Το «Μεμισθωμένον Ξυράφιον»—Η Πραγματική Απειλή
ΣΤΗ διάρκεια της πορείας της ανθρωπίνης ιστορίας συχνά συνέβησαν απροσδόκητα γεγονότα. Σε μια σύντομη περίοδο ετών, έθνη που κάποτε ενέπνεαν στους άλλους τον τρόμο, έγιναν αυτά τα ίδια αδύναμα. Τέτοια γεγονότα του παρελθόντος ήταν δύσκολο να προβλεφθούν. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά Θεός κατά καιρούς μέσω των προφητών του, απεκάλυπτε από πριν τον τρόπο που θα εξελίσσοντο τα πράγματα. Σήμερα οι εκπληρώσεις πολλών προφητειών είναι ένα ζήτημα ιστορικής αφηγήσεως και χρησιμεύουν για να ενισχύσουν την πίστι μας στο γεγονός ότι και οι άλλες προφητείες οπωσδήποτε θα εκπληρωθούν.
Το εκπληκτικό σχετικά με τις Βιβλικές προφητείες είναι ότι αυτές τονίζουν γεγονότα που φαίνονται, ότι είναι εντελώς αντίθετα προς τις υπάρχουσες τάσεις. Ένα αξιόλογο παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό είναι ο λόγος του Ιεχωβά προς τον Ιουδαίο βασιλέα Άχαζ μέσω του προφήτου του Ησαΐα. Σ’ εκείνον ακριβώς τον καιρό, τον όγδοο αιώνα π.Χ., το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ συνήψε συμμαχία με τη Συρία. Αυτή η Συρο-Ισραηλιτική συμμαχία είχε σκοπό ν’ ανατρέψη τον Ιουδαίο βασιλέα και να τον αντικαταστήση μ’ έναν άλλο που δεν κατήγετο από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. (Ησ. 7:1, 2, 6) Εν τούτοις, μέσω του προφήτου Ησαΐα ο Θεός απεκάλυψε ότι αυτή η απόπειρα θ’ απετύγχανε και ότι η πραγματική απειλή θα ερχόταν από κάποια άλλη κατεύθυνσι.—Ησ. 7:7-9, 17.
Στο βιβλίο του Ησαΐα διαβάζομε: «Εν τη αυτή ημέρα ο Κύριος θέλει ξυρίσει, με το ξυράφιον το μεμισθωμένον από του πέραν του ποταμού, μετά του βασιλέως της Ασσυρίας, την κεφαλήν και τας τρίχας των ποδών και τον πώγωνα έτι θέλει αφαιρέσει.» (Ησ. 7:20) Επειδή δεν είχε πίστι στο Λόγο του Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα, ο Άχαζ έκανε έκκλησι στην Ασσυρία για βοήθεια εναντίον της Συρο-Ισραηλιτικής συμμαχίας. Δεν πίστευε ότι ο βασιλεύς της Ασσυρίας, ενεργώντας σαν ένα ξυράφι, θα απεγύμνωνε πλήρως το βασίλειο του Ιούδα, ξυρίζοντας το με μια συμβολική έννοια
Η ερήμωσις που θα επέφεραν οι Ασσύριοι στη γη του Ιούδα θα είχε ακόμη επίδρασι και πάνω στη διατροφή του λαού. Η προφητεία του Ησαΐα συνεχίζει: «Και εν εκείνη τη ημέρα, άνθρωπος τρέφων μίαν δάμαλιν και δύο πρόβατα, από της αφθονίας του γάλακτος, το οποίον θέλουσι δίδει, βούτυρον θέλει τρώγει· διότι βούτυρον και μέλι θέλει τρώγει έκαστος, όστις υπελείφθη εν τω μέσω της γης . . . Και παν όρος γεγεωργημένον με δίκελλαν, όπου δεν ήλθε φόβος τριβόλων και ακανθών θέλει είσθαι δια να εξαποστέλλωνται εκεί βόες και δια να καταπατήται υπό προβάτων.»—Ησ. 7:21, 22, 25.
Ως αποτέλεσμα της Ασσυριακής επιθέσεως, η γη που προηγουμένως εκαλλιεργείτο θα γέμιζε από θάμνους και ακάνθας. Έτσι, ο πληθυσμός που θα απέμενε θα έπρεπε να εξαρτάται για τροφή κυρίως από τα γαλακτοκομικά προϊόντα και από το άγριο μέλι. Εφόσον θα υπήρχαν πολλοί τόποι βοσκής λόγω της ερημώσεως, τα ζώα που θα διεφυλάσσοντο ζωντανά, θα παρήγαν αφθονία τροφής για τον πληθυσμό που θα είχε μειωθή κατά πολύ.
Επίσης, τα άγρια ζώα θα βοσκούσαν σε τόπους που προηγουμένως ήσαν άμπελοι. Κάνοντας προφανώς μνεία για την ανάγκη να προστατευθούν απ’ αυτά, η προφητεία του Ησαΐα δηλώνει: «Και εν εκείνη τη ημέρα πας τόπος, εν ω ήσαν χίλιαι άμπελοι χιλίων αργυρίων, θέλει είσθαι δια τριβόλους και ακάνθας. Με βέλη και με τόξα θέλουσιν έλθει· διότι πάσα η γη θέλει κατασταθή τρίβολοι και άκανθαι.» (Ησ. 7:23, 24) Ναι, ένα άτομο θα έπρεπε να προετοιμασθή να υπερασπίζη τον εαυτό του με βέλη και τόξα εναντίον των αγρίων θηρίων που θα περιεφέροντο στις έρημες αμπέλους.
Συμμετείχαν οι Ασσύριοι στην καταστροφή της γης του Ιούδα; Ναι, στη διάρκεια της βασιλείας του υιού του Άχαζ Εζεκία, ο Ασσύριος μονάρχης Σενναχειρείμ εισέβαλε στον Ιούδα και κατέλαβε ισχυρές πόλεις τη μια κατόπιν της άλλης. (Ησ. 36:1) Στα χρονικά του που έχουν διασωθή, αναφέρεται: «Όσο για τον Εζεκία, τον Ιουδαίο, αυτός δεν υπετάχθη στον ζυγό μου, επολιόρκησα 46 από τις ισχυρές του πόλεις, έκτισα προπύργια στα αναρίθμητα μικρά χωριά της περιοχής αυτών των πόλεων και τα κατέκτησα . . . Επήρα (απ’ αυτά) 200.150 ανθρώπους, νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες, άλογα, ημιόνους, όνους, καμήλες και αναρίθμητα μεγάλα και μικρά κατοικίδια ζώα.» (Αρχαία Κείμενα της Εγγύς Ανατολής, υπό Τζ. Πρίτσαρντ, σελ. 288) Μολονότι η δήλωσις του Σενναχειρείμ μπορεί να είναι υπερβολική, εν τούτοις, παίρνομε μια ιδέα της ερημώσεως που ανταποκρίνεται στα προφητικά λόγια.
Η προφητεία για το «μεμισθωμένον ξυράφιον» είναι μια από τις πολλές που περιέχει η Αγία Γραφή. Αυτή, μαζί με τις άλλες, δίνει ισχυρή απόδειξι ότι το άγγελμα της Αγίας Γραφής δεν είναι ανθρωπίνης προελεύσεως, αλλά είναι θεόπνευστο. Έτσι πρέπει να δίνωμε προσοχή σ’ αυτό. Αυτό μπορεί να καταλήξη σ’ έναν καλύτερο τρόπο ζωής τώρα και να μας δώση μια υπόσχεσι για αιώνιο ζωή στο δίκαιο νέο σύστημα του Θεού.—2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:3-5.