Τι Εννοούσε ο Σοφός Ανήρ;
«Θέλουσιν Ιδεί ότι Αυτοί καθ’ Εαυτούς Είναι Κτήνη»
Οι άνθρωποι μπορεί να υπερηφανεύωνται για τις ικανότητες τους και τις γνώσεις τους. Εν τούτοις, όσον αφορά τον τρόπο που τελειώνει η ζωή, οι άνθρωποι δεν είναι καλύτεροι από τα άλογα ζώα. Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών επέστησε την προσοχή σ’ αυτό λέγοντας; «Είπα εγώ εν τη καρδία μου περί της καταστάσεως των υιών των ανθρώπων, ότι θέλει δοκιμάσει αυτούς ο Θεός, και θέλουσιν ιδεί ότι αυτοί καθ’ εαυτούς είναι κτήνη. Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και έν συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· και η αυτή πνοή είναι εις πάντας· και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ’ ουδέν το κτήνος· διότι τα πάντα είναι ματαιότης. Τα πάντα καταντώσιν εις τον αυτόν τόπον· τα πάντα έγειναν εκ του χώματος και τα πάντα επιστρέφουσιν εις το χώμα.»—Εκκλησ. 3:18-20.
Προτού εισαγάγη αυτή τη σκέψι, ο Σολομών έγραψε: «Ο Θεός θέλει κρίνει τον δίκαιον και τον ασεβή· διότι δι’ έκαστον πράγμα και επί παντός έργου είναι καιρός εκεί.» (Εκκλησ. 3:17) Έτσι, στο εδάφιο 18, όπου ο Σολομών λέγει ότι ο Θεός θα ‘δοκιμάση’ ή θα ‘κρίνη’ ανθρώπους, μπορεί να σημαίνη ότι αυτά που εκείνος επιτρέπει να τους συμβούν υπό μορφή ευκαιριών, καθώς επίσης και τα πράγματα που τους επιτρέπει να δοκιμάσουν, περιλαμβανομένων και προβλημάτων και αβεβαιοτήτων, θ’ αποκαλύψουν εν καιρώ αν αυτοί είναι δίκαιοι ή ασεβείς. Το γεγονός ότι η ζωή είναι γεμάτη με δυσκολίες και αβεβαιότητες και τελικά τερματίζει στον θάνατο, πρέπει να βοηθήση τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι όσον αφορά τη δύναμι τους, σε τελική ανάλυσι, είναι όμοιοι με τα κτήνη. Το ίδιο πνεύμα ή δύναμις της ζωής που διατηρείται μέσω της αναπνοής, δίνει ζωή τόσο στους ανθρώπους όσο και στα κτήνη. Αφού πεθάνουν, είτε οι άνθρωποι είτε τα κτήνη, επιστρέφουν στο άψυχο χώμα.—Εκκλησ. 9:4-6.
Βασιζόμενος μόνο στην ανθρώπινη παρατήρησι κανείς δεν μπορεί ν’ απαντήση στο ερώτημα που εγείρει ο Σολομών: «Τις γνωρίζει το πνεύμα των υιών των ανθρώπων, αν αυτό αναβαίνη εις τα άνω, και το πνεύμα του κτήνους, αν αυτό καταβαίνη κάτω εις την γην;»—Εκκλησ. 3:21.
Εφόσον ο θάνατος θέτει τέρμα σε όλες τις δραστηριότητες του ανθρώπου, όπως και στην περίπτωσι των απλών κτηνών, ο Σολομών συμπεραίνει: «Είδον λοιπόν ότι δεν είναι καλύτερον, ειμή το να ευφραίνηται ο άνθρωπος εις τα έργα αυτού· διότι αύτη είναι η μερίς αυτού· επειδή τις θέλει φέρει αυτόν δια να ίδη, το γενησόμενον μετ’ αυτόν;» (Εκκλησ. 3:22) Η σοφία υποδεικνύει ν’ απολαμβάνη κανείς με υγιή τρόπο τη σκληρή του εργασία. Αφού ένα άτομο πεθάνη, παύει να έχη κάθε συμμετοχή στις ανθρώπινες δραστηριότητες. Σαν άψυχο πτώμα, δεν μπορεί ούτε καν να βλέπη αυτά που συμβαίνουν στο ανθρώπινο γένος.—Εκκλησ. 9:5, 10.
Το να ενθυμούμεθα ότι ο θάνατος οδηγεί το άτομο στην ανυπαρξία, όπως ακριβώς και ένα άλογο ζώο, πρέπει να έχη μια υγιά επίδρασι επάνω μας. Πρέπει να μας υπενθυμίζη πόσο σπουδαίο είναι να χρησιμοποιούμε τη ζωή μας για το καλό παρά τις αβεβαιότητες και τα προβλήματα. Πρέπει να μας υποκινή να στραφούμε στον Θεό αναγνωρίζοντας ότι κάθε προοπτική για μελλοντική ζωή μετά τον θάνατο εξαρτάται απ’ αυτόν.