Η «Αξίνη» και ο Κόπτων

«Ήθελε καυχηθή η αξίνη κατά του κόπτοντος δι’ αυτής;»—Ησ. 10:15.

1, 2. (α) Ποια χρήσις ατόμων ή εθνών δεν είναι ασυνήθιστη στην ιστορία; (β) Ποια παραδείγματα έχομε για τη χρησιμοποίησι ανθρώπων ως οργάνων;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ διόλου ασύνηθες να χρησιμοποιήται ένα άτομο ως όργανο ενός άλλου ατόμου για να κάμη κάτι. Δεν είναι καθόλου άγνωστο στην ανθρώπινη ιστορία να χρησιμοποιήται ένα ολόκληρο έθνος ως όργανο από κάποιο πρόσωπο που είναι στην εξουσία και το οποίο θεωρείται ανώτερο από τον άρχοντα του έθνους που χρησιμοποιείται ως όργανο.

² Παραδείγματος χάριν, έχομε την περίπτωσι του Βασιλέως Δαβίδ της Ιερουσαλήμ. Αυτός χρησιμοποίησε τον Στρατάρχη του, τον Στρατηγό Ιωάβ, για να εκθέση τον Ουρία, τον πιστό Χετταίο στρατιωτικό, σε βέβαιο θάνατο στη μάχη. Έτσι ο Ουρίας πέθανε χωρίς να μάθη ότι ο Βασιλεύς Δαβίδ είχε βιάσει τη σύζυγό του Βηθ-σαβεέ. (2 Σαμ. 11:1 έως 12:9· 1 Βασ. 15:5) Έπειτα είναι η περίπτωσις του πάπα Αδριανού Δ΄ Αγγλικής καταγωγής. Στο έτος 1155 μ.Χ., χρησιμοποίησε την Αγγλία επί Βασιλέως Ερρίκου Β΄ ως όργανό του ν’ αρχίση την καθυπόταξι ολόκληρης της Ιρλανδίας με σκοπό να φέρη τους Ιρλανδούς θρησκευτικούς ηγέτας κάτω από τον έλεγχο της Ρωμαϊκής παπωσύνης.a

3, 4. (α) Στους αρχαίους χρόνους ποιο έθνος χρησιμοποιήθηκε ως ένα απλό υποχείριον; (β) Σε ποια προφητεία του Ησαΐα βρίσκεται το όνομα Εκείνου που χρησιμοποίησε το Ασσυριακό έθνος ως όργανον;

³ Στους αρχαίους χρόνους, αιώνες πριν από την υποταγή της Ιρλανδικής Εκκλησίας, υπήρχε μια περίπτωσις όπου ένα ισχυρό και πολύ στρατιωτικοποιημένο έθνος χρησιμοποιήθηκε ως όργανο ή μέσον από μια ακόμη μεγαλύτερη δύναμι. Το αρχαίο εκείνο έθνος ήταν η Ασσυρία, όταν ήταν η παγκόσμιος δύναμις της εποχής εκείνης, η δεύτερη παγκόσμιος δύναμις της Βιβλικής ιστορίας. Ποια, όμως, ήταν η μεγαλύτερη δύναμις που μπόρεσε να χρησιμοποιήση την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι σαν ένα απλό όργανο ή υποχείριον; Η ταυτότης της μεγαλύτερης εκείνης δυνάμεως έγινε γνωστή στους ανθρώπους λίγον καιρό προτού οι Ασσύριοι υπό τον Βασιλέα Σενναχειρείμ εισβάλουν στη γη του βασιλείου του Ιούδα το έτος 732 π.Χ. Η αναγνώρισις της ταυτότητος της δυνάμεως που ήταν ανώτερη από την Ασσυριακή Αυτοκρατορία βρίσκεται μέσα στα επόμενα λόγια:

⁴ «Ήθελε καυχηθή η αξίνη κατά του κόπτοντος δι’ αυτής; ήθελε μεγαλαυχήσει το πριόνιον κατά του κινούντος αυτό; ως εάν ήθελε κινηθή η ράβδος κατά των υψούντων αυτήν· ως εάν ήθελεν υψώσει εαυτήν η βακτηρία ως μη ούσα ξύλον. Δια τούτο ο αληθινός Κύριος, ο Ιεχωβά των δυνάμεων, θέλει αποστείλει εις τους παχείς αυτού ισχνότητα· και υπό την δόξαν αυτού θέλει εξαφθή καύσις, ως καύσις πυρός. Και το φως του Ισραήλ θέλει γείνει πυρ και ο Άγιος αυτού φλοξ· και θέλει καύσει και καταφάγει τας ακάνθας αυτού και τους τριβόλους αυτού εν μια ημέρα και θέλει αφανίσει την δόξαν του δάσους αυτού και του καρποφόρου αγρού αυτού από ψυχής έως σαρκός· και θέλει είσθαι ως ένας που πονεί και λιποψυχή. Το δε υπόλοιπον των δένδρων του δάσους αυτού θέλει είσθαι ευάριθμον, ώστε παιδίον να καταγράψη αυτά.»—Ησ. 10:15-19, ΜΝΚ.

5, 6. Τι λέγει ο Ησαΐας παρακάτω για την ικανότητα του Ιεχωβά να χρησιμοποιήση την Ασσυρία ως όπλο όργανο;

⁵ Αυτά τα λόγια κατεγράφησαν από τον θεόπνευστο προφήτη Ησαΐα, τον γυιο τον Αμώς, ο οποίος συμπλήρωσε τη συγγραφή του θαυμαστού προφητικού του βιβλίου περίπου το έτος 732 π.Χ., το έτος που έγινε η Ασσυριακή εισβολή στη γη του Ιούδα. Έτσι ο Ησαΐας εδήλωσε ότι η Μεγάλη Δύναμις που χρησιμοποιούσε το όργανον ήταν ο «αληθινός Κύριος, ο Ιεχωβά των δυνάμεων,» που ήταν «το φως του Ισραήλ . . . και ο Άγιος αυτού.» Είναι αυτός ο Άγιος ικανός να χρησιμοποιήση ένα ολόκληρο έθνος ως ένα απλό όργανο; Για μια θεόπνευστη απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα ας ακούσωμε τι λέγει ο προφήτης Ησαΐας παρακάτω, για τον «αληθινόν Κύριον, τον Ιεχωβά των δυνάμεων»:

⁶ «Τις εμέτρησε τα ύδατα εν τω κοιλώματι της χειρός αυτού και εστάθμισε τους ουρανούς με την σπιθαμήν και συμπεριέλαβεν εν μέτρω το χώμα της γης και εζύγισε τα όρη δια στατήρος και τους λόφους δια πλάστιγγος; . . . Ιδού, τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου και λογίζονται ως η λεπτή σκόνη της πλάστιγγος· ιδού, μετατοπίζει τας νήσους ως σκόνην.»—Ησ. 40:12-15.

Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΑΞΙΝΗ

7. Σε σύγκρισι με τον Ιεχωβά, με τι παρομοιάζονται τα έθνη, και στον Ησαΐα 10:15, με τι παρομοιάζει ο Θεός τον εαυτό του;

⁷ Σε σύγκρισι με τον ‘αληθινόν Κύριον, τον Ιεχωβά των δυνάμεων,’ όλα τα έθνη, περιλαμβανομένης και της Ασσυρίας, είναι σαν μια μικροσκοπική σταγόνα ύδατος που πέφτει από ένα κάδο ή σαν ένα μόριο σκόνης πάνω στους δίσκους της πλάστιγγος. Πάρα πολύ εύκολα, λοιπόν, μπορεί ο Ιεχωβά να χρησιμοποιήση οποιοδήποτε έθνος εκλέξη ως όργανό του για την εκτέλεσι του θείου σκοπού του. Γι’ αυτό, στον Ησαΐα 10:15, παρομοιάζει τον εαυτό του με ξυλοκόπο, με πριονιστή, με έναν που υψώνει τη ράβδο ή κραδαίνει τη βακτηρία. Λέγει ότι ‘δεν είναι ξύλον.’ Δεν είναι η λαβή της αξίνης, της ράβδου ή της βακτηρίας. Είναι ο ζων Θεός, ο παντοδύναμος Χειριστής αυτών των συμβολικών οργάνων. Ποια είναι λοιπόν η συμβολική αξίνη με την οποία κάνει το έργο της κοπής;

8. Ποιος ακριβώς είναι ο ‘ Ασσύριος’ που αναφέρεται στον Ησαΐα 10:5, 6;

⁸ Παραπάνω στο ίδιο το δέκατο κεφάλαιο του προφητικού βιβλίου του Ησαΐα ο Ιεχωβά αποκαλύπτει ποια είναι η συμβολική αξίνη. Στον Ησαΐα 10:5, 6, διαβάζομε τα εξής λόγια του Ιεχωβά: «Ουαί εις τον Ασσύριον, την ράβδον του θυμού μου, αν και η εν τη χειρί αυτού μάστιξ [ράβδος, ΜΝΚ] ήναι η οργή μου! Θέλω αποστείλει αυτόν επί έθνος υποκριτικόν, και θέλω δώσει εις αυτόν προσταγήν κατά του λαού του θυμού μου, δια να λαφυραγωγήση λάφυρα και να λεηλατήση λεηλασίαν και να καταπατήση αυτούς ως τον πηλόν των οδών.» Το συμβολικό όργανο που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για την εκτέλεσι του καθορισμένου σκοπού του είναι ‘ο Ασσύριος.’ Αυτός ο προσδιορισμός δεν περιλαμβάνει ένα μεμονωμένο Ασσύριο, ούτε τον κατακτητικό βασιλέα της Ασσυρίας. Περιλαμβάνει ολόκληρο το έθνος των Ασσυρίων, τη Δεύτερη Παγκόσμιο Δύναμι της Βιβλικής προφητείας. Κανένας μεμονωμένος Ασσύριος, ούτε ο ίδιος ο βασιλεύς, δεν θα μπορούσε μόνος του να εκτελέση το έργο που ανέθεσε ο Ιεχωβά στον «Ασσύριο.» Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι, ο Ιεχωβά, αφού αποκαλεί τον Ασσύριον ‘ράβδον του θυμού του,’ λέγει ότι «η εν τη χειρί αυτού ράβδος ήναι η οργή μου.» (Ησ. 10:5· παρατηρήστε το εδάφιον 24.) Απ’ αυτά τα λόγια γίνεται φανερό ότι εννοούσε έναν σύνθετο Ασσύριο, ολόκληρο το έθνος της Ασσυρίας, και ιδιαίτερα τις στρατιωτικές της δυνάμεις.

9. Με ποιον τρόπο μας επηρεάζει σήμερα η εκπλήρωσις της προφητείας του Ησαΐα 10:5, 6 και πώς το δείχνει αυτό ο απόστολος Παύλος;

⁹ Εν τούτοις, τι ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάζη για μας σήμερα η αρχαία προφητεία για τον «Ασσύριο»; Πολύ ενδιαφέρον. Δεν πρόκειται για μια προφητεία που ανήκει απλώς στο νεκρό παρελθόν. Πρόκειται για μια ζωντανή προφητεία, της οποίας η εκπλήρωσις στην εποχή μας θα επηρεάση όλους μας. Στη γενεά μας πρέπει να έχη σε μεγαλύτερη κλίμακα, την τελική και πλήρη εκπλήρωσί της! Η εφαρμογή της προφητείας δεν τελείωσε με την εκπλήρωσί της στον όγδοο αιώνα π.Χ. Διότι, προσέξτε, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος παρέθεσε το εικοστό δεύτερο εδάφιο του ιδίου αυτού δεκάτου κεφαλαίου του Ησαΐα και το εφήρμοσε στις ημέρες του στον πρώτο αιώνα μ.Χ. Σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα, ένα μικρό υπόλοιπο Ιουδαίων δέχθηκε τη Χριστιανοσύνη, και γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος συνέχισε και είπε: «Ο δε Ησαΐας κράζει υπέρ του Ισραήλ· Αν και ο αριθμός των υιών Ισραήλ ήναι ως η άμμος της θαλάσσης, το υπόλοιπον αυτών θέλει σωθή· διότι θέλει τελειώσει και συντέμει λογαριασμόν μετά δικαιοσύνης, επειδή συντετμημένον λογαριασμόν θέλει κάμει ο Ιεχωβά επί της γης.»—Ρωμ. 9:27, 28, ΜΝΚ. Βλέπε επίσης Ρωμαίους 15:4.

10. Πώς εξακριβώνεται η ταυτότης του ‘αποστατικού έθνους’ και «ο λαός του θυμού μου,» όπως χαρακτηρίζεται από τον Ιεχωβά στο εδάφιο Ησαΐας 10:6;

¹⁰ Ποιο αρχαίο έθνος ήταν εκείνο εναντίον του οποίου ο Ιεχωβά των δυνάμεων χρησιμοποίησε τον «Ασσύριον» ως ‘ράβδον’ και ως ‘αξίνην’; Ο λόγος για τον οποίον ένα τέτοιο ερώτημα ενδιαφέρει όλους μας σήμερα είναι ότι εκείνο το αρχαίο έθνος προεσκίαζε τον σύγχρονο Χριστιανικό κόσμο! Ο Ιεχωβά ωνόμασε το αρχαίο έθνος «έθνος υποκριτικόν» και ‘λαόν του θυμού του.’ (Ησ. 10:6) Μ’ αυτά τα λόγια ο Ιεχωβά εννοούσε το έθνος και τον λαό που αποτελούσαν το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ με την πρωτεύουσά του τη Σαμάρεια. Αυτό είχε αποσχιστή από το βασίλειο του Δαβίδ, που είχε την πρωτεύουσά του στην Ιερουσαλήμ. Ο χωρισμός είχε γίνει μετά τον θάνατο του Βασιλέως Σολομώντος, υιού του Δαβίδ. Ο ίδιος ‘Ασσύριος,’ πιστοποιώντας τη θρησκευτική αποστασία του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ, μιλεί περιφρονητικά για την πρωτεύουσα ‘της Σαμάρειας και τα είδωλά της.’ (Ησ. 10:11) Όταν, στο έτος 997 π.Χ., αυτό το βασίλειο του Ισραήλ απεστάτησε από τη λατρεία του Ιεχωβά ως Θεού, οι θεοί που εισήχθησαν από τους αποστάτας βασιλείς του έθνους δεν ήσαν παρά ‘είδωλα.’ Αφού ο Ισραήλ επέμενε πάνω από διακόσια πενήντα χρόνια να απορρίπτη τον Ιεχωβά ως Θεό, ο Θεός ήταν πλήρως δικαιολογημένος να τους χαρακτηρίση ως «λαόν του θυμού μου,» επάνω στους οποίους θα χρησιμοποιούσε ‘την ράβδον του θυμού του.’—1 Βασ. 12:25 έως 13:6· 16:8-33· Ησ. 10:5, 6.

11. Ποια θρησκευτική οργάνωσις σήμερα ομοιάζει με το αποστατημένο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, και γιατί δεν θέλομε να βρεθούμε σ’ αυτή την οργάνωσι;

¹¹ Πόσο καλά ο σημερινός Χριστιανικός κόσμος ομοιάζει με το αποστατικό δεκάφυλο έθνος του Ισραήλ! Η αποστασία του Χριστιανικού κόσμου από την αληθινή Χριστιανοσύνη δεν είχε προσκιασθή μόνον από τον στασιασμό του αρχαίου Ισραήλ κατά του Ιεχωβά ως Θεού. Είχε προλεχθή, επίσης, σαφώς από τον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους του. (Ματθ. 13:24-43· Πράξ. 20:29-31· 2 Θεσσ. 2:1-12· 2 Τιμ. 4:3, 4) Γι’ αυτό, όλοι όσοι πιστεύουν στη Γραφή μπορούν μ’ εμπιστοσύνη να περιμένουν ότι, στον ωρισμένο καιρό, ο Ιεχωβά των δυνάμεων θα χρησιμοποιήση τη συμβολική «ράβδο» του θυμού Του, τη συμβολική «αξίνη,» εναντίον του συγχρόνου ‘λαού του θυμού του.’ Εμείς βέβαια δεν θέλομε να βρεθούμε ανάμεσα σ’ αυτόν τον λαό! Εφόσον είναι έτσι, είναι καλό να μάθωμε τι συμβολίζουν σήμερα η «ράβδος» και η «αξίνη.»

12. (α) Πώς ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε «τον Ασσύριο» ως «αξίνην» εν σχέσει με τον αρχαίο Ισραήλ; (β) Εκείνο τον καιρό ποια ήταν η σχέσις της Ασσυρίας με την οργάνωσι του Ιεχωβά;

¹² Στις ημέρες του προφήτου Ησαΐα, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι ακριβώς σαν μια «ράβδο» για να καταφέρη το τελικό πλήγμα εναντίον του αποστάτου δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ. Το μοιραίο έτος ήταν το 740 π.Χ. Τότε ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι σαν «αξίνη» του για να κατακόψη το ειδωλολατρικό έθνος Ισραήλ. Αυτό το έκαμε αφίνοντας τις Ασσυριακές στρατιές ν’ αποκορυφώσουν την τριετή πολιορκία της πρωτεύουσας Σαμάρειας με το να την κυριεύσουν και να την καταστήσουν ένα βορβορώδη καταπατούμενο τόπο. (2 Βασ. 17:7-23· 18:9-12) Ας προσέξωμε εδώ κάτι ιδιαίτερο. Τι; Το εξής: Μολονότι ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι ως όργανο για να καταστρέψη αυτούς που απεστάτησαν από τη λατρεία Του, εν τούτοις η Ασσυρία δεν αποτελούσε μέρος της οργανώσεως του Ιεχωβά. Αποτελούσε ένα μέρος της ορατής οργανώσεως του Σατανά ή Διαβόλου. Η γη της Ασσυρίας εκαλείτο ‘γη του Νεβρώδ.’ Αυτός ο Νεβρώδ ήταν εκείνος που είχε ιδρύσει την πόλι της Νινευή, η οποία έγινε πρωτεύουσα της Ασσυρίας. Ο ιδρυτής της απέκτησε φήμη ως ‘Νεβρώδ ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά.’ (Μιχ. 5:6· Γέν. 10:8-12, ΜΝΚ) Εδώ υπάρχει ένα ακόμη σημείο που πρέπει να προσέξωμε το εξής: Μολονότι ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε την Ασσυρία ως «ράβδον» και «αξίνην» του, εν τούτοις η παγκόσμιος εκείνη δύναμις δεν έγινε λόγω αυτού του γεγονότος μέρος της ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά. Δεν ανέλαβε τη λατρεία Του!

Η «ΑΞΙΝΗ» ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΥΧΗΘΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΞΥΛΟΚΟΠΟΥ

13. Ποια ήταν η στάσις του «Ασσυρίου» απέναντι του Ιεχωβά που τον χρησιμοποίησε ως όργανο;

¹³ Η αρχαία Ασσυρία ποτέ δεν είχε την επιθυμία να υπηρετήση τον Ιεχωβά και δεν επιθυμούσε να εξακολουθήση να εξυπηρετή το σκοπό Του για την υπεράσπισι και δόξα του. Γι’ αυτό και ο Ιεχωβά συνεχίζοντας είπε για τον «Ασσύριο»: «Πλην αυτός δεν εννοεί ούτως και η καρδία αυτού δεν διαλογίζεται ούτως· αλλά τούτο φρονεί εν τη καρδία αυτού, να καταστρέψη και να εξολοθρεύση έθνη ουκ ολίγα.»—Ησ. 10:7.

14. (α) Μολονότι ο ‘Ασσύριος’ χρησιμοποιήθηκε απλώς ως όργανο, τι διαθέσεις είχε αυτός ο ίδιος; (β) Σύμφωνα μ’ αυτή τη διάθεσί του, τι είχε στην καρδιά του να κάμη και γιατί;

¹⁴ ‘Ο Ασσύριος’ είχε διάθεσι ν’ ακολουθήση ένα δρόμο στον οποίον δεν του επετράπη να πάη. Εκείνο τον καιρό ο Ιεχωβά είχε σκοπό να χρησιμοποιήση τον «Ασσύριο» απλώς σαν ένα όργανο στο θείο χέρι για να υπηρετήση τον θείο του σκοπό να τιμωρήση ένα διεστραμμένο έθνος. Αντιθέτως, όμως, ο ‘Ασσύριος’ είχε διάθεσι να γίνη κάτι άλλο, κάτι που θα ήταν σύμφωνο με τη φιλοδοξία του. Έκανε σχέδια, βέβαια, αλλά τα έκανε επειδή η καρδιά του στοργικά τον υποκινούσε να υπηρετήση ως όργανο στο χέρι του Θεού, στον οποίον ο ισχυρός κυνηγός Νεβρώδ είχε εναντιωθή; Όχι, η καρδιά του δεν τον υποκινούσε μ’ αυτό τον τρόπο, δεν είχε τέτοια επιθυμία. Η καρδιά του δεν τον ωθούσε να σκέπτεται και να καταστρώνη σχέδια σύμφωνα με τον δίκαιο σκοπό του Ιεχωβά. Εμηχανεύετο να αφανίση και να συντρίψη έθνη επειδή έτσι το ήθελε, και μάλιστα με τον ζήλο ενός κυνηγού ο οποίος αρέσκεται να θανατώνη ζώα χωρίς λόγο. Έτσι ήλπιζε να ευαρεστήση τους ψευδείς Θεούς του και όχι τον Ιεχωβά. Επεδίδετο καθαρά σε παγκόσμια κατάκτησι. Δεν ήθελε να είναι αυτό για το οποίο ο Ιεχωβά τον είχε εκλέξει και τον είχε αποστείλει, δηλαδή να είναι ένα πειθαρχημένο όργανο. Η περαιτέρω πορεία του ‘Ασσυρίου’ έδειξε ότι αυτό συνέβαινε.

15. Σε ποιον ο ‘Ασσύριος’ αποδίδει την τιμή για τις κατακτήσεις του, και πώς το δείχνουν αυτό τα λόγια του που αναγράφονται στον Ησαΐα 10:8-11;

¹⁵ Επειδή ο ‘Ασσύριος’ δεν ανεγνώριζε τον Παντοδύναμο Θεό που τον χρησιμοποιούσε σαν ένα απλό όργανο, δεν απέδιδε την τιμή στον Ιεχωβά, αλλά ελάμβανε όλη την τιμή ο ίδιος. Είναι εύκολο να παρατηρήσωμε αυτή τη στάσι του ‘Ασσυρίου’ καθώς αυτός πλησιάζει ν’ ανατρέψη το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ και να κυριεύση την πρωτεύουσά του Σαμάρεια. Το Ισραηλιτικό εκείνο βασίλειο ήταν ένα από τα έθνη τα οποία ο ‘Ασσύριος’ ήταν αποφασισμένος να αφανίση και να συντρίψη: «Διότι λέγει, ‘Οι άρχοντές μου δεν είναι πάντες βασιλείς; Δεν είναι η Χαλάνη ως η Χαρκεμίς; δεν είναι η Αιμάθ ως η Αρφάδ; δεν είναι η Σαμάρεια ως η Δαμασκός; Καθώς η χειρ μου κατεκράτησε τα βασίλεια των ειδώλων, των οποίων τα γλυπτά ίσχυον μάλλον παρά τα της Ιερουσαλήμ και της Σαμάρειας, δεν θέλω κάμει, ως έκαμον εις την Σαμάρειαν και εις τα είδωλα αυτής, ούτω και εις την Ιερουσαλήμ και εις τα είδωλα αυτής;’»—Ησ. 10:8-11.

16. Εναντίον τίνος τα λόγια του ‘Ασσυρίου’ ήσαν βλάσφημα λόγια, και σε πείσμα τίνων θρησκευτικών δυνάμεων έγινε αυτός «Βασιλεύς των βασιλέων;»

¹⁶ Τι βλάσφημα λόγια ήσαν αυτά, εφόσον έβαλλαν περιφρονητικά εναντίον του ζώντος και αληθινού Θεού, του Ιεχωβά! Στον «Ασσύριο,» οι πόλεις που θα άπλωνε τα χέρια του για να καταλάβη, θα απεδεικνύετο ότι ήσαν όμοιες με τις πόλεις τις οποίες είχε ήδη κατακτήσει. Τα εδάφη που είχε κυριεύσει εκυβερνώντο από τοπικούς βασιλείς. Τώρα αυτός τους κατέστησε υποτελείς άρχοντας. Οι άρχοντές του λοιπόν ήσαν στην πραγματικότητα ‘βασιλείς’ και γι’ αυτόν τον λόγο μπορούσε να καυχάται ότι είναι ‘Βασιλεύς των βασιλέων.’ Ο ‘Ασσύριος’ παρετήρησε ότι οι πόλεις των οποίων οι βασιλείς είχαν κατανικηθή απ’ αυτόν είχαν πολλούς ‘θεούς’ μαζί με πολλές ανθρωποποίητες εικόνες, στην πραγματικότητα, πολύ περισσότερες από τις εικόνες της Σαμάρειας και της Ιερουσαλήμ. Εν τούτοις, ο ‘Ασσύριος’ είχε κυριεύσει εκείνες τις ειδωλολατρικές πόλεις μολονότι είχαν πολυάριθμους θεούς και πάρα πολλές τεχνητές εικόνες. Δεν ήταν αυτό απόδειξις ότι ήταν πιο ισχυρός απ’ όλους εκείνους τους θεούς; Ο ‘Ασσύριος’ απήντησε στον εαυτό του Ναι!

17. Γιατί ο ‘ Ασσύριος’ είχε σκεφθή ότι η Σαμάρεια και η Ιερουσαλήμ θα εκυριεύοντο εύκολα;

¹⁷ Αυτοί οι «θεοί» δεν είχαν καμμιά αξία κι έτσι ήταν σαν να μην υπήρχαν! Επομένως οι πρωτεύουσες πόλεις, Σαμάρεια και Ιερουσαλήμ, μπορούσαν εύκολα να κυριευθούν, διότι αυτές οι πόλεις είχαν λιγώτερους θεούς και γλυπτά από τις μη Ισραηλιτικές πόλεις που υποτάχθηκαν ενώπιον του ‘Ασσυρίου.’ Έτσι είχε σκεφθή ο ‘Ασσύριος’ Βασιλεύς των βασιλέων.

18. Σε ποια ζωτικά πράγματα ωφείλετο η ικανότης του ‘Ασσυρίου’ να κυριεύση την Σαμάρεια;

¹⁸ Εκείνο τον καιρό το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ είχε γίνει ένα αποστατικό έθνος, ήταν ένας θρησκευτικός αποστάτης! Είχε στραφή στη λατρεία των χρυσών μόσχων, ακόμη και των ειδωλολατρικών Βααλείμ. Η Σαμάρεια δεν είχε τον Ιεχωβά ως Θεό της. Αντιθέτως, είχε θεούς χωρίς αξία και ανθρωποποίητα είδωλα. Ας μη φαίνεται παράδοξο λοιπόν ότι ο ‘Ασσύριος’ απεκορύφωσε την τριετή πολιορκία της Σαμάρειας με το να την κυρίευση στο έτος 740 π.Χ.! Μ’ αυτό το κατόρθωμα η μεγαλαυχία του ‘Ασσυρίου’ πρέπει να υψώθηκε ακόμη περισσότερο, καθώς και η αυθάδειά του απέναντι της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Επειδή ο ‘Ασσύριος’ κατακτητής επέτυχε αυτή τη στρατιωτική νίκη κατά της Σαμάρειας και επειδή την λαφυραγώγησε και την ‘κατεπάτησε ως τον πηλό των οδών,’ έλαβε αυτός τη δόξα. Υπερηφανεύθηκε για τη φαινομενικά ακαταμάχητη πολεμική μηχανή του. Πόσο λίγο κατενόησε ότι χρησιμοποιήθηκε σαν ένα εκτελεστικό όργανο από το χέρι του Θεού από τον οποίον ο Ισραήλ είχε αποστατήσει!

19. Ποιο ερώτημα προκύπτει τώρα;

¹⁹ Τώρα προκύπτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, το εξής: Αφού ο Χριστιανικός κόσμος προσκιάσθηκε από τη Σαμάρεια και το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, μήπως πρόκειται στην εποχή μας να δούμε να συμβαίνη το αντίστοιχο της πείρας του αποστάτου Ισραήλ στον σημερινό Χριστιανικό κόσμο;

ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ

20, 21. Γιατί έπρεπε να ενδιαφερθή ο Ιεχωβά για όσα έλεγε ο «Ασσύριος,» σύμφωνα με τον Ησαΐα 10:12-14;

²⁰ Τι πιστεύομε; Όταν μια πόλις στην οποία εκλήθη το όνομα του Ιεχωβά απειλήται, δεν πρέπει ο Ιεχωβά να ενδιαφερθή; Βεβαιότατα! Ο Ιεχωβά, μέσω του προφήτου του Ησαΐα διακόπτει τον κομπαστικό μονόλογο του Ασσυρίου ιμπεριαλιστού και λέγει:

²¹ «Δια τούτο, αφού ο Ιεχωβά εκτελέση άπαν το έργον αυτού επί το όρος Σιών και επί την Ιερουσαλήμ, θέλω παιδεύσει, λέγει, τον καρπόν της επηρμένης καρδίας του βασιλέως της Ασσυρίας και την αλαζονείαν των υψηλών οφθαλμών αυτού. Διότι λέγει, Εν τη δυνάμει της χειρός μου έκαμον τούτο και δια της σοφίας μου, επειδή είμαι συνετός· και μετέστησα τα όρια των λαών και διήρπασα τους θησαυρούς αυτών και καθήρεσα, ως ισχυρός, τους εν ύψει καθήμενους· και η χειρ μου εύρηκεν ως φωλεάν τα πλούτη των λαών· και καθώς συνάγει τις ωά αφειμένα, ούτω συνήγαγον πάσαν την γην εγώ· και ουδείς εκίνησε πτέρυγα ή ήνοιξε στόμα ή εψιθύρισεν.»—Ησ. 10:12-14.

22. Για να κάμη ο ‘Ασσύριος’ παγκοσμία την κατάκτησί του, ποιο πολεμικό κατόρθωμα έπρεπε να επιτύχη;

²² Απ’ αυτόν τον λόγο που εξεστόμισε ο ‘Ασσύριος’ φαίνεται καθαρά ότι η Ασσυριακή Παγκόσμιος Δύναμις δεν θα ικανοποιείτο με την κατάληψι της Σαμάρειας. Θα ήθελε να ‘συναγάγη πάσαν την γην.’ Η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα θα ήσαν ωραία αυγά για να τα μαζέψη. Ο Ασσύριος κατακτητής θα εσκέπτετο ότι είχε τη δύναμι, τη σοφία και τη σύνεσι να κάμη παγκόσμια την κατάκτησί του.

23, 24. (α) Με ποιον τρόπο, όπως νόμιζε ο ‘Ασσύριος,’ θα έμοιαζε η κατάκτησις όλης της γης σαν έναν που μαζεύει αυγά από μια φωλιά που έχει εγκαταλειφθή; (β) Γιατί ο Ιεχωβά έπρεπε κάτι να πη γι’ αυτό;

²³ Προφανώς αυτό θα ήταν εύκολο πράγμα για τον «Ασσύριο,» όπως ακριβώς μαζεύει κανείς αυγά από τη φωλιά που έχει εγκαταλειφθή από το πουλί που τρόμαξε. Δεν θα υπήρχε κανένα φτερούγισμα για να διώξη το επιθετικό χέρι που απλώνεται για να τα πάρη. Ούτε στόμα δεν θα άνοιγε για διαμαρτυρία. Δεν θα υπήρχε ούτε ένας ψίθυρος παραπόνου για τη λεηλασία και τη λαφυραγώγησι και τους εκτοπισμούς που θα εγίνοντο από την Ασσυριακή πολεμική μηχανή. Έτσι ο ‘Ασσύριος’ θα έκανε ό,τι ήθελε στα κατακτημένα εδάφη, αλλάσσοντας ή εξαφανίζοντας τα σύνορα ή εκτοπίζοντας ανθρώπους από την πατρίδα τους, όπως ακριβώς όταν ο ‘Ασσύριος’ εξετόπισε τους επιζήσαντες Ισραηλίτες από τη Θεόδοτη γη του Ισραήλ στην Ασσυρία και εγκατέστησε στην άδεια γη ανθρώπους από άλλα έθνη.

²⁴ Ο Ιεχωβά εγνώριζε ότι το έπαθλο που ιδιαίτερα ποθούσε ο ‘Ασσύριος’ ήταν η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα. Αυτό ήταν το τελευταίο οχυρό της λατρείας του Ιεχωβά που είχε απομείνει στη γη. Δικαιολογημένα ο Ιεχωβά θα έπρεπε κάτι να πη γι’ αυτό. Ήταν υποχρεωμένος να ενεργήση σ’ αυτή την περίπτωσι!

25. Γιατί εκείνο τον καιρό ο Ιεχωβά είχε να κάμη ένα έργον στο Όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ;

²⁵ Σ’ εκείνον τον κρίσιμο καιρό του ογδόου αιώνος π.Χ. ο Ιεχωβά, ως «το φως του Ισραήλ . . . και ο Άγιος αυτού,» είχε ένα έργο να κάμη στο όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ, που ευρίσκετο στο όρος Σιών. (Ησ. 10:17) Στη διάρκεια της βασιλείας του αποστάτου βασιλέως Άχαζ η γη του Ιούδα, περιλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ, είχε μολυνθή από την ξένη ειδωλολατρία. Αλλά στις αρχές της βασιλείας του υιού του Εζεκία, το πνεύμα του Ιεχωβά υπεκίνησε τον νέο βασιλέα της Ιερουσαλήμ να καθαρίση τη γη από την ψευδή λατρεία και τους ψευδείς θεούς και ν’ αποκαταστήση την αγνή λατρεία του Ιεχωβά στο όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ, όπου ήταν ο ναός του Ιεχωβά. Ο Εζεκίας άρχισε να βασιλεύη πέντε χρόνια προτού ο «Ασσύριος» ανατρέψη τη Σαμάρεια. Εβασίλευσε με δικαιοσύνη εικοσιεννέα χρόνια, έως το 716 π.Χ.

26. Για ποιο πράγμα βρήκε τώρα ο Ιεχωβά ώριμη την ευκαιρία να ενεργήση, και για ποιον Ασσύριο βασιλέα επρόκειτο ιδιαίτερα εδώ;

²⁶ Ο βασιλεύς Εζεκίας διέρρηξε την πολιτική συμμαχία που είχε κάμει ο πατέρας του, ο βασιλεύς Άχαζ, με την Ασσυρία. Αυτό προκάλεσε μια μετωπική ρήξι μεταξύ του ‘Ασσυρίου’ και του Ιεχωβά, του Θεού του Εζεκία. Κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις ο Ιεχωβά βρήκε ότι ήταν ώριμη η ευκαιρία για να τιμωρήση τον βασιλέα της Ασσυρίας που προκαλούσε το Θεό, για να ‘παιδεύση τον καρπόν της επηρμένης καρδίας του βασιλέως της Ασσυρίας και την αλαζονείαν των υψηλών οφθαλμών αυτού.’ (Ησ. 10:12) Ο βασιλεύς για τον οποίο πρόκειται ιδιαίτερα εδώ ήταν ο Σενναχειρείμ, γυιος του Σαργκόν Β΄. Το μεγάλο του όνομα σημαίνει «ο Σιν έχει πολλαπλασιάσει τους αδελφούς» ή «Είθε ο Σιν να αντικαταστήση τους (χαμένους) αδελφούς.» Η λέξις «Σιν» είναι το όνομα του Ασσυρίου θεού της σελήνης.

27. Πώς θα μπορούσε ο Ιεχωβά, χωρίς να παρέμβη στην εσωτερική οργάνωσι του ‘Ασσυρίου’ να τον χρησιμοποιήση ωστόσο ως συμβολική «αξίνη»;

²⁷ Ο Σενναχειρείμ έχει το αντίστοιχό του στις ημέρες μας. Ο τρόπος με τον οποίο ο Ιεχωβά χειρίζεται τη σύγχρονη αντιτυπική «αξίνη» με την οποία θα κάμη κάποια ‘εκκοπή’ μας παρέχει τώρα ένα ενδιαφέρον θέμα για εξέτασι. Καθώς εξετάζομε αυτή τη μελέτη, ας έχωμε υπ’ όψιν ότι ο Ιεχωβά άφησε την αρχαία Ασσυριακή Αυτοκρατορία να έχη την οργάνωσί της. Δεν παρενέβη στις εσωτερικές της διατάξεις. Ωστόσο ήταν δυνατόν να χρησιμοποιήση την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι ως «αξίνη» του. Πώς; Με το να κατευθύνη τα πλήγματά της, να καθοδηγή τη συμβολική αξίνη εκεί που έπρεπε να χτυπήση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά έκαμε να κοπή εκείνο που ήθελε να κοπή.b

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 429]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

[Απεικόνιση ασσυριακών χαρακτήρων]

Sin achi ir-i-ba

(Σελήνη) (αδελφοί) (ηύξησε)

“η Σελήνη έχει πολλαπλασιάσει τους αδελφούς”

Σφηνοειδής γραφή του ονόματος του Σενναχειρείμ και η έννοιά του