Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Μπορεί ένας Χριστιανός να κάνη έπαρσι ή υποστολή της σημαίας στον τόπο της εργασίας του;

Όταν αυτό το υπηρεσιακό καθήκον δεν αποτελή μέρος μιας τελετουργίας για τη σημαία, ο Χριστιανός είναι ελεύθερος ν’ αποφασίση τι θα κάνη, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις τοπικές περιστάσεις και τη συνείδησί του.

Είναι γνωστό ότι πολλά άτομα βλέπουν την εθνική τους σημαία ως σύμβολο που αξίζει, σεβασμού. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Η σημαία, όπως και ο σταυρός, είναι ιερή. . . . Οι νόμοι και οι κανονισμοί που είναι σχετικοί με τη συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα εθνικά σύμβολα χρησιμοποιούν ισχυρές, εκφραστικές φράσεις όπως ‘Υπηρεσία προς τη Σημαία,’ . . . ‘Σεβασμός για τη Σημαία,’ ‘Αφοσίωση στη Σημαία.’» Συχνά γίνονται επίσημες τελετές όπου η σημαία αποτελεί το αντικείμενο ειδικής «λατρείας.»

Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να προσδιορίση αν θα συμμετάσχη σε τέτοιες τελετουργίες. Εν τούτοις, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πεπεισμένοι ότι όσα λέγει η Αγία Γραφή για την αποχή από την απόδοσι αφοσιώσεως σε υλικά, άψυχα αντικείμενα έχουν βαρύνουσα σχέσι μ’ αυτό το ζήτημα. (Έξοδ. 20:4, 5· 1 Ιωάν. 5:21) Έτσι, μολονότι σέβονται το δικαίωμα των άλλων να κάνουν ό,τι θέλουν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συμμετέχουν σε τελετουργίες σημαίας. Εν τούτοις, είναι υποδειγματικοί πολίται οι οποίοι καθημερινά υποστηρίζουν τους νόμους της χώρας των.—Ρωμ. 13:1.

Συχνά η εθνική σημαία αναρτάται σε δημόσια κτίρια, σε χώρους συνελεύσεων καθώς επίσης και σε πυροσβεστικές υπηρεσίες, στα δημαρχεία και στα σχολεία. Έχοντας υπ’ όψιν το σεβασμό τους για την κυβέρνησι και για το τι αυτή χρησιμοποιεί ως σύμβολο για να την αντιπροσωπεύη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν αντίρρησι να βρίσκωνται ή να εργάζωνται σε κτίρια όπου έχει αναρτηθή η εθνική σημαία. Ομοίως, μια σημαία μπορεί να φαίνεται επάνω σ’ ένα γραμματόσημο, σ’ ένα αυτοκόλλητο αυτοκινήτων ή σε άλλα είδη που κατασκευάζει το κράτος. Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι το κοινό που χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα κατ’ ανάγκην συμμετέχει σε πράξεις λατρείας προς τη σημαία. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η παρουσία μιας σημαίας, αλλά το πώς ένα άτομο ενεργεί απέναντι σ’ αυτήν, δηλαδή τι κάνει.

Μερικές φορές ένας υπάλληλος σε κάποιο δημόσιο κτίριο διορίζεται για ν’ ανυψώνη τη σημαία το πρωί και να την υποστέλλη στο τέλος της ημέρας. Αυτό μπορεί να είναι μέρος μιας ειδικής τελετουργίας την οποία παρακολουθούν άτομα σε στάσι προσοχής ή λατρευτικού χαιρετισμού προς τη σημαία. Σ’ αυτή την περίπτωσι είναι ευκολονόητο ότι ένα άτομο που δεν συμμετέχει σε τελετουργίες λατρευτικού χαιρετισμού σημαίας, θα έχη λόγους συνειδήσεως για να μην αναρτά ή υποστέλλη την σημαία, διότι αν το κάμη αυτό θα εσήμαινε ότι συμμετέχει στην τελετουργία. Θα συνέβαλλε στην τελετουργία ακριβώς όπως οι μουσικοί μιας μπάντας συμβάλλουν με το να παίζουν πατριωτική μουσική.

Εν τούτοις, σε πολλές περιπτώσεις η καθημερινή έπαρσις ή υποστολή της σημαίας σε κάποιο δημόσιο κτίριο δεν συνοδεύεται από κάποια τελετουργία. Επί παραδείγματι, η έπαρσις της σημαίας μπορεί απλώς να είναι μέρος της προετοιμασίας ενός κτιρίου για χρήσι, όπως το ξεκλείδωμα των θυρών, το άνοιγμα των παραθύρων, κλπ. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η σημαία απλώς θεωρείται σαν ένα σύμβολο που εκπροσωπεί την κυβέρνησι της χώρας στην οποία βρίσκεται το κτίριο.

Σ’ αυτή την περίπτωσι, ο Χριστιανός υπάλληλος από τον οποίο ζητείται να χειρίζεται αυτό το καθήκον μεταξύ άλλων καθημερινών καθηκόντων είναι ελεύθερος ν’ αποφασίση τι θα κάμη. Η συνείδησις ενός ατόμου σ’ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να τον υποκινήση να ζητήση από τον προϊστάμενό του να διορίση κάποιον άλλο υπάλληλο να κάνη την έπαρσι και την υποστολή της σημαίας. Αλλά ένας άλλος Χριστιανός μπορεί να αισθανθή ότι η συνείδησίς του τού επιτρέπει να χειρίζεται τη σημαία εφόσον δεν περιλαμβάνεται καμμιά τελετουργία. Κάθε άτομο που αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα στην εργασία του, πρέπει ν’ αναλύση τους τοπικούς παράγοντες καθώς και τις υπαγορεύσεις της Γραφικά εκπαιδευμένης συνειδήσεώς του. Κατόπιν, μπορεί να λάβη την απόφασι που θα τον βοηθήση να έχη μια καθαρή συνείδησι.—1 Πέτρ. 3:16.