Η «Παλαιά Διαθήκη»—Είναι Αναγκαία για τους Χριστιανούς Σήμερα;

Η Αγία Γραφή είναι το ‘μπεστ σέλλερ’ (το πιο διαδεδομένο) των βιβλίων του κόσμου. Έχει εισχωρήσει σε κάθε χώρα στο πρόσωπο της γης και διαβάζεται από ανθρώπους όλων των φυλών. Ολόκληρη ή εν μέρει, η Αγία Γραφή είναι σήμερα διαθέσιμη σε περισσότερες από 1.575 γλώσσες.

Σύμφωνα με την κοινή διαίρεσι των εξήντα έξη βιβλίων της Αγίας Γραφής, τα μισά και πλέον απ’ αυτά σχηματίζουν εκείνο που ονομάζεται «Παλαιά Διαθήκη.» Αυτή η συλλογή των Γραφικών κειμένων, που εγράφησαν στην Εβραϊκή και στην Αραμαϊκή, συμπληρώθηκε 443 περίπου χρόνια πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. Υπάρχει ανάγκη για τους Χριστιανούς σήμερα να μελετούν τις Εβραϊκές Γραφές;

Αν απολαμβάνετε την ανάγνωσι των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, που συνήθως ονομάζονται η «Καινή Διαθήκη,» θα έχετε παρατηρήσει πόσο συχνά οι συγγραφείς των Χριστιανικών Γραφών παραθέτουν ή επαναλαμβάνουν σημεία των Εβραϊκών Γραφών. Αυτοί θεωρούσαν εκείνα τα συγγράμματα ως μεγάλης σπουδαιότητας για τους Χριστιανούς. Σχετικά με τις ιστορικές αφηγήσεις για την πολιτεία του Θεού με τον αρχαίο Ισραήλ, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών.»—1 Κορ. 10:11.

Εκτός του ότι είναι μια ιστορία που έχει νόημα, οι Εβραϊκές Γραφές περιέχουν εκατοντάδες προφητείες μελλοντικών γεγονότων. Μήπως αυτές εγράφησαν απλώς για Ιουδαίους που ζούσαν αιώνες πριν από την Κοινή μας Εποχή; Καθόλου. Ο απόστολος Πέτρος λέγει για τους Εβραίους προφήτας:

«Ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το εν αυτοίς πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας· εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι’ εαυτούς, αλλά δι’ ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς δια των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς εν πνεύματι αγίω τω αποσταλέντι απ’ ουρανού.»—1 Πέτρ. 1:11, 12.

Ανάμεσα στα βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών που είναι ιδιαιτέρως γνωστά για τις πολλές των παραπομπές στην «Παλαιά Διαθήκη» είναι η επιστολή προς Εβραίους. Σχετικά μ’ αυτό, ο Βιβλικός λόγιος Μπ. Φ. Ουέστκοττ παρατηρεί:

«Διάφορες σκέψεις προσφέρονται στον μελετητή που εξετάζει αυτές τις παραπομπές σαν σύνολο. (1) Υποθέτομε ότι μια θεία καθοδήγησις διαπνέει την πορεία της ζωής του Ισραήλ. Μπορούμε να διακρίνωμε στον ‘λαό του Θεού’ σημεία από τον σκοπό του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Ολόκληρη η ιστορία είναι προφητική. Δεν είναι αρκετό ν’ αναγνωρίζωμε ότι η «Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη]» περιλαμβάνει προφητείες: Η Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη] είναι μια τεράστια προφητεία.»

Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, είναι εποικοδομητικό να δούμε πώς ο Ιησούς και οι συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών παρέθεταν και εφήρμοζαν τα προχριστιανικά θεόπνευστα βιβλικά συγγράμματα.

«ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ»

Πιθανώς σας είναι γνωστή η αφήγησις των ευαγγελίων σχετικά με τον ‘πειρασμό’ στον οποίον υπεβλήθη ο Ιησούς από τον Διάβολο. (Ματθ. 4:1-11· Λουκ. 4:1-13) Πώς ο Ιησούς αντιμετώπισε αυτή την κατάστασι της δοκιμασίας; Παρατηρήστε την απάντησι που έδωσε σε κάθε φάσι του τριπλού πειρασμού:

«Ο δε αποκριθείς είπεν· Είναι γεγραμμένον, Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού. [Δευτ. 8:3] . . . Είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Πάλιν είναι γεγραμμένον, Δεν θέλεις πειράσει Ιεχωβά τον Θεόν σου. [Δευτ. 6:16] . . . Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν· Ύπαγε Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει. [Δευτ. 6:13].»—Ματθ. 4:4, 7, 10, ΜΝΚ.

Ο Ιησούς εβάσιζε τις ενέργειές του αποκλειστικά στα θεόπνευστα Εβραϊκά συγγράμματα, διότι εγνώριζε ότι αυτά περιείχαν την άποψι του Θεού για κάθε ζήτημα. Είναι ενδιαφέρουσα επίσης η λογίκευσις του Ιησού όταν ωρισμένοι Φαρισαίοι «συνεβουλεύθησαν πώς να παγιδεύσωσιν αυτόν εν λόγω»:

«Και ενώ ήσαν συνηγμένοι οι Φαρισαίοι, ηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς, λέγων· Τι σας φαίνεται περί του Χριστού; τίνος υιός είναι; Λέγουσι, προς αυτόν· του Δαβίδ. Λέγει προς αυτούς· Πώς λοιπόν ο Δαβίδ δια πνεύματος ονομάζει αυτόν Κύριον, λέγων, Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; [Ψαλμ. 109:1] Εάν λοιπόν ο Δαβίδ ονομάζη αυτόν Κύριον πώς είναι υιός αυτού; Και ουδείς ηδύνατο να αποκριθή προς αυτόν λόγον· ουδ’ ετόλμησέ τις απ’ εκείνης της ημέρας να ερωτήση πλέον αυτόν.»—Ματθ. 22:15, 41-46, ΜΝΚ.

Τόσο εξοικειωμένοι ήσαν ο Ιησούς και οι μαθηταί του με την «Παλαιά Διαθήκη» ώστε κατά καιρούς απεδείκνυαν ένα σημείο της Χριστιανικής διδασκαλίας, είτε με το να παραθέσουν κάτι από μνήμης είτε με το να χρησιμοποιήσουν μια ολόκληρη σειρά Γραφικών εδαφίων. Επί παραδείγματι, διαβάζομε στο Ρωμαίους 3:9-18:

«Διότι προεξηλέγξαμεν Ιουδαίους τε και Έλληνας, ότι είναι πάντες υπό αμαρτίαν, καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει, δίκαιος ουδέ είς, δεν υπάρχει τις έχων σύνεσιν· δεν υπάρχει τις εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ είς. [Ψαλμ. 13:1-3] Τάφος ανεωγμένος είναι ο λάρυγξ αυτών, με τα γλώσσας αυτών ελάλουν δόλια· [Ψαλμ. 5:9] φαρμάκιον ασπίδων είναι υπό τα χείλη αυτών. [Ψαλμ. 139:3] Των οποίων το στόμα γέμει κατάρας και πικρίας. [Ψαλμ. 9:27] Οι πόδες αυτών είναι ταχείς εις το να χύσωσιν αίμα· ερήμωσις και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών, και οδόν ειρήνης δεν εγνώρισαν. [Ησ. 59:7, 8] Δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών.» [Ψαλμ. 35:1].»

Η χρήσις αυτών των Γραφικών εδαφίων είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για οποιονδήποτε επιθυμεί να ευαρεστήση τον Θεό. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι «πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν . . . προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν.» (1 Πέτρ. 3:15) Τι μπορεί να λεχθή για τη γνώσι σας που σχετίζεται με τον γραπτό Λόγο του Θεού; Αν κάποιος σας ρωτήση για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σας, θα μπορούσατε να του δώσετε ένα Γραφικό «λόγον» γι’ αυτές;

«ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΕΓΝΩΡΙΖΕΤΕ»

Μολονότι τα πρώτα πέντε βιβλία της Γραφής περιέχουν τον Μωσαϊκό νόμο που έχει εκατοντάδες κανόνες, οι Εβραϊκές Γραφές δεν είναι απλώς ένας πίνακας οδηγιών από «κάμε» και «μη κάμης.» Η προσεκτική μελέτη αυτών των προ-Χριστιανικών Γραφών μπορεί να υποβοηθήση άτομα να διαμορφώσουν τον τρόπο της σκέψεώς τους μ’ εκείνον του Δημιουργού των. Εξετάστε την ακόλουθη πείρα του Ιησού:

«Εν εκείνω τω καιρώ επορεύετο ο Ιησούς δια των σπαρτών εν σαββάτω· οι δε μαθηταί αυτού επείνασαν και ήρχισαν να ανασπώσιν αστάχυα και να τρώγωσιν. Οι δε Φαρισαίοι ιδόντες είπον προς αυτόν· Ιδού, οι μαθηταί σου πράττουσιν ό,τι δεν συγχωρείται να πράττηται το σάββατον. Ο δε είπε προς αυτούς· Δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ ότε επείνασεν αυτός και οι μετ’ αυτού; πώς εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν ήτο συγκεχωρημένον εις αυτόν να φάγη, ούτε εις τους μετ’ αυτού, ειμή εις τους ιερείς μόνους; [1 Σαμ. 21:1-6] Ή δεν ανεγνώσατε εν τω νόμω ότι εν τοις σάββασιν οι ιερείς βεβηλώνουσι το σάββατον εν τω ιερώ και είναι αθώοι; [Αριθμ. 28:8-10].»—Ματθ. 12:1-5.

Εδώ ο Ιησούς χρησιμοποίησε με καλό αποτέλεσμα αυτό που εγνώριζε από τις Γραφές, δηλαδή το γεγονός ότι αυτές δεν κατεδίκαζαν τον Δαβίδ επειδή έφαγε από τον άρτο, από τον οποίο, κάτω από συνηθισμένες περιστάσεις, επιτρεπόταν να φάγουν μόνο οι ιερείς. Οι μαθηταί του Ιησού ήσαν πολύ λιγώτερο αξιοκατάκριτοι, εφόσον οι πράξεις των παρεβίασαν όχι Γραφικούς, αλλ’ απλώς ραββινικούς κανονισμούς.a

Τονίζοντας μια σημαντική άποψι του τρόπου σκέψεως του Θεού, ο Ιησούς περιέλαβε στο επιχείρημά του μια ακόμη παράθεσι από τις Εβραϊκές Γραφές: «Εάν όμως εγνωρίζετε τι είναι, ‘Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν,’ δεν ηθέλετε καταδικάσει τους αθώους.» [Ωσηέ 6:6]»—Ματθ. 12:7.

«ΔΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΗ Η ΓΡΑΦΗ»

Οι προφητείες των Εβραϊκών Γραφών, μολονότι εγράφησαν πολλούς αιώνες προτού ο Ιησούς έλθη στη γη, είναι ζωντανές όσον αφορά τη σημασία που έχουν για τους Χριστιανούς. Συχνά οι Χριστιανοί Βιβλικοί συγγραφείς κάνουν χρήσι Γραφικών παραπομπών με φράσεις όπως οι εξής: «Δια να πληρωθή το ρηθέν δια του προφήτου.» (Ματθ. 13:35) Κατά καιρούς αυτή η φράσις δείχνει άμεση εκδήλωσι μιας προφητείας. (Ματθ. 2:5, 6· 11:10-15) Αλλά συχνά σημαίνει κάτι διαφορετικό. Πώς συμβαίνει αυτό;

Σχετικά με τη μελλοντική του προδοσία από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο Ιησούς εδήλωσε: «Δια να πληρωθή η Γραφή, ‘Ο τρώγων μετ’ εμού τον άρτον εσήκωσεν επ’ εμέ την πτέρναν αυτού.’» ([Ψαλμ. 41:9] Ιωάν. 13:18) Σ’ αυτή την περίπτωσι, ο Ιησούς παρέθεσε αυτά που είχε γράψει ο Δαβίδ για ένα στενό του φίλο (ίσως τον σεβαστό συμβουλάτορα του Δαβίδ, τον Αχιτόφελ) ο οποίος είχε στραφή εναντίον του. Ο Θεός εγνώριζε ότι ο Ιησούς θα υφίστατο όμοια προδοσία από ένα στενό σύντροφο. Γι’ αυτό ο Θεός έκαμε να καταγραφή κάτω από έμπνευσι η εμπειρία του Δαβίδ σαν μια προφητική προσκίασι αυτού του γεγονότος.

Ομοία είναι μια παράθεσις που ο Ματθαίος κάνει αφού αναφέρει μια σειρά παραβολών που είπε ο Ιησούς. «Ταύτα πάντα ελάλησεν ο Ιησούς δια παραβολών προς τους όχλους, και χωρίς παραβολής δεν ελάλει προς αυτούς, δια να πληρωθή το ρηθέν δια του προφήτου, λέγοντος, ‘Θέλω ανοίξει εν παραβολαίς το στόμα μου· θέλω απαγγείλει πράγματα κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου.’» ([Ψαλμ. 78:2] Ματθ. 13:34, 35) Ο Ασάφ, ο συγγραφεύς του Ψαλμού 78, ανέφερε με παραστατική γλώσσα το μεγαλύτερο μέρος της πολιτείας του Θεού με το έθνος Ισραήλ. Ομοίως, ο Ιησούς χρησιμοποίησε παραβολική γλώσσα για να δώση πολλά παραδείγματα που επηρέασαν τον πνευματικό ‘Ισραήλ του Θεού.’—Γαλ. 6:16· Ματθ. 13:1-33, 36-50.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ

Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές συχνά αναφέρουν τον πρώτο αιώνα μ.Χ. ως τον καιρό της εκπληρώσεως προφητειών που αρχικά εφηρμόζοντο στην επιστροφή του έθνους Ισραήλ από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία το 537 π.Χ. Έτσι, η δραστηριότης του Ιωάννου του Βαπτιστού λέγεται ότι εξεπλήρωσε την προφητεία που αναγράφεται στο Ησαΐας 40:3 και λέγει: «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.» (Ματθ. 3:3· Μάρκ. 1:3· Λουκ. 3:4· Ιωάν. 1:23) Και ο απόστολος Παύλος, όταν συνεβούλευσε τους Χριστιανούς στην Κόρινθο ν’ αποχωρισθούν από τις ειδωλολατρικές συνήθειες, πήρε από την προφητεία του Ησαΐα 52:11 τα εξής: «Δια τούτο. Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Ιεχωβά, και μη εγγίσητε ακάθαρτον.» (2 Κορ. 6:17, ΜΝΚ) Όσον αφορά την εφαρμογή αυτών των προφητειών ο Βιβλικός σχολιαστής Άλμπερτ Μπαρνς εξηγεί:

Τα τελευταία κεφάλαια του Ησαΐα, από το τεσσαρακοστό κεφάλαιο, προλέγουν την επιστροφή των Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα· και κάθε περιστατικό που αναφέρεται, συνέβη στην επιστροφή τους. Αλλά η γλώσσα είναι πιο εκτεταμένη και περιγραφική απ’ όσο θα ήταν αναγκαία για να εκφράση την επιστροφή τους. Εκφράζει επίσης κατάλληλα μια πολύ πιο σημαντική και πιο σπουδαία απελευθέρωσι, την απελευθέρωσι των απολυτρωμένων κάτω από τον Μεσσία και την επιστροφή του λαού του Θεού σ’ αυτόν, καθώς και την παγκόσμια διάδοσι του ευαγγελίου· και γι’ αυτό μπορεί να λεχθή ότι εκπληρώνεται στον ερχομό του Ιησού και στη διάδοσι του ευαγγελίου.»

Οι Χριστιανικές Γραφές, όχι μόνο εφαρμόζουν την εκπλήρωσι αυτών των προφητειών στον πρώτο αιώνα μ.Χ., αλλ’ επίσης επεκτείνουν την εφαρμογή τους και στο απώτερο μέλλον. Επί παραδείγματι, σύμφωνα με το Ησαΐας 65:17, ο Θεός προείπε: «Επειδή ιδού, νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν.» Αυτό περιελάμβανε μια αρχική εκπλήρωσι όταν οι Ιουδαίοι επέστρεψαν από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας το 537 π.Χ. Κάτω από την κυβέρνησι του Ζοροβάβελ, ο οποίος εβοηθείτο από τον Αρχιερέα Ιησού, ως ενός συμβολικού ‘νέου ουρανού,’ αυτοί οι επαναπατρισμένοι Ιουδαίοι αποτελούσαν μια ‘νέα γη’ ή μια νέα κοινωνία που υπέκειτο σε μια νέα, δίκαιη διακυβέρνησι.—Αγγαίος 1:1, 14.

Αλλά παρατηρήστε πώς οι Χριστιανοί Βιβλικοί συγγραφείς χρησιμοποιούν αυτήν την προφητεία: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) «Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε.» (Αποκάλ. 21:1) Επίσης εφόσον οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν φερθή σ’ έναν ένδοξο παράδεισο πνευματικής διαφωτίσεως, οι Γραφές εγγυώνται την εφαρμογή, σ’ αυτόν τον ‘καιρό του τέλους’ του παρόντος συστήματος πραγμάτων, της θαυμαστής περιγραφής των επιγείων ευλογιών που βρίσκονται στις προφητείες που αρχικά προελέχθησαν για την επιστροφή των Ιουδαίων από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία.—Δαν. 12:4.

Η «Παλαιά Διαθήκη» έχει πραγματικά βαρύνουσα σημασία για τους Χριστιανούς. Η απέραντη αποθήκευσις των αρχών, των προφητειών και των προφητικών ιστοριών είναι αναγκαία για την αληθινή λατρεία σήμερα όσο ήταν τότε που εγράφη. Πραγματικά «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος.»—2 Τιμ. 3:16.

[Υποσημειώσεις]