Ο «Άγιος Τόπος» του Χριστιανικού Κόσμου Σύντομα θα Ερημωθή

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ θρησκευτικών κτιρίων στη διάρκεια πολέμων, σεισμών, θυελλών και λοιπά συγκλονίζει πολλούς θρησκευόμενους ανθρώπους σε μεγάλο βαθμό. Ακόμη και οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι πιθανόν να μη θεωρούν τις ερειπωμένες αυτές κατασκευές σαν ιερές, μπορεί να θλίβωνται από το γεγονός ότι αυτά τα εντυπωσιακά έργα τέχνης κατεστράφησαν. Πόσο μεγαλύτερος επομένως θα είναι ο συγκλονισμός όταν όλα τα ιερά κτίρια του Χριστιανικού κόσμου καταστραφούν ξαφνικά! Όσο και αν φαίνεται εκπληκτικό η Αγία Γραφή δείχνει ότι αυτό ακριβώς θα συμβή σύντομα.

Αυτό το μελλοντικό γεγονός είχε ένα ιστορικό παράλληλο που συνέβη στον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν. Εκείνη την εποχή η Ιερουσαλήμ και ο μεγαλοπρεπής ναός της είχαν καταστραφή ολοκληρωτικά. Το Ααρωνικό ιερατείο δεν μπορούσε πια να προσφέρη θυσίες στο θυσιαστήριο. Είχαν επίσης καταστραφή τα γραπτά υπομνήματα από τα οποία ένα άτομο θα μπορούσε να αποδείξη ότι κατάγεται από τον Ααρών και να ισχυρισθή ότι είχε το νόμιμο δικαίωμα να υπηρετή ως ιερεύς. Το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων που υπήρχε επί αιώνες είχε τελειώσει οριστικά. Από τον καιρό της καταστροφής της Ιερουσαλήμ τον πρώτον αιώνα μ.Χ., οι Ιουδαίοι δεν μπόρεσαν να λατρεύουν τον Θεό με τον τρόπο που εκτίθεται στο Μωσαϊκό νόμο.

Ο Ιησούς Χριστός, ο μεγαλύτερος προφήτης που περπάτησε ποτέ στη γη, είχε προείπει αυτή την εκπληκτική εξέλιξι των πραγμάτων. Αναφερόμενος σ’ αυτά που θα συνέβαιναν στην Ιερουσαλήμ, είπε: «Δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον.» (Λουκ. 19:44) Κάποια άλλη φορά ο Ιησούς ετόνισε τα εξής σχετικά με τον ναό: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατατακρημνισθή.»—Ματθ. 24:2.

Για να μπορέσουν οι μαθηταί του να σωθούν απ’ αυτή την τρομερή καταστροφή, ο Ιησούς Χριστός έδωσε σ’ αυτούς την εξής συμβουλή: «Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω—ο αναγινώσκων ας εννοή—τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη.»—Ματθ. 24:15, 16.

Το έτος 66 μ.Χ. τα λόγια του Ιησού βρήκαν την πρώτη τους εκπλήρωσι. Εκείνο το έτος τα Ρωμαϊκά στρατεύματα κάτω από τον Κέστιο Γάλλο εστάθησαν εις τον ‘άγιον τόπον,’ δηλαδή στην Ιερουσαλήμ και στα περίχωρα της. (Παράβαλε Ματθαίος 4:5· 27:53.) Τα Ρωμαϊκά στρατεύματα εισήλθαν στην πόλι και άρχισαν να υποσκάπτουν το τείχος του ναού—μια πράξις που εσήμαινε προσβολή εναντίον εκείνου που οι Ιουδαίοι θεωρούσαν ως πολύ «άγιον.» Στην πραγματικότητα, η Ιερουσαλήμ και ο ναός της είχαν ήδη χάσει την ιερή των σχέσι με τον Θεό, όπως ο Ιησούς Χριστός είχε πει νωρίτερα: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, σας αφίνεται ο οίκος σας έρημος.»—Λουκ. 13:34, 35.

Εν τούτοις για τον Ιουδαϊκό λαό η Ιερουσαλήμ, εξακολουθούσε να είναι ένας ‘άγιος τόπος.’ Επομένως η παρουσία των Ρωμαϊκών στρατευμάτων σ’ αυτόν τον ‘άγιο τόπο’ ήταν βδέλυγμα. Επί πλέον τα Ρωμαϊκά στρατεύματα δεν ενεργούσαν από αγάπη για τον αληθινό Θεό όταν ήλθαν εναντίον της Ιερουσαλήμ. Ορθά, επομένως, τα Ρωμαϊκά στρατεύματα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μ’ ένα προφητικό τρόπο ως το «βδέλυγμα της ερημώσεως.»

ΜΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Η προφητεία που περιελάμβανε την αρχαία Ιερουσαλήμ δεν περιορίζεται σ’ εκείνη την εποχή που τα Ρωμαϊκά στρατεύματα εβάδισαν εναντίον της πόλεως και κατόπιν απεσύρθησαν, επιτρέποντας στους εκχριστιανισμένους Ιουδαίους να καταφύγουν στα όρη προτού ο ‘βδελυκτός ερημωτής’ επιστρέψη και καταστρέψη την πόλι το 70 μ.Χ. Μια εξέτασις των υπολοίπων λόγων του Ιησού (στο Ματθαίο, κεφάλαιο 24) αποκαλύπτει ότι αυτοί έχουν μια μελλοντική εφαρμογή, διότι ο Ιησούς είπε ότι θα ήρχετο «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» Το αποτέλεσμα αυτής της ελεύσεως θα ήταν να θρηνήσουν «πάσαι αι φυλαί της γης» λόγω των καταστρεπτικών αποτελεσμάτων που θα υφίσταντο επειδή δεν υποτάχθηκαν σ’ αυτόν ως βασιλέα. (Ματθ. 24:30) Ένα τέτοιο πράγμα δεν συνέβη την εποχή που κατεστράφη η Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ.

Έτσι, εκείνο που συνέβη στην αρχαία Ιερουσαλήμ πρέπει να είναι μια προφητική εξεικόνισις μιας πολύ μεγαλύτερης θλίψεως που πρόκειται να έλθη επάνω σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο σύστημα πραγμάτων και θα κάμη εκείνους που θα επηρεασθούν δυσμενώς απ’ αυτήν να θρηνήσουν πικρά. Αυτή η επικείμενη θλίψις ανταποκρίνεται στην περιγραφή του Ιησού με μια πληρέστερη έννοια: «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.»—Ματθ. 24:21.

Επομένως, η αρχαία Ιερουσαλήμ πρέπει να έχη ένα σύγχρονο αντίστοιχο. Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Η πόλις της Ιερουσαλήμ είχε μια νόμιμη ιερή θέσι, διότι εθεωρείτο το θρησκευτικό κέντρον ενός λαού που ισχυρίζετο ότι είχε μια ιδιαίτερη σχέσι με τον Θεό λόγω της διαθήκης που είχε συνάψει. Έτσι το σύγχρονο παράλληλο πρέπει ομοίως να ισχυρίζεται ότι απολαμβάνει μια σχέσι διαθήκης με τον Παντοδύναμο Θεό. Δεν ισχυρίζονται τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου ότι είναι Χριστιανικά και ότι απολαμβάνουν με το Θεό μια ιδιαίτερη σχέσι λόγω της νέας διαθήκης; (Εβρ. 9:15) Αλλά δεν αποκαλύπτει η πορεία της ενεργείας των ότι αυτά τα έθνη, όπως η άπιστη Ιερουσαλήμ, είναι ανειλικρινή σ’ αυτό τον ισχυρισμό τους;

Ο Χριστιανικός κόσμος έγινε φίλος αυτού του κόσμου. Έχει συμμετάσχει πρόθυμα στους πολέμους του κόσμου και στη διεφθαρμένη πολιτική του. Γι’ αυτό ο Θεός τον βλέπει ως ακάθαρτον. Η Αγία Γραφή λέγει: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιακ. 4:4) Επομένως ο Χριστιανικός κόσμος είναι ένα μέρος του παγκοσμίου θρησκευτικού συστήματος το οποίο χαρακτηρίζεται στην Αγία Γραφή ως «πόρνη,» «Βαβυλών η Μεγάλη.» (Αποκ. 17:1-5) Αλλά ποιος είναι ο ‘ άγιος τόπος’ του Χριστιανικού κόσμου;

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αυτός είναι ένας συμβολικός τόπος ο οποίος αντιπροσωπεύει οτιδήποτε ελέγχουν και θεωρούν ιερό οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου —κάθε τομέα της δραστηριότητος των και των θρησκευτικών των δικαιωμάτων που ισχυρίζονται ότι έχουν. Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου θεωρούν τους εαυτούς των ως ειδικούς αντιπροσώπους του Θεού απέναντι των ανθρώπων και γι’ αυτό δικαιωματικά απαιτούν να τους μεταχειρίζωνται σαν μια προνομιούχο τάξι, η οποία εξαιρείται από τα καθήκοντα και τις ευθύνες στις οποίες υπόκειται ο υπόλοιπος κόσμος. Αντίθετα με την προτροπή του Ιησού να μην δεχθούν για τον εαυτό τους τίτλους, όπως «Ραββί,» «Καθηγητής» και «Πατήρ,» αυτοί το θεωρούν δικαίωμά των να προσφωνούνται «Πάτερ,» «Σεβασμιώτατε» και τα παρόμοια. (Ματθ. 23:8-10) Τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου έχουν κατασκευάσει μεγαλοπρεπή κτίρια σ’ ολόκληρη τη γη. Έχουν επίσης συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο με άλλη μορφή. Σε πολλές χώρες αυτές οι τεράστιες περιουσίες, λόγω του ότι θεωρούνται ως ιερή ιδιοκτησία, εξαιρούνται από τις επιβαρύνσεις και τους φόρους που τίθενται στις άλλες γενικά επιχειρήσεις.

Εν τούτοις, ο ‘άγιος τόπος’ του Χριστιανικού κόσμου πρόκειται σύντομα να ερημωθή και να καταστραφή. Δεν θεωρείται πια ιερός στους οφθαλμούς του Θεού όπως και η Ιερουσαλήμ και ο ναός της δεν εθεωρούντο ιερά πριν από την καταστροφή τους το 70 μ.Χ. Οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου θα απογυμνωθούν από κάθε δραστηριότητα και θα χάσουν τον έλεγχό τους στο κάθε τι. Κανένας σεβασμός δεν θα αποδοθή σε κάποιο από τα διεκδικούμενα θρησκευτικά των δικαιώματα. Ποιος ή τι θα είναι ο ‘βδελυκτός ερημωτής’ που σύντομα θα σταθή στον ‘άγιο τόπο’ του Χριστιανικού κόσμου και θα τον καταστρέψη;

Ο ΒΔΕΛΥΚΤΟΣ ΕΡΗΜΩΤΗΣ

Η Αγία Γραφή δείχνει ότι θα είναι ένας οργανισμός που θ’ αντανακλά τις ατέλειες και τις αδυναμίες του παγκοσμίου συγχρόνου πολιτικού συστήματος. Αυτός ο οργανισμός αναφέρεται ότι είναι η «εικών του θηρίου» και αυτός ο ίδιος χαρακτηρίζεται ως «θηρίον κόκκινον.» (Αποκάλ. 13:15· 17:3) Το «θηρίον,» του οποίου το ‘κόκκινον θηρίον’ είναι η «εικών,» περιγράφεται στην Αγία Γραφή ότι ομοιάζει με «πάρδαλιν,» ότι έχει πόδια σαν της «άρκτου» και στόμα σαν το στόμα «λέοντος.» (Αποκ. 13:2) Συγκρίνοντας αυτή την περιγραφή με εκείνη που αναφέρεται στο Δανιήλ 7:3-7, 17-23, μπορούμε να διακρίνωμε ότι το «θηρίον» είναι ένας συνδυασμός θηρίων, όπως εκείνων που αναφέρονται στο βιβλίο του Δανιήλ. Αυτά τα θηρία χαρακτηρίζουν ειδικά βασιλείς ή βασίλεια.

Γι’ αυτό, το «θηρίον» που εξέρχεται από τη «θάλασσα» πρέπει να αντιπροσωπεύη το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα που αποτελείται από τους «βασιλείς» ή τις κυβερνητικές δυνάμεις πάνω στη γη. Αναφέρεται ότι έχει «κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα· και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα, και επί τας κεφαλάς αυτού όνομα βλασφημίας.» (Αποκάλ. 13:1) Η μακροχρόνια πολιτική οργάνωσις του Σατανά είναι αυτή που πάντοτε βλασφημούσε τον αληθινό Θεό.

Ο προσδιορισμός του «θηρίου» δίνει το κλειδί για να καθορίσωμε την ταυτότητα της «εικόνος» του. Ποιος οργανισμός σήμερα είναι η «εικών» ή η αντανάκλασις του παγκοσμίου πολιτικού συστήματος; Δεν είναι ο οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών; Δεν αντανακλά αυτός ο οργανισμός τις ατέλειες και τις αδυναμίες του παγκοσμίου πολιτικού συστήματος;

Η Αγία Γραφή ομιλεί για μια πόρνη, ‘τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη’ ότι ιππεύει επάνω στο «κόκκινο θηρίο» ή την πολιτική «εικόνα» του «θηρίου,» δηλαδή στα σημερινά Ηνωμένα Έθνη. Όταν ήλθε σε ύπαρξι ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, η «Βαβυλών η Μεγάλη,» της οποίας οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου είναι ένα εξέχον μέρος, τον υποστήριξε, επειδή τον εθεώρησε ως τη μόνη ελπίδα του ανθρώπου για ειρήνη και ασφάλεια. Απέβλεπε σ’ αυτό τον οργανισμό με εμπιστοσύνη ότι θα εμπόδιζε τις διαμάχες που θα μπορούσαν να καταλήξουν στην εξάλειψί της. Μ’ αυτό τον τρόπο ο οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών έχει αποδειχθή ότι είναι σαν ένα υποζύγιο πάνω στο οποίο κάθεται. Η Βαβυλών η Μεγάλη στηρίχθηκε σ’ αυτόν όπως ένας αναβάτης στο άλογό του.

Εν τούτοις η «Βαβυλών η Μεγάλη» θα δοκιμάση μια πικρή απογοήτευσι. Θα γίνη αντικείμενο μίσους. Μιλώντας για το τι θα κάμη σ’ αυτήν το ‘κόκκινο θηρίο,’ το εδάφιο Αποκάλυψις 17:16 λέγει: «Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες επί το θηρίον, ούτοι θέλουσι μισήσει την πόρνην και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί.»

Σύμφωνα με το Αποκάλυψις 17:12 τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλείς. Επειδή το δέκα είναι ένας αριθμός πληρότητας στη συμβολική γλώσσα της Αγίας Γραφής (αντιπαραβαλόμενος με τα δέκα δάκτυλα των ποδιών και τα δέκα δάκτυλα των χεριών) αυτό σημαίνει ότι ένας πλήρης αριθμός επιγείων αρχόντων όχι μια μειονότης, θα στραφούν εναντίον των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου και του υπολοίπου της «Βαβυλώνας της Μεγάλης.» Αλλά δεν θα κάμουν μια τέτοια επιθετική ενέργεια μόνον οι δέκα συμβολικοί βασιλείς. Ολόκληρος ο οργανισμός που παριστάνεται από το «κόκκινο θηρίο» (τα Ηνωμένα Έθνη) θα το κάμη αυτό.

Ενεργώντας εναντίον των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου ο ‘ερημωτής’ δεν θα ενεργήση από αγάπη για το Θεό. Αλλ’ ο Θεός θα τον κατευθύνη να εξυπηρετήση το σκοπό του και να καταστρέψη τις θρησκείες που είναι μόνο κατ’ όνομα «Χριστιανικές.» Τα κίνητρα του ερημωτού θα είναι εξ ολοκλήρου ιδιοτελή. Δείχνει πλήρη περιφρόνησι για τα εκκλησιαστικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου. Αλλ’ εφόσον αυτές οι θρησκευτικές οργανώσεις ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν τον αληθινό Θεό, ο ερημωτής θα ενεργήση επίσης από μίσος εναντίον Εκείνου τον οποίον αυτοί υποκρίνονται ότι υπηρετούν. Αυτή η κακή και θηριώδης στάσις εναντίον του Θεού και η ‘βλασφημία’ του ονόματός του κάνουν τον ερημωτή «βδέλυγμα» από την άποψι του Ιεχωβά.

ΕΝΕΡΓΗΣΤΕ ΤΩΡΑ

Αυτό ακριβώς το γεγονός ότι «η Βαβυλών η Μεγάλη» και το «βδέλυγμα» μπορούν να προσδιορισθούν δείχνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο χρόνου ώστε να καθυστερήση κανείς να εξέλθη απ’ αυτές τις θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου. Δεν πρόκειται να γίνη μια φυγή σε κάποια άλλη γεωγραφική τοποθεσία όπως έγινε τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Η «Βαβυλών η Μεγάλη» δεν περιορίζεται σε κάποια συγκεκριμένη γεωγραφική τοποθεσία, αλλ’ είναι μια παγκόσμια θρησκευτική αυτοκρατορία. Έτσι το να φύγη κανείς από τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου σημαίνει να κόψη κάθε δεσμό με αυτά και να γίνη ένας αληθινός μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Κανείς δεν θα έπρεπε να καθυστερήση τη φυγή του μέχρις ότου το βδέλυγμα αρχίση να επιτίθεται εναντίον του ‘αγίου τόπου’ του Χριστιανικού κόσμου. Επειδή δεν θα χρειασθή να φύγη κανείς σε μια άλλη γεωγραφική τοποθεσία, δεν θα πρέπη να περιμένη μια ιστορική εξέλιξι αντίστοιχη μ’ εκείνη των Ρωμαϊκών στρατευμάτων που εγκατέλειψαν την πολιορκία της Ιερουσαλήμ το 66 μ.Χ. Η παρουσία των Ρωμαϊκών στρατευμάτων και η απομάκρυνσίς των προσδιώριζε μ’ ένα θετικό τρόπο το «βδέλυγμα» και βοήθησε τους εκχριστιανισμένους Ιουδαίους να ενεργήσουν σύμφωνα με την προτροπή του Ιησού να φύγουν.

Σήμερα μόλις ένα άτομο αντιληφθή ότι τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου είναι μέρος της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» και αναγνωρίση ότι το «βδέλυγμα» πρόκειται σύντομα να σταθή στον άγιο τόπο της, πρέπει να ενεργήση σύμφωνα με την εντολή που δίδεται στην Αποκάλυψι 18:4: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»

Το έχετε κάμει εσείς αυτό; Αν όχι, μην καθυστερήτε. Ο άγιος τόπος του Χριστιανικού κόσμου—ο τομεύς της δραστηριότητός του και τα θρησκευτικά δικαιώματα που ισχυρίζεται ότι έχει—πρόκειται σύντομα να ερημωθούν.

[Εικόνα στη σελίδα 166]

Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα το 70 μ.Χ. ήταν μια προφητική εξεικόνισις της μεγαλυτέρας θλίψεως που θα επέλθη σύντομα στον Χριστιανικό κόσμο