Οι «Άγιοι του Θεού» για την Ενότητα Όλων Επιτυγχάνουν
1, 2. (α) Γιατί υπάρχει ανάγκη για έργο ενοποιήσεως εντός του «σώματος» της εκκλησίας του Χριστού; (β) Γι’ αυτό τον σκοπό, τι έδωσε ο Θεός στην εκκλησία μέσω του Χριστού;
ΟΙ 144.000 που θ’ αποτελέσουν το σώμα που θα συνεργασθή κάτω από την «κεφαλή,» τον Ιησού Χριστό, λαμβάνονται ‘από κάθε φυλή και γλώσσα και λαόν και έθνος’ του ανθρωπίνου γένους. (Αποκάλ. 5:9, 10) Αφού λοιπόν τα μέλη του «σώματος» της εκκλησίας στη γη συλλέγονται από τόσο πολύ διαφορετικές πηγές, πρέπει να υπάρχη μεγάλη ανάγκη να γίνη ένα έργο ενοποιήσεως μεταξύ των, για να είναι όλοι προσηλωμένοι στη μία «κεφαλή,» στον δοξασμένο Ιησού Χριστό. Ο Θεός, για να εκτελέση αυτό το ενοποιητικό έργο έδωσε ‘χαρίσματα υπό μορφήν ανθρώπων.’ (Ψαλμ. 68:18, ΜΝΚ) Ο απόστολος Παύλος δείχνει ότι ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός είναι εκείνος τον οποίον ο Θεός χρησιμοποίησε για να δώση αυτά τα ανθρώπινα «χαρίσματα» στην εκκλησία που είναι στη γη για τον σκοπό της ενοποιήσεως, λέγοντας:
2 «Ο καταβάς [δηλαδή ο Ιησούς Χριστός], αυτός είναι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, διά να πληρώση τα πάντα. Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού· εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, . . . αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός.»—Εφεσ. 4:8-15.
3, 4. (α) Γιατί δεν θα μπορούσε ο Χριστιανικός κόσμος να είναι το «σώμα του Χριστού»; (β) Λόγω των καρπών που έχει φέρει, τι θα συμβή σ’ αυτόν;
3 Ο Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι αυτός αποτελεί το «σώμα του Χριστού.» Αλλά πώς μπορεί ποτέ να συμβαίνη ένα τέτοιο πράγμα; Διότι ύστερα από δεκαέξη αιώνες που είναι εν ενεργεία απέτυχε οικτρά να φθάση σε τέτοια Χριστιανική ενότητα. Είναι διαχωρισμένος με χίλιους τρόπους, με θρησκευτικά δόγματα, που διδάσκουν διαφορετικές συγκρουόμενες δοξασίες. Δεν αποτελεί ένα θρησκευτικό «σώμα,» ούτε μια εκκλησία. Τα χωριστά θρησκευτικά δόγματά του δεν είναι τα χωριστά ατομικά κλήματα της αμπέλου του Χριστού. (Ιωάν. 15:1-8) Αυτό αληθεύει παρά την ύπαρξι του παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών του Χριστιανικού Κόσμου. Η θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου αποδείχθηκε ότι είναι μια από τις πιο διαιρετικές δυνάμεις που έχει δη η ανθρώπινη πείρα. Γι’ αυτό η ιστορία του υπήρξε αιματοβαφής, «όζει» από ανθρώπινο αίμα.
4 Αυτό δεν είναι ο καρπός της αληθινής Χριστιανοσύνης. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς, ουδέ δένδρον σαπρόν να κάμνη καρπούς καλούς. Παν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Άρα από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς.» (Ματθ. 7:18-20) Ο Χριστιανικός κόσμος, σαν ένα σαπρό δένδρο, προορίζεται να κοπή σε λίγο και να καταστραφή σαν να καιγόταν από φωτιά. Δεν θα έχη καλύτερη τύχη από τα άλλα μέλη της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας.—Αποκάλ. 17:1 έως 18:8.
5. Τι μπορούμε να πούμε σχετικώς με το αν απέτυχε ο σκοπός του Θεού να έχη μια ενοποιημένη εκκλησία λόγω της καταστάσεως του Χριστιανικού κόσμου;
5 Τι θα γίνη λοιπόν; Μήπως απέτυχε ο σκοπός του Θεού να έχη μια ενοποιημένη εκκλησία που συνάγεται κάτω από την κεφαλή τον Ιησού Χριστό; Όχι! Τα αντιγραφικά σχέδια του Χριστιανικού κόσμου για το μέλλον αποτυγχάνουν, αλλά δεν αποτυγχάνει ο σκοπός του Θεού. Αυτός δεν περιμένει από τον Χριστιανικό κόσμο να του προμηθεύση τα μέλη της ουρανίου βασιλείας, τα οποία ο Θεός θα χρησιμοποιήση στη διαχείρισι των επιγείων υποθέσεων για την ενότητα του ανθρωπίνου γένους. Σε όλους εκείνους που θέλουν να είναι λαός του Θεού λέγει να εξέλθουν από τον Χριστιανικό κόσμο και από όλα τα άλλα μέρη της Βαβυλώνος της Μεγάλης. (Αποκάλ. 18:4) Ο Χριστιανικός κόσμος δεν είναι η οδός για τα προνόμια της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού. Τα όσα πράττει τον αποκλείουν από οποιοδήποτε μέρος του ενοποιητικού έργου που γίνεται από την ουράνια εκείνη κυβέρνησι. Ο απόστολος Παύλος προχωρεί και λέγει στα μέλη της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας του Θεού: «Διότι τούτο εξεύρετε, ότι πας πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, όστις είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.»—Εφεσ. 5:5.
6. Παρ’ όλη την εναντίωσι της Βαβυλώνος της Μεγάλης, ποιους έχει ο Θεός τώρα στη γη που είναι ενωμένοι, και στην περίπτωσί τους τι έχει ‘συγκεφαλαιώσει;’
6 Παρ’ όλη την εναντίωσι του Χριστιανικού κόσμου και των άλλων μελών της Βαβυλώνος της Μεγάλης, παρά τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονάς του με τους οποίους ο αληθινός λαός του Θεού αγωνίζεται, ο Θεός έχει τώρα στη γη το υπόλοιπό του, τους τελευταίους οι οποίοι προορίζονται να έχουν μέρος στη θεία οικονομία των ανθρωπίνων υποθέσεων μέσω του Ιησού Χριστού, της Κεφαλής των. Μολονότι προέρχονται από διάφορες φυλές και έθνη, αποτελούν μια ενωμένη εκκλησία και όλοι τους παραμένουν ενωμένοι με τη μόνη αόρατη ουράνια Κεφαλή, τον Ιησού Χριστό. Έτσι, στην περίπτωσί τους, ο Θεός έχει ‘συγκεφαλαιώσει εν τω Χριστώ’ τα «εν τοις ουρανοίς» εφόσον και τώρα ακόμη ο Θεός «συνεκάθησεν [αυτούς] εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού» και είναι επίσης κληρονόμοι της ουράνιας βασιλείας.—Εφεσ. 1:10· 2:6.
7. Ποια προφητική εντολή του Χριστού εκτελεί τώρα το υπόλοιπον, και ποιοι είναι τώρα ενωμένοι με το υπόλοιπον;
7 Από το τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 αυτοί ενωμένοι ενεργούν σύμφωνα με την προφητική εντολή του Ιησού: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Ενωμένοι με αυτό το υπόλοιπο του εκκλησιαστικού σώματος του Χριστού είναι εκατοντάδες αφιερωμένοι λάτρεις του Ιεχωβά Θεού, οι οποίοι υπήκουσαν στην εντολή του να εξέλθουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. (Αποκάλ. 7:9-17) Όλοι μαζί είναι γνωστοί σ’ όλον τον κόσμο ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.
Η ‘ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ’
8, 9. (α) Σε ποια ενέργεια και εναντίον τίνος θα προβή στον ωρισμένο καιρό η βασιλεία του Θεού; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Γαλάτας 4:4, πότε ο Θεός έστειλε στη γη εκείνον που επρόκειτο να είναι ο Πρώτιστος Δούλος του σ’ αυτή την ‘Οικονομία’;
8 Από όλες τις ενδείξεις των παγκοσμίων συνθηκών και από την εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών, το προειπωμένο «τέλος» αυτού του συστήματος πραγμάτων πρέπει να είναι πολύ πλησίον. Στα εξήντα τελευταία χρόνια τα μελλοντικά μέλη της Μεσσιανικής βασιλείας, μαζί μ’ ένα ‘πολύν όχλον’ πιστών βοηθών, κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.» Ο Θεός δεν θα κάμη αυτό το κήρυγμα της εγκαθιδρυμένης Μεσσιανικής βασιλείας του να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Έχει τον ωρισμένο του καιρό που αυτή η ουράνια βασιλεία θα προβή σε καταστρεπτική ενέργεια εναντίον αυτού του καταδικασμένου συστήματος. Η νέα κυβέρνησις την οποία ο Θεός προώρισε να διαχειρισθή τις υποθέσεις όλης της ανθρωπότητος πρέπει σε λίγο να αναλάβη το έργο της. Σχεδόν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ο Θεός έστειλε στη γη εκείνον που ήταν διωρισμένος να είναι ο Πρώτιστος Δούλος του σ’ αυτήν την ‘οικονομία’ για ν’ αποδείξη ότι είναι άξιος. Αυτός γεννήθηκε στον κόσμο ως δικαιωματικός κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ. Γι’ αυτό διαβάζομε:
9 «Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν. Και επειδή είσθε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας σας, το οποίον κράζει, Αββά, ο Πατήρ.»—Γαλ. 4:4-6.
10. Πότε άρχισε το έργο της ‘συγκεφαλαιώσεως’ στο πρώτο του στάδιο, και γιατί;
10 Όταν ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός δοξάσθηκε στον ουρανό και ίδρυσε τη Χριστιανική εκκλησία στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., η ‘οικονομία του πληρώματος των καιρών’ άρχισε να λειτουργή στο πρώτο της στάδιο, στο πιο ουσιώδες στάδιο. Η εκκλησία εκείνων που επρόκειτο να γίνουν σύντροφοι στο έργο της ‘συγκεφαλαιώσεως,’ δηλαδή, της ενοποιήσεως με τον Ιησού Χριστό στους ουρανούς έπρεπε να συναχθή και να ενοποιηθή κάτω από την Κεφαλή της, τον Πρώτιστο Δούλον του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο «τα εν τοις ουρανοίς,» δηλαδή εκείνα που προωρίζοντο για τους ουρανούς, θα μπορούσαν να ‘συγκεφαλαιωθούν εν τω Χριστώ,’ ώστε το «σώμα» που χρησιμοποιείται από τον Θεό στην ‘οικονομία’ του να είναι πλήρες.—Εφεσ. 1:9-11.
11, 12. (α) Πότε ήλθε ο καιρός για το δεύτερο χαρακτηριστικό της ‘οικονομίας’ του Θεού, δηλαδή, να ‘συγκεφαλαιώση εν τω Χριστώ τα επί της γης’; (β) Από τότε και έπειτα κάτω από την ‘οικονομία’ τίνος άρχισε να λειτουργή το δεύτερο στάδιο του έργου της συγκεφαλαιώσεως;
11 Εν τούτοις, σύμφωνα με τον σκοπό του Θεού, πρέπει να έλθη ο ωρισμένος καιρός για το δεύτερο χαρακτηριστικό τής ‘οικονομίας’ του, δηλαδή να ‘συγκεφαλαιώση εν τω Χριστώ’ «τα επί της γης.» Αυτός ο καιρός ήλθε όταν οι Καιροί των Εθνών έφθασαν στο πλήρωμά τους το φθινόπωρο του έτους 1914 μ.Χ. Τότε ήλθε ο καιρός η Μεσσιανική βασιλεία, που ησκείτο άλλοτε από τον Βασιλέα Δαβίδ στη Μέση Ανατολή, ν’ αποκατασταθή, όχι στην επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά στους ουρανούς.
12 Στον ουρανό, στα δεξιά του Θεού, ήταν ο τόπος που βρισκόταν ο μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, δηλαδή ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Τότε ο Ιεχωβά εγκατέστησε αυτόν τον ουράνιο κληρονόμο του Βασιλέως Δαβίδ στον θρόνο με βασιλική εξουσία, όχι μόνο στην περιοχή του αρχαίου Ισραήλ, αλλά σε όλη τη γη, σε όλο το ανθρώπινο γένος για το οποίο ο Ιησούς Χριστός είχε πεθάνει ως μια τελεία ανθρώπινη θυσία. Έτσι η βασιλεία του Μεσσίου άρχισε να λειτουργή. Τότε, μ’ ένα κορυφωτικό τρόπο, είχε φθάσει το ‘πλήρωμα των καιρών,’ οπότε η ‘οικονομία’ την οποία διηύθυνε ο Θεός έπρεπε να ‘συγκεφαλαίωση στον Χριστό’ «τα επί της γης» που ήταν αποξενωμένα. Αυτό θα ήταν το δεύτερο στάδιο του έργου της ‘συγκεφαλαιώσεως,’ δηλαδή του ενωτικού έργου σύμφωνα με τον σκοπό του Θεού.
13. Εν όψει των αποτυχιών της ενοποιήσεως σε μεγάλη κλίμακα από το 1914, τι θα εκλείψη πλήρως;
13 Στο έτος 1914 ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, που διήρεσε τον κόσμο σε δύο αντιμαχόμενα οικονομικά και πολιτικά στρατόπεδα. Η μεταπολεμική Κοινωνία των Εθνών απέτυχε να ενοποιήση την ανθρωπότητα. Τώρα τα Ηνωμένα Έθνη εξακολουθούν ν’ αποτυγχάνουν στην ενοποίησι της ανθρωπότητος. Ο Χριστιανικός κόσμος, η πιο ισχυρή θρησκευτική οργάνωσις της γης απέτυχε να παρεμποδίση δύο Παγκοσμίους πολέμους και έως τώρα απέτυχε να ενοποιήση την ανθρωπότητα σε αληθινή ειρήνη και ασφάλεια. Όχι μόνον αυτές οι πολιτικές και θρησκευτικές οργανώσεις θα εκλείψουν, αλλά και ολόκληρο το ανθρωποποίητο σύστημα πραγμάτων θα εκλείψη πλήρως στην επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ τέτοια θλίψι που η ανθρωπότης ποτέ άλλοτε δεν εδοκίμασε.—Ματθ. 24:21, 22.
14. Ποια είναι τα μόνα μέσα για τη σωτηρία της ανθρώπινης φυλής, και τι είδους προοπτική βρίσκεται τώρα μπροστά στο ανθρώπινο γένος;
14 Το μόνο μέσον σωτηρίας για μας τους ανθρώπους είναι η ουράνια Μεσσιανική βασιλεία, την οποία προώρισε ο Θεός από τον καιρό που οι πρώτοι γονείς μας, Αδάμ και Εύα, αμάρτησαν στον Κήπο της Εδέμ και αποχωρίσθηκαν από τον Θεό τον Δημιουργό των. (Γέν. 3:15· Ρωμ. 16:20) Τώρα που φθάσαμε ‘στο πλήρωμα των καιρών’ με μια πλήρη έννοια, βρισκόμεθα σε μια εποχή με την καλύτερη προοπτική εμπρός μας!
ΤΕΛΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
15. Ποιοι σήμερα επάνω στη γη επευφημούν τη Βασιλεία, και πώς δείχνουν πού στέκουν ως προς την κυριαρχία;
15 Σε λίγο θα συμπληρωθή η ολομέλεια της ουράνιας βασιλείας, οι 144.000 κληρονόμοι της βασιλείας κάτω από την Κεφαλή των, τον Ιησού Χριστό. Ο αναλλοίωτος σκοπός που είχε ο Θεός εν σχέσει με αυτή τη Μεσσιανική Βασιλεία θα επιτύχη με δόξα, τιμή και για την υπεράσπισι του Εαυτού του. Ήδη ένα πλήθος ανθρώπων απ’ όλα τα μέρη της γης διακρίνουν ότι ο Θεός έχει θέσει τη βασιλεία σε ουράνια ισχύ και την επευφημούν με χαρά και με πιστή αφοσίωσι. Αυτό το πλήθος είναι ήδη πολύ, αλλ’ ακόμη αυξάνει καθώς «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» εξακολουθεί να κηρύττεται σε όλη την οικουμένη προς μαρτυρίαν σε όλα έθνη. (Ματθ. 24:14) Για ν’ αποδείξουν που στέκουν τώρα, ενώνονται με όλη την καρδιά τους με το επιζών ακόμη υπόλοιπο των κληρονόμων της βασιλείας σ’ αυτό το κήρυγμα και στην επίδοσι μαρτυρίας σε όλο τον κόσμο.
16. Γιατί, λοιπόν, μπορεί να λεχθή ότι το έργο της ‘συγκεφαλαιώσεως των επί της γης’ στον Χριστό έχει αρχίσει;
16 Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής οραματίζεται αυτόν τον ‘πολύν όχλον’ να δίνη την κυρία προσοχή του στον ουράνιο θρόνο του Ιεχωβά Θεού και του πιστού του Πρωτίστου Δούλου που χρησιμοποιήθηκε στην ‘οικονομία’ του και κράζει με ευγνωμοσύνη: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.» (Αποκάλ. 7:9, 10) Μολονότι αυτός ο ‘πολύς όχλος’ αποτελείται από ανθρώπους όλων των εθνών, φυλών και γλωσσών, αυτοί θέλουν να ενοποιηθούν κάτω από τον Πρώτιστο Δούλο του Θεού, τον Ιησού Χριστό. Αυτοί είναι ενωμένοι με το υπόλοιπο της βασιλείας καθώς και ενωμένοι μεταξύ των. Ενωμένοι λατρεύουν τον Θεό στον πνευματικό του ναό και αποδίδουν σ’ αυτόν ιερή υπηρεσία μέρα και νύχτα. Μπορεί λοιπόν να λεχθή ότι τώρα σ’ αυτόν τον ενοποιημένο ‘πολύν όχλον,’ το έργο της ‘συγκεφαλαιώσεώς των επί της γης’ στον Χριστό έχει αρχίσει, κατά την «οικονομίαν» του Θεού. Τι απόδειξις είναι αυτό που μας διαβεβαιώνει για τα όσα θα έλθουν σε λίγο!—Αποκάλ. 7:14-17.
17. Από τι θα επιζήση αυτός ο ‘πολύς όχλος’, και γιατί ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα είναι ανίκανοι να εμποδίσουν την αποκατάστασι του Παραδείσου;
17 Το τελευταίο βιβλίο της Γραφής παρέχει επίσης διαβεβαίωσι ότι αυτός ο ‘πολύς όχλος’ των λάτρεων του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού θα περάση από την ‘μεγάλη θλίψι’ και θα επιζήση απ’ αυτή την παγκόσμια συμφορά όταν όλο το επίγειο ανθρωποποίητο σύστημα πραγμάτων θα φθάση στο τέλος του σαν μια πλήρης αποτυχία. Το συγκινητικό έργο της μεταμορφώσεως όλης της γης σε παραδεισιακό κήπο θα ανοιχθή ενώπιόν των. Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι πνευματικοί του δαίμονες θα είναι ανίκανοι να παρεμποδίσουν αυτό το ειρηνικό εξωραΐστικό έργο, διότι θα είναι δεσμευμένοι και απομονωμένοι σε μια άβυσσο από την οποία δεν θα μπορούν να παρεμβαίνουν σε ό,τι θα συμβαίνη εδώ στη γη. Προστατευτικά επάνω από τον ‘πολύν οχλον’ στη γη θα είναι η ουράνια Μεσσιανική βασιλεία με εξουσία να ρυθμίζη τις υποθέσεις της γης για χίλια χρόνια.—Αποκάλ. 20:1-6.
18. (α) Τι θα απαιτηθή για την ενοποίησι και πάλι όλων ‘των επί της γης’ στον Χριστό; (β) Τι θα πάθουν οι εχθροί της ενοποιήσεως;
18 Έτσι η νέα τάξις του Θεού στη γη θ’ αρχίση με μια ενοποιημένη ανθρώπινη κοινωνία. Αλλά το ενοποιητικό έργο της ουράνιας Μεσσιανικής βασιλείας δεν θα τελειώση τότε. Σε όλη τη χιλιετηρίδα της βασιλείας της στη γη πρέπει να λάβη χώρα η θαυματουργική ανάστασις των νεκρών για τους οποίους ο Ιησούς Χριστός πέθανε ως απολυτρωτική θυσία. (1 Τιμ. 2:5, 6· Ιωάν. 1:29, 36) Αυτά τα δισεκατομμύρια των νεκρών που πρόκειται ν’ αναστηθούν θα φερθούν όλοι, σε ενότητα υπό τον Ιησούν Χριστόν, τον Πρώτιστον Δούλον της θείας ‘οικονομίας.’ Ο τελικός σκοπός τούτου είναι να επιτύχη εξ ολοκλήρου την ενοποίησί των με τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, τον Ιεχωβά Θεό. Αυτό θ’ απαιτήση την ανύψωσι όλων των ευπειθών ανθρώπων σε ανθρώπινη τελειότητα όπως εκείνη που είχαν ο Αδάμ και η Εύα στη δημιουργία τους μέσα στον Κήπο της Εδέμ. Όλοι οι απειθείς εχθροί αυτής της ενοποιήσεως, καθώς και ο Σατανάς και οι δαίμονές του, θα καταστραφούν αιώνια, για να μη διαταράξουν ποτέ πια την ειρήνη.—Αποκάλ. 20:7-15· Πράξ. 24:15.
19. Με τι παρηγορούμεθα σήμερα και στην επιτυχία ποιου πράγματος αποβλέπομε που θα φέρη πλούσιες ευλογίες;
19 Όλη η τιμή ανήκει στον Υπέρτατο Οικονόμο, τον Ιεχωβά Θεό! Αυτός όχι μόνον έχει σκοπό αλλά και πιστά εκπληρώνει τον σκοπό του. Ας λάβωμε θάρρος λοιπόν! Μολονότι βλέπομε όλα τα ανθρώπινα σχέδια για τη διακυβέρνησι της γης ν’ αποτυγχάνουν καταστρεπτικά σήμερα, παρηγορούμεθα με την ευλογητή γνώσι του εξόχου σκοπού του Θεού. Με εμπιστοσύνη αποβλέπομε να ιδούμε και να λάβωμε πείραν της επιτυχίας του σκοπού του Θεού. Αναμένομε ν’ απολαύσωμε για πάντα τις ατελεύτητες ευλογίες που προέρχονται από την επιτυχία του σκοπού του!