον «πατέρα της εκκλησίας» Λακτάντιο (του τετάρτου αιώνος μ.Χ.), οι ειδωλολάτραι έλεγαν: «Εμείς δεν φοβούμεθα τις ίδιες τις εικόνες, αλλά τα όντα εκείνα με των οποίων την ομοιότητα κατασκευάσθηκαν και στων οποίων τα ονόματα είναι αφιερωμένες.» Πολλοί Ινδουισταί και Βουδδισταί σήμερα ισχυρίζονται τα ίδια για να δικαιολογήσουν τον σεβασμό τους στις εικόνες.

Επιδοκιμάζει ο Θεός τη χρήσι εικόνων για σχετική λατρεία του ιδίου; Αν την επιδοκιμάζη, δεν θα άφηνε έναν από τους προφήτας του να τον ιδή και να κάμη την περιγραφή του στη Γραφή; Εν τούτοις οι Γραφές λέγουν: «Τον Θεόν ουδείς είδε πώποτε.» (1 Ιωάν. 4:12) Όταν οι Ισραηλίται έστησαν μια εικόνα για «σχετική» λατρεία του Ιεχωβά, ο Θεός εξέφρασε την έντονη αποδοκιμασία του, λέγοντας ότι «ηνόμησαν.»—Έξοδ. 32:7.

Ο ισχυρισμός ότι οι εικόνες δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αυτές οι ίδιες αλλά μόνον βοηθήματα για σχετική λατρεία είναι πολύ αμφισβητήσιμος σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις. Πώς; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι, από πολλές εικόνες του ιδίου ατόμου, ωρισμένες μπορεί να θεωρούνται άξιες μεγαλύτερης λατρείας και θεωρούνται ότι είναι πιο «αποτελεσματικές» για ένα ιδιαίτερο ζήτημα από άλλες; Αυτό δείχνει ότι, στην πράξι, οι άνθρωποι αποδίδουν πραγματικές δυνάμεις και λατρεία σε ωρισμένες εικόνες.

Ο Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος Θωμάς Ακουίνας έφθασε στο σημείο να πη: «Ο ίδιος σεβασμός πρέπει ν’ αποδίδεται στην εικόνα του Χριστού όπως και στον Ίδιο τον Χριστό.» Και επειδή οι Καθολικοί πιστεύουν, αν και εσφαλμένα,a ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Παντοδύναμος Θεός, αυτό σημαίνει ότι μια εικόνα του Χριστού πρέπει να τυγχάνη του ιδίου σεβασμού που οφείλεται και στον Θεό. Δεν υπάρχει λοιπόν πραγματική διαφορά μεταξύ της «σχετικής» λατρείας με εικόνες και της ειδωλολατρίας.

Τι θα λεχθή για τη λατρεία πλασμάτων εκτός από τον Θεό; Ο Ιησούς, απαντώντας στον Σατανά για τη λατρεία, είπε από το Δευτερονόμιο 6:13 τα εξής: «Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.» (Ματθ. 4:10) Αργότερα είπε ότι οι αληθινοί προσκυνηταί θα ελάτρευαν τον «Πατέρα,» κανέναν άλλον. (Ιωάν. 4:23) Ένας άγγελος, κατανοώντας αυτό, επέπληξε τον απόστολο Ιωάννη που έκαμε μια κίνησι να τον προσκυνήση και του είπε: «Μη κάμης τούτο·. . . τον Θεόν προσκύνησον.»—Αποκάλ. 22:9.

Τι θα λεχθή για τις προσευχές που γίνονται στην επίγεια μητέρα του Ιησού, τη Μαρία, ή σε ιδιαίτερους αγίους για να «μεσιτεύουν» στον Θεό για ένα άτομο; Η άμεση απάντησις της Αγίας Γραφής είναι: «Εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς.»—1 Τιμ. 2:5.

Η ΕΠΙΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Η λατρεία των εικόνων, που είναι αντίθετη στις αρχές του Λόγου του Θεού, δεν μπορεί να βοηθήση τους ανθρώπους ν’ αποκτήσουν την εύνοια του Θεού και να κερδίσουν σωτηρία. Αντιθέτως, ο Ιησούς είπε ότι η αιώνιος ζωή εξαρτάται από το να «γνωρίζωσι» τον Θεό, να γνωρίσουν την απαράμιλλη προσωπικότητά του, τους σκοπούς του και τις σχέσεις του με την ανθρωπότητα. (Ιωάν. 17:3) Εικόνες οι οποίες δεν μπορούν ούτε να βλέπουν ούτε να αισθάνονται, ούτε να μιλούν, δεν βοηθούν τον άνθρωπο να γνωρίση τον Θεό και να τον λατρεύη ορθώς. (Ψαλμ. 115:4-8) Αυτή η σπουδαιότατη εκπαίδευσις επιτυγχάνεται μόνο με τη μελέτη του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής.

Η λατρεία εικόνων, εκτός από το ότι δεν ωφελεί, μπορεί ν’ αποβή και επιβλαβής. Πώς; Το πιο σπουδαίο είναι ότι μπορεί να προξενήση διακοπή της σχέσεως του ανθρώπου με τον Ιεχωβά. Σχετικά με τους Ισραηλίτας, οι οποίοι τον παρώργισαν με βδελυκτά είδωλα, ο Θεός προείπε: «Θέλω αποστρέψει το πρόσωπόν μου απ’ αυτών.» (Δευτ. 32:16, 20) Η ανασύνδεσις των σχέσεών των με τον Θεό εσήμαινε ‘να απορρίψουν τα είδωλα που τους έκαμαν να αμαρτήσουν.’—Ησ. 31:6, 7.

Ο απόστολος Παύλος ετόνισε άλλη μια επιβλαβή επίδρασι της λατρείας εικόνων. Είπε ότι η σχετική λατρεία που προσφέρεται στις εικόνες στην πραγματικότητα προσφέρεται ‘στα δαιμόνια και όχι στον Θεό.’ (1 Κορ. 10:20) Μερικές φορές, η κατοχή θρησκευτικών εικόνων, αγαλμάτων ή φυλαχτών μπορεί να προκαλέση και ενοχλήσεις από το αόρατο βασίλειο. Μια γυναίκα στη Βόρειο Αμερική αναφέρει τα εξής για τη μητέρα της: «Ήταν άρρωστη σχεδόν όλο το καλοκαίρι. Όταν ο σύζυγός μου κι εγώ την επισκεφθήκαμε στο σπίτι της, μου είπε ότι την προηγούμενη νύχτα είχε ιδεί ένα αμυδρό φως να τριγυρίζη στο δωμάτιό της. Κατόπιν της φάνηκε σαν να τράβηξαν τα κλινοσκεπάσματα και ένοιωσε σαν να σύρθηκε στο κρεββάτι της κάποιο παιδί και ήλθε δίπλα της. Ήταν ένα νευρικό ερείπιο.» Τι ήταν αυτό που προξένησε τα ασυνήθη αυτά περιστατικά;

Η θυγατέρα της ερεύνησε το σπίτι και βρήκε δύο θρησκευτικές εικόνες. Θα ήταν δυνατόν να είχαν σχέσι αυτές με τα παθήματα της μητέρας της; Κατανοώντας ότι η Αγία Γραφή συνδέει τη λατρεία των εικόνων με τον δαιμονισμό, απεφάσισαν να κάψουν τις εικόνες και να ιδούν τι θα συνέβαινε. Η θυγατέρα συνεχίζει: «Τι ευτυχείς που είμεθα να βλέπωμε τη μητέρα μου έξω από το κρεββάτι αμέσως την επόμενη μέρα, και να αισθάνεται καλύτερα απ’ ό,τι ήταν όλο το καλοκαίρι!» Πολλοί είχαν παρόμοιες πείρες.

Η λατρεία των εικόνων δεν μπορεί να βοηθήση κανέναν να έχη την επιδοκιμασία του Θεού. Ο Θεός θεωρεί τη σχετική λατρεία μέσω εικόνων ότι αποδίδεται όχι στον ίδιο, αλλά στους δαίμονας. Αυτό μπορεί να οδηγήση μόνο σε τεταμένες σχέσεις με τον Θεό και ενίοτε να προκαλέση και άμεση επίθεσι δαιμόνων. Πόσο κατάλληλη είναι λοιπόν η συμβουλή της Αγίας Γραφής: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων»!—1 Ιωάν. 5:21.

[Υποσημειώσεις]