“Μη Χαίρε Φιλιστία”
ΑΝΑΜΕΣΑ σε όλα τα αρχαία συγγράμματα η Αγία Γραφή ξεχωρίζει σαν ένα βιβλίο προφητειών. Εκατοντάδες εκατοντάδων γεγονότα είχαν προειπωθή και οι εκπληρώσεις των μπορούν να επιβεβαιωθούν από τα γεγονότα της ιστορίας.
Μια απ’ αυτές τις προφητείες απευθύνετο εναντίον της Φιλιστίας (Παλαιστίνης) το έτος που πέθανε ο Ιουδαίος βασιλεύς Άχαζ. Ο προφήτης Ησαΐας ενεπνεύσθη να δηλώση τα εξής: «Μη χαίρε, ω Φιλιστία πάσα, διότι συνετρίφθη η ράβδος του πατάξαντός σε· επειδή εκ της ρίζης του όφεως θέλει εξέλθει βασιλίσκος, και ο καρπός αυτού θέλει είσθαι φλογερός πετάμενος όφις.»—Ησ. 14:28, 29, ΜΝΚ.
Στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Άχαζ, η δύναμις του Ιούδα είχε εξασθενήσει αισθητά. Σε μια μόνο μέρα τα στρατεύματα του εχθρικού δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ εφόνευσαν 120.000 πολεμιστές στο βασίλειο του Ιούδα. Οι Εδωμίτες έκαμαν επιδρομή στον Ιούδα από το νοτιανατολικό τμήμα και πήραν αιχμαλώτους. Και οι Φιλισταίοι ελεηλάτησαν δυτικές πόλεις και χωριά του Ιούδα. (2 Χρον. 28:5, 6, 17, 18) Τελικά, για να προστατευθή από την απειλή του Ισραήλ και της Συρίας, ο Άχαζ έκαμε έκκλησι στην Ασσυρία για βοήθεια. Τελικά αυτό έφερε όχι ανακούφισι αλλά ‘θλίψι’ κάτω από τον βαρύ Ασσυριακό ζυγό. (2 Χρον. 28:16, 20) Όσον αφορά τους Φιλισταίους, το βασίλειο του Ιούδα δεν ήταν κίνδυνος γι’ αυτούς όσο ήταν στο παρελθόν. Η «ράβδος» η οποία τους κτυπούσε είχε σπάσει.
Τα πράγματα ήσαν πολύ διαφορετικά όταν ο Οζίας, ο πατέρας του Άχαζ, κυβερνούσε ως βασιλεύς. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και εξήλθε και επολέμησεν εναντίον των Φιλισταίων και εκρήμνισε το τείχος της Γαθ και το τείχος της Ιαβνή και το τείχος της Αζώτου και ωκοδόμησε πόλεις εν Αζώτω και εν Φιλισταίοις. Και εβοήθησεν αυτόν ο Θεός εναντίον των Φιλισταίων και εναντίον των Αράβων των κατοικούνταν εν Γουρ-βαάλ, και των Μεουνείμ. Και έδωκαν οι Αμμωνίται δώρα εις τον Οζίαν· και διεδόθη το όνομα αυτού έως της εισόδου της Αιγύπτου· διότι εκραταιώθη εις άκρον.»—2 Χρον. 26:6-8.
Λόγω της τρομερής του αδιαφορίας για τις εντολές του Θεού, ο Άχαζ, από την άλλη πλευρά, εδοκίμασε λύπες. Τώρα, με τον θάνατο του Άχαζ και ένα νέο άπειρο βασιλέα στον θρόνο, οι Φιλισταίοι δεν έπρεπε να χαρούν σκεπτόμενοι ότι θα μπορούσαν να κάμουν ακόμη μεγαλύτερες επιδρομές στο βασίλειο του Ιούδα. Επρόκειτο να συμβή μια αλλαγή. Ο Βασιλεύς Οζίας καθώς εκέρδιζε νίκες κατά των Φιλισταίων μπορούσε να παρομοιασθή μ’ έναν όφι. Αλλά οι Φιλισταίοι επρόκειτο ν’ αντιμετωπίσουν ένα ακόμη πιο θανατηφόρο αντίπαλο που θα ξεπηδούσε από τη ‘ρίζα’ του Οζία. Αυτός θα ήταν σαν ένας «βασιλίσκος,» σαν ένας «φλογερός πετώμενος όφις.» Ένας «πετώμενος όφις» θα ήταν ταχύς στο να κτυπά και θα έφερνε ένα καυστικό αποτέλεσμα μέσω του δηλητηρίου που θα εισήγαγε στο θύμα του. Σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Ησαΐα, ο «φλογερός πετώμενος όφις» απεδείχθη ότι ήταν ο Εζεκίας, ο εγγονός του Οζία. Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Αυτός επάταξε τους Φιλισταίους, έως Γάζης και των ορίων αυτής.»—2 Βασ. 18:8.
Τα χρονικά του βασιλέως Σενναχειρείμ αποκαλύπτουν ότι οι Φιλισταίοι υπετάχθηκαν στον Εζεκία. Σχετικά με όσα συνέβησαν στον Πάδη, βασιλέα της πόλεως Ακκαρών των Φιλισταίων, αυτά τα χρονικά δηλώνουν ότι «οι αξιωματούχοι, οι πατριάρχαι και ο κοινός λαός της Ακκαρών συνέλαβαν τον Πάδη τον βασιλέα τους και τον παρέδωσαν στο «Εζεκία τον Ιουδαίο,» ο οποίος «τον έκλεισε στη φυλακή.»
Λόγω αυτών των εξελίξεων στη διάρκεια της βασιλείας του Εζεκία, η προφητική εντολή για τους Φιλισταίους να μη χαρούν ήταν κατάλληλη. Αυτά που δοκίμασαν στα χέρια του Εζεκία ήσαν πραγματικά σαν μια πληγή από έναν ‘φλογερό πετώμενο όφι’ που μπορούσε να επιφέρη τέτοια αποτελέσματα στα θύματά του. Η προφητεία του Ησαΐα 14:29 εκπληρώθηκε στο πλήρες.