Το Μυστικό της Ευτυχούς Οικογενειακής Ζωής
«Κάμπτω τα γόνατά μου προς τον Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εκ του οποίου πάσα πατριά εν ουρανοίς και επί γης ονομάζεται.»—Εφεσ. 3:14, 15.
1-3. Τι φρονούν μερικοί για τους κανόνας σχετικά με μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή και τι ερωτήματα εγείρει αυτό;
ΠΟΙΟ συνετό άτομο δεν θέλει να ζη ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή; Αν δεν είναι η ζωή των ευτυχισμένη τώρα, πολλοί άνθρωποι θα ήσαν πρόθυμοι να εφαρμόσουν οποιαδήποτε μέσα που φρονούν ότι θα τους υποβοηθούσαν να βρουν πραγματική οικογενειακή ενότητα και ευτυχία.
2 Μερικοί άνθρωποι που αναζητούν το μυστικό της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής, έχουν την άποψι ότι αυτός ο τεχνολογικός κόσμος θέτει προβλήματα που δεν τα αντιμετώπισε καμμιά άλλη εποχή. Διαισθάνονται λοιπόν ότι υπάρχει ανάγκη ενός διαφορετικού ηθικού κανόνος. Πιστεύουν επίσης ότι ο κόσμος είναι πιο διαφωτισμένος τώρα από κάθε άποψι απ’ όσο ήσαν οι περασμένες γενεές.—Παροιμ. 30:13.
3 Είναι αλήθεια αυτό; Η τεχνολογία έχει βέβαια οξύνει μερικά από τα προαιώνια προβλήματα. Αλλά μήπως έχει αλλάξει η ανθρώπινη φύσις; Μήπως οι άνθρωποι επιθυμούν λιγώτερο σήμερα να τυγχάνουν καλής μεταχειρίσεως και μήπως είναι λιγώτερο επιδεκτικοί αγάπης; Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιήσαμε την επιστημονική και βιομηχανική μας πρόοδο—έλυσε τα προβλήματά μας, ή μας έκαμε πιο ανθρωπιστικούς στις κοινωνικές μας σχέσεις;
4. Γιατί είναι ασύνετο να φρονούμε ότι μπορούμε ν’ απορρίψωμε όλες τις προηγούμενες αρχές της οικογενειακής ζωής;
4 Εξετάζοντας τα πράγματα με ειλικρίνεια, πρέπει να παραδεχθούμε ότι η σημερινή γενεά δεν είναι πιο ευφυής, ούτε είναι καλύτερη από τις περασμένες γενεές. Στην πραγματικότητα, την ευφυΐα που έχομε την κληρονομήσαμε από εκείνους. Δεν μπορούμε λοιπόν επιπόλαια ν’ απορρίψωμε όλους τους βασικούς κανόνες που ακολούθησε σχεδόν κάθε έθνος της γης επί χιλιάδες χρόνια—λόγου χάριν, την μονογαμία, την ηγεσία της οικογενείας και τη σπουδαιότητα της οικογενειακής μονάδος—ιδιαίτερα εφόσον αυτά απεδείχθησαν επωφελή. Στην πραγματικότητα, η παρέκκλισις απ’ αυτές τις αρχές έχει προξενήσει την περισσότερη οικογενειακή δυστυχία.
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
5, 6. (α) Πώς τα εδάφια Ρωμαίους 2:14, 15 δείχνουν την πηγή του θεσμού του γάμου και άλλων κανόνων που ακολουθούν πολλά έθνη; (β) Πώς οι Γραφές, όπως στο Δευτερονόμιον 6:7 και 31:12, τονίζουν ότι οι οικογένειες πρέπει να είναι ενωμένες όσο το δυνατόν περισσότερο; (γ) Πώς η κεφαλή της οικογενείας πρέπει να θεωρή τις γνώμες των άλλων μελών της οικογενείας;
5 Αλλά το σπουδαιότερο, από πού προήλθαν αυτοί οι κανόνες της οικογενειακής ζωής; Μήπως προήλθαν από την ανθρώπινη λογική, ή μήπως είναι το αποτέλεσμα της πείρας των ανθρώπων; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Προήλθαν από τον Δημιουργό των ανδρών και των γυναικών, τον Ιδρυτή της οικογενείας ως βασικής μονάδος της ανθρωπίνης κοινωνίας. Ακόμη και για τα έθνη που δεν αναγνωρίζουν τον αληθινό Θεό, η Αγία Γραφή λέγει: «Όταν οι εθνικοί οι μη έχοντες [τον Μωσαϊκόν] νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς, οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων.»—Ρωμ. 2:14, 15.
6 Οι νόμοι, λοιπόν, πολλών από τα έθνη—οι νόμοι των οι οποίοι αποβλέπουν στην διατήρησι της ενότητος των οικογενειών—είναι το αποτέλεσμα των ηθικών κανόνων και των φυσικών αισθημάτων που έχουν τεθή μέσα στην ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία, στον καιρό της δημιουργίας. Γι’ αυτό, σε όλα τα έθνη βρίσκομε οικογένειες που απολαμβάνουν ένα σημαντικό μέτρο ευτυχίας. Τα μέλη αυτών των οικογενειών έχουν αληθινή φυσική στοργή. Συνήθως υπάρχει καλή επικοινωνία και κοινά συμφέροντα που συνδέουν την οικογένεια. Συνεργάζονται, παίζουν μαζί, σέβονται αλλήλους. Μολονότι η κεφαλή της οικογενείας λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις σε σοβαρά ζητήματα, ο καθένας έχει την ευκαιρία να εκφράση τις ιδέες και τις γνώμες του και οι άλλοι τον ακούουν με σεβασμό. Υπάρχει ένα αίσθημα ελευθερίας σκέψεως, λόγου και ενεργείας, που περιορίζεται μόνο στα καλύτερα συμφέροντα της οικογενείας και του ατόμου.
7. Πώς ο Ψαλμός 127:1 τονίζει ποιος είναι ο πρώτιστος παράγων ευτυχίας στην οικογενειακή ζωή;
7 Αλλά για τη μεγαλύτερη διασφάλισι μονίμου ευτυχίας, η οποία θα μας βοηθήση ν’ αντιμετωπίσωμε τις οικονομικές ανωμαλίες, τους πειρασμούς της λεγομένης «συγχρόνου ηθικής» και τις απογοητεύσεις αυτού του κόσμου, απαιτείται κυρίως μια καλή σχέσις με τον Θεό. Αν αυτή η σχέσις αποκτηθή και διατηρηθή, όλα τα άλλα χαρακτηριστικά της οικογενειακής ζωής θα βρουν την κατάλληλη θέσι και αν ακόμη τα πράγματα δεν πηγαίνουν πάντοτε ακριβώς όπως θα θέλατε, μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε και να τα χειρισθήτε με τον πιο επιτυχή δυνατό τρόπο.—Ψαλμ. 127:1.
8, 9. Χρησιμοποιώντας τα εδάφια Ρωμαίους 7:19, 20, δείξτε γιατί είναι ανάγκη να εργαστούμε σκληρά για να εφαρμόσωμε τις Βιβλικές αρχές.
8 Ποιοι είναι μερικοί από τους παράγοντες που σχετίζονται με τη διατήρησι μιας καλής σχέσεως με τον Θεό και, κατά συνέπεια, μιας καλής σχέσεως μεταξύ των μελών της οικογενείας ;
9 Πρώτον, πρέπει να υπάρχη αγάπη και στοργή, μαζί με μια γνήσια εκδήλωσι αυτών των ιδιοτήτων. Το ανθρώπινο γένος, που έγινε αρχικά ‘καθ’ ομοίωσιν του Θεού’ κατέχει ακόμη αυτές τις καλές ιδιότητες σ’ ένα βαθμό, μολονότι η αμαρτία τις εθόλωσε κατά πολύ. (Γεν. 1:26, 27) Επομένως, είναι ουσιώδες ν’ αγωνιζώμεθα συνεχώς για να εφαρμόζωμε τις Βιβλικές αρχές που πρέπει να διέπουν την οικογένεια. Ας εξετάσωμε λίγες απ’ αυτές τις αρχές.
10. Ποιες προστατευτικές συμβουλές για τον γάμο βρίσκομε στα εδάφια Γένεσις 2:24, Ματθαίος 19:6 και Εβραίους 13:4;
10 Στην αρχή ο Θεός είπε: «Θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.» (Γεν. 2:24) Ο Ιησούς Χριστός προσέθεσε: «Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος ας μη χωρίζη.» (Ματθ. 19:6) Αυτή η γνώσις αποτελεί προστασία, διότι συγκρατεί το νυμφευμένο άτομο από το να παρατηρή με βλέμματα πόθου άλλα άτομα του αντιθέτου φύλου και το προστατεύει από πράξεις που θα ωδηγούσαν σε μόλυνσι του γάμου. Ο άνδρας (ή η γυναίκα) γνωρίζει ότι η συζυγική απιστία μπορεί να καταστρέψη την οικογενειακή ευτυχία και να βλάψη ή να διακόψη τη σχέσι του με τον Θεό. Σε οποιανδήποτε περίπτωσι, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα θα είναι να στιγματισθούν η καρδιά και η ζωή όλων των μελών της οικογενείας με διαρκή τραύματα.
Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΟΨΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ
11. Με ποια έννοια ο σύζυγος είναι η κεφαλή της οικογενείας;
11 Αφού δεχθούμε αυτήν την άποψι της ενότητος του νυμφευμένου ζεύγους, βλέπομε κατόπιν από τη Γραφή ότι, μολονότι ο γάμος αποτελεί μια «εταιρική» διευθέτησι, εν τούτοις, πρέπει να υπάρχη τάξις. Ο Θεός έλαβε πρόνοια γι’ αυτό κάνοντας τον σύζυγο κεφαλή της οικογενείας. Ο σύζυγος είναι ο «διευθύνων σύμβουλος» που είναι διαθέσιμος για να παρέχη συμβουλές και ευθύνεται για τις τελικές αποφάσεις σε ζητήματα που επηρεάζουν την οικογενειακή ευημερία. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, . . . Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλά εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν.»—Εφεσ. 5:23-29.
12. Γιατί, σύμφωνα με το εδάφιο Εφεσίους 5:29, ο καλός σύζυγος δεν χρησιμοποιεί την εξουσία του τυραννικά και, επομένως, πώς θα φέρεται στα μέλη της οικογενείας του;
12 Ένας καλός σύζυγος, εκτιμώντας την ευθύνη που έχει, σύμφωνα με τη θεία διάταξι, θα προσπαθήση να ελκύση τον σεβασμό, όχι απλώς επειδή είναι η κεφαλή—και ασφαλώς όχι επειδή υποθέτει ότι είναι ο «προϊστάμενος»—αλλ’ επειδή η σύζυγός του είναι ένα μ’ αυτόν και δεν πρέπει να την βλάψη ή να επιφέρη δυσφήμησι στον εαυτόν του (και στον Δημιουργό του) κάνοντας τυραννική χρήσι της εξουσίας του. Αντιθέτως θα ενθαρρύνη τη σύζυγό του και τα άλλα μέλη της οικογενείας να είναι ελεύθεροι ν’ ανταλλάσσουν ιδέες, σκέψεις και αισθήματα. Θ’ αφήνη ανοικτές τις γραμμές επικοινωνίας με το να είναι πρόθυμος και στοργικά προσιτός για οποιοδήποτε θέμα ή πρόβλημα. Θα σέβεται επίσης τα αισθήματά των, θα σταθμίζη αμερόληπτα τις γνώμες των και θα τους παρέχη ωρισμένες εξουσίες μέσα στον κύκλο της δράσεώς των στην οικογενειακή διευθέτησι.
13, 14. Σχολιάζοντας την περιγραφή της ‘εναρέτου συζύγου’ στις Παροιμίες 31, εκθέσατε τις εξουσίες και τα καθήκοντα που μπορούν να ορισθούν στη σύζυγο.
13 Παραδείγματος χάριν, η σύζυγος, σε πολλές περιπτώσεις, επιβλέπει το σπίτι. Η Αγία Γραφή λέγει για μια ‘ενάρετη γυναίκα’: «Θέλει φέρει εις αυτόν [τον σύζυγόν της] καλόν και ουχί κακόν.» «Ζητεί μαλλίον και λινάριον και εργάζεται ευχαρίστως με τας χείρας αυτής.» «Ο ανήρ αυτής γνωρίζεται εν ταις πύλαις, όταν κάθηται μεταξύ των πρεσβυτέρων του τόπου.» «Τα τέκνα αυτής σηκώνονται και μακαρίζουσιν αυτήν· ο ανήρ αυτής, και επαινεί αυτήν.»—Παροιμ. 31:10, 12, 13, 23, 28.
14 Απ’ αυτά γίνεται φανερό ότι στη σύζυγο πρέπει να παρέχεται η ευχέρεια να διαχειρίζεται το νοικοκυριό. Αποδεικνύοντας ότι είναι καλή εργάτρια, ενάρετη και ικανή να χειρίζεται αυτά τα πράγματα, συνήθως μπορεί να είναι εκείνη που σχεδιάζει τη διακόσμησι του σπιτιού, την αγορά τροφίμων, ίσως δε και επίπλων και άλλων πραγμάτων που προάγουν την οικογενειακή ευτυχία. Ο σύζυγος θα επενέβαινε εκεί όπου τα σχέδιά της ή η δαπάνη θα ήσαν ασύνετα ή θα έθεταν σε κίνδυνο την οικογενειακή οικονομία ή την ευημερία.
15. Τι πρέπει ν’ αναγνωρίζη ο σύζυγος για μια καλή σύζυγο και ποια είναι τα αποτελέσματα σ’ αυτόν, όπως τονίζονται στα εδάφια Παροιμίες 31:23, 28 και 1 Κορινθίους 11:7;
15 Ο διακριτικός σύζυγος ποτέ δεν λησμονεί να δώση στη σύζυγό του ενθάρρυνσι και ν’ αναγνωρίση με προθυμία το σκληρό της έργο και τα επιτεύγματά της προς όφελος της οικογενείας. Οι σύντροφοί του τον σέβονται, διότι οι καλές ιδιότητές της αντανακλούν την καλή ηγεσία του ως κεφαλής και τη στοργική φροντίδα του γι’ αυτήν. (1 Κορ. 11:7) Τόσον ο σύζυγος όσο και τα τέκνα μιλούν επαινετικά γι’ αυτήν σε κάθε ευκαιρία. Ποτέ ο καλός σύζυγος, ή η καλή σύζυγος, δεν ‘υποβιβάζει’ τον άλλο σύντροφο μιλώντας δυσφημιστικά γι’ αυτόν ή γι’ αυτήν ενώπιον άλλων. Αποφεύγουν να επιφέρουν δημοσίως οποιοδήποτε στίγμα και ταπείνωσι στην οικογένεια.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ
16, 17. (α) Μήπως η Γραφική υποταγή της συζύγου αποτελεί δουλεία γι’ αυτήν, ή τι αποτελεί; (β) Πώς θα ενεργήση η καλή σύζυγος σε μια κατάστασι όπου ο σύζυγός της διαφωνεί σ’ ένα οικογενειακό ζήτημα;
16 Η σύζυγος μπορεί να συντελέση πολύ στην οικογενειακή ευτυχία. Κατ’ αρχήν, αυτή κατανοεί την αλήθεια της Γραφικής συμβουλής: «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον.» «Καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα.» «Η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα.» (Εφεσ. 5:22, 24, 33) Αυτή η υποταγή, αντί να είναι δουλεία, πραγματικά φέρνει ελευθερία στη γυναίκα από τις βαρειές ευθύνες που πρέπει να εκπληρώση ο σύζυγος που είναι η κεφαλή ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
17 Η καλή σύζυγος καταλαβαίνει ότι, ακόμη και σε μια κατάστασι στην οποία πιστεύει ότι έχει δίκιο, πρέπει να υποταχθή στην απόφασι του συζύγου της, αν αυτός βλέπη διαφορετικά το ζήτημα. Δεν πρέπει υποκριτικά να ισχυρισθή ότι θα υποταχθή, ενώ χρησιμοποιεί ταυτόχρονα πλάγια μέσα προσπαθώντας να φέρη την κατάστασι κάτω από τον έλεγχό της. Φυσικά, εκεί όπου πρόκειται για παράβασι Χριστιανικής συνειδήσεως, η Χριστιανή πρέπει να υπακούση πρώτα στον Θεό.—Πράξ. 5:29.
18, 19. (α) Σχολιάστε την επίδρασι μιας φιλέριδος συζύγου, όπως περιγράφεται στο εδάφιο Παροιμίες 27:16. (β) Όταν ο ένας από τους γαμηλίους συντρόφους οργισθή για κάτι που μπορεί να θεωρή ως ισχυρογνωμοσύνη ή διάθεσι για φασαρία από μέρους του άλλου, τι πρέπει να λάβη υπ’ όψιν;
18 Η καλή σύζυγος καταλαβαίνει επίσης ότι, ενώ ο σύζυγός της υποχρεώνεται από τις Γραφές ‘να μη οργίζεται’ με τη σύζυγό του, εκείνη πρέπει να προσέχη να μη του δίνη αφορμή να οργίζεται εναντίον της. (Κολ. 3:19) Ο σώφρων σύζυγος δεν πρέπει να μάχεται μ’ αυτήν για σοβαρά ζητήματα, ούτε να χρησιμοποιή βία για ν’ ασκήση την εξουσία του ως κεφαλή. Η επίδρασις μιας ανυπότακτης, θυμώδους ή φιλονείκου συζύγου περιγράφεται στις Παροιμίες 27:16 ως εξής: «Ο κρύπτων αυτήν κρύπτει τον άνεμον· και το μύρον εν τη δεξιά αυτού κρυπτόμενον φωνάζει.» Ο σύζυγος οργίζεται, δεν μπορεί να την περιορίση, ενώ η ανυπακοή της γίνεται γενικά φανερή και στιγματίζει την οικογένεια.
19 Φυσικά, με την ανθρώπινη ατέλεια, είναι αναπόφευκτο να συμβούν ερεθιστικές καταστάσεις. Αλλ’ οι άνθρωποι στην πραγματικότητα θέλουν να είναι ευτυχείς και σπάνια επιδιώκουν να έχουν φασαρίες. Και οι δύο σύντροφοι, λοιπόν, αντί να χρησιμοποιούν εκδικητικά μέτρα, ασκώντας αυτοσυγκράτησι θ’ ανταλάσσουν λόγια που προάγουν την αγάπη και την ευτυχία.
ΤΕΚΝΑ, ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
20-22. (α) Πότε αρχίζει η πραγματική εκπαίδευσις ενός παιδιού και γιατί; (β) Γιατί κι ένα μωρό ακόμη μπορεί εύκολα να αισθανθή την έλλειψι αγάπης ή μια αδικία και, επομένως, ποια φροντίδα πρέπει να λαμβάνεται από τον καιρό της γεννήσεως του βρέφους;
20 Τα τέκνα πολύ συμβάλλουν στην ενότητα και στην ευτυχία μέσα στο σπίτι όταν αγαπώνται, αναγνωρίζωνται και εκπαιδεύωνται κατάλληλα. Πότε πρέπει ν’ αρχίζη μια τέτοια εκπαίδευσις;
21 Κατ’ αρχήν, οι γονείς δεν πρέπει να υποτιμούν την νοημοσύνη των νεογεννήτων βρεφών. Το βρέφος δεν είναι ένα άτομο δευτερευούσης αντιλήψεως. Μη λησμονήτε ότι το βρέφος γεννάται με τις θείες ιδιότητες της αγάπης και της δικαιοσύνης. Είναι ένα πολύ νοήμον πλάσμα. Στερείται μόνο πληροφοριών και πείρας για ν’ αναπτυχθή πλήρως από διανοητική άποψι. Αντίθετα με τα ζώα, που ενεργούν πρωτίστως από ένστικτο, το βρέφος πρέπει να μαθαίνη σχεδόν τα πάντα. Με ‘πείνα’, λοιπόν εντυπώνεται όλα όσα βλέπει και ακούει. Γι’ αυτό, η εκπαίδευσις αρχίζει με τη γέννησι, διότι οτιδήποτε λέγεται ή γίνεται παρουσία του βρέφους πρέπει να είναι εποικοδομητικό. Πρέπει η αγάπη να εκδηλώνεται σ’ αυτό. Ταυτόχρονα, οτιδήποτε είναι κακό πρέπει να διορθώνεται μ’ ένα αγαθό και διακριτικό τρόπο.—2 Τιμ. 3:15· 1:5.
22 Να έχετε υπ’ όψιν ότι το παιδί σας είναι ο εαυτός σας σε μια μικρότερη έκδοσι. Το παιδί δεν θέλει να του λέγουν οι άνθρωποι ανόητα πράγματα όπως και σεις δεν το θέλετε. Η ζωή είναι μια σοβαρή υπόθεσις και ένα μικρό παιδί θέλει να μάθη να συμπεριφέρεται όπως κάνουν οι μεγάλοι. Επειδή δεν έχει δόλο, αισθάνεται γρήγορα και εύκολα την αδικία, την υποκρισία, ή την έλλειψι αγάπης. Γι’ αυτό και η ιδιότης της δικαιοσύνης, της αγάπης, του ελέους και των άλλων καρπών του πνεύματος δεν πρέπει να παραβιάζωνται στις σχέσεις με παιδιά. Πρέπει επίσης να καλλιεργούνται στο παιδί από την αρχή.—Παροιμ. 22:6.
23, 24. (α) Γιατί μια απότομη απόρριψις των ερωτήσεων ενός παιδιού, ή η έλλειψις ενδιαφέροντος για ότι αυτό κάνει, αποτελούν συντριπτικό πλήγμα; (β) Αν ο γονεύς δεν μπορή αμέσως να δείξη ενδιαφέρον, τι πρέπει να κάμη;
23 Αργότερα το παιδί μπορεί να έλθη σε σας με ορθάνοιχτα μάτια, για να σας ρωτήση κάτι, ή να σας δείξη μ’ ενθουσιασμό κάτι που ανεκάλυψε. Αν το διώξετε με τη φράσι, «Μη μ’ ενοχλείς τώρα,» θα θλιβή. Σεις, στον οποίο τόσο πολύ στηριζόταν, το απογοητεύσατε. Μπορεί να μη πη τίποτε, αλλά υπάρχει μια μόνιμη πληγή κι ένας φραγμός αρχίζει να υψώνεται.
24 Αλλά τι θα γίνη αν είσθε πράγματι πολύ απησχολημένος εκείνη τη στιγμή; Με καλωσύνη εξηγήστε του, όπως θα εκάματε σ’ ένα μεγάλο άνθρωπο, γιατί δεν μπορείτε να διαθέσετε χρόνο τώρα, και ότι θα επανέλθετε στο ζήτημα αργότερα. Κατόπιν φροντίστε να το κάμετε αυτό όσο το δυνατόν ταχύτερα. Το παιδί μπορεί να εκπαιδευθή, όταν το μεταχειρίζεσθε στοργικά, για να κατανοήση ότι υπάρχουν κατάλληλες ώρες για ωρισμένα πράγματα.
25, 26. Είναι επωφελές να συζητήτε λογικά μ’ ένα παιδί, έστω κι αν αυτό δείχνη κακή επιθυμία ή στάσι;
25 Τα τέκνα, από τη βρεφική τους ηλικία, ζητούν εξηγήσεις. Πριν από λίγον καιρό μια δημοφιλής τηλεοπτική εκπομπή παρουσίασε μια συνέντευξι μιας ομάδος νεαρών γυμνασιοπαίδων και γονέων. Παρών ήταν και ο συγγραφεύς ενός βιβλίου που επραγματεύετο τις σχέσεις γονέων και τέκνων. Όταν παρουσιάσθηκε μια ζωντανή κατάστασι στην οποία ο γονεύς εξηγούσε στο παιδί του γιατί ήταν υποχρεωμένος να του πη Όχι στο αίτημά του, ο συγγραφεύς είπε στον γονέα: «Δεν συμφωνώ μαζί σας. Εγώ απλώς θα έλεγα στο παιδί μου, ‘Όχι δεν μπορείς να το κάμης αυτό.’» Τότε, όλη η ομάδα των νεαρών σηκώθηκε πάνω σαν ένας άνθρωπος για να εκδηλώσουν τη διαφωνία τους. Είπαν: «Εμείς θέλομε να μας εξηγούν τους λόγους για κάτι, και όχι να μας δίνουν απλές διαταγές.» Η λογίκευσις με τους νεαρούς βοηθεί στο να τηρούνται τα μέσα επικοινωνίας ελεύθερα.
26 Αν ένας γονεύς δυσκολεύεται να λογικευθή με τα τέκνα του, δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάμη παρά να χρησιμοποιήση το βιβλίο των Παροιμιών, ιδιαίτερα τα πρώτα επτά κεφάλαια, που αναφέρουν συμβουλές ενός θεοφοβούμενου πατέρα προς τον γυιο του.
ΠΕΡΙΛΗΨΙΣ
27. (α) Σύμφωνα με ποιες κατευθύνσεις πρέπει ένας σύζυγος να ρυθμίζη την εξουσία του ως κεφαλή; (β) Γιατί θα ήταν καλός έπαινος σε μια γυναίκα να λέγεται ‘τέκνον της Σάρρας,’ όπως λέγει ο Πέτρος στην επιστολή του 1 Πέτρου 3:6;
27 Συνεπώς, εφόσον ο Θεός είναι ο Πρωτουργός της οικογενειακής διευθετήσεως, και εφόσον ο άνθρωπος έγινε κατ’ εικόνα του Θεού, ο καλός σύζυγος αναγνωρίζει τις θεοειδείς ιδιότητες, τις επιθυμίες και τα αισθήματα των μελών της οικογενείας του. Ασκεί την ηγεσία ως κεφαλή, μιμούμενος τον Θεό και τον Χριστό. Αποδεικνύει ότι αναγνωρίζει τη θεία ηγεσία πάνω από τον εαυτό του και καθοδηγεί την οικογένειά του να σέβεται, πάνω απ’ όλα, αυτή την Ηγεσία. (1 Κορ. 11:3) Αι σύζυγοι που αναγνωρίζουν αυτή την αρχή ακολουθούν το πρότυπο της Σάρρας, της Ρεβέκκας και άλλων πιστών γυναικών που υπηρέτησαν τον Θεό. Μια σύζυγος δεν θα ελάμβανε καλύτερο έπαινο από το να λέγεται αληθινό ‘τέκνο της Σάρρας.’—1 Πέτρ. 3:5, 6.
28, 29. Γιατί η παιδεία είναι αναγκαία και επωφελής; (Εβρ. 12:9-11)
28 Η αγάπη και η καλωσύνη θα επικρατούν στην ευτυχισμένη οικογένεια, αλλά δεν πρέπει να παραμελήται και η πειθαρχία, διότι όλοι έχουν ανάγκη εκπαιδεύσεως, ιδιαίτερα εφόσον είμεθα ατελείς αμαρτωλοί. (Εβρ. 12:9-11) Η ‘παιδεία και η νουθεσία του Ιεχωβά’ αποτελούν το θεμέλιο της εκπαιδεύσεως των τέκνων. (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Σ’ αυτό περιλαμβάνεται και η λογίκευσις, σε αντίθεσι με την αυθαιρεσία. Επίσης, περιλαμβάνεται το παράδειγμα—ο γονεύς εμπνέει αγάπη προς τον Θεό δείχνοντας στην οικογένεια ότι αγαπά τον Θεό με όλη την καρδιά του.
29 Αν ο καθένας μέσα στην οικογένεια μεταχειρίζεται τους άλλους όπως τον μεταχειρίζεται ο Θεός, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξη μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή.
[Εικόνα στη σελίδα 40]
Οι γονείς πρέπει να χρησιμοποιούν κάθε ευκαιρία για να εξακριβώνουν αν τα τέκνα των γνωρίζουν την αλήθεια σχετικά με το έργο των χειρών του Δημιουργού