Πώς Διαφέρουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ γενικά θεωρούν τους μάρτυρας του Ιεχωβά απλώς σαν ‘μια άλλη θρησκεία’ και συχνά τους κατατάσσουν σαν ένα «θεμελιωτιστικό» όμιλο. Εν τούτοις, συχνά αναγνωρίζεται, προς όφελός των, ότι οι Μάρτυρες είναι πιο δραστήριοι από τους άλλους στην προσπάθειά τους να συμμερίζωνται τις πεποιθήσεις των με οποιονδήποτε—με Καθολικούς, Διαμαρτυρομένους, Ιουδαίους και άλλους.
Υπάρχει πράγματι μια διαφορά στον τρόπο του κηρύγματός των. Αλλά η μεγάλη διαφορά έγκειται στο τι πιστεύουν και διδάσκουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΘΕΜΕΛΙΩΤΙΣΤΑΙ»
Οι Μάρτυρες θεωρούν την Αγία Γραφή ως τον πλήρη Λόγο του Θεού (τα εξήντα έξη βιβλία της «Παλαιάς και Καινής Διαθήκης,» όπως αναγράφονται σε πολλές Γραφές). Αλλά δεν είναι «θεμελιωτισταί,» με τη συνήθη έννοια της λέξεως. Δεν πιστεύουν ότι το κάθε τι μέσα στη Βίβλο πρέπει να λαμβάνεται κατά γράμμα. Λαμβάνουν την ισορροπημένη άποψι της κοινής λογικής, που είναι πράγματι και η Γραφική άποψις ότι, ενώ η Γραφή περιέχει πολλές άμεσες κατά γράμμα δηλώσεις, όπως είναι οι νόμοι που εκθέτει για να διέπουν τη ζωή του Χριστιανού, ένα μεγάλο μέρος αυτού του βιβλίου είναι συμβολικό ή μεταφορικό.
Λόγου χάριν, οι παραβολές του Ιησού Χριστού πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι συμβολικές. Η λέξις «παραβολή» που χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή μπορεί ν’ αποδοθή ως «παρομοίωσις.» Λέγεται για τον Ιησού: «Χωρίς δε παραβολής δεν ελάλει προς αυτούς [τον όχλον]· κατ’ ιδίαν όμως εξηγεί πάντα εις τους μαθητάς αυτού.»—Μάρκ. 4:34· Ματθ. 13:34.
Οι προφητείες της Αγίας Γραφής είναι συχνά συμβολικές. Για το προφητικό βιβλίο της Αποκαλύψεως το πρώτο εδάφιο εξηγεί: «Εφανέρωσεν αυτά [και εσήμανεν, Κείμενον] αποστείλας διά του αγγέλου αυτού εις τον δούλον αυτού Ιωάννην.» (Αποκάλ. 1:1) Είτε με άμεσες δηλώσεις, όπως αυτή, είτε με τα συμφραζόμενα, μπορεί εύκολα να καθορισθή ποιες δηλώσεις είναι κατά γράμμα και ποιες είναι συμβολικές.
Επομένως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν οδηγούνται σε παράλογα και αντιεπιστημονικά συμπεράσματα, όπως είναι η πεποίθησις των θεμελιωτιστών ότι η γη δημιουργήθηκε σε έξη κατά γράμμα εικοσιτετράωρες ημέρες. Οι Μάρτυρες γνωρίζουν ότι η λέξις «ημέραι» βασικά σημαίνει μια περίοδο χρόνου. Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσαμε να πούμε, ‘στην ημέρα του παππού μας,’ η οποία καλύπτει αρκετά χρόνια. Η Αγία Γραφή μάς βοηθεί σ’ αυτό το σημείο όταν τελειώνοντας την περιγραφή των έργων του Θεού στη διάρκεια των έξη δημιουργικών «ημερών,» μιλεί για όλα αυτά μαζί σα να γίνωνται σε μια «ημέρα,» λέγοντας: «Αύτη είναι η γένεσις του ουρανού και της γης, . . . καθ’ ην ημέραν εποίησε Κύριος ο Θεός γην και ουρανόν.» Επομένως, μια Βιβλική «ημέρα» μπορεί να είναι μια περίοδος χιλίων ή και πολλών χιλιάδων ετών.—Γέν. 2:4· 2 Πέτρ. 3:8.
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ
Μια σημαντική διαφορά μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά και των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου είναι ότι οι Μάρτυρες αναγνωρίζουν τη βασιλεία του Θεού σαν μια πραγματική κυβέρνησι που αναμφισβήτητα θα κυβερνήση τη γη από τους ουρανούς. Δεν είναι απλώς κάτι που είναι «στην καρδιά ενός ανθρώπου» και βαθμηδόν θα μεταστρέψη όλο το ανθρώπινο γένος για να κάνη το θέλημα του Θεού. Ο προφήτης Δανιήλ ασφαλώς μιλούσε για μια κυβέρνησι όταν είπε για τη βασιλεία του Θεού: «Θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.
Ο Θεός αυτής της βασιλείας δεν είναι «τριαδικός» θεός. Αυτός μόνον είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. (Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ) Ο Ιησούς Χριστός δεν αποτελεί μέρος μιας θεότητος, αλλά είναι Υιός του Ιεχωβά, μια χωριστή και διακεκριμένη προσωπικότης. Αυτός ο Υιός είναι εκείνος τον οποίον ο Θεός έθεσε στον θρόνο της Βασιλείας, η οποία θα κυβερνήση τη γη επί χίλια χρόνια, για να κάμη να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη όπως γίνεται στον ουρανό. (Αποκάλ. 20:4, 6· Ματθ. 6:9, 10) Η βασιλεία του Χριστού θα πραγματοποιήση την ανάστασι των νεκρών και θα ανυψώση όλους τους ευπειθείς ανθρώπους σε τελειότητα εδώ στη γη.—Αποκάλ. 20:11-21:4.
Επίσης, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διακρίνουν, από τις προφητείες της Βίβλου και από τα γοργά εξελισσόμενα παγκόσμια γεγονότα που εκπληρώνουν τις προφητείες, ότι η κυβέρνησις της Βασιλείας ιδρύθηκε στους ουρανούς, με την ενθρόνισι του Χριστού, στο τέλος των «Καιρών των Εθνών» το έτος 1914 μ.Χ. (Λουκ. 21:24) Κατανοούν ότι ο Θεός παρεχώρησε χρόνο για να δώση στους ανθρώπους, ιδιαίτερα σ’ εκείνους του Χριστιανικού κόσμου, την ευκαιρία να λάβουν προειδοποίησι για την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων και για να μπορέσουν να βρουν ασφάλεια λαμβάνοντας τη στάσι των με το μέρος της κυβερνήσεως της Βασιλείας. Αλλ’ οι μάρτυρες του Ιεχωβά προειδοποιούν ότι πλησιάζει τώρα ο καιρός οπότε η Βασιλεία θα συντρίψη όλες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις στον πόλεμο που συνδέεται στη Βίβλο με τον «Αρμαγεδδώνα.»—Αποκάλ. 16:14-16· 19:11-21· Ιεζ. 3:17.
ΜΙΑ ΟΔΟΣ ΖΩΗΣ
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν τη Χριστιανοσύνη όχι ως απλή πεποίθησι—αλλά ως μια οδό ζωής. Πραγματικά, στους αποστολικούς χρόνους η Χριστιανοσύνη ελέγετο «Η Οδός.» (Πράξ. 9:2· 19:9, 23· 22:4· 24:22) Όλες οι καλές Βιβλικές αρχές πρέπει να εφαρμόζωνται στη ζωή του Χριστιανού, στο σπίτι, στην εργασία—πάντοτε. Όσοι απ’ αυτούς απομακρύνονται απ’ αυτή την οδό, επιμένοντας να παραβαίνουν τους δικαίους νόμους του Θεού με ανηθικότητα, κλοπή, συκοφαντία, ψευδοδιδασκαλίες, προκαλώντας διαιρέσεις ή αιρέσεις, αποβάλλονται από τις εκκλησίες των.
Αντιθέτως, εξετάστε πολλές από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, που κρατούν και μάλιστα δέχονται ευχαρίστως εκείνους που εξακολουθούν να πράττουν το κακό, περιλαμβανομένης της σοδομίας και της τοξικομανίας. Αλλά οι Μάρτυρες δεν αγνοούν τη Βιβλική εντολή. Τηρούν την εκκλησία καθαρή, για να εξακολουθήση ο Θεός να παρέχη την εύνοιά του στην εκκλησία και να προστατεύη τα μέλη της. (1 Κορ. 5:5, 9-13) Δεν αναμένετε σεις από τους Χριστιανούς να είναι καθαροί, ευθείς άνθρωποι με τους οποίους ν’ απολαμβάνετε πνευματική συναναστροφή;
ΟΧΙ ΤΥΠΟΛΑΤΡΙΕΣ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ
Στις συναθροίσεις των εκκλησιών των μαρτύρων του Ιεχωβά (από τις οποίες υπάρχουν πάνω από 34.000 σε όλον τον κόσμο) δεν υπάρχουν τυπολατρίες. Οι συναθροίσεις είναι για εκπαίδευσι—μελέτη και εξέτασι της Αγίας Γραφής. Το κοινό δεν προσελκύεται μέσω έντονων συναισθηματικών εκδηλώσεων, αλλά μ’ ένα νοήμονα και θερμό τρόπο που είναι ελκυστικός στη διάνοια και στην καρδιά. Δεν υπάρχουν συνδρομές εγγραφής μελών ή καθορισμός εισφορών, ούτε πληρωμή δεκάτων, ούτε περιφέρονται ποτέ δίσκοι εισφορών. Τα έξοδα συντηρήσεως των Αιθουσών Βασιλείας που έχουν προέρχονται από προαιρετικές εισφορές.» Αυτές οι αίθουσες δεν είναι στολισμένες και γεμάτες εικόνες, αλλά είναι περιποιημένες και εξυπηρετικές.—2 Κορ. 8:12-15· 9:6, 7.
Δεν υπάρχει διάκρισις κληρικών και λαϊκών. Όλοι, άσχετα με τη φυλή ή την κοινωνική θέσι, είναι «αδελφοί» και «αδελφές.» Όπως εγίνετο και μεταξύ των Χριστιανών του πρώτου αιώνος, διορίζεται ένα πρεσβύτερο για να επιβλέπη τη δράσι της εκκλησίας και να παρέχη πνευματική υποβοήθησι σε όλους. Αυτοί οι άνδρες εκλέγονται βάσει της Χριστιανικής των ωριμότητος, της αγάπης των, του ενδιαφέροντός των και της προθυμίας των να υποβοηθήσουν τους άλλους. Αυτοί δεν λαμβάνουν μισθό ούτε έχουν θρησκευτικούς τίτλους που να τους προσδιορίζουν σαν μια ειδική τάξι, υπεράνω των άλλων. Συμμετέχουν στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας στα σπίτια των ανθρώπων, όπως έκαναν οι απόστολοι και όπως κάνουν τα υπόλοιπα μέλη της εκκλησίας.—1 Τιμ. 3:1-7.
ΣΤΑΣΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ασχολούνται σε καμμιά πολιτική κίνησι ούτε μετέχουν σε καμμιά πολιτική δράσι, όπως κάνουν τα περισσότερα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Όπως είπε ο Ιησούς για τους ακολούθους του, αυτοί ‘δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Δεν προσπαθούν ν’ αλλάξουν την πολιτική ή κοινωνική διάρθρωσι του κόσμου. Αποβλέπουν στον Θεό ‘να κάνη νέα τα πάντα.’ (Ιωάν. 15:19· Αποκάλ. 21:5) Είναι ουδέτεροι σε όλους τους πολέμους και τα άλλα πράγματα των κρατών και δεν συνηγορούν σε διαδηλώσεις, απεργίες ή άλλες στασιαστικές ή ανατρεπτικές ενέργειες. Υπακούουν στους νόμους της χώρας στην οποία κατοικούν. (Ματθ. 22:21) Εν τούτοις, όταν γίνεται απόπειρα να τους κάμουν να παραβούν τις Χριστιανικές τους συνειδήσεις παρακούοντας στις εντολές του Θεού εκλέγουν την πορεία του να υπακούουν στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους.—Πράξ. 5:29.
Για παρομοίους λόγους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ακολουθούν ούτε υποστηρίζουν καμμιά κίνησι ενώσεως των θρησκειών ή οικουμενική κίνησι. Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου και οι θρησκείες του μη Χριστιανικού κόσμου γίνονται μέρη αυτού του κόσμου με τις δοξασίες και τις πράξεις των, και γι’ αυτό δεν προσαρμόζονται στην περιγραφή του Ιησού για τους αληθινούς ακολούθους του. (Ιωάν. 17:14-16) Αυτές οι θρησκείες, όπως τονίζει η Αγία Γραφή, αποτελούν τη μεγάλη θρησκευτική ‘αυτοκρατορία’ που λέγεται «Βαβυλών η Μεγάλη.» (Αποκάλ. 17:5, 18) Αυτές θα υποστούν καταστροφή από τα χέρια των αρχόντων του κόσμου, σαν μια κρίσι από τον Θεό.—Αποκάλ. 17:15-17.
Με λίγα λόγια, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διαφέρουν κατά το ότι είναι στενά προσηλωμένοι στις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Απορρίπτουν την κοσμική φιλοσοφία και τις παραδόσεις του Χριστιανικού κόσμου. Αν οι Μάρτυρες φαίνωνται σε μερικούς ως «παράδοξοι,» αυτό οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι αυτοί μετρούν τους Μάρτυρας με το μέτρον των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου. Αυτές ακριβώς οι οργανώσεις έχουν γίνει στην πραγματικότητα «παράδοξες» για τον Θεό, επειδή υποκατέστησαν με ανθρώπινες φιλοσοφίες τον Λόγο του Θεού, ακριβώς όπως είχε κάμει το αρχαίο Ιουδαϊκό ιερατείο. Ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: «Ηκυρώσατε τον λόγον του Θεού διά την παράδοσίν σας.»—Ματθ. 15:6.
Σήμερα, ο Χριστιανικός κόσμος έχει ένα δισεκατομμύριο μέλη. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς Χριστός προείπε ότι, στον καιρό της παρουσίας του με βασιλική εξουσία όχι λίγοι, αλλά πολλοί καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί θα κάμουν έκκλησι σ’ αυτόν, λέγοντας: «Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμαμεν θαύματα πολλά;» Αυτοί θα είναι ως ξένοι στον Ιησού, ο οποίος θ’ απαντήση: «Ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.»—Ματθ. 7:22, 23.
Μολονότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αποτελούν μέρος του κόσμου, έχουν στοργικό ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους των. Έχουν ένα αίσθημα επειγούσης ανάγκης όταν μιλούν στους ανθρώπους, διότι θεωρούν το βραχύ χρονικό διάστημα που απομένει γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων ως ένα καιρόν που ο Ιεχωβά δείχνει υπομονή γνωρίζοντας ότι δεν επιθυμεί τον θάνατον κανενός. (2 Πέτρ. 3:9, 15· Ιεζ. 33:11) Γι’ αυτό προτρέπουν τους ανθρώπους να μελετούν την Αγία Γραφή και να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να φέρουν τη ζωή τους σε αρμονία με τις αρχές της Αγίας Γραφής, χωρίς αναβολή.—Σοφον. 2:3.
Αν ενδιαφέρεσθε για την οικογένειά σας σ’ αυτούς τους ταραχώδεις και κινδυνώδεις καιρούς, μελετάτε την Αγία Γραφή στο σπίτι σας μ’ έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά παρακολουθείτε τις συναθροίσεις στις Αίθουσες Βασιλείας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα βρήτε ασφάλεια αλλά και μια πιο ευτυχή, πιο ειρηνική ζωή, μια ζωή με νόημα τώρα, με την προοπτική της αιωνίου ζωής στο μέλλον κάτω από τη βασιλεία του Θεού.—1 Τιμ. 4:8.