«Ητοιμασμένοι εις Παν Έργον Αγαθόν»
ΟΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΕΣ Γραφές νουθετούν τους Χριστιανούς να είναι «έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν.» (Τίτον 3:1) Τι απαιτεί αυτό από τους αφωσιωμένους δούλους του Θεού; Απαιτεί αδίστακτη ανταπόκρισι στις ανάγκες των άλλων. Αν μπορούμε να κάνωμε κάτι θετικό για να παράσχωμε βοήθεια, θα θέλαμε ασφαλώς να μη το αναβάλωμε σ’ έναν μετέπειτα χρόνο ούτε ν’ αφήσωμε να το κάμη κάποιος άλλος. Αντιθέτως, θα είμεθα μάλιστα πρόθυμοι ν’ απαρνηθούμε τον εαυτό μας, αν αυτό είναι ανάγκη να γίνη, για να βοηθήσωμε εκείνους που είναι άξιοι βοηθείας.
Υπάρχουν πολλές ενέργειες που μπορούν να χαρακτηρισθούν ως ‘αγαθά έργα,’ επωφελή στους άλλους και ευάρεστα στον Θεό μας. Λόγου χάριν, υπάρχει το έργο της ενθαρρύνσεως των ομοπίστων με τα λόγια και με το παράδειγμα. Μια εξαίρετη ευκαιρία να το κάνωμε αυτό είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις. Ο απόστολος Παύλος έκαμε την εξής προτροπή: «Παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:24, 25) Είναι αγαθό έργο να είμεθα τακτικά παρόντες στις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας, να χαροποιούμε, να ενθαρρύνουμε και να εποικοδομούμε τους αδελφούς μας. Ακόμη και αν εμείς οι ίδιοι δεν είμεθα καλά σωματικώς, τι έμπνευσις μπορούμε να είμεθα στους άλλους που παρατηρούν την αδυναμία μας να υποχωρή στη δύναμι με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά!
Σ’ αυτές τις συναθροίσεις μπορεί να είναι παρόντες μερικοί που είναι μελαγχολικοί, αποθαρρυμένοι, συντριμμένοι πνευματικώς, θλιμμένοι. Με το να είσθε εκεί μπορείτε να τους βοηθήσετε. Η έκφρασις του ενδιαφέροντός σας για την ευημερία τους και η θέρμη σας στη συνομιλία μπορεί να τους υποκινήση ν’ αρχίσουν να σκέπτωνται καλύτερα πράγματα. Δεν πρέπει να παραβλέπεται και η ενθάρρυνσις που μπορεί αυτοί ν’ αποκομίσουν από τις απαντήσεις που δίνετε στις ερωτήσεις που γίνονται από το βήμα.
Το πνεύμα του Ιεχωβά είναι πραγματικά εκείνο που θα σας κάμη ικανούς να παρακινήσετε τους ομοπίστους σε αγάπη και καλά έργα. Αυτό το πνεύμα που ήταν στον Ιησού Χριστό τον έκαμε ικανό να ‘παρηγορή τους πενθούντας, να τους δίνη ωραιότητα αντί της στάχτης, έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της ακηδείας.’ (Ησ. 61:2, 3· Λουκ. 4:17-21) Μπορείτε κι’ εσείς, μιμούμενοι τον Ιησού Χριστό, με την βοήθεια του πνεύματος του Θεού, να δώσετε τέτοια παρηγοριά και σ’ εκείνους ακόμη που δεν συνδέθηκαν μ’ εσάς στην πίστι;
Η συμμετοχή μας στο ζωτικό έργο της διακηρύξεως του «ευαγγελίου» της βασιλείας του Θεού μπορεί πραγματικά να φέρη παρηγοριά σε πολλούς. Γι’ αυτό, πρέπει να φροντίζωμε να διαθέτωμε χρόνο για τη σημαντική υπηρεσία να πηγαίνωμε στα σπίτια των ανθρώπων της περιοχής μας και να εγείρωμε το ενδιαφέρον τους στο θείο άγγελμα που είναι για τους ανθρώπους αυτής της γενεάς.
Πόσο μας ενισχύει όταν εγκαρτερούμε σ’ αυτό το έργο! Επειδή πρόκειται για ένα έργο που περιγράφεται στη Γραφή ως αναζήτησις απολωλότων «προβάτων,» δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε ότι θα βρίσκωμε ένα γνήσιο προβατοειδές άτομο σε κάθε δρόμο ή σε κάθε πόλι ή χωριό. (Παράβαλε Ματθ. 10:6, 14) Δεν πρέπει λοιπόν ν’ αποθαρρυνώμεθα όταν συναντούμε αδιάφορους ανθρώπους. Αντιθέτως πρέπει να επιμένωμε παρά την απάθειά των καθώς και τις βλάσφημες αντιλογίες των που προέρχονται από αμάθεια. Μια τέτοια επιμονή μάς κάνει να δείχνωμε εγκαρτέρησι.—Ρωμ. 5:3-5.
Πρέπει επίσης να κάνωμε καλή χρήσι των ευκαιριών μας στις καθημερινές μας επαφές για να βοηθήσωμε τους άλλους να γνωρίσουν τις παρηγορητικές υποσχέσεις που περιέχονται στην Αγία Γραφή. Μπορεί να συναντήσωμε ανθρώπους ενώ περιμένομε τη συγκοινωνία ή ενώ ταξιδεύομε, ή, μπορεί να έχωμε την ευκαιρία να μιλήσωμε σύντομα με ξένους. Δεν δείχνει αυτό ότι είμεθα «έτοιμοι» για ‘αγαθό έργο’ όταν κατευθύνωμε την προσοχή τους σ’ αυτά που λέγει η Αγία Γραφή για τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες και την εκπλήρωσι των προφητειών; Καθώς παρουσιάζονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες πρέπει να το κάνωμε συνήθεια να έχωμε μαζί μας ένα βοήθημα Γραφικής μελέτης—ένα μικρό βιβλίο, ένα βιβλιάριο ή ένα περιοδικό—που θα μπορούσαμε να το προσφέρωμε σ’ εκείνους που δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας.
Ο Νόμος που είχε δοθή στους Ισραηλίτας μέσω του Μωυσέως τους διέτασσε να ενδιαφέρωνται για τους πτωχούς. (Δευτ. 15:7, 8, 11) Οι Χριστιανοί λάτρεις του Ιεχωβά σήμερα πρέπει ν’ αγωνίζωνται να είναι ακόμη πιο προετοιμασμένοι διανοητικώς και να επιθυμούν να ικανοποιούν, στο μέτρον του δυνατού, τις ανάγκες των πτωχότερων αδελφών τους. Άξιοι της βοηθείας και γενναιοδωρίας των θα ήσαν εκείνοι οι οποίοι, παρά τις δυσχέρειες, επιδεικνύουν ζήλο για το έργο της βασιλείας και βαθειά αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό. Πρέπει να θέλωμε να μιμηθούμε τη γενναιοδωρία του Κορνηλίου. Αυτός ακόμη και πριν από το βάπτισμά του αναγνωρίζετο ως ένας άνθρωπος που ‘εφοβείτο τον Θεό’ που «έκαμνεν ελεημοσύνας εις τον λαόν» και «εδέετο του Θεού διαπαντός.» Σ’ ένα δράμα ένας άγγελος του είπε: «Αι προσευχαί σου και αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνόν σου ενώπιον του Θεού.»—Πράξ. 10:2-4.
Στην εποχή μας, όπως και στον καιρό των αποστόλων, υπάρχουν περιοδεύοντες αντιπρόσωποι της παγκοσμίου Χριστιανικής εκκλησίας που πηγαίνουν από τον ένα τόπο στον άλλον για να ενισχύσουν την εκτίμησι των αδελφών για το μεγαλειώδες προνόμιο να υπηρετούν τον Ιεχωβά και να μεταδώσουν σ’ αυτούς υποβοηθητικές υποδείξεις και πείρες σχετικές με αυτή την υπηρεσία. Αυτοί οι περιοδεύοντες αδελφοί είναι άξιοι της εγκαρδίου και γενναιόδωρης υποστηρίξεώς μας, ακριβώς όπως συνέστησε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Τίτον (3:13, 14) : «Ζηνάν τον νομικόν και τον Απολλώ πρόπεμψον επιμελώς, διά να μη λείπη εις αυτούς μηδέν. Ας μανθάνωσι δε και οι, ημέτεροι να προΐστανται καλών έργων εις τας αναγκαίας χρείας, διά να μη είναι άκαρποι.»
Φυσικά, μπορεί να μη γνωρίζωμε πάντοτε τις υλικές και πνευματικές ανάγκες των ομοπίστων μας, ιδιαίτερα εκείνων που ζουν σε μακρυνές χώρες. Αλλά και τότε ακόμη μπορούμε να κάμωμε ‘αγαθό έργο’ γι’ αυτούς. Εκείνο που δεν μπορούμε προσωπικά να κάμωμε για να πλησιάσωμε εκείνους που έχουν ανάγκη μπορούμε να το κάμωμε μέσω του νομίμου οργάνου που χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά, της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πεννσυλβανίας. Οι εισφορές που αποστέλλονται στην Εταιρία χρησιμοποιούνται για την προαγωγή των πνευματικών συμφερόντων σ’ όλη τη γη. Επίσης, ένεκα της γενναιοδωρίας και ετοιμότητος πνεύματος από μέρους ενός μεγάλου πλήθους αδελφών, υπάρχουν διαθέσιμα χρηματικά ποσά στην Εταιρία για την ανάληψι άμεσων μέτρων περιθάλψεως εκείνων που υποφέρουν από κάποια μεγάλη καταστροφή ή από διωγμό που επισωρεύθηκε σ’ αυτούς.
Με το να είμεθα «έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν» αποδεικνύομε ότι στηρίζομε την ελπίδα μας στον Θεό. Μπορούμε επομένως να έχωμε εμπιστοσύνη στην ευλογία του τώρα και στο μέλλον. Αυτό ετόνισε και ο απόστολος Παύλος όταν συνιστούσε ένα πνεύμα γενναιοδωρίας. Η νουθεσία του στον Τιμόθεο ήταν να ενθαρρύνη ωρισμένους ομοπίστους να «αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.» (1 Τιμ. 6:18, 19) Τι καλό είναι να μπορούμε να μετέχωμε στο ‘αγαθό έργο’ κι’ έτσι να μιμούμεθα τον Θεό ο οποίος δίνει γενναιόδωρα σε όλους και υλικά και πνευματικά πράγματα!—Ματθ. 5:45· Ιακ. 1:5.